นายขี้อายกับยัยแก้มแดง 2 เล่มจบ

นายขี้อายกับยัยแก้มแดง 2 เล่มจบ

ผู้แต่ง : โม่เป่าเฟยเป่า (墨宝非宝)

ผู้แปล : จิ้งจอกธารา

สำนักพิมพ์ อรุณ

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

อ้ายฉิง หรือ appledog อดีตผู้ร่วมทีม Solo สไนเปอร์มือ 1 ของวงการเกมในยุคนั้น
สิบกว่าปีก่อนสมัยที่กีฬาอีสปอร์ตยังไม่เติบโต ผู้คนยังไม่ให้ความสำคัญ
เงินรางวัลน้อยนิดไม่สามารถยึดเป็นอาชีพได้ นางเอกกับเพื่อนในทีมไม่มีเงินทุน
ไม่มีใคร support ต้องเช่าห้องอยู่รวมกัน บางคนต้องรับจ้างปั้นไอดีเพื่อหาเงินกินข้าว
ส่วนหัวหน้าทีมก็ต้องวิ่งรอกหาเงินสนับสนุนแต่ก็ชวดทุกครั้ง แต่ต่อมา Gun(พระเอกเรื่องนายเย็นชากับยัยปลาหมึก) หนึ่งในสมาชิกทีมที่บินมาไกลจากต่างประเทศเพียงลำพัง
ต้องอาศัยนอนบนพื้นห้องพักของ Solo เพราะครอบครัวไม่สนับสนุนให้เดินทางสายนี้  
จู่ๆ วันหนึ่งเขาก็หายไป และกลับมาพร้อมกับเงินลงทุนจนสามารถก่อตั้งทีม solo ขึ้นมาได้
ชีวิตของคนในทีมเลยดีขึ้นมาหน่อย กำลังไปได้สวย ความฝันเริ่มเป็นรูปเป็นร่าง
แต่น่าเสียดายที่กลับเกิดปัญหาไม่คาดคิดและทำให้ทีมต้องยุบลง
ทุกคนจึงต้องแยกย้ายกันก่อนที่ฝันนั้นจะเป็นจริง

พระเอก อู๋ไป๋ หรือ Dt ฉายาหัตถ์ซ้ายของพระเจ้า หนุ่มน้อยหน้าใหม่ไฟแรง ฝีมือโคตรเทพแห่งวงการอีสปอร์ต เล่นเกมก็เก่ง การเรียนก็เยี่ยม สูง+หล่อ พูดน้อย ขี้อาย รักเดียวใจเดียว
(รักคนๆ เดียวมาเป็น 10 ปี ไม่สั่นคลอนเลยจ้า)..  ที่เข้าสู่วงการนี้ก็เพราะแอบชอบในตัว appledog พระเอกเคยเห็นนางเอกลงแข่งขันครั้งหนึ่งเมื่อตอนที่อายุ 12 ส่วนนางเอก 15
และก็ตกหลุมรักนางเอกมาตั้งแต่ตอนนั้นเลย จากที่ไม่เคยสนใจเรื่องเกมก็หันมาเล่น
เพื่อจะได้เข้าใกล้นางเอกมากขึ้น และ 3 ปีต่อมาพระเอก(อายุ 15) ก็สมหวัง
ได้เจอหน้านางเอก(อายุ 18)แบบระยะใกล้ชิด ได้พูดคุยจับมือทักทาย
น้องตื่นเต้นมากหัวใจเต้นแรงสุดๆ แต่ต้องเก็บอาการสุดฤทธิ์ไม่ให้ใครดูออก ..อิอิ

เล่มนี้จะบอกเล่าตั้งแต่ช่วงสิบกว่าปีก่อนที่อีสปอร์ตยังไม่บูม ยังไม่เป็นที่นิยมในประเทศจีน
แต่ก็มีทีมนึงก็คือทีม solo ของนางเอกนี่แหละ ที่ต่อสู่ฟันฝ่ามาตลอดจนกลายเป็นตำนานที่ทีมรุ่นหลังๆ ต้องพูดถึงและเอาเป็นแบบอย่าง ส่วนสมาชิกในทีมบางคนก็กลายเป็นแรงบันดาลใจหรือแรงผลักดันให้กับเด็กรุ่นใหม่ที่อยากเข้าสู่วงการนี้ 
มาอ่านเรื่องนี้แล้วจะเข้าใจว่าเพราะอะไร? ทำไม?พระเอกในเรื่องยัยปลาหมึกถึงต้องออกจากทีม solo แล้วมาสร้างทีมใหม่เอง บอกปัญหาและสิ่งที่พระเอกเรื่องยัยปลาหมึกและทีม Solo หรือทีมอื่นๆ ต้องพบเจอ (ตอนอ่านเรื่องยัยปลาหมึกส่วนใหญ่จะเน้นเรื่องความรัก จะไม่เห็นอุปสรรค+ความเครียดที่ Gun ต้องเผชิญแบบชัดๆ) พวกเขาต้องฝ่าฟันอะไรกันมาบ้างกว่าจะมาถึงวันนี้ได้

เดิมนางเอกเคยเป็นแฟนกับ Solo หรือกัปตันทีม Solo นั่นแหละ
แต่มีปัญหาบางอย่างจึงทำให้ต้องเลิกกันและทีมต้องยุบ นางเอกหันหลังให้เกม
พยายามตัดขาดทุกอย่างที่เกียวกับเกมและกลับไปเรียนต่อ
แต่พอโตขึ้น มีเหตุผลมากขึ้นแล้ว(ตอนที่คบกันยังเด็กมาก ตอนเลิกนางเอกอายุ 15 )
ด้วยความที่ใจก็รักในวงการนี้มาตลอด อยากเห็นทีมไปให้ถึงเป้าหมายที่เคยฝันกันไว้ตั้งแต่เมื่อสิบปีก่อน ก็เลยกลับมาร่วมทีมอีกครั้งตามคำเชิญของ Solo
ปัจจุบันนางเอกจึงกลายเป็นนักพากย์มือทองที่มีรายได้สูงและเป็นผู้จัดการทีมของ SP
ส่วนพระเอกก็กลายเป็นกัปตันของทีม k&k

เรื่องนี้นางเอกแก่กว่าพระเอก 3 ปี พระเอกเป็นคนเงียบๆ พูดน้อย ราชาเดดแอร์(แต่พอคบกับนางเอกก็เริ่มปรับแล้วนะ 55) น้องชอบใส่หมวกเบสบอลอยู่ตลอดเวลาจนกลายเป็นสัญลักษณ์ แต่ขนาดใส่แล้วมองไม่ค่อยเห็นหน้าก็ยังรู้เลยว่าหน้าตาดี ยิ่งพอถอดหมวกนี่แบบโคตรหล่อออ ..น้องแอบชอบนางเอกเงียบๆ รอมาเป็นสิบปี ค่อยๆ รุกเข้าไปในโลกของเธอ
ค่อยๆ ขยับเข้าไปอยู่ในโลกของอีกฝ่าย วางแผนมาอย่างดีว่าต้องบอกชอบตอนไหน
ถ้าเป็นเรื่องเกี่ยวกับนางเอกน้องจะตั้งใจฟัง คอยสังเกตแอบจับตาดูอยู่เงียบๆ (นี่แหละเหตุผลที่ชอบใส่หมวก 55) คนเขาชอบอะไรน้องรู้หมด (มีแฟ้มประวัติเก็บไว้โดยเฉพาะด้วย 55)

หลังจากตกลงคบกัน พอมีจูบแรกแล้ว พระเอกจากที่ใสๆ ขี้อายก็ไม่ใสอีกแล้วจ้า55  
อยู่กับแฟน 2 คนเมื่อไรน้องรุกจูบตลอด ทีแรกนางเอกยังอยากให้ค่อยๆ สานสัมพันธ์เริ่มจากเป็นเพื่อนกันไปก่อน เพราะนอกจากเรื่องเกม+งานที่คุยกันได้ นอกนั้นนางเอกก็ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพระเอกอีกเลย  แต่สุดท้ายก็เอ้า! คบเป็นแฟนเลยก็ได้ แต่มีข้อแม้ว่าห้ามเปิดเผยนะ  
แต่ก็ยังมีข่าวหลุดออกไปจนได้ ผลคือนางเอกก็โดนแฟนคลับพระเอกโจมตีแหละ
แต่สุดท้ายก็ผ่านไปได้ไม่มีอะไร แนวโรแมนติกคอมเมดี้ ดราม่าไม่ค่อยมี
มีอุปสรรคเรื่องการแข่งขันอยู่บ้างแต่ก็ไม่หนัก เนื้อหาในเรื่องเกี่ยวกับอีสปอร์ตสัก 90%ได้  
รายละเอียดเรื่องเกมเยอะมาก55  เอาจริงๆ ถึงจะอยู่กันคนละทีมแต่ทุกคนก็มีจุดหมายเดียวกันแหละ คือไปให้ถึงแชมป์โลกได้คลุมธงชาติจีนขึ้นเวทีแชมป์  
เรานี่ไม่ใช่สายเกมแต่อ่านแล้วก็เหมือนได้เปิดโลกเลย ว่าเออเดี๋ยวนี้มีอะไรแบบนี้แล้วนะ
เขาพัฒนากันไปไกลขนาดไหนแล้ว 55

ปล.แอบสงสาร Solo  ถึงจะเคยพลาดในช่วงวัยรุ่น แต่เขาก็พยายามสู้และรับผิดชอบอย่างเต็มที่ในทุกๆ หน้าที่มาตลอด เป็นพ่อที่ดี เป็นกัปตันทีมที่ดี เป็นผู้นำ เป็นบอสและเป็นแฟนที่ดีมาก(ถ้าไม่พลาดเรื่องนั้น)... อยากให้เขียนเรื่องของตัวละครนี้ออกมาเป็นเล่มแยกจัง  
เราว่าชีวิตของเขาน่าจะมีอะไรให้พูดถึงเยอะเลย ...เพราะในเรื่องถึง Solo จะออกน้อย
แต่ก็จะมีคนพูดและนึกถึงอยู่เรื่อยๆ เป็นตัวละครสำคัญในการดำเนินเรื่องคนหนึ่งเลยก็ว่าได้

มังกรผู้พิชิต หงส์คู่บัลลังก์ 2 เล่มจบ

มังกรผู้พิชิต หงส์คู่บัลลังก์ 2 เล่มจบ
ผู้แต่ง : เม่ยอวี๋เจ่อ (寐语者)
ผู้แปล : นลิน ลีลานิรมล
สำนักพิมพ์ อรุณ

" ข้าก็เคยมีคนที่รักสุดหัวใจ เขาเคยเป็นความเบิกบานและโศกเศร้าที่สุดในชีวิตข้า

...ความรู้สึกเช่นนั้น เป็นความสุขเศร้าของข้าแต่เพียงผู้เดียว

ได้มาหรือเสียไป ข้าก็แบกรับเพียงผู้เดียว 

แต่การได้และเสียอีกอย่างหนึ่งนั้นลึกล้ำยิ่งกว่า

หนักอึ้งยิ่งกว่าความรู้สึกของข้าเพียงคนเดียวมากนัก

ชั่วชีวิตนี้ข้าไม่อาจหลีกหนี นั่นคือเกียรติยศและหน้าที่ต่อวงศ์ตระกูล "

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

หวังเซวียน บุตรีคนเล็กของตระกูลหวัง มีพร้อมทั้งรูปโฉม ชื่อเสียงเงินทอง ฐานะ
และมีบรรดาศักดิ์เป็นถึง ซ่างหยางจวิ้นจู่ เกิดในตระกูลชนชั้นสูงเก่าแก่ที่มีอิทธิพลและดำรงอยู่มาเนิ่นนาน แต่เพื่อความอยู่รอดของวงศ์ตระกูล
นางจึงจำต้องละทิ้งคู่เหมยเขียวม้าไม้ไผ่ในวัยเด็ก และไปแต่งงานกับ เซียวฉี
นักรบจากสกุลต่ำต้อยที่ไต่เต้ามาจากทหารชั้นเลว จนกลายเป็นแม่ทัพและได้อวยยศขึ้นเป็น
อวี้จางหวัง ฟานหวังต่างแซ่เพียงหนึ่งเดียวที่ไม่ได้เป็นเชื้อพระวงศ์

นางเอกต้องแต่งงานกับชายที่ไม่รู้จัก และเคยเห็นหน้าแค่เพียงครั้งเดียวจากที่ไกลๆ
แถมอายุยังห่างกันถึง 15 ปี จากเด็กสาวในห้องหอ บุตรสาวคนเล็กของตระกูลชนชั้นสูง
เป็นที่รักใคร่ของคนในครอบครัว เป็นที่โปรดปรานของผู้ยิ่งใหญ่ในวังหลวง ก็เสมือนถูกปลุกให้ตื่นจากความฝันอันงดงามในวัยเยาว์ ให้ออกมาเผชิญหน้ากับโลกแห่งความจริง
ต้องกลายเป็นภรรยาผู้อื่น เป็นหวังเฟย แบกรับหน้าที่ของวงศ์ตระกูล และอยู่เคียงข้าง+เคียงบ่าเคียงไหล่ ร่วมหัวจมท้ายกับบุรุษแปลกหน้าผู้เป็นสามีไปจนวันตาย

พระ-นางต้องมาแต่งงานกันเพราะเหตุผลทางการเมือง พระเอกเป็นแม่ทัพที่เก่งกาจกำลังเจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงาน ดาวรุ่งพุ่งแรงจนฉุดไม่อยู่ มีกำลังทหารมากมายอยู่ในมือ
ขนาดฮ่องเต่ยังต้องยอมถอยให้ก้าวนึง ในขณะที่ตระกูลผู้มากลากดีเหล่าตระกูลเชื้อพระวงศ์กำลังเริ่มตกต่ำและเสื่อมถอยลงเรื่อยๆ เพื่อรักษาวงศ์ตระกูลให้อยู่รอด นางเอกจึงจำต้องแต่งงานกับพระเอกด้วยสาเหตุนี้ แต่เพียงวันแรกของการแต่งงาน
พระเอกก็ดันมีงานเข้าต้องรีบจากบ้านไปทำศึกด่วน ทั้งๆ ที่ยังไม่ได้เข้าหอ
หน้าเจ้าสาวก็ยังไม่ได้เห็น ปล่อยให้เมียต้องเฝ้าห้องหออยู่คนเดียวนานถึง 3 ปีเต็ม
จนเมื่อนางเอกถูกคนจับตัวไป พี่แกจึงได้ตามมาช่วยและถึงได้พบหน้าเมียเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่แต่งงานกันมา

มันเป็นช่วงกลียุค บ้านเมืองวุ่นวายไร้ความสงบสุข มีทั้งศึกในและศึกนอก
ศึกในก็คือการแย่งชิงบัลลังก์กัน ระหว่างฝั่งบ้านนางเอกกับเสนาบดีฝ่ายขวาที่มีฮ่องเต้หนุน
บ้านนางเอกต้องการหนุนไท่จื่อซึ่งเป็นลูกชายของหวงโฮ่ว(อาหญิงของนางเอก)กับฮ่องเต้ขึ้นครองราชย์  จึงต้องให้นางเอกแต่งกับสามีที่มีชาติตระกูลต่ำแต่มีกำลังทหารนับแสนอยู่ในมือเพื่อมาเป็นทัพช่วยหนุน แต่ไท่จื่อรักอิสระ นิสัยเกกมะเหรกเกเร ไม่ค่อยสนใจงานบ้านงานเมือง เมื่อบวกกับอิทธิพลของตระกูลหวังที่นับวันก็ยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ ฮ่องเต้จึงต้องการเปลี่ยนตัวไท่จื่อไปให้ลูกอีกคนที่เกิดจากสนมรักตระกูลเซี่ยแทน

ภายนอกพ่อตากับลูกเขยอย่างพระเอก ก็ดูร่วมมือกันดีคล้ายพันธมิตร
แต่ภายในกลับเต็มไปด้วยกลอุบายคลื่นใต้น้ำ ต่างคอยเฝ้าระวังจ้องหาทางกำจัดอีกฝ่าย
เพราะนับวันพระเอกก็ยิ่งมีกำลังทหาร มีอำนาจมากขึ้นเรื่อยๆ พ่อนางเอกจึงต้องการกดข่มกำจัดอำนาจลูกเขยเอาไว้ไม่ให้มีมากไปกว่านี้ นางเอกที่ขนาบอยู่ตรงกลาง นั่นก็พ่อนี่ก็สามี
นั่นก็ท่านลุงฮ่องเต้ที่เอ็นดูนาง แต่นี่ก็ท่านอาหญิงที่รักใคร่เป็นครอบครัวเดียวกัน
หันไปทางไหนก็มีแต่คนกันเอง มีแต่คนในครอบครัว ทำร้ายฝ่ายไหนใจนางก็เจ็บเหมือนกันหมด แต่สุดท้ายไม่ว่ายังไงก็ต้องเลือกอยู่ดี...เฮ้อ

ส่วนตำแหน่งฮ่องเต้ที่แย่งๆ กันจะเป็นจะตายในเรื่อง ก็มีแต่คนนอกที่อยากเข้าส่วนคนในล้วนอยากออก ทรยศหักหลัง+ซ้อนแผนแย่งชิงกันมาตั้งนาน สุดท้ายก็ตกไปอยู่ในมือสามัญชนที่ไม่ได้มีชาติตระกูลสูงส่งเลย...แต่กว่าจะไปถึงจุดนั้นทั้งพระ-นางก็ต้องเจอกับบททดสอบและอุปสรรคมากมาย ต้องฟาดฟันกับคนใน-คนนอก รวมถึงการทรยศหักหลังจากคนกันเอง และโดยเฉพาะนางเอก เพราะยิ่งพระเอกเข้าใกล้ตำแหน่งนี้มากเท่าไร
นางเอกก็ยิ่งต้องสูญเสียคนใกล้ตัวและสิ่งต่างๆ ไปมากมายเพื่อแลกกับสิ่งที่ได้มา...

เรื่องนี้จบดีแต่ระหว่างทางกว่าจะมาถึงตอนจบเรียกได้ว่าสาหัสมากก เข้มข้น+พลิกไปพลิกมาตั้งแต่ต้นยันจบไม่ได้หยุดพักเลย ปวดตับปวดใจ มีใครสมหวังจริงๆ บ้าง55
อ่านไปก็ได้แต่คิดว่าเมื่อไรสงครามจะจบ เมื่อไรจะได้อยู่กันอย่างสงบๆ สักที!!!...
อ่านจบแล้วไม่แปลกใจว่าทำไมนางเอกถึงอายุไม่ยืน อย่างที่บอกว่านางถูกขนาบอยู่ตรงกลาง ไม่ว่าเลือกทางไหนก็ล้วนแต่ทำร้ายหัวใจตัวเอง เพียงแต่จะมากหรือน้อยเท่านั้น
แต่ไม่ว่าจะมากจะน้อย สุดท้ายมันก็ถูกเก็บสะสมมาเรื่อยๆ อยู่ดี ไม่ได้หายไปไหน ...
ตอนนางเอกถูกทำร้ายร่างกายเลือดตกยางออก เราว่ายังไม่เจ็บเท่ากับถูกทำร้ายที่ใจเลย  
และที่เจ็บสุดๆ คือคนใกล้ตัวคนใกล้ชิดนี่สิเป็นคนลงมือ  

อีกอย่างเราว่าด้วยความที่นางเอกเป็นสตรี ความคิดจิตใจมันจึงค่อนข้างละเอียดกว่าพระเอกที่เป็นผู้ชาย ไม่ใช่ว่าสิ่งที่พระเอกต้องแบกรับไม่หนักนะ...หนักมากกกก
เพียงแต่ถ้าเป็นด้านจิตใจเรื่องนี้นางเอกจะหนักกว่า
แถมยังมีสิ่งที่ต้องห่วงต้องพะวง คนที่ต้องปกป้องเยอะ นอกจากเรื่องชาติบ้านเมืองแล้ว
ก็ยังต้องคำนึงถึงคนในครอบครัว+คนใกล้ชิด ต้องหาวิธีทำให้พวกเขาปลอดภัยมีชีวิตยืนยาว
จะปกป้องพวกเขายังไงโดยไม่ให้บาดหมางกับพระเอกผู้เป็นสามี
จะทำอะไรก็ต้องนึกถึงใจสามีด้วย  อยู่ในจุดยืนที่น่าลำบากใจมากกก
ไหนจะต้องเป็นภรรยาที่ดี เป็นลูกที่ดี เป็นเสาหลักค้ำจุนวงศ์ตระกูล ปกป้องครอบครัวให้อยู่รอดปลอดภัย ซึ่งบางครั้งความปรารถนาดีนั้นก็ถูกมองว่าเป็นความประสงค์ร้าย
และบางครั้งสิ่งที่เราคิดว่าดี มันก็ไม่ได้ดีกับอีกฝ่ายอย่างที่หวัง มิหนำซ้ำยังถูกเขาเกลียดอีก ...มันเหนื่อยนะกว่าจะผ่านมาได้แต่ละเรื่อง ต้องใช้พลังใจไปมากเท่าไร ...
แต่คนภายนอกไม่เห็นนึกว่ามันสวยหรู บางคนก็อิจฉาริษยาอยากอยู่ในตำแหน่งนี้เหมือนกับนางเอก.....

ปล. แม้เริ่มต้นพระ-นางจะไม่ได้รักกันมาก่อน แม้นางเอกจะเคยมีคนอื่นอยู่ในใจแต่ในเมื่อแต่งงานแล้ว นางเอกก็เลือกที่จะมีชีวิตอยู่กับความเป็นจริงและเดินไปข้างหน้า
ในเมื่อต้องแต่งงานกับคนๆ นี้ก็พยายามเปิดใจเรียนรู้ ทำความเข้าใจและยอมรับเขา
จนสุดท้ายก็กลายเป็นความยินยอมพร้อมใจและความรักที่มาจากใจจริงๆ
พระเอกเองก็รักนางเอกมาก และให้คำสัญญาว่าชีวิตต่อจากนี้จะไม่มีหญิงอื่นนอกจากเมีย 
ต่อให้นางเอกไม่สามารถมีลูกได้เขาก็จะไม่มีใคร ลูกของเขาจะต้องเกิดจากนางเอกผู้เดียวเท่านั้น ....พี่แกเป็นทั้งผู้นำและสามีที่ดีมาก รอคอยให้เมียลืมคนในใจให้ได้ก่อนถึงค่อยร่วมหอกัน ไม่เคยบังคับฝืนใจเลย ...

You Are My Glory ดุจดวงดาวเกียรติยศ

 

You Are My Glory ดุจดวงดาวเกียรติยศ (เล่มเดียวจบ)

ผู้แต่ง : กู้ม่าน (顾漫)

ผู้แปล : หนูน้อยฉี

สำนักพิมพ์ อรุณ

ประโยคนั้นของอวี๋ถูปรากฏขึ้นโดดๆ บนช่องสนทนามุมซ้ายบน

เฉียวจิงจิงมองดู อยู่ๆ ก็ใจลอย

เหมือนว่าเมื่อนานมาแล้ว ตอนที่เธออายุสิบกว่าปี

ทุกวันเฝ้าหวังให้เขาเป็นฝ่ายทักขึ้นมาก่อนในช่องสนทนานี้

คิดไม่ถึงว่ากว่าฝันจะเป็นจริงก็เป็นเวลาอีกสิบปีให้หลัง...

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)
เฉียวจิงจิง ดาราสาวสวยที่กำลังโด่งดังเป็นที่นิยมในขณะนี้
เป็นพรีเซ็นเตอร์เกมคิงออฟกลอรี่ แต่กลับเล่มเกมไม่เก่งและถูกคนเอาคลิปวิดีโอตอนเล่นออกมาแฉว่าเล่นเกมนี้ได้ห่วยขนาดไหน ดังนั้นเธอจึงจำเป็นต้องหัดเล่นเกมนี้โดยด่วน
เพื่อลงแข่งในงานที่เจ้าของบริษัทเกมจัดขึ้น เพื่อโปรโมทเกมและกอบกู้ชื่อเสียงของเธอกลับคืนมา

อวี๋ถู หนุ่มรูปหล่อ ไอคิวสูง วิศวกรแห่งสถาบันวิจัยการบินอวกาศ
ที่กำลังอยู่ในจุดหักเหของชีวิต ในระหว่างที่ลาพักร้อนเขาก็ได้กลายมาเป็นโค้ชสอนอดีตเพื่อนสมัย ม.ปลาย หรือดาราสาวสวยเฉียวจิงจิง เล่นเกมคิงออฟกลอรี่ด้วยความบังเอิญ

พระเอก-นางเอกเคยเรียนอยู่ห้องเดียวกันเมื่อตอนม.ปลาย พระเอกเป็นหนุ่มหล่อ หัวดี
ที่หนึ่งของโรงเรียน ส่วนนางเอกก็เป็นสาวสวยที่เกือบจะโดดเด่นที่สุดของห้องและหัวดีเหมือนกัน แต่เมื่อมาอยู่ในห้องที่รอบๆ ตัวมีแต่คนเก่งๆ ก็เลยไม่ค่อยเก่งเท่าไรแล้ว55
ประกอบกับในห้องก็ยังมีสาวสวยอยู่อีกหนึ่งคน ที่นอกจากจะสวยแล้วก็ยังฉลาดกว่าเธอมาก ดังนั้นนางเอกจึงกลายเป็นธรรมดาไป ไม่ค่อยมีคนสนใจเพราะเรียนไม่ค่อยเก่ง

นางเอกตกหลุมรักพระเอกตั้งแต่สมัยเรียน แต่พอไปสารภาพรักก็ถูกเขาปฏิเสธกลับมาด้วยเหตุผลว่า...” ขอโทษนะ ฉันอยากหาคนที่ขยันไปด้วยกันกับฉัน ”
หลังจากนั้นพอเรียนจบก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย ต่างคนต่างแยกย้ายไปมีชีวิตของตัวเอง
ผ่านมาเป็นสิบปีถึงได้กลับมาเจอกันอีกครั้งเพราะเกม
เมื่อมีโอกาสได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน พระเอกจากที่ไม่เคยสนใจนางเอกมาก่อนก็เริ่มสนใจ
เพราะนิสัยที่ร่าเริง ตรงไปตรงมา ดูซนๆ มักจะทำอะไรที่คาดไม่ถึง และทำให้คนที่อยู่ใกล้ๆ มีรอยยิ้มได้เสมอ ส่วนนางเอกแม้จะผ่านมานานถึงสิบปีแต่เมื่อได้กลับมาเจอกันอีก
ผู้ชายคนนี้ก็ยังยืนหนึ่งในใจเธอเสมอ ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตา รวมถึงนิสัยและความคิด
ความรู้สึกของเด็กสาวที่ไม่เคยได้รับการตอบรับจึงเริ่มกลับมาเบ่งบานขึ้นอีกครั้ง 
จนต้องไปสารภาพรักกับเขาอีกครั้งจนได้...แต่ทว่าสุดท้ายก็ยังถูกปฏิเสธกลับมา
...และคราวนี้ก็จะไม่มีครั้งที่สามแล้ว

พระเอกเรื่องนี้ไม่ได้รวยนะ ถึงจะเป็นหนุ่มรูปหล่อ(มากกกก) และหัวดีมาก
แต่อายุสามสิบแล้วก็ยังไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน เพราะเลือกอุดมการณ์มากกว่าเงิน
แต่นอกจากจะไม่รวยแล้วก็ยังไม่มีเวลาด้วย เลยทำให้ต้องตัดใจปฏิเสธนางเอกไปทั้งๆ ที่ชอบมาก....แต่ผ่านไปไม่นานก็คิดได้ จึงรีบกลับไปง้อขอคืนดี ก่อนที่นางเอกจะเปลี่ยนใจไม่สนตัวเองอีกแล้วจริงๆ (ก็เล่นปฏิเสธไปตั้ง 2 ครั้งเนาะ)
ยิ่งตอนที่พระเอกกลับไปเปิดคอมตัวเก่าที่บ้านเดิม และได้เห็นความทุ่มเทของนางเอกที่เคยพยายามจะจีบและเข้าหาตัวเองก่อนก็ยิ่งเสียใจ รู้สึกผิด ..
ในเวลานั้นเมื่อสิบกว่าปีก่อนเพื่อจะได้พูดคุยกับพระเอก นางเอกต้องพยายามมากขนาดไหน แอด QQ ไปกี่รอบพระเอกก็ไม่เคยกดรับ จนต้องแฝงตัวเข้าไปอยู่ในกลุ่มบอร์ดที่คุยเรื่องที่พระเอกสนใจ พระเอกถึงได้ยอมแอดเป็นเพื่อน ถ้าไม่ทำแบบนี้ชาตินี้พี่แกก็คงไม่มีวันแอด QQ นางเอกสักกะที ไม่รู้ชาติไหนจะได้คุยกัน ..เหอๆ
แต่สุดท้ายก็คุยกันได้แค่ไม่กี่ครั้ง เพราะพอพระเอกเห็นว่านางเอกไม่รู้จริงก็เริ่มรำคาญ
แล้วก็ไม่ตอบกลับอีกเลย....
พอเห็นสิ่งที่ตัวเองเคยทำในอดีต พี่แกก็เลยเริ่มต้นง้อด้วยการเขียนจดหมายตอบเรื่องที่นางเอกเคยถามไปเมื่อสิบกว่าปีก่อนนู่น ..(โรแมนติกแบบคนฉลาดก็จะประมาณนี้ อิอิ)
พอแก้ปมในใจได้ก็เป็นฝ่ายรุกเองเลยทีนี้

อ่านจบแล้วฟินมากก แถมยังมีตอนพิเศษให้อ่านอีกตั้ง 16 ตอนแทบจะครึ่งเล่ม
ซึ่งจริงๆ มันก็คือเรื่องราวหลังจากที่คบกันแล้วนี่แหละ  
พอคบกันแล้วต่อให้ทั้งคู่งานยุ่งแค่ไหนก็สามารถจัดสรรหาเวลามาเจอกันได้เรื่อยๆ
ระยะทางและเวลาไม่เป็นอุปสรรคต่อความรักของพวกเขาเลย
พระ-นางต่างเคารพการตัดสินใจและเข้าใจในอาชีพของอีกฝ่าย
ไม่ว่าจะเลือกเส้นทางแบบไหน พวกเขาก็พร้อมที่จะสนับสนุนและอยู่เคียงข้างคนที่ตัวเองรักตลอดไป ...

ปล.เชื่อมั้ยว่านางเอกเป็นดาราดังขนาดนี้แต่กลับไม่เคยมีรูปหลุดเวลาอยู่กับพระเอกเลย
เพราะอาชีพของพระเอกเกี่ยวข้องกับความมั่นคงของชาติ ต้องเก็บทุกอย่างเป็นความลับ
ห้ามให้ข้อมูลรั่วไหล(แม้แต่คนในครอบครัว) ที่ทำงานเป็นสถานที่ราชการหน่วยงานลับ
ห้ามคนนอกเข้าห้ามถ่ายรูป เพราะฉะนั้นนักข่าวหรือปาปารัสซี่คนไหนที่มาตามแอบถ่ายพระเอกแถวที่ทำงานก็จะโดนตำรวจจับไปก่อนทุกราย  
บอกเลยคิดจะถ่ายรูปพระเอกยังยากกว่าตามถ่ายนางเอกอีกนะ คู่นี่ลงตัวจริงๆ 55  

ดั่งตะวันฉายฉาน Blazing Sunlight เล่ม 1 (2 เล่มจบ)

 

ดั่งตะวันฉายฉาน Blazing Sunlight เล่ม 1 (2 เล่มจบ)

ผู้แต่ง : กู้ม่าน (顾漫)

ผู้แปล : พันมัย

สำนักพิมพ์ อรุณ

ฉันคิดมาตลอดว่าการชอบคนคนหนึ่งน่าจะเป็นความรู้สึกเหมือนดอกไม้บาน

แต่ทำไมมันถึงได้เจ็บปวดสุดจะทนแบบนี้นะ...

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)
นางเอก เนี่ยซีกวง เรียนไม่ค่อยเก่งเแต่เป็นคนสวย+ฐานะดี เพียงเพราะสองอย่างนี้ก็ทำให้มีคนไม่ปลื้มและแอบอิจฉาเธออยู่ลับๆ เสมอ ในตอนเรียนมหาลัยนางเอกตกหลุมรักเด็กหนุ่มรูปหล่อหัวดี หยิ่งในศักดิ์ศรี แต่ฐานะไม่ค่อยดีอยู่คนหนึ่ง ทว่าเมื่อไปสารภาพรักก็ถูกเขาปฏิเสธกลับมา แต่นางเอกก็ไม่ย่อท้อ ยังพยายามตามจีบเขาต่อด้วยความมุ่งมั่น  
ไม่ว่าจะถูกเมินหรือถูกเย็นชาใส่แค่ไหนก็สู้ แต่เมื่อได้รู้ว่าเขาเหมือนจะมีหวานใจวัยเด็กอยู่(ซึ่งเป็นรูมเมทร่วมห้องตัวเอง) นางเอกก็เลยส่งข้อความไปขอโทษและถอยออกมา ต่อมาก็มีเรื่องที่นางเอกถูกหวานใจวัยเด็กของเขาใส่ร้าย และแน่นอนว่าเขาก็เลือกที่จะเชื่ออีกฝ่ายแต่ไม่เชื่อนางเอกเลย นั่นจึงกลายเป็นเสมือนฟางเส้นสุดท้ายที่ทำให้นางเอกตัดใจ...

ครั้นพอความจริงเปิดเผยเขาเลยพยายามจะขอโทษนางเอก แต่ด้วยนิสัยหยิ่ง เย็นชา พูดน้อยแบบนั้นแหละ ก็เลยเลือกที่จะทำอะไรอ้อมๆ แทนที่จะพูดออกมาตรงๆ แล้วสรุปนางเอกก็ไม่เข้าใจ นึกว่าที่มาทำดีด้วยก็เพื่อไถ่โทษแทนนางร้าย (ขอเรียกว่านางร้ายละกัน) เพราะก่อนหน้านี้เวลาที่อีกฝ่ายมาทำดีด้วย นางเอกก็มักจะคิดไปในแง่ดีเข้าข้างตัวเองเสมอ แต่พอได้รู้ว่าอ้อ...ที่ผ่านมาจริงๆ เขาไม่ได้ชอบเรา แถมรังเกียจเรามากขนาดนี้ 
ประกอบกับเรื่องล่าสุดที่โดนใส่ร้ายนางเอกก็เลยเลิกคิดเข้าข้างตัวเอง เลิกมโน ไม่หวังแล้ว

กระทั่งเรียนจบทั้งสองคนก็ยังไม่เข้าใจกันและคิดไปคนละอย่าง และก็กลายเป็นว่าอีกฝ่ายเริ่มมีใจในขณะที่อีกคนตัดใจไม่หวังอะไรแล้ว คนหนึ่งยังคิดจะได้เจอ ส่วนอีกคนกำลังจะก้าวไปมีชีวิตใหม่ไม่คิดกลับมาเจออีก...พอเรียนจบนางเอกก็เข้าไปทำงานในบริษัทแห่งหนึ่ง ในตำแหน่งเล็กๆ ตามที่พ่อขอ ชีวิตกำลังไปได้สวย ทุกอย่างราบรื่นเป็นปกติดี แต่ทุกอย่างก็ค่อยๆ เปลี่ยนไปเมื่อท่านรองประธานคนใหม่ย้ายเข้ามา...หึหึ

ชาติที่แล้วนางเอกทำกรรมอะไรไว้หนอ ทำไมถึงได้ชอบถูกคนเข้าใจผิดหว่า! รักครั้งแรกก็ถูกเพื่อนเก่าของอีกฝ่ายขัดขวาง คอยให้ข่าวเสียๆ หายๆ สร้างความเข้าใจผิด ขนาดเรียนจบแยกย้ายกันไปแล้ว ก็ยังปล่อยข่าวว่านางเอกไปเรียนต่อเมืองนอกอีก และสุดท้ายรักแรกก็ต้องจบลงจริงๆ ไม่รู้ว่าพระรองจะรู้ความจริงเมื่อไร จะเสียดายเสียใจไหมที่ทำหลุดมือ... ส่วนรักครั้งที่สองก็เกือบชวดอีกเหมือนกัน  เพราะพระเอกเข้าใจนางเอกผิด เลยทำไม่ดีและแกล้งให้นางเอกต้องทำงานทำโอทีเยอะๆ แต่พอนางเอกเกิดอุบัติเหตุถึงคิดได้ ทิ้งอคติ หันกลับมาทำดีด้วยและเดินหน้าจีบคนรัวๆ ทั้งแบบทางตรงและทางอ้อม ซึ่งตอนนั้นนางเอกยังไม่รู้ตัวนะ พอรู้ก็ปฏิเสธเพราะยังลืมรักครั้งแรกไม่ได้ แต่พระเอกก็ยังตามจีบอยู่เหมือนเดิม 55... พระเอกคือหวานมาก คือดีมากกก พอชอบใครแล้วทุ่มเทเต็มที่ไม่ยอมแพ้ ตรงข้ามกับภาพลักษณ์ภายนอกที่แสดงออกเลย

ซึ่งความจริงพระเอกนั้นแอบชอบนางเอกมานานแล้ววว แต่เกิดเรื่องบางอย่างขึ้นจึงทำให้พี่แกเข้าใจนางเอกผิดและเกือบตัดใจ แต่สุดท้ายก็ทนไม่ไหวจนต้องตามมาทำงานด้วยถึงที่นี่ มาถึงก็เล่นบทประธานจอมโหด ทำมึนตึงเย็นชาใส่ จนนางเอกงงว่าเคยไปล่วงเกินอะไรเอาไว้เหรอ แต่ในที่สุดก็ต้องเลิกสวมบทประธานจอมโหดเอง เพราะตัดใจเลิกชอบนางเอกไม่ได้จริงๆ ...และเมื่อได้รู้เรื่องราวที่แท้จริงพระเอกก็ยิ่งเสียใจ ยิ่งรู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำลงไป
ส่วนนางเอกก็รับเคราะห์ไป อยู่เฉยๆ ก็ถูกคนเกลียด อยู่ดีๆ ก็ต้องกลายเป็นแพะรับบาปแบบไม่รู้อิโหน่อิเหน่ซะอย่างงั้น..

เนื้อเรื่องช่วงแรกแอบหน่วงๆ หน่อย (โมโหพระรองกับหมั่นไส้เพื่อนวัยเด็กพี่แกมากกก) อาจจะดูน้ำเน่านิดๆ แนวเข้าใจผิดแต่ก็สนุกนะ อ่านจบแล้วอยากได้เล่ม 2 ต่อทันที 55...อยากรู้ว่าต่อไปครอบครัวนางเอกจะเป็นยังไง ครอบครัวแตกแยกเพราะความใจดีของพ่อที่สงสารเพื่อนเก่าแก่(รักเก่าที่ทิ้งพ่อไป) จนรับคนเขามาดูแลและรับลูกสาวเขามาเป็นลูกบุญธรรม ดีเกินจนแม่นางเอกทนไม่ไหวต้องขอหย่า... แล้วลูกบุญธรรมก็ไม่ธรรมดานะดูน่าจะร้ายไม่เบา ขนาดยังไม่ออกมาก็ทำนางเอกซวยแล้วเนี่ย ที่อ่านมาถึงตอนนี้สรุปเรื่องนี้ไม่มีตัวร้ายนะ มีแต่นางร้ายประเภทแอ๊บใสบอบบาง ชอบทำตัวน่าสงสาร เรียกร้องความเห็นใจ คนรอบข้างก็หลงเชื่อกันไป เป็นเวรเป็นกรรมของนางเอกกับแม่จริงๆ...