ล่าหัวใจมังกร 3 เล่มจบ

ล่าหัวใจมังกร 3 เล่มจบ / ผู้แต่ง : จิ่วลู่เฟยเซียง
สำนักพิมพ์ Hongsamut

คำโปรยหลังปก

        ร่ำลือกันว่าในใต้หล้าไม่มีสิ่งใดแข็งแกร่งยิ่งกว่าเกล็ดมังกร

เสื้อเกราะที่ทำจากเกล็ดมังกรอยู่เหนือกาลเวลา  ผู้ที่สวมใส่จะกลายเป็นอมตชน

        เทียนเย่ามีนิสัยเรียบง่าย   เกลียดการแก่งแย่งชิงดี  ความผิดเดียวของเขาก็คือ

เขาเป็นมังกร ...

        ความรักลึกซึ้งที่เทียนเย่าเคยมอบให้สตรีผู้หนึ่ง  ถูกตอบแทนด้วยการทรยศหักหลัง

เขาถูกนางหักกระดูก เลาะทุกเส้นเอ็น แม้แต่เกล็ดบนร่างก็ถูกถอน

เขารวบรวมกำลังเฮือกสุดท้ายโยน เกล็ดป้องหัวใจ ซึ่งเป็นเหล็กชิ้นสำคัญที่สุดในร่างทิ้งไป

ทำให้เสื้อเกราะดกล็ดมังกรของสตรีโหดเหี้ยมนางนั้น สร้างไม่สำเร็จ

        จากนั้น ... ใต้หล้านี้ก็ไม่เคยมีใครได้เห็นมังกรตัวเป็นๆอีก .....จนกระทั่งยี่สิบปีต่อมา

เมื่อหญิงสาวผู้หนึ่งปรากฏตัวขึ้น  พร้อมกับพลังชีวิตอันเหลือเชื่อ

ข่าวลือเรื่องมังกรที่หายสาบสูญไปนาน

ก็กระพือขึ้นมาอีกครั้ง

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

เรื่องของปีศาจมังกรผู้สันโดษที่มีพลังสูงส่ง เทียนเย่า ปีศาจมังกรที่เฝ้าเก็บตัวฝึกฝนบำเพ็ญเพียร 
สั่งสมตบะมานานนับพันปี เพื่อที่จะได้สละร่างขึ้นสู่สรวงสวรรค์  
หลังจากที่เก็บตัวมาเนิ่นนาน เทียนเย่าก็ได้ตกหลุมรักหญิงสาวผู้หนึ่งที่เขาบังเอิญได้ช่วยเหลือเอาไว้  นางคือ ซูอิ่งเจินเหริน เจ้าสำนักกว่างหาน (สำนักผู้บำเพ็ญพรตเพื่อเป็นเซียน)  
เทียนเย่าไม่สนใจคำทัดทานของพี่น้อง ตัดสินใจสละหนทางที่จะขึ้นสู่สวรรค์ เพื่อครองคู่แต่งนางเป็นภรรยา  แต่คาดไม่ถึงว่าในวันที่ต้องไปรับตัวเจ้าสาว จะกลับกลายเป็นวันที่เขาต้องเสียใจไปชั่วชีวิต.... ซูอิ่งไม่เคยรักเขา นางมีคนที่รักอยู่แล้ว นางแค่ต้องการเกล็ดป้องหัวใจมังกรเพื่อให้คนรักของนางมีชีวิตเป็นอมตะ  นางจึงทำทุกวิถีทางแม้กระทั่งหลอกให้เขารัก  และสุดท้ายนางก็สังหารเขาอย่างเหี้ยมโหด แยกชิ้นส่วนร่างกายออกเป็นชิ้นๆ  แม้แต่วิญญาณ ก็ยังถูกนางลงอาคมผนึกไว้ .....

นางเอก เยี่ยนหุย เป็นคนหัวดื้อ เปิดเผย ตรงไปตรงมา ยอมหักแต่ไม่ยอมงอ เป็นศิษย์ของสำนักเฉินซิงที่ถูกขับไล่ออกจากสำนัก ในขณะที่กำลังระเหเร่ร่อนหาเงินจับปีศาจไปเรื่อยๆ นางเอกก็พลาดท่าถูกทำร้าย และได้มาเจอกับพระเอกที่อยู่ในร่างของมนุษย์ธรรมดาจนๆ ที่อ่อนแอขี้โรคพอดี
สำหรับพระเอก...การได้พบนางเอกนั้นนับเป็นจุดเริ่มต้นของแสงสว่าง  
แต่สำหรับนางเอก....นี่คือจุดเริ่มต้นของความเลวร้ายทั้งหลายทั้งปวงในชีวิต 55+

นางเอกเป็นเหมือนของขวัญที่สวรรค์เบื้องบนส่งมาให้พระเอก  เพราะมีนาง พระเอกจึงมีความหวังที่จะแก้แค้น รวมถึงตามหาชิ้นส่วนของร่างกายที่กระจัดกระจายให้กลับคืนมาอีกครั้ง 
ซึ่งในตอนแรกๆ พระเอกจะยังไม่เก่ง ต้องคอยหลบอยู่ข้างหลังนางเอก เป็นฝ่ายที่ถูกปกป้องดูแล ...ส่วนนางเอกก็พยายามใจแข็งบอกลาอยู่หลายรอบ แต่ท้ายที่สุดก็ทนไม่ไหวต้องกลับมาช่วยอยู่ดี  กลายเป็นตังเมตัวติดกันไปไหนไม่ได้แล้ว  แบบว่าเธอไปไหนฉันไปด้วย  เธอหนีฉันตาม ...
นางเอกก็ อึด ถึกมากกก เพราะกว่าพี่มังกรจะตามหาชิ้นส่วนครบแล้วได้ประกอบร่าง นางเอกก็สะบักสะบอม กระอักเลือดไปไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง 55+

 

ส่วนฝ่ายธรรมมะในเรื่องก็มุ่งเน้นทำตามคำสั่งสอนมากเกินไป โดยไม่กลับมาคิดทบทวนเลยว่ามันถูกต้องจริงๆ หรือเปล่า ขอแค่อีกฝ่ายเป็นปีศาจ หรือใครก็ตามที่ช่วยเหลือปีศาจ ก็เหมารวมว่าเขาไม่ดีไปซะหมด ลงมือสังหารได้ทันทีโดยไม่ต้องถามหาเหตุผล แต่ผลสุดท้ายจะยังไง ดี-ชั่วก็อยู่ที่ตัวกระทำล่ะนะ เพราะจะนักพรตก็ดี ปีศาจก็ช่าง แต่ก็ใช่ว่าจะเป็นคนดีและเลวร้ายไปหมดเสมอ

อย่าตัดสินคนแค่เพียงภายนอก หรือตามชาติกำเนิดสถานะเลย  ……

เราชอบงานของนักเขียนท่านนี้ตั้งแต่ปฐพีไร้พ่าย ,สามชาติผูกพันแม่น้ำลืมเลือน จนมาถึงเรื่องนี้  
ซึ่งในเรื่องไม่ได้มีแค่ความรักของพระเอก-นางเอก 
แต่ยังมีอีกหลายคู่ ไม่ว่าจะเป็นความรักของปีศาจกับนักพรต  บัณฑิตกับปีศาจจิ้งจอก 
หรือปีศาจกับมนุษย์ธรรมดา  มีทั้งที่สมหวังและไม่สมหวัง ...
อ่านแล้วก็เสียใจกับคู่ที่ไม่สมหวังนะ แต่ก็ยังเฉยๆ ไม่ได้เศร้าเหมือนตอนอ่านซานเซิง (อันนั้นน้ำตาซึมตอนที่ใกล้ๆ จะจบของแต่ละชาติมาก) 
เนื้อเรื่องสนุก แต่การแปลมันห้วนๆ ไปนิดอะ..คำลงท้ายว่า ‘สินะ’ กับ ‘ รึ!’เยอะ 
ฟังดูห้วนไปหน่อย ไม่ค่อยละมุนละไม รู้สึกเหมือนยังดึงนิสัยจุดเด่น+บุคลิกของตัวละครออกมาไม่ได้เท่าที่ควร  ความหลังของพระเอกที่ควรจะรันทด+น่าสงสาร กับหลายๆ ตอนที่ควรจะเศร้า
แต่พอบรรยายออกมาแล้วเรากลับรู้สึกเฉยมากเลยอ่า T^T  (ทำม๊ายยยมันอารมณ์เดียวกันหมด)  ...
( อันนี้เป็นความคิดเห็นตัวเน้อ  คนอื่นอาจจะไม่เป็นแบบนี้ก็ได้   แต่ยังไงข่อยก็ยังรออ่านอีกหลายเรื่องเน้อ...สู้ๆ ) 

..........................................................................................................

" ข้าบำเพ็ญพรตกับอาจารย์มาตั้งแต่เด็ก  จดจำคำสอนของผู้ฝึกวิชาเซียนได้แม่นยำ 
กำจัดปีศาจ   ไม่ทำเรื่องผิดคุณธรรม  ข้าไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองทำผิดมาก่อน  แต่เมื่อได้ยินข่าวการตายของเจ้า   ข้าถึงได้ตระหนักว่า  ชีวิตนี้ข้าทำความผิดใหญ่หลวงอยู่สามเรื่อง
    หนึ่ง ... เสียใจว่าไม่ควรมุ่งหวังอยากฝึกวิชาเซียน    
    สอง ... เสียใจที่เข้าสู่สำนักเซียน  แต่กลับไม่แข็งใจสังหารเจ้าเมื่อได้พบกันเป็นครั้งแรก
    สาม ... เสียใจที่รู้อยู่แก่ใจว่าหัวใจหวั่นไหว  แต่วันนั้นกลับไม่ยอมสละชีวิต   ไม่ยอมละทิ้งคุณธรรมเพื่อปกป้องเจ้า  "
 ผูฟางที่ยืนอยู่หลังป้ายศพสะอึกสะอื้นโดยไร้เสียง
" เดิมข้าคิดว่าจะไม่ผิดต่อคุณธรรม  และไม่ผิดต่อใจจริงของตัวเองแต่บัดนี้ข้ากลับผิดต่อทั้งสองอย่าง ... "