อาจารย์หญิง 3 เล่มจบ

อาจารย์หญิง 3 เล่มจบ / ผู้แต่ง : เทียนหรูอวี้

ผู้แปล : ถังเจวียน
สำนักพิมพ์ แจ่มใส

คำโปรยหลังปก
อยู่มาจนอายุยี่สิบหกปี ‘ไป๋ถาน’ ไม่เคยคิดเรื่องแต่งงานมาก่อน
นางปรารถนาเพียงได้สั่งสอนลูกศิษย์อยู่บนเขาตงซานอย่างสงบเงียบเช่นนี้
กระทั่งคืนหนึ่ง... นางถูกคนลักพาตัวไปสวมรอยเป็นอาจารย์ของ ‘ซือหม่าจิ้น’
มารร้ายที่น่าครั่นคร้ามในแผ่นดิน เขาชื่นชอบการฆ่าฟัน บ้างก็ว่าชอบดื่มเลือดสดๆ
ทั้งยังบอกว่านางเคยเป็นอาจารย์ของเขามาก่อน! 

เพื่อไม่ให้ประวัติการเป็นอาจารย์ของนางต้องมัวหมอง
ไป๋ถานจึงรับราชโองการจากฮ่องเต้ในการกล่อมเกลาจิตใจของเขา
ทั้งยังต้องคอยรับมือกับศิษย์เช่นเขาที่ชอบรื้อฟื้นความทรงจำในอดีตขึ้นมา
ผิดหรือที่นางจำรายละเอียดเก่าก่อนได้ไม่ชัดเจน
แต่หากเขามีความคิดที่จะพยายามก้าวข้ามสัมพันธ์ฉันศิษย์อาจารย์นี้ล่ะก็
เขาต้องพึงรู้ไว้อย่าง เป็นอาจารย์หนึ่งวัน... เท่ากับเป็นอาจารย์ตลอดชีวิต!

ความรู้สึกหลังอ่านจบ ( อาจมีสปอยล์ )
      ไป๋ถาน  ยอดบุ๋นแห่งยุค แม้จะเป็นสตรีแต่ก็ฉลาดเฉลียวมีไหวพริบ หนักแน่นไม่แพ้บุรุษอกสามศอก  เพราะความคิดไม่ตรงกับบิดา ไป๋ถานจึงตัดสินใจออกจากบ้านที่สุขสบาย มาใช้ชีวิตอยู่ตามลำพังที่ภูเขาตงซาน และหาเลี้ยงชีพด้วยการสอนหนังสือ  
ไป๋ถานใช้ชีวิตอย่างสงบสุขตัวคนเดียวเช่นนี้มานับสิบปี จนกระทั่งอายุปาเข้าไป 26 แล้วก็ยังไม่ได้แต่งงาน ╮(‵▽′)╭ และวันคืนที่แสนสงบก็เริ่มเปลี่ยนไป เมื่อไป๋ถานถูกบีบบังคับให้ต้องรับมารร้าย 
“ซือหม่าจิ้น” เป็นลูกศิษย์ ...นับแต่นั้นการหลอกลวงเบื้องสูง  การถูกคนปองร้าย ถูกคนลอบฆ่า
ก็กลายเป็นกิจวัตรประจำวันของนาง แต่ก็ยังไม่พอเพราะเจ้ามารร้ายตัวนี้ยังคิดจะทำลายชื่อเสียงของนางด้วยการ  “ แต่งงานกับอาจารย์ของตัวเอง “ อีกด้วย

     ซือหม่าจิ้น  หรือท่านอ๋องที่ใครๆ ต่างก็หวาดกลัวและพร้อมใจกันเรียกว่ามารร้าย 

เขาคือพระโอรสเพียงคนเดียวของอดีตของฮ่องเต้ผู้มีสิทธิ์ในบัลลังก์คนต่อไป หากไม่เกิดกบฏชนชั้นปกครองแดนเจียงเป่ยขึ้นเสียก่อน  กบฏในครั้งนั้นทำให้ตระกูลขุนนางใหญ่มากมายถูกเข่นฆ่า ส่วนที่หนีรอดไปได้ก็ยังถูกตามล่าสังหารไปตลอดทาง  
กระทั่งตัวเขาเองก็ยังต้องสูญเสียบิดามารดาและคนข้างกายไปจนหมดสิ้น ...

     แม้พระเอกจะมีศักดิ์เป็นถึง หลิงตูอ๋อง และมีความดีความชอบมากมายในการทำศึก

แต่เพราะวิธีการที่ใช้นั้นโหดเหี้ยมเกินไป จึงทำให้ผู้คนขยาดหวาดกลัว
และไม่เป็นที่พอใจของขุนนางในราชสำนัก แต่พระเอกก็หาแคร์ไม่ ก็ยังเหี้ยมโหดทรมานเชลยที่จับมาได้ต่อไป ใครอยากด่าก็ด่าไป ฉันไม่แคร์ โฮะๆ ๆ ヽ( ´ー`)ノ ....

เรื่องมันก็เลยลามมาถึงนางเอกที่เป็นอาจารย์ (โดยไม่สมัครใจ) 
ที่ต้องจำใจรับหน้าที่กำราบพระเอกไม่ให้ออกนอกลู่นอกทาง และไม่ไปสังหารใครง่ายๆ อีก  
ด้วยเหตุนี้นางเอกจึงต้องพยายามทำทุกอย่าง
ถึงขนาดยอมเป็นหมอนให้เขาหนุน  เป็นน้ำแข็งให้เขาลูบ ทั้งที่ในใจแทบอยากจะหลั่งน้ำตาสักร้อยรอบ แต่ก็ต้องอดทน เพื่อไม่ให้ชื่อเสียงอันดีงามที่สั่งสมมานานนับสิบปีต้องถูกทำลาย 
และเพื่อไม่ให้ผิดคำพูดที่เคยให้ไว้กับทุกคน  55+

      แต่พระเอกก็หาใช่คนธรรมดาที่จะให้ใครจูงจมูกได้ง่ายๆ  
กลับกลายเป็นนางเอกเสียอีกที่จะตกหลุมพรางของพระเอกเอา  
ต่อหน้าคนอื่นพี่แกก็วางตัวเป็นลูกศิษย์ที่แสนดี เคารพนบนอบแลดูเชื่อฟังอาจารย์  
แต่พอลับหลังก็ค่อยๆ รุก เนียนๆ ยึดพื้นที่อาจารย์ไปเรื่อยๆ 55+...ไม่ว่านางเอกจะปฏิเสธหรือหลบไปทางไหนก็หนีไม่พ้น เพราะสุดท้ายลูกแกะตัวน้อยก็ต้องถูกหมาป่าจับกิน  

      ส่วนตัวร้ายที่อยู่เบื้องหลังที่คอยชักใยเหตุการณ์ต่างๆ ทั้งหมดนั้น 
ก็อาจจะเป็นคนที่เราคาดไม่ถึงหรือไม่เคยคาดคิดมาก่อน ที่ออกมาแรกๆ นั้นเป็นแค่ตัวหลอกบอกเลย 55+   คนร้ายตัวจริงนี่แบบร้ายลึกมากกกก ถ้าไม่มีพระเอกออกมาขวางก่อนก็คงไม่มีใครรู้ความจริง  และทุกอย่างก็คงไม่ถูกเปิดเผย  ดำก็ยังกลับเป็นขาวอยู่แบบนั้น 
ขนาดนางเอกที่เป็นยอดบุ๋นที่ว่าฉลาดนักหนา ก็ยังถูกหลอกไปด้วยเลย...

       เรื่องนี้เนื้อหาส่วนใหญ่จะเกี่ยวกับเรื่องการบ้านการเมือง  การแย่งชิงอำนาจของเหล่าขุนนาง
และบรรดาอ๋องทั้งหลาย  ซึ่งอ่านแล้วมันก็จะมีช่วงที่เนือยๆ อยู่บ้าง  
แต่ก็ไม่น่าเบื่อน๊าอ่านได้เรื่อยๆ ออกจะฮาด้วยซ้ำ เพราะจะมีตอนตลกมาแทรกเป็นพักๆ   
ตัวละครที่เป็นคนสนิทของพระ-นางก็มีเสน่ห์น่าสนใจตลกดี ออกมาทีไรก็เรียกเสียงหัวเราะได้เกือบทุกครั้งโดยเฉพาะลูกน้องพระเอกกับน้องชายนางเอก  
ขานี่มีดีแค่รูปหล่อบ้านรวยนอกนั้นห่วยหมด สู้นางเอกที่เป็นพี่สาวไม่ได้เลย  

แต่น้องแกมีดีอยู่อย่างหนึ่งคือรักพี่สาวมากกกก  ถ้านางเอกมีเรื่องหรือรู้ว่าจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นกับนางเอก  น้องแกจะรีบวิ่งมาหาอย่างไว ( แต่ปกป้องได้หรือไม่ได้นั้นอีกเรื่องนะ 55+ ) 

...พอรู้ว่าพระเอกมายุ่งกับนางเอกก็ไม่ยอม รีบออกมาขวางอย่างไว 
(เพราะชื่อเสียงพระเอกนั้นแย่มากๆ)  ถามว่าน้องแกกลัวไหม ก็กลัวนะ แต่เพราะความรักและความหวงพี่สาวมันมีมากกว่าเลยสู้ตาย 55+...

ลำนำราตรี 2 เล่มจบ

ลำนำราตรี 2 เล่มจบ / ผู้แต่ง : จู่เวยหลิวเหนียน
ผู้แปล : อัญชลี เตยะธิติกุล
สำนักพิมพ์ อรุณ

คำโปรยหลังปก
เด็กหญิงที่ซุกซนสดใส ต้องพลัดพรากจากครอบครัวที่รัก 
ถูกจับตัวมาอยู่ในลัทธิมาร เติบโตท่ามกลาง ความทรงจําดํามืด 
ต่อสู้ดิ้นรน พิสูจน์ฝีมือกระทั่งเป็นหนึ่งในเจ็ดสังหาร 
นางฝึกศาสตร์วิชาลับ ถึงขั้น ทําลายตนเอง ชีวิตนี้เป็นหรือตาย 
มีรักหรือไร้รัก ล้วนไม่ไยดี ทั้งหมดเพื่อการแก้แค้น

เด็กหนุ่มวัยสิบห้า ถูกจับตัวเข้าลัทธิมาร เจ็ดปีที่สาบสูญ 
เคี่ยวกรําให้เป็นมือสังหาร กระทั่งเป็นผู้คุ้ม กันเงาของนาง 
ยอมทําตามบัญชา คร่าชีวิตผู้คนนับไม่ถ้วน ชีวิตนี้ต้องอยู่รอด
เพื่อรอคอยโอกาสหลบหนี หวนคืนมาตุภูมิ

สองดวงใจมาผูกพันด้วยปณิธานที่แตกต่าง...หนึ่งผลักไส หนึ่งไล่ตาม 
นางยอมแลกทั้งชีวิต เพื่อหนี้เลือดที่รอการสะสาง 
เขายอมแลกทั้งหัวใจ เพื่อแบกรับทุกอย่างแทนนาง 
เพื่อดึงนางออกมาจากอนธกาลแห่งเงาอดีต 
และพานางกลับมาด้วยกันกับเขา

ความรู้สึกหลังอ่านจบ ( อาจมีสปอยล์ )

จยาเยี่ย  เด็กสาวที่ถูกลัทธิมารจับตัวมาตั้งแต่ยังเด็ก  

เพื่อเอาชีวิตรอดนางจึงกลายเป็นคนโหดเหี้ยม เย็นชา ไร้รัก ไร้ความรู้สึกใดๆ 
ยอมแม้กระทั่งละทิ้งตัวเองเพื่อเป้าหมายเพียงหนึ่งเดียวที่วางเอาไว้    

เซี่ยอวิ๋นซู เด็กหนุ่มรูปงามที่ถูกลัทธิมารลักพาตัวมาเช่นกัน ต้องเผชิญกับความทุกข์ยากโหดร้ายต่างๆนานา เพียงแค่ขอให้ได้มีชีวิตรอดและกลับบ้านเกิดเมืองนอนอีกครั้ง  
ในอดีตเขาเคยเป็นเด็กหนุ่มที่รักความยุติธรรม และตรงไปตรงมา   
แต่เพราะความประมาท จึงทำให้พลาดพลั้งถูกจับตัวมา 
และกลายเป็นหนึ่งในผู้คุ้มกันเงาของจตุรทูตแห่งลัทธิมาร  
เด็กหนุ่มผู้ใสซื่อในวันวานไม่มีอีกแล้ว เพราะหนทางเดียวที่จะทำให้มีชีวิตรอดและกลับบ้านได้นั้น
มีเพียงแต่ต้องสังหารผู้คน...

ในเล่มแรกจะเป็นช่วงที่พระ-นางอยู่ในลัทธิมารโดยมีสถานะเป็นนายกับบ่าว  

พระเอกมีสถานะเป็นผู้คุ้มกันเงา มีหน้าที่คอยติดตามรับใช้และออกไปทำภารกิจตามคำสั่งนางเอก  

ซึ่งแต่ละภารกิจที่ออกไปทำก็แสนหนักหนา และเต็มไปด้วยกลอุบายต่ำช้าตามแบบฉบับของลัทธิมาร   ในช่วงแรกๆ พระเอกจึงยังปรับตัวไม่ค่อยได้ เพราะเขาไม่เคยฆ่าหรือทำร้ายใครโดยไร้เหตุผลมาก่อน  แต่พอไม่ทำ นอกจากตัวเองจะต้องตายแล้ว ก็ยังพานางเอกซวยตามไปด้วยอีก  

พระเอกเลยต้องปรับเปลี่ยนตัวเองและกลายเป็นเครื่องจักรสังหารอย่างแท้จริง   

พอเข้าเล่มสองก็จะเป็นช่วงที่ได้ออกจากลัทธิมาร คนทั้งคู่ต่างหมดสถานะนาย-บ่าว  

ทีนี้แหละสายเปย์จัดเต็ม  มีลูกอ้อนลูกตื๊ออะไรพระเอกก็งัดเอาออกมาใช้หมด
ขอแค่นางเอกยอมอยู่ด้วย ให้ทำอะไรพี่แกก็ยอม  
นางเอกเลยจำใจติดตามพระเอกกลับไป ทั้งๆ ที่รู้ว่าต้องมีปัญหาตามมาแน่ๆ  
ทั้งจากทางคนรอบข้าง จากคนในบ้านพระเอก และจากตัวของนางเอง  
ซึ่งจากปัญหาหลายๆ อย่างที่เกิดขึ้นก็ทำให้รู้ว่า...จะธรรมมะหรืออธรรม ...ไม่ว่าใครก็สามารถเป็นมารได้ทั้งนั้น ไม่ใช่ว่าเป็นมารแล้วต้องชั่ว หรืออยู่ฝ่ายธรรมมะแล้วต้องดีเสมอไป ...หึหึ

งานนี้พระเอกที่อยู่ตรงกลางเลยต้องรับบทหนัก เพราะต้องเจอแรงกดดันจากหลายฝ่ายหลายทาง  

แล้วไหนจะต้องพยายามเหนี่ยวรั้งนางเอกเอาไว้อีก  
ไม่งั้นเผลอแผล็บเดียวนางเอกก็เอาแต่จะจากไปทุกที...

ที่เราสนใจเรื่องนี้ก็เป็นเพราะตัวนางเอกที่เห็นบอกว่าเย็นชามากๆ    
กับพระเอกที่มีฐานะเหมือนองครักษ์หรือผู้ติดตามรับใช้  (เพราะส่วนมากเจอแต่พระเอกฐานะสูงกว่าหรือไม่ก็เท่าเทียมกัน)  

ซึ่งนางเอกก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ ทั้งเย็นชา ไม่สนไม่แคร์อะไรทั้งสิ้น ส่วนสาเหตุก็เป็นเพราะนางสนและแคร์มากไง ถึงได้ต้องเย็นชาและเลือดเย็นขนาดนี้   

ส่วนไอ้ความลำบากโหดร้ายที่พระเอกได้เจอตอนอยู่ในลัทธิมารก็ยังถือว่าเล็กน้อย หากเอามาเทียบกับสิ่งที่นางเอกเจอ ที่ยังสามารถประคองสติและอยู่มาได้จนถึงทุกวันนี้ก็ถือว่าสุดๆ แล้ว .....

( แต่บางทีก็เย็นชามากไปจนเราเซ็ง พอเห็นนางร่ำๆ อยากจะไปจากพระเอกอยู่ตลอด ก็อยากจะตะโกนบอกให้รีบๆ ไปเถอะอยู่เหมือนกัน 55+)  

พระเอกจึงเป็นเหมือนความอบอุ่นเพียงหนึ่งเดียวที่ยังเหลืออยู่บนโลกใบนี้ของนางเอก

ทำให้ใจที่แข็งปานหินเริ่มหลอมละลาย  จนอยากจะฝากทุกอย่างเอาไว้.....
แต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้  เพราะยังมีเรื่องเลวร้ายอีกมากรอนางอยู่  

เห็นไหมใช่ว่าออกจากลัทธิแล้วก็จะสุขสมหวัง ได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขเลย ...
บอกเลยว่ากว่าจะถึงตอนนั้น ..กว่าจะจบเรื่อง คู่นี้ยังต้องเจออะไรอีกเยอะ  หึหึ.....

เรื่องนี้มีตอนพิเศษเยอะสะใจดี  ปมปริศนาอะไรก็เคลียร์ออกมาได้หมดไม่ค้าง  

สำนวนการแปลอ่านแล้วมีสะดุดเล็กน้อย..
คำศัพท์บางคำที่เลือกเอามาใช้ก็ดูหรูหราเกินไม่ค่อยเข้ากับประโยค  

( อันนี้แล้วแต่คนเน้อ บางคนอาจจะโอเคไม่เป็นไรก็ได้ .. / แต่ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ สนพ.พัฒนาปรับปรุงต่อไปเรื่อยๆ เน้อ สู้ๆ )