นิยายเรื่องนี้ข้าไม่ได้เขียน เล่ม 1-2 (5 เล่มจบ)
ผู้แต่ง : ฉางโกวลั่วเยวี่ย 长沟落月
ผู้แปล : ลู่เผิ่งฮวา
สำนักพิมพ์ แจ่มใส
ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)
ผู้แปล : ลู่เผิ่งฮวา
สำนักพิมพ์ แจ่มใส
' เขากังวลว่าหากน้ำละลายผงยันต์ชามนั้นแสดงอานุภาพออกมาจริงๆ
ยามนี้หลี่หลิงหว่านใช่ถูกกำราบและกำจัดไปแล้วหรือไม่
หากเป็นดังที่นักพรตผู้นั้นเอ่ยว่าวิญญาณนางจะดับสลาย
ถึงตอนนั้นใต้หล้ากว้างใหญ่จักรวาลไพศาลเพียงนี้
เขายังจะไปตามหานางได้จากที่ใดอีก ....'
ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)
นางเอกเรื่องนี้เป็นนักเขียนที่ข้ามมิติมาอยู่ในนิยายเรื่อง
น้องสาวขุนนางทรราช ซึ่งเป็นนิยายที่ตัวเองเขียน แถมมาเป็นใครไม่มาแต่ดันมาเป็น
หลี่หลิงหว่าน ตัวประกอบหญิงที่เป็นตัวร้าย และสุดท้ายก็ถูกตัวประกอบชายอันดับสองที่ชอบนางเอกฆ่าตายอย่างอนาถ
หลี่เหวยหยวน คุณชายใหญ่สกุลหลี่
เพราะถูกทำนายว่ามีดวงพิฆาตคนรอบข้างและแผ่นดิน
จึงทำให้หลี่เหวยหยวนถูกคนในบ้านรังเกียจเหยียดหยาม ต้องใช้ชีวิตอยู่อย่างลำบากยิ่งกว่าบ่าวรับใช้ทั่วไปในคฤหาสน์เสียอีก บวกกับถูกแม่แท้ๆ ทำร้ายทารุณมาตั้งแต่เด็ก หลี่เหวยหยวนจึงกลายเป็นคนเย็นชาเหี้ยมโหด
ส่วนจิตใจนั้นก็วิปริตบิดเบี้ยว
เพราะไม่อยากมีจุดจบที่เลวร้ายเหมือนดังในนิยาย
หลี่หลิงหว่าน จึงต้องหาทางเข้าใกล้หลี่เหวยหยวนเพื่อประจบเอาใจเขา เริ่มจากเรื่องเล็กๆ น้อยๆ อย่างเช่นเสื้อผ้าแล้วค่อยๆ ขยับเป็นส่งถ่านกลางฤดูหนาว แม้จะถูกปฏิเสธหรือปิดประตูใส่
แต่เมื่อคิดถึงอนาคตวันข้างหน้าอันยาวไกล นางก็ยังยินดีที่จะเอาใบหน้าร้อนๆ ไปแนบกับก้นเย็นๆ ของเขาอยู่ดี ก็ใครใช้ให้นางข้ามมิติมาเป็นตัวร้ายเล่า หากยังขืนชักช้าไม่รีบประจบประแจงเอาใจ ก็อย่าหวังเลยว่าต่อไปจะได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขและยืนยาว
เพราะคือเทพผู้สร้างนิยายเรื่องนี้
ดังนั้นนางเอกจึงรู้เหตุการณ์ในภายภาคหน้าและรู้จักนิสัยตัวละครเป็นอย่างดี นางรู้ว่าพระเอกขาดอะไรและต้องการอะไร จึงใช้ความได้เปรียบตรงนี้ทำให้ตัวเองได้กลายเป็นแสงสว่างเพียงหนึ่งเดียวในใจเขาแทน หลี่หลิงเยี่ยน นางเอกของเรื่องตัวจริง แม้ในใจพระเอกจะหวาดระแวงในจุดประสงค์ที่นางเอกมาเข้าใกล้และทำดีด้วย แต่เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา ไม่เคยมีใครหน้าไหนกล้ามาเข้าใกล้และเอาใจใส่พี่แกถึงขนาดนี้ สุดท้ายเลยใจอ่อน ยอมมองข้ามเป้าหมายที่แท้จริงของนางเอกไป ขอเพียงแค่นางอยู่ข้างกายเขาแบบนี้ตลอดไป ไม่ว่าจะมาด้วยจุดประสงค์อะไรพี่แกก็ยอมทั้งนั้น (น่าสงสารพี่ชายเนอะ T^T
)
พระเอกเรื่องนี้แอบน่าสงสาร ตั้งแต่เล็กจนโตก็เป็นผู้ถูกกระทำมาโดยตลอด ประกอบกับไม่มีอำนาจ เจ้าตัวจึงได้แต่อดทนอดกลั้นและยอมรับความไม่เป็นธรรมทั้งหลายอย่างสงบนิ่ง จนส่งผลให้นิสัยกลายเป็นแบบนี้ แต่พอมีนางเอกเข้ามา สัญชาตญาณดิบของพี่แกถึงได้เบาบางลงบ้าง (นิดนึง) ชีวิตจากที่แย่ๆ ต่ำต้อยยิ่งกว่าบ่าวรับใช้ก็ค่อยๆ ดีขึ้น ยิ่งพอสอบได้ตำแหน่งอันดับหนึ่งเป็น อั้นโส่ว กับเจี้ยหยวน ทุกคนก็เริ่มเกรงใจ ชีวิตพลิกจากหลังเท้าเป็นหน้ามือเลยจ้า ...หึหึ ส่วนนางเอกตอนแรกก็เข้าหาเพื่อผลประโยชน์ของตัวเองล้วนๆ แต่พอเจอเหตุการณ์หนึ่งที่ได้เห็นพระเอกพยายามปกป้องตัวเองด้วยความจริงใจแล้วก็รู้สึกผิด จากนั้นถึงได้เริ่มใกล้ชิดอีกฝ่ายด้วยใจจริง เวลาเจอหน้าก็พูดเสียงหวานเรียกว่า
“พี่ชาย” บอกอะไรก็พยักหน้าเชื่อฟัง ถ้าถูกทำให้ตกใจกลัวเมื่อไรก็จะรีบบีบน้ำตาเพราะรู้ว่าพระเอกแพ้น้ำตาตัวเองที่สุด ...อิอิ ส่วนพระเอกก็ทั้งหวงและห่วงนางเอกมากกกก (มาก ก ไก่ล้านตัว) ขนาดคนรับใช้ตัวเองยังห้ามไม่ให้คุยด้วย ดังนั้นไม่ต้องพูดถึงผู้ชายคนอื่นๆ เลย (ถ้าฆ่าได้นี่ฆ่าไปแล้ว55+) พี่แกห้ามไม่ให้นางเอกคุยกับผู้ชายอื่นทุกคน ส่วนคนที่มาแอบชอบนางเอกก็รู้เลยว่าพระเอกโคตรหวงน้องสาวขนาดไหน แบบถ้าพี่แกอยู่ด้วยนี่อย่าหวังเลยว่าจะได้เข้าใกล้นางเอก
แถมยังห้ามไม่ให้นางเอกเย็บของปักผ้าให้ใครอีกด้วยนะ 55+ …แม้ต่อมาจะเริ่มรู้ตัวแล้วว่าไม่ได้ชอบนางเอกแบบน้องสาวแต่พี่ก็หักห้ามใจนะ ถึงจะโหดเหี้ยมจิตใจบิดเบี้ยวยังไง แต่พี่ก็ไม่ล้ำเส้นนะจ๊ะ แค่จะไม่ให้นางเอกแต่งงานกับใครแล้วอยู่พึ่งพากันแบบน้องสาว-พี่ชายไปชั่วชีวิตเท่านั้นเอง
55+ (ถ้าพี่แกรู้ว่าไม่ใช่สายเลือดเดียวกันจริงๆ เมื่อไรละก็
... หึหึ เสร็จแน่ 55+)
นางเอกในตอนนี้ยังมองพระเอกเป็นแค่พี่ชาย เพราะในหัวมีแต่เรื่องหาทางเปลี่ยนแปลงจิตใจกับคิดจะทำให้ชีวิตของอีกฝ่ายดีขึ้น แล้วไหนยังต้องคิดหาวิธีขจัดอุปสรรคในอนาคตที่ตนเขียนขึ้นเองอีก ยิ่งเล่ม 2 ยิ่งสนุกเพราะนางเอกตัวจริงของเรื่องเผยโฉมแล้วจ้า ฝพอตัวละครนี้โผล่มานางเอกก็แทบจะหมดความมั่นใจไปเลย เพราะดันไปเขียนให้คนเขาซูเก่งหมดทุกอย่าง ทั้งอีคิว-ไอคิว แบบตัวละครชายในเรื่องทุกคนพอเห็นผู้หญิงคนนี้แล้วต้องหลงรัก แล้วก็กลายเป็นสมาชิกตำหนักในของนางหมด (นางไม่ได้รักนะแค่เก็บไว้ใช้งานเฉยๆ สวยเลือกได้) ถึงสุดท้ายจะไม่ได้ครอบครองแต่ก็ยินดีทำทุกอย่างให้ และอยู่เป็นโสดไม่แต่งงานไปชั่วชีวิต
55+ แต่แน่นอนว่าทุกอย่างก็เริ่มเปลี่ยนไปเมื่อนางเอกข้ามมิติมา คนที่เคยหลงใหลหลี่หลิงเยี่ยนนางเอกตัวจริงก็เหมือนจะมาชอบนางเอกกันหมด (มั้ง)55+
...โดยเฉพาะพระเอก ขนาดหน้ายังไม่ชายตาแลเลยจ้า นางเอกก็เลยดีใจถึงต่อให้ทุกคนหันไปเข้าข้างชื่นชอบนางเอกตัวจริงของเรื่องกันหมด แต่นางก็ยังมีพระเอกอยู่เป็นแบ็คให้ ...โฮะๆ
ข้าด้อยกว่าหลี่หลิงหว่านตรงที่ใดกัน บรรดาผู้คนที่ชื่นชอบหลี่หลิงหว่านเหล่านั้น
ข้าจะต้องดึงมาหาตนเองทีละคนๆ ให้ได้ ส่วนพวกที่ดึงมาไม่ได้
.... เช่นนั้นก็กำจัดทิ้งไปก็พอ
อ่านจบแล้วสนุกมากพระเอกดาร์ก+จิตมากก นี่ขนาดยังไม่โตเท่าไรยังไม่มีอำนาจในมือจริงๆ นะ รอให้มีอำนาจจริงๆ เมื่อไร คงได้ล้างบางทุกคนที่เคยทำไม่ดีกับตัวเองและนางเอกเอาไว้หมดแน่
ยิ่งถ้าได้รู้ว่าไม่ได้เป็นพี่น้องกับนางเอกจริงๆ เมื่อไรนะ ข่อยว่าไอ้ความจิต+ความหวงของพี่แกนี่คงฉุดไม่อยู่แล้วทีนี้
55+
** ตอนแรกคิดว่าแม่ของนางเอกตัวจริง(หลี่หลิงเยี่ยน) จะร้ายเหมือนลูกแต่เปล่าเลย แม่นิสัยดีอะ
ไม่เข้าข้างลูกส่งเดช รู้ผิดชอบชั่วดี สรุปหลี่หลิงเยี่ยนนี่ได้นิสัยพ่อมาสินะ ร้ายลึก ตีสองหน้าเก่ง ความทะเยอทะยานสูงปรี๊ด น่าตบทั้งพ่อทั้งลูกเลย.. หึหึ
