นายเอก เฉียนเฉิง หนุ่มน้อยรูปหล่อ บ้านรวย เป็นทายาทเพียงคนเดียวของเฉียนกรุ๊ป
พ่อเป็นประธานบริษัท ส่วนแม่เป็นอดีตดาราสาวสวย น้องเป็นลูกคนรวยขนานแท้ ถูกเลี้ยงแบบสปอยล์ตามใจมาตั้งแต่เด็ก เรื่องเรียนไม่เก่งแต่เรื่องเล่นเป็นที่หนึ่ง
เป็นคุณชายเอาแต่ใจอยากได้อะไรต้องได้ ดังนั้นเมื่อผู้หญิงที่ตนเองหมายมั่นจะให้เป็นภรรยาในอนาคตดันไปชอบคนอื่นเข้า คุณชายน้อยที่ไม่เคยถูกใครขัดใจมาก่อนมีหรือจะยอมอยู่เฉย
ลั่วยวน เด็กหนุ่มหน้าตาดีเหมือนลูกครึ่ง หัวดีมากกแต่บ้านจน
แม้จะได้ทุนเรียนต่อแต่ก็ต้องทำงานพิเศษสารพัด เพื่อหาเงินมาเป็นค่าใช้จ่ายและดูแลน้องสาวอีก
2 คน
เพราะเพื่อนสาวที่นายเอกชอบดันมาปลื้มพระเอก
จึงทำให้พระเอกตกเป็นเป้าถูกกลุ่มของนายเอกตาม Bully
จนสุดท้ายพระเอกสู้กลับ อัดคนที่นายเอกพามารุมซะหมอบ
นายเอกถึงได้ยอมรับปากว่าจะเลิกแกล้ง
แต่พอคล้อยหลังก็กลับไปคิดหาแผนการใหม่
แล้วก็เปลี่ยนมาใช้แผนตีสนิทขอเป็นเพื่อนแทน
กะว่าพอเป็นเพื่อนแล้ว
จะได้ลากพระเอกไปเที่ยวเล่นให้เสียการเรียน ไม่มีเวลาอ่านหนังสือ ผลการเรียนจะได้ตก สอบไม่ผ่าน
ไม่ได้รับทุนการศึกษาต่อและถูกไล่ออกจากโรงเรียน...
แต่แกล้งไปแกล้งมาดันหลงรักอีกฝ่ายเข้าจริงๆ พอสารภาพความรู้สึกก็คบกันหวานชื่น
นายเอกติดพระเอกมาก ถึงจะเป็นคุณชายเสเพลแต่เรื่องรักนั้นไร้เดียงสามากกก
ถ้ารักแล้วคือรักเลยไม่เปลี่ยนใจ พอรู้ว่าพระเอกวางแผนไว้ว่าจะไปเรียนต่อเมืองนอก
น้องก็ไปบอกพ่อว่าพอจบม.6
จะไปเรียนตปท.นะ
แล้วจะขอพาพระเอกไปเรียนด้วยกัน
กะให้อยู่ภายใต้ปีกตระกูลเฉียนเดี๋ยวบ้านนายเอกส่งเสียเอง
พ่อก็โอเค เพราะรู้ว่าพระเอกเรียนเก่งเลยสนับสนุน นายเอกก็ฝันหวานคิดว่าต่อไปคงได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน
แต่กลายเป็นว่าพระเอกดันมาขอเลิกเฉย นายเอกทำใจไม่ได้จึงตามไปง้อขอเหตุผล
แต่พระเอกก็ทำตัวเย็นชาใส่ อ้างแต่เรื่องเงิน สุดท้ายนายเอกเกิดอุบัติเหตุจนต้องเข้าโรงพยาบาล ทั้งสองคนจึงแยกย้ายกันไปและไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย
กระทั่งผ่านไป 12 ปีถึงได้กลับมาเจอกันอีกครั้งที่งานเลี้ยงรุ่น...
พอเจอหน้ากันนายเอกก็พูดจาเหยียดหยามข่มพระเอก เพราะนึกว่าพี่แกเป็นราชการจนๆตำแหน่งไม่สูง
เงินเดือนน้อย ประกอบกับเรื่องในอดีตที่ถูกทิ้งด้วย(ยังจำไม่เคยลืมเลือน 55) หลังจบงานน้องก็เมาไม่รู้เรื่องจนเกือบถูกคนอื่นพาขึ้นรถไปด้วย
แต่พระเอกมาขวางไว้
พาคนเข้าโรงแรมแล้วจับกินตั้งแต่วันแรกที่กลับมาเจอหน้ากันเลย
...
พอตื่นมาแล้วรู้ว่าตัวเองเมาจนขึ้นเตียงกับพระเอก น้องก็โมโหแต่แกล้งทำเป็นว่าไม่มีอะไร
แถมยังพูดจาเหยียดหยามใส่พระเอกไปอีกรอบ (คราวนี้หนักกว่าเดิม)
และต่อมาก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้นายเอกได้รู้ว่า จริงๆ ตำแหน่งของพระเอกนี่ไม่ใช่ขี้ๆ เล่นๆ เลย อีกฝ่ายไม่ใช่เด็กนักเรียนทุนยากจนที่ตนเคยกลั่นแกล้งอีกแล้ว
แต่กลายเป็นคนใหญ่คนโตที่ไม่ว่าใครก็อยากเข้าหา อยากเข้ามาประจบประแจง
ดังนั้นเพื่อบริษัทและอนาคตของตระกูลเฉียน นายเอกจึงจำต้องวางศักดิ์ศรี ละทิ้งความโกรธ
และแบกหน้ากลับไปหาพระเอกใหม่อีกครั้ง...โดยหารู้ไม่ว่านี่คือหลุมพรางของพี่แก
เรื่องนี้เดาทางง่าย ไม่สลับซับซ้อน นิสัยนายเอกจริงๆ คือใสซื่อ เจ้าน้ำตาเหมือนสาวน้อย
ยิ่งเป็นเรื่องรัก หรือเรื่องที่เกี่ยวกับพระเอก ก็ยิ่งบ่อน้ำตาแตกง่าย
ผิดกับภาพลักษณ์คุณชายเอาแต่ใจลิบลับ 55 (ตอนเห็นภาพปกเล่ม 1 ดิฉันเกือบเดาโพผิดจ้า) ส่วนพระเอกก็เจ้าเล่ห์ หัวดี ไม่ค่อยพูด ไม่ชอบอธิบาย แถมยังเจ้าแผนการอีกต่างหาก
แต่มีปมเรื่องที่ตัวเองจน จึงทำให้กลัวว่าถ้าตัวเองไม่มีอะไรเลย วันหนึ่งนายเอกอาจจะเบื่อแล้วทิ้งไป ดังนั้นพี่แกจึงอยากพึ่งพาตัวเองและแข็งแกร่งให้ได้โดยไม่ต้องอาศัยใคร
อยากเป็นฝ่ายปกป้องดูแลและเป็นที่พึ่งพิงให้กับนายเอกในอนาคต (สามีมากกกก)
มีความเป็นผู้นำและยึดมั่นในอุดมการณ์นี้มาก แต่ไม่ยอมบอกเหตุผลที่แท้จริง
ชอบพูดสั้นๆ แล้วไม่อธิบายอะไร เลยมักทำให้เข้าใจผิด+ไม่เข้าใจกัน
พอไม่บอกตรงๆ นายเอกก็ตีความเข้าใจไปอีกแบบ
ทำร้ายจิตใจกันไป จนเกือบทำให้ต้องทางใครทางมันกันอีกรอบ..
ป.ล. มีคำผิดบ้างประปรายตามสไตล์พี่สยามแหละน้อออ 55
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น