อาจารย์ ..เป็นคนชั่วช่างยากเย็นเหลือเกิน เล่ม 2

อาจารย์ ..เป็นคนชั่วช่างยากเย็นเหลือเกิน เล่ม 2 (4เล่มจบ) / ผู้แต่ง : Na Zhi Hu Li
ผู้แปล : กู่ฉิน
สำนักพิมพ์ Happy Banana

คำโปรยหลังปก
          เหลียนเจาบอกว่าอาจารย์อาของนางมิใช่คนดี  อาจารย์อากลับบอกว่าเหลียนเจามีเจตนาอื่นเคลือบแฝง   ทว่าตั้งแต่ต้นจนจบตัวนางเคยพูดวาจาจริงสักกี่ประโยคกัน  ในเมื่อตนเองไม่เคยให้ใจจริงกับผู้อื่น  ก็ไม่อาจโทษว่าผู้อื่นใช้ไมตรีลวง

          เสียวเสี่ยวมุ่งหน้าไปเยือนตระกูลเสินหนงพร้อมเหลียนเจาเพื่อขอให้ช่วยขับเข็มเงินที่อยู่ในร่าง  ระหว่างทางนางได้พบกับเวินซู่  บุรุษซึ่งมีโฉมหน้าคล้ายอาจารย์เป็นอย่างยิ่ง  ทั้งยังอ้างตนว่าเป็นน้องชายของอาจารย์ที่พลัดพรากจากกันไปนานปี   เสียวเสี่ยวจึงมีอาจารย์อาที่หล่อเหลาเพิ่มมาอีกคน  
ทว่าอีกฝ่ายเป็นศิษย์เอกของเจ็ดสิบสองเกาะทะเลตงไห่  วรยุทธ์สูงส่งแต่พฤติกรรมโหดเหี้ยม
จึงเป็นเหตุให้เหลียนเจากับเวินซู่ไม่ลงรอยกัน  ขณะที่เสียวเสี่ยวซึ่งถูกกระหนาบอยู่ตรงกลางต้องตกที่นั่งลำบาก  คนทั้งหมดกลับถูกผีดิบโจมตีและถูกหอบม้วนเข้าสู่การต่อสู้ภายในของตระกูลเสินหนง  เสียวเสี่ยวจำเป็นต้องเสาะหา "เข็มเทพซานซือ" จึงจะมีโอกาสรับการรักษา

           ขณะที่กำลังตามหาเข็มเทพ  เสียวเสี่ยวกลับสัมผัสได้ถึงความรู้สึกของเหลียนเจา
นางคิดว่าสวรรค์จะต้องตาบอดเป็นแน่แท้  หาไม่ไหนเลยจะมีชายหนุ่มที่ดีพร้อมปานนี้มาบอกนางว่า 
เขาจะชอบนางอย่างยินยอมพร้อมใจและทุ่มเทด้วยใจเดียว ...

         เสียวเสี่ยวเงยหน้าขึ้นมองสวรรค์ซึ่งตาบอดไปแล้วนั้น ..ได้โปรดตาบอดต่อไปเถิด ไม่เป็นไร !

ความรู้สึกหลังอ่านจบ ( อาจมีสปอยล์ )

          มาแล้วเล่ม 2 ...ยังสนุกเหมือนเดิม แต่บางทีพออ่านๆ ไปก็จะเกิดอาการแบบว่า

..เอิ่มมม ヾ(;゜ロ゜)ノ..ใครล่ะเนี่ย 55+ .. มันเป็นผลมาจากการออกที่ทิ้งระยะเวลานานเกินไปใช่มั้ย? 

หรือเป็นเพราะเราความจำสั้นเองหว่า 55+   แบบว่าจำไม่ได้จริงๆ อะตัวละครมันเยอะ  

ยิ่งมาเล่ม 2 ก็ยิ่งเยอะ  ทั้งอาจารย์อา  ทั้งศิษย์พี่ (ที่ไม่อยากจะนับญาติ)  แถมยังมีผีดิบกับโจทก์เก่าจากเล่มที่แล้วโผล่ออกมาอีกด้วย เยอะแยะไปหมด  แล้วหันมาถามนางเอกสิว่านางอยากเจอมั้ย ...
โผล่ออกมากันทำไมตั้งมากมาย  ไม่ได้จัดงานรวมญาติเด้อ 55+   (((((ﾉ☉∇☉)ﾉ

         ในเล่มนี้ความฝันที่จะเป็นคนชั่วของนางเอกก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะเป็นจริงอยู่เหมือนเดิม  

เพราะไม่ว่านางจะไปไหน จะทำอะไร ก็มักจะถูกดึงให้ไปพัวพันกับเรื่องยุ่งๆ ร้ายๆ อยู่ตลอด  ... 

ไปไหนก็มีแต่เรื่อง  แถมยังเจอแต่เรื่องใหญ่ๆ เจอแต่ขาโหดๆ ในยุทธภพทั้งนั้นเลยด้วย 55+....

ซวยซ้ำซวยซ้อนจริงๆ  ρ(′▽`o)ノ゛

          หลังจากที่สลัดตัวออกจากเรื่องวุ่นๆ ในเล่มที่แล้วมาได้  เพื่อความสะดวกสบายในการเดินทางนางเอกเลยตัดสินใจติดสอยห้อยตามพระเอกมา ...แต่เพียงก้าวแรกที่ลงเรือก็ดันเจอะกับเรื่องวุ่นๆ เข้าทันที  แถมรอบนี้ไม่ได้มีแต่คนเป็นๆ นะจ๊ะเพราะคนตายก็มาจ้า 55+   แต่นางโชคดีอยู่อย่างคือไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์แบบไหนก็มักจะมีคนให้ความช่วยเหลืออยู่ตลอด  ไม่งั้นลำพังแค่วรยุทธ์แมวสามขาอย่างนางคงรอดยาก....

           ยังไม่รู้ว่าใครเป็นตัวการใหญ่ที่อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์ทั้งหมด  แต่ที่แน่ๆ คือตอนนี้วุ่นวายมาก   ตัวนางเอกเองก็ถูกดึงให้เข้าไปพัวพันกับหลายเรื่องหลายฝ่ายมากเยอะแยะไปหมด  

ส่วนพระเอกก็ยังไม่เก่งพอ ประสบการณ์ยังน้อย ถ้ามีคนเก่งๆ โผล่ออกมาก็แย่เหมือนกัน...

แต่ในเล่มนี้บทพระเอกจะเริ่มเด่นขึ้น  ตอนเล่มแรกเรายังไม่ฟันธงนะว่าใครแต่มาเล่มนี้เอาวะ ลงเรือลำนี้แหละต้องใช่แน่นอน 55+  ヾ(>∀<☆ヾ)    อ่านไปก็ยิ้มไป  เพราะพระเอกคนนี้นิสัยน่ารักมาก ตรงไปตรงมา  อบอุ่นและซื่อมาก  แถมยังรักความยุติธรรมสุดๆ  ตรงกันข้ามกับนางเอกเลย 55+ ...

         แต่เพราะนิสัยที่ตรงไปตรงมา  จึงทำให้พระเอกเป็นเสมือนแกะดำเมื่อมาอยู่ในยุทธภพ   

ผิดถูก-ดีชั่วว่ากันชัดเจน จนทำให้นางเอกกลัวไม่กล้าบอกความจริง  แต่ก่อนที่ยังไม่รู้สึกอะไรก็โกหกได้แบบหน้าตายหน้าไม่เปลี่ยนสี  แต่พอมาทำดีด้วยบ่อยๆเ ข้าก็เริ่มจะใจอ่อนและ จะไม่ชอบก็ไม่ได้เพราะนิสัยน่ารักซะขนาดนี้ 55+ 

         อ่านจบแล้วเราว่าเล่มนี้สนุกขึ้นนะ  ปริศนาเริ่มเยอะพอจะเห็นตัวการที่อยู่เบื้องหลังอยู่ลางๆ   และที่สำคัญคือความสัมพันธ์ระหว่างพระ-นางก็เริ่มพัฒนามากขึ้น  ไม่ใช่แค่ความรับผิดชอบที่ทำไปตามหน้าที่เท่านั้น  ... เพราะพระเอกก็เริ่มรู้สึกตัวเริ่มรู้ใจตัวเองบ้างนิดๆ แล้ว  ส่วนนางเอกก็ถูกความอบอุ่นความเอาใจใส่ของพระเอกเล่นงานเข้า จนเริ่มจะใจอ่อนยอมเปิดใจให้พี่แกแล้วเหมือนกัน.. อิอิ

...............................................................................................

" เหตุใดจู่ๆ ถึงเริ่มเรียกข้าว่าคุณชายเหลียน "

" เดิมทีท่านก็คือคุณชายเหลียนอยู่แล้วนี่นา "

" เจ้า ... " เหลียนเจาไม่อาจโต้แย้ง  จึงได้แต่มองนางอย่างขุ่นเคือง

" เป็นอะไรไปหรือคุณชายเหลียน "

" ฮูหยินน้อย  เล่นพอหรือยัง "

เสียวเสี่ยวเห็นดังนี้ก็เริ่มก้มหน้าขอโทษทันที  " ข้าผิดไปแล้วๆ ข้ารับผิดแล้วยังไม่ได้อีกหรือ "

" ได้ ... "  เหลียนเจายิ้มตอบ   " ผู้ใดให้เจ้าเป็นฮูหยินน้อยเล่า "

" เหลียนเจา ... ข้ารู้ผิดแล้ว "

" เมื่อครู่ข้าก็ให้อภัยเจ้าแล้วมิใช่หรือ "

" เมื่อครู่ท่านบอกที่ไหนกันว่าให้อภัยข้า "

" ข้าให้อภัยเจ้า "

" เช่นนั้นหากข้าฆ่าคนวางเพลิง  ปล้นชาวบ้าน  ข่มเหงลวนลาม  ฉกชิงวิ่งราว  

ลักขโมยผลงานเล่า "

" ข้าให้อภัยเจ้า "

เสียวเสี่ยวยิ้มร่า  " อืม "