ท่านประมุขหลงลืมฟื้นรัก 3 เล่มจบ

ท่านประมุขหลงลืมฟื้นรัก 3 เล่มจบ 
ผู้แต่ง : อีซื่อหัวฉาง.
ผู้แปล : RML
วาดปก : SUMMER
สำนักพิมพ์  Rose Publishing

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

นายเอก เย่โย่ว เป็นประมุขลัทธิมาร ส่วนพระเอก เหวินเหรินเหิง เป็นเจ้าสำนักใหญ่แห่งหนึ่งของฝ่ายธรรมะ ทั้งสองคนเคยเป็นศิษย์พี่-ศิษย์น้องร่วมสำนักเดียวกัน แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างจึงทำให้นายเอกต้องออกจากสำนักไป หลายปีผ่านไปกลับมาอีกทีศิษย์น้องคนดีก็กลายเป็นประมุขพรรคมารไปเสียแล้ว ...

อยู่มาวันหนึ่งนายเอกก็ถูกทำร้าย(รึเปล่า) จนได้รับบาดเจ็บที่ใบหน้าและความจำเสื่อม คนที่ช่วยเอาไว้เห็นว่านายเอกมีป้ายหยกของพระเอกติดตัวอยู่ จึงส่งคนไปให้พระเอกต่อ พอพระเอกรู้ว่าเป็นศิษย์น้องตัวเองก็รับเอาไว้ด้วยความเต็มใจทั้งยังดูแลอย่างดี จนใครๆ เริ่มสงสัยเพราะปกติพระเอกไม่เคยปฏิบัติกับใครดีแบบนี้มาก่อน ...พอใครไปถามก็จะบอกอย่างหน้าชื่นตาบานว่านี่คือ อาเสี่ยว ศิษย์น้องของตนที่เพิ่งกลับมา

ทว่าถึงจะความจำเสื่อมแต่นายเอกก็ไม่ได้โง่เน้อ สมองยังทำงานดีอยู่ ไม่ใช่ใครพูดอะไรมาก็เออออเชื่อตามเขาไปหมด ดังนั้นเวลาใครพูดหรือได้ยินอะไรมา นายเอกก็จะค่อยๆ คิดวิเคราะห์ ยังไม่ปักใจเชื่อในทันที  โดยเฉพาะกับพระเอกที่เป็นศิษย์พี่นี่แหละตัวดีเลย (รู้ทันนายเอกไปซะทุกเรื่อง 55) พระเอกก็รู้นะว่าตัวเองถูกสงสัยแต่ก็ไม่แปลกใจ เพราะศิษย์น้องเราเป็นคนฉลาดอยู่แล้ว  ตรงกันข้ามคือพี่แกกลับยินดีที่ถูกสงสัยและเต็มใจที่ถูกหยั่งเชิงด้วยซ้ำ...

หลังจากนั้นยุทธภพก็เกิดเรื่อง เริ่มจากมีผู้นำตระกูลหนึ่งถูกพิษตระเกียงอับแสง พิษที่เคยปรากฏขึ้นเมื่อ 20 ปีก่อนในตอนที่มารปรากฏตัว ตามมาด้วยเบาะแสของ ‘กลไล่ล่า’ วิชาลับที่เคยหายสาบสูญ และเป็นเหตุให้สามตระกูลชนชั้นสูงต้องถูกฆ่าล้างจนตายอย่างอนาถ คนในยุทธภพจึงเริ่มตื่นตัวเพราะหวั่นเกรงว่าเหตุร้ายในอดีตจะกลับมาอีกครั้ง ผู้นำสำนักใหญ่ๆ ฝ่ายธรรมะในยุทธภพจึงต้องเดินทางมารวมตัวกันเพื่อปรึกษาหารือ รวมถึงพระเอกซึ่งเป็นหนึ่งในสิบเจ้าสำนักใหญ่ของยุทธภพก็ต้องตามไปด้วยเช่นกัน ...และนี่ก็คือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวที่ทำให้พระ-นายและสำนักต่างๆ ในยุทธภพต้องถูกลากให้มาล่มหัวจมท้ายกัน เพื่อเดินทางสืบหาความจริงเกี่ยวกับเหตุการณ์ในอดีตและที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่ช้า ผ่านการชักใยของบุคคลปริศนาหรือที่เรียกว่า ‘หมากดำ’

เป็นแนวยุทธภพผสมสืบสวน โดยมีใครบางคนคอยแอบชักใยวางแผนอยู่เบื้องหลัง เพื่อนำพาทุกคนไปสู่ความจริงที่ถูกซุกซ่อนอยู่ในเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นเมื่อ 20 ปีก่อน แม้ทุกคนจะไม่พอใจ แต่เมื่ออะไรๆ เริ่มปรากฏก็ต้องยอมรับ และยอมเดินไปตามเกมของคนที่วางหมากไว้แต่โดยดี  เมื่อการชี้นำเหล่านั้นทำให้ค้นพบเรื่องราว(ร้ายๆ)ต่างๆ ที่ถูกซุกซ่อนเอาไว้ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ทั้งเรื่องการวางยา การจับคนไปทดลองทำมนุษย์โอสถ จนนำไปสู่ความจริงของเรื่องราวและสาวไปถึงตัวคนร้ายที่อยู่เบื้องหลังความสูญเสีย+ความโหดร้ายที่เคยเกิดขึ้นเมื่อครั้งอดีต...

นายเอกเรื่องนี้เป็นคนฉลาด เก็บอารมณ์+สีหน้าเก่ง วรยุทธ์ก็ล้ำเลิศ (แบบไม่ต้องให้ใครมาปกป้องอะบอกเลย เก่งอยู่แล้ว) แถมยังหน้าตาดีมากๆ ไม่ว่าชายหรือหญิงหากได้เห็นใบหน้านี้ก็ต้องเหลียวมองและหลงใหลกันแทบทุกคน แต่นายเอกใส่หน้ากากอยู่ตลอดเลยไม่มีใครเคยเห็นใบหน้าที่แท้จริง...และด้วยความจำเป็นบางอย่าง นายเอกจึงต้องทำให้ตัวเองความจำเสื่อมแล้วพาตัวเองมาอยู่ข้างกายพระเอก ส่วนพระเอกที่คิดมาตลอดว่าตนถูกศิษย์น้องเกลียดชัง แม้จะเคลือบแคลงสงสัย แต่ก็ดีใจและเต็มใจที่ได้ดูแลปกป้องนายเอกแบบนี้...

เล่มแรกเหมือนปูพื้นยังเบาๆ นายเอกยังไม่ฟื้นความทรงจำ ฝ่ายธรรมะก็ไม่รู้ว่านายเอกเป็นใคร เพราะไม่มีใครเคยเห็นหน้าตาประมุขพรรคมารมาก่อน พอบอกว่าเป็นศิษย์น้องพระเอกก็เชื่อ พอนายเอกแนะนำหรือชี้แนะอะไรไปทุกคนก็ฟัง  ส่วนพวกอาวุโสลัทธิมาร (ลูกน้องนายเอก) ก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเจ้านายตัวเอง เลยพากันวิ่งวุ่นตามหาไปทั่ว 
คือตลกตอนที่ลูกน้องนายเอกต้องปลอมตัวคอยแอบติดตามนายเอก และเข้าไปสืบว่านี่ใช่ประมุขเราจริงๆ รึเปล่า แล้วนึกสภาพแบบแต่ละคนก็เก่งๆ มีวรยุทธ์สูงๆ ทั้งนั้น แต่ต้องมาปลอมตัวใส่กระโปรงเป็นผู้หญิงขายดอกไม้ เป็นยาจก เป็นนักพรตบ้างแหละ พอรู้ว่านี่ประมุขเราก็ต้องคอยตามดู ตามปกป้องอยู่ห่างๆ แต่อีกทางก็ต้องคอยหลบคน+หลบอิพระเอก พอทางสะดวกเมื่อไรก็ค่อยวิ่งตามไปดูเจ้านายตัวเองใหม่อีกที 55

ทั้งที่ปกติเวลาอยู่ต่อหน้าคนนอกคือฮึกเหิม เก่งกาจ ดุดัน ไม่กลัวใครทั้งนั้น แต่พออยู่หน้าประมุขตัวเองเท่านั้นแหละ...เลิ่กลั่กๆ เหมือนเด็กน้อยที่กลัวถูกผู้ใหญ่ดุ กลายเป็นคนว่าง่ายเชื่อฟังขึ้นมาทันที ทีแรกก็นึกว่าจะมาแนวชั่วร้ายโหดๆ แต่พออ่านแล้วนี่มันตลกคาเฟ่ชัดๆ พอรู้ว่านั่นประมุขเรานี่หว่า ก็พากันตามแบบห่างๆ อย่างห่วงๆ จากผู้อาวุโสสูงส่งก็กลายเป็นยาจกซอมซ่อเพราะต้องคอยปลอมตัว ต้องซ่อนคมเก็บความโหดเหี้ยม จะทำตัวเด่นใกล้ชิดก็ไม่ได้ เลยได้แต่นั่งล้อมวงเขี่ยหนอนเขี่ยแมลงมองอยู่ไกลๆ 55

ส่วนพาร์ตความรักระหว่างพระ-นายก็มีมาเรื่อยๆ อาจไม่ร้อนแรงหวือหวา แต่ก็สม่ำเสมอดี คือก็ใจตรงกันมานานแล้วแหละ เพียงแต่ตอนนั้นมีเหตุที่ทำให้ต้องแยกจาก เพราะนายเอกรู้ว่าตัวเองมีหนี้แค้นที่ต้องจัดการ รู้ว่าใครคือคนร้ายตัวจริง แต่ตอนนั้นไร้กำลัง ความสามารถไม่มากพอ ไม่อยากทำให้พระเอกเดือดร้อน กลัวพระเอกจะถูกทำร้ายหรือเป็นอะไรไป  เลยเลือกที่จะจัดการวางแผนทุกอย่างตามลำพัง ซุ่มวางแผนสืบทุกอย่างด้วยตัวเองมาตลอด จนผ่านไป 10 ปีนายเอกถึงได้พาตัวเองที่ได้รับบาดเจ็บความจำเสื่อมกลับมาอยู่ข้างกายพระเอกอีกครั้ง...

ส่วนฝั่งตัวร้ายก็คือแบบภาพลักษณ์ดี เป็นที่นับหน้าถือตา มีอำนาจชื่อเสียง วรยุทธ์สูง นายเอกเลยต้องไปขุดหาหลักฐานแบบชนิดที่ดิ้นไม่หลุด...
คือมันสนุกตรงที่เราไม่รู้ว่าคนร้ายคือใคร รู้แค่ว่าอยู่ในกลุ่มนี้ ดังนั้นเวลาพวกนายเอกทำอะไรหรือไปสถานที่ไหน ตัวคนร้ายก็จะรู้เหมือนกันเพราะอยู่ในกลุ่มด้วย แต่นายเอกก็เดาแผนการของคนร้ายออก รู้ว่าอีกฝ่ายจะทำไงต่อ คือสามารถโต้กลับได้เสมออะ ดักไว้ทุกทางแล้วโว้ย! อย่าหวังว่าจะหนีพ้น ตอนที่นายเอกบอกชื่อคนร้ายตัวจริงมา เรานี่ยังแบบ...ใช่เหรอ? จริงเหรอ? จะมีพลิกมะโคตรเนียน ถ้าไม่ถึงตอนเฉลยนี่ยังคิดว่าอาจจะมีพลิกเลยนะ ...มิน่านายเอกถึงต้องทุ่มเกือบตายและขอแบกทุกอย่างไว้คนเดียวแบบนั้น...

อ่านจบแล้วก็โอเคนะ สนุกอยู่ แปลดีอ่านลื่น แม้เนื้อเรื่องจะดูเรื่อยๆ และบางช่วงก็แอบเนือยๆ อยู่บ้าง แต่ก็น่าติดตามแบบอยากอ่านให้จบ อยากรู้ว่าใครคือคนร้ายตัวจริง อยากรู้เหตุผลที่ทำอะ 

ข้ามมิติลิขิตรักคุณชายจอมป่วน

ข้ามมิติลิขิตรักคุณชายจอมป่วน 
ผู้แต่ง : 叶忆落
ผู้แปล : 珠珠 
สำนักพิมพ์  กวีบุ๊ค

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

พระเอก เย่ฝาน ชาติก่อนเกิดในโลกผู้ฝึกตน มีปู่เป็นเจ้าสำนักใหญ่ แต่เพราะไม่มีรากวิญญาณพระเอกจึงไม่สามารถฝึกตนได้ แต่โชคดีที่ร่างกายกลับมีวิญญาณเก้าสี
ซึ่งคนที่มีวิญญาณนี้ล้วนแต่เป็นอัจฉริยะทุกด้าน ทว่าคนที่ไม่อาจฝึกตนได้ยังไงก็ถือว่าเป็นคนอ่อนแออยู่ดี และแล้ววันหนึ่งพระเอกก็บังเอิญถูกลูกหลงตาย จากการต่อสู้ของนักพรตสองคน...

พอตายวิญญาณก็มาอยู่ในร่างของ เย่ฝาน คุณชายตระกูลเย่ที่มีชื่อแซ่เดียวกับตัวเอง
แต่กลับมีชีวิตที่แตกต่างกันสุดๆ เพราะร่างเดิมนี้แม้จะเกิดในตระกูลใหญ่ และเป็นถึงลูกของภรรยาเอก แต่เนื่องจากแม่ตายตั้งแต่เด็ก แถมพ่อก็มีเมียน้อยแล้วยังลำเอียงรักลูกไม่เท่ากัน
จึงทำให้เจ้าของร่างนี้ถูกเมียกับลูกเมียน้อยกดขี่รังแก กลายเป็นคนไม่เอาไหน ไม่สู้คน
ชื่อเสียงย่ำแย่ แล้วสุดท้ายก็ถูกคนวางแผนใส่ร้ายจนกลายเป็นเรื่องอื้อฉาวใหญ่โต ทำให้ถูกถอนหมั้นและถูกขับไล่ออกจากตระกูลไป

แต่แน่นอนว่าทุกอย่างก็เปลี่ยนไป เมื่อพระเอกเข้ามาอยู่ในร่างนี้...
จากคุณชายที่ไม่เอาอ่าว ชื่อเสียงติดลบ ไม่มีใครอยากคบ ก็กลายเป็นคนสำคัญที่มีแต่คนอยากเข้าหา โดยเฉพาะพวกคนใหญ่คนโต+คนมีชื่อเสียงของเมือง..(หลังๆ นี่เก่งจนรัฐบาลยังต้องจับตามอง กลายเป็นบุคคลอันตรายที่ถูกขึ้นแบล็คลิสไว้เลย).
เพราะความสามารถที่ติดตัวมาจากชาติก่อน พระเอกเลยสามารถปราบภูต ผี วิญญาณร้ายได้ จัดการผู้มีพลังยุทธสูงๆ ในยุคปัจจุบันก็ได้ ส่วนพลังยุทธที่ว่าก็คือวิทยายุทธในสมัยโบราณที่มีการสืบทอดต่อๆ กันมาในสำนักยุทธ์หรือบางตระกูล แต่ก็ยังไม่มีใครเก่งเท่าพระเอกที่มาจากโลกผู้ฝึกตนที่ได้รับการสืบทอดเรียนรู้มาโดยตรงอยู่ดี ดังนั้นคนที่ว่าเก่งๆ สุดยอดในโลกนี้ พอมาเจอกับพระเอกที่มาจากสำนักผู้ฝึกตนโบราณของแท้ สุดท้ายก็ต้องพ่ายแพ้กลับไปหมด (จริงๆ ถ้าอยู่ในโลกเก่าระดับพระเอกนี่ถือว่าไม่เก่งนะ แต่พอมาอยู่ในโลกปัจจุบันที่วิชาพวกนี้ขาดหายไม่ครบถ้วน พระเอกก็คือเก่งเทพอะ)

แต่นอกจากเรื่องต่อสู้แล้ว พี่แกก็ยังวาดยันต์ปรุงยา หรือแม้แต่หลอมอาวุธก็ทำได้หมดอะ แล้วของแต่ละอย่างก็มีแต่เจ๋งๆ พลังสูงๆ ทั้งนั้น ตอนแรกที่เอาไปวางขาย คนยังไม่รู้ก็แอบด่าหาว่าแพง แต่พอเริ่มมีชื่อเสียงเท่านั้นแหละ! จะทำอะไรออกมาแพงแค่ไหนคนก็รีบแย่งกันซื้อ ไม่กล้าต่อ กลายเป็นของหายากขึ้นมาทันที

พวกคนที่มาขอให้ช่วยก็มีแต่คนรวยตระกูลดังๆ หลังๆ พระเอกเลยสนิทและได้รู้จักกับคนใหญ่คนโต คนที่มีอิทธิพลไปทั่วบ้านทั่วเมืองเลย55
ลูกพี่ลูกน้องที่เป็นคนฝั่งตระกูลแม่ที่คอยแอบช่วยเจ้าของร่างเก่านี้มาตลอด จึงพลอยได้ผลประโยชน์ไปหมด พอคนรู้ว่าตระกูลนี้สนิทกับพระเอกก็พากันเข้าหาอยากทำธุรกิจด้วย
จากที่กำลังจะตกต่ำถูกเบียดออกจากตระกูลใหญ่ ก็กลับมาผงาดยิ่งใหญ่กว่าเดิม
พอฝั่งบ้านพ่อรู้เรื่องก็อิจฉา พยายามจะให้พระเอกกลับเข้าตระกูลอีกครั้ง ส่วนบ้านฝั่งคู่หมั้นเก่าก็เสียดายไม่น่าถอนหมั้นเลย พยายามจะกลับมาขอคืนดี
แต่พระเอกก็ไม่สน ญาติฝั่งพ่อมาขอพบก็ไม่พบ ไม่ใจอ่อน ไม่เรียกอีกฝ่ายว่าพ่อด้วย
เพราะถือว่าตัวเองมีพ่อเดียว คือพ่อที่อยู่ในโลกเก่านู้นเท่านั้น 55

เนื่องจากพลังปราณในโลกนี้ค่อนข้างต่ำ ดังนั้นพระเอกเลยต้องใช้สมุนไพรกับพวกของวิเศษ(ที่ไม่มีใครเห็นค่า)มาช่วยเพิ่มพลังปราณ แล้วก็โชคดีตรงที่โลกยุคนี้ไม่มีผู้ฝึกตน
จึงทำให้ไม่มีใครมาแย่งชิงของกับพี่แก ฝีมือ+พลังของพระเอกจึงสูงกว่าพวกนักพรตที่ว่าเก่งๆ ในโลกปัจจุบันเยอะ แต่ตอนแรกไม่มีใครรู้ ไม่มีใครเชื่อ ก็พากันเยาะเย้ยถากถาง
บอกว่าเป็นพวกต้มตุ๋นหลอกลวง จนพระเอกได้ไปช่วยพวกคุณชายตระกูลมีชื่อในเมืองขับไล่วิญญาณ หลังจากนั้นถึงได้เริ่มมีคนเชื่อและมีชื่อเสียงขึ้นมา เริ่มมีคนรวยๆ มาขอให้ช่วย
ย้ำว่าต้องรวยนะ! เพราะพระเอกคิดราคาแพงมากกก จะมีแค่ลูกพี่ลูกน้องฝั่งแม่กับนายเอก และบ้านนายเอกเท่านั้นที่พระเอกทำให้ฟรีๆ ไม่คิดเงิน นอกนั้นเก็บตังค์จ้า เก็บตังค์หมดไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น55...แล้วทุกคนก็ยอมจ่ายด้วยนะ ไม่ต่อราคา ไม่โกรธ เพราะพระเอกเจ๋งจริง เรียกมากี่สิบล้านก็ยอมจ่าย...

มาพูดถึงนายเอกกันบ้าง นายเอก ไป๋อวิ๋นซี เป็นหนุ่มรูปงามเยือกเย็น สูงส่งเย็นชา 
เป็นทายาทตระกูลใหญ่ชื่อดังจากเมืองหลวง เป็นอัจฉริยะ อายุแค่ 18 ก็จบปริญญาเอกแล้ว 
แต่นายเอกกลับมีร่างไขกระดูกหงส์บริสุทธิ์ ที่ทำให้ร่างกายเจ็บป่วยอ่อนแอและจะมีอายุไม่ถึง 30 ปี พระเอกตกหลุมรักนายเอกตั้งแต่แรกพบ หมายมั่นปั้นมือว่าจะต้องเอาเขามาเป็นภรรยาให้ได้ คนรอบข้างเบ้ปากกรอกตาเตือนยังไงก็ไม่ฟัง รู้แต่ว่าคนนี้แหละใช่! ที่คู่ควรเป็นเมียเรา นอกจากจะทำงานเก็บตังค์เพื่อไปซื้อสมุนไพรมากินแล้ว ส่วนที่เหลือก็คือเก็บเอาไว้เพื่อไปสู่ขอนายเอกนี่แหละ เพราะมีคนบอกว่านายเอกชอบคนเก่ง+รวยระดับหมื่นล้าน
อิพระเอกก็ปักใจเชื่อสนิท ถึงต้องทำงานให้แต่พวกคนรวยๆ ไง เพราะมีแต่ระดับเศรษฐีเท่านั้นแหละที่จะมีตังค์จ่ายพี่แกไหว ไอ้ขั้นต่ำงานละ 100 ล้านน่ะ(โคตรแพงงง)
ฝั่งรัฐบาลมาเชิญเข้าทีมพิเศษขอให้ทำงานด้วย พระเอกถามก่อนเลยว่าจ่ายตังค์หรือทำฟรี
ถ้าฟรีไม่ทำนะ แต่ถ้าจ่ายนี่จ่ายเท่าไร มีปัญญาจ่ายเปล่า55 เพราะไม่ได้อยากทำการกุศลนะ แต่อยากเป็นเศรษฐีจะไปขอเมียแต่งงาน55

นายเอกก็แบบ...ไอ้บ้านี่โผล่มาจากไหนเนี่ย ประสาทรึเปล่า ไปไกลๆ ไป๊...ไม่อยากเข้าใกล้เลย55 แต่พระเอกก็ตื๊อไม่เลิก มองนายเอกเป็นเมียตัวเองไปเรียบร้อย ทุกเรื่องนายเอกต้องมาก่อน จะใหญ่โตมาจากไหนก็ไม่สำคัญเท่าเรื่องของเมีย เมียร่างกายไม่แข็งแรงพี่ก็ปรุงยาส่งไปให้ ทำเครื่องรางป้องกันให้เพราะรู้ว่าต่อไปนายเอกจะดึงดูดภูตผีวิญญาณให้เข้ามาหา เมียให้ไปคุ้มกันญาติผู้ใหญ่พี่ก็ไป ฟรีหมดไม่คิดตังค์ (แต่ถ้าเป็นคนอื่นนี้หลายสิบล้านนะ) เห็นแววพ่อบ้านใจกล้ามาแต่ไกล สั่งขวาไปขวาไม่มีทางไปซ้ายแน่นอนจ้า ...

เป็นแนวฝึกตนเพิ่มพลังปราณ ปราบภูตผีปีศาจ ผสมกำลังภายในบวกแฟนตาซีหน่อยๆ มีแอบหลอนบ้างเป็นบางช่วง แต่ที่แน่ๆ คือตลกมากกก
พระเอกเป็นคนเก่ง(เทพสุดในโลกยุคปัจจุบัน) แต่ชอบกวนโอ๊ย พูดจาไม่เข้าหูคน น่าตื้บมาก
ส่วนนายเอกก็เย็นชาพูดน้อย ผิดกับพระเอกลิบลับ แต่น้องเป็นคนเดียวที่เอาพระเอกอยู่
พูดอะไรพระเอกฟังหมดไม่กล้าหือ บอกไม่ให้คิดเงินเขา พระเอกก็ไม่คิด บอกให้เงียบก็เงียบ55 คลั่งรักนายเอกสุดๆ บางทีกำลังทำงาน(ปราบผี)อยู่ พอนายเอกเรียกหาปุ๊บ พระเอกก็ทิ้งทุกอย่างปั๊บแล้วไปทันที (คนที่อยู่ข้างๆ ก็เลิ่กลั่กๆ เฮ้ยไปจริงอะแล้วผีจะโผล่มาไหมวะ55)  แบบเมียข้าต้องมาก่อนไง จะใหญ่โตมาจากไหนเมียข้าก็ต้องมาอันดับหนึ่ง 55

ป.ล. ลงให้อ่านเป็นรายตอนในเว็บ jinovel ยังไม่มีแบบหนังสือนะคะ แต่สนพ.แปลจบแล้ว
มีทั้งหมด 25 เล่มจบ ราวๆ 700+ ตอน ลงให้อ่านฟรีๆ 5 เล่ม (150 ตอน) ไปเลยจ้าาา...
อ่านได้ที่ ==> https://www.jinovel.com/novel/de8f203c-26b5-4691-bbf3-4e14e8f1f443

ป.ล. เนื้อเรื่องไม่ได้มีแค่ตอนที่อยู่ในโลกยุคปัจจุบันนะ เดี๋ยวจะมีตอนที่พระเอกหาทางทะลุมิติกลับไปโลกเดิมได้และได้เจอคนรู้จักด้วย เหมือนได้เริ่มต้นการผจญภัยในโลกใหม่เลย เพราะฝั่งนั้นก็มีแต่ผู้ฝึกตนคนเก่งๆ แถมยังได้เจอกับพวกปีศาจใหญ่ๆ อย่างมังกรหรือเฟิ่งหวงด้วย

ตะเกียงแห่งเทพวสันต์ 2 เล่มจบ

 

ตะเกียงแห่งเทพวสันต์ 2 เล่มจบ
ผู้แต่ง :  เนียสุ่ยเสี้ยว (拈水笑)
ผู้แปล : ลี่เหวิน
สำนักพิมพ์ Inktreebook

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

นางเอก เยว่ชิงหลิน เป็นเซียนน้อยที่อยู่ในกลุ่มของเทพนักษัตร เนื่องจากต้องใช้ดวงธาตุมารในการเลื่อนขั้น นางเอกจึงตัดสินใจลอบเข้าไปยังดินแดนมารเพื่อเก็บดวงธาตุมารให้ครบทันตามกำหนดเวลา แต่ระหว่างทางกลับได้เจอกับราชามาร ถิงเซียวตู้ ที่เพิ่งตื่นจากการหลับใหลขึ้นมาพอดี ท่านราชามารมองร่างจริงของนางเอกออก รู้ทันทีว่านางคืออัญมณีที่เขาเก็บกลับมาเมื่อพันปีที่แล้ว (คือสิ่งของของตัวเอง) จึงต้องการให้นางกลับคืนสู่ร่างเดิม เพื่อจะได้พานางหลับใหลไปพร้อมกันกับตัวเองอีกครั้ง...
แต่มีหรือนางเอกจะยอม นางยังอยากเลื่อนขั้นและยังต้องเป็นเซียนอยู่นะ!

ร่างจริงของนางเอกคืออัญมณีฉาวจู ที่ถูกพระเอกเก็บกลับมาทำเครื่องประดับและถูกมอบให้กับชางหลิง หรือเทพวสันต์เมื่อนานมาแล้ว ส่วนพระเอกก็คืออดีตราชามารที่ถูกเทพวสันต์ใช้พลังทั้งหมดเพื่อปิดผนึกจนตัวเองต้องดับสูญ และทำให้พระเอกต้องหลับใหลไปเป็นพันปี นางเอกที่สู้ไม่ชนะจะหนีก็ไม่พ้น จึงได้แต่ต่อรองขอร้องให้พระเอกไปตามหาชิ้นส่วนของตะเกียงก่อนพิรุณที่เป็นสมบัติซึ่งเทพวสันต์หลงเหลือเอาไว้แทน เพราะคิดว่าพระเอกมีใจให้เทพวสันต์ อาจจะอยากได้สิ่งของของอีกฝ่ายมาเก็บไว้เพื่อดูต่างหน้า...และจะได้ไม่ต้องมาสนใจอัญมณีน้อยๆ อย่างนางอีก

ระหว่างนั้นลูกน้องคนสนิทของพระเอกที่รู้ข่าวก็ตามมาหา เพื่อขอร้องให้พระเอกไปบุกยึดดินแดนมารกลับคืน...แต่พระเอกไม่สนใจ ลูกน้องก็เลยไปขอร้องนางเอก เพราะนึกว่านางเป็นฮูหยินของพระเอก โดยแลกกับการหาดวงธาตุมารมาให้ ซึ่งพอนางเอกไปกล่อม พระเอกก็ยอมง่ายๆ เลย...จากที่แค่จะไปเอาเศษชิ้นส่วนของตะเกียงเฉยๆ ก็เลยกลายเป็นการทำสงครามชิงเมืองไปซะอย่างนั้น

พอชิงคืนมาได้ 2 เมือง นางเอกก็ต้องกลับขึ้นสวรรค์ไปก่อนเพื่อส่งมอบดวงธาตุมารให้ทันตามกำหนด แต่ดวงธาตุมารบางอันที่ได้มาดันดีเกินไป คนที่ตรวจเลยสงสัยว่านางเอกทุจริต จึงไปรายงานต่อเบื้องบน ก็พบว่านางเอกกำลังอยู่กับพระเอกและดวงธาตุมารนี้ได้มาอย่างไร สวรรค์เห็นโอกาสเลยสั่งให้นางกลับไปอยู่ข้างกายพระเอกใหม่เพื่อโน้มน้าวให้พระเอกชิงเมืองในดินแดนมารมาอีก 10 เมือง แล้วก็มอบของวิเศษดีๆ ให้พร้อมกับเลื่อนขั้น นางเอกที่ยังเป็นเซียนน้อยใสซื่อ ยังมองเบื้องลึกเบื้องหลังไม่ออก ก็ได้แต่ดีใจที่จะได้มีข้ออ้างกลับไปอยู่ข้างกายพระเอกโดยไม่ผิดกฏสวรรค์แล้ว...

พอบุกตีเมืองบ่อยเข้า นางเอกก็พบว่าถ้าพระเอกใช้พลังเยอะเกินไปก็จะหลับง่าย
มีอาการหลับลึก กว่าจะตื่นก็ปาไป 2-3 วัน ซึ่งเป็นผลมาจากการที่ผนึกของเทพวสันต์ยังไม่ถูกคลายโดยสมบูรณ์ ในตอนที่จะบุกไปชิงชิ้นส่วนตะเกียงอันสุดท้าย นางเอกถูกลูกน้องพระเอกเกลี้ยกล่อมเลยตัดสินใจยกทัพไปกันเอง ไม่รอพระเอกตื่น ทำให้พลาดท่าติดกับ ต้องสูญเสียกำลังพลไปเกือบหมด ส่วนตัวนางเอกก็ได้รับบาดเจ็บจนต้องให้ลูกน้องคนสนิทพระเอกพาขี่หลังหนี สะบักสะบอมมาก ...หลังจากนั้นพระเอกก็ไม่สนใจ+เมินนางเอกและสั่งลงโทษลูกน้องคนสนิท โทษฐานที่ขัดคำสั่ง ทำให้นางเอกได้รับบาดเจ็บและต้องขี่หลังหนี (หึงที่นางเอกขี่หลังคนอื่นจ้าา55 ) นางเอกที่เข้าใจว่าพระเอกโกรธเลยจะขอกลับแดนสวรรค์ไปก่อน พระเอกก็คิดว่าที่นางเอกกลับไปเป็นเพราะตัวเองทำภารกิจเสร็จแล้ว ในใจคงมีแต่แดนสวรรค์และภารกิจเท่านั้น... แต่ความจริงนางเอกจะกลับไปถามวิธีปลดผนึกที่สมบูรณ์ให้พระเอกต่างหาก ... ก็เลยจากกันไปแบบไม่เข้าใจกันนน
นางเอกกลับสวรรค์ไป 7 วัน แต่สำหรับแดนมารคือ 7 เดือน (1 วันในแดนสวรรค์ = แดนมาร 1 เดือน) กลับมาอีกทีคือทุกอย่างเปลี่ยนไปหมด พระเอกบุกตีเมืองจนล้มราชามารคนเก่าลงได้และกลายเป็นราชามารคนใหม่เรียบร้อย แถมข้างกายพี่ยังมีฮูหยินเพิ่มมาจากไหนไม่รู้อีกหนึ่งคน...55

พระเอกเป็นจอมมารที่มีชีวิตอยู่มายาวนานกว่าแสนปี ใช้วิชาได้หลากหลายทั้งของแดนมาร+แดนสวรรค์ หากไม่บาดเจ็บสาหัสจริงหรือยอมเอง ก็อย่าหวังว่าจะล้มพี่แกได้เลย
เห็นเก่งๆ แบบนี้ แต่ความจริงพระเอกกลับไม่ได้มีใจทะเยอทะยานอยากทำสงคราม หรืออยากบุกไปชิงเมืองคืนแล้วปกครองแดนมารอะไรนี่เลย พี่ก็แค่อยากหาสถานที่เงียบๆ อยู่อย่างสงบหรือหลับไปอีกครั้งเท่านั้นเอง ไอ้ที่จะไปตามหาตะเกียง ตอนแรกก็กะจะไปกับนางเอกแค่สองคนเงียบๆ เพราะพระเอกเก่งอยู่แล้ว ไปแค่สองคนก็ง่าย+สะดวกกว่า
แต่เป็นเพราะนางเอกมาขอพี่เลยยอม ยอมให้อภัยลูกน้องเก่า ยอมให้พาลูกน้องไปด้วย
จากแค่สองคนเลยกลายเป็นทัพใหญ่..และสุดท้ายก็กลายเป็นการชิงเมืองไปโดยปริยาย...

พอเป็นแบบนี้ฝั่งราชามารคนปัจจุบันก็ต้องกำจัดพี่ ส่วนฝั่งสวรรค์ก็ระแวงคิดอยากจะฆ่าพี่อีก...อยู่ยากเหลือเกินชีวิต พออ่อนแอก็ถูกรังแก พอเก่งเกินก็โดนหวาดระแวง เลือกทางไหนก็มีแต่ตาย...ลูกน้องก็ไม่เข้าใจ อยากจะให้พี่ไปชิงเมืองคืนมาอยู่ได้ ส่วนนางเอกก็ถูกเขากล่อมมาอีกที ..น่าสงสารจริงๆ ไม่มีใครเข้าใจบ้างเลยว่าพระเอกต้องการอะไร

มีดราม่าบีบหัวใจเล็กๆ มาเป็นระยะ ซึ่งส่วนใหญ่ก็มาจากความเข้าใจผิด มีอะไรไม่พูดคุยกันให้ดีๆ ต่างคนต่างคิดกันไปเอง แล้วก็ถูกคนอื่นยุมาปั่นให้ระแวงกันอีกรอบ
ฝั่งสวรรค์นี่ก็ตัวดีใช่ย่อย กลอุบายลูกไม้สารพัด หวังจะให้ฝ่ายมารตีกันเองแล้วบาดเจ็บล้มตายโดยที่ตัวเองไม่ต้องทำอะไรเลย จึงหลอกใช้นางเอกให้มาโน้มน้าวพระเอกบุกชิงเมือง
แต่พอแผนการผิดพลาดก็เกี่ยงโยนกันไปมา โทษคนนั้นคนนี้ ไม่ยอมไปทำเอง แต่มาใช้ให้เซียนตัวเล็กๆ อย่างนางเอกไปทำเนี่ยนะ สุดท้ายก็บังคับฝังอาวุธไว้ในร่างนางเอก บีบให้นางต้องลงมือสังหารพระเอกให้ได้ ถ้าไม่ยอมก็ต้องตาย...เฮ้ออ

นางเอกจะค่อนข้างใสซื่อมองอะไรในแง่ดีเพราะตบะยังน้อย เพิ่งอยู่มาได้แค่พันปีเอง
ถ้าเทียบกับคนอื่นๆ ที่อยู่มาเป็นหมื่นๆ แสนๆ ปีนี่ถือว่าเด็กมาก เลยยังไม่ค่อยทันเล่ห์เหลี่ยมใคร จึงถูกเขาใช้เป็นเครื่องมือทำร้ายพระเอกทางอ้อม แต่พอรู้ความจริงและค่อยๆ เข้าใจเรื่องราวทุกอย่าง นางเอกก็หมดศรัทธาต่อสวรรค์ไม่อยากเป็นเซียนแล้ว 
ส่วนพระเอกก็ไม่เคยโกรธ หรืออาจจะโกรธบ้างแต่ก็ไม่นาน คู่นี้ดีอย่างคือพอเคลียร์กันได้แล้วก็จบ ไม่ยึกยักพูดยาก หายงอนกันง่ายถ้าพูดอธิบายมาตรงๆ พระเอกเป็นราชามารที่ไม่เคยสนใจอะไร อยู่มาแสนปีสิ่งเดียวที่ใส่ใจ+ให้ความสำคัญก็คือนางเอกคนเดียวเท่านั้น นางเอกขออะไรก็ไม่คิดมาก ให้ได้ทุกเรื่องตามที่ร้องขอ แบบทั้งที่ตั้งใจขอและไม่ได้ตั้งใจขอด้วย จัดให้หมด 

หลังๆ นี่ถ้ามีผู้หญิงคนไหนมาทอดสะพานหรือเชิงจะชอบตัวเอง แล้วหากมีแววจะทำให้นางเอกเข้าใจผิด พระเอกก็จะรีบทำลายสะพานทิ้งเพื่อขจัดความสงสัยในใจนางเอกทันที
เพราะกลัวนางเอกโกรธ โกรธแล้วเดี๋ยวจะไม่สนใจตัวเอง พี่แก่แล้ว พี่รับบ่ไหว...
แม้เวลาเผชิญหน้ากับศัตรูนับหมื่น หรือต่อให้บาดเจ็บสาหัสเกือบตายแค่ไหนพี่จะเฉยๆ
แต่พอเห็นเมียสีหน้าเปลี่ยน+น้ำเสียงแปลกๆ เท่านั้นแหละ จะเริ่มวิตกกังวลขึ้นมาทันที
กลัวทำให้เมียโกรธจ้า 55

ป.ล. สำนวนการแปลส่วนตัวรู้สึกว่ายังมีติดขัดอยู่บ้างและมีคำสมัยใหม่หลุดมานิดนึง แต่ก็อ่านได้มองข้ามได้ เนื้อเรื่องสนุกดี ...ยังไงก็สู้ๆ น๊าเป็นกำลังใจให้นักแปลเน้อ

"อ่อนโยนต่อผู้ที่คิดจะทอดสะพานให้ข้า เท่ากับเป็นการทำร้ายตัวข้าเอง
พวกนางมาวางกองเพลิงแล้วหนีไป ส่วนข้ากลับต้องอยู่รับผิดชอบจัดการปัญหาเหล่านั้นต่อ
ทั้งต้องอธิบายให้เจ้าเข้าใจ ต้องขอโทษเจ้าอีก ดีไม่ดีเจ้าอาจไม่สนใจข้าไปอีกหลายวันด้วย
ข้าอายุมากแล้ว รับกับเรื่องเหล่านี้ไม่ไหวหรอกนะ ที่ข้าทำไปก็เพื่อปกป้องตนเองเท่านั้น
เจ้าต้องเข้าใจข้าด้วย"

"ผู้ใดจะรู้เล่าว่าข้าที่หยิ่งทะนงตัวมาทั้งชีวิต ยามแก่กลับน่าสงสารถึงเพียงนี้"

ใต้เท้าอย่ามาหยอก + โจรหญิงอย่ามาเย้า

ใต้เท้าอย่ามาหยอก + โจรหญิงอย่ามาเย้า
ผู้แต่ง : โม่เหยียน
ผู้แปล : นางฟ้าปีกเขียว
สำนักพิมพ์ แจ่มใส

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

ใต้เท้าอย่ามาหยอก ...

นางเอก เหมียวลั่วชิง เป็นนักฆ่าสาวที่ถนัดการใช้เสน่ห์ยั่วยวนคู่ต่อสู้ ได้รับมอบหมายให้ไปสังหารพระเอก หร่านเจียง ผู้บังคับการกองปราบฝ่ายเหนือขององครักษ์เสื้อแพร ที่มีนิสัยโหดเหี้ยมเด็ดขาด ทั้งยังฉลาดเจ้าเล่ห์ และสุดท้ายก็เป็นตัวนางเอกที่ต้องตายอย่างอนาถพ่ายแพ้กลับไปทุกที วนเวียนซ้ำไปซ้ำมาแบบนี้ถึง 9 ชาติ สู้ยังไงก็ไม่ชนะ มาไม้ไหนพระเอกก็ดักได้หมด และจบลงด้วยความตายทุกครั้ง พอมาถึงชาติที่ 10 ชาติปัจจุบัน
นางเอกเลยพอและ ไม่เอาไม่ฆ่าและ ขอวางแผนหนีไปใช้ชีวิตสงบๆ คนเดียวดีกว่า ไม่อยากถูกฆ่าตายอย่างอนาถอีกแล้ว...แต่กลายเป็นว่าพอนางถอดใจคิดหนี อีกฝ่ายกลับดันไล่ตามไม่ยอมปล่อยซะอย่างนั้น...

เพราะเป็นหัวหน้าองครักษ์เสื้อแพร พระเอกจึงมีศัตรูเยอะ ทำให้ต้องมีความระมัดระวังตัวสูงและไม่เชื่อใจใครง่ายๆ ไม่หลงใหลในอิสตรีหรือกามารมณ์ ควบคุมตัวเองได้ดีมาก แม้จะมีสตรีมากมายอยู่ในเรือนหลัง แต่พระเอกก็ไม่เคยแตะต้อง เก็บไว้เป็นของขวัญส่งมอบต่อให้คนอื่นหมด แต่สุดท้ายกลับมีคนหนึ่งที่ทำให้พี่ลุ่มหลงจนต้องแหกกฏ...นั่นก็คือนางเอกเองจ้า

เพราะการช่วยชีวิตพระเอกแบบไม่ตั้งใจถึง 2 ครั้ง(ม่ายล่ายตั้งใจจริงๆ) จึงทำให้พระเอกเข้าใจผิดคิดว่านางเอกรักพี่แกมากกก จนถึงขั้นยอมสละชีวิตตัวเองได้ สายตาและความรู้สึกที่พระเอกใช้มองนางเอกจึงเริ่มเปลี่ยนไป หากไม่ติดเรื่องที่คนเขากำลังบาดเจ็บอยู่ นางเอกก็คงจะถูกพระเอกจับกินไปนานแล้ว55 แต่ต่อให้พระเอกจะดีหรืออ่อนโยนด้วยสักเพียงใด นางเอกก็ไม่ได้ซาบซึ้งหรือดีใจเลยสักนิด ยังคงคิดหาทางหนีอยู่ตลอด เพราะยังไม่ลืมว่าในชาติก่อนๆ ตัวเองถูกพระเอกฆ่าตายยังไง และอีกฝ่ายโหดเหี้ยมขนาดไหน ไม่เอาต้องหนี!

แต่พอหนีพระเอกก็ตาม แถมยังหลงนึกว่านางถูกคนจับไป ไม่ได้คิดอยากหนีเองอีกด้วย... นางเอกก็เออออตาม...จ้าาๆๆ ไม่กล้าบอกความจริง เพราะกลัวถูกพระเอกฆ่า จนวันนึงก็มีนักฆ่าอีกคนมาจับนางเอกไปเพื่อล่อพระเอกออกมา แล้วจังหวะที่ต่อสู้กันชุลมุนพระเอกก็เอาตัวรับกระบี่แทน พอเห็นคนเขาบาดเจ็บต่อหน้าต่อตา นางเอกถึงได้เก็ตว่านู๋รักเขาแล้ววว...

แม้พระ-นางจะไม่ใช่คนบนเส้นทางเดียวกัน แต่ด้วยความรักความหลงเมียของพระเอก ก็ไม่มีคำว่าเป็นไปไม่ได้สำหรับพี่ เมื่อรักแล้วอะไรก็บ่ยั่น ตำแหน่งฮูหยินสำหรับเมียที่เป็นอดีตนักฆ่าจึงไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร ส่วนเรื่องความหื่นความหึงก็ยืนหนึ่ง อะไรคือระดูมาทีนางเอกดีใจ พอตั้งท้องแล้วก็ดีใจ (ได้เป็นอิสระแว้ววว55)...ส่วนพระเอกก็หน้าสลด คอยนับวันรอคิดบัญชีคืนทีหลัง...หึหึ

โจรหญิงอย่ามาเย้า ...

นางเอก เยี่ยเฟิง เคยเป็นหัวหน้าใหญ่ค่ายโจรอูเจียง แต่กลับถูกฆ่าตายในตอนที่กำลังพาลูกน้องไปสวามิภักดิ์ต่อทางการ หลังจากนั้นวิญญาณก็มาอยู่ในร่างของ กวนอวิ๋นซี คุณหนูผู้งดงามเรียบร้อย สตรีในห้องหอ บุตรสาวของขุนนางขั้นหกที่มีสัญญาหมั้นหมายกับ ฉู่เหิงจือ คุณชายใหญ่ซึ่งเป็นบุตรชายของท่านเสนาบดี ขุนนางขั้นสองของราชสำนัก แต่เพราะฐานะที่แตกต่าง จึงทำให้นายหญิงตระกูลฉู่ต้องการยกเลิกสัญญาหมั้นหมายนี้ เมื่อคุณหนูกวนรู้เข้าก็เสียใจหนักหนา จึงแสร้งไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตายบริเวณทางที่พระเอกจะผ่านพอดี เพื่อบีบไม่ให้อีกฝ่ายถอนหมั้น...แต่โชคร้ายที่นางกลับตายจริงและกลายเป็นวิญญาณนางเอกที่ได้เข้ามาอยู่ในร่างนี้แทน...ชะเอิงเอยยย

ตอนแรกพระเอกก็แอบไม่พอใจอยู่บ้าง ที่ถูกเจ้าของร่างเดิมใช้ลูกไม้นี้บีบบังคับเพื่อจะให้ตัวเองแต่งงานด้วย ส่วนนางเอกเมื่อรู้ว่าพอตัวเองตายแล้วแต่วิญญาณได้เข้ามาอยู่ในร่างใหม่ที่มีฐานะเป็นถึงลูกสาวขุนนาง แถมยังมีคู่หมั้นเป็นคนใหญ่คนโตก็ดีใจ เพราะจะได้ใช้โอกาสนี้สานต่อเรื่องในค่ายโจรที่ยังทำไม่เสร็จให้สำเร็จลุล่วงสักที

นางเอกต้องการพาลูกน้องในค่ายไปสวามิภักดิ์ต่อทางการ เพื่อจะได้ไม่ต้องใช้ชีวิตหลบๆ ซ่อนๆ อีกต่อไป จะได้มีการมีงานทำอย่างเปิดเผยเป็นที่ยอมรับ แต่ในขณะที่ปลดอาวุธรอต้อนรับคนของราชสำนัก นางเอกกับพี่น้องในค่ายกลับถูกคนตลบหลังฆ่าตาย...เมื่อได้กลับมาเกิดใหม่ นางเอกจึงต้องสืบให้รู้ให้ได้ว่าใครคือคนที่ทรยศหักหลังตน...

พอพระเอกเห็นนิสัยคู่หมั้นเก่าเปลี่ยนไปก็ชักสนใจ ยิ่งได้ใกล้ชิดก็ยิ่งถูกใจในความตรงไปตรงมา ความใจกว้าง และผ่าเผยกล้าหาญของนางเอก จากที่เคยเห็นด้วยกับการถอนหมั้น พี่ก็เปลี่ยนใจ ไม่ถอนแล้ว 55... ส่วนนางเอกก็ไม่รู้เรื่องเล๊ยยย ความรู้สึกช้า ในใจตอนนั้นมุ่งแต่จะสืบหาความจริงกับทำให้พี่น้องในค่ายปลอดภัยและมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีเท่านั้น ...เรื่องรักๆ ใคร่ๆ ระหว่างชายหญิงคืออะไร? บ่สนบ่แคร์... ตอนที่นึกว่าตนมีอะไรกับพระเอกแล้ว นางก็ยังใจกว้างกล่าวปลอบโยนพระเอกอีกต่างหาก 55  “ท่านคงเคยผ่านเรื่องอย่างว่ามาแล้วกระมัง พรหมจรรย์ของบุรุษไม่ได้มีค่าดังเช่นของสตรี  ไม่ว่าพวกเราจะผ่านเรื่องนั้นมาหรือไม่ ก็ไม่สำคัญ อันที่จริงก็มองไม่ออก พวกเราฉวยโอกาสที่ยังไม่มีใครเห็น ท่านสวมเสื้อผ้าให้เรียบร้อย อย่าให้ใครสังเกตเห็นถึงความผิดปกติแล้วกัน”

... พระเอกภายนอกสุภาพเรียบร้อย แต่พออยู่กับนางเอกแล้วร้อนแรงดุดันมากกก ส่วนนางเอกก็แบบสบายๆ ชิวๆ ไม่ค่อยใส่ใจเรื่องชาย-หญิง ไม่เคยรักใคร ตอนที่มีคนในยุทธภพเข้ามาคุยธุระในห้องนอนตัวเอง นางก็ไม่ถือสาไม่คิดมาก แต่พอพระเอกรู้เรื่องนี้จากลูกน้องก็โกรธ อยากจะดัดนิสัยว่าที่ภรรยา ก็เลยวางแผนแกล้งทำตัวสนิทสนมกับลูกพี่ลูกน้องที่ชอบตัวเอง นางเอกมาเห็นก็รู้สึกแปลกๆ แต่ยังไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเอง ...พอรู้ว่าอ้อ! ที่แท้ตนรักพระเอกเข้าแล้ว นางก็ปลอมตัวเป็นบุรุษแล้วไปแกล้งจีบลูกพี่ลูกน้องของพระเอกซะงั้น...แถมยังขโมยจูบแรกของอีกฝ่าย(ที่เป็นผู้หญิง)ไปด้วยนะ 55 (ทำไปได้) อ่านแล้วก็แบบ...พระ-นางคู่นี้มันอะไรเนี่ย...คุยกันตรงๆ เลยไม่ได้รึงายยย 55

ช่วงหลังๆ จะมีพระ-นางจากเรื่องใต้เท้าอย่ามาหยอกเข้ามาแจมด้วยนะ ...อ่านจบแล้วส่วนตัวเราชอบเรื่องนี้มากกว่าเรื่องใต้เท้าหน่อย ชอบนิสัยนางเอกอะดูสบายๆ ไม่คิดมากดี บางตอนก็มีแอบขำกับคำพูด+การกระทำของนางเอก ไม่แปลกที่ใครๆ ก็พากันตกหลุมรักนาง พระเอกเก่ง ฉลาด วรยุทธ์สูงตามสไตล์ ส่วนความหึง+หวง+หื่นก็กินขาดสูงลิ่วเช่นกัน ... แต่คนร้ายที่อยู่เบื้องหลังจัดการง่ายไปหน่อยนะ แต่ก็เข้าใจแหละเพราะเป็นเล่มเดียวจบอะเนาะ...อืมๆ

ป.ล. ผลงานของท่านโม่เหยียนการันตีความสวยหล่อ+ความฟินของพระ-นาง และที่แน่ๆ nc ต้องมี55 แต่ถ้าเทียบกับงานก่อนๆ เราว่าก็ไม่มากเท่าไรนะ พอกรุบกริบกำลังดี เป็นแนวสบายเบาๆ อ่านง่าย อุปสรรค+ดราม่าไม่ค่อยมี ฟิลกู้ด... จะว่าไปนี่ก็ไม่ได้อ่านแนวเบาๆ ยุคโบราณแบบเล่มเดียวจบของพี่แจ่มมานานแล้วเหมือนกันนะ อ่านแล้วก็นึกถึงมากกว่ารักสมัยก่อนเลย^^