วันอาทิตย์ที่ 23 มีนาคม พ.ศ. 2568

ลูกสาวตัวจริงไม่แคร์ 2 เล่มจบ

 


ลูกสาวตัวจริงไม่แคร์ 2 เล่มจบ

ผู้แต่ง : โม่ซีเคอ

ผู้แปล : หมิงเหอ

วาดปก : Aki-Aishi

สำนักพิมพ์ Narikasaii Publishing

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

พระนางเรื่องนี้เขาสลับร่างกันมาตั้งแต่ 7 ขวบแล้ว คนหนึ่งเป็นคุณชายเอาแต่ใจ บ้านโคตรรวยยยมีพร้อมทุกอย่าง ส่วนอีกคนเป็นเด็กสาวฐานะยากจน ใช้ชีวิตอยู่กับย่าสองคนในชนบทห่างไกล

แต่จริงๆ คือนางเอกอะถูกอุ้มสลับตัวไปตั้งแต่เกิด ความจริงเธอก็เป็นลูกคนรวยเหมือนกันนะ แต่ถูกคนรับใช้ในบ้านแอบสลับตัว เอาหลานสาวของตัวเองมาสับเปลี่ยนสวมรอยเป็นคุณหนู แล้วก็เอานางเอกซึ่งควรจะเป็นคุณหนูตัวจริงไปเลี้ยงในชนบทแทนในฐานะหลานสาว ซึ่งเรื่องมันจะไม่แดงเลยถ้าพี่ชายฝาแฝดของนางเอกไม่บังเอิญไปเห็นหน้านางเอกตอนมาหายาย(ปลอมๆ) แล้วเกิดสงสัย ก็เลยให้คนไปตามสืบ แล้วก็โป๊ะแตก เพราะหน้าตานางเอกคล้ายพี่ชายฝาแฝดมากจริงๆ

แต่พอได้กลับเข้าบ้านตระกูลมู่ อิพ่อกลับไม่กล้าประกาศบอกว่าเธอคือลูกสาวที่แท้จริง เพราะตอนนี้ลูกปลอมๆ มีสัญญาหมั้นหมายกับตระกูลเสิ่นอยู่ อิพ่อกลัวว่าถ้าบอกความจริงคนตระกูลเสิ่นจะขอถอนหมั้น เนื่องจากเวลานี้กิจการของตระกูลตัวเองกำลังแย่ถ้าไม่มีตระกูลเสิ่นช่วยเดี๋ยวจะล้ม ก็เลยต้องประกาศไปว่านางเอกเป็นลูกสาวบุญธรรมที่รับมาเลี้ยง เนื่องจากมีหน้าตาคล้ายคนตระกูลมู่ ส่วนลูกปลอมๆ ก็ยังมีคนโอ๋เอาใจได้อยู่ในสถานะคุณหนูตัวจริงต่อปายย

แต่นางเอกก็หาแคร์ไม่ เพราะที่เธอยอมกลับเข้าตระกูลนั้นสาเหตุหลักๆ ก็มาจากคุณย่า(ไม่แท้)ที่เลี้ยงดูเธอมา คุณย่าชราป่วยต้องได้รับการดูแลรักษาดีๆ นางเอกเลยยอมกลับมาเพื่อแลกกับการดูแล+จ่ายค่ารักษาของคุณย่า และอีกอย่างคือ... เธอแอบชอบพระเอก แม้จะรู้ว่าตนเองไม่คู่ควร แต่หากได้กลับคืนฐานะเดิมได้มีสถานะคุณหนูตระกูลมู่ แม้นความจริงตระกูลมู่จะไม่สามารถเทียบตระกูลพระเอกได้ แต่ทว่ายังไงสถานะของคุณหนูตระกูลมู่มันก็ยังดีกว่าสถานะเด็กบ้านนอกยากจนล่ะนะ

พระเอกเป็นลูกชายคนเดียวของตระกูลถง เป็นตระกูลที่รวยมากๆๆ ทั้งรวยทั้งมีอำนาจของแทร่ ตระกูลนางเอกที่ว่ารวยแต่ถ้าเทียบกับพระเอกก็คือพวกเศรษฐีใหม่อะ พระนางนี่นิสัยตรงข้ามกันเลย นางเอกจะนิ่งๆ เย็นชา ใจเย็น พูดน้อย เข้ากับคนยากหน่อย ส่วนพระเอกจะแสบซน เอาแต่ใจ อารมณ์ร้อน ใครขัดใจหรือไม่พอใจอะไรพี่ก็พร้อมปะทะ ไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น...เว้นแค่นางเอกคนเดียวที่พี่ยอม ยกให้เป็นแม่ทูนหัว55 ...

พระนางเรื่องนี้คือสลับร่างกันมานานจนเชี่ยวชาญจนรู้ทริก ตอนนี้คือสามารถสลับร่างกันได้ทุกเวลาตามใจชอบและ ตอนแรกยังกลัวๆ ยังไม่ชิน ไปๆ มาๆ ก็เริ่มปรับตัวได้ ต่างคนต่างได้เปิดโลก นางเอกเดิมจากที่หัวดีอยู่แล้วเพียงแต่สภาพแวดล้อม+ฐานะไม่อำนวย พอได้มาอยู่ร่างพระเอกแบบลูกคนรวยอะเนาะ ก็เลยได้เรียนนั่นเรียนนี่ ทั้งดนตรี กีฬา ได้เรียนโรงเรียนดีๆ อยู่ห้องนานาชาติที่ใช้ภาษาอังกฤษ แล้วนางเอกก็คือหัวไวพอเรียนอะไรเลยทำออกมาได้ดี ปังหมด 

ตอนจะไปโรงเรียน นางเอกบอกว่าจะขอไปเรียนห้องนานาชาติ(ห้องเดียวกับพระเอก) ที่บ้านก็แบบจะไหวเหรอ ใช้ภาษาอังกฤษนะ อิลูกปลอมๆ ก็เหยียดดูถูกมองว่านางเอกมาจากบ้านนอกคงไม่ฉลาดไม่เก่งอะไรสักอย่าง ไปพูดใส่ไฟให้คนอื่น+ให้คู่หมั้นตัวเองพากันเกลียดนางเอกอีก หาว่าที่นางเอกไปเรียนห้องนั้นเพราะอยากใกล้ชิดคู่หมั้นนาง(คู่หมั้นนางเรียนอยู่ห้องนั้นพอดี) แต่จริงๆ นางเอกก็แค่ยากไปเรียนห้องเดียวกับพระเอกเฉยๆ จ้าาาา

พอมาเรียนนางเอกก็เลือกนั่งข้างพระเอก คนอื่นในห้องก็พากันตกใจ เพราะพระเอกคือลูกพี่ใหญ่ หล่อ+รวย+เรียนเก่ง+ชาติตระกูลดี แถมพี่แกยังใจร้อน ต่อยได้ก็ต่อยอะ กลัวใครที่ไหน เลยมีแต่คนกลัวไม่กล้ายุ่งหรือหาเรื่อง คนอื่นก็คิดว่านางเอกไปนั่งตรงนั้นเดี๋ยวต้องโดนพระเอกด่าหรือจัดการแน่ๆ แต่ปรากฏว่าไม่จ้าาา พระเอกคือตามใจนางเอกแทบทุกอย่าง ใส่ใจดูแลอย่างดี 

รู้ว่าสภาพร่างกายนางเอกว่าเป็นยังไง หนาวก็คลุมเสื้อให้ รู้ว่านางเอกกินของเย็นๆ ไม่ได้ กินของยาก เพราะกระเพาะไม่ดีมาตั้งแต่เด็ก พี่ก็ยอมสลับร่างให้นางเอกมาใช้ร่างตัวเองกินแทน ใครรังแกนางเอกก็ตามไปจัดการเอาคืนให้ เห็นนางเอกคุยกะหนุ่มไหนหรือให้วีแชตหนุ่มไหนพอรู้ก็งอน+หึง คือคนทั้งโลกดูออกหมดว่าพระเอกชอบนางเอกแน่นอน มีแต่พระเอกที่ไม่รู้ คิดว่าตัวเองรักนางเอกแบบพี่น้อง เหมือนพ่อปกป้องดูแลลูกสาว ส่วนนางเอกก็รู้ว่าพระเอกมองตัวเองแบบนั้น เลยไม่เคยคิดสารภาพความรู้สึก เพราะกลัวพระเอกจะตีตัวออกหากและเปลี่ยนไป 

ต่อมาก็มีเหตุให้นางเอกต้องออกจากตระกูลมู่จ้า เพราะความลำเอียงของพ่อแม่ที่ชอบให้ท้ายและเข้าข้างลูกสาวปลอมๆ นางเอกก็ไปอยู่คอนโดที่พระเอกซื้อให้ พยายามตั้งใจแข่งนั่นนู่นนี่เพื่อนำเงินรางวัลมาจ่ายค่าเล่าเรียน เพราะที่บ้านไม่ให้เงินแล้ว ส่วนพระเอกนางเอกยิ่งไม่อยากรบกวน ไม่อยากได้เงินของพระเอก อยากสู้ด้วยตัวเอง ซึ่งแรกๆ พระเอกก็ไม่เข้าใจไม่ยอม คือพี่แกไม่อยากให้นางเอกลำบากอะ อยากส่งเสียเลี้ยงดูเขาเองด้วยซ้ำ พร้อมให้ทุกอย่าง แต่นางเอกคือไม่เอา นางอยากอยู่ต่อหน้าพระเอกได้อย่างสง่าผ่าเผยอย่างเท่าเทียม ไม่อยากเอาแต่พึ่งพาพระเอกอยู่ตลอด 

คือนางเอกเรียนเก่งมากอะ ตอนสอนเก็บคะแนนกับพวกห้องสามัญก็ได้ที่ 1 (จะยากกว่าห้องนานาชาติ) แล้วที่โรงเรียนนี้คือคนได้ที่ 1-10 ก็จะได้ทุนเรียนฟรี นางเอกเลยอยากย้ายไปเรียนห้องกิฟต์เพื่อประหยัด แต่พอพระเอกรู้ก็ไม่ยอมให้ไป ขอร้องจนนางเอกใจอ่อนยอมอยู่ต่อ ...(เพื่อนสนิทพระเอกเห็นก็กลอกตา แบบ...นี่ยังไม่เรียกว่าชอบเขาอีกเหรอ) แต่มีวันนึงนางเอกไปได้ยินตอนแม่พระเอกถามว่าคิดยังไงกับนางเอก พระเอกก็บอกว่าไม่ได้ชอบ เห็นนางเอกเป็นเหมือนพี่น้องจะไปชอบได้ไง ไม่มีทาง ...นางเอกเลยตัดสินใจตัดใจจากพระเอกแบบจริงๆ เริ่มจากทำเรื่องย้ายไปเรียนห้องกิฟต์ก่อนเลย จากนั้นก็รับงานถ่ายแบบเพื่อที่จะได้ยุ่งๆ ไม่มีเวลา ต่อไปจะได้เจอกันน้อยลง ...แต่พอนางเอกเริ่มห่างก็กลายเป็นพระเอกที่คิดได้ เพิ่งรู้ใจตัวเองว่าจริงๆ ชอบเขามาโดยตลอด55 ...พี่แกเลยตัดสินใจตั้งใจเรียนเพื่อจะได้ย้ายไปเรียนห้องกิฟต์ตามนางเอกเลยจ้า55

ส่วนพ่อแม่ตระกูลมู่ พอรู้ว่านางเอกสอบได้ที่ 1 ก็ตะลึง ไม่คิดว่าบ้านนอกอย่างนางเอกจะเรียนเก่งขนาดนี้ เห็นนางเอกชนะการประกวดเปียโนได้ที่ 1 ก็ทึ่ง+หน้าเสีย พูดไม่ออก เพราะลูกปลอมๆ ได้ที่ 3 ไง ...จริงๆ บ้านนี้ไม่มีใครดีเลยนอกจากพี่ชายฝาแฝดนางเอก(กับแม่ที่มาฮึดสู้ตอนหลัง) แต่พี่ยังเด็กอยู่เลยยังช่วยไรไม่ค่อยได้ ส่วนอิพ่อก็คือมองแต่ผลประโยชน์ มองแต่เรื่องธุรกิจ ส่วนแม่ก็อ่อนแอเจอพ่อครอบงำ ทำให้กลายเป็นคนขี้ขลาดขี้กลัว ส่วนลูกปลอมๆ ก็ขี้อิจฉาริษยาฝุดๆ ยิ่งนางเอกได้ดีมีชีวิตที่ดี นางก็ยิ่งอิจฉา จมไม่ลง

เล่มสองพระเอกตามจีบนางเอก ตอนแรกต่างคนต่างไม่รู้ว่าอีกฝ่ายก็ชอบตัวเองเหมือนกัน พอรู้ฝ่ายนางเอกก็ดันมาติดสัญญาห้ามมีแฟนของบริษัท 1 ปีอีก เลยตกลงกันว่าให้พระเอกตามจีบไปก่อน ครบสัญญาเมื่อไรค่อยว่ากัน แต่จริงๆ ต่อให้มีหรือไม่มีสถานะแฟน พระเอกก็ดูแลใส่ใจนางเอกดีตลอดอยู่แล้วแหละ เสมอต้นเสมอปลาย นางเอกก็นิสัยแมนดี ฉลาดเก่ง มีเหตุผล พระเอกยังดูนิสัยสาวน้อยมากกว่าอีก ทั้งขี้หึงขี้งอน เห็นนางเอกคุยกับหนุ่มไหนไม่ได้เลย ไหน้ำส้มแตกตลอด55 

แต่คู่นี้เป็นยิ่งกว่าคนรัก ยิ่งกว่าเพื่อนแท้หรือพี่น้อง ผูกพัน+รู้ใจกันมากกกก(เพราะสลับร่างกันมาตั้งแต่เด็ก) แค่มองตาก็เข้าใจ รู้ว่าอีกฝ่ายคิดยังไง เป็นคู่ที่แบบไม่มีใครสามารถแทรกกลางได้(ไม่มีเรื่องมือที่ 3 หรือ 4 แน่นอน) แม่พระเอกก็ชอบนางเอกฝุดๆ ส่วนพ่อพระเอกก็ตามใจเมีย พระเอกกับบ้านพระเอกนี่แหละคือเซฟโซนของนางเอก

หลังๆ พอพ่อนางเอกเห็นว่าบ้านพระเอกเอ็นดูนางเอกก็คิดอยากให้ลูกกลับมา แต่นางเอกไม่กลับ ไม่อยากได้สถานะลูกสาวตระกูลมู่แล้วด้วย แบบยิ่งอ่านก็ยิ่งหมดคำจะพูดกะอิพ่อจริงๆ คิดแต่เรื่องผลประโยชน์จนไม่ลืมหูลืมตา สุดท้ายชีวิตก็ไม่เหลือใคร ลูกเมียหนีหายหมด ส่วนคุณลูกปลอมๆ ก็ไม่รู้ว่าสุดท้ายเดินมาจนถึงจุดๆ นี้ได้ยังไง ...เฮ้อ




วันอังคารที่ 4 มีนาคม พ.ศ. 2568

วสันต์ที่สายเกินหวนคืน 4 เล่มจบ


วสันต์ที่สายเกินหวนคืน 4 เล่มจบ

ผู้แต่ง : เถิงหลัวเหวยจือ

ผู้แปล : กอหญ้า

สำนักพิมพ์ Inktreebook

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

ผลงานของคุณนักเขียนจันทราอัสดง เรื่องจันทราพระเอกเป็นจอมมาร ส่วนเรื่องนี้พระเอกเป็นราชันปีศาจพ่วงด้วยตำแหน่งราชาผี เรื่องราวเกิดหลังยุคจันทราอัสดงหลังท่านจอมมารถานไถจิ้นพาลูกเมียเร้นกายหายไปเรียบร้อยแล้ว แต่พี่ท่านกลับทิ้งปัญหาเอ้ยยยๆ พลังของจอมมารไว้ในโลกจนทำให้เกิดเรื่องราวและปัญหาตามมาในภายหลัง ...หากใครอ่านเรื่องจันทราอัสดงแล้วสงสารท่านจอมมาร บอกเลยว่าเรื่องนี้ก็แทบไม่ต่างกันหรืออาจจะมากกว่าอีกด้วยซ้ำ55 ทำม้ายทำมายยยชะตาชีวิตของพระเอกสองเรื่องนี้มานถึงได้อาภัพ+โหดร้ายขนาดนี้หว่า อ่านแล้วก็ไม่แปลกใจเลยที่โตมาจะมีนิสัยเย็นชาเลือดเย็นและโหดเหี้ยมอำมหิตแบบนี้ ToT

นางเอกเรื่องนี้เป็นหญ้าเซียนน้อย ใสซื่อบริสุทธิ์ไร้เดียงสา มองโลกในแง่ดี อ่อนแอขี้กลัว กลัวความเจ็บ แต่คุณน้องไปรักใครไม่รัก กลับดันไปหลงรักราชันปีศาจที่ควบตำแหน่งราชาผีด้วยซะงั้น นางเอกหลงรักเขาหมดใจ จึงตัดสินใจแต่งงานกับเขาและติดตามสามีไปอยู่ที่แดนผี สถานที่ที่ไม่เหมาะกับการดำรงอยู่และฝึกบำเพ็ญเพียรของนาง ทั้งๆ ที่ในใจหวาดกลัวสุดขีดแต่เพราะสามีอยู่ที่นี่นางจึงอยากติดตามอยู่ข้างกายเขา ใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายมีความสุข(เอง) มา 100 ปี จู่ๆ สามีก็ทำตัวแปลกไปหลังกลับจากทำศึก เริ่มไม่แวะเวียนมาหา ไม่นอนค้างด้วย และไม่แตะต้องนาง ราวกลับกำลังรักษาระยะห่างเพื่อใครบางคน แต่ถึงกระนั้นนางก็ยังคงเชื่อมั่นในตัวสามีเสมอ แม้ 700 ปีก่อนหน้านี้ในชีวิตของเขาจะไม่มีนาง แต่นางเอกก็เชื่อว่าสามีไม่เคยมีสตรีอื่นในใจหรือชอบพอผู้ใดมาก่อนนอกจากตน...

แต่สุดท้ายนางก็ถูกความจริงตีแสกหน้า เพราะสามีพาใครบางคนกลับมาด้วยจริงๆ  แถมยังแอบซ่อนไว้ไม่บอกนาง เขาถึงขนาดปล่อยนางทิ้งไว้กลางทางท่ามกลางดงผีร้ายหิวกระหายที่หมายจะรุมทึ้งนางเป็นชิ้นๆ ทั้งๆ ที่รู้ว่านางอ่อนแอขนาดไหน...คนที่ทำให้เขาทอดทิ้งนางต้องสำคัญปานใด? เขาถึงขนาดยอมยกเลิกงานฉลองวันเกิดอันยิ่งใหญ่ โดยไม่สนว่าจะทำให้ปีศาจน้อยใหญ่ต้องขุ่นเคืองหรือไม่พอใจก็ตาม เพียงเพื่อไปดูแลใครบางคนที่อยู่ในเรือนลับหลังนั้น ...

และสุดท้ายก็เพราะคนผู้นั้น เขาจึงไม่ยอมเชื่อนาง ถึงขนาดจับนางขังไว้ในทะเลหลอมโลหิต ...ที่แท้เขาก็ไม่เคยรักนางเลย ทว่าเพราะใบหน้านี้จึงได้ยอมแต่งนางเป็นภรรยา ความหวังสุดท้ายถูกทำลายลงอย่างไม่มีชิ้นดี นางเอกจึงขอเลือกสะบั้นสายสัมพันธ์และจากไป เลอะเลือนโง่เขลามา 100 ปี โชคดีที่สุดท้ายนางก็ตื่นแล้ว นางจะกลับบ้าน ตั้งใจบำเพ็ญเพียร ไม่ฝากชีวิตและหวังพึ่งพาผู้ใดอีกต่อไป...

ทว่าระหว่างทางกลับ นางเอกกลับได้รับข่าวร้ายว่าบ้านของนางกำลังจะเกิดภัยพิบัติร้ายแรง นางเองรู้ว่าตนเองอ่อนแอไร้กำลังจึงกลับไปขอร้องให้เขาช่วยเหลือ แต่ไม่คาดว่าจะถูกปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย จากนั้นนางก็ถูกคนจับตัวไปใช้ต่อรองเพื่อแลกสตรีนางนั้นคืนจากเขา ในใจยังโอบกอดความหวังเล็กๆ ว่าเขาจะมา หวังว่าเขาจะยังไม่สิ้นเยื่อใยกับตน แต่สุดท้ายก็ต้องผิดหวังอีกครา เป็นอีกครั้งที่ตระหนักได้ว่าตนควรเป็นที่พึ่งแห่งตน ...สุดท้ายนางเอกเลยตัดสินใจทำลายหัวใจระเบิดพลังเพื่อหลบหนี ตอนนี้นางแค่อยากรีบกลับไปยังบ้านเกิดเพื่อช่วยสหายทั้งหลายที่เปรียบเสมือนคนในครอบครัวเท่านั้น

ทว่าต่อให้รีบรุดกลับมามันก็ไม่ทันกาลเสียแล้ว กระทั่งสหายที่ดีที่สุดก็จากไปโดยที่นางไม่รู้แม้แต่น้อย ...100 ปีที่ผ่านมาช่างสูญเปล่า เป็นครั้งแรกที่นางเอกรู้สึกเสียใจอย่างแท้จริงที่เลือกแต่งงานกับพระเอก...

หลังจากหัวใจถูกทำลาย เจ้าหญ้าเซียนน้อยก็ไม่ต่างอะไรจากศพเดินได้ ไม่รู้สึกถึงความรักความเจ็บปวดใดๆ อีกต่อไป แถมยังต้องฝ่าด่านเคราะห์ต่อทันที ทว่าด้วยพลังตบะอันน้อยนิดทั้งยังปราศจากสามีคอยปกป้อง สุดท้ายจึงต้องลงเอยด้วยการสลายกลายเป็นผุยผง จากนั้นนางเอกก็ได้ย้อนกลับไปเมื่อ 700 ปีก่อน ในตอนที่แดนเซียนอื่นๆ ยังไม่ล่มสลาย ไปอยู่ในร่างของนายน้อยแห่งคงซางที่มีหน้าตาและชื่อเหมือนกับตัวเอง

นางเอกมาอยู่ในร่างของบุตรสาวผู้ปกครองแดนเซียนคงซาง ในสมัยที่ตระกูลเซียน 4 ตระกูลใหญ่ยังไม่ล่มสลาย(แต่ก็เกือบแล้ว) เพราะเส้นปรานวิญญาณที่หล่อเลี้ยงพลังเซียนใกล้เหือดแห้งเต็มที เหลือเพียงตระกูลเดียวที่ยังเฟื่องฟูไม่เดือดร้อนอะไรกับเขา นั่นก็คือตระกูลเฟิงของเทียนจวิน ...หลังได้ย้อนกลับมาและรับรู้ความทรงจำของร่างเดิม นางเอกก็ตั้งใจว่าจะต้องเปลี่ยนแปลงอดีตไม่ให้คงซางต้องล่มสลาย และไม่ให้พระเอกหรือท่านราชันปีศาจกลับมาผงาดมีอำนาจอีกครั้ง

ส่วนพระเอกก็เป็นศิษย์อยู่ในสำนักคงซางของนางเอกพอดี ยังเป็นเจ้าปีศาจน้อยจิตใจดี มุ่งมั่นตั้งใจว่าจะบำเพ็ญเพียรเป็นเซียน ทว่าด้วยสายเลือดในตัว ไม่ว่าพระเอกจะตั้งใจเพียรพยายามสักแค่ไหน แต่สุดท้ายก็ยังถูกรังเกียจเหยียดหยามและกีดกันออกไปอยู่ดี ต้องทนถูกคนทุบตีรังแกได้รับความอยุติธรรมสารพัด แต่ก็ไม่มีใครเห็นใจสงสารหรือคิดจะเรียกร้องความยุติธรรมให้ เพียงเพราะสายเลือดปีศาจที่ไหลเวียนอยู่ในตัว ไม่เคยมีใครเข้ามาทำดีด้วยโดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทน เพราะทุกส่วนในร่างกายของปีศาจสามารถเอาไปทำยาทำอาวุธทำอะไรได้หมดตั้งมากมาย เป็นแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนพระเอกชาชินเย็นชาไม่เชื่อใจใคร ส่วนพวกที่ดีกับตนก็ล้วนถูกพวกนักพรต+เซียนฆ่าตายหมดแล้ว แต่ถึงกระนั้นพระเอกก็ยังใฝ่ดีอยากกราบเข้าสำนักเซียนและเป็นลูกศิษย์ของอาจารย์เซียนสักคน ... 

คือในเรื่องจันทราอัสดงตอนจบอะ ตอนนั้นปีศาจมารที่ดีสามารถอยู่ร่วมกับเซียนหรือผู้บำเพ็ญได้เป็นปกติแล้วนะ ไม่คิดว่ายุคต่อมาหลังท่านจอมมารเร้นกายเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นในอดีตจะเกิดขึ้นอีก อ่านแล้วโคตรสงสารปีศาจทั้งหลายในเรื่อง เป็นยุคที่ปีศาจตกต่ำมาก ชีวิตไร้ค่ายิ่งกว่ามดปลวก ปีศาจทำร้ายฆ่าคน+ฆ่าเซียน+ผู้บำเพ็ญหรือใครไม่ได้เลย เว้นแต่พวกเดียวกันถึงไม่ผิด ต้องยอมเป็นฝ่ายถูกกระทำอยู่เพียงฝ่ายเดียว แต่อีกฝั่งสามารถฆ่าปีศาจได้ ไม่ว่าจะปีศาจดีหรือเลวก็ไม่ผิดจ้าาา ตรรกะบ้าอะไรวะ สรุปดีชั่วไม่ได้อยู่ที่สายเลือดหรือชาติกำเนิด แต่อยู่ที่นิสัยสันดานล้วนๆ จ้า 

ตอนแรกนางเอกก็คิดจะฆ่าพระเอกแหละเพื่อตัดเภทภัยในอนาคต แต่ต่อมาก็พยายามเปลี่ยนวิธีคือให้พระเอกสมหวังกับแสงจันทร์ขาวในใจแล้วออกจากสำนักไปเองดีกว่า พยายามลบล้างความแค้นที่พระเอกมีต่อสำนัก แต่ทำไปทำมาพระเอกกลับมาชอบตัวนางเอกซะอย่างนั้น พระเอกก็นึกว่าที่นางเอกช่วยตน+การกระทำต่างๆ ที่ทำมาคือชอบตัวเอง ต่างคนต่างเข้าใจผิด พอรู้ว่านางเอกไม่ได้มีใจให้พระเอกก็โคตรผิดหวังเสียใจ แล้วไหนจะเรื่องที่พ่อนางเอกต้องการสังหารพี่อีก (ทั้งๆ ที่นางเอกเคยขอร้องแล้วแต่พ่อกลับผิดคำพูด) พระเอกถึงขั้นต้องฝืนกลายร่างปฐมภูมิออกมาเพื่อหลบหนี นางเอกก็ไม่รักสำนักเซียนก็ไม่ต้อนรับ สุดท้ายไม่มีทางเลือกแล้วพระเอกเลยต้องออกจากสำนักไป ...

ท้ายที่สุดทุกอย่างก็คล้ายจะหวนคืนสู่เส้นทางเดิม แต่ที่ต่างคือชาตินี้พระเอกยังไม่ได้ทำอะไรผิดต่อนางเอกเลย รักและจริงใจต่อนางเอกมาก ไม่เคยทำร้ายนางเอกเลย โดนนางเอกหลอก+ทำร้ายกี่หนก็ไม่เคยถือโทษโกรธเคือง จนในที่สุดนางเอกก็เริ่มเปิดใจให้ท่านราชันปีศาจในช่วงวัยรุ่น เริ่มหวั่นไหวใจเต้นคิดจะครองคู่กับอยู่กับเขา ทว่าสุดท้ายพวกเขาก็ต้องมาถึงทางตัน เพราะทั้งคู่ต่างก็เป็นคนสำคัญของเผ่าพันธุ์ มีภาระหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ ยิ่งอยู่สูงสิ่งที่ต้องแบกรับไว้ก็ยิ่งหนักหนาสาหัสมากกว่าคนทั่วไป ไม่อาจทำตามใจตัวเองได้ทั้งหมด นางเอกต้องปกป้องแดนเซียน ส่วนพระเอกก็ต้องกอบกู้วงศ์ตระกูลและปกป้องเหล่าปีศาจทั้งหลายให้มีที่ยืนเหมือนกัน...

เนื้อเรื่องเข้มข้น+รันทด หวานปนขม ถูกใจสายดราม่าอย่างเรานักแล วิบากกรรมเยอะจัดแต่ก็จบแฮปปี้นะ ระหว่างทางแสนสาหัส(ยิ่งกว่าจันทราอัสดงอีกมั้งเนี่ย) อย่าลืมเตรียมผ้าเช็ดหน้าไว้คอยซับน้ำตาเป็นระยะ ชีวิตพระเอกน่าฉงฉานนมาก อ่านจบแล้วจะไม่เกลียดพระเอกเลย อ่านๆ ไปเดี๋ยวจะมีเฉลยว่าทำไมพระเอกต้องทำแบบนั้นๆ คือพี่แกก็พยายามสุดๆ แล้วแหละ ถึงขนาดไม่ยอมเป็นเทพแต่ขอฉีกกระชากมิติฝืนมติสวรรค์เพื่อไปตามหาพบหน้าเมียอีกสักครั้ง ...ดีที่มีตอนพิเศษปลอบใจ ได้เห็นช่วงที่ท่านราชันปีศาจไล่ตามจีบสาว ได้ใช้ชีวิตตามใจตัวเองแบบไม่ต้องแบกรับอะไรอีกแล้ว ทุกอย่างกลับคืนสู่สมดุล ได้ใช้ชีวิตเรียบง่ายมีความสุขในโลกที่ไม่มีการแบ่งแยกเซียนกับปีศาจอีกต่อไป...จบบริบูรณ์