แม่ทัพฉางหนิง ขุนศึกหญิงพิทักษ์นครา 4 เล่มจบ
ผู้แต่ง : เผิงไหลเค่อ
ผู้แปล : พวงหยก
สำนักพิมพ์ แจ่มใส
ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)
เป็นเรื่องแรกของท่านเผิงไหลเค่อเลยตั้งแต่อ่านมา ที่นางเอกสายบู๊เป็นแม่ทัพมีวรยุทธ์สูง ปกติเจอแต่สายนุ่มนิ่มเป็นคุณหนูในห้องหอ ส่วนพระเอกเป็นท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการ ทว่าเนื่องด้วยผลประโยชน์ของบ้านเมือง คนสองคนที่แตกต่างแต่มีอุดมการณ์เดียวกัน จึงจำต้องมาแต่งงานกันด้วยเหตุนี้
คนหนึ่งคิดว่าจะเป็นสามีภรรยาที่ให้เกียรติ+ถ้อยทีถ้อยอาศัยกับเขาไปชั่วชีวิต ส่วนอีกคนกลับคิดว่าการแต่งงานนี้ไม่มีทางยั่งยืนจีรัง เป็นแค่เพียงบทละครที่ต้องสวมบทบาทช่วงระยะเวลาหนึ่งเท่านั้น บวกกับเรื่องที่ได้รับรู้ก่อนแต่ง จึงทำให้นางเอกเข้าใจไปว่าพระเอกมีสตรีที่รักอยู่ก่อนแล้ว แต่เพราะชาติบ้านเมืองเลยทำให้ต้องตัดรอนสตรีในดวงใจเพื่อมาแต่งงานกับตน แถมคืนเข้าหอ...พระเอกก็ยังไม่สู้อีก55 นางเอกเลยยิ่งเข้าใจผิดไปใหญ่ คิดว่าพระเอกไม่อยากทำ+กำลังฝืนตัวเอง (แต่จริงๆ พี่แกก็แค่ทำงานเยอะ ไม่ได้พักผ่อน เลยเหนื่อยเกินไปเท่านั้นเองจริงๆ นะ เพราะหลังๆ จะสู้มาก55)
ฮ่องเต้องค์ปัจจุบันเป็นลูกพี่ชายพระเอก ยังเด็กยังขาดประสบการณ์ พระเอกเลยต้องกลายเป็นเสาหลัก+ที่พึ่งพิงของบ้านเมืองชั่วคราว เพื่อรอวันที่ฮ่องเต้น้อยเติบโตและสามารถแบกรับภาระทุกสิ่งอย่างได้ด้วยกำลังของตนเอง คนอื่นอาจอิจฉาอยากได้อำนาจนี้ หรือเมื่อได้ก็อาจไม่ยอมปล่อยมือง่ายๆ แต่พระเอกคือไม่อะ (หากพ่อกับพี่ชายไม่ด่วนตายก่อน พระเอกก็อยากเป็นเพียงอ๋องเจ้าสำราญเท่านั้น)...เพราะสำหรับพระเอกสิ่งเหล่านี้มันไม่ต่างอะไรกับโซ่ตรวนที่ผูกมัดตัวเองเอาไว้ไม่ให้ไปไหน จะทำอะไร+คิดอะไร ชาติบ้านเมืองก็ต้องมาก่อนอันดับหนึ่งเสมอ แค่อยากจะตามไปหาเมียที่ชายแดนยังยากเลย อยากจะพักอยู่กับเมียนานๆ หน่อยก็ไม่ได้ ภารกิจเยอะจัด แทบไม่ได้ใช้ชีวิตเพื่อตัวเองเลย🥹
ส่วนนางเอกก็เป็นแม่ทัพหญิงของแทร่! เข้าร่วมกองทัพตั้งแต่เด็ก ออกสนามรบตั้งแต่อายุสิบกว่า ใจกว้าง ใจถึงพึ่งได้ วรยุทธ์สูง แมนฝุดๆ ภายใต้อาภรณ์ทั่วร่างกายนั้นเต็มไปด้วยร่องรอยบาดแผลจากการสู้รบนับไม่ถ้วน...นางเอกมีปมในใจเรื่องแม่ เพราะตอนสมัยเป็นทารกระหว่างที่ครอบครัวนางเอกเดินทางไปบ้านตา พ่อนางเอกซึ่งเป็นแม่ทัพถูกเรียกตัวไปคุ้มครององค์หญิงกะทันหัน เลยต้องให้ลูกเมียเดินทางไปกับองครักษ์ก่อน ขณะแวะพักที่เมืองหนึ่ง นางเอกกับแม่ถูกคนไล่ล่าตามมาจับตัวเพื่อหวังใช้เป็นตัวประกัน(เพื่อบีบให้พ่อนางเอกทำตาม) ในตอนที่หมดทางหนี แม่นางเอกเลยห่อลูกด้วยผ้าหนาๆ แล้วโยนออกไป
ส่วนตัวคุณแม่ก็จบชีวิตด้วยการกระโดดหน้าผา ยอมตายแต่ไม่ยอมถูกจับเป็นตัวประกัน เพื่อไม่ให้สามีเดือดร้อน... หลังจากเหตุการณ์นี้พ่อนางเอกเลยตัดสินใจประจำอยู่ชายแดนไม่กลับเมืองหลวงอีกเลย ส่วนนางเอกก็ยังฝัน(ร้าย)ถึงเหตุการณ์นี้เรื่อยๆ จนกระทั่งโต
การแต่งงานที่ไม่ได้คาดหวัง แต่พอแต่งแล้วกลับดีกว่าที่คิด คนหนึ่งเริ่มหวั่นไหว ทว่าอีกคนจิตใจกลับยังแข็งประหนึ่งหิน ทั้งยังใจกว้างดุจมหาสมุทร ไม่สนใจ+ไม่หึงหวง ต่อให้สามีจะรับนางในดวงใจหรือสตรีต่างแคว้นมาเป็นเป็นชายารองก็ตาม ...ความสัมพันธ์ของพระนางช่วงแรกๆ เลยดูมึนๆ ตึงๆ เสมือนคนแปลกหน้า แม้หลังจากนั้นพระเอกจะพยายามเข้าหา แต่นางเอกกลับเตือนตัวเองตลอดว่าไม่ให้เผลอใจ เพราะไม่ช้าตัวเองก็ต้องกลับชายแดน อย่าสวมบทบาทจนอิน คนที่อยู่ข้างกายพระเอกจวบจนวาระสุดท้ายยังไงก็ไม่ใช่นาง
แต่พอปรับความเข้าใจกันได้ก็มีเรื่องให้เข้าใจผิดกันอีก แล้วก็ต้องแยกย้ายไปทำหน้าที่ทั้งๆ ที่ยังไม่เข้าใจกันแบบนั้นแหละ...เฮ้ออ
ป.ล. จบดีจ้า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น