เซียนสาวซ่อนกาย 2 เล่มจบ
ผู้แต่ง : โม่เหยียน
ผู้แปล : ปัณณ์
สำนักพิมพ์ เหลียนฮวา
ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)
ไม่ได้อ่านของท่านโม่เหยียนมานานแล้วนะเนี่ย เรื่องนี้นางเอกเป็นหญิงสาวชาวบ้านธรรมดา ที่บ้านมีพี่น้องเยอะ นางเอกเป็นลูกคนที่ 7 พอพ่อแม่ตายก็ถูกลุงรับไปเลี้ยง นางคิดว่าตนเองโชคดีเพราะพี่น้องคนอื่นๆ หากไม่ใช่แต่งงานก็จะถูกขาย แต่พอเริ่มโตเริ่มรู้เรื่องนางเอกถึงได้รู้ว่าที่แท้ตนก็โชคร้ายเหมือนกัน เพราะลุงเห็นว่านางหน้าตาดีเลยกะเลี้ยงไว้เพื่อขายไปเป็นอนุให้พวกเศรษฐีเฒ่า พอนางเอกรู้เลยรีบหนี แต่ก็ถูกจับกลับมา จากนั้นก็ถูกส่งไปเป็นเครื่องสังเวยบูชายันตามความเชื่อของคนในหมู่บ้านต่ออีก ทว่าลูกชายผู้ใหญ่บ้านกลับถูกใจนางและแค้นที่เคยถูกนางเล่นงานจนกล่องดวงใจบาดเจ็บ ก็เลยส่งคนมาจับตัวนางระหว่างทางขึ้นเขา นางเอกก็เลยต้องหนี ขณะที่หนีก็บังเอิญไปเก็บแหวนประหลาดได้วงหนึ่ง ...
แหวนวงนี้ไม่ใช่แหวนธรรมดา เพราะนอกจากข้างในจะมีบ้านให้นางเอกพักพิงอยู่อาศัยได้ประหนึ่งแดนเซียนแล้ว ที่เหนือกว่านั้นคือมันยังสามารถพานางวาร์ปไปที่ไหนก็ได้ตามใจชอบเพียงชั่วพริบตา เหมือนมีประตูวิเศษติดตัว เพราะแหวนวงนี้จึงทำให้หญิงสาวธรรมดาซึ่งมีหน้าตางดงามและอยู่ตัวคนเดียว แถมยังไม่มีวรยุทธ์ สามารถใช้ชีวิตได้อย่างอิสระปลอดภัย ต่อให้มีคนคิดจะทำร้ายหรือถูกลักพาตัว หรือถูกจับเข้าคุก ไม่ว่าตกอยู่ในสถานกาณ์ร้ายแรงแบบไหน ทว่าเพราะแหวนวงนี้นางเอกจึงสามารถวาร์ปหายตัวไปได้ทุกที่+ทุกเวลาตามที่ใจปรารถนาเสมอ ขนาดพระเอกที่ว่าวรยุทธ์สูงๆ ก็ยังไม่อาจจับหรือกักขังนางเอกได้เลย
พระเอกเป็นองครักษ์เสื้อแพร อยู่ระหว่างพาองค์ชายที่มีสิทธิ์จะครองบัลลังก์หลบหนี พี่แกเข้าใจผิดคิดว่านางเอกเป็นสายสืบหรือคนที่ฮองเฮาชั่วส่งมาเพื่อจัดการเจ้านายตน เพราะนางเอกชอบวาร์ปมาโผล่ตรงแถวที่พวกพี่แกหลบซ่อนตัวอยู่ พอเจอหลายครั้งเข้าพระเอกเลยระแวง สั่งให้คนสะกดรอยตามแล้วจับตัวนางเอกมาเค้นสอบ ส่วนตัวต้นเรื่องกลับยังไม่รู้อะไร ยังใช้ชีวิตชิลๆ เหมือนเดิม เพราะนางเอกยังเด็ก(14 ปี) ไม่มีประสบการณ์ ยังไม่เคยเห็นโลก บวกกับคิดว่าตนมีของวิเศษจึงขาดความระมัดระวัง ไม่รอบคอบ นี่ถ้าไม่มีแหวนช่วยนางคงได้ขิตไปตั้งแต่ตอนถูกส่งไปเป็นเครื่องสังเวยแล้ว ...
พวกพระเอกก็นึกว่านางเอกต้องมีวรยุทธ์สูง มีวิชาตัวเบาเป็นเลิศ แบบต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ มโนเป็นตุเป็นตะ55 คอยเฝ้าระวังจับตาดูรอวันที่นางเอกจะหางโผล่เผยวรยุทธ์ออกมา ตลกตอนจับนางเอกมาขัง นางเอกไม่ยอมกินอาหารที่คนของพระเอกเอามาให้แต่จะกินของที่เก็บไว้ในบ้านเซียน ผ่านไป 3 วันทุกคนคิดว่านางเอกคงทนไม่ไหวแล้ว แต่กลับไปเจอนางกำลังนั่งแทะน่องไก่อย่างแฮปปี้ หน้าตาไม่ได้ซีดเซียวไม่มีแรงเหมือนคนอดอาหารอย่างที่คิด จากนั้นก็พากันคิดว่าในหมู่พวกเราจะต้องมีคนทรยศแฝงอยู่แน่ๆ ต้องมีคนแอบส่งน่องไก่ให้นางเอกกิน พระเอกถึงขนาดต้องไปแอบซุ่มบนหลังคาเพื่อรอจับตัวคนทรยศเลยนะ55
แต่หลังพบว่านางเอกมีสมุนไพรหายากที่ช่วยรักษาชีวิตองค์ชายได้ ทุกคนก็เริ่มเปลี่ยนท่าทีที่มีต่อนางเอก ...นางเอกอยากอ่านออกเขียนได้ เลยพยายามฝึกเขียนตัวอักษรอยู่ตลอด องค์ชายหรือเจ้านายพระเอกรู้เข้าก็สั่งให้พระเอกไปสอนนางเอกอ่านเขียน นางเอกใช้ชีวิตแบบชิลๆ กับพวกพระเอกได้สักพักก็จากไปเพราะถูกคนในกลุ่มพระเอกพูดแทงใจดำเข้า ...ต่างฝ่ายต่างใช้ชีวิต กลับไปเดินบนเส้นทางของตัวเอง นางเอกตัดสินใจออกเดินทางไปดูโลกภายนอก เรียนรู้วิธีที่จะอำพรางใบหน้าและระมัดระวังตัวมากยิ่งขึ้น ส่วนฝั่งพระเอกก็หลบหนีการตามล่าไปจนถึงเมืองเมืองหนึ่ง และแล้วผ่านไปหลายเดือนทั้งสองฝ่ายก็ได้กลับมาพบกันอีกในสถานที่ไม่คาดคิด55
คราวนี้นางเอกตัดสินใจช่วยพวกพระเอกอีกแรง จากนั้นนางก็พาทุกคนวาร์ปๆ มาจนถึงเมืองหลวง ทำให้กลุ่มของพระเอกรอดพ้นจากการถูกตามล่าตามสังหาร ไม่ต้องคอยเค้นสมองวางแผนเพื่อหาวิธีเข้าและออกจากเมือง และไม่ต้องถูกใครซุ่มโจมตีอีก ในขณะที่เดินทางพระนางก็เริ่มสนิทสนมกันจนเกิดเป็นความรัก หลังได้เสียกันเขาก็คำนับฟ้าดินเป็นสามีภรรยากันอย่างเรียบง่ายโดยเร็ว
เล่ม 2 กลุ่มของพระเอกกลับถึงเมืองหลวงและไปจัดการแย่งชิงอำนาจจากฮองเฮาชั่ว พระเอกไม่ให้นางเอกตามไป บอกให้รอประมาณ 2-3 เดือนเสร็จเรื่องเรียบร้อยแล้วจะมารับ วันหนึ่งนางเอกทนไม่ไหวเลยแอบวาร์ปเข้าเมืองไปหาข่าวพวกพระเอก จากนั้นก็ได้เห็นภาพที่พระเอกมากับสตรีอื่น และได้รู้เรื่องที่พระเอกกำลังจะแต่งกับบุตรสาวขุนนางชั้นสูง นางเอกโกรธ+เสียใจมาก ทว่าพอนางเอกเศร้า+หมดแรงใจ บ้านเซียนในแหวนของนางก็ได้รับผลกระทบตามไปด้วย ทำให้บ้านทรุดโทรมสกปรก ต้นไม้ต่างๆ ที่ปลูกไว้ก็พากันเหี่ยวเฉาโรยราไปตามสภาพจิตใจของนาง พอนางเอกเห็นดังนั้นก็รีบปรับสภาพจิตใจให้กลับมาดีดังเดิม จากนั้นก็แอบเอาของแทนใจที่พระเอกให้ไว้ไปคืนแล้วจากไป พอพระเอกกลับมาเห็นของก็รู้ทันทีว่านางเอกรู้เรื่องแล้ว เลยรีบกลับไปหา แต่ก็พบว่านางเอกไม่อยู่แล้วตามคาด
จากนั้นพระเอกก็รีบบึ่งกลับไปคุกเข่าขอร้องฮ่องเต้เพื่อขอเปลี่ยนตัวเจ้าสาว ขอเปลี่ยนจากลูกเมียเอกเป็นลูกอนุแทน ตกลงกันว่าให้แกล้งแต่งมาเฉยๆ ไม่มีสัมพันธ์ใดๆ เสร็จเรื่องแล้วค่อยหย่า(ก็ไม่ทำแบบนี้ตั้งแต่ทีแรกนะคุณพี่) จริงๆ ตอนแรกพระเอกจะขอแต่งแบบมีภรรยาเอกสองคน (คือจำเป็นต้องแต่งเพื่อถ่วงดุลอำนาจ และพระเอกมีหนี้แค้นที่ต้องชำระด้วย แต่ปัญหาคือพี่แกไม่บอกนางเอกก่อน ปล่อยให้คนเขามารู้เองทีหลัง) แต่เชื่อเถอะไม่ว่าแบบไหนนางเอกก็ไปอยู่ดี มีแหวนวิเศษซะอย่างจะกลัวอะไร พอคนจากไปพระเอกก็หาเรื่องออกจากเมืองหลวงเพื่อไปตามหาเมีย ติดประกาศตามหาไปทั่วทุกที่จนคนนึกว่านางเอกเป็นนักโทษหนีคดีร้ายแรง55 ...
แต่ไม่ว่าจะพยายามยังไงก็จับนางเอกไม่ได้อยู่ดี ต่อให้มีวรยุทธ์สูงและเร็วแค่ไหนก็สู้แหวนวิเศษไม่ได้ หลังๆ พระเอกเลยใช้ความตายมาขู่ แบบถ้านางเอกจากไปพี่แกก็จะตายให้ดูเดี๋ยวนั้นเลย เพราะมันหมดหนทางแล้วจริงๆ สุดท้ายหลังจากแทงตัวเองและกระโดดจากที่สูงไปอย่างละรอบ นางเอกก็ใจอ่อนยอมฟังที่พระเอกอธิบายและปรับความเข้าใจกันได้ในที่สุด ...
ป.ล. ตอนหนีไปนางเอกก็ปลอมตัวและออกเดินทางท่องเที่ยวไปทั่ว ได้ช่วยยุทธภพขจัดภัยร้ายจนเป็นที่เคารพนับถือ แต่เพื่อป้องกันตัวเองนางเอกก็จะบอกว่าตนเป็นแม่ม่ายสามีตายก่อนเลย พวกผู้ชายจะได้ไม่เข้ามายุ่ง แต่ก็มีบางคนที่ไม่สนใจเพราะชื่นชอบในนิสัยและความสามารถ(วาร์ป)ของนางเอกจริงๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น