กระบี่โอบจันทรา 3 เล่มจบ
ผู้แต่ง : ซานจือจื่อ
ผู้แปล : พวงหยก
สำนักพิมพ์ แจ่มใส
ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)
เรื่องราวความรักของค์หญิงสูงศักดิ์ที่ฮ่องเต้โปรดปรานมากที่สุดของราชวงศ์ กับนักฆ่าหนุ่มสุดเย็นชาที่ป่วยเป็นโรคประหลาดแต่ใจดีกับเธอขาเพียงแค่คนเดียว🥹
ตอนฟังเรื่องย่อที่พี่แจ่มเอามาเล่า เราก็นึกว่านางเอกคงเป็นองค์หญิงแก่นๆ ที่เบื่อกฏระเบียบในวังเลยอยากหนีออกจากบ้านเล่นๆ แต่ความจริงไม่ใช่เลยพี่จ๋าาาา ...สถานะองค์หญิงที่ใครๆ พากันอิจฉาอยากเป็นกันหนักหนา แต่สำหรับนางเอกเรื่องนี้ตรงกันข้ามเลย เพราะนี่คือสถานะที่นางไม่ต้องการ อยากหนีไปให้ไกลๆ หรือขอตายเสียเลยยังดีซะกว่า
ฮ่องเต้ในเรื่องนี้เชื่อและงมงายในลัทธิเต๋าแบบไม่ลืมหูลืมตา ส่วนนางเอกเป็นลูกของท่านอ๋องคนหนึ่ง เกิดมาพร้อมกับนิมิตรมงคล เลยมีคนทำนายว่านางจะมีดวงเกื้อหนุนแผ่นดินให้เฟื่องฟูและถูกลิขิตให้ไม่อาจแต่งงาน นางเอกถูกรับตัวเข้าวังตั้งแต่เด็กกลายเป็นองค์หญิงที่ฮ่องเต้โปรดปรานมากที่สุดเสียยิ่งกว่าเลือดเนื้อเชื้อไขแท้ๆ ของตัวเอง ทว่าต่อให้สูงศักดิ์แค่ไหนนางเอกก็ไม่ต้องการ
ต้องใช้ชีวิตอยู่ในกรอบเคร่งครัดซะยิ่งกว่าพวกองค์หญิงองค์ชายที่เป็นลูกแท้ๆ ของฮ่องเต้ ทุกวันกินได้แต่อาหารเจ ต้องคัดคัมภีร์เรียนรู้หลักคำสอนของเต๋ากับพวกนักพรต ไม่เคยกินเนื้อสัตว์ ไม่เคยได้เล่นหรือใช้ชีวิตเหมือนเด็กวัยเดียวกัน ไม่เคยได้พบหน้าพ่อ แม้แต่เพื่อนเพียงคนเดียวก็ยังตายอนาถ มีชีวิตก็เหมือนไม่มี เป็นเพียงหุ่นกระบอกตัวหนึ่งที่ให้คนจับวางไม่มีสิทธิ์มีเสียงอะไร
แต่ความจริงใช่ว่านางเอกจะไม่เคยขัดขืน แต่เพราะโทษของการขัดขืนมันช่างหนักหนาเกินกว่าเด็กคนหนึ่งจะรับไหว สุดท้ายนางเอกเลยได้แต่เลิกต่อต้าน เก็บเขี้ยวเล็บกลายเป็นเด็กดีเชื่อฟังอย่างเดียว บอกขวาไปขวาบอกซ้ายไปซ้าย เดิมคิดว่าจะทนใช้ชีวิตแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนชั่วชีวิต หากไม่มาเจอจุดเปลี่ยนจากการตายของเพื่อนที่เป็นเหมือนฟางเส้นสุดท้าย ซึ่งทำให้นางเอกอยากหลบหนีและอยากตาย
นางเอกอาศัยจังหวะในตอนที่รถม้าของตัวเองกับฮ่องเต้ถูกดักซุ่มโจมตีระหว่างออกไปข้างนอกหนีออกมา ทำให้คนอื่นคิดว่านางถูกคนร้ายจับตัวไป ขณะหลบหนีก็ได้พบกับพระเอกซึ่งเป็นนักฆ่าที่พาคนมาดักซุ่มโจมตีพอดี พอเจอหน้าก็ร้องขอให้พระเอกช่วยฆ่าตัวเองหน่อย แบบไม่อยากอยู่แล้วจริงๆ 🥲 ...
พระเอกเป็นนักฆ่าหนุ่ม หรือผู้คุมกฏสิบเจ็ดแห่งหอจื้อเฟิง แม้จะเย็นชาเลือดเย็นสังหารคนตาไม่กะพริบ แต่พระเอกกลับอ่อนโยนและดีกับนางเอกมาก พระเอกนี่สายเปย์ ขนาดไม่เข้าใจเรื่องรักๆ ใคร่ๆ แต่กลับทรีตนางเอก(คนเดียว) ดีมากๆ ไปเห็นอะไรอร่อยๆ ดูน่ากิน ของไหนดูน่าสนุก เสื้อผ้าเครื่องประดับอันไหนสวยๆ ของไหนเลิศ ก็ขนซื้อกลับมาให้นางเอกหมด ไม่รู้นางเอกชอบสีไหนก็ขนมันมาหมดทุกสี รักและตามใจนางเอกฝุดๆ อยากมอบสิ่งที่ดีสวยๆ งามๆ ให้ อยากพาเธอขาออกไปเที่ยวเล่นดูโลกกว้าง เวลาออกไปทำงานไปฆ่าคนก็ยังไม่ลืมบอกนางเอกก่อน ไม่ปิดบังเลย หลังจบงานบางทียังแวะซื้อขนมกลับมาฝากอีกด้วยนะ ชิลมากก55
เล่มแรกนางเอกติดตามเดินทางไปกับพระเอก เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นโลกกว้างได้ใช้ชีวิตอย่างแท้จริง ระหว่างทางมีคนมาว่าจ้างพระเอกให้ไปช่วยคนออกจากคุก ซึ่งภายหลังคนนี้แหละจะเป็นอีกคน(รองจากพระเอก)ที่มีบทบาทสำคัญในการช่วยพานางเอกออกจากกรงขัง... ถึงพระเอกจะอายุยังน้อย(16 ปี) แต่ก็เป็นนักฆ่าที่เก่งมาก ฉลาดมีไหวพริบ มีวรยุทธ์และกำลังภายในสูง เด็ดขาดไม่มีใจอ่อน ทั้งกับคนอื่นและตัวเอง (เพราะใจอ่อนกับเธอขาแค่คนเดียว)
นางเอกเผลอทิ้งร่องรอยเอาไว้โดยไม่ตั้งใจจึงทำให้คนของฮ่องเต้ตามจนเจอ (จริงๆ มีโอกาสหนีรอดนะ แต่นางเอกไม่อยากแลกด้วยการสังเวยชีวิตคนอื่นเลยยอมกลับไปแต่โดยดี) ระหว่างทางกลับทีแรกนางเอกยังนิ่งๆ แต่พอรู้ว่าข้าวของที่พระเอกให้มาทั้งหมดถูกคนโยนทิ้งก็โกรธมาก เป็นครั้งแรกที่แสดงอารมณ์ความโกรธออกมา พวกคนรับใช้เลยพากันตกใจรีบพานางเอกกลับไปหาของ พอกลับมาก็ได้รู้ข่าวเรื่องครอบครัวของเพื่อนคนที่ตาย จากนั้นนางเอกก็ดิ่งเลย คนอื่นมองจากภายนอกก็คิดว่านางเอกอยู่ในวังต้องมีชีวืตที่ดีสุขสบาย+หรูหราแน่ๆ มีน้อยคนมากที่มองออกว่านางเอกต้องแบกอะไรไว้บ้างและใกล้จะพังทลายเต็มที ขนาดฮ่องเต้ที่ว่าโปรดปรานนางเอกมากก็ยังไม่รู้สาเหตุที่ทำให้นางเอกเปลี่ยนกลายเป็นเหมือนหุ่นกระบอกไม่หือไม่อือเลย ไม่รู้ว่าในใจนางเอกรู้สึกยังไงพังทลายแค่ไหน แม่ที่เข้ามาเยี่ยมในวังก็ไม่เข้าใจ แต่พ่อนางเอกที่ไม่เคยได้พบหน้าลูกกลับเข้าใจจิตใจลูก(เว้ยเฮ้ย) ...ความจริงจุนพ่อรักลูกมากนะแต่ด้วยเหตุผลบางอย่างจึงทำให้ไม่อาจไปเจอหน้าลูกได้ (สุดท้ายมันก็เป็นรื่องของอำนาจกับการเมืองนี่แหละ)
ส่วนพระเอกก็ยอมโดนลงโทษตามกฏของสำนัก เพราะพี่แกจะออกจากสำนักถาวร คนที่คิดจะออกจากสำนักต้องได้รับโทษก่อนถึงจะถอนตัวและพาผู้ติดตามออกไปด้วยได้ พอออกมาพี่แกก็รีบมุ่งหน้าไปหาเธอขาทันทีโดยที่แผลยังไม่หายดี จากนั้นก็ใช้เส้นสายเข้าไปอยู่ในวังในฐานะองครักษ์ คอยอยู่ข้างกายนางเอก ทำให้นางเอกมีกำลังใจที่จะอยู่ต่อไป เป็นทั้งเพื่อนเป็นทั้งคนรัก พอมีคนหนุนหลังมีคนที่ใส่ใจตัวเองอย่างแท้จริงนางเอกก็เริ่มมีความกล้า กล้าที่จะปฏิเสธในสิ่งที่ตนไม่ชอบไม่อยากทำ...
ระหว่างนี้พระเอกก็ซุ่มวางแผนเตรียมจะพานางเอกหนีออกไปอยู่ตลอด ถ้าไม่ใช่พระเอกก็ไม่น่าจะมีใครกล้าแล้ว เพราะนางเอกไม่ได้เป็นเพียงองค์หญิงที่ฮ่องเต้โปรดปรานแต่ยังเป็นเหมือนสัญลักษณ์ของแคว้นที่ผู้คนนับถือศรัทธา ...พระเอกใจเด็ดมาก ทำทุกอย่างเพื่อเธอขาจริงๆ ส่วนไอ้เรื่องชนชั้นต่างศักดิ์อะไรนั่นก็ไม่ได้เป็นปัญหาเลย พระเอกไม่เคยแคร์อยู่แล้ว เพราะไม่ว่านางเอกจะเป็นองค์หญิงหรือเป็นคนโปรดฮ่องเต้ก็ไม่มีผลอะไรกับพี่แกมาตั้งแต่แรกอยู่แล้วจ้าาา55
ทว่าไม่ใช่แต่นางเอกที่น่าสงสาร พระเอกเองก็น่าเห็นใจไม่แพ้กัน คือระหว่างที่ช่วยนางเอกอีกทางหนึ่งพระเอกก็ต้องจัดการเรื่องบัญชีความแค้นของอาจารย์ตัวเองไปด้วย พระเอกเป็นเด็กกำพร้าได้อาจารย์เก็บไปเลี้ยง หลังอาจารย์ตายพระเอกก็ยอมมีชีวิตอยู่ต่อโดยมีเป้าหมายคือการตามหาตัวคนที่ทำร้ายอาจารย์แล้วล้างแค้น แต่ในวันที่ได้พบตัวการกลับเป็นวันที่พระเอกต้องสะเทือนใจถึงขีดสุดจนแทบไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ ดีนะที่นางเอกมาทันแล้วสามารถดึงพระเอกกลับมาได้...
เป็นแนวยุทธภพผสมราชสำนัก ความรักเป็นแบบค่อยๆ บ่มเพาะ ไม่หวือหวาแต่(โคตร)อบอุ่น ต่างคนต่างเข้ามาเติมเต็มส่วนที่ขาดหายกลายเป็นแสงสว่างของกันและกัน ในยามที่สิ้นหวังหรือหมดกำลังใจแต่พอคิดได้ว่ายังมีอีกคนเฝ้ารออยู่ก็ทำให้ยังอยากมีชีวิตอยู่ต่อ ปมในใจ+อดีตที่เลวร้ายต่างๆ แต่ขอเพียงเขาและเธอได้จับมือยืนเคียงข้าง เรื่องทุกอย่างก็ดูเหมือนจะไม่หนักหนาอะไรขนาดนั้นอีกต่อไป เป็นพระนางที่มีชีวิตอยู่เพื่อกันและกัน โชคดีที่เขาได้เจอกัน...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น