ลำนำดอกท้อ 2 เล่มจบ

ลำนำดอกท้อ 2 เล่มจบ / ผู้แต่ง : 歌尽桃花 หมีเป่า
ผู้แปล : อาจือ
สำนักพิมพ์ อรุณ

คำโปรยหลังปก
เธอผู้อกหัก  ข้ามมิติไปอยู่ในแคว้นตงฉีโดยไม่ได้ตั้งใจ 
จากนักศึกษาแพทย์คนหนึ่งกลายมาเป็นเซี่ยเจาหวา  
ธิดาคนที่สี่ผู้มีปัญหาทางสมองของราชครูเซี่ย

เขาผู้มีสถานภาพลึกลับ
ทำตัวเจ้าสำราญไปวันๆ  อยู่ไม่เป็นหลักเป็นแหล่ง
บางครั้งก็เป็นเซี่ยเจาอิง  พี่ชายคอรองของเธอ
บางครั้งก็เป็นเซียวเซวียน  เยียนหวังแห่งราชสำนัก

ความลึกลับของเขา  ทำให้เธอซึ่งเดิมอยากใช้ชีวิตอย่างมีความสุขตามอัตภาพ
มีอันต้องประสบเคราะห์ภัยตามชะตาฟ้าลิขิต  
จนถูกพัดพาเข้าไปสู่วังวนความรักและศึกช่วงชิงอำนาจ ....

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

เซี่ยหวายหมิน หญิงสาวจากยุคปัจจุบัน นักศึกษามหาวิทยาลัยปี 3 คณะแพทย์แผนจีน  

นางแอบรักพี่ชายข้างบ้านรูปหล่อเพอร์เฟคอยู่คนหนึ่งมาเนิ่นนาน  
แต่ไม่เคยบอกความในใจ จึงทำได้แค่เพียงแอบรักเขาไปเรื่อยๆ จนพี่ชายข้างบ้านจะแต่งงาน  
เซี่ยหวายหมินก็เลยต้องอกหักรักคุดไปตามระเบียบ

หลังจากที่อกหัก เซี่ยหวายหมินก็ประสบอุบัติเหตุทำให้วิญญาณทะลุมิติมาอยู่ในร่างของ 

เซี่ยเจาหวา คุณหนูสี่ หรือบุตรสาวคนสุดท้องของท่านราชครูเซี่ย ...หึหึ  
คุณหนูสี่คนเดิมนั้นมีความปกติทางสมอง พูดเป็นประโยคไม่ได้หรือพูดง่ายๆ ก็คือปัญญาอ่อน  
แต่เมื่อนางเอกได้มาอยู่ในร่างนี้ก็แน่นอนว่าทุกอย่างต้องเปลี่ยนไป (ตามระเบียบ)  
จากเด็กสาวปัญญาอ่อนที่พูดไม่ได้ก็กลายมาเป็นเฉลียวฉลาด พูดจาฉะฉาน และมีวิชาแพทย์ติดตัว

ส่วนพระเอกก็เป็นคนที่เราเกือบเดาผิดเพราะเข้าใจว่าเป็น ... ของนางเอก
แต่เพราะออร่าเขาแรง สุดท้ายเราก็เลยไม่ต้องลงเรือผิดลำ 55+  

...พระเอกเป็นน้องชายของฮ่องเต้ที่กำลังป่วยหนักอาการร่อแร่ใกล้ตายเต็มที  
แถมในขณะที่ล้มหมอนนอนเสื่ออยู่ก็โดนบรรดาญาติๆ ฝั่งเมียรุมปองร้ายคิดโค่นบัลลังก์      
เมียฮ่องเต้คนนี้โหดมาก คิดจะกำจัดพระเอกมาตั้งแต่ยังเด็กเลย   
คอยหาทางลอบฆ่าพระเอกอยู่ตลอด เพราะกลัวจะมาแย่งบัลลังก์กับลูกนาง  
ขนาดพระเอกโดนส่งไปอยู่ที่อื่นแล้วก็ยังไม่ยอมปล่อย ยังส่งคนไปลอบฆ่า  

จนทำให้พระเอกต้องสูญเสียคนสำคัญและกลายเป็นบาดแผลใหญ่ในใจเรื่อยมา

เราว่านางเอกเรื่องนี้คล้ายๆ กับแครอลในคำสาปฟาโรห์อยู่นะ      
ตรงที่นางต้องระเห็จไปรักษาคนนู้นคนนี้อยู่บ่อยๆ เลยไม่ค่อยได้อยู่กับที่นานๆ  
ส่วนพระเอกก็ต้องไปกอบกู้บัลลังก์คืนมา   

ในเล่มแรกเลยเป็นการปูพื้นความสัมพันธ์ระหว่างพระ-นาง 
และการวางแผนช่วงชิงบัลลังก์ของพระเอก ที่ต้องหนีไปตั้งหลักไกลถึงชายแดน
แล้วค่อยๆ วางแผนตีรุกคืบเข้ามา  โดยมีนางเอกและคนสนิทคอยช่วยเหลือ  
ซึ่งนางเอกของเรานอกจากจะเป็นหมอรักษาคนแล้ว  ก็ยังเป็นกูรูคอยนำความรู้ใหม่ๆ จากยุคปัจจุบัน
มาบอกเล่าให้พระเอกฟัง  เพื่อเอาไปปรับใช้ในการรบและการปกครองแผ่นดินอีกด้วย

แต่แม้จะมีลูกน้องฝีมือดีมากมาย และมีกูรูอย่างนางเอกคอยช่วยเหลือ  
แต่พระเอกก็ยังขาดกำลังรบอยู่ดี  และพอได้กำลังรบมาก็ดันไม่ได้มาฟรีๆ เพราะดันมีมือที่สาม!!  
เอ้ยๆ ๆ ๆ มีหญิงงามพ่วงติดมาด้วยอีกหนึ่งคนนะจ๊ะ  โฮะๆๆ ……

หญิงงามมากความสามารถที่เก่งทั้งบู๊และบุ๋น  ชาติตระกูลก็สูงส่ง
แถมยังหน้าตางดงาม เข้าก๊านเข้ากันกับพระเอกของเรา  ... 
หญิงงามคนนี้ไม่ได้เหมือนกับคนอื่นๆ ก่อนหน้านะจ๊ะ ( มีหลายคนน่ะ 55+)  
ที่พอรู้ว่าพระ-นางเขารักกันก็ยอมถอยออกไปเงียบๆ   
แต่หญิงงามนางนี้เธอเป็นสาวมั่นจ้า  มีดีทั้งรูปโฉม ทั้งสติปัญญาและกำลังทรัพย์  
ถึงจะรู้ว่าพระ-นางเค้ารักกันนางก็ไม่หวั่นจ้า (ก็พ่อนางใหญ่ใครจะทำไม โฮะๆ ๆ)  
เพราะพระเอกนี่แหละคือบุรุษที่นางคู่ควร  นางไม่เชื่อหรอกว่าจะทำให้พระเอกหลงรักไม่ได้ หึหึ ...

และก็อย่างที่รู้ว่าการมีสามภรรยาสี่อนุของผู้ชายในสมัยโบราณนั้นเป็นเรื่องปกติ  
โดยเฉพาะพระเอก ถึงไม่อยากมีก็ต้องมี แล้วก็เลี่ยงไม่ได้ด้วย   
แต่ทว่านางเอกของเรานั้นมาจากยุคปัจจุบันที่สามีต้องมีภรรยาคนเดียวน่ะสิ 
แล้วจะให้นางทำใจกว้างยอมรับเรื่องแบบนี้ได้ยังไง ....
และเมื่อมาถึงจุดที่ทนต่อไปไม่ไหว นางก็ได้แต่หันหลังกลับแล้วเดินออกมา .... 

สรุปอ่านแล้วเราชอบนะคะ แต่ชอบแค่เล่มแรกจนถึงกลางๆ เล่มสอง

เพราะหลังจากที่นางเอกออกไปท่องโลก เราว่ามันดูเริ่มจะออกทะเลและ  
สกิลในการรักษาโรคของนางเอกก็ดูจะอัพเลเวลมากไปและ 55+  
อีกอย่างคือนางเอกจะนิสัยแก่นๆ หน่อย   

ในความรู้สึกเราเวลานางพูดเลยดูเหมือนชอบต่อปากต่อคำ  ต้องสวนทุกเม็ด  
ซึ่งจุดนี้เราไม่ค่อยปลื้มนิดหน่อย (เป็นความรู้สึกส่วนตัวนะจ๊า) ....๊
ส่วนสำนวนการแปลเราอ่านแล้วมีสะดุดอยู่บ้าง  ไม่ค่อยลื่น  

ในเรื่องจะมีคำสมัยใหม่อยู่และนางเอกก็จะแทนตัวเองว่าฉัน  
ซึ่งก็อย่าได้แปลกใจเพราะนางนั้นมาจากยุคปัจจุบัน  และหนังสือเรื่องนี้ก็เปรียบเสมือนกับการเล่าความฝันของนาง ที่ตัวนางเองก็ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องจริงหรือแค่ฝันไป ...
ซึ่งพออ่านจบแล้วเราก็ต้องไปตีความกันเอาเองนะจ๊า ...โฮะๆ ๆ

......................................................................................................

" ได้ยินว่าเจ้าตรวจดูบาดแผลให้ลู่อิ่งจือ  เป็นเช่นไรบ้าง "

" นางสบายดีมีชีวิตอยู่รออุ้มเหลนได้สบายๆ  ท่านมิต้องเป็นห่วงหรอก "

" อย่าพูดเช่นนี้สิ "

" ที่นางได้รับบาดเจ็บก็เพราะช่วยชีวิตข้าไว้ "

" ข้าก็ช่วยชีวิตท่านไว้เหมือนกันนะ ! "

" ดังนั้นข้าจึงตอบแทนด้วยกายและใจของข้าอย่างไรเล่า "

คำพูดหนึ่งติดอยู่ในลำคอ 
' คนที่ท่านต้องตอบแทนด้วยกายและใจมีมากมายเหมือนปลาที่ต้องว่ายข้ามแม่น้ำ  ข้ายังไม่รู้เลยว่าจะได้ส่วนแบ่งในตัวท่านสักกี่มากน้อย '  .....