ชันสูตรพิสูจน์รัก เล่ม 1 (10 เล่มจบ)

ชันสูตรพิสูจน์รัก  เล่ม 1 (10 เล่มจบ)  / ผู้แต่ง : อู๋เชียนอวี่
ผู้แปล : เม่นน้อย
สำนักพิมพ์ แจ่มใส

คำโปรยหลังปก
           เรื่องใหญ่ใดไม่เกินเรื่องชีวิตคน  โทษใหญ่ใดไม่เกินเรื่องประหารชีวิต
คำพูดของผู้ต้องหาไม่อาจใช้อ้างอิงได้ทั้งหมด
จำต้องตรวจพิสูจน์จากศพเพื่อค้นหาความจริง
จินจื่อ แพทย์พิติเวชในยุคปัจจุบันที่วิญญาณ
เข้ามาอยู่ในร่างของหญิงสาวแรกรุ่นที่กำลังป่วยหนัก
เดิมทีนางปรารถนาเพียงมีชีวิตที่เหลืออยู่อย่างมีความสุขเท่านั้น
จนกระทั่งได้เจอ "ศพ" อีกครั้ง
            เพราะการไขคดีและการตรวจพิสูจน์ศพเป็นชีวิตและลมหายใจของนาง
นางมิอาจปล่อยร่างไร้วิญญาณเบื้องหน้าเหล่านั้นให้ตายไปอย่างไม่ได้รับความเป็นธรรม
แต่สตรีในห้องหอผู้หนึ่งจะไปยืนหยัดเคียงข้างซากศพที่ผู้อื่นต่างหวาดกลัวได้อย่างไร
ทำได้เพียงต้องหาใครสักคนที่เชื่อในตัวนาง  และเขาผู้นี้ก็มายืนอยู่เบื้องหน้า ..
คุณชายผู้เย็นชาประหนึ่งชั้นน้ำแข็งบนยอดเขาหิมะที่ไม่ละลายมาแล้วนับพันปีผู้นี้ !

ชันสูตรพิสูจน์รัก  เล่ม 2 https://marynlinsbook.blogspot.com/2018/05/2.html
ความรู้สึกหลังอ่านจบ ( อาจมีสปอยล์ )

นางเอก จินจื่อ แพทย์นิติเวชประจำกรมตำรวจย้อนเวลามาอยู่ในร่างของ จินอิงลั่ว 

คุณหนูสามที่ถูกเรียกว่าเป็นตัวอัปมงคลของสกุลจิน   

เนื่องจากเจ้าของร่างเดิมหรือคุณหนูสามนั้น เป็นโรคเหงาหงอยหรือโรคทางใจ  

เพราะร่างกายอ่อนแอมาตั้งแต่เกิด  เจ็บออดๆ แอดๆ อยู่ตลอดเวลา  
แถมแม่แท้ๆ ก็ยังมาด่วนจากไปตั้งแต่ยังเด็ก พ่อหรือพี่ชายแท้ๆ ก็ไม่สนใจเหลียวแล  
จึงทำให้เจ้าของร่างเดิมปิดกั้นตัวเอง  ไม่ยอมพูดจาและไม่สนใจสิ่งใดมาเป็นเวลานับสิบๆ ปี

แน่นอนว่าทุกอย่างก็เปลี่ยนไปเมื่อนางเอกได้เข้ามาอยู่ในร่างนี้   

แต่การเปลี่ยนแปลงนี้กลับทำให้แม่เลี้ยงและลูกของแม่เลี้ยงนางเอกไม่พอใจอย่างมาก  

เพราะเดิมทีคุณหนูสามสกุลจินก็มีหน้าตาเหมือนกับแม่แท้ๆ ที่เป็นผู้กุมหัวใจนายท่านสกุลจิน
หรือพ่อของนางเอกมากอยู่แล้ว  แค่นี้ก็ทำให้แม่เลี้ยงอิจฉาริษยาและจงเกลียดจงชังจะตายอยู่แล้ว
วันๆ คิดแต่จะหาทางขับไล่นางเอกให้ไปอยู่ที่อื่นตลอดเวลา  
แล้วอยู่ดีๆ ดันมาพูดได้หายเป็นปกติแบบนี้ แผนก็ล่มสิจ๊ะ หุหุ (ﾉ ಠ益ಠ)ﾉ

แค่เพียงครั้งแรกที่ออกมาเที่ยวเล่นนอกบ้าน นางเอกก็ดันเผลอไปร่วมวงชันสูตรศพคนตายเข้าซะแล้ว  จริงๆ ก็ไม่มีอะไร ถ้าหากไม่บังเอิญว่าตอนนั้นพระเอกจะอยู่ด้วยพอดี (￣▽￣;)
...ถึงนางจะปลอมตัวเป็นผู้ชายแต่ก็ตบตาพระเอกไม่ได้เลยสักนิด  
เพียงประเดี๋ยวเดียวพี่แกก็รู้แล้วว่านางเอกเป็นใครและมีฐานะอะไร โฮะๆ ๆ

พระเอก เฉินอี้เสวี่ย  มีฐานะไม่ธรรมดาเพราะมีมารดาเป็นถึงเชื้อพระวงศ์   

ภายนอกดูเป็นคนไม่ค่อยสนใจอะไร  ใช้ชีวิตหลักลอยอิสรเสรี  
แต่แท้จริงแล้วกลับเป็นคนช่างสังเกตและฉลาดมากๆ ๆ แบบที่ไม่ต้องมีเครื่องมือหรือความรู้สมัยใหม่แบบนางเอก แต่พี่แกก็ยังสามารถวิเคราะห์ลักษณะคนร้ายหรือการตายในที่เกิดเหตุได้เอง  
ซึ่งเราคิดว่าพี่แกฉลาดกว่านางเอกอีกนะ  

จึงไม่แปลกหากจะมีคนมาขอร้องให้พี่แกช่วยไขคดีให้อยู่เนืองๆ (แล้วพี่แกก็โยนไปให้นางเอกอีกทีแทน  55+ ) ชีวิตของนางเอกเลยยุ่งวุ่นวายนับแต่บัดนั้นเป็นต้นมา  เพราะนอกจากจะต้องคิดหาวิธีรับมือกับแม่เลี้ยง ลูกเลี้ยง รวมถึงบรรดาบ่าวรับใช้ทั้งหลายของแม่เลี้ยงแล้ว    
ก็ยังต้องคิดวิธีหาเงินเพิ่ม เพื่อเลี้ยงดูตัวเองกับบ่าวรับใช้อีกสองคนด้วย  
และไหนจะต้องแบ่งเวลามาสืบคดีที่พระเอกโยนมาให้แบบหลบๆ ซ่อนๆ อีก ... 
เอาเข้าไป 55+ ... (￣∀￣*)  (แค่เล่มแรกก็ปาไป 3 คดีแล้วนะจ๊ะ) 

คือตอนแรกไม่ได้สนใจเรื่องนี้เท่าไร  แต่ก็ซื้อเก็บไว้ตามความเคยชินอะนะ 55+  
เพราะกะว่าจะรอให้ออกสัก 5-6 เล่มก่อนแล้วค่อยอ่าน  แต่พอดีไปเจอคนมาเล่าเรื่องของพี่ชายนางเอกเอาไว้ก็เลยสนใจ  เลยลองหยิบมาอ่านก่อน 55+   ...

พออ่านแล้วชอบอะ ชอบมาก  สนุกกว่าที่คิด เรื่องสืบคดีการชันสูตรอะไรก็เขียนได้ดีน่าติดตาม  

ความสามารถในการชันสูตรของนางเอก ( ในตอนนี้ ) ก็ไม่ได้ซูเวอร์  
แต่ยังตั้งอยู่บนพื้นฐานของความจริงและข้อจำกัดของยุคสมัยอยู่  
แต่ในเล่มแรกตัวละครจะค่อนข้างเยอะหน่อย และก็มีที่น่าสนใจอยู่หลายคน  
อย่างเช่นน้องสาวพระเอก  ...ที่เรารู้สึกว่านางน่าจะทะลุมิติมาด้วยเหมือนกัน 

เพราะดูจากลักษณะนิสัย บวกกับการกระทำที่ไม่เหมือนชาวบ้านชาวช่องเขาแล้ว..
มีแววสูงมากกกกก  (￣‥￣)=3

พออ่านถึงตอนที่พี่ชายได้เจอหน้านางเอกที่เป็นน้องสาวแท้ๆ ของตัวเอง เรานี่แอบสะใจนิดๆ นะ  
คือหมั่นไส้อิพี่ชายมาก  คือเห็นว่าเป็นเพื่อนของพระเอกด้วย แล้วพระเอกก็ไม่ใช่ประเภทที่จะคบใครเป็นสหายง่ายๆ เพราะฉะนั้นมาเป็นเพื่อนพระเอกได้ก็ต้องมีอะไรดีๆ อยู่นะ  ... 

แต่อิพี่ๆ ๆ ๆ  ทำไมอิพี่ถึงได้ทอดทิ้งไม่ดูดำดูดีน้องสาวแท้ๆ ได้ลงคอ  

แต่ไปดีกับอิแม่เลี้ยงและพี่น้องคนละแม่แทนเล่า  ...ไม่เคยไปหา ไม่เคยไถ่ถามสารทุกข์สุขดิบอะไรเลยมาเป็นสิบๆ ปี  ปล่อยให้น้องแท้ๆ โดนคนอื่นเขากลั่นแกล้งรังแกได้อย่างไร  

คือเข้าใจว่าตอนนั้นอิพี่ยังเด็กอยู่ แล้วแม่เลี้ยงก็รักใคร่เอาใจใส่อิพี่ดี  
อิพี่เลยหลงเชื่อคำที่แม่เลี้ยงเป่าหู  แต่พอโตแล้วอีพี่คิดไม่ได้ ไม่สะกิดใจอะไรบ้างเลยหรือ เป็นถึงองครักษ์นายอำเภอเลยด้วยนะ  (ทำไมข่อยถึงรู้สึกว่าอิพี่นี่มันนิสัยคล้ายๆ กับอิตาแม่ทัพเสิ่นในเรื่องหมอหญิงเทวดาหว่า .. คือเก่งแต่เรื่องงาน  แต่เรื่องในบ้านดันกลับซื่อบื้อ หูเบาเหมือนกันเลย55)

นี่ถ้าน้องสาวไม่หาย แล้วพระเอกไม่เชื่อมโยง อีพี่ก็จะเป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆ หรือ
..โกรธอีพี่มาก 55+ ... เลยแอบสะใจทุกครั้งที่โดนนางเอกเย็นชาใส่ ไม่สนใจ  
สมน้ำหน้าอิพี่แล้ว  ถ้ายังไม่ฉลาดอีกก็ขอให้โดนหนักๆ กว่านี้เถอะ 55+ 
คือนางเอกรับรู้ไง ว่าตลอดสิบปีที่ผ่านมาเจ้าของร่างนี้อยากให้พี่ชายมาหา มาเยี่ยมเยียนอยู่ตลอด 
แต่อิพี่ชายกลับไม่เคยมาเลย  ดีจริงๆ  (((((ﾉ☉∇☉)ﾉ