วันจันทร์ที่ 28 เมษายน พ.ศ. 2568

ชะตาม่ายเจ็ดครา ปรารถนาเพียงรักเดียว 4 เล่มจบ

 


ชะตาม่ายเจ็ดครา ปรารถนาเพียงรักเดียว 4 เล่มจบ

ผู้แต่ง : เซี่ยวเจียเหริน

ผู้แปล : DAAL

ปก : Reine_Beammer

สำนักพิมพ์ อรุณ

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

ผลงานของคุณนักเขียนชายาสุดโปรดดด เรื่องนี้นางเอกเป็นบุตรสาวของจวนกั๋วกงและมีลูกพี่ลูกน้องเป็นถึงฮองเฮา แต่ด้วยหน้าตาที่สะสวยจึงชักนำภัยมาสู่ตน ทำให้พลาดตกหลุมพรางของลูกพี่ลูกน้องและต้องเข้าวังมาเป็นสนมอย่างไม่เต็มใจ ทว่ายังไม่ทันได้ถวายตัวฮ่องเต้เฒ่าก็มาชิงตายไปเสียก่อน แต่ความซวยยังไม่หมด เพราะคำสั่งเสียก่อนตายของฮ่องเต้เฒ่าจึงทำให้นางเอกต้องถูกฝังตามฮ่องเต้ไปด้วย อะไรจะซวยซ้ำซวยซ้อนขนาดนั้นนน นางเอกยังไม่อยากตายเลยไปคุกเข่าอ้อนวอนที่หน้าหยกสลักรูปพระโพธิสัตว์ วิงวอนขอให้ตนรอดพ้นจากความตายในครั้งนี้ พระโพธิสัตว์เห็นใจจึงมาชี้ทางสว่างให้ในความฝัน บอกว่าหากนางอยากรอดก็ต้องกลับไปแก้ไขชะตาตัวเองในเจ็ดชาติก่อน ต้องทำให้ตนเองรอดพ้นจากการเป็นม่าย และทำให้สามีในชาตินั้นๆ รักนางอย่างสุดหัวใจ หากทำสำเร็จไม่ใช่แค่รอด แต่ยังจะได้มีชีวิตที่มั่นคั่งและมีอำนาจอีกด้วย...โฮะๆๆ

ชาติแรกนางเอกไปอยู่ในร่างของหญิงสาวชาวบ้านที่มีหน้าตางดงามคล้ายกับตนและมีบิดาเป็นซิ่วไฉ เจ้าของร่างเก่าชอบคนรวยเหยียดคนจน เป็นคนโผงผางสู้คน ชอบเที่ยวเล่นซุกซนอยู่ไม่ติดบ้าน ต่างจากนางเอกที่เป็นหญิงสาวในห้องหอ บุตรสาวขุนนางชั้นสูงที่อ่อนโยนเรียบร้อย แทบไม่ได้ออกจากบ้านไปไหนเลยและไม่ถนัดงานใช้แรง แต่ดีที่บ้านใหม่นี้ถึงจะไม่ร่ำรวยมั่งคั่งดังเช่นบ้านนางที่เป็นจวนกั๋วกง แต่หากเทียบกับคนอื่นๆ ในหมู่บ้านก็ยังเรียกได้ว่ามีฐานะ อีกทั้งทุกคนในบ้านก็ยังเห็นเจ้าของร่างเก่าเป็นดั่งแก้วตาดวงใจจึงไม่เคยบังคับให้ร่างนี้ทำงานหนักอะไรเหมือนกับเด็กสาวคนอื่นๆ ในหมู่บ้านชนบท นางเอกเลยได้ใช้ชีวิตเยี่ยงคุณหนูเหมือนเก่า+ไม่ต้องทำงานใช้แรงอะไรไปด้วย 

นางเอกตั้งใจแล้วว่าชาตินี้จะไม่แต่กับปั๋วเก่าที่เป็นคุณชายเสเพลไม่เอาไหนอีก แต่ปั๋วเก่ากลับไม่ยอมปล่อยนาง พอเห็นหน้านางก็หลงใหลถูกใจอยากได้ทันที พอไม่ได้ก็วางแผนลักพาตัว แม้จะโชคดีที่มีคนมาช่วยทัน แต่ถึงกระนั้นก็ต้องแลกมาด้วยกับการที่ชื่อเสียงเสียหาย และลงท้ายด้วยการต้องแต่งกับคนที่มาช่วยซึ่งเป็นนายพรานสูงใหญ่ล่ำบึก ...การแต่งงานที่ไม่ได้มาจากความรักแต่เป็นเพราะถูกสถานการณ์บังคับ แม้นางเอกจะงดงามเพียงใดแต่พี่นายพรานก็หาได้สนใจไม่ เป็นผู้ชายคนเดียวในหมู่บ้านเลยมั้งที่ไม่ได้ชอบนางเอก เพราะพี่เขารู้นิสัยของเจ้าของร่างเก่า ไม่ชอบที่เจ้าของร่างเก่ามีนิสัยชอบดูถูก+เหยียดคนที่ต่ำกว่า ทำตัวเหมือนคุณหนูหยิบหย่งทำอะไรไม่เป็น ... 

มีภรรยาบ้านไหนที่แต่งงานมาวันแรกก็เรียกให้สามียกน้ำล้างหน้ามาให้ ทำอาหารให้กิน มีแต่บ้านนี้แหละจ้าาา มันเลยยิ่งตอกย้ำความคิดของพี่นายพรานที่ว่านางเอกทำอะไรไม่เป็น พี่แกเลยตั้งชื่อเล่นให้นางเอกอยู่ในใจเงียบๆ ว่า 'คุณหนูเจียว' 55 ... แต่ถึงนางเอกจะมีนิสัยคุณหนู แต่นางก็สวย เอ้ยๆ แต่นางก็พร้อมเรียนรู้+ปรับตัวเพื่อทำให้สามีรักนางอย่างสุดหัวใจนะ สามีสอนอะไรนางก็พร้อมเรียนรู้ เรียนดีบ้างไม่ดีบ้างแต่นางก็มีความพยายาม หากอันไหนที่มันไม่ได้ดูแล้วไม่เหมาะกับคุณหนูเจียวสามีก็ไม่เคยไปบังคับให้นางทำ (ส่วนหนึ่งคืออิพี่เขาทนเห็นเมียคนงามลำบากไม่ได้55) 

คนหนึ่งคือ(วิญญาณ)คุณหนูสูงศักดิ์ ส่วนอีกคนคือหนุ่มชาวนาชาวบ้านธรรมดาที่ต้องปากกัดตีนถีบ ถึงจะแตกต่างแต่เขาก็เข้ากันได้(ดี)นะ คนหนึ่งพยายามปรับตัวส่วนอีกคนก็พยายามเข้าใจ ไปๆ มาๆ ก็อยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุข มีปัญหาภายในครอบครัวบ้างแต่สามีก็พร้อมเข้าข้างและยื่นฝั่งเมียเสมอ ถึงสามีชาตินี้จะเป็นพรานป่าเป็นชาวนาเลี้ยงหมูแต่พี่แกก็ซื่อสัตย์ ขยันขันแข็ง รักครอบครัวและเป็นผู้นำที่ดี แอบขำตอนที่นางเอกสงสัยว่าทำไมสามีถึงไม่ให้ตนดูแลการเงินในบ้านสักที มารู้ที่หลังว่าเงินมันมีน้อยแค่ 400 เหวินเอง สามีกลัวนางจะรังเกียจเลยยังไม่ให้นางดูแล แค่นั้นเอง55

ชาติที่สองสามีเป็นพ่อค้า นิสัยผิดกับสามีในชาติแรกลิบลับ กะล่อนปลิ้นปล้อน เจ้าเล่ห์ แรกๆ ออกแนวตบจูบจำเลยรัก55 ...ชาตินี้เจ้าของร่างคนเก่าเป็นคนงามขี้โรคร่างกายอ่อนแอ พ่อแม่ตายหมด เลยต้องมาอาศัยอยู่ที่บ้านคู่หมั้นตั้งแต่เด็ก เป็นคู่เหมยเขียวม้าไม้ไผ่ ทั้งสองบ้านทำการค้า แต่แล้ววันหนึ่งบ้านคู่หมั้นก็ตกอับเช่นกัน ดังนั้นนางเอกกับคนในบ้านของคู่หมั้นเลยต้องไปขออาศัยพึ่งพิงญาติห่างๆ ของฝั่งคู่หมั้นซึ่งเป็นตระกูลพ่อค้าอันดับหนึ่งที่อยู่อีกเมือง นางเอกรู้ว่าในชาติก่อนคู่หมั้นจะไปชอบคนอื่นและพยายามขอถอนหมั้นตัวเอง แล้วสุดท้ายเจ้าของร่างเก่าก็ป่วยตายอย่างมีเงื่อนงำ นางเอกสงสัยว่าคู่หมั้นอาจจะเป็นคนวางยาจึงวางตัวห่างเหินเย็นชากับเขา ตั้งใจว่าจะมองหาสามีใหม่ไม่เอาคนนี้แน่นอน ...

แต่ไม่นึกไม่ฝันเลยว่าตัวเองจะดันไปเป็นที่ต้องตาต้องใจของท่านอาคู่หมั้นหรือก็คือเจ้าของบ้านที่ตนมาอาศัยพึ่งพิงซะได้ นอกจากจะอายุมากกว่านางเอกเป็นสิบปี นิสัยอิพี่ก็ยังเจ้าเล่ห์ปลิ้นปล้อนอีกต่างหาก แล้วคุณหนูในห้องหอใสๆ อย่างนางเอกมีหรือจะสู้พี่แกได้ ออกไปข้างนอกด้วยกันครั้งแรกก็เจออิพี่จับจูบเลย ออกตัวแรงมากอิผีเอ้ยๆๆ อิพี่🤣 ไม่ปิดบังความหื่นกระหายเลย เขาย้ายออกไปเช่าบ้านอยู่ข้างนอกแล้วก็ยังจะตามไปซื้อบ้านหลังที่เขาเช่า ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้นางเอกมาครอบครองเจรงๆ 

ตอนแรกนางเอกเกลียดอิพี่มากกก เพราะสามีชาติแรกแม้จะเป็นชาวนาดูดิบเถื่อน แต่ก็เป็นสุภาพบุรุษไม่เคยบังคับฝืนใจพระเอกฝุดๆ ส่วนชาติที่สองนี่มันอะไรยังกับตัวร้าย(จับสลากได้บทพระเอกมาใช่มั้ย พูดดด!!) แต่มันไม่มีตัวเลือกอื่นนอกจากพี่แกแล้วไง นางเอกเลยต้องยอม แล้วก็ตั้งกฏกติกาให้พี่แกฝ่าด่าน ถ้าทำได้ถึงจะยอมนอนด้วย เช่นให้เก็บอึหมาสามวัน ทำอาหาร ท่องคัมภีร์ ประมาณนี้ 

...จริงๆ นางเอกโอเคนะถ้าอิพี่จะมาสู่ขอดีๆ นางก็จะยอมแต่งด้วย ทว่าอิพี่ก็ดันมีคู่หมั้นคู่หมายแล้วเหมือนกัน แถมฝั่งคู่หมั้นยังเป็นถึงลูกสาวเจ้าเมืองอีกต่างหาก จะเกี่ยวดองกันเพื่อผลประโยชน์ เลยถอนหมั้นยากกว่าของนางเอก ตอนแรกอิพี่เลยกะจะให้นางเอกเป็นอนุแต่นางเอกไม่ยอม จะให้เป็นภรรยาอยู่ข้างนอกนางเอกก็ไม่เอา ถ้าจะเป็นแบบนั้นนางขอไปหาผู้ใหม่ดีกว่า แต่งเป็นภรรยาคนจนยังดีกว่าแต่งเป็นอนุคนรวย ...ตลกตอนนางเอกเลี้ยงหมาแล้วเอาชื่อสมัยเด็กอิพี่มาตั้งเป็นชื่อหมาอะ คือทุกคนรู้ว่าอิพี่ไม่ชอบชื่อนี้และห้ามใครเอ่ยถึงอีก แต่นางเอกไม่กลัว เอามาตั้งเป็นชื่อหมาซะเลย55

ชาติที่สามสามีเป็นนักเชิดสิงโต ในชาตินี้เจ้าของร่างที่นางเอกต้องมาอยู่เป็นสตรีที่แต่งงานมีลูกมีสามีแล้วด้วยนะ แต่สามีตาย แล้วฝั่งสามีก็มีลูกติดอีก 2 คน ตอนสามีเก่ายังไม่ตายเจ้าของร่างเก่าก็แสร้งทำตัวเป็นคนดี ทว่าพอสามีตายนางก็เผยธาติแท้ออกมากลายเป็นแม่เลี้ยงใจร้ายทันที ทำตัวเป็นดอกซิ่งนอกกำแพง คนในบ้านเลยไม่มีใครชอบนาง โดยเฉพาะลูกบุญธรรมของสามีเก่าก็ยิ่งเกลียดนาง ...แต่ในสามชาติแรกนี่จะเห็นได้ว่าถึงแม้สามีของนางเอกจะเป็นคนธรรมดาไม่ใช่แม่ทัพ ไม่ใช่ขุนนางที่มีตำแหน่งสูงหรือเป็นฮ่องเต้ แต่ทุกคนก็มีวิธีดูแลปกป้องคนที่ตัวเองรักและครอบครัวของตัวเองได้ ถึงจะไม่ได้จับดาบออกรบแต่ทุกคนก็เป็นวีรบุรุษได้นะ ตัวนางเอกเองก็ไม่ซู ไม่มีวรยุทธ์ ไม่ได้ฉลาดมากหรือเจ้าแผนการอะไร เป็นคุณหนูในห้องหอที่ยังไม่เคยเห็นโลกกว้าง และยังต้องเรียนรู้อะไรอีกเยอะ แต่นางมีรูปโฉมงดงาม(มาก) มีจริตในการออดอ้อนสามี และมีความหยิ่งทนงของคุณหนูผู้สูงศักดิ์ จากเด็กสาวใสๆ ที่เชื่อคนง่ายก็ค่อยๆ เติบโต มีสายตาในการแยกแยะคน รู้จักรุกรู้จักถอย รู้จักวางแผน และรู้จักใช้มารยาหญิงแล้ว55  ^0^ ...

ตั้งแต่ชาติที่สี่เป็นต้นไปสามีของนางเอกจะเริ่มมีตำแหน่งสูงขึ้น จนเมื่อภารกิจเสร็จสิ้นทั้งเจ็ดชาตินางเอกก็ต้องย้อนกลับมาที่จุดๆ เดิมซึ่งก็คือชาติปัจจุบันที่นางกำลังจะถูกฝังตามฮ่องเต้เฒ่า จะได้รู้สักทีว่าบรรดาสามีทั้งเจ็ดที่นางแต่งด้วยในแต่ละชาตินั้นมีความเกี่ยวข้องกันไหม จะใช่จิตวิญญาณเดียวกันหรือเปล่า แล้วนางเอกจะรอดพ้นจากการถูกฝังทั้งเป็นได้ยังไง ใครจะมาช่วย? และสุดท้ายสามีในชาตินี้จะเป็นใคร บอกเลยว่าต้องไปลองอ่านจ้า ...ส่วนตัวคือชอบมาก แต่ละชาติคือเอาใจช่วยนางเอกฝุดๆ หนังสือ 4 เล่มแต่เหมือนได้อ่านเรื่องสั้น 7-8 เรื่อง บอกเลยคุ้มมากๆ ...




วันพฤหัสบดีที่ 17 เมษายน พ.ศ. 2568

วัยฝันวันเยาว์ 4 เล่มจบ

 


วัยฝันวันเยาว์ 4 เล่มจบ  

ผู้แต่ง : ปาเยวี่ยฉางอัน

ผู้แปล : 54shaonian

สำนักพิมพ์ Siam Inter Book

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

คำโปรยหลังปกบอกว่านี่ไม่ใช่นิยายรัก แต่เป็นนิยายที่จะทำให้เรารำลึกถึงความทรงจำในวัยเยาว์(ที่แสนสุขและขมขื่น) ...ตอนแรกยังเดาพระเอกไม่ออกว่าคนไหน เพราะรู้สึกว่ามีเรือที่น่าลง 3 ลำ

ลำที่ 1. รุ่นพี่ที่แก่กว่า 6 ปี เหมือนจะอ่อนโยนแต่ก็ไม่ใช่ เหมือนเข้ากับคนอื่นง่ายแต่ความจริงกลับจับต้องได้ยาก เหมือนเทพเซียนสูงส่ง เป็นคนที่นางเอกมองเป็นต้นแบบ เคารพ+ไว้ใจที่จะขอคำปรึกษา 

ลำที่ 2. เพื่อนวัยเด็กที่อยู่แถวบ้าน ตอนเด็กอ่อนแอไม่สู้คน พอโตมากลับเป็นหัวโจกของโรงเรียน

ลำที่ 3. เด็กน้อยที่ตกหลุมรักนางเอกตั้งแต่แรกพบ หัวดี เรียนเก่ง บ้านมีฐานะ พยายามเข้าหาและให้ความช่วยเหลือนางเอกทุกครั้งที่มีโอกาส แต่เพราะพวกผู้ใหญ่ เด็กดีๆ สองคนเลยถูกจับแยกถูกสั่งห้ามไม่ให้เล่นด้วยกัน


เรื่องนี้จะเริ่มเล่าตั้งแต่นางเอกยังอยู่ประมาณอนุบาล จนเข้าประถมและเรียนจบชั้นม.ปลายเลย เป็นแนวชีวิตในวัยเรียน ปมปัญหาครอบครัว เส้นทางการเติบโตเป็นผู้ใหญ่ของวัยรุ่น รวมถึงเรื่องราวความรักในวัยเรียน

นางเอกเป็นลูกนอกสมรส พ่อกับแม่นางเอกเคยคบกันตั้งแต่สมัยเรียนแต่สุดท้ายก็เลิกกัน พ่อไปแต่งกับลูกสาวคนใหญ่คนโต ไม่รู้ว่าบอกเลิกดีๆ หรือทิ้งแม่นางเอกไปเลย แล้วรู้รึเปล่าว่าแม่นางเอกกำลังตั้งท้อง? แต่ยังไงแม่นางเอกที่กำลังท้องก็เลือกที่จะเก็บเด็กไว้และเลี้ยงลูกเอง ...ถึงจะจบไม่สวยแต่แม่นางเอกก็ไม่เคยพูดเรื่องไม่ดีเกี่ยวกับพ่อให้ลูกฟัง ไม่ยัดความโกรธเกลียดหรือปลูกฝังให้ลูกเกลียดพ่อ กลับเป็นเมียคนที่พ่อแต่ด้วยนี่สิ ไม่รู้จะโกรธเกลียดอะไรนางเอกกับแม่นักหนา แถมยังไปปลูกฝังความคิดแย่ๆ ให้เด็ก สอนลูกตัวเองให้เกลียดต่ออีก

สร้างความทุกข์ทรมานให้ทั้งกับลูกตัวเองและนางเอก สร้างรอยบาดแผลให้เด็กที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยเลย เพราะผู้หญิงที่พ่อแต่งด้วยเป็นลูกคนใหญ่คนโต นางก็ชอบเอาเรื่องแม่นางเอกไปโพนทะนาให้คนรอบตัวฟัง กลุ่มเพื่อนนางก็มีลูกเรียนโรงเรียนเดียวกับนางเอกไง บรรดาแม่ๆ ไม่อยากมีปัญหากับนาง เลยไปสั่งลูกตัวเองให้อยู่ห่างจากนางเอกห้ามเล่นด้วย ประมาณนี้

นางเอกโตมากับแม่ พอโตหน่อยแม่ก็พาย้ายไปอยู่ที่บ้านยาย เพราะปัญหาเรื่องทะเบียนเกิดนางเอกจึงไม่ได้เรียนอนุบาลแต่เข้าชั้นประถมเลย นางเอกเคยเจอกับพระเอกเมื่อตอนไปนั่งรอแม่ทำงานที่โรงเรียนอนุบาล พระเอกเห็นนางเอกหน้าไม่คุ้นแต่ก็ยังพยายามลากเขาไปเล่นด้วย จากนั้นก็สัญญากันว่าพรุ่งนี้จะกลับมาเจอกันใหม่ แต่นางเอกไม่ได้มา(มาไม่ได้ ไม่ใช่เด็กรร.นี้) จนเข้าชั้นประถมเด็กน้อยสองคนก็ได้กลับมาเจอกันอีกเพราะเรียนที่เดียวกัน พระเอกจำนางเอกได้แม่น พยายามเข้าหา+อยากเป็นเพื่อนด้วย เพื่อที่จะได้อยู่กับนางเอกนานขึ้นหน่อย พระเอกถึงขนาดโกหกที่บ้านเพื่อจะได้เดินกลับบ้านกับนางเอกสองคน ตอนโรงเรียนมีคัดตัวหาคนไปแข่งพูด พระเอกที่เป็นตัวเต็งมีโอกาสได้มากสุด(ที่บ้านแบ็กดี) ก็ขอสละสิทธิ์เพื่อให้นางเอกได้รับเลือก 

เดิมนางเอกมาโรงเรียนก็ไม่ค่อยมีความสุขเท่าไร เพราะไม่เคยเข้าเรียนอนุบาลบางอย่างเลยตามไม่ทันเพื่อน บวกกับตัวเธอเองก็ไม่ได้มีความสามารถอะไรเป็นพิเศษ ไม่มีเส้นสาย ดังนั้นเด็กน้อยจึงไม่ใช่คนโปรดของคุณครูหรือเป็นจุดสนใจของเพื่อนๆ ...เดิมทีนางเอกเป็นเด็กมีจินตนาการสูง ถึงไม่มีเพื่อนเล่นในชีวิตจริงแต่เธอก็มีเพื่อนเล่นในจินตนาการมากมาย อยากสวมบทบาทเป็นใครหรืออะไรก็ได้ จะแต่งเติมโลกในจินตนาการให้จบหรือดำเนินไปแบบไหนก็ได้ทั้งนั้น ...ทว่าคนเราย่อมเติบโต ไม่มีใครสามารถเป็นเด็กได้ตลอดไป จากเด็กที่สดใสร่าเริงจินตนาการบรรเจิดกว้างไกล สามารถมีความสุขได้ด้วยตัวเองก็เริ่มเงียบๆ ไม่ร่าเริงเหมือนเก่า 

ทว่าในโรงเรียนที่เงียบเหงาแห่งนี้ยังมีเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่ให้ความสำคัญและอยากเป็นเพื่อนกับเธอมากกก เขาคอยให้กำลังใจเธอ มอบโอกาสในการแข่งขันให้เธอ เพียงหวังว่าเด็กสาวที่ตนชื่นชอบจะมีความสุขและมีรอยยิ้มเจิดจ้าอีกครั้ง โลกของเด็กๆ ช่างแสนเรียบง่าย ความสัมพันธ์ใสซื่อบริสุทธิ์ไม่มีอะไรแอบแฝง คงจะดีหากพวกเขาได้ยิ้มและเดินกลับบ้านด้วยกันเช่นนี้ตลอดไป แต่โลกมักบอกเราเสมอว่าเมื่อมีความสุขสิ่งที่เรียกว่าความทุกข์ก็ต้องตามมา ...

จริงๆ มีแค่ตอนม.ต้นเองที่พระนางไม่ได้อยู่โรงเรียนเดียวกัน ส่วนตอนเรียนประถมกับม.ปลายคืออยู่โรงเรียนเดียวกัน แต่ถ้าไม่มีเรื่องบ้าๆ พวกนั้นทั้งสองคนคงจะได้มีปฏิสัมพันธ์มีความทรงจำดีๆ ร่วมกันเยอะกว่านี้แล้ว ...หลังได้รางวัลจากการแข่งพูดนางเอกก็เริ่มมีความมั่นใจมีกิจกรรมอย่างอื่นให้ทำตามมาเรื่อยๆ ได้รับความสำคัญ+คำชมจากคุณครู เริ่มเรียนรู้วิธีที่จะคบเพื่อน ก็ถือว่ามีความสุขดี(ล่ะมั้ง) แต่พอถึงตอนที่ใกล้จะขึ้นม.ต้น นางเอกก็เหมือนถูกโลกแห่งความจริงตีแสกหน้าอีกครั้ง ทำให้รู้ว่าหลายๆ อย่างที่ตนเคยภูมิใจเคยได้รับคำชมเนี่ยมันไม่มีค่าอะไรเลย เพราะมันไม่ได้ช่วยทำให้ตัวเองสอบผ่านหรือเข้าโรงเรียนดีๆ ได้ โลกของเด็กน้อยพังทลายลงอีกครั้งเหมือนหวนกลับไปเมื่อตอนเข้าป.1 ใหม่ๆ เธอเขียนตัวอักษรภาษาอังกฤษไม่เป็น เธอแก้โจทย์วิชาเลขไม่ได้ เธอเรียนตามเพื่อนไม่ทัน จากที่เคยได้รับคำชมจากคุณครูก็กลายเป็นถูกตำหนิถูกต่อว่า+ด้อยค่าสิ่งที่เธอเพียรพยายามมาตลอด

ความจริงมองย้อนกลับไปเมื่อเราโตขึ้นสิ่งเหล่านั้นอาจเป็นเรื่องเล็ก แต่สำหรับเด็กน้อยอายุเท่านั้นในเวลานั้น ครู เพื่อน โรงเรียนเนี่ยมันอาจเปรียบเสมือนโลกทั้งใบของพวกเขาเลยก็ได้นะ แล้วเวลานั้นแม่นางเอกก็งานเยอะจนละเลยความรู้สึกและลืมถามไถ่เรื่องราวในชีวิตลูกไป นางเอกเครียดมากเลยไปปรึกษารุ่นพี่ที่เหมือนดั่งเทพเจ้าในใจเธอ จากนั้นก็ทำตามคำแนะนำของรุ่นพี่คือเลือกไปเรียนต่อที่อื่น ปล่อยวางทุกอย่าง ไปอยู่สถานที่ใหม่ อยู่ในที่ที่ไม่มีใครรู้จักเราเพื่อเริ่มต้นใหม่ หลบไปเร้นกายพักรักษาตัวฝึกฝนตัวเองแล้วค่อยกลับมาใหม่อีกครั้ง พอตัดสินใจได้ดังนั้นนางเอกเลยไม่เครียดและ

แต่มีคนที่ผิดหวังเสียใจมากอยู่คนหนึ่ง เพราะนึกว่าจะได้เรียนที่เดียวกับนางเอกต่อ อุตส่าห์หอบขนมจากเมืองนอกมาฝาก ที่ไหนได้เธอไม่อยู่แล้ว ตอนถูกแม่ว่าถูกแม่ตบหัวยังแค่ตาแดงๆ แต่พอรู้ว่านางเอกไปเรียนที่อื่นแล้วพระเอกร้องไห้เลยจ้า... พอไปเรียนที่ใหม่ผลการเรียนของนางเอกก็ดีขึ้น จากที่เคยได้อันดับท้ายๆ ของห้องตอนอยู่ที่เก่านางเอกก็ได้ที่ 1 มาครอง ก็รู้แหละว่าส่วนหนึ่งเป็นเพราะการเรียนการสอนที่โรงเรียนเดิมมันยากและเข้มข้นกว่า แบบโรงเรียนในเมืองอะเนาะ นางเอกจึงไม่ได้ชะล่าใจหรือคิดว่าตัวเองเก่งแล้วแต่อย่างใด 

มาอยู่ที่นี่นางเอกก็ได้เจอทั้งเพื่อนเก่าที่ไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีก ได้พบเพื่อนใหม่ที่ดี และเพื่อนที่เหมือนทำคุณบูชาโทษ คืออีกฝ่ายเป็นเด็กมืดมนไม่มีใครคบมักถูกคนละเลย นางเอกเลยช่วยดึงช่วยดันช่วยติวจนคนเขาคะแนนดีเริ่มมีความมั่นใจและเปลี่ยนเป็นคนใหม่ แต่อีกฝ่ายกลับไม่ได้รู้สึกซาบซึ้งหรือขอบคุณ ทว่ากลับอิจฉาริษยาและเกลียดเธอจ้า เออเนาะ...บางทีการได้ไปเห็นไปรับรู้ด้านแย่ๆ หรือช่วงประวัติศาสตร์ดำมืดของใครสักคนนี่มันก็ไม่ใช่เรื่องดีนะ เผลอๆ เขาอาจจะพานเกลียดเราที่ดันไปเห็นช่วงแย่ๆ ในชีวิตเขาที่ไม่อยากให้ใครรับรู้ด้วยซ้ำ จากบุญคุณเปลี่ยนเป็นความแค้น เรากลายเป็นคนที่เขาไม่อยากเจออยากลบออกไปจากชีวิตมากที่สุด

พอใกล้จบม.3 ในที่สุดนางเอกก็สามารถสอบเข้าเรียนต่อม.ปลายโรงเรียนที่อยากเข้าได้สำเร็จ เป็นช่วงที่ชีวิตมีแต่เรื่องดีๆ เข้ามา เพราะแม่นางเอกก็ได้เจอคนดีที่กำลังจะพัฒนาไปถึงขั้นแต่งงานด้วยแล้ว ครอบครัวแม่ลูกกำลังจะเปลี่ยนเป็นครอบครัวที่มีสามคนพ่อแม่ลูก แต่ไม่ทันไรชีวิตก็ต้องพบเจอกับจุดพลิกผันใหญ่อีกครั้ง และคราวนี้มันก็หนักหนาสาหัสกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา แทบจะเปลี่ยนนางเอกให้เป็นซากศพและกลายเป็นคนไร้ความรู้สึกโดยสมบูรณ์ ...ToT 

มาพูดถึงพระเอกหน่อย พระเอกนี่เรียกได้ว่าตรงข้ามกับนางเอกเลย เป็นคนร่าเริงสดใส เพื่อนเยอะ ตั้งแต่เล็กจนโตก็มีแต่คนมารุมล้อม หล่อ หัวดี ครอบครัวอบอุ่น ต้นทุนดี ชีวิตราบรื่นจะหยิบจับทำอะไรก็เก่ง มีเรื่องเดียวที่ไม่ราบรื่นก็คือนางเอกนี่แหละ55 ...แต่ไม่ว่าจะถูกเขาเมินหรือถูกเย็นชาใส่สักกี่ครั้งกี่หนพระเอกก็สู้ จะผ่านไปกี่ปี ต่อให้มีช่วงที่ต้องห่างหายไม่ได้เจอกันพระเอกก็ไม่เคยวางมือจากนางเอกเลย ยึดติดกับนางเอกมาตั้งแต่สมัยที่ฟันแท้ยังไม่ขึ้นเลยไอ้น้อง ชอบเขามาตั้งแต่อนุบาลแล้วจ้า ตอนเด็กคือเหมือนถูกใจอยากเล่นด้วย พอโตมาถึงได้เข้าใจความรู้สึกตัวเอง จะถูกผลักไล่ไสส่งสักกี่รอบก็สู้ เป็นฝ่ายวิ่งเข้าหานางเอกก่อนตลอด เธอไม่แคร์ฉันก็ไม่สน กำหนดเป้าหมายได้แล้วก็พร้อมวิ่งเข้าชน สมัยเด็กต้องเชื่อฟังแม่เลยไม่อาจทำตามใจตัวเองได้ พอเริ่มโตพระเอกจึงเริ่มวางแผนมีความหนักแน่นแบบผู้ใหญ่ ตัดสินใจแล้วว่าจะไม่ปล่อยมือจากนางเอกอีก ...แต่นิยายจีนเนี่ยถ้าเป็นแนวรักในวัยเรียนส่วนใหญ่พระนางเขาจะไม่คบกันตอนเรียนม.ปลายนะ จะรอให้เข้ามหา'ลัยก่อนแล้วค่อยคบ เห็นมาหลายเรื่องและ ไม่สนับสนุนให้มีรักในวัยเรียนสินะ55

ป.ล. จบดีจ้า ชีวิตคือการเรียนรู้ ทุกสิ่งที่เข้ามาไม่ว่าจะผู้คน+ประสบการณ์ ไม่ว่าจะดีร้ายทุกข์หรือสุข ทุกการตัดสินใจของเรา มันก็จะทำให้เราเป็นเราในวันนี้ ไม่มีใครสามารถอยู่กับเราได้ตลอดไปทุกคนล้วนผ่านมาแล้วผ่านไป บางคนอาจอยู่กับเราและเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเราเพียงช่วงเวลาหนึ่งของชีวิต ทว่าสุดท้ายก็ต้องแยกจาก ...อ่านเรื่องนี้แล้วนึกถึงคำพูดหนึ่ง ได้พบกันคือวาสนา จากกันคือโชคชะตา หวนกลับมาคือพรหมลิขิต เหมือนบรรลุสัจธรรมยังไงไม่รู้55



วันศุกร์ที่ 11 เมษายน พ.ศ. 2568

พลิกบทนางร้ายให้กลายเป็นไทเฮา 4 เล่มจบ

 


พลิกบทนางร้ายให้กลายเป็นไทเฮา 4 เล่มจบ

ผู้แต่ง : จิ่วเยว่หลิวหั่ว

ผู้แปล : ปานระวี

ปก : Mothila

สำนักพิมพ์ ไป่เหอ

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

งานของท่าน จิ่วเยว่หลิวหั่ว ที่หลายคนคงรู้จักเพราะออกในไทยมาหลายเรื่องแว้วว^^

นางเอกเรื่องนี้ไม่ได้ทะลุมิติหรือตายแล้วย้อนกลับมาเข้าร่างเดิมนะจ๊ะ แต่นางมี 'หนังสือสวรรค์ไร้อักษร' ที่ทำให้รู้ว่าที่แท้ตนก็เป็นเพียงตัวประกอบร้ายๆ ขี้อิจฉาในนิยายแล้วตอนจบก็คือตายอย่างอนาถ ส่วนนางเอกในหนังสือก็คือเพื่อนอีกคนหนึ่งที่จะได้เป็นคนรักของพระเอก ซึ่งสุดท้ายอีกฝ่ายก็จะได้ขึ้นสู่อำนาจสูงสุดและกลายเป็นไทเฮา...นางเอกก็เลยแบบยอมไม่ได้ คิดจะเปลี่ยนแปลงเรื่องราวในชีวิตของตัวเอง มาแทนที่นางเอกในหนังสือและกลายเป็นไทเฮาแทนเขา

ทว่าไอ้หนังสือสวรรค์เนี่ยมันก็ไม่ได้บอกอะไรมาก พูดง่ายๆ คือไม่ได้บอกรายละเอียดทั้งหมด บอกแค่คร่าวๆ พอทำให้รู้เรื่องราวล่วงหน้าได้บ้างว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่ก็ไม่ได้ละเอียดนัก บางทีก็มาช้าจบเรื่องไปแล้วถึงรู้ บางทีก็มาเป็นชื่อตอน นางเอกก็ต้องไปเดาเองอีกว่าเนื้อหาที่จะเกิดขึ้นประมาณไหน ซึ่งนางเอกก็มักจะตัดสินใจหรือดำเนินเรื่องผิดไปจากหนังสือทุกครั้ง และยิ่งทำให้พระเอกในหนังสือรังเกียจไม่ชอบตัวเอง แถมยังกลายเป็นส่งเสริมให้พระนางในหนังสือเขารักกันอีกด้วย55 

ลืมบอกไปว่านางเอกเป็นเหม่ยเหรินหรือสตรีในวังที่ไทเฮาส่งมาให้แก่จวนจิ้งอ๋องหรือพระเอก เดิมนางเอกเป็นลูกพ่อค้า เป็นลูกเมียเอก แต่พ่อหลงอนุ เลยทำให้นางเอกกับแม่มีชีวิตที่ไม่ดีนัก เพราะแม่นางเอกอ่อนแอไม่สู้คน จึงถูกอนุกับลูกของอนุรังแกกดขี่ ส่วนพ่อก็ให้ท้ายถือหางอนุ และสุดท้ายนางเอกก็ถูกคัดเลือกเข้าวัง ส่วนคู่หมั้นของตัวเองก็กลายเป็นสามีของลูกอนุแทน

ทว่าด้วยหน้าตาที่สะสวยมากๆๆ นางเอกกับเหม่ยเหรินอีก 9 คนที่ถูกคัดเลือกจึงถูกส่งมายังเมืองชายแดนที่พระเอกอยู่ เพื่อเป็นสายลับคอยสอดส่อง+สืบข่าวของพระเอกกลับไปให้ไทเฮา แต่หลังจากได้พบหนังสือสวรรค์นางเอกก็มีเป้าหมายใหม่ นั่นคือจับพระเอกในหนังสือแล้วทำให้ตัวเองได้กลายเป็นไทเฮาเสีย!!

พระเอกคือจิ้งอ๋อง เป็นบิดาบุญธรรมของพระเอกในหนังสือ พระเอกเป็นบุตรชายที่เกิดจากสนมรักของฮ่องเต้องค์ก่อน ทว่าฮองเฮาหรือก็คือไทเฮาในเวลานี้จงเกลียดจงชังแม่และพี่ๆ ของพระเอกเหลือหลาย หลังฮ่องเต้องค์ก่อนสิ้นพระชนม์ ไทเฮาเลยจัดการแม่กับพี่ชายพระเอกจนเรียบ เหลือรอดเพียงแค่พระเอกคนเดียวที่ถูกส่งไปยังที่ดินศักดินาตั้งแต่อายุ 14 ...พระเอกเคยมีคู่หมั้นคู่หมาย 2 คน แต่ทุกคนก็เสียชีวิตหมดก่อนแต่งงาน พระเอกรู้ว่าไทเฮาคงไม่ยอมให้ตนแต่งงานมีทายาทง่ายๆ หลังจากนั้นพระเอกเลยไม่คิดแต่งงานอีก เลือกที่จะรับบุตรชายของลูกน้องที่สละชีพเพื่อปกป้องตนมาเป็นบุตรบุญธรรมแทน ซึ่งก็คือพระเอกในหนังสือสวรรค์ของนางเอกนั่นเอง

ถึงจะบอกว่านางเอกเป็นตัวประกอบร้ายๆ แต่อ่านๆ ไปจะรู้ว่านางไม่ได้ร้ายอะไรขนาดนั้นเลย นางเอกเป็นคนทะเยอทะยานมักใหญ่ใฝ่สูง หลงใหลในลาภยศชื่อเสียง หนักไม่เอาเบาไม่สู้ รักสวยรักงาม เกลียดความลำบากรักความสบาย และรักตัวเองที่สุด ด่านางว่าโง่ได้แต่ห้ามบอกว่านางอ้วนหรือไม่สวยเด็ดขาด55 เหมือนจะร้ายแต่ก็ร้ายแบบโก๊ะๆ ไม่ใช่แบบเจ้าแผนการความคิดซับซ้อน ไม่ได้คิดจะฆ่าใคร นางนึกว่าตัวเองฉลาดแต่ความจริงอะซื่อบื้อ ดูออกง่าย ไม่ซับซ้อนอะไรเลย เป็นคนมั่น ด้านได้อายอด ...แบบถ้าข้าไม่อายซะอย่างคนอื่นก็ต้องอายแทน ถ้าข้าไม่อึดอัดคนอื่นก็ต้องเป็นฝ่ายอึดอัดแทน ถ้าข้าลำบากไม่สบาย คนอื่นก็ต้องลำบากหรือไม่สบายไปด้วย เช่นนั้นข้าถึงจะเป็นผู้ชนะ นี่แหละตรรกะมายเซ็ตของนาง55 ...

แล้วนางก็ไม่ได้ชอบหรือหลงรักซื่อจื่อที่เป็นพระเอกในหนังสือด้วย นางแค่เห็นว่าคนคนนี้คือผู้ที่จะได้รับชัยชนะในท้ายที่สุดและจะกลายเป็นฮ่องเต้ นางเลยอยากเกาะเขาเพื่อมีชีวิตที่ดีไปด้วย(ส่วนพระเอกหรือคนพ่อในหนังสือจะตายก่อน นางเอกถึงไม่ได้มุ่งเป้าไปที่พระเอกไง) ให้เป็นอนุก่อนก็ได้ เดี๋ยวค่อยไต่เต้าไปเรื่อยๆ ขอแค่ได้เป็นคนของเขาก่อนนางก็มีวิธีเบียดนางเอกในหนังสือออกไปแล้วกลายเป็นไทเฮาจนได้ล่ะหน่าา ...

แต่น่าเสียดายที่ความพยายามของนางเอกกลับส่งผลตรงกันข้ามหมด เพราะพระเอกรู้ว่านางเอกจ้องจะจับลูกชายบุญธรรมอยู่ เลยคอยสกัดนางเอกทุกครั้ง เช่นตอนพระเอกในหนังสือต้องการสาวใช้มารับใช้ในห้องหนังสือ นางเอกก็รีบเสนอตัวทันทีเลยจ้า บอกว่าตัวเองความรู้ดีสุด แบบมั่นใจมากกก55 ขณะที่คนอื่นก้มหน้าเจียมตัวไม่กล้าพูดตรงๆ แบบนางเอก แต่เพราะความตรงความมั่นแบบนี้นี่แหละเลยไปโดนใจคนพ่อหรือพระเอกเข้า สุดท้ายนางเลยได้ไปรับใช้ในห้องหนังสือคนพ่อแทน55

นางเอกคือกล้าพูดกล้าแสดงออกอะ ขณะที่นางเอกในหนังสือจะเงียบๆ เรียบร้อย ไม่คิดแย่งชิง (แต่เจ้าแผนการ) ดูเปราะบางน่าสงสาร ดูใจกว้าง เหมือนดอกบัวขาว ส่วนนางเอกคือใจแคบ อะไรถ้ามันลำบากฉันก็ไม่ทำนะ เอาตัวเองมาก่อน จะว่าไปก็ดีนะนางเลยไม่ต้องมาเครียดกับเรื่องรักๆ ใคร่ๆ ไม่ต้องทุกข์ใจเพราะผู้ชาย ขณะที่คนอื่นต้องมาทุกข์มานั่งเครียดเพราะเรื่องการแย่งชิงความรักความโปรดปรานจากพระเอกในหนังสือ แต่นางเอกคือไม่จ้า นางไม่เชื่อในความรักอยู่แล้ว นางแค่อยากมีชีวิตที่ดีสุขสบายไม่ลำบาก ไม่อยากอยู่ใต้เท้าหรือต้องคอยดูสีหน้าใคร จะได้กลับบ้านอย่าสง่าผ่าเผยไปจัดการพวกอนุกับบิดาที่หลงใหลอนุจนหลงลืมภรรยาเอกซะ!

ตอนแรกนางยึดกับหนังสือสวรรค์มากไปเลยมองข้ามคนพ่อไปหลายครั้ง พระเอกปฏิบัติกับนางดี+แตกต่างจากคนอื่น นางก็ยังไม่รู้ตัว ส่งสัญญาณว่าจะแต่งนางเป็นพระชายานางก็ไม่รู้ นึกว่าพระเอกจะแต่งกับคนอื่นซะงั้น พระเอกก็ได้แต่จนใจ รู้ว่านางเอกไม่หวั่นไหวหรือสนใจตัวเองก็ไม่คิดบังคับนาง แต่ช้าแต่...วันหนึ่งนางเอกดันโดนวางยาเลยทำให้ได้เสียกับพระเอกซะงั้น!

แต่พอตื่นมาพระเอกกลับไม่อยู่ (จริงๆ ไปรบ ภารกิจเร่งด่วน แต่ฝากกงกงคนสนิทให้ดูแลนางเอกแล้ว) นางเอกเลยเข้าใจผิดคิดว่าพระเอกต้องการลบร่องรอยปกปิดเรื่องนี้ไว้ไม่ให้ใครรู้ ทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น แม้แต่ยาบำรุงที่ข้ารับใช้ส่งมาให้ก็ยังคิดว่านี่คือยาป้องกันการตั้งครรภ์เลย มองทุกอย่างในแง่ลบสุดๆ จากนั้นนางก็เก็บตัวไม่ออกไปไหน แต่ผ่านไปสองเดือนก็มีคนรู้เรื่องนี้จนได้ ...

หมอที่มาตรวจถูกคนซื้อตัวแล้วเลยจงใจโกหกช่วงระยะเวลาที่นางเอกตั้งครรภ์  พระเอกในหนังสือทั้งเมียเอกและอนุของพระเอกในหนังสือ ก็มารุมบีบให้นางเอกบอกว่าใครเป็นพ่อเด็ก ไม่งั้นจะให้นางทำแท้ง นางเอกก็ใจแข็งไม่ยอมบอก พอถึงวันที่กำหนดเส้นตายต้องพูด บ้านคู่หมั้นเก่าของพระเอกก็ถูกเชิญให้มาร่วมวงสอบสวนด้วย แต่หัวเด็ดตีนขาดยังไงนางเอกก็ไม่พูด นางเลยได้ทีคิดจะใช้โอกาสนี้จัดการนางเอก กะจะใช้การทำแท้งนี้ทำให้นางเอกมีลูกไม่ได้อีกเลยตลอดชีวิต ...แต่สุดท้ายพระเอกกลับมาทัน เลยจัดการไล่แม่คู่หมั้นเก่าออกไปและประกาศว่าจะแต่งนางเอกเป็นพระชายา แม่คู่หมั้นเก่าก็เหวอเพราะนึกว่าพระเอกจะแต่งกับลูกสาวอีกคนของตัวเองมาตลอด แต่พระเอกบอกไม่ใช่โว้ย บอกไปตั้งกี่ครั้งแล้วว่าไม่แต่งกะลูกนางคนนั้น อย่ามโน แล้วหลังจากนี้ก็ห้ามพวกเอ็งเข้ามาเหยียบในจวนข้าอีก!

พอนางเอกรู้ว่าพระเอกจะแต่งตัวเองเป็นพระชายาจริงๆ นางก็มูฟจากพระเอกในหนังสือทันทีเลยจ้า ไม่สนใจและ ในเมื่อไม่ต้องเป็นส่วนหนึ่งในเรือนหลังของอีกฝ่ายแล้วก็จัดการยัดอนุให้ลูกเลี้ยงได้เต็มที่อย่างสบายใจ จากเป้าหมายเดิมที่จะเป็นอนุซื่อจื่อแต่จู่ๆ ก็ได้ข้ามขั้นมาเป็นพระชายาจวนอ๋องอยู่เหนือทุกคน ไม่สิๆ อยู่ใต้พระเอกคนเดียวนี่มันช่างเลิศจริงๆ ...ตอนแรกพระเอกยังกังวลว่าไทเฮาจะไม่ยอมให้พี่แกแต่งนางเอกง่ายๆ แต่กลายเป็นว่าราบรื่นมาก เพราะไทเฮาเข้าใจว่านางเอกจงรักภักดีกับตัวเอง100% แต่ความจริงคือนางเอกไม่ได้จงรักภักดีมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว(มโนกันไปเองทั้งนั้น) ก็เป็นคนสนิทไทเฮามันไม่เจ๋งเท่ากับขึ้นเป็นไทเฮาเองนิ่ จริงมะ55

ส่วนนางเอกในหนังสือหลังๆ ก็เริ่มวางแผนแย่งชิงบ้างแล้ว พอถูกเปิดโปงความผิดจะถูกลงโทษซื่อจื่อก็ออกมาปกป้อง ไม่จัดการคนของตัวเองให้เด็ดขาด จนทำให้พระเอก(พ่อบุญธรรม) ผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่า ระยะห่างของพ่อลูกที่แต่เดิมความสัมพันธ์ก็ไม่ลึกซึ้งอยู่แล้วจึงยิ่งแย่ลงเรื่อยๆ บวกกับพอพระเอกมีลูกในไส้เองพระเอกในหนังสือก็เริ่มระแวง ส่วนนางเอกก็คิดอยากให้ลูกตัวเองเป็นผู้สืบทอดแทนพระเอกในหนังสือ เลยวางแผนให้ความสัมพันธ์ของสองคนนี้เกิดรอยร้าว หวังให้พระเอกเปลี่ยนใจ เพราะดูจากนิสัยพระเอกในหนังสือถ้าได้ขึ้นเป็นฮ่องเต้จริงนางเอกกับลูกคงไม่รอด

จบดีแฮปปี้ สุดท้ายเรื่องก็ไม่ได้เหมือนในหนังสือของนางเอกทั้งหมด ลิขิตฟ้าหรือจะสู้มานะคน หรืออาจเป็นเพราะมีนางเอกเข้ามายุ่งมันเลยทำให้เรื่องราวไม่เป็นไปตามนั้น หากไม่เจอนางเอก พระเอกคงไม่คิดจะแต่งงานและคงไม่มีทายาทของตัวเองไปตลอดชีวิต ส่วนนางเอกในหนังสือก็คงไม่มีความทะเยอทะยานคิดแก่งแย่งเร็วขนาดนี้ล่ะมั้ง ... 

นางเอกนี่แหละคือผู้ชนะตัวจริง ได้นั่งอยู่บนตำแหน่งสูงสุดตามที่หวัง ชีวิตดี๊ดีมีแต่คนอิจฉาเพราะใครจะไปคิดว่าจิ้งอ๋องที่ดูเย็นชาเข้าถึงยากจะรักและดูแลเอาใจใส่เมียดีขนาดนี้ แถมยังไม่รับอนุด้วย นางเอกจะเอาแต่ใจง๊องแง๊งไม่มีเหตุผลยังไงพระเอกก็รับได้หมด ยอมเมียแทบทุกอย่าง ขนาดแม่นางเอกยังต้องถามเลยว่าปกติคุยกับพระเอกแบบนี้เหรอ (แบบดูมันดูเอาแต่ใจไม่ค่อยไว้หน้าปั๋วเท่าไร) นางเอกก็พูดอย่างไม่รู้สึกผิดว่าแบบนี้แหละ ถ้าอยู่ในบ้านหรืออยู่กันสองคนยังมากกว่านี้อีก ...ตอนแรกแม่นึกว่านิสัยเอาแต่ใจแบบนี้ของนางเอกจะหายไปหรือลดลงหลังได้แต่งงาน ที่ไหนได้หนักกว่าเดิม เหอๆ (เพราะพระเอกให้ท้าย)

ป.ล. ความจริงก็แอบสงสารพวกเหม่ยเหรินนะ ถ้าไม่ได้ถูกเลือกเข้าวังทุกคนก็คงเป็นคุณหนูอยู่ในจวนมีชีวิตเหมือนคุณหนูทั่วๆ ไปมีข้ารับใช้ล้อมรอบ แต่พอถูกส่งไปอยู่ที่จวนพระเอกสถานะก็ไม่ต่างอะไรกับสาวใช้อะ ทั้งที่หลายคนก็มาจากตระกูลดีๆ เป็นธิดาสายตรง นี่ถ้าไม่ถูกคัดเลือกก็คงได้แต่งกับคนที่มีฐานะเท่าเทียมเป็นภรรยาเอกเป็นนายหญิงของบ้านไปแล้ว ไม่ต้องมาแข่งกันเพื่อเป็นอนุแบบนี้หรอก ชีวิตถูกคนอื่นควบคุม ทำก็ตายไม่ทำก็ตาย เฮ้อออ



วันอาทิตย์ที่ 6 เมษายน พ.ศ. 2568

สมรภูมิรักแม่ทัพเคียงใจ 3 เล่มจบ

 


สมรภูมิรักแม่ทัพเคียงใจ 3 เล่มจบ

ผู้แต่ง : หลันเส้อซือ (蓝色狮)

ผู้แปล : เชาว์เหลียน + เสวี่ยฉีหลิน

ปก : Rong Jing

สำนักพิมพ์ อรุณ

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

อ่านเรื่องนี้แล้วมันแบบอึนๆ รู้ว่าจะต้องมีการสูญเสียแต่ก็หยุดอ่านไม่ได้ เป็นแนวศึกสงครามการสู้รบฉ่ำๆ เลย บางตัวละครในเรื่องก็มีตัวตนจริงๆ ในประวัติศาสตร์ ...

นางเอกในเรื่องแอบให้ความรู้สึกเหมือนฮวามู่หลาน ทั้งเรื่องนิสัย ความเข้มแข็ง และเรื่องที่ต้องออกรบแทนพ่อ(ผู้มีพระคุณ) นางเอกสูญเสียคนในครอบครัวไปหมดแล้ว ได้ครอบครัวหนึ่งที่เป็นหมอดูแลเลี้ยงดูมา 6 ปี วันหนึ่งในหมู่บ้านมีการเรียกคนไปเกณฑ์ทหารเข้ากองทัพ นางเอกไม่อยากให้ผู้มีพระคุณไปเพราะอีกฝ่ายอายุเยอะแล้ว เลยแอบหนีไปเข้าร่วมกองทัพแทนพร้อมกับพี่ชายบุญธรรม(ลูกชายผู้มีพระคุณ) 

นางเอกเป็นคนเก่งนะ วรยุทธ์ดี แรงเยอะ ยิงธนูก็แม่น แต่นางไม่อยากเป็นจุดสนใจเลยเลือกที่จะปิดบังความสามารถ หากไม่ใช่สถานกาณ์บังคับหรือเรื่องคอขาดบาดตายจริงๆ ก็จะไม่เผยฝีมือให้ใครเห็น ...นางเอกกับพี่ชายบุญธรรมได้เข้าไปเป็นหมอในกองทัพเพราะในกองทัพขาดหมอพอดี เลยไม่ต้องนอนรวมกับคนอื่นแต่ได้อยู่กระโจมแยกของหมอกับพี่ชายสองคน โชคดีไป ...ทว่าถึงจะบอกว่าเป็นหมอ แต่พอมาอยู่ในกองทัพก็ต้องฝึกหนักไม่ต่างจากทหารธรรมดาทั่วไปอยู่ดี ใช่ว่าจะสบายนะเออ

นางเอกเป็นคนเงียบๆ จิตใจดี ไม่ชอบเป็นจุดสนใจ สุขุมเกินวัย ใครใช้ให้ทำงานอะไรก็ทำไม่เคยเกี่ยง ไม่เคยเอาเปรียบใคร เน้นทำไม่เน้นพูด ถึงจะพูดน้อยดูเย็นชาแต่ใครได้อยู่ใกล้ก็อุ่นใจ พึ่งพาฝากชีวิตไว้ได้ แข็งแกร่งกล้าหาญยิ่งกว่าบุรุษอกสามศอกซะอีก... ส่วนพระเอกเป็นแม่ทัพ เป็นหลานฮองเฮา และเป็นคนสนิทคนโปรดของฮ่องเต้ เดิมนางเอกไม่ได้อยู่ในสายตาพระเอกเลย ตอนแรกพระเอกก็เคยสงสัยในฝีมือนางเอกเลยบังคับให้นางลงสนามต่อสู้แบบสองต่อสองกับทหารในกองทัพ ทว่านางเอกไม่อยากให้ใครรู้ความสามารถเลยเลือกที่จะถูกเขาซ้อมและยอมแพ้เอง ...

นางเอกอึด ถึก ทน มากจริงๆ ทั้งเคยถูกพระเอกเตะเข้าที่ใบหน้า ถูกคนซ้อม ถูกแทงถูกฟัน ถูกไฟลวก แบบมากมายนับไม่ถ้วนจริงๆ ทั้งร่างกายมีแต่บาดแผลเพราะต้องออกรบ...นี่อ่านจนถึงกลางเล่มสองแล้วพระเอกก็ยังไม่รู้เลยนะว่านางเอกเป็นผู้หญิง ส่วนคนที่รู้ก็ช่วยกันปกปิดดีมาก(เพราะกลัวนางเอกถูกลงโทษ) 

หลังจบศึกใหญ่ในเล่ม 2 แม้นว่าจะได้รับชัยชนะกลับมาแต่ก็ต้องแลกมาด้วยชีวิตของทหารมากมายเหลือเกิน พระเอกจึงได้เข้าใจคำพูดของท่านน้าที่กล่าวเอาไว้ก่อนไปรบถึงสิ่งที่จอมทัพต้องแบกรับก็ในยามนี้นี่เอง (ตอนอ่านนี่ก็ไม่มีความรู้สึกดีใจเหมือนกันนะ แม้ว่าฝั่งพระนางจะเป็นฝ่ายชนะก็ตาม) ดีใจกับคนที่ยังอยู่ ไว้อาลัยให้กับคนที่ต้องจากไป ... คนที่ยังอยู่ก็ทำหน้าที่และใช้ชีวิตที่เหลือกันต่อไป ใช้ชีวิตให้ดีเพื่อพวกพ้องที่จากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ ...

จากนั้นนางเอกและคนที่รอดกลับมาก็ได้รับรางวัลและบำเหน็จตามความดีความชอบ นางเอกได้เลื่อนขั้นเป็นขุนพล ติดตามพระเอกไปทำศึกอีกครา เพราะฮ่องเต้ในเรื่องกระหายสงครามเหลือเกิน สงครามจึงไม่มีทางจบลงง่ายๆ หลังกวาดล้างตรงนี้เสร็จก็ไปกวาดล้างตรงนู้นต่อ ชาวประชาทุกข์ยากทั้งจากภัยธรรมชาติและภัยสงครามที่ขูดรีดพวกเขาจนแทบหมดตัว หลายครอบครัวต้องสูญเสียบุตรชาย หลานชาย และบิดา บุรุษที่เป็นกำลังหลักสำคัญของครอบครัว... เฮ้อออ 

หลังจบศึกครั้งที่สองนางเอกเลยตั้งใจว่าจะจากไปเช่นกัน นางรับปากกับสหายต่างแดนเอาไว้ว่าจะไปปกป้องดินแดนเล็กๆ กับเขา แต่อีกใจหนึ่งก็อดรู้สึกผิดต่อพระเอกไม่ได้ แล้วไหนจะเรื่องเพศสภาพที่ไม่อาจเปิดเผย (ตอนนั้นนางเอกยังไม่เข้าใจความรู้สึกที่ตนมีต่อพระเอก นางหัวช้าเรื่องความรัก) แน่นอนว่าพอพระเอกรู้ว่านางเอกกำลังจะไปก็โกรธไม่ยินยอม คือพี่แกชอบนางเอกแล้วนะ แม้เวลานั้นจะไม่รู้ความจริงและนางเอกยังอยู่สถานะผู้ชายก็ตามเถอะ แต่พระเอกก็ชอบ จะชายหรือหญิงก็ชอบ ขอแค่เป็นคนคนนี้ก็พอ นางเอกก็รู้สึกผิดที่ปิดบัง แถมเข้าใจผิดไปอีกคิดว่าพระเอกมีรสนิยมตัดแขนเสื้อ ถ้ารู้ว่าตนเป็นสตรีจะต้องผิดหวังเสียใจแน่ๆ เลย55 

แต่สุดท้ายพระเอกก็ยอมปล่อยมือให้นางเอกไป หลังนางเอกไปได้ไม่นานลูกน้องพระเอกก็บังเอิญไปเจอนางเอกที่หอนางโลมเลยมาเล่าให้พระเอกฟัง พระเอกจากที่เซื่องซึมก็ฮึดฮัดไม่พอใจ แล้วก็ตามไปหาคนที่หอนางโลมเดี๋ยวนั้นเลยจ้า จริงๆ สมัยอยู่ในกองทัพนางเอกก็เคยถูกเพื่อนลากไปเที่ยวหอนางโลมนะ พอพระเอกรู้ก็ไม่พอใจสั่งลงโทษทุกคนที่ไปหอนางโลมกับนางเอกวันนั้น แล้วก็ลากนางเอกไปต่อว่าในกระโจมแต่ไม่ได้ลงโทษนะ55(ขนาดตอนนั้นไม่รู้นะว่าเป็นผู้หญิง) ลูกน้องก็ได้แต่งงว่าทำไมต้องลงโทษ ก็นี่มันวันหยุดให้ออกไปเที่ยวข้างนอกได้ไม่ใช่รึ55

จากนั้นก็มีเรื่องให้นางเอกกับเพื่อนต้องมาอยู่ในจวนพระเอกสักระยะ พอแม่พระเอกรู้ข่าวก็ตามมาดู แล้วก็อาศัยตอนที่พระเอกไม่อยู่เชิญคนออกจากจวนไปอย่างมีมารยาท นางเอกรู้แก่ใจดีว่าแม่พระเอกไม่ต้อนรับจึงยินยอมจากไปแต่โดยดี เพียงแต่รู้สึกผิดที่ไม่อาจอยู่รอพระเอกได้ตามที่รับปากไว้เท่านั้น แน่นอนว่าจนจบเล่มสองพระเอกก็ยังไม่รู้เลยว่านางเอกเป็นผู้หญิง55 ไปรู้เอาตอนเล่มสามได้ ส่วนนางเอกก็รู้ใจตัวเองช่วงท้ายเล่มสอง แต่ก็ตระหนักดีว่าเราสองไม่อาจอยู่ด้วยกันได้ ไหนจะฐานะพระเอกที่เป็นคนโปรดและเป็นเสมือนอาวุธของฮ่องเต้ บวกกับภูมิหลังของนางเอกที่ไม่อาจเปิดเผยได้ อีกอย่างคือ นางเอกไม่อยากเป็นฮูหยินแม่ทัพ มันไม่เหมาะกับนางจริงๆ หากให้นางอยู่ในเรือนเลี้ยงลูก+ดูแลจวนออกงานสังคม แบบนั้นมันเท่ากับเด็ดปีกนางชัดๆ ไม่ต่างกับอินทรีย์ที่ถูกขังอยู่ในกรงให้เป็นของเล่นของพวกชนชั้นสูงเลย ซึ่งมันไม่ใช่นางเอกอะ พระเอกก็เข้าใจแหละ เลยแบบไม่ต้องเป็นฮูหยินแม่ทัพก็ได้แต่ยังไงเจ้าก็ต้องเป็นภรรยาข้านะ  

เพราะถึงพระเอกจะเป็นแม่ทัพใหญ่ เป็นคนโปรดของฮ่องเต้ แถมยังมีความดีความชอบจากศึกสงคราม แต่ถึงกระนั้นก็ยังไม่อาจทำตามใจตัวเองได้ เพราะยังไงพี่แกก็เป็นขุนนางเป็นข้ารับใช้ของฮ่องเต้ ยังมีหลายคนที่ไม่อาจล่วงเกิน(โดยเฉพาะเชื้อพระวงศ์) ช่วงกลับฉางอันนี่น่าจะเป็นช่วงเวลาที่พระนางอึดอัดและไม่เป็นตัวของตัวเองมากที่สุดแล้วมั้ง นางเอกก็ถูกองค์หญิงลูกรักฮ่องเต้พูดจาดูหมิ่น ไม่ชอบขี้หน้า เพราะนางแอบชอบพระเอก(แต่นางเอกก็ไม่ถือสา เพราะเคยเจอมาหนักกว่านี้) แม่พระเอกก็ไม่ชอบ(แต่หลังๆ ก็โอเคตามใจลูก) น้าสะใภ้พระเอกที่เป็นองค์หญิงก็คิดว่านางเอกไม่เหมาะไม่คู่ควรกับหลานตน(คิดว่าอย่างมากนางเอกก็เป็นได้แค่อนุ) ฮ่องเต้แรกๆ เหมือนไม่สนใจ แต่ก็ให้คนไปสืบภูมิหลังนางเอกจนรู้ทุกอย่าง แล้วสุดท้ายก็วางแผนกำจัด พระเอกเปรียบเสมือนตัวกลาง แม้ไม่อาจล่วงเกินอีกฝั่ง แต่ก็ไม่ยินยอมให้ใครมารังแกนางเอกได้ง่ายๆ พยายามปกป้องสุดความสามารถ อยากให้นางเอกอยู่ข้างกายตนอย่างมีความสุข ไม่จากไปไหน แต่ด้วยความที่พระเอกคือดาบในมือของฮ่องเต้ ดังนั้นมีหรือที่ฮ่องเต้จะยอมปล่อยคนไปง่ายๆ... หึๆๆ

เรียลมากอะเรื่องนี้ ฉากตอนฝึกทหาร ตอนออกรบ ตอนสู้กันในสนามรบ โลกไม่สวยเลย ทำให้เราผูกพันธ์กับตัวละครไปพร้อมๆ กับนางเอกแล้วสุดท้ายก็ฉึกๆๆ ...ทุกคนไม่ว่าสูงหรือต่ำ ไม่ว่าตำแหน่งไหนต่างก็มีความหนักใจ+ภาระหน้าที่ที่ต้องแบกรับ ตอนอ่านเรื่องอื่นพอเห็นฉากที่ฝั่งพระเอกรบชนะกลับมาเราก็รู้สึกดีใจตามไปด้วย แต่เรื่องนี้มันอึนๆ โหวงๆ ยังไงไม่รู้ นักเขียนเก่งจริงๆ ทำให้เราอินได้ขนาดนี้ เป็นสามเล่มที่อัดแน่นไปด้วยความรู้สึกมากมาย อ่านจบแล้วยังอึนๆ โหวงๆ แม้สุดท้ายพระนางจะได้อยู่ด้วยกันแต่มันก็ยังรู้สึกแบบหน่วงๆ คงเพราะระหว่างทางมีหลายคนที่ต้องจากไปมั้ง ไม่จากไปเพราะสงคราม ก็จากไปด้วยเล่ห์กลการเมือง ...เฮ้อออๆๆ




วันอังคารที่ 1 เมษายน พ.ศ. 2568

โฉมสะคราญตัวร้ายพ่ายรัก 4 เล่มจบ

 


โฉมสะคราญตัวร้ายพ่ายรัก 4 เล่มจบ

ผู้แต่ง : ซีพั่นฉา

ผู้แปล : โจวลี่เหวิน+หนูน้อยฉี

ปก : Rong Jing

สำนักพิมพ์ อรุณ

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

นางเอกทะลุมิติมาอยู่ในยุคโบราณ ในร่างของเด็กน้อยอายุ 10 ขวบที่เป็นกำพร้า ต้องมาขออาศัยอยู่บ้านท่านลุง 

เจ้าของร่างเก่าถูกคนวางยาพิษ ส่วนนางเอกก็ถูกรถชนตายเลยได้เข้ามาอยู่ในร่างนี้ตอนที่เขากำลังแบกโลงศพไปฝังพอดี นางเอกตื่นขึ้นมาตอนอยู่ในโลง เลยต้องมีการเปิดโลงศพกันกลางทาง ชาวบ้านในเมืองเลยได้รู้กันหมดว่าจวนท่านผู้พิพากษาหรือลุงนางเอกเกิดเรื่องฉาวโฉ่อะไรขึ้น ลุงนางเอกจึงไม่สามารถปกปิดหรือปล่อยผ่านเรื่องนี้ไปได้ง่ายๆ อีก เพราะมีคนมากมายรวมถึงเจ้านายลุงจับตามองอยู่ ... พอฟื้นขึ้นมาแล้วรู่ว่าทะลุมิตินางเอกก็รับไม่ได้พักนึง พยายามจะฆ่าตัวตายเพื่อกลับไปโลกเดิม แต่สุดท้ายก็ไม่สำเร็จ เลยจำต้องยอมรับชะตากรรมอยู่ในร่างหนูน้อยโลลิแต่โดยดี 

ก่อนไปเกิดใหม่ หนูน้อยเจ้าของร่างเก่ามาเข้าฝันขอให้นางเอกช่วยตามหาตัวคนร้ายที่วางยาพิษตนเอง แล้วก็ฝากฝังขอให้นางเอกช่วยดูแลน้องชาย... โชคดีที่ลุงนางเอกซึ่งเป็นขุนนางเป็นคนดีมีคุณธรรม ไม่คิดเข้าข้างคนผิด ถึงแม้ว่าผู้ร้ายจะเป็นคนในครอบครัวตัวเองก็ตาม ซึ่งจริงๆ ลุงก็มีความลำบากใจประมาณนึง แต่ก็พยายามหาทางออกจนนางเอกพอใจและจัดการให้คนทำผิดได้รับโทษตามสมควร(จริงๆ ก็ไม่สมควรเท่าไร) 

จากนั้นนางเอกก็ไปพาน้องชายที่อยู่กับครอบครัวป้าสะใภ้รองกลับมาเลี้ยงเอง อิป้าก็กะว่าจะให้นางเอกดูน้องสัก 2-3 วันจากนั้นค่อยไปรับกลับ เพราะตอนครอบครัวนางเอกมาขอพึ่งลุงนี่ไม่ได้มาตัวเปล่านะ แต่มีมรดกก้อนโตติดตัวมาด้วยทั้งพี่ทั้งน้อง บ้านรองหรือน้องชายลุงก็หวังไง เพราะลุงนางเอกไม่ได้ให้บ้านรองเลี้ยงฟรีแต่จ่ายค่าเลี้ยงดูให้ปีละ 300 ตำลึง บ้านรองที่มีแต่คนไม่เอาไหนทำตัวเป็นปลิงเกาะพี่ชายก็โลภ เห็นน้องนางเอกเป็นดังต้นเงินต้นทอง จึงคิดจะเลี้ยงน้องนางเอกส่งๆ ให้เป็นหมูเพื่อดูดเงินไปเรื่อยๆ 

พระนางหมั้นหมายกันมาตั้งแต่เด็ก พ่อพระเอกเป็นเพื่อนสนิทกับพ่อนางเอก พระเอกอายุมากกว่านางเอก 5 ปี พ่อเป็นขุนนางรับราชการอยู่ในเมืองหลวง ถึงจะรู้ว่าบ้านนางเอกตกอับแล้วแต่ก็ไม่เคยคิดถอนหมั้น พระเอกเป็นหนุ่มหล่อ ฉลาด อารมณ์ดี ยิ้มง่าย ทว่าหลังจากที่บ้านพระเอกเกิดเรื่องหนุ่มน้อยยิ้มง่ายก็เปลี่ยนกลายเป็นเสือยิ้มยาก เพราะถูกบีบให้ต้องเติบโตเป็นเสาหลักของตระกูล 

ตอนแรกพระเอกตั้งใจจะถอนหมั้นเพื่อไม่ให้นางเอกต้องลำบากและเดือดร้อนตามไปด้วย เพราะเวลานั้นศัตรูพี่แกมีอำนาจมากเหลือเกิน แบบอยู่เหนือคนนับหมื่นแต่อยู่ใต้คนผู้เดียว... นางเอกแอบลังเลนิดหน่อยแต่สุดท้ายก็ไม่ถอน แต่คนที่บ้านพระเอกคิดว่าพระเอกต้องถอนหมั้นได้แน่นอน เลยไปตกลงเกี่ยวดองกับอีกตระกูลหนึ่งที่น่าจะช่วยเรื่องหน้าที่การงานของพระเอกในอนาคตได้โดยพลการ ดีที่จู่ๆ ตระกูลนั้นเกิดเปลี่ยนใจ(เพราะเจอเป้าหมายที่ดีกว่า) พระเอกเลยไม่ต้องเสียเวลาอธิบายหรือผิดใจกับทางนั้นอีก

ผ่านไปสามปีนางเอกก็เปลี่ยนจากเด็กน้อยน่ารักกลายเป็นหญิงสาวที่งดงามมีเสน่ห์ ส่วนพระเอกก็เป็นหนุ่มรูปงามตามคาด พระเอกสอบผ่านเลยแวะมาแจ้งข่าวดีกับนางเอก พอเจอหน้าต่างคนก็ต่างหน้าแดงใจเต้น ทว่ามีความสุขได้แป๊บๆ ฝันร้ายก็มาเยือน เพราะศัตรูที่เคยทำร้ายนางเอกกลับมาแล้วจ้าา 4 ปีที่แล้วจากไปอย่างซมซานจนตรอก 4 ปีให้หลังคือกลับมาอย่างราชสีห์เชิดหน้าชูคอฝุดๆ เพราะตกผู้(เฒ่า) ตำแหน่งสูงได้ ...นางเอกสัมผัสได้ถึงอันตราย รู้เลยว่าอีกฝ่ายกลับมาคราวนี้คือเตรียมมาเล่นงานตัวเองคืนแน่ๆ พระเอกก็รับรู้ถึงความไม่เป็นมิตรนี้เช่นกัน เลยคิดจะเลื่อนกำหนดการแต่งงานให้เร็วขึ้น เพื่อจะได้พานางเอกกับน้องชายไปอยู่ที่บ้านตัวเองได้อย่างถูกต้องสักที

จากนั้นพระเอกก็เดินทางไปสอบที่เมืองหลวง ตอนกลับมาพวกฝั่งศัตรูเห็นจวนพระเอกมีความเคลื่อนไหวเลยเอาเรื่องไปแจ้งเจ้านาย เจ้านายก็กะจะเล่นงานพระเอกขณะที่อยู่ในสนามสอบ แต่พระเอกจับพิรุธได้ก่อนเลยตัดสินใจจะหาวิธีเลิกสอบกลางคัน (หากตัวเองยกเลิกเองยังมีโอกาสได้กลับมาสอบใหม่ แต่ถ้าฝั่งนั้นลงมือพระเอกคือหมดสิทธิ์สอบตลอดชีวิตแน่นอน) ทว่าแผนการยังไม่ทันได้เริ่มก็กลับเกิดเรื่องไม่คาดฝันมากๆ ขึ้นมาซะก่อน

หลังเสร็จเรื่องสอบพระเอกก็ไปสู่ขอคนตามที่สัญญาไว้ (จริงๆ จะผ่านหรือไม่ผ่านพระเอกก็ตั้งใจแล้วว่าจะแต่งนางเอกเข้าบ้าน ไม่รอแล้ว) แต่งเสร็จก็ย้ายไปอยู่ที่บ้านพระเอก แต่อยู่ได้ไม่กี่วันก็เจอคู่แค้นเก่าอีกแว้ววว...โถถถชีวิต(ตามหลอกหลอนไม่เลิกจริงๆ) แต่ดีที่นางเอกไม่ต้องอยู่ที่นี่นาน เพราะเดี๋ยวพระเอกก็ต้องย้ายไปรับตำแหน่งที่เมืองหลวงแล้วนะจ๊ะ ...ถือว่ารอดไปได้อีกครั้ง แต่หลังๆ พวกที่คิดร้ายกับพระนางก็จะฉิบหายวายวอดกรรมตามสนองกันไปเอง สมพรปากตามที่นางเอกเคยแช่งไว้ หุหุๆ

หลังแต่งนางเอกก็อยู่ร่วมกับคนในบ้านพระเอกได้อย่างดีไม่มีปัญหา พระเอกก็ตามใจเมีย นางเอกอยากทำอะไรก็ทำเลยไม่เคยห้าม ส่วนน้องชายนางเอกรอหลังสอบเสร็จก็ค่อยตามมาอยู่ที่เมืองหลวงด้วยอีกคน เพราะลุงนางเอกอยู่จนครบวาระต้องย้ายแล้ว ย้ายรอบนี้ลุงกะจะไม่ให้บ้านรองไปด้วย จะให้เงินก้อนแล้วส่งกลับบ้านเกิดไปทำมาหาเลี้ยงชีพกันเอาเอง อิบ้านรองพอรู้ก็โวยวายจะไม่ยอมๆ อยากเกาะพี่ตลอดไป แต่ลุงนางเอกคือไม่เอาแล้ว เพราะนับวันบ้านรองก็ยิ่งมีความคิดจิตใจชั่วร้ายเดี๋ยวก็สร้างปัญหาอีก รอบนี้ลุงเลยเอาจริง   

ส่วนพระเอกนับวันก็ยิ่งเจริญก้าวหน้า บวกกับได้น้องชายนางเอกมาสมทบอีกจึงยิ่งแข็งแกร่ง เพราะน้องชายนางเอกหัวดี สอบได้อันดับหนึ่งทั้งสามสนาม อายุเพิ่งเท่าไรเองแต่ก็ได้เป็นซิ่วไฉแล้ว เพราะน้องชายนางเอกนี่แหละ น้องสาวของพระเอกเลยพลอยได้มีการแต่งงานที่ดีไปด้วย ...แต่พอฝั่งศัตรูเห็นหน้าที่การงานพระเอกชักจะก้าวหน้าขึ้นเรื่อยๆ ก็เริ่มไม่วางใจ คิดวางแผนชั่วกันอีกแล้ว กะวางแผนเล่นงานนางเอกสองพี่น้องแต่จริงๆ คือมุ่งเป้าไปที่พระเอกนาจา ...หึๆๆ

เนื้อเรื่องเหมือนเรียบๆ แต่ความจริงแล้วสนุกนะเนี่ย พระนางเป็นคนธรรมดาไม่ได้มีภูมิหลังใหญ่โต ต้องอาศัยสองมือและความสามารถของตัวเองล้วนๆ และอาจมีโชคช่วยนิดหน่อย นางเอกโชคดีที่มีผู้ใหญ่เอ็นดูคอยให้ความช่วยเหลือ ส่วนพระเอกก็ฉลาดหัวดี ภายนอกดูซื่อๆ แต่จริงๆ ฉลาดเป็นกรด รู้จักรุกรู้จักถอย ดีที่พระนางเขาหมั้นหมายกันมาตั้งแต่เด็กแล้ว พระเอกก็แสนดีมั่นคง เลยไม่มีอะไรพลิกโผ ไม่ต้องกังวลว่าจะมีมือที่สามที่สี่เข้ามาแทรก ก่อนถึงวันแต่งอาจมีพวกผึ้งภมรมาตอมบ้าง แต่ทั้งคู่ก็ไม่เคยไขว้เขวหรือเปลี่ยนใจ...