ชายาผู้มีคุณธรรม

ชายาผู้มีคุณธรรม 2 เล่มจบ / ผู้แต่ง : เยี่ยซย่าเตี๋ยอิ่ง           
สำนักพิมพ์ อรุณ                                               

คำโปรยหลังปก

สตรีผู้หนึ่งต้องดีงามถึงเพียงใด

จึงจะได้ชื่อว่าเป็นภรรยาผู้เพียบพร้อม

    การยึดหลักสามคล้อยตามสี่คุณธรรม  เชื่อฟังบิดาและสามีไปทุกสิ่ง

ต้องมีเมตตาแม้แต่กับภรรยาน้อย ถึงขั้นต้องอดกลั้นยามคนเหล่านั้นมอบความอยุติธรรมให้ ต่อให้เป็นชาติภพที่บุรุษเป็นใหญ่  นี่ก็ยังนับว่าเอาเปรียบไปสักหน่อย

คนแข็งกร้าวไร้ความอ่อนหวานเช่นเธอ

มีหรือจะก้มหน้ารับชะตากรรมแบบนั้น

หากดีงามแล้วยังมัดใจสามีไม่ได้แล้วอย่างไร

มีศีลธรรมแล้วเป็นเบี้ยล่างคนอื่นอยู่ร่ำไปก็เท่านั้น

เครือญาติมากเล่ห์  เหล่าสนมเมียรองมากมารยา  จะให้ยิ้มรับก็กระไรอยู่

แม้เธอไม่ใช่ชายาที่ร้ายกาจจนระรานใครไปทั่ว

แต่ก็ไม่มีทางอยู่เฉยให้ใครรังแกแน่  ศึกนอกศึกในมีไม่ขาดสาย

ขืนทำตัวอ่อนแอไม่รู้ความคงไม่รอด  เป็นหวางเฟย ... ควรใช้อำนาจกับ

ภาพลักษณ์งดงามให้เป็นประโยชน์  ต้องกุมหัวใจท่านอ๋อง  กำราบเมียรอง

เชิดหน้ารับมืออริทั้งหลาย  เช่นนี้ต่างหากถึงจะนับว่าเยี่ยมยอด

ให้เป็นภรรยาผู้เพียบพร้อมคุณธรรมอะไรนั่น  เกรงว่าเธอคงไม่อาจทำได้

ความรู้สึกหลังอ่านจบ ( อาจมีสปอยล์ )

ชายาผู้มีคุณธรรมคนเขียนเดียวกับเรื่องว่าด้วยอาชีพนางสนม  
เรื่องนี้นางเอกเป็นคนยุคปัจจุบันที่วิญญาณหลุดออกจากร่าง แล้วย้อนเวลาเข้ามาอยู่ในร่างของคุณหนูใหญ่สกุลชวีที่ชีวิตอาภัพ แม่ตายตั้งแต่ยังเด็ก พ่อก็แต่งงานใหม่ไม่เคยเหลียวแลลูกเมียเก่าเลย แถมแม่ใหม่ก็ยังใจร้ายใจดำอีก  แต่ยังไม่จบแค่นั้นนะจ๊ะ เพราะพอออกเรือนไปสามีก็ดันไม่สนใจอีก คงไม่ต้องบอกว่าชีวิตจะรันทดขนาดไหน ....ชะเอิงเอย~~~

ชวีชิงจวี เป็นคุณหนูใหญ่ที่พ่อไม่สนใจไม่รัก พอมีแม่ใหม่ก็โดนเขากลั่นแกล้งทำร้ายรังแก  
ชีวิตในวัยเด็กจึงนับว่าเลวร้ายสุดๆ  พอได้ออกเรือนแต่งงานก็เหมือนจะดี เพราะสามีเป็นถึงองค์ชายรองหรือตวนอ๋อง แต่เนื่องจากนางนิสัยจืดชืดไม่น่ามอง สามีเลยหมางเมินไปตามระเบียบ ... 
ชีวิตเมียหลวงในจวนอ๋องที่อยู่ท่ามกลางเหล่าอนุและเมียบ่าว จึงยากลำบากเหมือนเดิม..เฮ้ออออ                                                                       

แต่แน่นอนว่าทุกอย่างก็เปลี่ยนไป เมื่อวิญญาณของนางเอกเข้ามาอยู่ในร่างนี้ ... 
นางเอกเป็นสาวยุคปัจจุบัน ความคิดความอ่านจึงทันสมัย  เธอไม่ยึดติดในตัวบุรุษหรือสามี   
ไม่เชื่อในความรักของผู้ชาย   ไม่หลงคารมหรือคำพูดหวานๆ ของพระเอก เพราะเธอมองจากการกระทำเท่านั้น  รักก็รัก  ไม่รักก็ไม่เป็นไร  ...ดีมาก็ดีตอบ  ไม่ดีก็ไม่เป็นไร ไม่ได้เสียใจนะจ๊ะ 
....ใช้ชีวิตได้ Slow life สุดๆ 55+

พระเอก เฮ่อเหิงหรือตวนอ๋อง เป็นองค์ชายรองที่พ่อไม่ค่อยรักเท่าไร 
(แต่ก็ยังให้ความสำคัญมากกว่าพี่น้องอีก 2 คนนะ) เป็นลูกรักอันดับสอง 
เพราะลูกที่พ่อรักมากที่สุดคือน้องชายหรือองค์ชายสาม รุ่ยอ๋อง ...แต่พระเอกก็หาแคร์ไม่  
พ่อจะรักใคร โปรดใคร หรือคิดจะยกบัลลังก์ให้น้องชาย พี่แกก็ไม่สน (เพราะพี่มีแผนอยู่แล้ว55+) พระเอกเป็นคนสุขุมรอบคอบ ฉลาด เจ้าเล่ห์และอ่านยาก ภายใต้ภาพลักษณ์สุภาพอ่อนโยน  
ดูไร้พิษภัย แต่ข้างในกลับเต็มไปด้วยแผนการล้ำลึกยิ่งกว่าผู้ใด  ...

เนื้อเรื่องเกี่ยวกับการวางแผนแย่งชิงบัลลังก์ของเหล่าองค์ชาย ควบคู่ไปกับความรักของพระ-นาง 
( เพราะเรื่องนี้ฮ่องเต้ลำเอียงรักแต่ลูกชายคนที่สาม )  โดยมีพระเอกอยู่เบื้องหลังคอยชักใย  
เสร็จแล้วก็ปล่อยให้คนอื่นๆ เขาตบตีกัน ส่วนตัวเองก็ไปคอยเก็บเกี่ยวผลประโยชน์อยู่ข้างหลัง   
ที่ขาดไม่ได้อีกอย่างคือ เรื่องของตำหนักในหรือวังหลัง ที่มาสร้างเรื่องปวดหัวให้เป็นระยะๆ  
แต่ก็ไม่ได้มีอะไรมาก ไม่คณามือนางเอกหรอก .......    

ส่วนเรื่องความรัก จากที่อ่านเหมือนจะเป็นพระเอกนะที่เริ่มรักนางเอกก่อน    
คือตอนแรกพี่แกก็ไม่คิดว่าจะรักหรอก  ก็แค่สนใจเฉยๆ เพราะเห็นเมียดูเปลี่ยนไป แต่ก็คิดว่าไม่มีอะไร เดี๋ยวสุดท้ายตัวเองก็คงเบื่อไปเองอยู่ดี  แต่ที่นี้ไม่ใช่ไง เพราะอยู่ไปนานๆ ก็ยิ่งชอบยิ่งติด  
อนุเมียบ่าวอะไรก็ไม่ไปหาแล้ว มาหานางเอกคนเดียว  ค่อยๆ หลงรักนางเอกโดยไม่รู้ตัว   
ยิ่งหลังๆ นี่หวานมาก เพราะประกาศเลยว่าจะมีนางเอกเพียงคนเดียว   
แล้วก็จะมีลูกกับนางแค่คนเดียวเท่านั้น ตำหนักตัวเองก็ไม่กลับไปนอนแล้วจ้า ไปนอนตำหนักนางเอกคนเดียวทุกวัน ... นางเอกก็โชคดีจริงๆ ไม่แปลกที่ผู้หญิงคนอื่นๆ จะอิจฉา  
แต่งงานก็ได้สามีที่ดี รักเดียวใจเดียว  แม่สามีก็ใจดี รักถนอมลูกสะใภ้ ...
เหมือนอะไรดีๆ ก็ไปอยู่ที่นางเอกหมดอะ  ชีวิตนี้โรยด้วยกลีบกุหลาบสุดๆ 55+

อ่านจบสนุกดี ( ที่อ่านจนจบได้ก็เพราะเนื้อเรื่องนี่แหล่ะไม่งั้นวางแล้ว ฮาๆ )   
ถึงจะไม่มีจุดพีคหรือดราม่าอะไร  ถึงแม้จะเนือยๆ ไปบ้าง แต่ก็อ่านได้เรื่อยๆ           

แต่การแปล ...แปลได้งงมาก (O.O;)(o,o;)  อ่านแล้วมึน คำราชาศัพท์ก็ใช้ไม่ค่อยถูก
เดี๋ยวใช้เดี๋ยวไม่ใช้  หลายประโยคอ่านแล้วงงต้องอ่านซ้ำ 2-3 รอบถึงจะเข้าใจ  รูปประโยคแปลก  
คำผิดก็เยอะ  คำที่เชื่อมประโยคก็ไม่ค่อยมี พอเว้นวรรคทีนี่เหมือนคนละเรื่อง คนละเนื้อหาเลย ....แปลไม่โอเลย  (ฮองเฮาผู้ไร้คุณธรรมเรื่องนั้นเราก็ว่าแปลไม่ค่อยดี แต่อันนั้นยังอ่านได้แบบแค่สะดุดนิดหน่อย  แต่ชายาเยอะจริงๆ...ไม่ได้จับผิดนะ พยายามมองข้ามแล้วแต่มันเยอะจริงๆ ) 
ไหนจะคำเรียก สกุลเหลียง  สกุลเถียนอีก ...ตอนอ่านก็นึกว่ายกมาทั้งบ้าน เห็นเรียกมาทั้งสกุลเลย 
ซึ่งอันนี้คิดว่าน่าจะเป็นฮูหยินเหลียง / เหลียงฮูหยิน   ฮูหยินเถียน / เถียนฮูหยิน  หรือปล่าว ...
เจอยกมาทั้งบ้านแบบนี้ข่อยปวดหัวเด้อ 55+   \(‵▽′)/ \(‵▽′)/ \(‵▽′)/