เจ้าอัคคีหวงรัก 3 เล่มจบ

เจ้าอัคคีหวงรัก 3 เล่มจบ / ผู้แต่ง : อวี๋ฉิง / ผู้แปล : เม่นน้อย
สำนักพิมพ์ แจ่มใส

คำโปรยหลังปก
‘หนานกงหล่าง’  หนึ่งในเจ็ดอัคคีผู้ร้ายกาจดั่งปีศาจ ไม่ว่าผู้ใดพบเห็นต่างหวาดกลัว 
ใครจะคิดว่าเขาจะยึดมั่นถือมั่นในความรักอย่างลึกซึ้ง 
ทว่าภรรยาที่รักจะจากไปนานถึงสามปี ก็มิอาจตัดใจ 
ยอมกระทั่งอ่อนข้อให้ศัตรูสังหารเขาจนดับสิ้น 
เพื่อที่จะลงไปติดตาม เฝ้าคอยหา แม้ว่าที่แห่งนั้นจะเป็นปรโลกก็ตาม
เมื่อวิญญาณก้าวอยู่ตรงหน้าประตูปรภพโลกล่าง 
แต่มิอาจก้าวข้ามไปได้ ซ้ำยังถูกผลักไสกลับไปทุกครั้ง 
เขาจึงตั้งปณิธานไว้ว่าถ้าไม่ได้พบจิตวิญญาณของนางก็จะไม่ตัดใจ 
หนานกงหล่างจะต้องพานางกลับไป...กลับไปยังที่ที่นางจากมาให้ได้

เรื่องที่ดวงวิญญาณที่ไม่สิ้นอายุขัยตามหาภรรยา
สร้างความยากลำบากให้แก่ ‘เหลียนจวิน’ ภูตหนุ่มน้อยที่รับหน้าเฝ้าประตูวิญญาณยิ่งนัก 
ช่างเป็นวิญญาณที่ดื้อรั้น ดื้อดึงถึงที่สุด 
ทำให้เขาต้องหาทางมารับมือกับวิญญาณตนนี้อย่างสุดความสามารถ

แต่ทว่าความสามารถเขานั้นช่างน้อยนิด มิอาจจะต้านทานความร้ายกาจได้ 

จำต้องก้มหน้าช่วยตามหาภรรยาที่เป็นดั่งดอกไม้เล็กๆ สีขาวของอีกฝ่าย 

ทำให้ภูตน้อยเช่นเขาเข้ามาพัวพันกับความวุ่นวายอย่างไม่มีที่สิ้นสุด!

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

ชุยเหลียนจวิน  ภูติน้อยจากโลกล่าง เพราะจิตวิญญาณบางส่วนขาดหาย
เหลียนจวินเลยเป็นได้แค่เจ้าหน้าที่ชั่วคราวอยู่ในโลกล่าง เดิมทีเขาเป็นคนง่ายๆ  
ไม่โลภมากหรือมีความปรารถนาอะไร ขอแค่ได้มีชีวิตที่สงบสุขและได้อ่านหนังสือเยอะๆ ก็พอ    
... แต่วันคืนที่สงบสุขก็เริ่มหมดลง  เมื่อหนานกงหล่าง หนึ่งในเจ็ดอัคคีลงมาเยือนโลกล่าง
เพื่อตามหาภรรยาที่จากไป  เหลียนจวินปวดเศียรเวียนเกล้าเพราะต้องคอยคิดหาวิธีต่างๆ มารับมือ
กับหนานกงหล่าง และหาทางส่งเขากลับไปยังโลกมนุษย์ .... 
สุดท้ายเขาถึงขั้นต้องจำใจผูกวาสนาเป็นพี่น้องร่วมสาบานกับหนานกงหล่าง
เพื่อบีบให้อีกฝ่ายกลับไปยังโลกเดิม .... 

พระเอก หนานกงหล่างหรือท่านห้า  หนึ่งในเจ็ดอัคคีผู้มีรูปโฉมงดงามราวกับเทพเซียน
แต่ทว่านิสัยกลับโหดเหี้ยมเย็นชาตรงข้ามกับหน้าตาโดยสิ้นเชิง  
หนานกงหล่างมีภรรยาที่หน้าตาธรรมดาและนิสัยผิดกันนามว่า ชุนฮวา   
ท่ามกลางกลียุคและความสกปรกโสมมของจิตใจคน ชุนฮวากลับเป็นเสมือนดอกไม้ดอกเล็กๆ สีขาว ที่เปล่งแสงสว่างงดงามอยู่ในจิตใจของเหล่าเจ็ดอัคคี

เจ็ดอัคคีถือกำเนิดในยามที่บ้านเมืองระส่ำระส่าย ยามที่แผ่นดินลุกเป็นไฟมีแต่กลิ่นคาวเลือด  
แม้จะทำเพื่อกอบกู้บ้านเมืองให้เป็นปึกแผ่น  แต่ความรู้สึกของผู้คนในหวงเฉากลับไม่ได้ยกย่องเชิดชูพวกเขาเสมือนว่าเป็นวีรบุรุษเลย  ตรงกันข้ามลึกๆ ทุกคนต่างรังเกียจและชิงชังเจ็ดอัคคีมาก  
คงจะมีก็แต่นางเอกเท่านั้นที่ไม่เคยนึกรังเกียจหรือหวาดกลัวพวกเขาเลย           

ตอนแรกพวกเขาเห็นนางเอกเป็นสิ่งแปลกใหม่  ด้วยความอยากรู้บวกกับความสนใจ  
พวกเขาจึงตัดสินใจรับแกะน้อยที่แสนจะอ่อนแอตัวนี้มาไว้ในความดูแล  
ไม่งั้นด้วยลักษณะนิสัยและสภาพร่างกายแบบนี้ หากไม่มีเจ็ดอัคคีคอยปกป้องคงได้ตายแน่นอน  
เพราะนี่ไม่ใช่ลักษณะนิสัยของคนที่จะอยู่รอดในแผ่นดินที่แบ่งแยกชนชั้น และมีระบบทาสชัดเจนเช่นนี้ ทาสที่นี่ไม่ต่างอะไรจากสัตว์  ไม่มีค่า
และสามารถฆ่าทิ้งได้ทุกเมื่อโดยไม่ผิดกฎหมายใดๆ......

นางเอกเป็นคนที่เข้มแข็งและจิตใจดีมากๆ  ไม่เคยโกรธแค้นหรือคิดร้ายใคร   
แม้จะถูกบีบให้ไม่สามารถใช้ชีวิตอยู่บนผืนแผ่นดินนี้ได้  
ถูกบีบให้ไม่สามารถไปไหนมาไหนเพราะไม่มีที่ให้เดิน  กระทั่งร่างกายก็อ่อนแอลงเรื่อยๆ
แต่นางก็ยังใช้ชีวิตได้อย่างสงบสุขสบายใจ  ไม่ยึดติด ไม่โลภมาก ได้แค่ไหนก็เอาแค่นั้น  
แค่ได้อยู่กับคนที่รักก็พอ (ปลงได้ตั้งแต่เด็กเลยนะเออ) ...  
ส่วนเจ็ดอัคคีก็ไม่เคยยอมแพ้เฝ้า ทำทุกวิถีทางเพื่อให้นางได้มีที่ยืนบนแผ่นดิน  
ขอแค่ให้นางได้มีชีวิตอยู่ต่อไป  ไม่ว่าจะยากลำบากแค่ไหนพวกเขาก็ยินดีทำ...

เรื่องนี้ก็ตามสไตล์อวี๋ฉิงอะเน้อ ก็จะเนิบๆ เรื่อยๆ แบบว่าเล่าไปเรื่อยๆ ไม่ได้โลดโผนอะไร  
รู้สึกเหมือนกำลังอ่านหนังสือปรัชญาชีวิตอยู่เลยอะ 55+     
พออ่านจบแล้วก็รู้สึกว่าน่าจะใช้ชื่อว่าเจ็ดอัคคีหวงรักมากกว่านะ 55+ ... 
เพราะไม่ได้มีแต่พระเอกเท่านั้นที่รักและเป็นห่วงนางเอก  
แต่ยังมีเจ็ดอัคคีคนอื่นๆ อีกด้วย ที่รักและก็เป็นห่วงนางเอกมากไม่แพ้กัน       
                       

ส่วนปริศนาของเรื่องที่ทำให้เราสงสัยและอยากรู้มากที่สุดก็คือ ที่มาที่ไปของนางเอกและเจ็ดอัคคีทั้งหมด... เพราะอ่านเล่มแรกๆ จะรู้เลยว่านางเอกไม่ใช่คนบนโลกนี้แน่นอน  
ส่วนเจ็ดอัคคีตอนอ่านก็สงสัยว่านี่พวกเอ็งใช่มนุษย์กันจริงๆ หรือ  
เพราะดูจะเก่งกาจและโหดเหี้ยมเกินคนไปหน่อยนะจ๊ะ  

แต่ส่วนใหญ่เราจะไม่ค่อยได้เห็นบทโหดๆ ของพวกพี่แกหรอก
เพราะส่วนมากจะเห็นแต่ตอนที่อยู่กับนางเอกซะมากกว่า  ซึ่งก็จะดูซอฟท์  
ดูใจดีเหมือนมีความสามัคคีกัน 55+                    

แต่ก็สงสัยว่าใครหนอที่มีความสามารถถึงขนาดที่ทำเรื่องพวกนี้ได้ 
สามารถบีบให้นางเอกไม่อาจมีชีวิตอยู่ต่อไปได้   ขนาดที่เจ็ดอัคคีร่วมมือกันปกป้อง
พยายามช่วยกันขัดขวางแต่ก็ยังต้านไม่อยู่เลย   .... 
ซึ่งหากไม่อ่านให้จบให้ครบทั้ง 3 เล่มเราก็จะไม่รู้ความจริงของปริศนาเหล่านี้นะจ๊ะ   

...........................................................................

" เช่นนั้น .. ตอนนี้ข้าเชื่อแล้ว เช่นนี้ก็ไม่ได้หรือ "

เหลียนจวินก้มหน้าตอบเสียงค่อย

" เชื่อแล้วจะมีประโยชน์อะไร พี่ใหญ่ ชุนฮวาตายตอนอายุยี่สิบ  สำหรับนางแล้วนับแต่นั้นมาย่อมเป็นอิสระ   ไม่ต้องเผชิญหน้ากับโลกที่ไม่คุ้นเคย  ไม่ต้องทนกับโลกที่แบ่งแยกสูงต่ำชัดเจนเกินไปเช่นนี้ .."

หนานกงหล่างคว้าจับมือเขากะทันหัน

เหลียนจวินตะลึงแหงนหน้าเผชิญหน้ากับบุรุษผู้นี้โดยสัญชาตญาณ

สายตาของหนานกงหล่างจ้องมองเขาขณะกัดฟันพูด

" ถ้าหากข้าเปลี่ยนแปลงระบอบระเบียบของหวงเฉาแห่งนี้เล่า "

เหลียนจวินเบิกตาค้าง

หนานกงหล่างพูดเสียงเฉียบอีกครั้ง

" ถ้าข้าเปลี่ยนแปลงหวงเฉาที่เต็มไปด้วยคาวเลือดได้  ชุนฮวาจะยอมกลับมาเพื่อข้าหรือไม่ "