หยกเร้นชะตา 6 เล่มจบ
ผู้แต่ง : จิ่วเยวี่ยหลิวหั่ว
ผู้แปล : อวี้
สำนักพิมพ์ แจ่มใส
ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)
นางเอกเรื่องนี้ถูกคนจงใจอุ้มสลับตัวไปตั้งแต่ตอนเป็นทารก จากคุณหนูสายตรงสกุลฉู่ของจวนฉางซิงโหวต้องจับพลัดจับผลูกลายเป็นบุตรสาวชาวนายากจนแซ่ซู ใช้ชีวิตตกระกำลำบากถูกทุบตีด่าว่าอยู่นานถึง 13 ปีเต็ม หากไม่ใช่เพราะท่านโหวหรือพ่อแท้ๆ ของนางเอกไปพากลับมา คุณหนูผู้สูงศักดิ์ก็คงต้องเป็นบุตรสาวชาวนาไปตลอดชีวิตแล้ว ...ส่วนบุตรสาวของชาวนาที่ถูกสับเปลี่ยนตัวก็ได้ใช้ชีวิตเยี่ยงคุณหนูผู้สูงศักดิ์อยู่บนกองเงินกองทอง มีคนรับใช้+มีพ่อแม่พี่น้องรักใคร่ตามใจประดุจเจ้าหญิง แม้แต่วันที่ความจริงเปิดเผยคุณหนูตัวจริงกลับมา คุณหนูตัวปลอมก็ยังชูคอ เริด เชิด หยิ่ง ไม่เปลี่ยนแปลง เพราะถือดีว่ามีมารดาหรือแม่แท้ๆ ของนางเอกซึ่งเป็นฮูหยินจวนโหวรักใคร่คอยปกป้อง...
นางเอกก็นึกว่าหลังได้กลับคืนฐานะเดิมกลับบ้านตัวเองชีวิตคงจะมีความสุข ที่ไหนได้ทุกข์เหมือนเดิม ไม่ได้ทุกข์กายแต่กลับทุกข์ใจ เพราะมารดาไม่รักไม่สนใจ สนแต่ลูกปลอมๆ ที่เลี้ยงมา ไม่สนิทสนมกับญาติพี่น้อง ทุกคนเมินเฉย พอคล้อยหลังก็พากันหัวเราะเยาะนินทาเรื่องที่นางมาจากชนบทอีก นางเอกไม่อาจปรับทุกข์หรือไประบายให้ใครฟังได้ จึงได้แต่ไปแอบร้องไห้อยู่คนเดียว จนวันหนึ่งพระเอกที่วิญญาณบังเอิญเข้ามาอยู่ในหยกของนางเอกก็ทนไม่ไว้ จำต้องแสดงตัวออกมาเพื่อปลอบโยนและสอนสั่งนางเอกด้วยตัวเอง
พระเอกเป็นรัชทายาท ได้รับบาดเจ็บสาหัสจนวิญญาณหลุดออกมาสิงอยู่ในหยกที่นางเอกพกติดตัว พระเอกเห็นเหตุกาณ์ที่นางเอกพบเจอในจวนโหวทุกอย่าง วันหนึ่งทนไม่ไหวเลยแสดงตัวออกมา ส่วนนางเอกก็เข้าใจผิดคิดว่าพระเอกเป็นภูตที่สิงอยู่ในหยก? ...พระเอกเป็นคนสอนมารยาท+กิริยาท่าทางการวางตัวแบบคนในตระกูลใหญ่ให้นางเอก เพราะไม่มีใครในจวนบอก+สอนนางเอกเลย นางเอกต้องแอบดูแอบจำเอามาปฏิบัติอย่างผิดๆ ถูกๆ แล้วสุดท้ายก็ถูกคนหัวเราะเยาะ ...แม่แท้ๆ ก็ไม่สนใจไม่ถามถึง ในสายตามีแต่ลูกปลอมๆ
ความจริงเรื่องสลับตัวนี่จะโทษลูกปลอมๆ ก็ไม่ได้ เพราะคนที่สลับตัว+คนต้นคิดก็คือพ่อแม่ชาวนาของลูกปลอมๆ หรือนางร้ายอะ อยากให้ลูกตัวเองสบายเลยสลับตัวเด็ก แถมทั้งๆ ที่รู้ว่านางเอกเป็นลูกใคร แต่ก็ยังกล้าใช้งานเขาเยี่ยงทาส ทุบตีเขาประหนึ่งวัวควาย หรือคิดว่าแค่ให้ข้าวให้น้ำไม่ทุบตีจนตายก็เรียกว่ามีเมตตามีบุญคุณแล้วหรือ? คือ 13 ปีที่ถูกพรากไปเนี่ยนางเอกถูกสูญเสียอะไรไปเยอะมากเลยนะ แม้สุดท้ายจะได้กลับมาแต่หลายอย่างก็ต่อไม่ติดแล้ว ที่เห็นชัดๆ เลยก็คือความผูกพันของคนในครอบครัว ขณะที่ลูกปลอมๆ ได้ทุกอย่าง กระทั่งทำผิดแม่นางเอกก็ยังเข้าข้างคอยตามโอ๋ ย่าก็สนใจแต่เรื่องความรุ่งเรืองและผลประโยชน์ของจวนโหว พ่อก็ทำแต่งานเรือนหลังไม่ยุ่ง พี่ชายกับญาติแท้ๆ ก็สนิทสนมเอ็นดูลูกปลอมๆ ที่เติบโตมาด้วยกันมากกว่า ในจวนโหวแห่งนี้มีเพียงพี่สาวแท้ๆ ที่จริงใจต่อนาง แต่อีกไม่นานพี่ก็ต้องแต่งงานไปอยู่ที่อื่นแล้ว ถ้าไม่ได้เจอพระเอก นางเอกก็คงไม่เหลือใครเลย...เฮ้อ
ในเล่มแรกหลังมีพระเอกคอยบอกคอยสอนสิ่งต่างๆ ชีวิตของนางเอกก็เริ่มดีขึ้นมาหน่อย ต่อให้คนในครอบครัวไม่สนใจแต่ก็ยังมีพระเอกอยู่ข้างๆ ให้คำปรึกษา จนกระทั่งจวนอ๋องในเมืองเดียวกันต้องการหาเพื่อนเรียนให้บุตรสาว ซึ่งจริงๆ นางเอกหาได้สนใจไม่ แต่ลูกปลอมๆ กับรู้สึกวิกฤตเพราะตัวเองอยากไปแต่รู้ว่าคงไม่ได้ไป เนื่องจากนางไม่ใช่คุณหนูจวนโหวจริงๆ นางเลยไปร่วมมือกับคนอื่นเพื่อเล่นงานนางเอก กะให้นางเอกถูกถอดสิทธิ์ไม่ได้ไปเหมือนกัน หาเรื่องใส่ร้ายนางเอกว่าเป็นคนฉีกสมุดกลอนตัวเอง เพราะตอนนั้นนางเอกอยู่ในห้องนั้นคนเดียว วางแผนดักไว้เสร็จสรรพ จนคนอื่นๆ รวมถึงย่าหลงเชื่อ แต่นางเอกไม่ได้ทำดังนั้นตีให้ตายก็ไม่ยอมรับหรอก
สุดท้ายนางเอก ลูกปลอมๆ กับคุณหนูอีกคนก็ถูกลงโทษ แต่ตอนถูกลงโทษมีนางเอกคนเดียวที่กล้ารับโทษเต็มๆ โดยไม่หลบหลีกไม่ร้องไห้ ส่วนคนอื่นยังไม่ทันโดนก็ร้อง หรือโดนไปทีเดียวก็ฟูมฟายจะเป็นจะตายแล้ว แถมยังมีคนมารุมล้อมคอยปลอบอีก พระเอกก็โกรธ+โมโหตัวเองที่เป็นวิญญาณเลยไม่อาจช่วยอะไรได้ ถ้าตอนนั้นเป็นคนอิพี่จะไม่ยอมให้ใครแตะนางเอกแน่นอน...
พอถึงเล่ม 2 พระเอกก็ได้กลับเข้าร่างตัวเอง นางเอกก็เคว้งไปพักที่พระเอกหายไปกะทันหัน ทว่าถึงจะเศร้าแต่ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อปายย เพราะไม่นานนางเอกก็ถูกอิลูกปลอมๆ วางแผนร้ายใส่อีกแล้ว ทว่าคราวนี้ไม่ได้มีแต่ลูกปลอมๆ เท่านั้นที่คิดร้าย แต่ยังมีคนนั้นคนนี้มาวางแผนซ้อนแผนเล่นงานนางเอกร่วมด้วย แต่นางเอกก็รอดมาได้อย่างหวุดหวิดอีกครา ส่วนอิลูกปลอมๆ ถูกย่ามองแผนออกหนนี้เลยจะส่งนางไปอยู่วัด แต่จวนอ๋องดันเลือกอิลูกปลอมๆ กับนางเอกมาเป็นเพื่อนร่วมเรียนกับลูกสาว อิลูกปลอมๆ เลยรอดไม่ต้องถูกส่งไปอยู่วัด
คือหลังจากแผนร้ายครั้งแรกของอิลูกปลอมๆ ที่จะใส่ร้ายนางเอกโป๊ะแตก นับแต่นั้นย่านางเอกก็ไม่สนใจนางอีกเลย ไม่มองเป็นลูกหลาน เป็นเพียงแค่คนที่มาอาศัยอยู่เท่านั้น เปลืองแรงจะพูดสั่งสอน จะเป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่สนแล้ว เหลือแค่แม่นางเอกเท่านั้นที่(โคตร)รักนาง คือแรกๆ ก็เห็นใจแม่นะเพราะเลี้ยงดูมากับมือตั้ง 13 ปี มันก็ต้องผูกพันอยู่แล้ว เพราะลูกอีก 2 คนคือพี่สาวกับพี่ชายนางเอกก็ถูกแยกไปเลี้ยงที่อื่น เลยผูกพันกับลูกปลอมๆ มาก พอนางเอกกลับมาก็เหมือนถูกกดดันด้วย นั่นก็ลูกในไส้นู่นก็ลูกที่เลี้ยงมากับมือ พยายามจะไม่ลำเอียง+รักเอ็นดูเท่าๆ กัน แต่สุดท้ายก็ทำม่ายล่าย สุดท้ายนางเอกเลยถอดใจไม่เอาแม่แล้ว ไม่ต้องการความรักความห่วงใยจากแม่อีกต่อไปแล้ว แบบไม่ต้องมีก็อยู่ได้
สามเล่มแรกจะเป็นเรื่องในบ้านนางเอก การต่อสู้ชิงดีชิงเด่นของพวกคุณหนูในเรือนหลัง ในเล่มสามนางเอกกำลังจะได้หมั้นหมายกับซื่อจื่นจวนอ๋อง แม้ตัวนางเอกจะไม่ได้ชื่นชอบฝ่ายชายแต่ในเมื่อนี่คือตัวเลือกที่ดีที่สุด อีกทั้งทางบ้านก็เห็นด้วย นางจึงได้แต่จำใจยอมรับเส้นทางเดินนี้ ...ส่วนพระเอกเขาก็ได้เจอตัวเป็นๆ กันแล้วนะ แต่นางเอกไม่คิดว่าพี่แกคือคนเดียวกัน แล้วพระเอกก็ไม่ยอมบอกปล่อยให้นางเอกเข้าใจแบบนั้น แต่เวลานางเอกมีปัญหาพระเอกก็จะคอยแอบช่วยอยู่ลับหลังเสมอ ซื่อจื่อจวนอ๋องรู้สึกว่าพระเอกสนใจนางเอกเป็นพิเศษเลยมาพูดเตือนอ้อมๆ พระเอกเลยยอมถอยออกมา
ทว่าหลังจากนั้นก็มีเหตุการณ์ที่พ่อแม่ชาวนาของนางเอกบุกมาโวยวายที่จวนโหวในตอนที่คนของจวนอ๋องกับย่านางเอกกำลังจะตกลงเรื่องการหมั้นหมายกัน พระชายาจวนอ๋องที่ไม่ชอบนางเอกเป็นทุนเดิมเลยใช้โอกาสนี้บิดพริ้วเรื่องการแต่งงาน ยื่นขอเสนอใหม่ให้นางเอกแต่งมาเข้าเป็นชายารองแทนชายาเอก พอพระเอกรู้ข่าวที่นางเอกถูกบีบให้ต้องเป็นอนุก็โมโห เลยไปขอให้พ่อหรือฮ่องเต้ออกราชโองการ พระราชทานสมรสให้ตัวเองกับนางเอกทันที
ฮ่าๆๆ สะใจอิช้อยยิ่งนัก เพราะพระชายาจวนอ๋องนึกว่าลูกสาวตัวเองจะได้แต่งเป็นชายาของพระเอกแน่นอนแล้ว แบบมั่นมากทั้งแม่ทั้งลูกสาว เพราะไปติดสินบนคนในเมืองหลวงให้ช่วยไว้เรียบร้อยเลยมั่นใจมากกกก ลูกสาวก็ไปคุย+โม้กับคนอื่นไว้เยอะแถมยังไปมีเรื่องกับนางเอกด้วย พอรู้ว่าคนที่ได้แต่งคือนางเอกก็หน้าแตกเพล้งๆ เพราะก่อนหน้านี้ทำกับเขาไว้เยอะ55 ...แต่แอบเสียดายซื่อจื่อจวนอ๋องนะ คือพี่แกก็ดีนะ แต่ติดที่เชื่อใจที่บ้านไปหน่อย เป็นเด็กดีไปนิด สุดท้ายก็กินแห้ว ดีที่พอไม่ได้ก็ยอมปล่อยมือทันที ไม่ตามเซ้าซี้อีก
จากนั้นก็เป็นพาร์ตวังหลวง ศึกในเรือนหลังบ้านนั้นแค่น้ำจิ้ม พอแต่งงานมาเป็นสะใภ้ราชวงศ์นี่สิของจริง (แต่ส่วนตัวรู้สึกว่าตอนอยู่บ้านเดิมมันกว่านะ) ...ต้องบอกก่อนว่าฮองเฮาในตอนนี้ไม่ใช่แม่แท้ๆ ของพระเอก แต่เป็นน้าหรือน้องสาวแม่พระเอก แม่พระเอกเป็นฮองเฮาองค์ก่อน น้องสาวแม่แอบเป็นชู้กับพี่เขยหรือฮ่องเต้ แอบมาแซบกันตอนที่แม่พระเอกกำลังนอนป่วย พอถูกจับได้อาการแม่ก็ทรุดเนื่องจากโมโห จากที่ป่วยธรรมดาก็กลายเป็นป่วยหนัก แล้วสุดท้ายก็ตาย พระเอกที่ตอนนั้น 5 ขวบบังเอิญเข้ามาเห็นเหตุการณ์พอดี หลังแม่ตายก็เลยห่างเหินกับพ่อและไม่ยอมเรียกฮ่องเต้ว่าเสด็จพ่ออีก แต่จะเรียกว่าฝ่าบาท ส่วนนังน้าสาวก็ได้เข้าวังมาเป็นฮองเฮาแถมยังตั้งท้องมาเรียบร้อย ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าพระเอกจะโกรธแค้นขนาดไหน หนำซ้ำครอบครัวฝั่งแม่ก็ยังพร้อมใจกันยืนอยู่ข้างน้าสาว ช่วยกันปิดบังเรื่องที่น้าสาวแอบแซบกับพี่เขยตัวเอง ไม่มีใครยืนอยู่ข้างพระเอกเลย ...
แต่อ่านๆ ไปเราว่าคนที่น่าโมโหที่สุดก็คือฮ่องเต้หรือพ่อพระเอกมากกว่า ใจกว้าง ใจอ่อน ไม่หนักแน่น ไม่เด็ดขาด คือจริงๆ แกก็ดีนะ แบบถ้าเกิดในบ้านคนธรรมดาทั่วไปก็คงจะดีกว่า เพราะนิสัยแบบนี้มันไม่เหมาะกับคนเป็นฮ่องเต้อะ คือหลายครั้งแล้วที่พระเอกเปิดโปงแผนชั่วของฮองเฮาให้พ่อได้เห็นได้รับรู้ แต่พอฮองเฮาบีบน้ำตาพล่ามถึงเรื่องอดีต พ่อก็จะใจอ่อน บอกว่าเดี๋ยวปิดประตูเคลียร์เอง ซึ่งสุดท้ายก็คือปล่อยให้เรื่องเงียบไม่ลงโทษอะไรเลย ยิ่งล่าสุดคือพูดสนับสนุนให้ฮ่องเต้นำทัพออกรบเอง ปรากฏว่ารบแพ้ ซึ่งจริงๆ ถึงฮ่องเต้จะตัดสินใจเองแต่นางก็ถือว่ามีส่วนผิดด้วยแหละ แต่เชื่อปะถ้าฮ่องเต้กลับมาก็คงไม่ทำไรนางคือเก่า ดีนะที่มีคนตัดหน้าลงมือก่อน ไม่งั้นนางคงอยู่เป็นหายนะให้กับพระนางและคนอื่นๆ ต่อไปนั่นแหละ
แย่ทั้งผัวทั้งเมีย คนหนึ่งก็ดอกบัวขาวส่วนอีกคนก็หูเบาหลงผู้หญิง ยิ่งหลังจากที่พ่อพระเอกไปรบกลับมาคือโคตรจะแย่ แต่ก่อนยังพอทน หลังรบกลับมาคือไม่ไหวอะ ผลงานไม่มีสร้างแต่เรื่อง สงสารคนติดตามไปออกรบด้วยจริงๆ เสาหลักของบ้านเมืองทั้งนั้น พอกลับมาก็ยิ่งหูเบา ขี้ระแวง เชื่อทุกคนเว้นพระเอก ทำดีแค่ไหนก็มองไม่เห็น ยิ่งดียิ่งระแวง ขุนนางในราชสำนักคืออยากให้พระเอกขึ้นครองราชย์ใจจะขาด เพราะพ่อพระเอกไม่ค่อยเอางานเอาการ ไม่ขยัน ไม่หนักแน่นเด็ดขาดเหมือนคนลูก อยู่รอดมาได้ไงก็ไม่รู้ โชคดีแค่ไหนที่ก่อนหน้านี้ไม่มีใครก่อกบฏยึดบัลลังก์
แนวการเมือง การต่อสู้ชิงดีชิงเด่นของสตรีทั้งในเรือนหลังและวังหลัง ผ่านชีวิตของเด็กสาวที่ถูกอุ้มสลับตัวไปตั้งแต่เกิด จากหงส์กลายเป็นห่าน กระทั่งผ่านไป 13 ปีจึงได้คืนสู่ฐานะเดิม และกลายเป็นหงส์อีกครั้ง...ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าจากเด็กสาวชนบทที่อ่านไม่ออกเขียนไม่เป็น ถูกญาติพี่น้องดูถูกเหยียดหยาม มารดาไม่ยอมรับ เป็นเสมือนคนนอกครอบครัว แต่เพราะได้กำลังใจและการสอน+ชี้แนะจากวิญญาณในจี้หยก จากเด็กสาวที่ทุกคนดูถูกดูแคลนก็ค่อยๆ มีสง่าราศีเหมือนกับคุณหนูตระกูลสูงศักดิ์ ค่อยๆ เจิดจรัศกลายเป็นคนที่ทุกคนต้องจับตามองและอิจฉาริษยา ค่อยๆ ก้าวไปข้างหน้าจนทิ้งห่างทุกคน และจากคุณหนูก็เปลี่ยนเป็นหงส์อย่างสมบูรณ์ กลายเป็นคนที่ทุกคนไม่อาจล่วงเกินทั้งยังต้องเคารพนบนอบ ได้แต่งกับบุรุษที่หญิงสาวมากมายใฝ่ฝันหมายปอง และได้ยืนเคียงบ่าเคียงไหล่กับบุรุษที่มีอำนาจสูงสุดของแผ่นดิน...
