ยอดหญิงหมอเทวดา เล่ม 1-3

ยอดหญิงหมอเทวดา เล่ม 1-3 (7เล่มจบ) / ผู้แต่ง : อวี่จิ่วฮวา / ผู้แปล : เม่นน้อย
สำนักพิมพ์ แจ่มใส

คำโปรยหลังปก
     เมื่อแพทย์สาวผู้เก่งกาจต้องย้อนเวลากลับไปเป็นกระต่ายป่วยขี้โรคในยุคอดีต
แม้ว่าจะมีวิชาแพทย์อันล้ำเลิศติดตัวอยู่แต่ก็เหมือนจะสูญเปล่า
     เพราะไม่อาจรักษาโรคของตนเองได้
ซ้ำยังถูกสามีทอดทิ้งให้ต้องใช้ชีวิตอยู่อย่างยากลำบากเดียวดาย
แต่ถึงกระนั้นสวรรค์ก็ยังซ้ำเติมนาง  ให้มีลูกฝาแฝดติดท้องมาด้วยอีก
     ชีวิตที่เดิมทีลำบากอยู่แล้ว  ยิ่งขัดสนขึ้นกว่าเดิม
แต่ก็เอาเถอะ ... มีวิชาเหมือนมีทรัพย์อยู่นับแสน
วิชาแพทย์ของนางจะต้องสร้างประวัติการณ์
พลิกชีวิตใหม่ให้นางได้อย่างแน่นอน!

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

ตอนแรกกะว่าจะรอให้หนังสือออกมาครบ 7 เล่มก่อนแล้วค่อยเขียน  
แต่ด้วยพลังงานบางอย่าง จึงทำให้ทนไม่ไหวต้องขอมาระบายหน่อยนะจ๊า  へ(´∀`へ) ....
 ตอนแรกที่ได้ทดลองอ่านตัวอย่างเรื่องนี้ เชื่อว่าหลายๆ คนคงรู้สึกเหมือนกันคือเกลียดพระเอก 55 ....รองลงมาก็อนุ 5 แล้วก็แม่พระเอก ....แต่นั่นมันแค่ช่วงแรกๆ นะ  
เพราะพออ่านมาจนถึงเล่ม 3 ลำดับอาจจะมีการสับเปลี่ยนอีกครั้ง 55+

นางเอกเป็นคุณหมอยุคปัจจุบันที่ทะลุมิติเข้ามาอยู่ในร่างของ “ เจินสือเหนียง ” 
ภรรยาเอกของท่านแม่ทัพ ที่เป็นคุณหนูเอาแต่ใจ นิสัยร้ายกาจ 
นางผูกคอตายในวันที่สามีแต่งอนุคนที่ 5 ...และนางเอกก็เข้ามาอยู่ในร่างนี้แทน
พร้อมกับถูกระเห็จให้ไปอยู่ที่บ้านบรรพบุรุษตั้งแต่คืนวันนั้น แบบไม่ทันได้ตั้งตัว …
แต่นางเอกก็ไม่ได้แคร์ ไล่ก็ไล่ เพราะนางก็ไม่ได้อยากอยู่กับคนที่ตัวเองไม่รู้จักอยู่แล้ว .. 
แต่ว่าเรื่องมันไม่ง่ายแบบนั้นน่ะสิ เพราะใครจะไปคิดว่าเจ้าของร่างเดิมดันมีครรภ์ติดมาด้วย  
....ชะเอิงเอย ( *゜▽゜ノノ ( *゜▽゜ノノ

นางเอกเป็นคนเรียบง่าย สมถะ อ่อนโยน อ่อนนอกแต่แข็งใน รู้สึกสบายใจยามที่อยู่ใกล้ชิด 
(นี่แหล่ะสเปคท่านแม่ทัพเลยนะจะบอกให้ 55+)  แต่เดิมก่อนที่จะทะลุมิติมานางเอกเคยเป็นหมอ  
ดังนั้นพอมาอยู่ในโลกนี้ นางจึงได้ใช้อาชีพเก่าทำมาหากินภายใต้ชื่อ 'หมอเจี่ยน' 
จนได้รับการยกย่องว่าเป็นหมอเทวดา  แต่เนื่องด้วยสตรีไม่อาจเป็นหมอได้
แถมนางยังเป็นถึงภรรยาเอกของท่านแม่ทัพ  เรื่องนี้จึงถือเป็นความลับสุดยอด  
จะให้ใครรู้ไม่ได้ โดยเฉพาะพระเอกยิ่งให้รู้ไม่โดยเด็ดขาด แต่ทว่าความลับมักจะไม่มีในโลก ..อิอิ              

นางเอกใช้ชีวิตอยู่ในบ้านบรรพบุรุษกับลูกชาย และสาวใช้อย่างยากจนข้นแค้น 
ทรัพย์สมบัติที่เคยนำติดตัวมาด้วยก็หมดไปอย่างรวดเร็ว เนื่องจากโรคภัยไข้เจ็บของนางเอง  
เพราะไม่มีเงินรักษาแล้ว แถมยังต้องทำงานหาเงินมาเลี้ยงคนในบ้าน  บวกกับอดมื้อกินมื้อ  
ยาก็ไม่ค่อยได้กิน ร่างกายจึงแย่ลงเรื่อยๆ กระทั่งตัวนางเองก็ยังรู้ว่าร่างนี้คงอยู่ได้เต็มที่ไม่เกิน 2 ปี ดังนั้นเมื่อพระเอกกลับมา นางจึงพยายามอดทนอดกลั้น เพื่ออนาคตของลูกทั้งสองคน (-_-メ )

พระเอก “ เสิ่นจงชิ่ง “  เป็นท่านแม่ทัพที่สมกับฉายา ‘เจ้าหน้าโง่หัวแข็ง’  จริงๆ (￣▽￣;) .... 
เพราะพี่แกเป็นคนตรงมาก แถมยังเผด็จการอีก  5 ปีผ่านไปไม่เคยโผล่มา
แต่พอโผล่มาก็จะหย่าเมียเลย แถมพอหย่าแล้วก็ห้ามไม่ให้เขาไปแต่งงานใหม่ด้วยนะ (แต่ตัวเองแต่งอนุเข้าบ้านแล้ว 5 คนนาจา) เพราะฉะนั้นตอนแรกๆ ที่อ่าน ก็จะมีความรู้สึกขัดใจกับอีตาท่านแม่ทัพมาก  อ่านไปก็ด่าไป 
ยิ่งตอนไปจิ๊จ๊ะกับอนุ 5 นี่แบบ ....อยากจะกระโดดถีบขาคู่ 55 (ﾉ ಠ益ಠ)ﾉ (ﾉ ಠ益ಠ)ﾉ .... 
แต่ๆ พออ่านมาเรื่อยๆ เราก็จะค่อยๆ เข้าใจพี่แกมากขึ้น ทำให้รู้ว่า ....
เฮ้ย!!!จริงๆ แล้วพระเอกก็ไม่ได้โง่นะแต่แค่ไม่สนใจเฉยๆ คือพี่แกเป็นผู้ชายหัวโบราณขนานแท้  
ที่ผู้ชายเป็นช้างเท้าหน้า ส่วนผู้หญิงเป็นช้างเท้าหลัง แบบภรรยาต้องเชื่อฟังสามี  
เพราะฉะนั้นเรื่องในบ้านพี่แกจะไม่ยุ่ง เพราะถือว่าเป็นเรื่องของผู้หญิง  
ทำแต่งานข้างนอกอย่างเดียว  แต่หากพี่แกใส่ใจ แค่แป๊บเดียวก็สามารถปะติดปะต่อเรื่องราวทุกอย่างออกมาได้หมดเลย .....

พออ่านมาถึงเล่ม 3 เราจะได้เห็นความทุ่มเท การปกป้อง ที่พระเอกมีต่อนางเอกมากยิ่งขึ้น  
พระเอกจะแวะเวียนมาหานางเอกอยู่บ่อยๆ และค่อยๆ หลงรักเมียไปทีละนิดโดยไม่รู้ตัว  
เพราะนี่แหละคือสิ่งที่ตัวพระเอกต้องการมาตลอด ความสงบ ความเรียบง่าย ความสบายใจ  
แต่ก็ต้องผิดหวังกลับไป เพราะนางเอกยังไม่ได้รู้สึกแบบเดียวกัน   
บอกเลยว่าทั้งสงสารทั้งโกรธพระเอกด้วย  โกรธเรื่องความกตัญญูของพี่แก  
กตัญญูแบบไม่ลืมหูลืมตา  ทั้งๆ ที่เป็นถึงแม่ทัพใหญ่มีแต่คนเคารพยำเกรง หวาดกลัว  
แต่ทำไมกับแม่ตัวเองถึงจัดการไม่ได้ว้า ( ดีนะที่นางเอกไม่บ้าไปด้วย..คือยังดีที่นางเอกคิดได้ว่าตัวเองเหลือเวลาอีกแค่ 2 ปี  ในเมื่อพยายามแล้วแต่แม่สามียังไม่ชอบแล้วจะไปเสียเวลาทำไม เอาเวลาไปทำอย่างอื่นดีกว่า ) คือตอนนี้มันจะมีหลายฝ่ายหลายคนที่คิดไม่ดี หรือต้องการฆ่านางเอก 
ทั้งฮองเฮา ไทเฮา บลาๆ แต่อ่านแล้วมันก็ยังโมโหไม่เท่ากับตอนที่แม่พระเอกอยากจะฆ่านางเอกนะ ....อนุ 5 ที่ว่าเกลียดแล้ว ก็ยังแพ้แม่พระเอกอะคิดดู 55+ ....
คือแม่พระเอกนี่มัน Last Boss จริงๆ  แก่แล้วแก่เลยมากๆ  เจ้าคิดเจ้าแค้นจนไม่ฟังเหตุผลอะไร
แล้ววิธีการแต่ละอย่างก็ไม่ได้ฉลาดอะไรเล๊ย  หูเบามาก 
เชื่อคำพูดทุกคนยกเว้นพระเอก  สมควรแล้วที่โดนม็อบชาวบ้านเขวี้ยงของใส่ 55+  
คือกะจะเอานางเอกให้ตายให้ได้อย่างเดียว โดยไม่สนใจไม่ไว้หน้าลูกตัวเองเลย  
เอาคำว่ากตัญญู เอาความเป็นแม่มาบีบพระเอก  
พระเอกก็คนกลาง เมียก็รัก แม่ก็ต้องกตัญญู  จะทำอะไรรุนแรงก็ไม่ได้  
ได้แต่อดทนๆ ๆ ก้มหัวคุกเข่าขอร้องอย่างเดียว ... ( นี่ไม่ประสาทแตกตายก่อนก็สุดยอดแล้ว )

มาถึงตอนนี้ความลับหลายๆ อย่างที่นางเอกพยายามปิดไว้ ก็ค่อยๆ ทยอยถูกเปิดเผยออกมาทีละเรื่องแล้ว  ทีนี้ก็เหลืออย่างเดียวคือเรื่องลูก ... อยากรู้เรื่องนี้ที่สุดเลย  
อยากรู้ว่าพระเอกจะทำหน้ายังไงถ้ารู้ว่าตัวเองมีลูกแล้ว  แถมเป็นลูกชายฝาแฝดด้วยนะจ๊ะ ... 
ทั้งขำทั้งเห็นใจเพราะเรื่องนี้คนอื่นเค้ารู้กันหมดแล้ว ฮ่องเต้ก็รู้ เพื่อนสนิทพี่แกก็รู้  
เขารู้กันจนจะทั่วบ้านทั่วเมืองแล้ว มีแต่ท่านแม่ทัพใหญ่นี่แหละที่ยังไม่รู้ 55+ ρ(′▽`o)ノ゛...  
(เดี๋ยวจะรอดูหน้านะจ๊า อิอิ ...เดาว่าน่าจะรู้เล่ม 4 นี่แหละ )

ปล. อยากรู้จริงๆ ว่าตอนจบแม่พระเอกจะเป็นยังไง  แล้วก็อนุ 5 เมียรักของพี่แกด้วย
จะแสร้งทำตัวเป็นคนดีเรียบร้อย อ่อนโยน ตบตาพระเอกไปได้อีกนานแค่ไหน ...
ตัวละครอื่นๆ เราไม่ค่อยอยากรู้  แต่ 2 คนนี้ไม่รู้ไม่ได้ 55+

................................................................................................................................................

" ข้าภรรยาอยากมอบอิสระให้ท่านแม่ทัพจากใจจริง! " นางขบริมฝีปาก

" ข้าภรรยามีมารดาบุญธรรม ไม่นับว่าไม่มีบ้านให้กลับ 

ต่อให้ข้างนอกมีศัตรูคอยปองร้าย  พี่เซียวก็สามารถปกป้องข้าภรรยาให้ปลอดภัยได้ "

" เจ้าหุบปาก "  เสิ่นจงชิ่งตบโต๊ะดังปัง  เส้นเลือดบนหน้าผากเต้นตุบๆ

" คนของข้าใยต้องให้เขามาปกป้องด้วย! "

...............................................................................................................

  ' เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่ายามความรักที่นางทุ่มเทให้เขา   ความรักที่เขาเคยคิดว่า

เป็นพันธนาการผูกมัดร่างกายหายไปหมดแล้ว เขาจะรู้สึกเจ็บปวดขนาดนี้   

เจ็บจนแทบหายใจไม่ออก  นอกจากเหนี่ยวรั้งนางไว้ด้วยกำลังแล้ว  

เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขายังทำอะไรได้อีกบ้าง ... '

...............................................................................................................

ฮูหยินผู้เฒ่าสะท้านเฮือก
ก่อนหน้านี้เสียงกลองดังสนั่นทำให้นางไม่ได้ยินว่ากลุ่มคนที่มุงดูอยู่รอบด้านพูดอะไรบ้าง
แต่คำว่า 'ยายแก่เสียสติ' ทำให้นางตัวแข็งทื่ออยู่ตรงนั้น
นี่มันอะไรกัน  นางผดุงคุณธรรมโดยไม่เห็นแก่ความสัมพันธ์ส่วนตัว  
หย่าเจินสือเหนียงที่ประพฤติตัวเสื่อมเสียย่อมเท่ากับขจัดสิ่งไม่ดีให้บ้านเมือง  
ทุกคนควรจะยกย่องชื่นชมสรรเสริญความดีงามของนางมิใช่หรือ 
เหตุใดจึงด่านางว่า 'ยายแก่เสียสติ' ล่ะ