ของรักของข้า 2 เล่มจบ

ของรักของข้า 2 เล่มจบ / ผู้แต่ง :จิ่วลู่เฟยเซียง

สำนักพิมพ์ Hongsamut

คำโปรยหลังปก
ร่างนี้เป็น 'ของรัก' ของเธอ แต่ก็เป็น 'ของหวง' ของเขา
สุดท้ายแล้ว... ใครกันแน่ที่จะได้ครอบครอง!

ชีวิจของคนเราทุกคนมักจะมี ของแสลง หรือ จุดตาย
ที่จะไม่ยอมให้ใครมาก้าวล่วง ให้ใครได้ล่วงรู้
ใครจะไปคาดว่า ...
จอมมารอันดับหนึ่งในสามโลกอย่าง ตงฟางชิงชาง ผู้ยิ่งใหญ่
ปีศาจไร้หัวใจ ที่โหดเหี้ยมแม้แต่กับตัวเอง ...
จะมี จุดตาย เป็นดอกไม้น้อยๆ ที่แสนจะบอบบางดอกหนึ่ง
ดอกไม้เพียงดอกเดียว
เปลี่ยนความเชื่อ ความชอบ และโลกทัศน์ ของเขาไปอย่างสิ้นเชิง

ความรู้สึกหลังอ่านจบ ( อาจมีสปอยล์ )

เสี่ยวหลันฮวา  เจ้ากล้วยไม้น้อยที่ได้เทพลิขิตชะตา ซือมิ่ง เลี้ยงดูฟูมฟักมาจนผลิดอกออกใบ  

ในวันที่เผ่าปีศาจยกทัพขึ้นมาบุกโจมตีดินแดนสวรรค์   
ด้วยความตกใจกลัวบุปผาน้อยจึงสลัดกลีบใบร่วงหล่นออกมา เพื่อหลบหนีความวุ่นวาย  ... 

แต่ในขณะที่กำลังลอยละล่องอยู่นั้น นางก็ดันปะทะเข้ากับจอมมาร ตงฟางชิงชาง 
ที่เพิ่งฟื้นคืนชีพกลับคืนมาพอดี ..
และนับตั้งแต่นั้น ชีวิตของกล้วยไม้น้อยก็มีแต่เรื่องเลวร้ายโหมซัดสาดเข้ามา 
แถมยังมาอย่างต่อเนื่อง อย่างไม่ขาดสาย และไม่มีหยุดพักอีกด้วย... หึหึหึ

ตงฟางชิงชาง ประมุขของเผ่าปีศาจ และเป็นจอมมารบูรพาที่อยู่เหนือกฏเกณฑ์ของทั้งสามโลก   

เป็นคนจิตใจโหดเหี้ยม เย็นชา  และไม่เคยสนใจใยดีสิ่งใดนอกจากการต่อสู้   

แต่วันหนึ่งเขากลับพลาดท่าพ่ายแพ้ให้กับนักรบหญิง ซื่อตี้ เทพสงครามแห่งฟ้าดิน  
จอมมารตงฟางแค้นใจเหลือหลาย จิตใจเต็มไปด้วยความคั่งแค้นสุดๆ  
ไม่ว่ายังไงเขาก็ต้องกลับมาเพื่อล้างความอับอายในครั้งนั้นให้จงได้

แต่แผนการต่างๆ ก็เริ่มเปลี่ยนไป เมื่อจอมมารต้องมาสลับร่างกับเจ้ากล้วยไม้น้อย เสี่ยวหลันฮวา  

ที่มีนิสัยขี้ขลาดขี้กลัวและแถมยังขี้แงอีกด้วย   
นางทำให้เขาปวดเศียรเวียนเกล้า  ทำให้เขาอยากจะลงมือฆ่านางวันละหลายๆ หน
แต่ก็ทำไม่ได้  เพราะนั่นมันร่างกายตัวเอง 55+  ...

เขาจึงได้แต่ทนๆ ๆ แล้วก็ทนๆ ทนให้นางใช้ร่างของเขาบีบน้ำตา  
ใช้เส้นผมของเขาถักเปีย และสร้างความอับอายต่างๆ นานาจนเขาอยากจะบีบคอตัวเอง  
เอ้ย!คอนางให้ตายซะเดี๋ยวนั้นเลย

ทว่าถึงคนทั้งคู่จะเกลียดขี้หน้ากัน ชอบทะเลาะตบตีกัน และวางแผนหลอกกันอยู่ตลอดเวลา  

แต่สุดท้ายในยามที่เดือดร้อน  ยามที่ถูกผู้คนไล่ฆ่าและไม่มีบ้านให้กลับ  
ก็มีแต่คนข้างๆ ผู้นี้นี่แหละ ที่คอยยื่นมือเข้ามาและช่วยปกป้องเอาไว้.....
นานวันเข้าจอมมารที่ไร้หัวใจ ก็เริ่มปกป้องหวงแหนกล้วยไม้ดอกนี้โดยไม่รู้ตัว  
และเจ้ากล้วยไม้ดอกนี้ก็เริ่มรู้สึกปลอดภัยเมื่อได้อยู่ข้างๆ กายเขา  

   แต่ความสุขมักอยู่กับเราได้ไม่นาน  เมื่อความจริงค่อยๆ ปรากฏว่าร่างใหม่ที่เขาหามา
และทุกๆ อย่างที่เขาทำลงไป จริงๆ แล้วนั้นไม่ใช่เพื่อนาง แต่เขาทำเพื่อใครอีกคน .... 
ความจริงที่ทำให้นางแทบหัวใจสลาย  
เพราะนางดันเผลอมอบหัวใจให้กับจอมมารร้ายที่โหดเหี้ยมที่สุดในสามโลกนี้ไปเสียแล้ว  

รู้ทัั้งรู้ว่าเขาไม่มีหัวใจ ไม่เคยรักใคร แล้วเขาจะรักนางได้อย่างไรกันเสี่ยวหลันฮวา .......

อ่านจบแล้ว ... เราชอบเนื้อเรื่องนะ 
บุคลิกพระเอกก็น่าสนใจดี เป็นจอมมารที่ไม่ได้มีความรู้สึกนึกคิดเหมือนคนหรือปีศาจทั่วไป  
ถ้าหากไม่โดนเล่นตุกติกหรือบาดเจ็บสาหัสจริงๆ ก็คงไม่มีใครล้มพี่แกได้เลยร้ายกาจจริงๆ ๆ ๆ  
และถึงจะเป็นประมุขของเผ่าปีศาจ แต่ก็หาได้แคร์หรือสนใจในเผ่าพันธุ์ตัวเองไม่ 55+    

ไม่ว่าจะเป็นใครหากมาขัดขวางหรือทำให้พี่แกไม่พอใจ ก็มีแต่ต้องตายสถานเดียว   

นางเอกนี่ก็เกือบไม่รอดนะ แถมยังถูกพระเอกหลอกใช้จนหยดสุดท้ายเลยด้วย  
( ไม่รู้จะหลอกอะไรขนาดนั้น ทั้งๆ ที่ตัวเองก็ชอบนางเอกแล้วนะ 55+ )   

นางเอกเป็นคนขี้กลัวมาก แต่เพราะกลัวตายมากกว่าก็เลยต้องจำใจอยู่ข้างๆ พระเอกต่อไป   
เพราะตัวเองอ่อนแอสู้ใครเขาไม่ได้  หนีไปไหนได้ไม่นานก็ต้องกลับไปหาพระเอกใหม่อยู่ดี 55+ 

ในเรื่องจะเจอคู่ของท่านเทพสงครามโม่ซีกับซานเซิง  และเทพลิขิตชะตาซือมิ่งกับฉางยวนด้วย 

( แต่ในเรื่องนี้จะเปลี่ยนเป็น ฉางเยวียน และจากเทพมังกรบรรพกาลก็เปลี่ยนเป็นปีศาจมังกรแทนเด้อจ้า.. )  ที่ชอบมากๆ คือในตอนพิเศษจะมีเรื่องลูกของซือมิ่ง ... 
และมีกล่าวถึงลูกของท่านยายซานเซิงด้วย เย้ๆ ๆ  ( ท่านเทพสงครามน้อย 55+ )  ...

ปล. ติดตรงสำนวนการแปลที่ไม่ค่อยชอบเลย  สำนวนวัยรุ่นมากอ่านแล้วไม่ได้อรรถรสเลย  

คือมันก็อ่านเข้าใจรู้เรื่องนะแต่ไม่อิน  ทื่อมาก  เลือกใช้คำได้ไม่สละสลวยเลย 
 ...แต่บางท่านอาจจะชอบก็ได้น๊าแล้วแต่คนเน้อ ( ความคิดเห็นส่วนตัวหากท่านใดไม่ชอบต้องขออภัยด้วยน๊า )