เสมือนไข่มุก เสมือนหยก (如珠似玉) 3 เล่มจบ

เสมือนไข่มุก เสมือนหยก (如珠似玉) 3 เล่มจบ / ผู้แต่ง : เยว่เซี่ยเตี๋ยอิ่ง (月下蝶影)

ผู้แปล : Hunza

สำนักพิมพ์ อรุณ

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

กู้หรูจิ่ว บุตรสาวคนสุดท้องของสกุลกู้ เด็กสาวที่เติบโตมาท่ามกลางความรักความอบอุ่นจากทุกคนในครอบครัว แม้สกุลกู้จะเป็นเพียงตระกูลผู้ดีชั้นสองที่อยู่ปลายแถว 

แต่บุตรหลานในตระกูลก็ถูกอบรมสั่งสอนมาอย่างดี จึงทำให้ร้อยกว่าปีมานี้ไม่เคยเกิดปัญหาและยังยืนหยัดได้อย่างมั่นคง เพราะถูกไทเฮาเรียกเข้าวังให้ไปอยู่เป็นเพื่อนบ่อยๆ 

จึงทำให้นางเอกได้พบกับ จิ้นยาง ฮ่องเต้พระองค์ใหม่ของแผ่นดิน เนื่องจากฮ่องเต้คนก่อนไม่มีทายาท จึงทำให้ลูกๆของบรรดาอ๋องทั้งหลายถูกเรียกตัวไปทดสอบ เพื่อคัดเลือกให้เป็นเจ้าเหนือหัวคนใหม่ และหวยก็มาออกที่พระเอก บุตรชายาเอกของอ๋องที่ไร้ความสามารถ ส่วนมารดาก็จากไปตั้งแต่ยังเล็ก  ชีวิตในวัยเด็กของพี่แกจึงยากลำบากมาก เพราะพ่อแท้ๆ ไม่สนใจใยดี 

จึงทำให้ถูกแม่เลี้ยงและลูกๆ ของแม่เลี้ยงกลั่นแกล้งรังแกอยู่เสมอๆ

นางเอกเป็นคนที่ใครได้เห็นเป็นต้องเอ็นดู กระทั่งพระเอกก็ยังรู้สึกเอ็นดูตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้พบหน้ากัน และก็ยิ่งรู้สึกดีมากขึ้นเรื่อยๆ เพียงแต่ตอนนั้นยังเด็กเลยยังไม่รู้ใจตัวเอง 

ยังมองคนเขาเป็นเหมือนน้องสาว แต่พอนางเอกเริ่มโต เริ่มมีคนมาสู่ขอมากขึ้น 

พระเอกก็เริ่มกระวนกระวายใจอยู่ไม่สุข และค่อยๆ มาค้นพบว่าที่แท้ตัวเองก็ชอบนางเอกแบบบุรุษชอบสตรี ไม่ใช่แบบพี่ชายกับน้องสาวอีกแล้ว แต่มีอุปสรรคนิดหน่อยตรงที่ไทเฮาไม่อยากให้นางเอกเข้าวัง เพราะเอ็นดูอีกฝ่ายจากใจจริง จึงไม่อยากให้นางเอกมีชีวิตเหมือนตัวเอง 

ส่วนที่บ้านนางเอกพอรู้ว่าฮ่องเต้คิดยังไงกับลูกสาวก็ไม่ได้ดีใจเลย

ผิดกับตระกูลใหญ่อื่นๆ ที่อยากจะส่งลูกหลานให้เข้าวังไปเป็นพระสนมนางในกันใจจะขาดลิบลับ 

แม้จะห่วงแต่ทุกคนรวมถึงพระเอกก็ยังยินดีให้นางเอกได้มีอิสระในการตัดสินใจ 

เพราะสิ่งสำคัญที่สุดคือตัวนางเอกนี่แหละ ที่คิดยังไง? ชอบพระเอกเหมือนกันไหม? 

ยินดีที่จะเข้าวังหรือเปล่า? คือถ้าไม่ตกลงก็ไม่มีใครบังคับ ...

มาอีกแล้วผลงานของคุณนักเขียน เยว่เซี่ยเตี๋ยอิ่ง ที่ตอนนี้มีแปลไทยออกมาให้อ่านกันหลายเรื่องเลย จุดเด่นของนักเขียนท่านนี้ก็ยังคงเส้นคงวา คือถ้าเป็นแนวโบราณนางเอกก็จะต้องย้อนเวลามา 

ส่วนนิสัยก็คือไม่ได้โง่งมงายในรัก หรือรักแบบไม่ลืมหูลืมตา 

แต่จะรักแบบมีสติและมีความสุขกับชีวิตเสมอ  ส่วนพระเอกก็สายทาสภรรยา รักเมียหลงเมียฝุดๆ 

เรื่องนี้ก็เช่นเดียวกัน พระเอกรักและทะนุถนอมนางเอกมากเหมือนกับชื่อเรื่องเป๊ะ 

กับคนอื่นคือเย็นชาเด็ดขาด ฆ่าเป็นฆ่า ไม่มีใจอ่อนสักนิด ยิ่งหากมีแนวโน้มจะเป็นภัยมาสู่ตัวนางเอกหรือทำให้เมียไม่สบายใจ พี่แกก็เจี๋ยนตัดไฟตั้งแต่ต้นลมเลยจ้า ไม่ได้อ่อนโยนอ่อนแอเหมือนรูปร่างหน้าตาเลยนะจ๊ะ  ส่วนนางเอกแม้ภายนอกจะเหมือนกับกระต่ายน้อยน่ารัก แลดูนุ่มนิ่ม+น่าเอ็นดู 

แต่ถ้าใครเจ๋อมาทำร้ายครอบครัวนาง หรือยุ่งกับบุรุษของตัวเอง 

น้องก็จะกลายร่างทันที ไม่ไว้หน้าใครเหมือนกันนะ ...หุหุ

เป็นแนวความรักที่ดำเนินควบคู่ไปกับการแย่งชิงอำนาจในราชสำนัก 

ซึ่งช่วงแรกๆ ที่พระเอกขึ้นครองราชย์ก็จะลำบากขรุขระ  เพราะมีพวกตระกูลชนชั้นสูงเก่าๆ ที่มีพรรคพวกลูกสมุนเยอะๆ คอยแอบเล่นแง่คานอำนาจกับพระเอกที่เป็นฮ่องเต้องค์ใหม่อยู่  

แต่สุดท้ายตระกูลชนชั้นสูงเหล่านั้น ก็จะค่อยๆ ถูกพระเอกจัดการตามเก็บไปทีละตระกูล 

จนกระทั่งสามารถดึงอำนาจกลับคืนมาไว้ในมือได้อย่างเบ็ดเสร็จ  

ใครที่คิดว่าพระเอกคงจะเป็นฮ่องเต้ที่อ่อนแอไม่เอาไหน หรือเป็นหุ่นเชิดของใครก็ต้องเสียใจภายหลัง เพราะพี่แกไม่ได้เคี้ยวง่าย หรือไร้ความสามารถเหมือนอย่างที่หวังไว้เลย

อ่านจบแล้วเหม็นฟามรักมากกกก เนื้อเรื่องไม่หนัก อ่านง่ายสบาย อ่านจบแล้วอาจจะแอบอิจฉาชีวิตนางเอกนิดๆ พ่อแม่+พี่น้องก็ดี รักใคร่กลมเกลียว คอยช่วยเหลือเกื้อกูลไม่ทิ้งกัน 

แม้จะมีอำนาจหรือตำแหน่งสูงแค่ไหนก็ไม่ลืมตัว แต่งงานก็ยังได้สามีดี

แม้จะเป็นเรื่องในรั้วในวัง แต่ก็ไม่มีเรื่องมือที่ 3 ที่ 4 มาทำให้ยุ่งยากลำบากใจแม้แต่น้อย

เพราะพระเอกมีเมียเดียวไม่รับพระสนมนางในเลย ต่อให้รับมาเป็นแค่ไม้ประดับไม่แตะต้องก็ยังไม่มี 

ถึงในเรื่องจะมีสตรีมากมายมาแอบชอบพี่แก แต่คุณพี่ก็บ่แลเลยสักนิด 

ในสายตามีแต่จิ๋วจิ่วน้อยของพี่แกเท่านั้น  ตั้งแต่อ่านงานของท่านนี้มา คงมีแต่เรื่องว่าด้วยอาชีพนางสนมเรื่องเดียวล่ะมั้งตอนนี้ ที่พระเอกมีเมียเยอะแบบเรียลจริง 55 ... 

ปล. การแปลอ่านแล้วรู้สึกสะดุดอยู่หน่อย เว้นวรรคแปลกเหมือนคำเชื่อมหาย
- มีคำผิดอยู่หน่อย เช่นเล่มแรก หน้า 206 ตอนไทเฮาพูดกับอ๋องที่เป็นเสด็จอาของฮ่องเต้ไม่น่าจะแทนตัวว่า 'หม่อมฉัน' นะเพราะก่อนหน้ายังแทนตัวว่า 'ข้า' อยู่เลย