แด่วัยเยาว์ของเราที่ผ่านพ้น 2 เล่มจบ

แด่วัยเยาว์ของเราที่ผ่านพ้น 2 เล่มจบ / ผู้แต่ง : ซินอี๋อู้
ผู้แปล : ดารินทิพย์
สำนักพิมพ์ Siam Inter Book

เธอเกิดมา ได้รัก ได้พยายาม สมหวังนับเป็นโชค ไม่สมหวังนับเป็นชะตา
แน่นอนว่า พวกเราตอนเป็นวัยรุ่นมีหรือจะเชื่อว่า
จะมีโชคชะตาบางอย่างที่ไม่มีวันเป็นของเรา ...

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)
เจิ้งเวย ยัยหนูน้อยแก้มใสตัวแสบที่หลงรัก หลินจิ้ง พี่ชายข้างบ้านผู้เงียบขรึม ที่เติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก แถมยังประกาศกร้าวว่าจะต้องแต่งงานกับเขาให้ได้เมื่อโตขึ้น
เพื่อจะได้คบกับอีกฝ่าย เธอจึงมุ่งมั่นพยายามสอบเข้าเรียนมหาวิทยาลัยในเมืองเดียวกันกับเขา เพื่อจะได้เลื่อนสถานะไปเป็นแฟนสาวอย่างเป็นทางการสักที หลังจากที่รอมานาน
ทว่าฝันที่วาดไว้กลับต้องพังทลาย เมื่อจู่ๆ คนที่เคยอยู่ข้างกายเธอมาตลอดกลับไปเรียนต่อต่างประเทศโดยไม่บอกไม่กล่าว ไม่ร่ำไม่ลา ทิ้งไว้เพียงของขวัญวันเกิดที่เธอเคยให้เมื่อตอนอายุครบ 18 เท่านั้น แต่ผ่านไปไม่นานเจิ้งเวยก็ได้รู้เหตุผลที่ทำให้เขาต้องจากไป
หลังจากที่พ่อกับแม่ของเธอหย่าขาดจากกัน..

นิสัยนางเอกในช่วงเล่มแรกสมัยตอนเรียนจะค่อนข้างแสบเหมือนเด็ก ร่าเริง เอาแต่ใจ
มุทะลุ แต่ก็เป็นคนตรงไปตรงมาและมองโลกในแง่ดี ในเวลาที่เจอกับปัญหาเธอจึงสามารถฟื้นคืนสภาพได้ค่อนข้างเร็ว ไม่จมปลักอยู่กับความทุกข์นาน
อย่างตอนที่รักแรกจากไป พอรู้สาเหตุแล้วก็ไม่ได้ไล่ตามอีก
คิดว่าของไหนที่เป็นของเราก็ต้องเป็นของเรา แต่ถ้ามันไม่ใช่ก็คือไม่ใช่
เพราะฉะนั้นเธอจะหาคนที่ดีกว่าเขาเป็นร้อยเท่าให้จงได้..
และต่อมาเธอก็ได้พบกับคนที่สามารถทำให้หัวใจสั่นไหวได้อีกครั้ง เฉินเซี่ยวเจิ้ง
รุ่นพี่คณะสถาปัตย์ที่แสนจะเย็นชา ไม่ชอบสุงสิงกับใคร ขยันหัวดีแต่มีฐานะยากจน
นิสัยต่างกันคนละขั้ว กว่าจะลงเอ่ยกันได้เลยค่อนข้างเหนื่อยหน่อย
เพราะนางเอกก็ไม่ใช่ผู้หญิงในแบบที่เขาต้องการ ดังนั้นเขาจึงวิ่งหนีส่วนเธอก็ต้องวิ่งตาม ..
นางเอกเรื่องนี้ไม่ชอบการแอบรัก เพราะฉะนั้นเมื่อเธอตกหลุมรักใครแล้วจึงพร้อมพุ่งเข้าใส่
ไม่คิดปิดบัง ถ้ารักก็ทุ่มเต็มที่ ให้ใจเกินร้อย ส่วนอีกฝ่ายจะให้กลับมามากหรือน้อยก็ไม่สำคัญ...เมื่อแน่ใจว่าชอบ ก็ไม่ลังเลที่จะไล่ตามจีบอีกฝ่ายอย่างใจกล้าบ้าบิ่น
หากใครมาถามก็พร้อมยืดอกรับอย่างเปิดเผยว่าชอบเขาจริงๆ...

แต่เมื่อผ่านอุปสรรคจนได้คบกัน และคิดว่าคงจะได้อยู่ด้วยกันแบบนี้ตลอดไปอย่างราบรื่น
แต่ทว่าหนทางข้างหน้าและโลกภายนอกนั้นกลับเต็มไปด้วยตัวแปรมากมายที่เรามักคาดไม่ถึง บางครั้งบนเส้นทางของการเติบโตก็ไม่อาจอาศัยคำว่ารักได้เพียงอย่างเดียว
บางทีเมื่อตื่นจากฝันในวัยเยาว์ คนที่อยู่ข้างกายเราก็อาจเป็นใครอีกคน..และสุดท้ายทุกอย่างก็อาจต้องพังทลาย เมื่อเขาตัดสินใจเลือกอนาคตที่ก้าวหน้ามากกว่าได้อยู่กับเธอ...

 ...เวลาเห็นพวกแนวรักครั้งแรก รักในวัยเยาว์ทีไรนี่หวั่นๆ ใจทุกที เพราะรู้ว่าจะต้องมีดราม่า
ต้องหน่วง หรืออาจจะจบแบบไม่สวยแน่ๆ เลย 55 ...แต่เรื่องนี้ผิดคาดจ้า
จริงๆ มันก็มีดราม่ามีหน่วงเป็นพักๆ นะ แต่เพราะทัศนคติและการมองโลกในแง่ดีของนางเอก
เราเลยไม่ได้รู้สึกเศร้าหรือหดหู่นาน แป๊บๆ ก็หายแล้ว(เหมือนนางเอกแหละ)
ไม่เหมือนตอนอ่านเรื่องกาลครั้งหนึ่งรักของเรา อันนั้นอ่านจบแล้วยัง move on ไปต่อไม่ได้อีกหลายวัน เพราะเรื่องนั้นพอนางเอกล้มแล้ว แทบลุกไปต่อไม่ได้อีกเลย แถมยังทำร้ายตัวเองแบบนั้นอีก..เสียจายยย T^T  
แต่เรื่องนี้หลังจากที่นางเอกต้องสูญเสียความรักครั้งที่ 2 ไป น้องก็ยังมองโลกในแง่ดีใช้ชีวิตได้เหมือนเดิม พร้อมเปิดใจใหม่ เมื่อรู้สึกเหงาอยากมีแฟนก็ไปดูตัวหาคนที่เหมาะสม
สิ่งที่ต่างไปจากเดิมคือไม่มียัยหนูน้อยแก้มใสที่เคยเอาแต่ใจหรือใจร้อนอีกแล้ว
แต่เปลี่ยนเป็นผู้หญิงที่รอบคอบ สุขุมและใจเย็นขึ้น ตามวัยและประสบการณ์
ซึ่งยังคงมีความร่าเริงเป็นกันเอง เพียงแต่ความกล้าและความมุทะลุมีเคยมีในวัยเยาว์นั้นได้หายไปเกือบหมดแล้ว...

แล้ววันหนึ่งทั้งพี่ชายข้างบ้านและรุ่นพี่ก็ต่างกลับมา คนหนึ่งตั้งใจแล้วว่าจะไม่พลาดอีก
ค่อยๆ วางแผนรุกคืบไปเรื่อยๆ ยืดหยุ่นตามสถานการณ์แต่เด็ดขาดชัดเจน รู้ว่าตอนไหนควรรุก ตอนไหนควรปล่อย
ส่วนอีกคนนั้นมีโอกาสมากกว่าเพราะได้ทำงานที่เดียวกัน ทั้งนางเอกก็ยังมีใจให้อยู่
แต่น่าเสียดายที่กลับยังโลเล อ้ำๆ อึ้งๆ ไม่เด็ดขาดสักกะที ...
แบบนี้คงพอเดาได้แล้วล่ะเนาะว่าสุดท้ายใครคือตัวจริง คือคนที่นางเอกยอมมอบหัวใจให้
ซึ่งตอนที่อ่านเราก็ชอบนะที่สุดท้ายเป็นคนนี้ เพราะถึงพี่แกจะมาช้าไปหน่อย
แต่ก็หนักแน่นมั่นคง ต่อให้ฟ้าถล่มก็สามารถแบกรับแทนเราได้ อยู่ด้วยแล้วอุ่นใจ
ไม่ต้องมาคอยกังวล...เป็นคนที่เหมาะกับคำว่าตลอดไปมากที่สุด...

.. ฉันรู้สึกว่าการเดินจากไปเป็นการตัดสินใจที่ดีที่สุด แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังนึกเสียใจ

ซึ่งความเสียใจก็ยังคงอยู่จนถึงทุกวันนี้
และจะเพิ่มทวีขึ้นทุกครั้งที่เจอเธอหรือได้ยินข่าวคราวของเธอ
ฉันอยากให้คนที่อยู่กับฉันไปตลอดชีวิตเป็นเธอ
ถ้านี่ไม่ใช่ความรัก....

งั้นฉันก็ไม่รู้ว่าความรักคืออะไร ฉันไม่กล้าพูดว่าจะยอมอยู่หรือยอมตายเพื่อเธอ

แต่ขอแค่ฉันอยู่ข้างกายเธอ ฉันจะพยายามทุกอย่างเท่าที่ฉันทำได้ 

เพื่อมอบความสุขให้เธอ ปกป้องเธอให้ปลอดภัย ....

 

แกล้งร้ายให้รัก 2 เล่มจบ

 

แกล้งร้ายให้รัก 2 เล่มจบ

ผู้แต่ง :  一雁不成夏 (Yi Yan Bu Cheng Xia)

ผู้แปล : นกหงส์หยกตัวยักษ์

สำนักพิมพ์ Meedee

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)
นายเอก เฉียนเฉิง หนุ่มน้อยรูปหล่อ บ้านรวย เป็นทายาทเพียงคนเดียวของเฉียนกรุ๊ป
พ่อเป็นประธานบริษัท ส่วนแม่เป็นอดีตดาราสาวสวย น้องเป็นลูกคนรวยขนานแท้ ถูกเลี้ยงแบบสปอยล์ตามใจมาตั้งแต่เด็ก เรื่องเรียนไม่เก่งแต่เรื่องเล่นเป็นที่หนึ่ง
เป็นคุณชายเอาแต่ใจอยากได้อะไรต้องได้ ดังนั้นเมื่อผู้หญิงที่ตนเองหมายมั่นจะให้เป็นภรรยาในอนาคตดันไปชอบคนอื่นเข้า คุณชายน้อยที่ไม่เคยถูกใครขัดใจมาก่อนมีหรือจะยอมอยู่เฉย

ลั่วยวน เด็กหนุ่มหน้าตาดีเหมือนลูกครึ่ง หัวดีมากกแต่บ้านจน แม้จะได้ทุนเรียนต่อแต่ก็ต้องทำงานพิเศษสารพัด เพื่อหาเงินมาเป็นค่าใช้จ่ายและดูแลน้องสาวอีก 2 คน เพราะเพื่อนสาวที่นายเอกชอบดันมาปลื้มพระเอก จึงทำให้พระเอกตกเป็นเป้าถูกกลุ่มของนายเอกตาม Bully จนสุดท้ายพระเอกสู้กลับ อัดคนที่นายเอกพามารุมซะหมอบ นายเอกถึงได้ยอมรับปากว่าจะเลิกแกล้ง แต่พอคล้อยหลังก็กลับไปคิดหาแผนการใหม่ แล้วก็เปลี่ยนมาใช้แผนตีสนิทขอเป็นเพื่อนแทน กะว่าพอเป็นเพื่อนแล้วจะได้ลากพระเอกไปเที่ยวเล่นให้เสียการเรียน ไม่มีเวลาอ่านหนังสือ ผลการเรียนจะได้ตกสอบไม่ผ่าน ไม่ได้รับทุนการศึกษาต่อและถูกไล่ออกจากโรงเรียน...

แต่แกล้งไปแกล้งมาดันหลงรักอีกฝ่ายเข้าจริงๆ พอสารภาพความรู้สึกก็คบกันหวานชื่น นายเอกติดพระเอกมาก ถึงจะเป็นคุณชายเสเพลแต่เรื่องรักนั้นไร้เดียงสามากกก ถ้ารักแล้วคือรักเลยไม่เปลี่ยนใจ พอรู้ว่าพระเอกวางแผนไว้ว่าจะไปเรียนต่อเมืองนอก น้องก็ไปบอกพ่อว่าพอจบม.6 จะไปเรียนตปท.นะ แล้วจะขอพาพระเอกไปเรียนด้วยกัน
กะให้อยู่ภายใต้ปีกตระกูลเฉียนเดี๋ยวบ้านนายเอกส่งเสียเอง พ่อก็โอเค เพราะรู้ว่าพระเอกเรียนเก่งเลยสนับสนุน นายเอกก็ฝันหวานคิดว่าต่อไปคงได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน แต่กลายเป็นว่าพระเอกดันมาขอเลิกเฉย นายเอกทำใจไม่ได้จึงตามไปง้อขอเหตุผล
แต่พระเอกก็ทำตัวเย็นชาใส่ อ้างแต่เรื่องเงิน สุดท้ายนายเอกเกิดอุบัติเหตุจนต้องเข้าโรงพยาบาล ทั้งสองคนจึงแยกย้ายกันไปและไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย กระทั่งผ่านไป 12 ปีถึงได้กลับมาเจอกันอีกครั้งที่งานเลี้ยงรุ่น...

พอเจอหน้ากันนายเอกก็พูดจาเหยียดหยามข่มพระเอก เพราะนึกว่าพี่แกเป็นราชการจนๆตำแหน่งไม่สูง เงินเดือนน้อย ประกอบกับเรื่องในอดีตที่ถูกทิ้งด้วย(ยังจำไม่เคยลืมเลือน 55) หลังจบงานน้องก็เมาไม่รู้เรื่องจนเกือบถูกคนอื่นพาขึ้นรถไปด้วย แต่พระเอกมาขวางไว้ พาคนเข้าโรงแรมแล้วจับกินตั้งแต่วันแรกที่กลับมาเจอหน้ากันเลย ...พอตื่นมาแล้วรู้ว่าตัวเองเมาจนขึ้นเตียงกับพระเอก น้องก็โมโหแต่แกล้งทำเป็นว่าไม่มีอะไร แถมยังพูดจาเหยียดหยามใส่พระเอกไปอีกรอบ (คราวนี้หนักกว่าเดิม) และต่อมาก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้นายเอกได้รู้ว่า จริงๆ ตำแหน่งของพระเอกนี่ไม่ใช่ขี้ๆ เล่นๆ เลย อีกฝ่ายไม่ใช่เด็กนักเรียนทุนยากจนที่ตนเคยกลั่นแกล้งอีกแล้ว แต่กลายเป็นคนใหญ่คนโตที่ไม่ว่าใครก็อยากเข้าหา อยากเข้ามาประจบประแจง 
ดังนั้นเพื่อบริษัทและอนาคตของตระกูลเฉียน นายเอกจึงจำต้องวางศักดิ์ศรี ละทิ้งความโกรธ และแบกหน้ากลับไปหาพระเอกใหม่อีกครั้ง...โดยหารู้ไม่ว่านี่คือหลุมพรางของพี่แก

เรื่องนี้เดาทางง่าย ไม่สลับซับซ้อน นิสัยนายเอกจริงๆ คือใสซื่อ เจ้าน้ำตาเหมือนสาวน้อย ยิ่งเป็นเรื่องรักหรือเรื่องที่เกี่ยวกับพระเอกก็ยิ่งบ่อน้ำตาแตกง่าย ผิดกับภาพลักษณ์คุณชายเอาแต่ใจลิบลับ 55 (ตอนเห็นภาพปกเล่ม 1 ดิฉันเกือบเดาโพผิดจ้า) ส่วนพระเอกก็เจ้าเล่ห์ หัวดี ไม่ค่อยพูด ไม่ชอบอธิบาย แถมยังเจ้าแผนการอีกต่างหาก
แต่มีปมเรื่องที่ตัวเองจน จึงทำให้กลัวว่าถ้าตัวเองไม่มีอะไรเลยวันหนึ่งนายเอกอาจจะเบื่อแล้วทิ้งไป ดังนั้นพี่แกจึงอยากพึ่งพาตัวเองและแข็งแกร่งให้ได้โดยไม่ต้องอาศัยใคร อยากเป็นฝ่ายปกป้องดูแลและเป็นที่พึ่งพิงให้กับนายเอกในอนาคต (สามีมากกกก) มีความเป็นผู้นำและยึดมั่นในอุดมการณ์นี้มาก แต่ไม่ยอมบอกเหตุผลที่แท้จริง ชอบพูดสั้นๆ แล้วไม่อธิบายอะไร เลยมักทำให้เข้าใจผิด+ไม่เข้าใจกัน พอไม่บอกตรงๆ นายเอกก็ตีความเข้าใจไปอีกแบบ ทำร้ายจิตใจกันไป จนเกือบทำให้ต้องทางใครทางมันกันอีกรอบ..

ป.ล. มีคำผิดบ้างประปรายตามสไตล์พี่สยามแหละน้อออ 55