ลาก่อนความโสด แฟนเก่าคนโปรดกลับมาแล้ว 2 เล่มจบ
ผู้แต่ง : จวินเยว์
ผู้แปล : หลงดาว
ปก : Kanapy
สำนักพิมพ์ อรุณ
ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)
แนวรักในวัยเรียน พล็อตเรียบง่ายแต่มีเสน่ห์ ไม่ซับซ้อนพอเดาได้แต่ก็ชอบนะ ออกมากี่เรื่องก็ต้องอ่านทุกที ยังไม่เบื่อเลย55
พระนางเรื่องนี้ต้องมาอาศัยอยู่บ้านเดียวกันในสถานะหลานสาวกับน้าชาย แต่ไม่ต้องห่วงนะเพราะจริงๆ แล้วเขาไม่ใช่น้าหลานแท้ๆ กันจ้า ...พ่อนางเอกแต่งงานใหม่ นางเอกเลยต้องมาอาศัยอยู่กับครอบครัวของแม่เลี้ยง ส่วนพระเอกเป็นญาติของทางฝั่งแม่เลี้ยง นางเอกใช้ชีวิตกับครอบครัวใหม่อย่างมีความสุข สนิทสนมกันดีกับน้องชายลูกติดของแม่เลี้ยง ไม่มีปัญหาดราม่าใดๆ ในครอบครัว แม่เลี้ยงก็รักเอ็นดูนางเอกประหนึ่งลูกสาว ส่วนลูกแม่เลี้ยงก็รักนางเอกเสมือนพี่สาวแท้ๆ ของตัวเอง กระทั่งวันหนึ่งก็มีสมาชิกใหม่เพิ่มเข้ามา... ซึ่งก็คือพระเอกเองจ้าาา
พระเอกเป็นหนุ่มสูงหล่อ พูดน้อย เย็นชา ไม่ค่อยชอบสุงสิงกับใคร(ในบ้าน) มาอีหรอบนี้ก็แน่นอนว่าพี่แกต้องมีปมในใจบางอย่างแน่นวลลล ...พระนางต้องมาเรียนอยู่ห้องเดียวกัน กลายเป็นเพื่อนร่วมชั้นและเพื่อนร่วมบ้าน มาเรียนได้ไม่นานพระเอกก็ขึ้นแท่นกลายเป็นลูกพี่ใหญ่ประจำหลังห้อง มีคนเข้าหามากมายทั้งชายและหญิง ...ส่วนนางเอกก็เป็นเด็กเรียน หน้าตาดี เรียบร้อย พูดเพราะ พูดไม่ค่อยเก่ง แต่ก็เรียบง่าย ซื่อๆ ดี
ความสัมพันธ์ของพระนางแรกๆ เป็นเหมือนคนแปลกหน้า เพราะพระเอกแทบจะไม่ปฏิสัมพันธ์กับคนในบ้านเลย แถมบุคลิกยังแฝงกลิ่นอายน่ากลัวเลยทำให้นางเอกเกรงๆ ไม่กล้าเข้าใกล้หรือพูดคุุยด้วย แต่หลังจากนั้นไปๆ มาๆ ทั้งสองคนก็เริ่มสนิทกัน พระเอกเป็นฝ่ายรู้สึกตัวว่าชอบเขาก่อน ตอนนางเอกได้ขึ้นแสดงบนเวทีของโรงเรียน พระเอกจากคนที่ไม่สนใจกิจกรรมใดๆ ก็ตามไปดูการแสดงด้วย ตอนรู้ว่ามีคนแอบถ่ายรูปตอนนางเอกก้มแล้วเอาไปส่งต่อให้คนอื่นๆ ดู พอพระเอกเห็นรูปก็สาวไปถึงตัวคนถ่ายแล้วจัดการต่อยซะน่วมเลย ขนาดถูกเรียกผู้ปกครองมาพบก็ยังไม่ยอมบอกเหตุผลที่ต่อย เพราะกลัวจะกระทบไปถึงชื่อเสียงนางเอก อย่างตอนที่รู้ว่ามีเพื่อนผู้ชายในห้องเตรียมจะสารภาพกับนางเอก พระเอกก็ตามไปขัดขวางจนทำให้งานเขาล่ม55 ...
แต่ๆๆๆ นางเอกก็ยังไม่เอ๊ะ ไม่สะกิดใจ จนมีเพื่อนในกลุ่มพระเอกพูดแซวๆ เธอถึงได้เก็ต แล้วหลังจากนั้นก็ตีตัวออกหากจากพระเอก พอพระเอกรู้ว่าทำไมนางเอกถึงทำตัวแปลกๆ แบบนี้พี่แกก็อยู่ห่างๆ ตามที่นางเอกร้องขอเลยจ้า ...แต่สุดท้ายกลับกลายเป็นนางเอกที่ไม่โอเค ไม่มีความสุข ไม่อยากให้พระเอกถอยห่างหลบหน้าตัวเองซะอย่างนั้น
นางเอกเป็นคนขี้อาย ไม่ชอบเป็นจุดสนใจหรือถูกคนเอาไปเป็นหัวข้อซุบซิบนินทา พอคบกันนางเอกเลยระวังเรื่องนี้มากกก เพราะพระเอกป๊อปมาก มักเป็นจุดสนใจตลอดเวลา เธอเลยขอให้พระเอกอย่าแสดงออกอะไรให้คนรู้ว่าเป็นแฟนกันตอนอยู่ที่โรงเรียน นางเอกไม่อยากให้ใครรู้เยอะ ซึ่งพระเอกก็ยอมทำตาม ทว่าแน่นอนว่าความลับมักไม่มีในโลก วันหนึ่งก็มีคนแอบไปเห็นตอนที่ทั้งคู่แสดงความรักกันจนได้ แล้วสุดท้ายเรื่องก็ไปถึงหูอาจารย์
ตอนแรกยังไม่มีอะไร แต่มีช่วงหนึ่งที่นางเอกคะแนนตก อาจารย์คิดว่าเป็นเพราะมีความรักในวัยเรียนก็เลยเรียกผู้ปกครองของพระนางมาพบแล้วบอกเรื่องที่ทั้งคู่คบกันเลยจ้า แต่พ่อนางเอกคือดี เปิดกว้าง เคารพการตัดสินใจของลูก แค่เตือนนิดหน่อย ส่วนพระเอกนี่โดนพี่สาว(แม่เลี้ยงนางเอก) ด่ายับ55 แต่สุดท้ายพระนางก็ไม่ได้เลิกกัน หลังคบกันคะแนนพระเอกกลับยิ่งดีขึ้นเรื่อยๆ จากท้ายๆ ของสายชั้นก็ก้าวหน้าจนติด 1 ใน 10 หลังๆ อาจารย์เลยไม่ได้ว่าอะไรและ พูดไม่ออก เพราะพระเอกคะแนนดีขึ้นมากๆ แถมยังสอบติดมหา'ลัยอันดับต้นๆ ของประเทศได้ด้วย... เป็นไงล่ะ
เล่ม 2 เป็นช่วงเข้ามหา'ลัย เปลี่ยนเป็นรักทางไกล พระนางต้องแยกกันไปเรียนคนละที่ แรกๆ ก็ยังหวานกันดี หลังๆ อาจเพราะเรียนหนักงานเยอะ ไม่ได้เจอหน้ากันทุกวันเหมือนแต่ก่อน บวกกับพระเอกก็เริ่มโตเริ่มมีการวางแผนอนาคต(อยากเป็นผู้ชายที่นางเอกสามารถฝากชีวิตเอาไว้ได้) หลังๆ เลยไม่ได้เล่าทุกอย่างให้นางเอกฟังเหมือนแต่ก่อน จะบอกเฉพาะเรื่องดีๆ อะไรที่แย่ๆ ทุกข์ใจหรือเวลามีปัญหาก็ไม่บอก จนเริ่มทำให้เกิดช่องว่าง นางเอกเริ่มคิดมาก รู้สึกว่าพระเอกเปลี่ยนไป แต่พอจะถามก็ไม่กล้าอีก ไม่สื่อสารกันตรงๆ ปัญหาจึงเริ่มบานปลาย แล้วสุดท้ายก็จบด้วยการเลิกรา
ความจริงพระเอกไม่เคยคิดอยากจะเลิกเลย ไม่เต็มใจที่จะเลิก ไม่ว่าจะเกิดปัญหาอะไรพระเอกก็ไม่เคยคิดจะปล่อยมือจากนางเอกเลย แม้จะไม่รู้ว่าปัญหาจริงๆ มันคืออะไรแต่พี่แกก็ไม่เคยคิดที่จะเลิกกัน แต่สำหรับนางเอกที่ตอนนั้นอายุ+ประสบการณ์ยังน้อย ยังเห็นโลกไม่เยอะ ไม่เคยเจออะไรแบบนี้ เลยยังไม่รู้ว่าจะจัดการกับความรู้สึกในเวลานั้นยังไงดี ถ้าอยู่ต่อก็อาจพลั้งเผลอพูดจาทำร้ายกันอีก แล้วถ้าต้องอยู่แบบระมัดระวังทั้งการกระทำและคำพูดมันก็จะยิ่งอึดอัดไม่มีความสุข ไม่เป็นตัวของตัวเอง ก็เลยอาจจะต้องมีใครสักคนถอยออกมาก่อน ก่อนที่ความทรงจำดีๆ จะหายไปหมดแล้วเหลือแต่ความรู้สึกแย่ๆ อาจจะต้องแยกย้ายกันไปเติบโตสักระยะ รอให้โตกว่านี้แล้วค่อยกลับมาคุยกันใหม่ ด้วยวัยและประสบการณ์ที่มากขึ้น เมื่อมองกลับไปอีกทีปัญหาในตอนนั้นที่คิดว่าใหญ่ก็อาจจะเป็นเพียงเรื่องขี้ปะติ๋วก็เป็นได้
ป.ล. พระนางคู่นี้โชคดีมากนะที่ยังมีโอกาสได้กลับมาพบกันอีก แล้วก็โชคดีมากๆ ที่พบว่ายังใจตรงกันอยู่ แม้จะห่างหายกันไปนานหลายปีไม่ได้พบหน้า แต่ในใจของทั้งคู่ก็ยังเก็บอีกคนไว้ในหัวใจเสมอมาไม่เคยลืมเลือน ...เขียนมาขนาดนี้คงไม่ต้องบอกแล้วน๊าว่าจบแบบไหน^^
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น