ผู้คนในวังหลวงล้วนหลอกลวงข้าทั้งนั้น 2 เล่มจบ

 

ผู้คนในวังหลวงล้วนหลอกลวงข้าทั้งนั้น 2 เล่มจบ
ผู้แต่ง : ร เรือในมหาสมุท
สำนักพิมพ์  Rose Publishing

" ข้าอยากถาม..วันนั้นที่นกส่งสารของหลินมู่เข้ามา ที่เราคุยกันอยู่
พี่เฟิงเหมียนโกรธอะไรข้าหรือไม่ "

" ไม่มีสิ่งใด "

" มีสิ " จงเจียอี้สะกิดเหมือนอยากให้หันไปสบตา แต่เซียวเฟิงเหมียนไม่หันไป
" งั้นข้าขอโทษได้หรือไม่ "

" ฝ่าบาทยังไม่ทราบว่ากระหม่อมโกรธอันใด จะขอโทษเรื่องใด "

" ก็ขอโทษทุกเรื่อง "

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)
นายเอก เซียวเฟิงเหมียน เป็นลูกศิษย์ของหมอเทวดาบูโม่โฉว ที่เร้นกายอยู่ในป่าเขา
ไม่ข้องแวะกับคนภายนอก แต่เพราะเรื่องอาการป่วยของฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน อาจารย์จึงถูกขอร้องให้ลงจากเขา แต่อาจารย์ก็รังเกียจกลิ่นมนุษย์เหลือเกิน
จึงโยนภาระหน้าที่ในการรักษานี้ไปให้นายเอกซึ่งเป็นลูกศิษย์เพียงคนเดียวแทน..

พระเอก จงเจียอี้ ฮ่องเต้ที่ป่วยโดยไม่ทราบสาเหตุ ทำให้เดินเหินไม่ได้ต้องนั่งรถเข็นตลอดเวลา ชายหนุ่มที่ต้องแบกภาระหน้าที่เอาไว้เต็มสองบ่า ไม่อาจกระทำหลายสิ่งได้ตามใจตนเอง รวมไปถึงเรื่องที่ต้องแต่งงานกับคนที่เขาไม่ได้รัก..

พระเอกเรื่องนี้เป็นฮ่องเต้ที่ต้องแต่งงานมีลูก เพราะต้องทำตามคำสัญญาและความปรารถนาของพ่อให้สำเร็จ จึงทำให้ต้องหมั้นหมายกับองค์หญิงของราชวงศ์เก่า
ที่มีอีกฐานะหนึ่งคือเป็นองครักษ์ประจำตัวของตนเอง...
เนื่องจากเวลานี้  3 ตระกูลใหญ่ที่เป็นตระกูลชนชั้นสูงมีอำนาจมากเกินไป
จึงคิดหมายปองบัลลังก์มังกร สมคบคิดกันวางแผนสังหารอดีตฮ่องเต้กับอดีตฮองเฮา
บ้านเมืองเกิดความระส่ำระส่าย ราชวงศ์อ่อนแอ ราชสำนักถูกคนของ 3 ตระกูลใหญ่ควบคุม
ดังนั้นเพื่อรักษาชีวิตและตำแหน่งฮ่องเต้ต่อจากพ่อ พระเอกจึงต้องแสร้งทำเป็นเหมือนร่างกายอ่อนแอ ขาพิการ ไร้ซึ่งวรยุทธ์...

พระเอกปลดคนและหมอหลวงในวังออกหมด ไม่มีคนสนิท มีเพียงคู่หมั้นที่ควบตำแหน่งองครักษ์เท่านั้นที่อยู่ข้างกาย ตอนที่นายเอกเข้ามาเป็นหมอ พระเอกจึงระแวงเพราะไม่รู้ว่าเบื้องหลังนายเอกเป็นคนของใคร จะมาดีหรือมาร้าย
หารู้ไม่ว่าจริงๆ แล้วนายเอกก็ไม่ได้อยากมาหรอกเน้อ เพราะตัวเองก็มีความลับที่บอกใครไม่ได้เหมือนกัน...นั่นก็คือนายเอกเป็นผู้ชายแต่ต้องแต่งตัวเป็นหญิง และก็แต่งแบบนี้มาตั้งแต่เล็กจนโต สาเหตุก็เพราะคำสาปปานแดงที่ติดตัวมาตั้งแต่กำเนิด ...
คือถ้านายเอกไปตกหลุมรักใครแล้วสารภาพรัก หากถูกอีกฝ่ายปฏิเสธไม่รับรัก
นายเอกก็จะต้องตายภายในวันนั้นก่อนตะวันตกดิน..
ดังนั้นนายเอกจึงถูกปลูกฝังให้หวาดกลัวการมีคู่ครองมาตั้งแต่เด็ก
พอพ่อกับแม่ตายก็ขึ้นเขาไปอยู่กับอาจารย์ คิดครองตัวเป็นโสดไปชั่วชีวิต
โชคดีที่นายเอกมีใบหน้างดงามเหมือนผู้หญิงพอดี ส่วนลูกกระเดือกก็มองไม่ค่อยเห็น
แถมยังมีน้ำเสียงสูงไม่เหมือนผู้ชาย ก็เลยไม่มีใครเคยจับได้ ขนาดพระเอกยังมองไม่ออก
ถ้าไม่บังเอิญไปเห็นตอนอาบน้ำ...ก็คงไม่รู้...

พอมาอยู่ในวังทำหน้าที่หมอ นายเอกก็เริ่มสงสัยว่าตกลงพระเอกป่วยจริงเหรอ
เพราะพี่แกไม่ค่อยให้ความร่วมมือในการรักษาเลย แต่กลับชอบหาเรื่องแหย่และแกล้งตัวเองซะมากกว่า บางทีนายเอกทนไม่ไหวหมั่นไส้มากๆ เข้า ก็จะแกล้งเอาเข็มปักขาตอนรักษาซะเลย ชอบแกล้งดีนัก ..หึหึ
ยิ่งพอรู้ว่านายเอกเป็นคนดี ไม่ได้คิดร้าย พระเอกก็ยิ่งชอบแกล้งชอบหยอกเขา
เวลาอยู่กับคนอื่นจะนิ่งๆ ขรึมๆ ไม่แสดงอารมณ์ แต่พออยู่กับนายเอกตามลำพังเมื่อไรจะเหมือนหมาน้อยขี้อ้อน ขี้เล่น ทะเล้นทันที ชอบอ่อย ชอบเต๊าะ จนนายเอกเริ่มหวั่นไหว
แต่ก็ต้องพยายามห้ามใจเพราะติดเรื่องคำสาป ประกอบกับพระเอกเองก็มีคู่หมั้นคู่หมายอยู่แล้วด้วย..

เป็นเรื่องการเมือง ที่ดูจะหนักไปที่เรื่องการแค้นมากกว่า ปมไม่ซับซ้อน
เน้นไปที่การหาทางจัดการคิดบัญชีกับพวก 3 ตระกูลใหญ่ หาทางเรียกความมั่นใจจากประชาชนและทำให้ขุนนางหันกลับมายืนข้างตนเอง
โดยมีน้องชายฝาแฝดกับท่านลุงที่เป็นญาติฝั่งแม่ คอยให้ความช่วยเหลือ+ช่วยแสดงละคร
และมีคู่หมั้นกับนายเอก(ที่ตกกระไดพลอยโจน) คอยช่วยเหลือบ้าง
มีเรื่องสัตว์เทพที่ทำให้นายเอกได้รู้เรื่องบรรพบุรุษของตัวเอง รวมถึงที่มาของปานคำสาป
และสาเหตุที่พระเอกต้องแต่งงานมีลูก

ซึ่งพระเอกจะย้ำอยู่ตลอดว่าไม่ได้รักคู่หมั้นแบบชาย-หญิง แต่รักแบบพี่-น้อง (คู่หมั้นก็คิดแบบเดียวกัน) ดังนั้นเวลาเข้าหอ พระเอกจึงเข้าเฉพาะวันที่มีโอกาสตั้งครรภ์สูงเท่านั้น (เข้าแบบมาเร็วเคลมเร็ว เพราะทั้งสองคนไม่ได้อยากร่วมหอกัน ลำบากใจ อึดอัด)
พอตั้งท้องแล้วได้ลูกชายก็ไม่ยุ่งอีกเลย
แม้จะเข้าใจแต่ลึกๆ นายเอกก็ยังเจ็บอยู่ดี แบบจี๊ดๆ แต่ไม่ได้แสดงออก ไม่ได้โกรธใคร (พี่สาวแสนดีT^T) ซึ่งทั้งพระเอกกับคู่หมั้นก็รู้ ทั้งสองคนก็อยากให้เรื่องแบบนี้จบเร็วๆ เพื่อความสบายใจของทั้งนายเอกและตัวเอง
ซึ่งน้องคู่หมั้นเองก็แสนดี (ไปโกรธน้องเขาไม่ได้หรอกนะ) ไม่มีพิษมีภัย ซื่อๆ
นับถือนายเอกเป็นศิษย์พี่ รู้ว่าคนเขารักกันก็สนับสนุนทุกอย่าง
อยากแยกตัวไปเร็วๆ น้องเข้าใจความรู้สึกของทุกคน...
... ก็จบแบบ Happy ending ครอบครัวสุขสันต์ แบบเรียลๆ 55

ป.ล. ชอบคู่รอง ที่เป็นคู่ของน้องชายฝาแฝดของพระเอกกับท่านแม่ทัพ
คู่นี้พระเอกพระราชทานสมรสให้เพราะรู้ว่าน้องชอบอีกฝ่าย แต่อีกฝ่ายไม่รู้ นึกว่าพระเอกกลั่นแกล้ง แรกๆ อิตาแม่ทัพเลยไปนอนในห้องเก็บฟืน55 ไม่ยอมเข้าหอไม่นอนด้วย
หลบหน้าเมียตลอด หลังๆ คิดได้เลยเลิกหลบ และกลับมานอนด้วยใหม่
คู่นี้ nc แซบมากกก มาก่อนคู่หลักอีก55 (คู่หลักกว่าจะได้กินก็เกินครึ่งเล่ม 2 เลยจ้า
แต่ก็ไม่น้อยหน้าคู่น้อง..พระเอกเวลาอยู่กับนายเอกนี่ยังกับคนละคน ต้องไปลองอ่านเอง ..ฮาๆๆ)

ป.ล. เรื่องนี้เป็นนิยายจีนที่คนไทยแต่ง สำนวนไม่ได้จีนมากแต่ก็ใช้ได้อยู่นะ
แต่มีบางประโยค บางคำพูดที่เราอ่านแล้วรู้สึกว่ามันดูห้วนๆ ทื่อๆ แข็งๆ ไปหน่อย (ความรู้สึกส่วนตัวเน้อ) กับเรื่องคำราศัพท์ในเรื่อง ที่เดี๋ยวก็ใช้เดี๋ยวก็ไม่ใช้...

มเหสีข้าเป็นผู้ชาย เล่ม 1

มเหสีข้าเป็นผู้ชาย (朕的皇后是男人) เล่ม 1  
ผู้แต่ง : 萧染
ผู้แปล : กุ่ยหร่าน
สำนักพิมพ์  My Novel

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)
ชาติที่แล้วพระเอกถูกแฟนสาวทิ้ง เพิ่งอกหักสดๆ ร้อนๆ แถมยังมาถูกรถชน
และสุดท้ายก็ทะลุมิติมาอยู่ในร่างของ ตงฟางเยว่ซั่ว ฮ่องเต้แคว้นเสวี่ย
ที่มีชื่อเดียวกันกับตัวเอง พระเอกฟื้นขึ้นมาด้วยความมึนงง แถมยังไม่มีความทรงจำของเจ้าของร่างเดิมติดตัวแม้แต่น้อย คนรอบข้างเลยนึกว่าพี่แกตกม้าจนความจำเสื่อม  

พอรู้ว่าตัวเองทะลุมิติมาและกลายเป็นฮ่องเต้ จากที่ตกใจก็กลายเป็นหน้าชื่นตาบาน
เพราะคิดว่าจะมีหญิงงามในตำหนักมากมายให้โอบกอด อยากจีบใครก็ได้
ดีจริงๆ 55... แต่ดีใจได้ไม่นานความจริงก็ปรากฏ เพราะนอกจากจะได้รู้ว่าตัวเองไม่มีหญิงสาวสามพันนางในวังหลังให้โอบกอดแล้ว ฮองเฮาเพียงหนึ่งเดียวที่ตนแต่งด้วยก็ยังเป็นผู้ชายอีกต่างหาก แถมยังดูฉลาดมาดแมน สมเป็นฮ่องเต้มากกว่าตัวเองซะอีก..โอ้ววว

หวังหลีเยว่ บุตรชายของอัครเสนาบดีแคว้นเฟิง ชายหนุ่มรูปงามและเป็นถึงขุนพลอันดับหนึ่งของแคว้น บุ๋นก็ได้บู๊ก็เก่ง นิสัยนิ่งๆ เย็นชา (ผิดกับพระเอกลิบลับ)
แต่คนที่เพอร์เฟคเช่นนี้กลับต้องมาแต่งให้กับฮ่องเต้แคว้นเสวี่ย และกลายเป็นฮองเฮาของเขาซะได้ ...ตอนที่พระเอกรู้ว่าฮองเฮาของตัวเองเป็นผู้ชายก็แทบรับไม่ได้
แต่พอได้เห็นหน้าอีกฝ่ายเท่านั้นแหละ..โดนตกไปเรียบร้อยจ้า
(ฮองเฮาของข้านี่นอกจากจะหน้าตาดีแล้ว ก็ยังออกว่าราชการทำงานแทนข้าได้
แถมวรยุทธ์ยังสูงส่งจนไม่มีใครสู้ได้อีก สายตาในการเลือกคนของข้า(คนก่อน)นี่ ช่างยอดเยี่ยมจริงๆ..55)

นายเอกยังไม่เคยมีอะไรกับเจ้าของร่างเดิม เพราะอีกฝ่ายเคยรับปากว่าถ้านายเอกไม่ยินยอมก็จะไม่บังคับฝืนใจ แต่อิพระเอกนี่โผล่มาจากไหนไม่รู้ มาถึงได้แค่ 3 วัน ก็ดันวางยาแล้วจับคนเขากินเรียบเฉยเลย คือจะกินตรงๆ ก็ไม่ได้เพราะวรยุทธ์สูงเหลือเกิน สู้ไม่ไหว พอนายเอกตื่นขึ้นมาก็โมโหมากกก แทบอยากจะฉีกพระเอกเป็นชิ้นๆ
ไม่นึกว่าพระเอกจะกล้าทำเรื่องแบบนี้กับตัวเอง 
คืออิพี่เห็นนายเอกแวบแรกก็ชอบเลยจ้า จากเดิมที่ไม่ได้ชอบผู้ชายก็เปลี่ยนใจทันที
แบบนายเอกหน้าตาดีมากกอะ ตอนที่อยู่แคว้นเดิมก็มีทั้งผู้หญิงผู้ชายมารุมชอบ
แต่ตอนที่ถูกพระเอกจับกดจริงๆ นายเอกก็รู้สึกดีนะ ทว่าศักดิ์ศรีมันมีมากกว่าเลยปากแข็งไม่ยอมรับ ส่วนพระเอกก็ไม่เข็ดนะจ๊ะ นายเอกทั้งด่าทั้งตีก็แล้ว แต่พี่แกก็ยังพยายามที่จะเกาะติด คิดแต่จะจับคนเขากินอีกให้ได้..

แต่นายเอกก็ไม่ยอมให้พระเอกเข้าใกล้เลย พอมาหาก็ให้คนขวางไว้ ไม่ให้เข้าตำหนัก
มียอมให้เข้ามาครั้งหนึ่ง แต่พอเห็นที่มุมปากพระเอกมีรอยจูบก็โกรธมากกก (ถูกใครจูบต้องลองไปอ่านดูจ้า55)  แต่พระเอกยังไม่รู้ตัว พอรู้ก็รีบวิ่งกลับไปอธิบาย
ยื่นข้อเสนอว่าจะให้ตัวเองทำอะไรก็ได้ ขอแค่นายเอกยอมเชื่อเท่านั้น  
นายเอกก็โอเค ทำอะไรก็ได้ใช่ไหม งั้นขอเป็นฝ่ายอยู่ข้างบนครั้งหนึ่งนะ ....หึหึ
แต่กลายเป็นว่าพอได้อยู่ข้างบนเองแล้วนายเอกกลับไม่ได้รู้สึกดีเท่าตอนที่พระเอกทำ...

ต่อจากนั้นพระเอกก็ชวนนายเอกไปพักร้อนข้างนอกวัง เพื่อเสริมสร้างความสัมพันธ์และจับกิน (นี่แหละจุดประสงค์ 55) ซึ่งหลังๆ นายเอกก็เริ่มมีใจและรู้สึกดีกับพระเอกแล้วเหมือนกันจึงยอมไปด้วย  พระเอกเลยให้องค์ชายสี่ที่เป็นน้องดูแลวังแทน  
แต่หลัง 1 เดือนผ่านไปเมื่อกลับมาปรากฏว่าสถานการณ์พลิก องค์ชายใหญ่ที่ถูกไล่ไปอยู่ที่ดินศักดินา ดันฉวยโอกาสตอนที่พระ-นายไม่อยู่กลับมาเมืองหลวง
และสร้างเรื่องใส่ร้ายนายเอก จนทำให้ต้องถูกจับเข้าคุก ...
อันที่จริงพระเอกก็เริ่มมีความทรงจำของร่างเดิมผุดขึ้นมาแล้วแหละ
เลยรู้ว่าทั้งหมดนี้เป็นกับดักที่เจ้าของร่างเดิมวางเอาไว้.. ตั้งแต่เรื่องตกม้า การวางแผนจับหนอนบ่อนไส้ที่อยู่ข้างกาย รวมถึงเรื่องที่นายเอกถูกใส่ร้ายนี่ด้วย...เอาล่ะซี่

สรุปเจ้าของร่างเก่านี่เป็นคนเก่งมีวรยุทธ์สูงนะจ๊ะ แต่นอกจากพี่แกจะเป็นฮ่องเต้แล้วก็ยังมีฐานะอื่นด้วย ซึ่งเป็นเหตุผลที่ทำให้พ่อยกบัลลังก์มังกรให้ ส่วนตัวนายเอกเบื้องหลังก็มีฐานะอื่นด้วยเหมือนกัน  และเป็นสาเหตุที่ทำให้พระเอกต้องใช้แผนแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์นี้มาเป็นข้ออ้างเพื่อเอาตัวนายเอกมา....

เท่าที่อ่านจบเล่ม 1 เนื้อเรื่องจะออกเรื่อยๆ ขำๆ มากกว่า เรื่องการเมืองการแย่งชิงบัลลังก์ยังมีไม่มากเหมือนปูพื้นอยู่ ยังไม่มีดราม่าอะไร พระเอกก็ยังบ้าๆ บอๆ ไม่เก่ง
วันๆ ได้แต่กินนอน กับพยายามเต๊าะและหาเรื่องกินนายเอก
แต่เราสงสัยอย่างหนึ่งว่า..นี่มันสวนสาธารณะหรือวังหลวงอะ 55  
ทำไมนักฆ่าลอบเข้ามากันง่ายจังหว่า แถมตอนที่นายเอกจับคนร้าย ตอนที่พระเอกวิ่งหนีก็ยังไม่มีทหารองครักษ์โผล่มาช่วยสักคน มีแต่นางกำนัลข้างกายที่เป็นวรยุทธ์คนเดียวที่ช่วย...555+

ป.ล. เรื่องนี้มีฉากสลับ 1 ฉากนะคะ

** เรื่องนี้มีแต่ Ebook นะคะสนใจลองอ่าน ตย.ได้ที่ ***

https://fictionlog.co/eb/6099216294a9ad001b0d0b69

ค่ำคืนนั้นลมวสันต์มาเยือน 3 เล่มจบ

 

ค่ำคืนนั้นลมวสันต์มาเยือน 3 เล่มจบ

ผู้แต่ง : เฟิงหลิวซูไต (Feng Liu Shu Dai)

ผู้แปล : หนิงอัน

สำนักพิมพ์ อรุณ 

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)
ชาติที่แล้วนางเอกเกิดมาขาพิการเดินไม่ได้ แต่โชคดีที่มีพี่ชายฝาแฝดรักใคร่คอยดูแล  
ดังนั้นต่อให้พ่อแม่จะไม่สนใจหรือไม่รักเธอ อวี๋เซียงก็ไม่แคร์ แต่น่าเสียดายที่พี่ชายฝาแฝดที่เธอรักกลับมีหัวใจพิการแต่กำเนิด จึงทำให้อวี๋เซียงต้องสละหัวใจของตัวเองเพื่อต่อชีวิตให้กับพี่ชาย

เมื่อนางเอกตายก็ทะลุมิติมาอยู่ในหนังสือนิยายที่ตัวเองอ่านเพียงแค่คำโปรย ทั้งยังต้องมาอยู่ในร่างของตัวละครสมทบหญิง ที่่ดวงซวยที่สุดและมีชื่อเดียวกับตัวเอง
นางเอกเข้ามาอยู่ในร่างของ อวี๋เซียง บุตรสาวพ่อค้า ที่ถูกคนของบ้านพระเอกหยิบผิดสลับตัวกับน้องสาวพระเอกมา จึงทำให้นางกลายมาเป็นบุตรสาวสายตรงของจวนหย่งเล่อโหว และกลายเป็นน้องสาวของพระเอก อวี๋ผิ่นเหยียน
ส่วนน้องสาวตัวจริงของพระเอกหรือนางเอกในนิยาย ก็กลายไปเป็นบุตรสาวพ่อค้าแทน

เนื่องจากเจ้าของร่างนี้เคยช่วยชีวิตพระเอกเอาไว้ จึงทำให้ขาทั้งสองข้างเดินเหินไม่ได้ 
พอนางเอกทะลุมิติมาแล้วรู้ว่าร่างใหม่ก็ยังเดินไม่ได้อีก จึงไม่ได้เครียดอะไรเพราะชินแล้ว
และเพื่อไม่ให้ตัวเองต้องมีจุดจบเหมือนในหนังสือ ดังนั้นนางเอกจึงต้องทำตัวดีๆ
เป็นน้องสาวที่ว่าง่าย+น่ารัก พยายามทำให้พระเอกซึ่งเป็นพี่ชายรักใคร่เอ็นดู เพื่อจะได้มีชีวิตที่สุขสบายและไม่ถูกไล่ออกจากจวน ยามที่นางเอกตัวจริงของเรื่องกลับมา

จากอวี๋เซียงที่โง่เขลาเบาปัญญา หูเบาเอาแต่ใจ ก็เปลี่ยนเป็นอวี๋เซียงคนใหม่ที่ฉลาดเฉลียวทันคน ทั้งยังปากหวานช่างเอาใจ เพียงไม่นานก็ทำให้ทั้งพระเอกและท่านย่าที่เคยรังเกียจตัวละครนี้ หันกลับมารักใคร่เอ็นดูได้สมดังใจ

แต่ชีวิตของพระเอกเองก็ใช่ว่าจะราบรื่นหรือสุขสบายอย่างที่ใครๆ คิด  ถึงจะได้เป็นผู้สืบทอดบรรดาศักดิ์โหวต่อจากพ่อ ทว่ากว่าจะได้ตำแหน่งนี้มาก็ลำบากเลือดตาแทบกระเด็น
ไหนจะถูกวางยา ตกหลุมพรางคนอื่นจนต้องติดคุก แล้วตอนนั้นก็เพิ่งอายุสิบกว่า
แม่ก็พึ่งพาไม่ได้ มีเพียงย่าแก่ๆ ที่คอยวิ่งเต้นขายทรัพย์สมบัติจนแทบหมดจวนเพื่อช่วยหลานออกมา ต้องยัดเงินให้หลานได้เป็นเพื่อนเรียนกับรัชทายาทเพื่อปูทางสู่อนาคต  
ทั้งยังต้องรับมือกับพวกบ้านรองอีกกี่บ้าน ที่หวังจะแย่งชิงตำแหน่งโหวนี้ไป...

ส่วนแม่พระเอกก็ไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น เอาแต่เสียใจที่สามีตาย วันๆ มัวแต่นั่งร้องไห้กอดป้ายวิญญาณคร่ำครวญ ลูกเต้าไม่สนใจ จวนก็ปล่อยให้แม่สามีดูแล โนสนโนแคร์ทุกสิ่ง...
พอรู้ว่าลูกสาวถูกหยิบผิดสลับตัวไป ก็ร้องไห้โวยวายบังคับให้พระเอกรีบไปตามหาคนกลับมา จากที่ไม่ชอบนางเอกอยู่แล้ว เพราะคิดว่าเป็นตัวซวยที่ทำให้สามีตาย พอรู้ว่าไม่ใช่ลูกแท้ๆ ก็ยิ่งเกลียดเลยทีนี้

คือตอนแรกทุกคนนึกว่านางเอกน่ะเป็นตัวซวย เพราะเคยเอาวันเดือนปีเกิดกับช่วงเวลาเกิดของนางไปให้พระดู พระก็ทำนายว่าเป็นดาวหายนะ ดวงขัดกับพระเอกผู้เป็นพี่ชายและจะทำให้ตระกูลโหวล่มจมประมาณนี้

แต่หลังจากที่นางเอกเข้ามาอยู่ร่างนี้ ย่าก็เริ่มคิดได้ว่า...ในเมื่อเด็กสลับตัวกัน  
งั้นไอ้ช่วงเวลาเกิดที่เอาไปให้ดูมันก็ไม่ใช่ของนางเอกสิ  โอ้..ที่แท้คนที่เป็นดาวหายนะตัวจริงก็คือหลานสาวแท้ๆ ของเราเองหรือนี่...ฉิบหายและ

ส่วนนางเอกก็ทำตัวดีขึ้นเรื่อยๆ รู้ความ ไม่สร้างปัญหาเหมือนเจ้าของร่างคนก่อน

ย่าจึงยิ่งชอบ ส่วนพระเอกก็ทั้งรักทั้งหลงน้องสาวคนนี้มากก ทุกคนในจวนจึงไม่มีใครกล้ารังแกนางเอก รวมถึงคนข้างนอกจวนด้วย แม้ชื่อเสียงของนางเอกจะติดลบย่ำแย่เพียงใด

แต่ก็ไม่มีใครกล้าทำอะไร เพราะนางมีแบ็คดี มีพี่ชายเป็นคนสนิทของรัชทายาท

แถมยังมีเพื่อนสนิทเป็นถึงองค์หญิงเก้าลูกรักของฮองเฮาอีก 

คือนางเป็นคนโชคดีเหมือนผู้มีบุญบารมีมาเกิดอะ เวลาจะมีเรื่องร้ายๆ เกิดกับพระเอกก็จะมีฝันบอกลางเตือน ทำให้พระเอกรอดพ้นอันตราย และยังมีพรสวรรค์ในเรื่องการปลูกต้นไม้

แบบต้นอะไรที่ปลูกยากๆ ตายง่าย  ถ้าเอามาให้นางเอกปลูกหรือดูแลก็รอดหมดอะ

เพราะต้นไม้นี่แหละจึงทำให้นางเอกได้ผูกสัมพันธ์กับหมอเทวดา และได้ช่วยชีวิตของชายารัชทายาทเอาไว้ด้วยความบังเอิญ

ทว่าวันหนึ่งเรื่องที่นางเอกกลัวมากที่สุดก็มาถึง...เมื่อน้องสาวแท้ๆ หรือนางเอกตัวจริงของเรื่องกลับมา  แต่เพื่อชื่อเสียงในวันข้างหน้า จึงต้องกุเรื่องว่าทั้งสองเป็นพี่น้องฝาแฝดกัน 
ซึ่งจริงๆ นางเอกก็ไม่อะไรนะ เป็นคนตรงๆ ใครดีมาก็ดีตอบ กับน้องสาวแท้ๆ ที่จะกลับมานางก็ไม่ขออะไรมาก ขอแค่พระเอกยังรักและเอ็นดูตัวนางเหมือนเดิมก็พอ
นอกนั้นถ้าน้องสาวแท้ๆ อยากได้อะไรก็เอาไป 

แต่น้องสาวแท้ๆ นี่แบบ....ทำตัวได้สมกับที่พระเอกให้คำนิยามไว้จริงๆ
" จิตใจคับแคบ จดจำความแค้นลืมเลือนบุญคุณ" สมกับที่เป็นดาวหายนะ
ไปที่ไหนที่นั่นวอดวายฉิบหายหมด ทำให้ตระกูลเสิ่นล่มสลาย บิดามารดาบุญธรรมตระกูลเสิ่นต้องตาย ทำให้พี่ชายบุญธรรมต้องขายตัวเป็นบ่าวรับใช้ (แต่พออิน้องไปพี่ชายแม่งสอบได้เป็นจ้วงหยวนทันที ชีวิตดีขึ้นทันตา55) .. แต่อิน้องก็ยังไปโกรธแค้นตระกูลเสิ่น

ทั้งๆ ที่ตระกูลเสิ่นก็เลี้ยงดูอิน้องดีมากๆ เปย์ทุกอย่าง ไม่เคยขัดใจใดๆ

พอได้กลับคืนฐานะเดิมก็ไปโกรธเกลียดนางเอกอีก คิดว่าเขาเป็นคนแย่งทุกอย่างของตัวเอง

ไปยุแม่แท้ๆ ให้หาทางไล่นางเอก แต่นางเอกมีย่ากับพระเอกหนุนจึงไม่สำเร็จ

พอไม่สำเร็จ ก็ไปยุให้แม่เอาอำนาจในการดูแลจวนจากนางเอกกลับคืนมา  

แม่ก็รักอิน้องเหลือเกิน พูดอะไรมาก็เชื่อ+ทำตามหมด แต่กับพระเอกที่เป็นลูกแท้ๆ เหมือนกันกลับไม่เคยสนใจใยดีเลย จะเป็นจะตายไม่เคยสน จนพระเอกหมดใจ ไม่นับว่าเป็นแม่อีกต่อไป ตัดออกจากชีวิตเรียบร้อย มีแค่ย่ากับนางเอกเท่านั้นที่พี่แกนับเป็นคนในครอบครัว

แต่พอให้อิน้องดูแลจวนได้ไม่นานหายนะก็เริ่มบังเกิด อะไรที่เคยได้กำไรก็ขาดทุนย่อยยับ เงินในจวนหดหายเริ่มไม่พอ และด้วยความอยากเอาชนะ อิน้องก็ไปเปลี่ยนแปลงระบบที่นางเอก เคยวางเอาไว้ จนสุดท้ายก็พังๆ และเกือบทำให้ตระกูลพระเอกต้องซวย ...

ทว่าอิน้องก็ยังไม่เข็ด ไม่เคยสำนึก ใครจะตาย ใครจะล่มจม ก็ขอแค่ฉันได้มีชีวิตที่สุขสบายเป็นพอ ใครพูดไม่เข้าหู+ขัดขวางความสุข ก็วางแผนทำร้ายเขาหมด

ใครที่มีบุญคุณหรือเคยดีด้วย ก็ไม่แคร์ไม่เคยจดจำ แทงข้างหลังได้หมด ...

เมื่อรู้ว่าย่ากับพระเอกไม่ชอบตัวเอง ก็หันไปร่วมมือกับคนนอกใส่ร้ายพี่ตัวเองทันที.. 

เกือบลืมพูดถึงเรื่องของพระ-นางเลยติดลม 55
นางเอกเรื่องนี้ไม่ได้มาแนวอ่อนหวานเรียบร้อย แต่เป็นคนตรงๆ แรงๆ ด่ามาก็สวนกลับ
ดุ สวย โหด จะร้ายๆ และเอาแต่ใจหน่อย เป็นมาตั้งแต่ชาติที่แล้วเลย (อารมณ์คนเดินไม่ได้ก็อาจจะเอาแต่ใจโวยวายบ้าง บวกกับมีพี่รักและตามใจด้วย)
มาชาตินี้้ก็ยังมีพระเอกรักและคอยตามใจ คอยประคบประหงม คอยอุ้ม คอยนอนกอด
รักยิ่งกว่าน้องแท้ๆ ใครทำไรนางเอกพี่แกเอาตาย ...
ส่วนนางเอกก็รักและห่วงใยพระเอกด้วยใจจริงเหมือนกัน นานวันเข้าทั้งสองคนจึงเริ่มมีความรู้สึกดีๆ ให้กันเกินคำว่าพี่น้อง แม้ในใจของทั้งคู่จะรู้ดีว่าอีกฝ่ายไม่ใช่พี่น้องแท้ๆ ของตน
แต่ก็ไม่เคยพูดออกไป ทั้งยังหลงคิดว่าอีกฝ่ายคงเห็นเราเป็นพี่น้องแท้ๆ นั่นแหละ ...หึหึ  

พอยิ่งโตนางเอกก็ยิ่งงาม ส่วนเว้าส่วนโค้งส่วนไหนที่ควรจะมีก็มีหมด
พระเอกก็ยิ่งหวงยิ่งห่วง ไม่อยากให้ไอ้หนุ่มไหนมาเข้าใกล้ คลั่งรักสุดๆ ทั้งอุ้มทั้งกอด
ทั้งจับนั่งตัก ทั้งป้อนข้าว บางทีก็ไปนอนที่ห้องน้อง และบางทีก็มาอาบน้ำในห้องน้องอีกด้วยนาจา(มีฉากกั้น) ทั้งๆ ที่น้องก็จะอายุ 15 แล้ว แต่เวลาย่าเห็นพระเอกจับน้องนั่งตักป้อนของกินก็คิดว่าพี่น้องคู่นี้รักใคร่กันดี(ไม่ใช่นะคุณย่า)  มีเพียงสาวใช้นางเอกคนเดียวที่คิดว่ามันไม่เหมาะสมและกล้าเอ่ยปากเตือนผู้เป็นนาย
แต่ก็นะด้วยความที่นางเอกมาจากยุคปัจจุบันไง นางเลยไม่ถือ มองว่าเป็นเรื่องปกติธรรมดา .. (แต่อันนี้เราเห็นด้วยกับสาวใช้นางนะรู้สึกว่าบางอย่างมันมากไปอะ  อ่านแล้วแหม่งๆ แปลกๆ ไม่อิน รวมถึงนิสัยตรงๆ ของนางเอกบางอย่างมันก็ไม่โอเคเท่าไรอะ ..เหอๆ)

แล้วพอพระเอกสารภาพความรู้สึก นางเอกก็ดันอยากให้เป็นแค่พี่น้องเว้ยเฮ้ยยยย

เพราะกลัวว่าถ้าเป็นสามีภรรยาความสัมพันธ์จะไม่ยั่งยืนเหมือนเป็นพี่น้อง

กลัวพระเอกจะมีสามภรรยาสี่อนุเลยขอคิดดูก่อน เอ้า! แล้วที่จับเนื้อต้องตัวใกล้ชิดกันก่อนหน้ามันคืออิหยังฟะ งงมากกก ...

สุดท้ายอิน้องกับแม่ก็ได้รับผลกรรมกันไป คนแม่ก็สำนึกได้และยินดีรับกรรม 
แต่อิน้องยังไปต่อได้อีกจ้าไม่เคยสำนึก ไปอยู่ที่ไหนก็ไม่เคยสิ้นความทะเยอทะยาน
ความอยากได้อยากมี ซึ่งจริงๆ มันก็ไม่ผิดนะที่คนเราจะทะเยอทะยาน
แต่มันไม่ควรทำให้ใครเดือดร้อนหรือใช้ชีวิตคนอื่นเป็นฐานเหยียบขึ้นมาไง
จริงๆชีวิตอิน้องจะว่าดีก็ดีนะ ตระกูลเสิ่นก็ตามใจเลี้ยงมาอย่างดี ขนาดตระกูลตกต่ำลงก็ยังเลือกขายลูกชายคนโตไปเป็นบ่าว เพื่อเอาเงินมาดูแลอิน้องอะ
ตอนหนีออกมาตอนแรกก็ยังได้เจอคนดีๆ ช่วยเหลือรับเป็นสาวใช้
ตอนมาอยู่จวนโหวทำผิดก็ไม่ได้ถูกลงโทษหนักอะไร มีแม่คอยออกหน้ารับแทนด้วย
แต่สุดท้ายก็ไม่เคยสำนึก โทษแต่คนอื่น ฉันถูกคนอื่นนั่นแหละที่ผิด...
อ่านจบแล้วก็ไม่แปลกใจกับจุดจบอิน้องเลย ไม่เกี่ยวกับดาวหายนะหรอกคือทำตัวเองทั้งนั้น

ป.ล. การแปลสำหรับเราไม่ค่อยลื่นอะ ขอยกตัวอย่างบางจุดเน้อ
- เปิดมาเจอบทแรกๆ ตอนที่นางเอกยังไม่ทะลุมิติแล้วกำลังไล่แม่ออกจากห้อง แต่พูดว่า
" ออกไป ออกไปประเดี๋ยวนี้ " คำว่าประเดี๋ยวใช้กับยุคปัจจุบันแล้วมันดูแปลกๆ นะ

- ทำไมถึงไม่ใช้คำว่า 'สายเลือดตระกูลอวี๋' แต่ใช้คำว่า 'เลือดอวี๋' หรือ 'สายเลือดอวี๋ 'อะ55

- แล้วก็เวลาสาวใช้ตอบผู้เป็นนาย ทำไมถึงใช้คำขึ้นต้นว่า " ตอบฮูหยิน , ตอบคุณหนู" อะ
ที่อ่านๆ มามันต้องเป็น " เรียนฮูหญิง , เรียนคุณหนู" ไม่ใช่เหรอ ...หรือยังไง 55 

คุณผู้ช่วยสถาปนิก 4 เล่มจบ

 

คุณผู้ช่วยสถาปนิก 4 เล่มจบ
ผู้แต่ง : ซีเหอชิงหลิง (羲和清零)
ผู้แปล : หนิงเหมิงฉา
สำนักพิมพ์  Rose Publishing

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)
จางซืออี้ หนุ่มนักเรียนนอกรูปหล่อ ที่เพิ่งเรียนจบคณะสถาปัตย์มาจากประเทศอังกฤษ
ในขณะที่กำลังร่อนใบสมัครหางาน ในขณะที่เงินเก็บเริ่มร่อยหรอลงไปทุกที แถมยังมาถูกแฟนสาวเรียกไปต่อว่าเรื่องที่ไม่มีเวลาให้จนต้องเลิกกันอีก ซวยซ้ำซวยซ้อนจริงๆ..
ทว่าในความโชคร้ายก็ยังมีสิ่งดีๆ ซ่อนอยู่ เพราะหลังจากนั้นน้องก็ถูกเรียกสัมภาษณ์และได้งานทำทันที..อิอิ แถมยังได้พบกับรุ่นพี่ในตำนาน แรงบันดาลใจที่ทำให้เลือกเรียนคณะนี้
ซึ่งกลายมาเป็นเจ้านายคนใหม่ของตัวเอง

กู้เซียว ผู้อำนวยการแผนกออกแบบของบริษัทอู๋จิ้ง สถาปนิกชื่อดังที่ประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุน้อย หนุ่มโสดรูปหล่อ(มากกกก) นอกจากจะหล่อแล้วก็ยังฉลาด สุขุม
เป็นที่หมายปองของสาวๆ มากมาย..อิอิ
พระ-นายต่างก็เป็นสถาปนิกด้วยกันทั้งคู่ นายเอกอ่อนกว่าพระเอก 6 ปี
เพิ่งเรียนจบ เพิ่งเริ่มทำงาน จึงยังไม่มีประสบการณ์ แม้จะมีพ่อทำงานราชการเป็นถึงอธิบดี แต่เพราะนายเอกเคยประกาศกับพ่อแม่เอาไว้ว่า ถ้าเรียนจบป.ตรีก็จะไม่ขอเงินจากที่บ้านอีก  ดังนั้นช่วงแรกๆ สถานะการเงินของนายเอกจึงแกลบมาก
ได้เงินมาก็ต้องหักเป็นค่าเช่าห้องไปเกือบหมด แถมบางทีน้องยังใช้เงินมือเติบ ใช้จ่ายไม่ค่อยเป็น จนต่อมาได้พระเอกสอนหลังๆ เลยไม่เป็นแบบนั้นแล้ว...

เป็นเรื่องความรักในวัยทำงาน ความสัมพันธ์จึงเป็นแบบค่อยเป็นค่อยไป ค่อยๆ จีบ
ดำเนินควบคู่ไปพร้อมกันกับเรื่องงาน โดยเฉพาะของนายเอกที่เห็นได้ชัดมาก
เราจะได้เห็นการพัฒนาเปลี่ยนแปลงของนายเอก จากคนที่พื้นฐานไม่แน่น
ไม่มีประสบการณ์ ขาดความมั่นใจ คิดแต่ว่าตัวเองคงทำไม่ได้ แต่ก็ถูกพระเอกจ้ำจี้จ้ำไช
บังคับให้ฝึก ให้เขียนแบบ ให้ทำนู่นนี่ซ้ำๆ คอยชี้แนะ+บอกสอนตั้งแต่เรื่องงานไปจนถึงเรื่องการใช้ชีวิต จากเด็กหนุ่มที่ตอนแรกยังทำอะไรไม่ค่อยเป็น ก็ค่อยๆ เติบโต
เลิกหวาดกลัว และเต็มไปด้วยความมั่นใจ พร้อมที่จะเผชิญหน้าเรียนรู้กับสิ่งใหม่ๆ
จนกลายเป็นสถาปนิกหนุ่มที่เก่งมีความสามารถ และประสบความสำเร็จไม่แพ้พระเอกเลย

ส่วนเรื่องความรักแน่นอนว่าหวานมากกกก หวานจนมดขึ้นตาขึ้นหนังสือหมดแล้ว 55
คือต้องบอกก่อนว่าพระเอกเป็นฝ่ายชอบนายเอกก่อนนะ แต่ด้วยความที่ไม่เคยมีแฟนไม่เคยชอบใครมาก่อน(นายเอกคนแรก) บวกกับคนที่ชอบหรือนายเอกก็ดันเป็นชายแท้
ก็เลยไม่รู้จะจีบยังไง กลัวถูกปฏิเสธ กลัวเขาจะตกใจและรังเกียจตัวเอง สารพัดความกลัว..
เลยต้องแบบค่อยเป็นค่อยไป ค่อยๆ รุก ค่อยๆ หยั่งเชิง นายเอกพอเจอแบบนี้บ่อยๆ เข้าจากที่ไม่คิดก็เริ่มคิด เริ่มหวั่นไหวใจเต้น แต่ก็คิดว่าพระเอกคงแกล้ง ไม่คิดว่าพระเอกจะชอบผู้ชายจริงๆ ...แม้หลายเรื่องจะดูมีเค้า แต่ก็ไม่กล้าคิดเข้าข้างตัวเอง  
อย่างเรื่องต้นไม้ ที่บริษัทพระ-นายจะต้องให้พนักงานทุกคนเอาต้นไม้ไปดูแลคนละกระถาง นายเอกไปถูกใจเจ้าแคคตัสต้นเล็ก (เพราะเลี้ยงง่ายตายยากดี ไม่ต้องทำไร 55)
แต่มันเป็นส่วนที่มาจากแคคตัสต้นใหญ่ของพระเอกไง (ถือว่าเป็นของพระเอก)
ตอนแรกคนจัดการเรื่องนี้เลยบอกไม่ได้ แต่พระเอกมาเจอพอดีเลยยกให้..
เพื่อนในทีมก็แปลกใจกันใหญ่ แต่นายเอกเป็นเด็กใหม่เลยไม่เข้าใจว่ามันน่าตกใจตรงไหน
คือน้องไม่รู้ว่า ปกติพระเอกจะไม่รับของจากใครและไม่ให้ของใคร แต่น้องกลับเป็นคนแรกและคนเดียวที่ได้ของจากพระเอก และพอให้ของพระเอกก็รับ..ฮิ้วววว
แล้วไหนจะเรื่องฟักทองที่นายเอกเป็นคนแกะ พระเอกก็เก็บเอาไว้อย่างดี
แต่นายเอกก็ยังพยายามปลอบใจตัวเองไม่ให้คิดไปไกล ทั้งๆ ที่ใจตรงกันนานแล้วแต่นายเอกไม่รู้ตัว ส่วนพระเอกก็ไม่กล้ารุกมาก55

น้องสาวของพระเอกก็เริ่มเดาได้แล้วว่าพี่ตัวเองต้องชอบนายเอกแน่ๆ
เพราะเห็นสายตาที่พี่มองคนเขามันหวานเชื่อมมาก แล้วไหนจะโพสในไทม์ไลน์วีแชทที่ล็อกไว้ให้นายเอกเห็นคนเดียวนั่นอีก 55...
แต่พระ-นายก็ยังไม่มีใครกล้าสารภาพความรู้สึกกันสักที
จนเมื่อรุ่นน้องของพระเอกเข้ามาเป็นพนักงานใหม่ที่บริษัท ต่อมหึงนายเอกเลยเริ่มแตก
เพราะรุ่นน้องคนนี้สนิทกับพระเอกและแถมยังหน้าตาดีมากก(อีกแล้ว)
จบนอกเหมือนกับนายเอกแต่ความสามารถสูงกว่า บวกกับเรื่องที่ต้องรีบหาที่อยู่ใหม่ และเรื่องโครงการที่นายเอกทำถูกระงับ นายเอกเลยขาดงาน ท้อใจอยากลาออก
พอพระเอกไปตามถึงบ้าน นายเอกก็ระเบิดอารมณ์..สุดท้ายทั้งสองคนถึงได้เปิดใจและตกลงคบกันสักทีลุ้นตั้งนาน 55

หลังจากนั้นพระเอกเลยให้นายเอกย้ายมาอยู่กับตัวเอง แต่ระหว่างที่คบกันก็ใช่ว่าจะราบรื่นเรียบง่ายไปซะหมด ก็มีทะเลาะเบาะแว้ง มีงอนกันบ้างตามประสาคู่รัก
นายเอกพอเป็นเรื่องรักนิสัยก็จะออกเด็กๆ หน่อย ขี้หึงขี้งอนขี้น้อยใจ (มีครบหมด55)
ส่วนพระเอกก็มีเผลอทำร้ายจิตใจนายเอกโดยไม่รู้ตัวบ้าง ก็เหมือนคนธรรมดาทั่วๆ ไป
เมื่อคบกัน+อยู่ด้วยกันก็มีหลายๆ เรื่องที่ต้องปรับตัว (แต่บางเรื่องเราก็รู้สึกว่านายเอกงอนง่ายและไม่มีเหตุผลไปหน่อยนะ) แล้วประกอบกับที่สังคม(จีน)ยังไม่ค่อยยอมรับความสัมพันธ์ของเพศเดียวกันด้วย ดังนั้นทั้งสองคนจึงต้องเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ
เวลาอยู่ที่ทำงานก็ต้องรักษาระยะห่าง ไม่ทำตัวสนิทสนม พระเอกยังคงเป็นเจ้านายที่เข้มงวด(กับนายเอก)เหมือนเดิม เวลาเลิกงานก็ต้องแยกกันกลับ แล้วค่อยมานัดเจอกันอีกทีที่สถานีรถไฟใต้ดิน.. แต่สุดท้ายก็ปิดไม่มิด เพราะบางทีพระเอกก็อดใจไม่ไหวจับนายเอกลากเข้ามุมไปจูบ แอบหวานกันบ้าง นึกว่าจะไม่มีใครเห็นแต่ก็ไม่รอด..อิอิ (แต่ก็ไม่มีใครเอาไปพูดอะไรมีแต่คนยินดี)

อ่านจบแล้วอิ่มใจเหมือนได้โตไปพร้อมๆ กับนายเอก ได้ความรู้เรื่องใหม่ๆ ได้ทั้งข้อคิดในการทำงานและการใช้ชีวิต ได้เห็นนายเอกค่อยๆ พัฒนาตัวเองจนสุดท้ายก็สามารถยืนเคียงบ่าเคียงไหล่กับพระเอกได้อย่างภาคภูมิใจ ทั้งในฐานะคนรักและเพื่อนร่วมงาน สมกับที่พระเอกคอยฝึกสอนให้คำชี้แนะ คอยฉุดและดึงนายเอกขึ้นมาในเวลาที่สับสนท้อแท้หรือหมดกำลังใจ ...

ป.ล. nc อย่าให้เล่าาาาา เพราะพี่กู้แซบมากหื่นมากกกก(ล้านตัว)
ขนาดนายเอกเรียกมาคุยขอให้เพลาๆ เรื่องนี้ลงบ้าง แต่พี่ยังเถียงว่านี่ก็เพลาแล้วนะ
ไม่งั้นปกติระดับพี่ต้องวันละ 3-4 รอบแล้วนะจ๊ะ..หึหึ

ป.ล. มีอุปสรรคเรื่องพ่อกับแม่ของนายเอกนิดหน่อย แม้สุดท้ายจะผ่านไปได้แต่ก็ใช้เวลาหลายปีอยู่เหมือนกัน