เรื่องราวของเรากับนาง 3 เล่มจบ

 

เรื่องราวของเรากับนาง 3 เล่มจบ 

ผู้แต่ง : ทาอวี่เติง

ผู้แปล : เบบี้นาคราช

ปก      : Summer

สำนักพิมพ์ แจ่มใส

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

นักเขียนคนใหม่แกะกล่องจากมากกว่ารัก โทนเรื่องอึมๆ ครึมๆ เทาๆ แฝงปรัชญา บางช่วงอ่านแล้วแอบรู้สึกงงๆ

พระเอกเป็นราชเลขาธิการ บุตรชายคนโตของสกุลจาง สกุลที่เชิดชู+ยึดหลักของสำนักขงจื๊อ แต่ตัวพระเอกกลับยึดในหลักของสำนักนิตินิยมหรือสำนักปรัชญาที่เน้นการปกครองด้วยกฎหมายที่มีบทลงโทษรุนแรงและเด็ดขาดซะอย่างนั้น ส่งผลให้พี่แกเป็นที่รังเกียจและหวาดกลัวของคนในครอบครัว ขุนนางในราชสำนัก กระทั่งตัวฮ่องเต้เองก็ยังเกรงๆ รู้สึกหวาดกลัวพระเอก (แต่จำเป็นต้องใช้งานเขาอยู่) ส่วนนางเอกเป็นเด็กกำพร้าที่ถูกคนเก็บไปเลี้ยง เป็นนักสังคีตที่ใช้ความงามความน่าสงสารหาเลี้ยงชีพและเอาชีวิตรอด ถูกหลอกใช้ให้ไปสังหารฮ่องเต้ แต่ไม่สำเร็จ ขณะหนีตายก็บังเอิญได้พบกับรถม้าของพระเอกเข้าพอดีเลยรอดมาได้ จากนั้นพระเอกก็พานางเอกกลับจวนตัวเอง

พระเอกเป็นคนเย็นชาโหดเหี้ยม จิตใจแข็งกระด้าง เหี้ยมทั้งกับตัวเองและผู้อื่น ช่วงแรกๆ นางเอกคือไม่อยากอยู่กับพระเอกเลยเพราะกลัวมาก ไม่รักหยกถนอมบุปผา เฆี่ยนจริงเจ็บจริง แต่พี่แกก็มีวัยเด็กที่น่าสงสารขื่นขม บนร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผลมากมายจากการถูกพ่อ(ไม่แท้)ลงโทษด้วยกฏบ้าน และจากตอนเข้าร่วมรบ ในหนังสือไม่ได้บอกชัดๆ ว่าพ่อแท้ๆ ของพระเอกเป็นใคร รู้เพียงว่าตายอย่างอนาถ และตระกูลหนึ่งในเรื่องที่ถูกพระเอกจัดการก็น่าจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับการตายของพ่อพระเอกด้วย 

เคยฟังตอนที่พี่แจ่มมาเล่าเรื่องย่อในไลฟ์ที่บอกว่า 'พระเอกต้องแบกคำประณามว่าสังหารบิดาตัวเอง' ตอนนั้นก็คิดอยู่ว่าพระเอกน่าจะโดนใส่ร้าย แต่พอไปอ่านเอง... เออถึงไม่ได้ลงมือแต่ก็มีส่วนผลักดันแหละ คือเรื่องนี้ตัวละครจะออกเทาๆ อะ พระเอกก็โหดจริงๆ จนน่ากลัว ฉากแรกตอนเจอนางเอกแล้วมีทหารตามมาถึงรถม้า ทหารก็ขอตรวจสอบรถม้าเพื่อหาตัวคนร้าย พระเอกก็ให้ดู(แต่จัดฉาก) ดูเสร็จไม่พบคนอิพี่ก็ให้คนสนิทควักลูกตาทหารที่มาตรวจสอบเลยเดี๋ยวนั้น ...คือโหดแท้ โหดอะไรขนาดนั้น เขาก็ต้องทำตามหน้าที่ไหมอะเนาะ ...ต่อๆ หลังพานางเอกกลับจวนพี่แกก็สอนนางเอกอ่านเขียน พยายามเปลี่ยนนางเอกให้กลายเป็นสตรีที่เข้มแข็งมีศักดิ์ศรีไม่เหยียบย่ำตัวเอง รู้ว่าอะไรคือความละอาย และสามารถเอาตัวรอดได้ในโลกในสังคมนี้โดยที่ไม่ใช้เรือนร่างหรือความน่าสงสารมาเรียกร้องความเห็นใจจากคนอื่น และหากทำผิดพี่ก็พร้อมลงโทษ ไม่เลือกที่รักมักที่ชัง

แต่พระเอกเรื่องนี้ไม่ได้มีดีแค่ด้านบุ๋นนะ ด้านบู๊พี่แกก็ได้ สมัยหนุ่มๆ เคยจับดาบเข้าร่วมกองทัพ เคยเกือบตุยมาแล้วทว่าก็รอดมาได้อย่างหวุดหวิด แล้วก็ได้เพื่อนรักมาหนึ่งจากสงครามครั้งนั้น เพื่อนรักก็หลงรักน้องสาวพระเอกอย่างหัวปักหัวปำ รักไม่ยอมเปลี่ยนแปลงแม้สาวเจ้าจะไม่รักตอบก็ตาม พระเอกก็เคยเตือนว่าให้ระวังจะทำให้เสียงานเสียการใหญ่ ทว่าเพื่อนรักก็ไม่ฟัง สุดท้ายหน้าที่การงานพัง แม้แต่ชีวิตก็เกือบรักษาเอาไว้ไม่ได้... 

พระเอกเรื่องนี้มีแต่คนกลัว ขนาดฮ่องเต้ก็ยังหวาดกลัวพี่แกเลย ในตอนที่พระเอกพานางเอกเข้าวังไปรับโทษเรื่องคดีลอบปลงพระชนม์น่ะ คือพระเอกก็รู้แหละว่าใครคือคนบงการ ซึ่งพี่แกก็ใช้นางเอกเป็นหมากบีบตัวคนที่บงการออกมาจนได้รับโทษ ส่วนนางเอกในฐานะคนลงมือปกติมันก็ต้องได้รับโทษด้วยใช่เปล่า ฮ่องเต้ก็เลยมอบโทษตายให้นาง แต่พระเอกคือไม่ให้ไม่สนจะพานางเอกกลับไปเป็นสาวใช้ตัวเอง โคตรหักหน้าฮ่องเต้ ...ซึ่งจริงๆ พระเอกต้องการทดสอบขีดจำกัดของฮ่องเต้นั่นแหละว่าจะยอมถอยให้ขนาดไหน สุดท้ายฺฮ่องเต้ก็ต้องยอมให้อย่างเสียไม่ได้ ... แล้วในที่สุดพระเอกก็ก่อกบฏขึ้นเป็นฮ่องเต้ สังหารขุนนางผู้ภักดีที่ขวางทางจนเหี้ยน ส่วนนางเอกก็ถูกพาเข้าวัง เป็นสตรีเพียงหนึ่งเดียวในวังหลวงที่ได้อยู่ข้างกายคอยติดตามรับใช้ฮ่องเต้อย่างใกล้ชิด จะบอกว่าเป็นพระสนมก็ไม่ใช่หรือจะเป็นสาวใช้ก็ไม่เชิง

นางเอกเป็นสาวงามถูกเก็บมาเลี้ยงโดยพี่ชายที่กำลังจะตาบอด ตัวตนที่แท้จริงของพี่ชายเป็นใครเดาไม่ยากอ่านแป๊บๆ ก็รู้แล้ว แต่ไม่ว่ายังไงพี่ชายก็ไม่ยอมรับว่าตัวเองคืนคนผู้นั้น ความจริงชะตาชีวิตพี่ชายก็น่าสงสารไม่แพ้กัน เคยเป็นถึงคุณชายสูงศักดิ์เกิดในวงศ์ตระกูลขุนนางเก่าแก่ มีดีทั้งรูปโฉมและสติปัญญา เป็นคุณชายที่ไม่ฝักใฝ่ในลาภยศ เพราะบ้านรวยมีตระกูลหนุนหลัง จะดีดพิณแต่งกลอนท่องเที่ยวไปเรื่อยไม่ทำงานทำการก็ไม่มีใครว่า แต่เมื่อถึงวันที่บ้านล้มครืนวงศ์ตระกูลสูญสิ้นเลือดไหลนองเป็นสายน้ำ ตอนนั้นแหละถึงได้ตระหนักถึงความไม่เอาไหนของตัวเอง มีดีซะเปล่าแต่กลับไม่สามารถปกป้องวงศ์ตระกูลหรือรักษาใครในครอบครัวไว้ได้เลย หลังรอดมาได้ก็เร้นกายเก็บตัว+สร้างตัวหมากเพื่อรอวันแก้แค้น โดยไม่สนใจว่าระหว่างทางหรือในขณะที่กำลังดำเนินแผนการจะต้องสังเวยและสูญเสียชีวิตของคนบริสุทธิ์ไปมากน้อยเพียงใด

เป็นแนวการเมืองการปกครอง+สงครามการสู้รบ แฝงด้วยปรัชญา มีเลิฟไลน์ของพระนางบ้างเป็นระยะๆ แต่ไม่ได้หวานนะ เพราะพระเอกเขาไม่ค่อยชอบเรื่องระหว่างชายหญิง ควบคุมตัวเองได้ดีมากๆ แต่ถ้าถามว่าฝ่ายไหนตกหลุมรักเขาก่อน...ก็พระเอกอีกนั่นแหละ ส่วนนางเอกคือไม่เชื่อไม่เคยคิดเลยว่าสุดท้ายพระเอกจะมาชอบคนอย่างตัวเอง ฐานะต่ำต้อย อ่านไม่ออกเขียนไม่ได้ เป็นเด็กกำพร้าที่เติบโตมาเป็นนักสังคีต วันๆ ต้องคลุกคลีอยู่กับพวกบุรุษ จึงคิดมาตลอดว่าตัวเองไม่คู่ควรกับพระเอกเลยสักนิด ...มารู้ชัดก็ตอนเล่มสุดท้ายนี่แหละ แต่คนรอบข้างคนสนิทพระเอกอะดูออกนานแล้วว่าพระเอกชอบใคร แต่ไม่สนับสนุน เพราะอยากให้พระเอกแต่งกับสตรีที่มาจากตระกูลใหญ่มีฐานะเหมาะสมกันมากกว่า แต่มีหรือคนอย่างพระเอกจะฟัง? ก็อยู่แบบไม่แต่งตั้งสนมไม่แต่งตั้งฮองเฮามันไปนี่แหละ ใช้ชีวิตแบบกลางวันทำงานในวังพอตกกลางคืนก็กลับบ้าน(จวนเก่าของพระเอก)ไปหานางเอก ใครจะต่อว่าจะยื่นฎีกายังไงฉันก็จะทำแบบนี้แหละ 

...อ่านจบแล้วรู้สึกหม่นๆ หดหู่ พระเอกเด็ดขาดมากจริงๆ จนอดเศร้าไม่ได้กับจุดจบของบางตัวละคร ยิ่งจุดจบของพี่ชายนางเอกนี่แบบโอยยย ความจริงก็เคยอ่านเจอแบบนี้จากนิยายเรื่องหนึ่งมาก่อน แล้วก็ยังสะเทือนใจไม่หายมาจนถึงทุกวันนี้🫥 ...แม้สุดท้ายพระนางจะสมหวังได้อยู่ด้วยกัน แต่พี่น้องแทบไม่เหลือ พ่อไม่แท้ตาย แม่ตัวเองก็ไม่เอารับไม่ได้ เหลือแต่นางเอกที่คงเข้าใจพระเอกที่สุดแล้ว แถมพอผ่านไปนานวัน คราวนี้ก็ถึงตาคนสนิทที่เคยติดตามที่เคยมีส่วนช่วยในการช่วงชิงบัลลังก์บ้างแล้ว เหตุเพราะอีกฝ่ายเริ่มเป็นอุปสรรคมีความคิดเห็นไม่ตรงกัน (จริงๆ ก็ปกติของคนเป็นฮ่องเต้แหละ) ...ดีนะที่หนนี้พระเอกใจอ่อนยอมไว้ชีวิต(บ้างแล้ว)

ความรักหวานๆ ขมๆ ตัวละครออกเทาๆ นางเอกเข้มแข็งและสามารถปกป้องตัวเองได้อย่างที่พระเอกวาดหวัง เผลอๆ อาจจะแข็งแกร่งกว่าที่พี่แกคิดไว้ซะด้วยซ้ำ จนพระเอกแอบกลัวว่าวันหนึ่งนางเอกอาจจะทิ้งตัวเองไป...

 

อยากบอกว่าข้าไม่ใช่ฮูหยินใหญ่ 3 เล่มจบ

 

อยากบอกว่าข้าไม่ใช่ฮูหยินใหญ่ 3 เล่มจบ

ผู้แต่ง : ซีพั่นฉา

ผู้แปล : เสี่ยวหวา

ปก : Rong Jing

สำนักพิมพ์ อรุณ

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

เรื่องนี้มาแนวเรียบๆ เรื่อยๆ ตามสไตล์คุณนักเขียนแต่ภายใต้ความเรียบๆ มันก็มีปมที่น่าติดตามซ่อนอยู่ 

มาพูดถึงพระเอกก่อน พระเอกเรื่องนี้เป็นใบ้ อดีตเคยเป็นคุณชายสูงศักดิ์ที่มีสตรีมากมายชื่นชมหมายปองอยากแต่งงานด้วย เป็นศูนย์รวมและจุดศูนย์กลางของเพื่อนฝูง ทว่าหลังจากพ่อแม่ตาย ปู่พระเอกที่แสนจะลำเอียงรักใคร่หลานชายคนโตอย่างพระเอกสุดๆ ก็ตัดสินใจให้หลานรักเป็นผู้สืบทอดบรรดาศักดิ์ต่อแทนบุตรชายคนโตที่ล่วงลับไป และหลังจากนั้นพระเอกก็ถูกคนทำร้ายจนบาดเจ็บหนักเกือบตาย หลังรอดมาได้ก็กลายเป็นใบ้พูดไม่ได้แถมยังมีแผลเป็นที่แขนติดตัวไปตลอดชีวิต หนำซ้ำบรรดาศักดิ์ที่เคยเป็นของตนก็ยังถูกยกเลิกและถูกส่งต่อให้กับท่านอาที่เป็นน้องชายของพ่อแทนอีก แล้วไหนจะเรื่องที่ปู่ไม่เชื่อเรื่องที่พระเอกบอกว่าใครคือคนร้ายตัวจริง พระเอกใจสลายเลยหนีออกจากบ้านไปตัวเปล่าไม่กลับมาอีกเลยจนผ่านไป 5 ปี... หุๆ

นางเอกเป็นบุตรสาวอนุ คุณหนูสามตระกูลสวี มีท่านปู่เคยดำรงตำแหน่งเป็นถึงเสนาบดี แต่พอปู่ตายตระกูลสวีก็ค่อยๆ ถดถอยเพราะไม่มีคนเก่งๆ อย่างปู่อีก ...พี่สาวคนโตของนางเอกที่เป็นบุตรสาวภรรยาเอกมีสัญญาหมั้นหมายกับพระเอกมาตั้งแต่เด็ก แต่พอพระเอกกลายเป็นใบ้และไม่มีบรรดาศักดิ์ ตัวพี่สาวกับแม่ก็อยากถอนหมั้น ตอนฝั่งบ้านเจ้าบ่าวมาคุยเรื่องงานแต่งก็ทำเป็นตกลงดิบดีแต่ลับหลังคือวางแผนหนีที่ไล่ไว้เรียบร้อย เดิมหวยไปออกที่พี่สาวคนรองของนางเอก แต่พี่คนรองไหวตัวทันแอบหนีไปก่อน สุดท้ายหวยเลยไปออกที่นางเอกแทน บุตรสาวอนุที่ไร้มารดาส่วนบิดาก็ไม่เคยสนใจ อยู่ในจวนแบบไร้ตัวตน ไม่มีใครหนุนหลังและไม่มีผู้ใดให้พึ่งพิง 

นางเอกถูกจับแต่งงานแทนพี่สาวลูกภรรยาเอก โดยที่พระเอกก็รู้ และไม่ใช่แค่พระเอกเท่านั้นที่รู้ เพราะครอบครัวท่านอารองของพระเอกก็รู้ แต่ทุกคนเลือกที่จะปล่อยเบลอ เพราะทุกฝ่ายต่างก็มีแผนการของตนอยู่ในใจ ...แต่โชคดีที่การแต่งงานนี้ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิด นางเอกอยู่ที่จวนพระเอกยังมีอิสระและมีความสุขมากกว่าตอนอยู่บ้านเดิมของตัวเองเสียอีก ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอาหารการกินเสื้อผ้า รวมถึงอดีตพี่เขยหรือสามีใบ้ผู้นี้ก็ยังหล่อเหลาและนิสัยดีกว่าที่คาดคิด แถมยังไม่มีแม่สามีหรือญาติผู้ใหญ่มาคอยกดข่มวางอำนาจใส่ และถึงจะมีคนของบ้านรองมาหาเรื่องบ้าง แต่ทุกอย่างก็มีพระเอกคอยหนุนและออกหน้าให้ ดังนั้นนานวันเข้านางเอกจึงใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ได้อย่างสบายใจ ไม่ต้องคอยหวาดกลัวระมัดระวังเหมือนอย่างช่วงแรกๆ หรือเหมือนตอนอยู่บ้านเดิมอีก

เป็นแนวการเมืองราชสำนักและเรื่องราวภายในบ้านของพระเอก ฝั่งนางเอกไม่ค่อยมีไรอะ ถึงจะเป็นลูกอนุแต่พอแต่งงานออกมาแล้วก็จบ คนที่บ้านมาก้าวก่ายอะไรไม่ได้อีก หลักๆ จะอยู่ที่เรื่องภายในบ้านพระเอกมากกว่า เป็นความแค้นระหว่างพระเอกกับอิบ้านรอง ...เพราะท่านอาของพระเอกไม่พอใจที่พ่อไม่ยกบรรดาศักดิ์ให้ตนต่อหลังจากที่พี่ชายตาย แต่กลับไปมอบให้หลานแทน เลยมองว่าพ่อลำเอียงรักแต่หลานชายคนโตซึ่งก็คือพระเอก แต่พ่อก็ลำเอียงจริงๆ แหละ55 เพราะรู้ว่าลูกตัวเองเก่งไม่เท่าหลานไง อาพระเอกแค้นเลยจ้างคนไปดักฆ่าพระเอก ซึ่งพระเอกก็รู้ว่าเป็นฝีมืออาแต่ไม่มีหลักฐาน ส่วนปู่ก็ยังไม่ปักใจเชื่อเพราะยังหาหลักฐานมายืนยันไม่ได้เหมือนกัน ...

หลังพระเอกหนีหายไป 5 ปีก็กลับมาเพราะปู่ป่วยหนัก แล้วก็กะจะกลับมาแก้แค้นท่านอาด้วย เวลาท่านอาวางแผนจะทำอะไรพระเอกก็จะคอยสกัดทำให้อิท่านอาชวดไม่ได้ในสิ่งที่ปรารถนา กลายเป็นคนที่มีแต่บรรดาศักดิ์ลอยๆ ทว่ากลับไม่มีงานหรือตำแหน่งอะไรในราชสำนัก เพราะเคยมีคนไปกระซิบบอกฮ่องเต้ว่าอิท่านอาวางแผนทำร้ายหลานตัวเอง จึงทำให้ฮ่องเต้เกิดความรู้สึกไม่ดี เลยยกตำแหน่งเดิมของปู่พระเอกให้คนอื่นแทน และไม่เคยเรียกใช้งานอิท่านอา ไม่ให้ความสำคัญใดๆ เป็นท่านปั๋วที่ว่างงานไปวันๆ

ส่วนเรื่องความรักก็เรียบๆ ไม่หวือหวา เริ่มจากคนแปลกหน้า จากนั้นก็ค่อยๆ ทำความรู้จักแล้วพัฒนาความรู้สึกไปเรื่อยๆ พระเอกเป็นคนอ่อนโยน เป็นคุณชายสูงสง่า ไม่เคร่งครัด ใช้ชีวิตอยู่ด้วยง่ายดี ภายนอกดูเหมือนไม่มีพิษมีภัย แต่จริงๆ เป็นคนฉลาดเจ้าแผนการและในหัวก็มีแต่เรื่องวางแผนแก้แค้น...หึๆ ขนาดไม่มีตำแหน่งอะไรยังทำให้ทั้งราชสำนักปั่นป่วนได้อะคิดดู(ร้ายอยู่นะ) แต่อ่านๆ ไปจะรู้ว่าจริงๆ แล้วเนื้อแท้พระเอกอะเป็นคนเผด็จการ55 ...ส่วนนางเอกก็เหมือนกระต่ายน้อยใสซื่อ เฉื่อยๆ ไม่เคยเห็นโลกกว้าง เพราะเป็นลูกอนุที่ไม่มีใครสนใจเหลียวแล นิสัยช่วงแรกๆ คือเหมือนเด็ก(ก็เพิ่ง 16 เอง) ไม่เคยออกจากบ้านไปไหนเลย ไม่เคยแม้แต่ไปกินอาหารข้างนอก แบบไม่เคยเห็นโลกภายนอก(บ้าน)จริงๆ แต่น้องก็มีความสุขได้ด้วยการอ่านหนังสือกับปลูกดอกไม้ เวลาที่ตกอยู่ในสถานการณ์ลำบากก็สามารถเอาตัวรอดได้ เหมือนกระต่ายน้อยน่ารักแต่หากตกอยู่ในอันตรายก็กัดคนได้นะเออ!

ใช่แล้ว! นางเอกเรื่องนี้เป็นคนรักการอ่าน สิ่งที่ชอบที่สุดในชีวิตก็คือหนังสือ เวลาพระเอกพาไปร้านหนังสือหรือเอาหนังสือใหม่ๆ มาให้นางเอกจะดีใจฝุดๆ เหมือนได้เจอขุมทรัพย์ บางทีเวลาพระเอกออกไปทำธุระข้างนอกก็จะพานางเอกไปทิ้งไว้ที่ร้านหนังสือแล้วค่อยกลับมารับ แค่นี้นางเอกก็มีความสุขแล้ว แฮปปี้ทั้งสองฝ่าย55 ...เดิมพระเอกตั้งใจจะเป็นแค่สามีภรรยาหลอกๆ กับนางเอก หลังทุกอย่างเรียบร้อยก็จะหาสถานที่เหมาะๆ ให้แล้วปล่อยคนไป แต่นั่นแหละ...พออยู่ไปอยู่มาได้ใกล้ชิดความคิดก็เปลี่ยน เมียคนนี้ก็นิสัยดีเรียบง่าย น้องสาวเราก็ชอบ อยู่ด้วยแล้วสบายใจดี เรือนหลังก็เงียบสงบ แล้วเรื่องอะไรพี่แกจะยอมปล่อยคนล่ะทีนี้...หึๆ

หลังจากนั้นพระเอกก็ได้เดินทางไปสืบคดีที่ต่างเมืองในฐานะผู้ติดตามของสหายที่เป็นขุนนาง เรื่องที่ท่านอ๋องคนหนึ่งถูกลอบทำร้ายระหว่างเดินทางมาแต่งงานตามสมรสพระราชทานที่เมืองหลวง คือฮ่องเต้เรื่องนี้อะอายุ 50 แล้ว ทว่ากลับยังไม่มีทายาทหรือผู้สืบทอดเลย พวกขุนนางเลยเรียกร้องให้ฮ่องเต้รับหลานตัวเองหรือท่านอ๋องคนอื่นๆ มาเป็นบุตรบุญธรรม ซึ่งจะมี 2 อ๋องที่เป็นตัวเต็งและมีขุนนางในราชสำนักคอยแอบสนับสนุนอยู่ลับๆ ...การมาสืบคดีครั้งนี้นอกจากจะทำให้ได้รู้เรื่องการทุจริตของขุนนางในท้องที่ พระเอกก็ยังได้พบกับเบาะแสของคนร้ายที่เคยลงมือทำร้ายตัวเองเมื่อ 6 ปีก่อนโดยไม่คาดคิดอีกด้วย 

หลังจากนั้นเรื่องที่พระเอกโกหกเอาไว้ก็โป๊ะแตกถูกนางเอกจับได้ นางเอกเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวทุกอย่างจนได้รู้ว่าตัวเองเป็นเพียงเบี้ยตัวหนึ่งที่หมดประโยชน์แล้วจึงคิดจะจากไป จากที่เคยสดใสร่าเริงน้องก็เริ่มนิ่งเงียบ พระเอกก็รู้สึกว่าเมียแปลกๆ แต่ช่วงนั้นงานเยอะจึงไม่มีเวลามาสนใจ จนมาแอบได้ยินเมียคุยว่าจะปล่อยสาวใช้คนสนิทให้เป็นอิสระและบลาๆ พระเอกถึงได้ตื่นตัว ไม่คิดว่าเจ้ากระต่ายน้อยของตัวเองจะใจเด็ดถึงเพียงนี้ เพราะหลังๆ นางเอกก็เริ่มโตขึ้น ไม่ได้ใสซื่ออะไรขนาดนั้นแล้ว แต่ก่อนคือใสซื่อมากจริงๆ ขนาดที่คิดว่าการเข้าหอทำลูกคือการที่หญิงชายนอนเตียงเดียวกันเฉยๆ อะ ...พระเอกก็เออออประสมโรงไปด้วยอีกจนนางเอกเชื่อตามนั้นจริงๆ แต่พอน้องรู้ว่าถูกหลอกก็วางแผนเป็นขั้นเป็นตอนเลยนะว่าต่อไปหากหย่าแล้วจะอยู่ยังไง ยิ่งพอได้ออกหนังสือมีรายได้จากการเขียนนิยาย หาเงินเองได้ น้องก็ยิ่งมีความมั่นใจในตัวเอง

ขณะที่เรือนหลังของพระเอกกำลังอึมครึม เรื่องการเมืองก็เริ่มเดือดไม่แพ้กัน เพราะฮ่องเต้ไม่มีวี่แว่วจะเลือกทายาทเสียที ใครหลายคนจึงเริ่มนั่งไม่ติด แล้วไหนจะเรื่องมือสังหารในคราวนั้นที่สืบไปสืบมาก็ดันได้พบกับผู้อยู่เบื้องหลังที่ไม่คาดคิดอีก! ส่วนอิบ้านรองหรือท่านอาของพระเอกก็เที่ยวหว่านเงินวิ่งเต้นไปทั่วเพื่อสืบข่าว+หาเส้นสาย ทำให้ปู่พระเอกรู้สึกผิดหวังกะอิบ้านรองจนเกินจะเยียวยา เลยตัดสินใจยกทรัพย์สินส่วนตัวของตัวเองทั้งหมดให้กับพระเอก พอบ้านรองรู้ก็ไม่พอใจ คือจริงๆ บ้านรองก็มีตังค์นะ เพราะปู่พระเอกเคยเป็นขุนนางที่ทำเกี่ยวกับเกลือ(เลยได้ผลประโยชน์เยอะ) ที่ปู่ยกให้พระเอกก็คือส่วนของตัวเอง ส่วนพวกกองกลางบ้านรองก็ได้ปกติ แต่บ้านรองคือไม่ยอมคิดว่าปู่ลำเอียง เลยจะงัดแผนเดิมเมื่อ 6 ปีก่อนมาใช้อีกแล้ว คือบรรดาศักดิ์ก็จะเอา ทรัพย์สมบัติทั้งหมดก็ต้องได้ ทั้งที่ตัวเองก็ไม่ได้มีความสามารถอะไรแท้ๆ... เฮ้อ

ป.ล.รู้สึกว่าจุดจบของตัวร้ายดูง่ายไปหน่อย 

ป.ล.ตัวพี่สาวลูกภรรยาเอกกับแม่ใหญ่ของนางเอกหลังนางเอกแต่งออกมาก็ไม่ได้มีบทไรมาก โดยเฉพาะตัวแม่ นึกว่าจะร้ายและมีบทมากกว่านี้ แต่พอนางเอกแต่งออกมาก็เหมือนหมดบทแล้วเลยอะ พ่อนางเอกยิ่งไม่ต้องพูดถึง สรุปว่าพ่อนางเอกชอบออกจากจวนไปทำอะไรเนี่ย ถึงไม่ค่อยกลับมาบ้าน หรือเบื่อบ้านเฉยๆ เลยไม่อยากกลับ ...ส่วนอาสะใภ้พระเอกก็งั้นๆ ทำอะไรเรือนหลักของพระเอกไม่เคยได้ พอๆ กันทั้งสองสามีภรรยา😑 (เว้นเมื่อ 6 ปีก่อน ที่บังเอิญไปเจอนักฆ่าเก่งจริงๆ)

ชะตาม่ายเจ็ดครา ปรารถนาเพียงรักเดียว 4 เล่มจบ

 

ชะตาม่ายเจ็ดครา ปรารถนาเพียงรักเดียว 4 เล่มจบ

ผู้แต่ง : เซี่ยวเจียเหริน

ผู้แปล : DAAL

ปก : Reine_Beammer

สำนักพิมพ์ อรุณ

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

ผลงานของคุณนักเขียนชายาสุดโปรดดด เรื่องนี้นางเอกเป็นบุตรสาวของจวนกั๋วกงและมีลูกพี่ลูกน้องเป็นถึงฮองเฮา แต่ด้วยหน้าตาที่สะสวยจึงชักนำภัยมาสู่ตน ทำให้พลาดตกหลุมพรางของลูกพี่ลูกน้องและต้องเข้าวังมาเป็นสนมอย่างไม่เต็มใจ ทว่ายังไม่ทันได้ถวายตัวฮ่องเต้เฒ่าก็มาชิงตายไปเสียก่อน แต่ความซวยยังไม่หมด เพราะคำสั่งเสียก่อนตายของฮ่องเต้เฒ่าจึงทำให้นางเอกต้องถูกฝังตามฮ่องเต้ไปด้วย อะไรจะซวยซ้ำซวยซ้อนขนาดนั้นนน นางเอกยังไม่อยากตายเลยไปคุกเข่าอ้อนวอนที่หน้าหยกสลักรูปพระโพธิสัตว์ วิงวอนขอให้ตนรอดพ้นจากความตายในครั้งนี้ พระโพธิสัตว์เห็นใจจึงมาชี้ทางสว่างให้ในความฝัน บอกว่าหากนางอยากรอดก็ต้องกลับไปแก้ไขชะตาตัวเองในเจ็ดชาติก่อน ต้องทำให้ตนเองรอดพ้นจากการเป็นม่าย และทำให้สามีในชาตินั้นๆ รักนางอย่างสุดหัวใจ หากทำสำเร็จไม่ใช่แค่รอด แต่ยังจะได้มีชีวิตที่มั่นคั่งและมีอำนาจอีกด้วย...โฮะๆๆ

ชาติแรกนางเอกไปอยู่ในร่างของหญิงสาวชาวบ้านที่มีหน้าตางดงามคล้ายกับตนและมีบิดาเป็นซิ่วไฉ เจ้าของร่างเก่าชอบคนรวยเหยียดคนจน เป็นคนโผงผางสู้คน ชอบเที่ยวเล่นซุกซนอยู่ไม่ติดบ้าน ต่างจากนางเอกที่เป็นหญิงสาวในห้องหอ บุตรสาวขุนนางชั้นสูงที่อ่อนโยนเรียบร้อย แทบไม่ได้ออกจากบ้านไปไหนเลยและไม่ถนัดงานใช้แรง แต่ดีที่บ้านใหม่นี้ถึงจะไม่ร่ำรวยมั่งคั่งดังเช่นบ้านนางที่เป็นจวนกั๋วกง แต่หากเทียบกับคนอื่นๆ ในหมู่บ้านก็ยังเรียกได้ว่ามีฐานะ อีกทั้งทุกคนในบ้านก็ยังเห็นเจ้าของร่างเก่าเป็นดั่งแก้วตาดวงใจจึงไม่เคยบังคับให้ร่างนี้ทำงานหนักอะไรเหมือนกับเด็กสาวคนอื่นๆ ในหมู่บ้านชนบท นางเอกเลยได้ใช้ชีวิตเยี่ยงคุณหนูเหมือนเก่า+ไม่ต้องทำงานใช้แรงอะไรไปด้วย 

นางเอกตั้งใจแล้วว่าชาตินี้จะไม่แต่กับปั๋วเก่าที่เป็นคุณชายเสเพลไม่เอาไหนอีก แต่ปั๋วเก่ากลับไม่ยอมปล่อยนาง พอเห็นหน้านางก็หลงใหลถูกใจอยากได้ทันที พอไม่ได้ก็วางแผนลักพาตัว แม้จะโชคดีที่มีคนมาช่วยทัน แต่ถึงกระนั้นก็ต้องแลกมาด้วยกับการที่ชื่อเสียงเสียหาย และลงท้ายด้วยการต้องแต่งกับคนที่มาช่วยซึ่งเป็นนายพรานสูงใหญ่ล่ำบึก ...การแต่งงานที่ไม่ได้มาจากความรักแต่เป็นเพราะถูกสถานการณ์บังคับ แม้นางเอกจะงดงามเพียงใดแต่พี่นายพรานก็หาได้สนใจไม่ เป็นผู้ชายคนเดียวในหมู่บ้านเลยมั้งที่ไม่ได้ชอบนางเอก เพราะพี่เขารู้นิสัยของเจ้าของร่างเก่า ไม่ชอบที่เจ้าของร่างเก่ามีนิสัยชอบดูถูก+เหยียดคนที่ต่ำกว่า ทำตัวเหมือนคุณหนูหยิบหย่งทำอะไรไม่เป็น ... 

มีภรรยาบ้านไหนที่แต่งงานมาวันแรกก็เรียกให้สามียกน้ำล้างหน้ามาให้ ทำอาหารให้กิน มีแต่บ้านนี้แหละจ้าาา มันเลยยิ่งตอกย้ำความคิดของพี่นายพรานที่ว่านางเอกทำอะไรไม่เป็น พี่แกเลยตั้งชื่อเล่นให้นางเอกอยู่ในใจเงียบๆ ว่า 'คุณหนูเจียว' 55 ... แต่ถึงนางเอกจะมีนิสัยคุณหนู แต่นางก็สวย เอ้ยๆ แต่นางก็พร้อมเรียนรู้+ปรับตัวเพื่อทำให้สามีรักนางอย่างสุดหัวใจนะ สามีสอนอะไรนางก็พร้อมเรียนรู้ เรียนดีบ้างไม่ดีบ้างแต่นางก็มีความพยายาม หากอันไหนที่มันไม่ได้ดูแล้วไม่เหมาะกับคุณหนูเจียวสามีก็ไม่เคยไปบังคับให้นางทำ (ส่วนหนึ่งคืออิพี่เขาทนเห็นเมียคนงามลำบากไม่ได้55) 

คนหนึ่งคือ(วิญญาณ)คุณหนูสูงศักดิ์ ส่วนอีกคนคือหนุ่มชาวนาชาวบ้านธรรมดาที่ต้องปากกัดตีนถีบ ถึงจะแตกต่างแต่เขาก็เข้ากันได้(ดี)นะ คนหนึ่งพยายามปรับตัวส่วนอีกคนก็พยายามเข้าใจ ไปๆ มาๆ ก็อยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุข มีปัญหาภายในครอบครัวบ้างแต่สามีก็พร้อมเข้าข้างและยื่นฝั่งเมียเสมอ ถึงสามีชาตินี้จะเป็นพรานป่าเป็นชาวนาเลี้ยงหมูแต่พี่แกก็ซื่อสัตย์ ขยันขันแข็ง รักครอบครัวและเป็นผู้นำที่ดี แอบขำตอนที่นางเอกสงสัยว่าทำไมสามีถึงไม่ให้ตนดูแลการเงินในบ้านสักที มารู้ที่หลังว่าเงินมันมีน้อยแค่ 400 เหวินเอง สามีกลัวนางจะรังเกียจเลยยังไม่ให้นางดูแล แค่นั้นเอง55

ชาติที่สองสามีเป็นพ่อค้า นิสัยผิดกับสามีในชาติแรกลิบลับ กะล่อนปลิ้นปล้อน เจ้าเล่ห์ แรกๆ ออกแนวตบจูบจำเลยรัก55 ...ชาตินี้เจ้าของร่างคนเก่าเป็นคนงามขี้โรคร่างกายอ่อนแอ พ่อแม่ตายหมด เลยต้องมาอาศัยอยู่ที่บ้านคู่หมั้นตั้งแต่เด็ก เป็นคู่เหมยเขียวม้าไม้ไผ่ ทั้งสองบ้านทำการค้า แต่แล้ววันหนึ่งบ้านคู่หมั้นก็ตกอับเช่นกัน ดังนั้นนางเอกกับคนในบ้านของคู่หมั้นเลยต้องไปขออาศัยพึ่งพิงญาติห่างๆ ของฝั่งคู่หมั้นซึ่งเป็นตระกูลพ่อค้าอันดับหนึ่งที่อยู่อีกเมือง นางเอกรู้ว่าในชาติก่อนคู่หมั้นจะไปชอบคนอื่นและพยายามขอถอนหมั้นตัวเอง แล้วสุดท้ายเจ้าของร่างเก่าก็ป่วยตายอย่างมีเงื่อนงำ นางเอกสงสัยว่าคู่หมั้นอาจจะเป็นคนวางยาจึงวางตัวห่างเหินเย็นชากับเขา ตั้งใจว่าจะมองหาสามีใหม่ไม่เอาคนนี้แน่นอน ...

แต่ไม่นึกไม่ฝันเลยว่าตัวเองจะดันไปเป็นที่ต้องตาต้องใจของท่านอาคู่หมั้นหรือก็คือเจ้าของบ้านที่ตนมาอาศัยพึ่งพิงซะได้ นอกจากจะอายุมากกว่านางเอกเป็นสิบปี นิสัยอิพี่ก็ยังเจ้าเล่ห์ปลิ้นปล้อนอีกต่างหาก แล้วคุณหนูในห้องหอใสๆ อย่างนางเอกมีหรือจะสู้พี่แกได้ ออกไปข้างนอกด้วยกันครั้งแรกก็เจออิพี่จับจูบเลย ออกตัวแรงมากอิผีเอ้ยๆๆ อิพี่🤣 ไม่ปิดบังความหื่นกระหายเลย เขาย้ายออกไปเช่าบ้านอยู่ข้างนอกแล้วก็ยังจะตามไปซื้อบ้านหลังที่เขาเช่า ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้นางเอกมาครอบครองเจรงๆ 

ตอนแรกนางเอกเกลียดอิพี่มากกก เพราะสามีชาติแรกแม้จะเป็นชาวนาดูดิบเถื่อน แต่ก็เป็นสุภาพบุรุษไม่เคยบังคับฝืนใจพระเอกฝุดๆ ส่วนชาติที่สองนี่มันอะไรยังกับตัวร้าย(จับสลากได้บทพระเอกมาใช่มั้ย พูดดด!!) แต่มันไม่มีตัวเลือกอื่นนอกจากพี่แกแล้วไง นางเอกเลยต้องยอม แล้วก็ตั้งกฏกติกาให้พี่แกฝ่าด่าน ถ้าทำได้ถึงจะยอมนอนด้วย เช่นให้เก็บอึหมาสามวัน ทำอาหาร ท่องคัมภีร์ ประมาณนี้ 

...จริงๆ นางเอกโอเคนะถ้าอิพี่จะมาสู่ขอดีๆ นางก็จะยอมแต่งด้วย ทว่าอิพี่ก็ดันมีคู่หมั้นคู่หมายแล้วเหมือนกัน แถมฝั่งคู่หมั้นยังเป็นถึงลูกสาวเจ้าเมืองอีกต่างหาก จะเกี่ยวดองกันเพื่อผลประโยชน์ เลยถอนหมั้นยากกว่าของนางเอก ตอนแรกอิพี่เลยกะจะให้นางเอกเป็นอนุแต่นางเอกไม่ยอม จะให้เป็นภรรยาอยู่ข้างนอกนางเอกก็ไม่เอา ถ้าจะเป็นแบบนั้นนางขอไปหาผู้ใหม่ดีกว่า แต่งเป็นภรรยาคนจนยังดีกว่าแต่งเป็นอนุคนรวย ...ตลกตอนนางเอกเลี้ยงหมาแล้วเอาชื่อสมัยเด็กอิพี่มาตั้งเป็นชื่อหมาอะ คือทุกคนรู้ว่าอิพี่ไม่ชอบชื่อนี้และห้ามใครเอ่ยถึงอีก แต่นางเอกไม่กลัว เอามาตั้งเป็นชื่อหมาซะเลย55

ชาติที่สามสามีเป็นนักเชิดสิงโต ในชาตินี้เจ้าของร่างที่นางเอกต้องมาอยู่เป็นสตรีที่แต่งงานมีลูกมีสามีแล้วด้วยนะ แต่สามีตาย แล้วฝั่งสามีก็มีลูกติดอีก 2 คน ตอนสามีเก่ายังไม่ตายเจ้าของร่างเก่าก็แสร้งทำตัวเป็นคนดี ทว่าพอสามีตายนางก็เผยธาติแท้ออกมากลายเป็นแม่เลี้ยงใจร้ายทันที ทำตัวเป็นดอกซิ่งนอกกำแพง คนในบ้านเลยไม่มีใครชอบนาง โดยเฉพาะลูกบุญธรรมของสามีเก่าก็ยิ่งเกลียดนาง ...แต่ในสามชาติแรกนี่จะเห็นได้ว่าถึงแม้สามีของนางเอกจะเป็นคนธรรมดาไม่ใช่แม่ทัพ ไม่ใช่ขุนนางที่มีตำแหน่งสูงหรือเป็นฮ่องเต้ แต่ทุกคนก็มีวิธีดูแลปกป้องคนที่ตัวเองรักและครอบครัวของตัวเองได้ ถึงจะไม่ได้จับดาบออกรบแต่ทุกคนก็เป็นวีรบุรุษได้นะ ตัวนางเอกเองก็ไม่ซู ไม่มีวรยุทธ์ ไม่ได้ฉลาดมากหรือเจ้าแผนการอะไร เป็นคุณหนูในห้องหอที่ยังไม่เคยเห็นโลกกว้าง และยังต้องเรียนรู้อะไรอีกเยอะ แต่นางมีรูปโฉมงดงาม(มาก) มีจริตในการออดอ้อนสามี และมีความหยิ่งทนงของคุณหนูผู้สูงศักดิ์ จากเด็กสาวใสๆ ที่เชื่อคนง่ายก็ค่อยๆ เติบโต มีสายตาในการแยกแยะคน รู้จักรุกรู้จักถอย รู้จักวางแผน และรู้จักใช้มารยาหญิงแล้ว55  ^0^ ...

ตั้งแต่ชาติที่สี่เป็นต้นไปสามีของนางเอกจะเริ่มมีตำแหน่งสูงขึ้น จนเมื่อภารกิจเสร็จสิ้นทั้งเจ็ดชาตินางเอกก็ต้องย้อนกลับมาที่จุดๆ เดิมซึ่งก็คือชาติปัจจุบันที่นางกำลังจะถูกฝังตามฮ่องเต้เฒ่า จะได้รู้สักทีว่าบรรดาสามีทั้งเจ็ดที่นางแต่งด้วยในแต่ละชาตินั้นมีความเกี่ยวข้องกันไหม จะใช่จิตวิญญาณเดียวกันหรือเปล่า แล้วนางเอกจะรอดพ้นจากการถูกฝังทั้งเป็นได้ยังไง ใครจะมาช่วย? และสุดท้ายสามีในชาตินี้จะเป็นใคร บอกเลยว่าต้องไปลองอ่านจ้า ...ส่วนตัวคือชอบมาก แต่ละชาติคือเอาใจช่วยนางเอกฝุดๆ หนังสือ 4 เล่มแต่เหมือนได้อ่านเรื่องสั้น 7-8 เรื่อง บอกเลยคุ้มมากๆ ...

วัยฝันวันเยาว์ 4 เล่มจบ

 

วัยฝันวันเยาว์ 4 เล่มจบ  

ผู้แต่ง : ปาเยวี่ยฉางอัน

ผู้แปล : 54shaonian

สำนักพิมพ์ Siam Inter Book

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

คำโปรยหลังปกบอกว่านี่ไม่ใช่นิยายรัก แต่เป็นนิยายที่จะทำให้เรารำลึกถึงความทรงจำในวัยเยาว์(ที่แสนสุขและขมขื่น) ...ตอนแรกยังเดาพระเอกไม่ออกว่าคนไหน เพราะรู้สึกว่ามีเรือที่น่าลง 3 ลำ

ลำที่ 1. รุ่นพี่ที่แก่กว่า 6 ปี เหมือนจะอ่อนโยนแต่ก็ไม่ใช่ เหมือนเข้ากับคนอื่นง่ายแต่ความจริงกลับจับต้องได้ยาก เหมือนเทพเซียนสูงส่ง เป็นคนที่นางเอกมองเป็นต้นแบบ เคารพ+ไว้ใจที่จะขอคำปรึกษา 

ลำที่ 2. เพื่อนวัยเด็กที่อยู่แถวบ้าน ตอนเด็กอ่อนแอไม่สู้คน พอโตมากลับเป็นหัวโจกของโรงเรียน

ลำที่ 3. เด็กน้อยที่ตกหลุมรักนางเอกตั้งแต่แรกพบ หัวดี เรียนเก่ง บ้านมีฐานะ พยายามเข้าหาและให้ความช่วยเหลือนางเอกทุกครั้งที่มีโอกาส แต่เพราะพวกผู้ใหญ่ เด็กดีๆ สองคนเลยถูกจับแยกถูกสั่งห้ามไม่ให้เล่นด้วยกัน

เรื่องนี้จะเริ่มเล่าตั้งแต่นางเอกยังอยู่ประมาณอนุบาล จนเข้าประถมและเรียนจบชั้นม.ปลายเลย เป็นแนวชีวิตในวัยเรียน ปมปัญหาครอบครัว เส้นทางการเติบโตเป็นผู้ใหญ่ของวัยรุ่น รวมถึงเรื่องราวความรักในวัยเรียน

นางเอกเป็นลูกนอกสมรส พ่อกับแม่นางเอกเคยคบกันตั้งแต่สมัยเรียนแต่สุดท้ายก็เลิกกัน พ่อไปแต่งกับลูกสาวคนใหญ่คนโต ไม่รู้ว่าบอกเลิกดีๆ หรือทิ้งแม่นางเอกไปเลย แล้วรู้รึเปล่าว่าแม่นางเอกกำลังตั้งท้อง? แต่ยังไงแม่นางเอกที่กำลังท้องก็เลือกที่จะเก็บเด็กไว้และเลี้ยงลูกเอง ...ถึงจะจบไม่สวยแต่แม่นางเอกก็ไม่เคยพูดเรื่องไม่ดีเกี่ยวกับพ่อให้ลูกฟัง ไม่ยัดความโกรธเกลียดหรือปลูกฝังให้ลูกเกลียดพ่อ กลับเป็นเมียคนที่พ่อแต่ด้วยนี่สิ ไม่รู้จะโกรธเกลียดอะไรนางเอกกับแม่นักหนา แถมยังไปปลูกฝังความคิดแย่ๆ ให้เด็ก สอนลูกตัวเองให้เกลียดต่ออีก

สร้างความทุกข์ทรมานให้ทั้งกับลูกตัวเองและนางเอก สร้างรอยบาดแผลให้เด็กที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยเลย เพราะผู้หญิงที่พ่อแต่งด้วยเป็นลูกคนใหญ่คนโต นางก็ชอบเอาเรื่องแม่นางเอกไปโพนทะนาให้คนรอบตัวฟัง กลุ่มเพื่อนนางก็มีลูกเรียนโรงเรียนเดียวกับนางเอกไง บรรดาแม่ๆ ไม่อยากมีปัญหากับนาง เลยไปสั่งลูกตัวเองให้อยู่ห่างจากนางเอกห้ามเล่นด้วย ประมาณนี้

นางเอกโตมากับแม่ พอโตหน่อยแม่ก็พาย้ายไปอยู่ที่บ้านยาย เพราะปัญหาเรื่องทะเบียนเกิดนางเอกจึงไม่ได้เรียนอนุบาลแต่เข้าชั้นประถมเลย นางเอกเคยเจอกับพระเอกเมื่อตอนไปนั่งรอแม่ทำงานที่โรงเรียนอนุบาล พระเอกเห็นนางเอกหน้าไม่คุ้นแต่ก็ยังพยายามลากเขาไปเล่นด้วย จากนั้นก็สัญญากันว่าพรุ่งนี้จะกลับมาเจอกันใหม่ แต่นางเอกไม่ได้มา(มาไม่ได้ ไม่ใช่เด็กรร.นี้) จนเข้าชั้นประถมเด็กน้อยสองคนก็ได้กลับมาเจอกันอีกเพราะเรียนที่เดียวกัน พระเอกจำนางเอกได้แม่น พยายามเข้าหา+อยากเป็นเพื่อนด้วย เพื่อที่จะได้อยู่กับนางเอกนานขึ้นหน่อย พระเอกถึงขนาดโกหกที่บ้านเพื่อจะได้เดินกลับบ้านกับนางเอกสองคน ตอนโรงเรียนมีคัดตัวหาคนไปแข่งพูด พระเอกที่เป็นตัวเต็งมีโอกาสได้มากสุด(ที่บ้านแบ็กดี) ก็ขอสละสิทธิ์เพื่อให้นางเอกได้รับเลือก 

เดิมนางเอกมาโรงเรียนก็ไม่ค่อยมีความสุขเท่าไร เพราะไม่เคยเข้าเรียนอนุบาลบางอย่างเลยตามไม่ทันเพื่อน บวกกับตัวเธอเองก็ไม่ได้มีความสามารถอะไรเป็นพิเศษ ไม่มีเส้นสาย ดังนั้นเด็กน้อยจึงไม่ใช่คนโปรดของคุณครูหรือเป็นจุดสนใจของเพื่อนๆ ...เดิมทีนางเอกเป็นเด็กมีจินตนาการสูง ถึงไม่มีเพื่อนเล่นในชีวิตจริงแต่เธอก็มีเพื่อนเล่นในจินตนาการมากมาย อยากสวมบทบาทเป็นใครหรืออะไรก็ได้ จะแต่งเติมโลกในจินตนาการให้จบหรือดำเนินไปแบบไหนก็ได้ทั้งนั้น ...ทว่าคนเราย่อมเติบโต ไม่มีใครสามารถเป็นเด็กได้ตลอดไป จากเด็กที่สดใสร่าเริงจินตนาการบรรเจิดกว้างไกล สามารถมีความสุขได้ด้วยตัวเองก็เริ่มเงียบๆ ไม่ร่าเริงเหมือนเก่า 

ทว่าในโรงเรียนที่เงียบเหงาแห่งนี้ยังมีเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่ให้ความสำคัญและอยากเป็นเพื่อนกับเธอมากกก เขาคอยให้กำลังใจเธอ มอบโอกาสในการแข่งขันให้เธอ เพียงหวังว่าเด็กสาวที่ตนชื่นชอบจะมีความสุขและมีรอยยิ้มเจิดจ้าอีกครั้ง โลกของเด็กๆ ช่างแสนเรียบง่าย ความสัมพันธ์ใสซื่อบริสุทธิ์ไม่มีอะไรแอบแฝง คงจะดีหากพวกเขาได้ยิ้มและเดินกลับบ้านด้วยกันเช่นนี้ตลอดไป แต่โลกมักบอกเราเสมอว่าเมื่อมีความสุขสิ่งที่เรียกว่าความทุกข์ก็ต้องตามมา ...

จริงๆ มีแค่ตอนม.ต้นเองที่พระนางไม่ได้อยู่โรงเรียนเดียวกัน ส่วนตอนเรียนประถมกับม.ปลายคืออยู่โรงเรียนเดียวกัน แต่ถ้าไม่มีเรื่องบ้าๆ พวกนั้นทั้งสองคนคงจะได้มีปฏิสัมพันธ์มีความทรงจำดีๆ ร่วมกันเยอะกว่านี้แล้ว ...หลังได้รางวัลจากการแข่งพูดนางเอกก็เริ่มมีความมั่นใจมีกิจกรรมอย่างอื่นให้ทำตามมาเรื่อยๆ ได้รับความสำคัญ+คำชมจากคุณครู เริ่มเรียนรู้วิธีที่จะคบเพื่อน ก็ถือว่ามีความสุขดี(ล่ะมั้ง) แต่พอถึงตอนที่ใกล้จะขึ้นม.ต้น นางเอกก็เหมือนถูกโลกแห่งความจริงตีแสกหน้าอีกครั้ง ทำให้รู้ว่าหลายๆ อย่างที่ตนเคยภูมิใจเคยได้รับคำชมเนี่ยมันไม่มีค่าอะไรเลย เพราะมันไม่ได้ช่วยทำให้ตัวเองสอบผ่านหรือเข้าโรงเรียนดีๆ ได้ โลกของเด็กน้อยพังทลายลงอีกครั้งเหมือนหวนกลับไปเมื่อตอนเข้าป.1 ใหม่ๆ เธอเขียนตัวอักษรภาษาอังกฤษไม่เป็น เธอแก้โจทย์วิชาเลขไม่ได้ เธอเรียนตามเพื่อนไม่ทัน จากที่เคยได้รับคำชมจากคุณครูก็กลายเป็นถูกตำหนิถูกต่อว่า+ด้อยค่าสิ่งที่เธอเพียรพยายามมาตลอด

ความจริงมองย้อนกลับไปเมื่อเราโตขึ้นสิ่งเหล่านั้นอาจเป็นเรื่องเล็ก แต่สำหรับเด็กน้อยอายุเท่านั้นในเวลานั้น ครู เพื่อน โรงเรียนเนี่ยมันอาจเปรียบเสมือนโลกทั้งใบของพวกเขาเลยก็ได้นะ แล้วเวลานั้นแม่นางเอกก็งานเยอะจนละเลยความรู้สึกและลืมถามไถ่เรื่องราวในชีวิตลูกไป นางเอกเครียดมากเลยไปปรึกษารุ่นพี่ที่เหมือนดั่งเทพเจ้าในใจเธอ จากนั้นก็ทำตามคำแนะนำของรุ่นพี่คือเลือกไปเรียนต่อที่อื่น ปล่อยวางทุกอย่าง ไปอยู่สถานที่ใหม่ อยู่ในที่ที่ไม่มีใครรู้จักเราเพื่อเริ่มต้นใหม่ หลบไปเร้นกายพักรักษาตัวฝึกฝนตัวเองแล้วค่อยกลับมาใหม่อีกครั้ง พอตัดสินใจได้ดังนั้นนางเอกเลยไม่เครียดและ

แต่มีคนที่ผิดหวังเสียใจมากอยู่คนหนึ่ง เพราะนึกว่าจะได้เรียนที่เดียวกับนางเอกต่อ อุตส่าห์หอบขนมจากเมืองนอกมาฝาก ที่ไหนได้เธอไม่อยู่แล้ว ตอนถูกแม่ว่าถูกแม่ตบหัวยังแค่ตาแดงๆ แต่พอรู้ว่านางเอกไปเรียนที่อื่นแล้วพระเอกร้องไห้เลยจ้า... พอไปเรียนที่ใหม่ผลการเรียนของนางเอกก็ดีขึ้น จากที่เคยได้อันดับท้ายๆ ของห้องตอนอยู่ที่เก่านางเอกก็ได้ที่ 1 มาครอง ก็รู้แหละว่าส่วนหนึ่งเป็นเพราะการเรียนการสอนที่โรงเรียนเดิมมันยากและเข้มข้นกว่า แบบโรงเรียนในเมืองอะเนาะ นางเอกจึงไม่ได้ชะล่าใจหรือคิดว่าตัวเองเก่งแล้วแต่อย่างใด 

มาอยู่ที่นี่นางเอกก็ได้เจอทั้งเพื่อนเก่าที่ไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีก ได้พบเพื่อนใหม่ที่ดี และเพื่อนที่เหมือนทำคุณบูชาโทษ คืออีกฝ่ายเป็นเด็กมืดมนไม่มีใครคบมักถูกคนละเลย นางเอกเลยช่วยดึงช่วยดันช่วยติวจนคนเขาคะแนนดีเริ่มมีความมั่นใจและเปลี่ยนเป็นคนใหม่ แต่อีกฝ่ายกลับไม่ได้รู้สึกซาบซึ้งหรือขอบคุณ ทว่ากลับอิจฉาริษยาและเกลียดเธอจ้า เออเนาะ...บางทีการได้ไปเห็นไปรับรู้ด้านแย่ๆ หรือช่วงประวัติศาสตร์ดำมืดของใครสักคนนี่มันก็ไม่ใช่เรื่องดีนะ เผลอๆ เขาอาจจะพานเกลียดเราที่ดันไปเห็นช่วงแย่ๆ ในชีวิตเขาที่ไม่อยากให้ใครรับรู้ด้วยซ้ำ จากบุญคุณเปลี่ยนเป็นความแค้น เรากลายเป็นคนที่เขาไม่อยากเจออยากลบออกไปจากชีวิตมากที่สุด

พอใกล้จบม.3 ในที่สุดนางเอกก็สามารถสอบเข้าเรียนต่อม.ปลายโรงเรียนที่อยากเข้าได้สำเร็จ เป็นช่วงที่ชีวิตมีแต่เรื่องดีๆ เข้ามา เพราะแม่นางเอกก็ได้เจอคนดีที่กำลังจะพัฒนาไปถึงขั้นแต่งงานด้วยแล้ว ครอบครัวแม่ลูกกำลังจะเปลี่ยนเป็นครอบครัวที่มีสามคนพ่อแม่ลูก แต่ไม่ทันไรชีวิตก็ต้องพบเจอกับจุดพลิกผันใหญ่อีกครั้ง และคราวนี้มันก็หนักหนาสาหัสกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา แทบจะเปลี่ยนนางเอกให้เป็นซากศพและกลายเป็นคนไร้ความรู้สึกโดยสมบูรณ์ ...ToT 

มาพูดถึงพระเอกหน่อย พระเอกนี่เรียกได้ว่าตรงข้ามกับนางเอกเลย เป็นคนร่าเริงสดใส เพื่อนเยอะ ตั้งแต่เล็กจนโตก็มีแต่คนมารุมล้อม หล่อ หัวดี ครอบครัวอบอุ่น ต้นทุนดี ชีวิตราบรื่นจะหยิบจับทำอะไรก็เก่ง มีเรื่องเดียวที่ไม่ราบรื่นก็คือนางเอกนี่แหละ55 ...แต่ไม่ว่าจะถูกเขาเมินหรือถูกเย็นชาใส่สักกี่ครั้งกี่หนพระเอกก็สู้ จะผ่านไปกี่ปี ต่อให้มีช่วงที่ต้องห่างหายไม่ได้เจอกันพระเอกก็ไม่เคยวางมือจากนางเอกเลย ยึดติดกับนางเอกมาตั้งแต่สมัยที่ฟันแท้ยังไม่ขึ้นเลยไอ้น้อง ชอบเขามาตั้งแต่อนุบาลแล้วจ้า ตอนเด็กคือเหมือนถูกใจอยากเล่นด้วย พอโตมาถึงได้เข้าใจความรู้สึกตัวเอง จะถูกผลักไล่ไสส่งสักกี่รอบก็สู้ เป็นฝ่ายวิ่งเข้าหานางเอกก่อนตลอด เธอไม่แคร์ฉันก็ไม่สน กำหนดเป้าหมายได้แล้วก็พร้อมวิ่งเข้าชน สมัยเด็กต้องเชื่อฟังแม่เลยไม่อาจทำตามใจตัวเองได้ พอเริ่มโตพระเอกจึงเริ่มวางแผนมีความหนักแน่นแบบผู้ใหญ่ ตัดสินใจแล้วว่าจะไม่ปล่อยมือจากนางเอกอีก ...แต่นิยายจีนเนี่ยถ้าเป็นแนวรักในวัยเรียนส่วนใหญ่พระนางเขาจะไม่คบกันตอนเรียนม.ปลายนะ จะรอให้เข้ามหา'ลัยก่อนแล้วค่อยคบ เห็นมาหลายเรื่องและ ไม่สนับสนุนให้มีรักในวัยเรียนสินะ55

ป.ล. จบดีจ้า ชีวิตคือการเรียนรู้ ทุกสิ่งที่เข้ามาไม่ว่าจะผู้คน+ประสบการณ์ ไม่ว่าจะดีร้ายทุกข์หรือสุข ทุกการตัดสินใจของเรา มันก็จะทำให้เราเป็นเราในวันนี้ ไม่มีใครสามารถอยู่กับเราได้ตลอดไปทุกคนล้วนผ่านมาแล้วผ่านไป บางคนอาจอยู่กับเราและเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเราเพียงช่วงเวลาหนึ่งของชีวิต ทว่าสุดท้ายก็ต้องแยกจาก ...อ่านเรื่องนี้แล้วนึกถึงคำพูดหนึ่ง ได้พบกันคือวาสนา จากกันคือโชคชะตา หวนกลับมาคือพรหมลิขิต เหมือนบรรลุสัจธรรมยังไงไม่รู้55

พลิกบทนางร้ายให้กลายเป็นไทเฮา 4 เล่มจบ

 

พลิกบทนางร้ายให้กลายเป็นไทเฮา 4 เล่มจบ

ผู้แต่ง : จิ่วเยว่หลิวหั่ว

ผู้แปล : ปานระวี

ปก : Mothila

สำนักพิมพ์ ไป่เหอ

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

งานของท่าน จิ่วเยว่หลิวหั่ว ที่หลายคนคงรู้จักเพราะออกในไทยมาหลายเรื่องแว้วว^^

นางเอกเรื่องนี้ไม่ได้ทะลุมิติหรือตายแล้วย้อนกลับมาเข้าร่างเดิมนะจ๊ะ แต่นางมี 'หนังสือสวรรค์ไร้อักษร' ที่ทำให้รู้ว่าที่แท้ตนก็เป็นเพียงตัวประกอบร้ายๆ ขี้อิจฉาในนิยายแล้วตอนจบก็คือตายอย่างอนาถ ส่วนนางเอกในหนังสือก็คือเพื่อนอีกคนหนึ่งที่จะได้เป็นคนรักของพระเอก ซึ่งสุดท้ายอีกฝ่ายก็จะได้ขึ้นสู่อำนาจสูงสุดและกลายเป็นไทเฮา...นางเอกก็เลยแบบยอมไม่ได้ คิดจะเปลี่ยนแปลงเรื่องราวในชีวิตของตัวเอง มาแทนที่นางเอกในหนังสือและกลายเป็นไทเฮาแทนเขา

ทว่าไอ้หนังสือสวรรค์เนี่ยมันก็ไม่ได้บอกอะไรมาก พูดง่ายๆ คือไม่ได้บอกรายละเอียดทั้งหมด บอกแค่คร่าวๆ พอทำให้รู้เรื่องราวล่วงหน้าได้บ้างว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่ก็ไม่ได้ละเอียดนัก บางทีก็มาช้าจบเรื่องไปแล้วถึงรู้ บางทีก็มาเป็นชื่อตอน นางเอกก็ต้องไปเดาเองอีกว่าเนื้อหาที่จะเกิดขึ้นประมาณไหน ซึ่งนางเอกก็มักจะตัดสินใจหรือดำเนินเรื่องผิดไปจากหนังสือทุกครั้ง และยิ่งทำให้พระเอกในหนังสือรังเกียจไม่ชอบตัวเอง แถมยังกลายเป็นส่งเสริมให้พระนางในหนังสือเขารักกันอีกด้วย55 

ลืมบอกไปว่านางเอกเป็นเหม่ยเหรินหรือสตรีในวังที่ไทเฮาส่งมาให้แก่จวนจิ้งอ๋องหรือพระเอก เดิมนางเอกเป็นลูกพ่อค้า เป็นลูกเมียเอก แต่พ่อหลงอนุ เลยทำให้นางเอกกับแม่มีชีวิตที่ไม่ดีนัก เพราะแม่นางเอกอ่อนแอไม่สู้คน จึงถูกอนุกับลูกของอนุรังแกกดขี่ ส่วนพ่อก็ให้ท้ายถือหางอนุ และสุดท้ายนางเอกก็ถูกคัดเลือกเข้าวัง ส่วนคู่หมั้นของตัวเองก็กลายเป็นสามีของลูกอนุแทน

ทว่าด้วยหน้าตาที่สะสวยมากๆๆ นางเอกกับเหม่ยเหรินอีก 9 คนที่ถูกคัดเลือกจึงถูกส่งมายังเมืองชายแดนที่พระเอกอยู่ เพื่อเป็นสายลับคอยสอดส่อง+สืบข่าวของพระเอกกลับไปให้ไทเฮา แต่หลังจากได้พบหนังสือสวรรค์นางเอกก็มีเป้าหมายใหม่ นั่นคือจับพระเอกในหนังสือแล้วทำให้ตัวเองได้กลายเป็นไทเฮาเสีย!!

พระเอกคือจิ้งอ๋อง เป็นบิดาบุญธรรมของพระเอกในหนังสือ พระเอกเป็นบุตรชายที่เกิดจากสนมรักของฮ่องเต้องค์ก่อน ทว่าฮองเฮาหรือก็คือไทเฮาในเวลานี้จงเกลียดจงชังแม่และพี่ๆ ของพระเอกเหลือหลาย หลังฮ่องเต้องค์ก่อนสิ้นพระชนม์ ไทเฮาเลยจัดการแม่กับพี่ชายพระเอกจนเรียบ เหลือรอดเพียงแค่พระเอกคนเดียวที่ถูกส่งไปยังที่ดินศักดินาตั้งแต่อายุ 14 ...พระเอกเคยมีคู่หมั้นคู่หมาย 2 คน แต่ทุกคนก็เสียชีวิตหมดก่อนแต่งงาน พระเอกรู้ว่าไทเฮาคงไม่ยอมให้ตนแต่งงานมีทายาทง่ายๆ หลังจากนั้นพระเอกเลยไม่คิดแต่งงานอีก เลือกที่จะรับบุตรชายของลูกน้องที่สละชีพเพื่อปกป้องตนมาเป็นบุตรบุญธรรมแทน ซึ่งก็คือพระเอกในหนังสือสวรรค์ของนางเอกนั่นเอง

ถึงจะบอกว่านางเอกเป็นตัวประกอบร้ายๆ แต่อ่านๆ ไปจะรู้ว่านางไม่ได้ร้ายอะไรขนาดนั้นเลย นางเอกเป็นคนทะเยอทะยานมักใหญ่ใฝ่สูง หลงใหลในลาภยศชื่อเสียง หนักไม่เอาเบาไม่สู้ รักสวยรักงาม เกลียดความลำบากรักความสบาย และรักตัวเองที่สุด ด่านางว่าโง่ได้แต่ห้ามบอกว่านางอ้วนหรือไม่สวยเด็ดขาด55 เหมือนจะร้ายแต่ก็ร้ายแบบโก๊ะๆ ไม่ใช่แบบเจ้าแผนการความคิดซับซ้อน ไม่ได้คิดจะฆ่าใคร นางนึกว่าตัวเองฉลาดแต่ความจริงอะซื่อบื้อ ดูออกง่าย ไม่ซับซ้อนอะไรเลย เป็นคนมั่น ด้านได้อายอด ...แบบถ้าข้าไม่อายซะอย่างคนอื่นก็ต้องอายแทน ถ้าข้าไม่อึดอัดคนอื่นก็ต้องเป็นฝ่ายอึดอัดแทน ถ้าข้าลำบากไม่สบาย คนอื่นก็ต้องลำบากหรือไม่สบายไปด้วย เช่นนั้นข้าถึงจะเป็นผู้ชนะ นี่แหละตรรกะมายเซ็ตของนาง55 ...

แล้วนางก็ไม่ได้ชอบหรือหลงรักซื่อจื่อที่เป็นพระเอกในหนังสือด้วย นางแค่เห็นว่าคนคนนี้คือผู้ที่จะได้รับชัยชนะในท้ายที่สุดและจะกลายเป็นฮ่องเต้ นางเลยอยากเกาะเขาเพื่อมีชีวิตที่ดีไปด้วย(ส่วนพระเอกหรือคนพ่อในหนังสือจะตายก่อน นางเอกถึงไม่ได้มุ่งเป้าไปที่พระเอกไง) ให้เป็นอนุก่อนก็ได้ เดี๋ยวค่อยไต่เต้าไปเรื่อยๆ ขอแค่ได้เป็นคนของเขาก่อนนางก็มีวิธีเบียดนางเอกในหนังสือออกไปแล้วกลายเป็นไทเฮาจนได้ล่ะหน่าา ...

แต่น่าเสียดายที่ความพยายามของนางเอกกลับส่งผลตรงกันข้ามหมด เพราะพระเอกรู้ว่านางเอกจ้องจะจับลูกชายบุญธรรมอยู่ เลยคอยสกัดนางเอกทุกครั้ง เช่นตอนพระเอกในหนังสือต้องการสาวใช้มารับใช้ในห้องหนังสือ นางเอกก็รีบเสนอตัวทันทีเลยจ้า บอกว่าตัวเองความรู้ดีสุด แบบมั่นใจมากกก55 ขณะที่คนอื่นก้มหน้าเจียมตัวไม่กล้าพูดตรงๆ แบบนางเอก แต่เพราะความตรงความมั่นแบบนี้นี่แหละเลยไปโดนใจคนพ่อหรือพระเอกเข้า สุดท้ายนางเลยได้ไปรับใช้ในห้องหนังสือคนพ่อแทน55

นางเอกคือกล้าพูดกล้าแสดงออกอะ ขณะที่นางเอกในหนังสือจะเงียบๆ เรียบร้อย ไม่คิดแย่งชิง (แต่เจ้าแผนการ) ดูเปราะบางน่าสงสาร ดูใจกว้าง เหมือนดอกบัวขาว ส่วนนางเอกคือใจแคบ อะไรถ้ามันลำบากฉันก็ไม่ทำนะ เอาตัวเองมาก่อน จะว่าไปก็ดีนะนางเลยไม่ต้องมาเครียดกับเรื่องรักๆ ใคร่ๆ ไม่ต้องทุกข์ใจเพราะผู้ชาย ขณะที่คนอื่นต้องมาทุกข์มานั่งเครียดเพราะเรื่องการแย่งชิงความรักความโปรดปรานจากพระเอกในหนังสือ แต่นางเอกคือไม่จ้า นางไม่เชื่อในความรักอยู่แล้ว นางแค่อยากมีชีวิตที่ดีสุขสบายไม่ลำบาก ไม่อยากอยู่ใต้เท้าหรือต้องคอยดูสีหน้าใคร จะได้กลับบ้านอย่าสง่าผ่าเผยไปจัดการพวกอนุกับบิดาที่หลงใหลอนุจนหลงลืมภรรยาเอกซะ!

ตอนแรกนางยึดกับหนังสือสวรรค์มากไปเลยมองข้ามคนพ่อไปหลายครั้ง พระเอกปฏิบัติกับนางดี+แตกต่างจากคนอื่น นางก็ยังไม่รู้ตัว ส่งสัญญาณว่าจะแต่งนางเป็นพระชายานางก็ไม่รู้ นึกว่าพระเอกจะแต่งกับคนอื่นซะงั้น พระเอกก็ได้แต่จนใจ รู้ว่านางเอกไม่หวั่นไหวหรือสนใจตัวเองก็ไม่คิดบังคับนาง แต่ช้าแต่...วันหนึ่งนางเอกดันโดนวางยาเลยทำให้ได้เสียกับพระเอกซะงั้น!

แต่พอตื่นมาพระเอกกลับไม่อยู่ (จริงๆ ไปรบ ภารกิจเร่งด่วน แต่ฝากกงกงคนสนิทให้ดูแลนางเอกแล้ว) นางเอกเลยเข้าใจผิดคิดว่าพระเอกต้องการลบร่องรอยปกปิดเรื่องนี้ไว้ไม่ให้ใครรู้ ทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น แม้แต่ยาบำรุงที่ข้ารับใช้ส่งมาให้ก็ยังคิดว่านี่คือยาป้องกันการตั้งครรภ์เลย มองทุกอย่างในแง่ลบสุดๆ จากนั้นนางก็เก็บตัวไม่ออกไปไหน แต่ผ่านไปสองเดือนก็มีคนรู้เรื่องนี้จนได้ ...

หมอที่มาตรวจถูกคนซื้อตัวแล้วเลยจงใจโกหกช่วงระยะเวลาที่นางเอกตั้งครรภ์  พระเอกในหนังสือทั้งเมียเอกและอนุของพระเอกในหนังสือ ก็มารุมบีบให้นางเอกบอกว่าใครเป็นพ่อเด็ก ไม่งั้นจะให้นางทำแท้ง นางเอกก็ใจแข็งไม่ยอมบอก พอถึงวันที่กำหนดเส้นตายต้องพูด บ้านคู่หมั้นเก่าของพระเอกก็ถูกเชิญให้มาร่วมวงสอบสวนด้วย แต่หัวเด็ดตีนขาดยังไงนางเอกก็ไม่พูด นางเลยได้ทีคิดจะใช้โอกาสนี้จัดการนางเอก กะจะใช้การทำแท้งนี้ทำให้นางเอกมีลูกไม่ได้อีกเลยตลอดชีวิต ...แต่สุดท้ายพระเอกกลับมาทัน เลยจัดการไล่แม่คู่หมั้นเก่าออกไปและประกาศว่าจะแต่งนางเอกเป็นพระชายา แม่คู่หมั้นเก่าก็เหวอเพราะนึกว่าพระเอกจะแต่งกับลูกสาวอีกคนของตัวเองมาตลอด แต่พระเอกบอกไม่ใช่โว้ย บอกไปตั้งกี่ครั้งแล้วว่าไม่แต่งกะลูกนางคนนั้น อย่ามโน แล้วหลังจากนี้ก็ห้ามพวกเอ็งเข้ามาเหยียบในจวนข้าอีก!

พอนางเอกรู้ว่าพระเอกจะแต่งตัวเองเป็นพระชายาจริงๆ นางก็มูฟจากพระเอกในหนังสือทันทีเลยจ้า ไม่สนใจและ ในเมื่อไม่ต้องเป็นส่วนหนึ่งในเรือนหลังของอีกฝ่ายแล้วก็จัดการยัดอนุให้ลูกเลี้ยงได้เต็มที่อย่างสบายใจ จากเป้าหมายเดิมที่จะเป็นอนุซื่อจื่อแต่จู่ๆ ก็ได้ข้ามขั้นมาเป็นพระชายาจวนอ๋องอยู่เหนือทุกคน ไม่สิๆ อยู่ใต้พระเอกคนเดียวนี่มันช่างเลิศจริงๆ ...ตอนแรกพระเอกยังกังวลว่าไทเฮาจะไม่ยอมให้พี่แกแต่งนางเอกง่ายๆ แต่กลายเป็นว่าราบรื่นมาก เพราะไทเฮาเข้าใจว่านางเอกจงรักภักดีกับตัวเอง100% แต่ความจริงคือนางเอกไม่ได้จงรักภักดีมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว(มโนกันไปเองทั้งนั้น) ก็เป็นคนสนิทไทเฮามันไม่เจ๋งเท่ากับขึ้นเป็นไทเฮาเองนิ่ จริงมะ55

ส่วนนางเอกในหนังสือหลังๆ ก็เริ่มวางแผนแย่งชิงบ้างแล้ว พอถูกเปิดโปงความผิดจะถูกลงโทษซื่อจื่อก็ออกมาปกป้อง ไม่จัดการคนของตัวเองให้เด็ดขาด จนทำให้พระเอก(พ่อบุญธรรม) ผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่า ระยะห่างของพ่อลูกที่แต่เดิมความสัมพันธ์ก็ไม่ลึกซึ้งอยู่แล้วจึงยิ่งแย่ลงเรื่อยๆ บวกกับพอพระเอกมีลูกในไส้เองพระเอกในหนังสือก็เริ่มระแวง ส่วนนางเอกก็คิดอยากให้ลูกตัวเองเป็นผู้สืบทอดแทนพระเอกในหนังสือ เลยวางแผนให้ความสัมพันธ์ของสองคนนี้เกิดรอยร้าว หวังให้พระเอกเปลี่ยนใจ เพราะดูจากนิสัยพระเอกในหนังสือถ้าได้ขึ้นเป็นฮ่องเต้จริงนางเอกกับลูกคงไม่รอด

จบดีแฮปปี้ สุดท้ายเรื่องก็ไม่ได้เหมือนในหนังสือของนางเอกทั้งหมด ลิขิตฟ้าหรือจะสู้มานะคน หรืออาจเป็นเพราะมีนางเอกเข้ามายุ่งมันเลยทำให้เรื่องราวไม่เป็นไปตามนั้น หากไม่เจอนางเอก พระเอกคงไม่คิดจะแต่งงานและคงไม่มีทายาทของตัวเองไปตลอดชีวิต ส่วนนางเอกในหนังสือก็คงไม่มีความทะเยอทะยานคิดแก่งแย่งเร็วขนาดนี้ล่ะมั้ง ... 

นางเอกนี่แหละคือผู้ชนะตัวจริง ได้นั่งอยู่บนตำแหน่งสูงสุดตามที่หวัง ชีวิตดี๊ดีมีแต่คนอิจฉาเพราะใครจะไปคิดว่าจิ้งอ๋องที่ดูเย็นชาเข้าถึงยากจะรักและดูแลเอาใจใส่เมียดีขนาดนี้ แถมยังไม่รับอนุด้วย นางเอกจะเอาแต่ใจง๊องแง๊งไม่มีเหตุผลยังไงพระเอกก็รับได้หมด ยอมเมียแทบทุกอย่าง ขนาดแม่นางเอกยังต้องถามเลยว่าปกติคุยกับพระเอกแบบนี้เหรอ (แบบดูมันดูเอาแต่ใจไม่ค่อยไว้หน้าปั๋วเท่าไร) นางเอกก็พูดอย่างไม่รู้สึกผิดว่าแบบนี้แหละ ถ้าอยู่ในบ้านหรืออยู่กันสองคนยังมากกว่านี้อีก ...ตอนแรกแม่นึกว่านิสัยเอาแต่ใจแบบนี้ของนางเอกจะหายไปหรือลดลงหลังได้แต่งงาน ที่ไหนได้หนักกว่าเดิม เหอๆ (เพราะพระเอกให้ท้าย)

ป.ล. ความจริงก็แอบสงสารพวกเหม่ยเหรินนะ ถ้าไม่ได้ถูกเลือกเข้าวังทุกคนก็คงเป็นคุณหนูอยู่ในจวนมีชีวิตเหมือนคุณหนูทั่วๆ ไปมีข้ารับใช้ล้อมรอบ แต่พอถูกส่งไปอยู่ที่จวนพระเอกสถานะก็ไม่ต่างอะไรกับสาวใช้อะ ทั้งที่หลายคนก็มาจากตระกูลดีๆ เป็นธิดาสายตรง นี่ถ้าไม่ถูกคัดเลือกก็คงได้แต่งกับคนที่มีฐานะเท่าเทียมเป็นภรรยาเอกเป็นนายหญิงของบ้านไปแล้ว ไม่ต้องมาแข่งกันเพื่อเป็นอนุแบบนี้หรอก ชีวิตถูกคนอื่นควบคุม ทำก็ตายไม่ทำก็ตาย เฮ้อออ

สมรภูมิรักแม่ทัพเคียงใจ 3 เล่มจบ

 

สมรภูมิรักแม่ทัพเคียงใจ 3 เล่มจบ

ผู้แต่ง : หลันเส้อซือ (蓝色狮)

ผู้แปล : เชาว์เหลียน + เสวี่ยฉีหลิน

ปก : Rong Jing

สำนักพิมพ์ อรุณ

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

อ่านเรื่องนี้แล้วมันแบบอึนๆ รู้ว่าจะต้องมีการสูญเสียแต่ก็หยุดอ่านไม่ได้ เป็นแนวศึกสงครามการสู้รบฉ่ำๆ เลย บางตัวละครในเรื่องก็มีตัวตนจริงๆ ในประวัติศาสตร์ ...

นางเอกในเรื่องแอบให้ความรู้สึกเหมือนฮวามู่หลาน ทั้งเรื่องนิสัย ความเข้มแข็ง และเรื่องที่ต้องออกรบแทนพ่อ(ผู้มีพระคุณ) นางเอกสูญเสียคนในครอบครัวไปหมดแล้ว ได้ครอบครัวหนึ่งที่เป็นหมอดูแลเลี้ยงดูมา 6 ปี วันหนึ่งในหมู่บ้านมีการเรียกคนไปเกณฑ์ทหารเข้ากองทัพ นางเอกไม่อยากให้ผู้มีพระคุณไปเพราะอีกฝ่ายอายุเยอะแล้ว เลยแอบหนีไปเข้าร่วมกองทัพแทนพร้อมกับพี่ชายบุญธรรม(ลูกชายผู้มีพระคุณ) 

นางเอกเป็นคนเก่งนะ วรยุทธ์ดี แรงเยอะ ยิงธนูก็แม่น แต่นางไม่อยากเป็นจุดสนใจเลยเลือกที่จะปิดบังความสามารถ หากไม่ใช่สถานกาณ์บังคับหรือเรื่องคอขาดบาดตายจริงๆ ก็จะไม่เผยฝีมือให้ใครเห็น ...นางเอกกับพี่ชายบุญธรรมได้เข้าไปเป็นหมอในกองทัพเพราะในกองทัพขาดหมอพอดี เลยไม่ต้องนอนรวมกับคนอื่นแต่ได้อยู่กระโจมแยกของหมอกับพี่ชายสองคน โชคดีไป ...ทว่าถึงจะบอกว่าเป็นหมอ แต่พอมาอยู่ในกองทัพก็ต้องฝึกหนักไม่ต่างจากทหารธรรมดาทั่วไปอยู่ดี ใช่ว่าจะสบายนะเออ

นางเอกเป็นคนเงียบๆ จิตใจดี ไม่ชอบเป็นจุดสนใจ สุขุมเกินวัย ใครใช้ให้ทำงานอะไรก็ทำไม่เคยเกี่ยง ไม่เคยเอาเปรียบใคร เน้นทำไม่เน้นพูด ถึงจะพูดน้อยดูเย็นชาแต่ใครได้อยู่ใกล้ก็อุ่นใจ พึ่งพาฝากชีวิตไว้ได้ แข็งแกร่งกล้าหาญยิ่งกว่าบุรุษอกสามศอกซะอีก... ส่วนพระเอกเป็นแม่ทัพ เป็นหลานฮองเฮา และเป็นคนสนิทคนโปรดของฮ่องเต้ เดิมนางเอกไม่ได้อยู่ในสายตาพระเอกเลย ตอนแรกพระเอกก็เคยสงสัยในฝีมือนางเอกเลยบังคับให้นางลงสนามต่อสู้แบบสองต่อสองกับทหารในกองทัพ ทว่านางเอกไม่อยากให้ใครรู้ความสามารถเลยเลือกที่จะถูกเขาซ้อมและยอมแพ้เอง ...

นางเอกอึด ถึก ทน มากจริงๆ ทั้งเคยถูกพระเอกเตะเข้าที่ใบหน้า ถูกคนซ้อม ถูกแทงถูกฟัน ถูกไฟลวก แบบมากมายนับไม่ถ้วนจริงๆ ทั้งร่างกายมีแต่บาดแผลเพราะต้องออกรบ...นี่อ่านจนถึงกลางเล่มสองแล้วพระเอกก็ยังไม่รู้เลยนะว่านางเอกเป็นผู้หญิง ส่วนคนที่รู้ก็ช่วยกันปกปิดดีมาก(เพราะกลัวนางเอกถูกลงโทษ) 

หลังจบศึกใหญ่ในเล่ม 2 แม้นว่าจะได้รับชัยชนะกลับมาแต่ก็ต้องแลกมาด้วยชีวิตของทหารมากมายเหลือเกิน พระเอกจึงได้เข้าใจคำพูดของท่านน้าที่กล่าวเอาไว้ก่อนไปรบถึงสิ่งที่จอมทัพต้องแบกรับก็ในยามนี้นี่เอง (ตอนอ่านนี่ก็ไม่มีความรู้สึกดีใจเหมือนกันนะ แม้ว่าฝั่งพระนางจะเป็นฝ่ายชนะก็ตาม) ดีใจกับคนที่ยังอยู่ ไว้อาลัยให้กับคนที่ต้องจากไป ... คนที่ยังอยู่ก็ทำหน้าที่และใช้ชีวิตที่เหลือกันต่อไป ใช้ชีวิตให้ดีเพื่อพวกพ้องที่จากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ ...

จากนั้นนางเอกและคนที่รอดกลับมาก็ได้รับรางวัลและบำเหน็จตามความดีความชอบ นางเอกได้เลื่อนขั้นเป็นขุนพล ติดตามพระเอกไปทำศึกอีกครา เพราะฮ่องเต้ในเรื่องกระหายสงครามเหลือเกิน สงครามจึงไม่มีทางจบลงง่ายๆ หลังกวาดล้างตรงนี้เสร็จก็ไปกวาดล้างตรงนู้นต่อ ชาวประชาทุกข์ยากทั้งจากภัยธรรมชาติและภัยสงครามที่ขูดรีดพวกเขาจนแทบหมดตัว หลายครอบครัวต้องสูญเสียบุตรชาย หลานชาย และบิดา บุรุษที่เป็นกำลังหลักสำคัญของครอบครัว... เฮ้อออ 

หลังจบศึกครั้งที่สองนางเอกเลยตั้งใจว่าจะจากไปเช่นกัน นางรับปากกับสหายต่างแดนเอาไว้ว่าจะไปปกป้องดินแดนเล็กๆ กับเขา แต่อีกใจหนึ่งก็อดรู้สึกผิดต่อพระเอกไม่ได้ แล้วไหนจะเรื่องเพศสภาพที่ไม่อาจเปิดเผย (ตอนนั้นนางเอกยังไม่เข้าใจความรู้สึกที่ตนมีต่อพระเอก นางหัวช้าเรื่องความรัก) แน่นอนว่าพอพระเอกรู้ว่านางเอกกำลังจะไปก็โกรธไม่ยินยอม คือพี่แกชอบนางเอกแล้วนะ แม้เวลานั้นจะไม่รู้ความจริงและนางเอกยังอยู่สถานะผู้ชายก็ตามเถอะ แต่พระเอกก็ชอบ จะชายหรือหญิงก็ชอบ ขอแค่เป็นคนคนนี้ก็พอ นางเอกก็รู้สึกผิดที่ปิดบัง แถมเข้าใจผิดไปอีกคิดว่าพระเอกมีรสนิยมตัดแขนเสื้อ ถ้ารู้ว่าตนเป็นสตรีจะต้องผิดหวังเสียใจแน่ๆ เลย55 

แต่สุดท้ายพระเอกก็ยอมปล่อยมือให้นางเอกไป หลังนางเอกไปได้ไม่นานลูกน้องพระเอกก็บังเอิญไปเจอนางเอกที่หอนางโลมเลยมาเล่าให้พระเอกฟัง พระเอกจากที่เซื่องซึมก็ฮึดฮัดไม่พอใจ แล้วก็ตามไปหาคนที่หอนางโลมเดี๋ยวนั้นเลยจ้า จริงๆ สมัยอยู่ในกองทัพนางเอกก็เคยถูกเพื่อนลากไปเที่ยวหอนางโลมนะ พอพระเอกรู้ก็ไม่พอใจสั่งลงโทษทุกคนที่ไปหอนางโลมกับนางเอกวันนั้น แล้วก็ลากนางเอกไปต่อว่าในกระโจมแต่ไม่ได้ลงโทษนะ55(ขนาดตอนนั้นไม่รู้นะว่าเป็นผู้หญิง) ลูกน้องก็ได้แต่งงว่าทำไมต้องลงโทษ ก็นี่มันวันหยุดให้ออกไปเที่ยวข้างนอกได้ไม่ใช่รึ55

จากนั้นก็มีเรื่องให้นางเอกกับเพื่อนต้องมาอยู่ในจวนพระเอกสักระยะ พอแม่พระเอกรู้ข่าวก็ตามมาดู แล้วก็อาศัยตอนที่พระเอกไม่อยู่เชิญคนออกจากจวนไปอย่างมีมารยาท นางเอกรู้แก่ใจดีว่าแม่พระเอกไม่ต้อนรับจึงยินยอมจากไปแต่โดยดี เพียงแต่รู้สึกผิดที่ไม่อาจอยู่รอพระเอกได้ตามที่รับปากไว้เท่านั้น แน่นอนว่าจนจบเล่มสองพระเอกก็ยังไม่รู้เลยว่านางเอกเป็นผู้หญิง55 ไปรู้เอาตอนเล่มสามได้ ส่วนนางเอกก็รู้ใจตัวเองช่วงท้ายเล่มสอง แต่ก็ตระหนักดีว่าเราสองไม่อาจอยู่ด้วยกันได้ ไหนจะฐานะพระเอกที่เป็นคนโปรดและเป็นเสมือนอาวุธของฮ่องเต้ บวกกับภูมิหลังของนางเอกที่ไม่อาจเปิดเผยได้ อีกอย่างคือ นางเอกไม่อยากเป็นฮูหยินแม่ทัพ มันไม่เหมาะกับนางจริงๆ หากให้นางอยู่ในเรือนเลี้ยงลูก+ดูแลจวนออกงานสังคม แบบนั้นมันเท่ากับเด็ดปีกนางชัดๆ ไม่ต่างกับอินทรีย์ที่ถูกขังอยู่ในกรงให้เป็นของเล่นของพวกชนชั้นสูงเลย ซึ่งมันไม่ใช่นางเอกอะ พระเอกก็เข้าใจแหละ เลยแบบไม่ต้องเป็นฮูหยินแม่ทัพก็ได้แต่ยังไงเจ้าก็ต้องเป็นภรรยาข้านะ  

เพราะถึงพระเอกจะเป็นแม่ทัพใหญ่ เป็นคนโปรดของฮ่องเต้ แถมยังมีความดีความชอบจากศึกสงคราม แต่ถึงกระนั้นก็ยังไม่อาจทำตามใจตัวเองได้ เพราะยังไงพี่แกก็เป็นขุนนางเป็นข้ารับใช้ของฮ่องเต้ ยังมีหลายคนที่ไม่อาจล่วงเกิน(โดยเฉพาะเชื้อพระวงศ์) ช่วงกลับฉางอันนี่น่าจะเป็นช่วงเวลาที่พระนางอึดอัดและไม่เป็นตัวของตัวเองมากที่สุดแล้วมั้ง นางเอกก็ถูกองค์หญิงลูกรักฮ่องเต้พูดจาดูหมิ่น ไม่ชอบขี้หน้า เพราะนางแอบชอบพระเอก(แต่นางเอกก็ไม่ถือสา เพราะเคยเจอมาหนักกว่านี้) แม่พระเอกก็ไม่ชอบ(แต่หลังๆ ก็โอเคตามใจลูก) น้าสะใภ้พระเอกที่เป็นองค์หญิงก็คิดว่านางเอกไม่เหมาะไม่คู่ควรกับหลานตน(คิดว่าอย่างมากนางเอกก็เป็นได้แค่อนุ) ฮ่องเต้แรกๆ เหมือนไม่สนใจ แต่ก็ให้คนไปสืบภูมิหลังนางเอกจนรู้ทุกอย่าง แล้วสุดท้ายก็วางแผนกำจัด พระเอกเปรียบเสมือนตัวกลาง แม้ไม่อาจล่วงเกินอีกฝั่ง แต่ก็ไม่ยินยอมให้ใครมารังแกนางเอกได้ง่ายๆ พยายามปกป้องสุดความสามารถ อยากให้นางเอกอยู่ข้างกายตนอย่างมีความสุข ไม่จากไปไหน แต่ด้วยความที่พระเอกคือดาบในมือของฮ่องเต้ ดังนั้นมีหรือที่ฮ่องเต้จะยอมปล่อยคนไปง่ายๆ... หึๆๆ

เรียลมากอะเรื่องนี้ ฉากตอนฝึกทหาร ตอนออกรบ ตอนสู้กันในสนามรบ โลกไม่สวยเลย ทำให้เราผูกพันธ์กับตัวละครไปพร้อมๆ กับนางเอกแล้วสุดท้ายก็ฉึกๆๆ ...ทุกคนไม่ว่าสูงหรือต่ำ ไม่ว่าตำแหน่งไหนต่างก็มีความหนักใจ+ภาระหน้าที่ที่ต้องแบกรับ ตอนอ่านเรื่องอื่นพอเห็นฉากที่ฝั่งพระเอกรบชนะกลับมาเราก็รู้สึกดีใจตามไปด้วย แต่เรื่องนี้มันอึนๆ โหวงๆ ยังไงไม่รู้ นักเขียนเก่งจริงๆ ทำให้เราอินได้ขนาดนี้ เป็นสามเล่มที่อัดแน่นไปด้วยความรู้สึกมากมาย อ่านจบแล้วยังอึนๆ โหวงๆ แม้สุดท้ายพระนางจะได้อยู่ด้วยกันแต่มันก็ยังรู้สึกแบบหน่วงๆ คงเพราะระหว่างทางมีหลายคนที่ต้องจากไปมั้ง ไม่จากไปเพราะสงคราม ก็จากไปด้วยเล่ห์กลการเมือง ...เฮ้อออๆๆ

โฉมสะคราญตัวร้ายพ่ายรัก 4 เล่มจบ

 

โฉมสะคราญตัวร้ายพ่ายรัก 4 เล่มจบ

ผู้แต่ง : ซีพั่นฉา

ผู้แปล : โจวลี่เหวิน+หนูน้อยฉี

ปก : Rong Jing

สำนักพิมพ์ อรุณ

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

นางเอกทะลุมิติมาอยู่ในยุคโบราณ ในร่างของเด็กน้อยอายุ 10 ขวบที่เป็นกำพร้า ต้องมาขออาศัยอยู่บ้านท่านลุง 

เจ้าของร่างเก่าถูกคนวางยาพิษ ส่วนนางเอกก็ถูกรถชนตายเลยได้เข้ามาอยู่ในร่างนี้ตอนที่เขากำลังแบกโลงศพไปฝังพอดี นางเอกตื่นขึ้นมาตอนอยู่ในโลง เลยต้องมีการเปิดโลงศพกันกลางทาง ชาวบ้านในเมืองเลยได้รู้กันหมดว่าจวนท่านผู้พิพากษาหรือลุงนางเอกเกิดเรื่องฉาวโฉ่อะไรขึ้น ลุงนางเอกจึงไม่สามารถปกปิดหรือปล่อยผ่านเรื่องนี้ไปได้ง่ายๆ อีก เพราะมีคนมากมายรวมถึงเจ้านายลุงจับตามองอยู่ ... พอฟื้นขึ้นมาแล้วรู่ว่าทะลุมิตินางเอกก็รับไม่ได้พักนึง พยายามจะฆ่าตัวตายเพื่อกลับไปโลกเดิม แต่สุดท้ายก็ไม่สำเร็จ เลยจำต้องยอมรับชะตากรรมอยู่ในร่างหนูน้อยโลลิแต่โดยดี 

ก่อนไปเกิดใหม่ หนูน้อยเจ้าของร่างเก่ามาเข้าฝันขอให้นางเอกช่วยตามหาตัวคนร้ายที่วางยาพิษตนเอง แล้วก็ฝากฝังขอให้นางเอกช่วยดูแลน้องชาย... โชคดีที่ลุงนางเอกซึ่งเป็นขุนนางเป็นคนดีมีคุณธรรม ไม่คิดเข้าข้างคนผิด ถึงแม้ว่าผู้ร้ายจะเป็นคนในครอบครัวตัวเองก็ตาม ซึ่งจริงๆ ลุงก็มีความลำบากใจประมาณนึง แต่ก็พยายามหาทางออกจนนางเอกพอใจและจัดการให้คนทำผิดได้รับโทษตามสมควร(จริงๆ ก็ไม่สมควรเท่าไร) 

จากนั้นนางเอกก็ไปพาน้องชายที่อยู่กับครอบครัวป้าสะใภ้รองกลับมาเลี้ยงเอง อิป้าก็กะว่าจะให้นางเอกดูน้องสัก 2-3 วันจากนั้นค่อยไปรับกลับ เพราะตอนครอบครัวนางเอกมาขอพึ่งลุงนี่ไม่ได้มาตัวเปล่านะ แต่มีมรดกก้อนโตติดตัวมาด้วยทั้งพี่ทั้งน้อง บ้านรองหรือน้องชายลุงก็หวังไง เพราะลุงนางเอกไม่ได้ให้บ้านรองเลี้ยงฟรีแต่จ่ายค่าเลี้ยงดูให้ปีละ 300 ตำลึง บ้านรองที่มีแต่คนไม่เอาไหนทำตัวเป็นปลิงเกาะพี่ชายก็โลภ เห็นน้องนางเอกเป็นดังต้นเงินต้นทอง จึงคิดจะเลี้ยงน้องนางเอกส่งๆ ให้เป็นหมูเพื่อดูดเงินไปเรื่อยๆ 

พระนางหมั้นหมายกันมาตั้งแต่เด็ก พ่อพระเอกเป็นเพื่อนสนิทกับพ่อนางเอก พระเอกอายุมากกว่านางเอก 5 ปี พ่อเป็นขุนนางรับราชการอยู่ในเมืองหลวง ถึงจะรู้ว่าบ้านนางเอกตกอับแล้วแต่ก็ไม่เคยคิดถอนหมั้น พระเอกเป็นหนุ่มหล่อ ฉลาด อารมณ์ดี ยิ้มง่าย ทว่าหลังจากที่บ้านพระเอกเกิดเรื่องหนุ่มน้อยยิ้มง่ายก็เปลี่ยนกลายเป็นเสือยิ้มยาก เพราะถูกบีบให้ต้องเติบโตเป็นเสาหลักของตระกูล 

ตอนแรกพระเอกตั้งใจจะถอนหมั้นเพื่อไม่ให้นางเอกต้องลำบากและเดือดร้อนตามไปด้วย เพราะเวลานั้นศัตรูพี่แกมีอำนาจมากเหลือเกิน แบบอยู่เหนือคนนับหมื่นแต่อยู่ใต้คนผู้เดียว... นางเอกแอบลังเลนิดหน่อยแต่สุดท้ายก็ไม่ถอน แต่คนที่บ้านพระเอกคิดว่าพระเอกต้องถอนหมั้นได้แน่นอน เลยไปตกลงเกี่ยวดองกับอีกตระกูลหนึ่งที่น่าจะช่วยเรื่องหน้าที่การงานของพระเอกในอนาคตได้โดยพลการ ดีที่จู่ๆ ตระกูลนั้นเกิดเปลี่ยนใจ(เพราะเจอเป้าหมายที่ดีกว่า) พระเอกเลยไม่ต้องเสียเวลาอธิบายหรือผิดใจกับทางนั้นอีก

ผ่านไปสามปีนางเอกก็เปลี่ยนจากเด็กน้อยน่ารักกลายเป็นหญิงสาวที่งดงามมีเสน่ห์ ส่วนพระเอกก็เป็นหนุ่มรูปงามตามคาด พระเอกสอบผ่านเลยแวะมาแจ้งข่าวดีกับนางเอก พอเจอหน้าต่างคนก็ต่างหน้าแดงใจเต้น ทว่ามีความสุขได้แป๊บๆ ฝันร้ายก็มาเยือน เพราะศัตรูที่เคยทำร้ายนางเอกกลับมาแล้วจ้าา 4 ปีที่แล้วจากไปอย่างซมซานจนตรอก 4 ปีให้หลังคือกลับมาอย่างราชสีห์เชิดหน้าชูคอฝุดๆ เพราะตกผู้(เฒ่า) ตำแหน่งสูงได้ ...นางเอกสัมผัสได้ถึงอันตราย รู้เลยว่าอีกฝ่ายกลับมาคราวนี้คือเตรียมมาเล่นงานตัวเองคืนแน่ๆ พระเอกก็รับรู้ถึงความไม่เป็นมิตรนี้เช่นกัน เลยคิดจะเลื่อนกำหนดการแต่งงานให้เร็วขึ้น เพื่อจะได้พานางเอกกับน้องชายไปอยู่ที่บ้านตัวเองได้อย่างถูกต้องสักที

จากนั้นพระเอกก็เดินทางไปสอบที่เมืองหลวง ตอนกลับมาพวกฝั่งศัตรูเห็นจวนพระเอกมีความเคลื่อนไหวเลยเอาเรื่องไปแจ้งเจ้านาย เจ้านายก็กะจะเล่นงานพระเอกขณะที่อยู่ในสนามสอบ แต่พระเอกจับพิรุธได้ก่อนเลยตัดสินใจจะหาวิธีเลิกสอบกลางคัน (หากตัวเองยกเลิกเองยังมีโอกาสได้กลับมาสอบใหม่ แต่ถ้าฝั่งนั้นลงมือพระเอกคือหมดสิทธิ์สอบตลอดชีวิตแน่นอน) ทว่าแผนการยังไม่ทันได้เริ่มก็กลับเกิดเรื่องไม่คาดฝันมากๆ ขึ้นมาซะก่อน

หลังเสร็จเรื่องสอบพระเอกก็ไปสู่ขอคนตามที่สัญญาไว้ (จริงๆ จะผ่านหรือไม่ผ่านพระเอกก็ตั้งใจแล้วว่าจะแต่งนางเอกเข้าบ้าน ไม่รอแล้ว) แต่งเสร็จก็ย้ายไปอยู่ที่บ้านพระเอก แต่อยู่ได้ไม่กี่วันก็เจอคู่แค้นเก่าอีกแว้ววว...โถถถชีวิต(ตามหลอกหลอนไม่เลิกจริงๆ) แต่ดีที่นางเอกไม่ต้องอยู่ที่นี่นาน เพราะเดี๋ยวพระเอกก็ต้องย้ายไปรับตำแหน่งที่เมืองหลวงแล้วนะจ๊ะ ...ถือว่ารอดไปได้อีกครั้ง แต่หลังๆ พวกที่คิดร้ายกับพระนางก็จะฉิบหายวายวอดกรรมตามสนองกันไปเอง สมพรปากตามที่นางเอกเคยแช่งไว้ หุหุๆ

หลังแต่งนางเอกก็อยู่ร่วมกับคนในบ้านพระเอกได้อย่างดีไม่มีปัญหา พระเอกก็ตามใจเมีย นางเอกอยากทำอะไรก็ทำเลยไม่เคยห้าม ส่วนน้องชายนางเอกรอหลังสอบเสร็จก็ค่อยตามมาอยู่ที่เมืองหลวงด้วยอีกคน เพราะลุงนางเอกอยู่จนครบวาระต้องย้ายแล้ว ย้ายรอบนี้ลุงกะจะไม่ให้บ้านรองไปด้วย จะให้เงินก้อนแล้วส่งกลับบ้านเกิดไปทำมาหาเลี้ยงชีพกันเอาเอง อิบ้านรองพอรู้ก็โวยวายจะไม่ยอมๆ อยากเกาะพี่ตลอดไป แต่ลุงนางเอกคือไม่เอาแล้ว เพราะนับวันบ้านรองก็ยิ่งมีความคิดจิตใจชั่วร้ายเดี๋ยวก็สร้างปัญหาอีก รอบนี้ลุงเลยเอาจริง   

ส่วนพระเอกนับวันก็ยิ่งเจริญก้าวหน้า บวกกับได้น้องชายนางเอกมาสมทบอีกจึงยิ่งแข็งแกร่ง เพราะน้องชายนางเอกหัวดี สอบได้อันดับหนึ่งทั้งสามสนาม อายุเพิ่งเท่าไรเองแต่ก็ได้เป็นซิ่วไฉแล้ว เพราะน้องชายนางเอกนี่แหละ น้องสาวของพระเอกเลยพลอยได้มีการแต่งงานที่ดีไปด้วย ...แต่พอฝั่งศัตรูเห็นหน้าที่การงานพระเอกชักจะก้าวหน้าขึ้นเรื่อยๆ ก็เริ่มไม่วางใจ คิดวางแผนชั่วกันอีกแล้ว กะวางแผนเล่นงานนางเอกสองพี่น้องแต่จริงๆ คือมุ่งเป้าไปที่พระเอกนาจา ...หึๆๆ

เนื้อเรื่องเหมือนเรียบๆ แต่ความจริงแล้วสนุกนะเนี่ย พระนางเป็นคนธรรมดาไม่ได้มีภูมิหลังใหญ่โต ต้องอาศัยสองมือและความสามารถของตัวเองล้วนๆ และอาจมีโชคช่วยนิดหน่อย นางเอกโชคดีที่มีผู้ใหญ่เอ็นดูคอยให้ความช่วยเหลือ ส่วนพระเอกก็ฉลาดหัวดี ภายนอกดูซื่อๆ แต่จริงๆ ฉลาดเป็นกรด รู้จักรุกรู้จักถอย ดีที่พระนางเขาหมั้นหมายกันมาตั้งแต่เด็กแล้ว พระเอกก็แสนดีมั่นคง เลยไม่มีอะไรพลิกโผ ไม่ต้องกังวลว่าจะมีมือที่สามที่สี่เข้ามาแทรก ก่อนถึงวันแต่งอาจมีพวกผึ้งภมรมาตอมบ้าง แต่ทั้งคู่ก็ไม่เคยไขว้เขวหรือเปลี่ยนใจ... 

 

ลูกสาวตัวจริงไม่แคร์ 2 เล่มจบ

 

ลูกสาวตัวจริงไม่แคร์ 2 เล่มจบ

ผู้แต่ง : โม่ซีเคอ

ผู้แปล : หมิงเหอ

วาดปก : Aki-Aishi

สำนักพิมพ์ Narikasaii Publishing

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

พระนางเรื่องนี้เขาสลับร่างกันมาตั้งแต่ 7 ขวบแล้ว คนหนึ่งเป็นคุณชายเอาแต่ใจ บ้านโคตรรวยยยมีพร้อมทุกอย่าง ส่วนอีกคนเป็นเด็กสาวฐานะยากจน ใช้ชีวิตอยู่กับย่าสองคนในชนบทห่างไกล

แต่จริงๆ คือนางเอกอะถูกอุ้มสลับตัวไปตั้งแต่เกิด ความจริงเธอก็เป็นลูกคนรวยเหมือนกันนะ แต่ถูกคนรับใช้ในบ้านแอบสลับตัว เอาหลานสาวของตัวเองมาสับเปลี่ยนสวมรอยเป็นคุณหนู แล้วก็เอานางเอกซึ่งควรจะเป็นคุณหนูตัวจริงไปเลี้ยงในชนบทแทนในฐานะหลานสาว ซึ่งเรื่องมันจะไม่แดงเลยถ้าพี่ชายฝาแฝดของนางเอกไม่บังเอิญไปเห็นหน้านางเอกตอนมาหายาย(ปลอมๆ) แล้วเกิดสงสัย ก็เลยให้คนไปตามสืบ แล้วก็โป๊ะแตก เพราะหน้าตานางเอกคล้ายพี่ชายฝาแฝดมากจริงๆ

แต่พอได้กลับเข้าบ้านตระกูลมู่ อิพ่อกลับไม่กล้าประกาศบอกว่าเธอคือลูกสาวที่แท้จริง เพราะตอนนี้ลูกปลอมๆ มีสัญญาหมั้นหมายกับตระกูลเสิ่นอยู่ อิพ่อกลัวว่าถ้าบอกความจริงคนตระกูลเสิ่นจะขอถอนหมั้น เนื่องจากเวลานี้กิจการของตระกูลตัวเองกำลังแย่ถ้าไม่มีตระกูลเสิ่นช่วยเดี๋ยวจะล้ม ก็เลยต้องประกาศไปว่านางเอกเป็นลูกสาวบุญธรรมที่รับมาเลี้ยง เนื่องจากมีหน้าตาคล้ายคนตระกูลมู่ ส่วนลูกปลอมๆ ก็ยังมีคนโอ๋เอาใจได้อยู่ในสถานะคุณหนูตัวจริงต่อปายย

แต่นางเอกก็หาแคร์ไม่ เพราะที่เธอยอมกลับเข้าตระกูลนั้นสาเหตุหลักๆ ก็มาจากคุณย่า(ไม่แท้)ที่เลี้ยงดูเธอมา คุณย่าชราป่วยต้องได้รับการดูแลรักษาดีๆ นางเอกเลยยอมกลับมาเพื่อแลกกับการดูแล+จ่ายค่ารักษาของคุณย่า และอีกอย่างคือ... เธอแอบชอบพระเอก แม้จะรู้ว่าตนเองไม่คู่ควร แต่หากได้กลับคืนฐานะเดิมได้มีสถานะคุณหนูตระกูลมู่ แม้นความจริงตระกูลมู่จะไม่สามารถเทียบตระกูลพระเอกได้ แต่ทว่ายังไงสถานะของคุณหนูตระกูลมู่มันก็ยังดีกว่าสถานะเด็กบ้านนอกยากจนล่ะนะ

พระเอกเป็นลูกชายคนเดียวของตระกูลถง เป็นตระกูลที่รวยมากๆๆ ทั้งรวยทั้งมีอำนาจของแทร่ ตระกูลนางเอกที่ว่ารวยแต่ถ้าเทียบกับพระเอกก็คือพวกเศรษฐีใหม่อะ พระนางนี่นิสัยตรงข้ามกันเลย นางเอกจะนิ่งๆ เย็นชา ใจเย็น พูดน้อย เข้ากับคนยากหน่อย ส่วนพระเอกจะแสบซน เอาแต่ใจ อารมณ์ร้อน ใครขัดใจหรือไม่พอใจอะไรพี่ก็พร้อมปะทะ ไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น...เว้นแค่นางเอกคนเดียวที่พี่ยอม ยกให้เป็นแม่ทูนหัว55 ...

พระนางเรื่องนี้คือสลับร่างกันมานานจนเชี่ยวชาญจนรู้ทริก ตอนนี้คือสามารถสลับร่างกันได้ทุกเวลาตามใจชอบและ ตอนแรกยังกลัวๆ ยังไม่ชิน ไปๆ มาๆ ก็เริ่มปรับตัวได้ ต่างคนต่างได้เปิดโลก นางเอกเดิมจากที่หัวดีอยู่แล้วเพียงแต่สภาพแวดล้อม+ฐานะไม่อำนวย พอได้มาอยู่ร่างพระเอกแบบลูกคนรวยอะเนาะ ก็เลยได้เรียนนั่นเรียนนี่ ทั้งดนตรี กีฬา ได้เรียนโรงเรียนดีๆ อยู่ห้องนานาชาติที่ใช้ภาษาอังกฤษ แล้วนางเอกก็คือหัวไวพอเรียนอะไรเลยทำออกมาได้ดี ปังหมด 

ตอนจะไปโรงเรียน นางเอกบอกว่าจะขอไปเรียนห้องนานาชาติ(ห้องเดียวกับพระเอก) ที่บ้านก็แบบจะไหวเหรอ ใช้ภาษาอังกฤษนะ อิลูกปลอมๆ ก็เหยียดดูถูกมองว่านางเอกมาจากบ้านนอกคงไม่ฉลาดไม่เก่งอะไรสักอย่าง ไปพูดใส่ไฟให้คนอื่น+ให้คู่หมั้นตัวเองพากันเกลียดนางเอกอีก หาว่าที่นางเอกไปเรียนห้องนั้นเพราะอยากใกล้ชิดคู่หมั้นนาง(คู่หมั้นนางเรียนอยู่ห้องนั้นพอดี) แต่จริงๆ นางเอกก็แค่ยากไปเรียนห้องเดียวกับพระเอกเฉยๆ จ้าาาา

พอมาเรียนนางเอกก็เลือกนั่งข้างพระเอก คนอื่นในห้องก็พากันตกใจ เพราะพระเอกคือลูกพี่ใหญ่ หล่อ+รวย+เรียนเก่ง+ชาติตระกูลดี แถมพี่แกยังใจร้อน ต่อยได้ก็ต่อยอะ กลัวใครที่ไหน เลยมีแต่คนกลัวไม่กล้ายุ่งหรือหาเรื่อง คนอื่นก็คิดว่านางเอกไปนั่งตรงนั้นเดี๋ยวต้องโดนพระเอกด่าหรือจัดการแน่ๆ แต่ปรากฏว่าไม่จ้าาา พระเอกคือตามใจนางเอกแทบทุกอย่าง ใส่ใจดูแลอย่างดี 

รู้ว่าสภาพร่างกายนางเอกว่าเป็นยังไง หนาวก็คลุมเสื้อให้ รู้ว่านางเอกกินของเย็นๆ ไม่ได้ กินของยาก เพราะกระเพาะไม่ดีมาตั้งแต่เด็ก พี่ก็ยอมสลับร่างให้นางเอกมาใช้ร่างตัวเองกินแทน ใครรังแกนางเอกก็ตามไปจัดการเอาคืนให้ เห็นนางเอกคุยกะหนุ่มไหนหรือให้วีแชตหนุ่มไหนพอรู้ก็งอน+หึง คือคนทั้งโลกดูออกหมดว่าพระเอกชอบนางเอกแน่นอน มีแต่พระเอกที่ไม่รู้ คิดว่าตัวเองรักนางเอกแบบพี่น้อง เหมือนพ่อปกป้องดูแลลูกสาว ส่วนนางเอกก็รู้ว่าพระเอกมองตัวเองแบบนั้น เลยไม่เคยคิดสารภาพความรู้สึก เพราะกลัวพระเอกจะตีตัวออกหากและเปลี่ยนไป 

ต่อมาก็มีเหตุให้นางเอกต้องออกจากตระกูลมู่จ้า เพราะความลำเอียงของพ่อแม่ที่ชอบให้ท้ายและเข้าข้างลูกสาวปลอมๆ นางเอกก็ไปอยู่คอนโดที่พระเอกซื้อให้ พยายามตั้งใจแข่งนั่นนู่นนี่เพื่อนำเงินรางวัลมาจ่ายค่าเล่าเรียน เพราะที่บ้านไม่ให้เงินแล้ว ส่วนพระเอกนางเอกยิ่งไม่อยากรบกวน ไม่อยากได้เงินของพระเอก อยากสู้ด้วยตัวเอง ซึ่งแรกๆ พระเอกก็ไม่เข้าใจไม่ยอม คือพี่แกไม่อยากให้นางเอกลำบากอะ อยากส่งเสียเลี้ยงดูเขาเองด้วยซ้ำ พร้อมให้ทุกอย่าง แต่นางเอกคือไม่เอา นางอยากอยู่ต่อหน้าพระเอกได้อย่างสง่าผ่าเผยอย่างเท่าเทียม ไม่อยากเอาแต่พึ่งพาพระเอกอยู่ตลอด 

คือนางเอกเรียนเก่งมากอะ ตอนสอนเก็บคะแนนกับพวกห้องสามัญก็ได้ที่ 1 (จะยากกว่าห้องนานาชาติ) แล้วที่โรงเรียนนี้คือคนได้ที่ 1-10 ก็จะได้ทุนเรียนฟรี นางเอกเลยอยากย้ายไปเรียนห้องกิฟต์เพื่อประหยัด แต่พอพระเอกรู้ก็ไม่ยอมให้ไป ขอร้องจนนางเอกใจอ่อนยอมอยู่ต่อ ...(เพื่อนสนิทพระเอกเห็นก็กลอกตา แบบ...นี่ยังไม่เรียกว่าชอบเขาอีกเหรอ) แต่มีวันนึงนางเอกไปได้ยินตอนแม่พระเอกถามว่าคิดยังไงกับนางเอก พระเอกก็บอกว่าไม่ได้ชอบ เห็นนางเอกเป็นเหมือนพี่น้องจะไปชอบได้ไง ไม่มีทาง ...นางเอกเลยตัดสินใจตัดใจจากพระเอกแบบจริงๆ เริ่มจากทำเรื่องย้ายไปเรียนห้องกิฟต์ก่อนเลย จากนั้นก็รับงานถ่ายแบบเพื่อที่จะได้ยุ่งๆ ไม่มีเวลา ต่อไปจะได้เจอกันน้อยลง ...แต่พอนางเอกเริ่มห่างก็กลายเป็นพระเอกที่คิดได้ เพิ่งรู้ใจตัวเองว่าจริงๆ ชอบเขามาโดยตลอด55 ...พี่แกเลยตัดสินใจตั้งใจเรียนเพื่อจะได้ย้ายไปเรียนห้องกิฟต์ตามนางเอกเลยจ้า55

ส่วนพ่อแม่ตระกูลมู่ พอรู้ว่านางเอกสอบได้ที่ 1 ก็ตะลึง ไม่คิดว่าบ้านนอกอย่างนางเอกจะเรียนเก่งขนาดนี้ เห็นนางเอกชนะการประกวดเปียโนได้ที่ 1 ก็ทึ่ง+หน้าเสีย พูดไม่ออก เพราะลูกปลอมๆ ได้ที่ 3 ไง ...จริงๆ บ้านนี้ไม่มีใครดีเลยนอกจากพี่ชายฝาแฝดนางเอก(กับแม่ที่มาฮึดสู้ตอนหลัง) แต่พี่ยังเด็กอยู่เลยยังช่วยไรไม่ค่อยได้ ส่วนอิพ่อก็คือมองแต่ผลประโยชน์ มองแต่เรื่องธุรกิจ ส่วนแม่ก็อ่อนแอเจอพ่อครอบงำ ทำให้กลายเป็นคนขี้ขลาดขี้กลัว ส่วนลูกปลอมๆ ก็ขี้อิจฉาริษยาฝุดๆ ยิ่งนางเอกได้ดีมีชีวิตที่ดี นางก็ยิ่งอิจฉา จมไม่ลง

เล่มสองพระเอกตามจีบนางเอก ตอนแรกต่างคนต่างไม่รู้ว่าอีกฝ่ายก็ชอบตัวเองเหมือนกัน พอรู้ฝ่ายนางเอกก็ดันมาติดสัญญาห้ามมีแฟนของบริษัท 1 ปีอีก เลยตกลงกันว่าให้พระเอกตามจีบไปก่อน ครบสัญญาเมื่อไรค่อยว่ากัน แต่จริงๆ ต่อให้มีหรือไม่มีสถานะแฟน พระเอกก็ดูแลใส่ใจนางเอกดีตลอดอยู่แล้วแหละ เสมอต้นเสมอปลาย นางเอกก็นิสัยแมนดี ฉลาดเก่ง มีเหตุผล พระเอกยังดูนิสัยสาวน้อยมากกว่าอีก ทั้งขี้หึงขี้งอน เห็นนางเอกคุยกับหนุ่มไหนไม่ได้เลย ไหน้ำส้มแตกตลอด55 

แต่คู่นี้เป็นยิ่งกว่าคนรัก ยิ่งกว่าเพื่อนแท้หรือพี่น้อง ผูกพัน+รู้ใจกันมากกกก(เพราะสลับร่างกันมาตั้งแต่เด็ก) แค่มองตาก็เข้าใจ รู้ว่าอีกฝ่ายคิดยังไง เป็นคู่ที่แบบไม่มีใครสามารถแทรกกลางได้(ไม่มีเรื่องมือที่ 3 หรือ 4 แน่นอน) แม่พระเอกก็ชอบนางเอกฝุดๆ ส่วนพ่อพระเอกก็ตามใจเมีย พระเอกกับบ้านพระเอกนี่แหละคือเซฟโซนของนางเอก

หลังๆ พอพ่อนางเอกเห็นว่าบ้านพระเอกเอ็นดูนางเอกก็คิดอยากให้ลูกกลับมา แต่นางเอกไม่กลับ ไม่อยากได้สถานะลูกสาวตระกูลมู่แล้วด้วย แบบยิ่งอ่านก็ยิ่งหมดคำจะพูดกะอิพ่อจริงๆ คิดแต่เรื่องผลประโยชน์จนไม่ลืมหูลืมตา สุดท้ายชีวิตก็ไม่เหลือใคร ลูกเมียหนีหายหมด ส่วนคุณลูกปลอมๆ ก็ไม่รู้ว่าสุดท้ายเดินมาจนถึงจุดๆ นี้ได้ยังไง ...เฮ้อ

วสันต์ที่สายเกินหวนคืน 4 เล่มจบ

วสันต์ที่สายเกินหวนคืน 4 เล่มจบ

ผู้แต่ง : เถิงหลัวเหวยจือ

ผู้แปล : กอหญ้า

สำนักพิมพ์ Inktreebook

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

ผลงานของคุณนักเขียนจันทราอัสดง เรื่องจันทราพระเอกเป็นจอมมาร ส่วนเรื่องนี้พระเอกเป็นราชันปีศาจพ่วงด้วยตำแหน่งราชาผี เรื่องราวเกิดหลังยุคจันทราอัสดงหลังท่านจอมมารถานไถจิ้นพาลูกเมียเร้นกายหายไปเรียบร้อยแล้ว แต่พี่ท่านกลับทิ้งปัญหาเอ้ยยยๆ พลังของจอมมารไว้ในโลกจนทำให้เกิดเรื่องราวและปัญหาตามมาในภายหลัง ...หากใครอ่านเรื่องจันทราอัสดงแล้วสงสารท่านจอมมาร บอกเลยว่าเรื่องนี้ก็แทบไม่ต่างกันหรืออาจจะมากกว่าอีกด้วยซ้ำ55 ทำม้ายทำมายยยชะตาชีวิตของพระเอกสองเรื่องนี้มานถึงได้อาภัพ+โหดร้ายขนาดนี้หว่า อ่านแล้วก็ไม่แปลกใจเลยที่โตมาจะมีนิสัยเย็นชาเลือดเย็นและโหดเหี้ยมอำมหิตแบบนี้ ToT

นางเอกเรื่องนี้เป็นหญ้าเซียนน้อย ใสซื่อบริสุทธิ์ไร้เดียงสา มองโลกในแง่ดี อ่อนแอขี้กลัว กลัวความเจ็บ แต่คุณน้องไปรักใครไม่รัก กลับดันไปหลงรักราชันปีศาจที่ควบตำแหน่งราชาผีด้วยซะงั้น นางเอกหลงรักเขาหมดใจ จึงตัดสินใจแต่งงานกับเขาและติดตามสามีไปอยู่ที่แดนผี สถานที่ที่ไม่เหมาะกับการดำรงอยู่และฝึกบำเพ็ญเพียรของนาง ทั้งๆ ที่ในใจหวาดกลัวสุดขีดแต่เพราะสามีอยู่ที่นี่นางจึงอยากติดตามอยู่ข้างกายเขา ใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายมีความสุข(เอง) มา 100 ปี จู่ๆ สามีก็ทำตัวแปลกไปหลังกลับจากทำศึก เริ่มไม่แวะเวียนมาหา ไม่นอนค้างด้วย และไม่แตะต้องนาง ราวกลับกำลังรักษาระยะห่างเพื่อใครบางคน แต่ถึงกระนั้นนางก็ยังคงเชื่อมั่นในตัวสามีเสมอ แม้ 700 ปีก่อนหน้านี้ในชีวิตของเขาจะไม่มีนาง แต่นางเอกก็เชื่อว่าสามีไม่เคยมีสตรีอื่นในใจหรือชอบพอผู้ใดมาก่อนนอกจากตน...

แต่สุดท้ายนางก็ถูกความจริงตีแสกหน้า เพราะสามีพาใครบางคนกลับมาด้วยจริงๆ  แถมยังแอบซ่อนไว้ไม่บอกนาง เขาถึงขนาดปล่อยนางทิ้งไว้กลางทางท่ามกลางดงผีร้ายหิวกระหายที่หมายจะรุมทึ้งนางเป็นชิ้นๆ ทั้งๆ ที่รู้ว่านางอ่อนแอขนาดไหน...คนที่ทำให้เขาทอดทิ้งนางต้องสำคัญปานใด? เขาถึงขนาดยอมยกเลิกงานฉลองวันเกิดอันยิ่งใหญ่ โดยไม่สนว่าจะทำให้ปีศาจน้อยใหญ่ต้องขุ่นเคืองหรือไม่พอใจก็ตาม เพียงเพื่อไปดูแลใครบางคนที่อยู่ในเรือนลับหลังนั้น ...

และสุดท้ายก็เพราะคนผู้นั้น เขาจึงไม่ยอมเชื่อนาง ถึงขนาดจับนางขังไว้ในทะเลหลอมโลหิต ...ที่แท้เขาก็ไม่เคยรักนางเลย ทว่าเพราะใบหน้านี้จึงได้ยอมแต่งนางเป็นภรรยา ความหวังสุดท้ายถูกทำลายลงอย่างไม่มีชิ้นดี นางเอกจึงขอเลือกสะบั้นสายสัมพันธ์และจากไป เลอะเลือนโง่เขลามา 100 ปี โชคดีที่สุดท้ายนางก็ตื่นแล้ว นางจะกลับบ้าน ตั้งใจบำเพ็ญเพียร ไม่ฝากชีวิตและหวังพึ่งพาผู้ใดอีกต่อไป...

ทว่าระหว่างทางกลับ นางเอกกลับได้รับข่าวร้ายว่าบ้านของนางกำลังจะเกิดภัยพิบัติร้ายแรง นางเองรู้ว่าตนเองอ่อนแอไร้กำลังจึงกลับไปขอร้องให้เขาช่วยเหลือ แต่ไม่คาดว่าจะถูกปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย จากนั้นนางก็ถูกคนจับตัวไปใช้ต่อรองเพื่อแลกสตรีนางนั้นคืนจากเขา ในใจยังโอบกอดความหวังเล็กๆ ว่าเขาจะมา หวังว่าเขาจะยังไม่สิ้นเยื่อใยกับตน แต่สุดท้ายก็ต้องผิดหวังอีกครา เป็นอีกครั้งที่ตระหนักได้ว่าตนควรเป็นที่พึ่งแห่งตน ...สุดท้ายนางเอกเลยตัดสินใจทำลายหัวใจระเบิดพลังเพื่อหลบหนี ตอนนี้นางแค่อยากรีบกลับไปยังบ้านเกิดเพื่อช่วยสหายทั้งหลายที่เปรียบเสมือนคนในครอบครัวเท่านั้น

ทว่าต่อให้รีบรุดกลับมามันก็ไม่ทันกาลเสียแล้ว กระทั่งสหายที่ดีที่สุดก็จากไปโดยที่นางไม่รู้แม้แต่น้อย ...100 ปีที่ผ่านมาช่างสูญเปล่า เป็นครั้งแรกที่นางเอกรู้สึกเสียใจอย่างแท้จริงที่เลือกแต่งงานกับพระเอก...

หลังจากหัวใจถูกทำลาย เจ้าหญ้าเซียนน้อยก็ไม่ต่างอะไรจากศพเดินได้ ไม่รู้สึกถึงความรักความเจ็บปวดใดๆ อีกต่อไป แถมยังต้องฝ่าด่านเคราะห์ต่อทันที ทว่าด้วยพลังตบะอันน้อยนิดทั้งยังปราศจากสามีคอยปกป้อง สุดท้ายจึงต้องลงเอยด้วยการสลายกลายเป็นผุยผง จากนั้นนางเอกก็ได้ย้อนกลับไปเมื่อ 700 ปีก่อน ในตอนที่แดนเซียนอื่นๆ ยังไม่ล่มสลาย ไปอยู่ในร่างของนายน้อยแห่งคงซางที่มีหน้าตาและชื่อเหมือนกับตัวเอง

นางเอกมาอยู่ในร่างของบุตรสาวผู้ปกครองแดนเซียนคงซาง ในสมัยที่ตระกูลเซียน 4 ตระกูลใหญ่ยังไม่ล่มสลาย(แต่ก็เกือบแล้ว) เพราะเส้นปรานวิญญาณที่หล่อเลี้ยงพลังเซียนใกล้เหือดแห้งเต็มที เหลือเพียงตระกูลเดียวที่ยังเฟื่องฟูไม่เดือดร้อนอะไรกับเขา นั่นก็คือตระกูลเฟิงของเทียนจวิน ...หลังได้ย้อนกลับมาและรับรู้ความทรงจำของร่างเดิม นางเอกก็ตั้งใจว่าจะต้องเปลี่ยนแปลงอดีตไม่ให้คงซางต้องล่มสลาย และไม่ให้พระเอกหรือท่านราชันปีศาจกลับมาผงาดมีอำนาจอีกครั้ง

ส่วนพระเอกก็เป็นศิษย์อยู่ในสำนักคงซางของนางเอกพอดี ยังเป็นเจ้าปีศาจน้อยจิตใจดี มุ่งมั่นตั้งใจว่าจะบำเพ็ญเพียรเป็นเซียน ทว่าด้วยสายเลือดในตัว ไม่ว่าพระเอกจะตั้งใจเพียรพยายามสักแค่ไหน แต่สุดท้ายก็ยังถูกรังเกียจเหยียดหยามและกีดกันออกไปอยู่ดี ต้องทนถูกคนทุบตีรังแกได้รับความอยุติธรรมสารพัด แต่ก็ไม่มีใครเห็นใจสงสารหรือคิดจะเรียกร้องความยุติธรรมให้ เพียงเพราะสายเลือดปีศาจที่ไหลเวียนอยู่ในตัว ไม่เคยมีใครเข้ามาทำดีด้วยโดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทน เพราะทุกส่วนในร่างกายของปีศาจสามารถเอาไปทำยาทำอาวุธทำอะไรได้หมดตั้งมากมาย เป็นแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนพระเอกชาชินเย็นชาไม่เชื่อใจใคร ส่วนพวกที่ดีกับตนก็ล้วนถูกพวกนักพรต+เซียนฆ่าตายหมดแล้ว แต่ถึงกระนั้นพระเอกก็ยังใฝ่ดีอยากกราบเข้าสำนักเซียนและเป็นลูกศิษย์ของอาจารย์เซียนสักคน ... 

คือในเรื่องจันทราอัสดงตอนจบอะ ตอนนั้นปีศาจมารที่ดีสามารถอยู่ร่วมกับเซียนหรือผู้บำเพ็ญได้เป็นปกติแล้วนะ ไม่คิดว่ายุคต่อมาหลังท่านจอมมารเร้นกายเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นในอดีตจะเกิดขึ้นอีก อ่านแล้วโคตรสงสารปีศาจทั้งหลายในเรื่อง เป็นยุคที่ปีศาจตกต่ำมาก ชีวิตไร้ค่ายิ่งกว่ามดปลวก ปีศาจทำร้ายฆ่าคน+ฆ่าเซียน+ผู้บำเพ็ญหรือใครไม่ได้เลย เว้นแต่พวกเดียวกันถึงไม่ผิด ต้องยอมเป็นฝ่ายถูกกระทำอยู่เพียงฝ่ายเดียว แต่อีกฝั่งสามารถฆ่าปีศาจได้ ไม่ว่าจะปีศาจดีหรือเลวก็ไม่ผิดจ้าาา ตรรกะบ้าอะไรวะ สรุปดีชั่วไม่ได้อยู่ที่สายเลือดหรือชาติกำเนิด แต่อยู่ที่นิสัยสันดานล้วนๆ จ้า 

ตอนแรกนางเอกก็คิดจะฆ่าพระเอกแหละเพื่อตัดเภทภัยในอนาคต แต่ต่อมาก็พยายามเปลี่ยนวิธีคือให้พระเอกสมหวังกับแสงจันทร์ขาวในใจแล้วออกจากสำนักไปเองดีกว่า พยายามลบล้างความแค้นที่พระเอกมีต่อสำนัก แต่ทำไปทำมาพระเอกกลับมาชอบตัวนางเอกซะอย่างนั้น พระเอกก็นึกว่าที่นางเอกช่วยตน+การกระทำต่างๆ ที่ทำมาคือชอบตัวเอง ต่างคนต่างเข้าใจผิด พอรู้ว่านางเอกไม่ได้มีใจให้พระเอกก็โคตรผิดหวังเสียใจ แล้วไหนจะเรื่องที่พ่อนางเอกต้องการสังหารพี่อีก (ทั้งๆ ที่นางเอกเคยขอร้องแล้วแต่พ่อกลับผิดคำพูด) พระเอกถึงขั้นต้องฝืนกลายร่างปฐมภูมิออกมาเพื่อหลบหนี นางเอกก็ไม่รักสำนักเซียนก็ไม่ต้อนรับ สุดท้ายไม่มีทางเลือกแล้วพระเอกเลยต้องออกจากสำนักไป ...

ท้ายที่สุดทุกอย่างก็คล้ายจะหวนคืนสู่เส้นทางเดิม แต่ที่ต่างคือชาตินี้พระเอกยังไม่ได้ทำอะไรผิดต่อนางเอกเลย รักและจริงใจต่อนางเอกมาก ไม่เคยทำร้ายนางเอกเลย โดนนางเอกหลอก+ทำร้ายกี่หนก็ไม่เคยถือโทษโกรธเคือง จนในที่สุดนางเอกก็เริ่มเปิดใจให้ท่านราชันปีศาจในช่วงวัยรุ่น เริ่มหวั่นไหวใจเต้นคิดจะครองคู่กับอยู่กับเขา ทว่าสุดท้ายพวกเขาก็ต้องมาถึงทางตัน เพราะทั้งคู่ต่างก็เป็นคนสำคัญของเผ่าพันธุ์ มีภาระหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ ยิ่งอยู่สูงสิ่งที่ต้องแบกรับไว้ก็ยิ่งหนักหนาสาหัสมากกว่าคนทั่วไป ไม่อาจทำตามใจตัวเองได้ทั้งหมด นางเอกต้องปกป้องแดนเซียน ส่วนพระเอกก็ต้องกอบกู้วงศ์ตระกูลและปกป้องเหล่าปีศาจทั้งหลายให้มีที่ยืนเหมือนกัน...

เนื้อเรื่องเข้มข้น+รันทด หวานปนขม ถูกใจสายดราม่าอย่างเรานักแล วิบากกรรมเยอะจัดแต่ก็จบแฮปปี้นะ ระหว่างทางแสนสาหัส(ยิ่งกว่าจันทราอัสดงอีกมั้งเนี่ย) อย่าลืมเตรียมผ้าเช็ดหน้าไว้คอยซับน้ำตาเป็นระยะ ชีวิตพระเอกน่าฉงฉานนมาก อ่านจบแล้วจะไม่เกลียดพระเอกเลย อ่านๆ ไปเดี๋ยวจะมีเฉลยว่าทำไมพระเอกต้องทำแบบนั้นๆ คือพี่แกก็พยายามสุดๆ แล้วแหละ ถึงขนาดไม่ยอมเป็นเทพแต่ขอฉีกกระชากมิติฝืนมติสวรรค์เพื่อไปตามหาพบหน้าเมียอีกสักครั้ง ...ดีที่มีตอนพิเศษปลอบใจ ได้เห็นช่วงที่ท่านราชันปีศาจไล่ตามจีบสาว ได้ใช้ชีวิตตามใจตัวเองแบบไม่ต้องแบกรับอะไรอีกแล้ว ทุกอย่างกลับคืนสู่สมดุล ได้ใช้ชีวิตเรียบง่ายมีความสุขในโลกที่ไม่มีการแบ่งแยกเซียนกับปีศาจอีกต่อไป...จบบริบูรณ์

ม่านฝันคืนวสันต์รัญจวน 3 เล่มจบ

ม่านฝันคืนวสันต์รัญจวน 3 เล่มจบ 

ผู้แต่ง : Anyway 安妮薇

ผู้แปล : จวี๋ฮวา

สำนักพิมพ์ แจ่มใส

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

เรื่องนี้นางเอกเป็นนักฆ่า ส่วนพระเอกเป็นขุนนางขั้นสามที่อายุน้อยที่สุด พระเอกมาจากตระกูลเก่าแก่ที่เคร่งครัด ไม่ลุ่มหลงในสุรานารี ไม่ข้องแวะกับสตรีใด จนได้ฉายาว่า 'ภิกษุกู้' 

เหตุมันเกิดจากการลอบสังหารเสนาบดีหรือขุนนางคนสำคัญที่เกิดแถวถนนหน้าวังหลวง จึงทำให้ราชสำนักตื่นตัวเพราะคนตายเป็นขุนนางชั้นสูงที่กุมอำนาจส่วนหนึ่งของบ้านเมือง 

นางเอกเป็นนักฆ่าของหอร้อยบุปผา ซึ่งก็คือสำนักฆ่าที่ถูกจ้างวานให้ไปสังหารคน นางเอกถูกส่งมาเก็บกวาดงานให้เรียบร้อยเพราะคนเก่าที่ลอบสังหารจัดการได้ไม่ดี ส่วนพระเอกก็กำลังวางแผนเพื่อล่อนักฆ่ามาติดกับ ทว่าผลสุดท้ายแผนนี้กลับทำให้เพื่อนสนิทพระเอกต้องตาย ก่อนตายเพื่อนก็ได้ฝากฝังให้พระเอกไปตามหาน้องสาวแท้ๆ ที่พลัดพรากจากกันไปตั้งแต่เด็กของตัวเองกลับมาด้วย

นางเอกสวมรอยเป็นน้องสาวเพื่อนพระเอก แฝงตัวเข้ามาเพื่อสืบหาข่าวและใกล้ชิดกับพระเอก โดยที่พระเอกไม่ระแคะะคายเลยสักนิด? ...นางเอกมีนิสัยเลือดเย็น (เลือดเย็นในที่นี้ไม่ได้หมายถึงเย็นชาพูดน้อย แต่หมายถึงขาดความเมตตาสงสาร ขาดความเห็นใจผู้อื่น) ชอบเอาชนะ เป็นนักฆ่าที่ฆ่าคนตาไม่กะพริบ ฆ่าจริงๆ ตามคำสั่ง+ตามสัญชาตญาณ ขณะที่พระเอกเป็นขุนนางน้ำดี ซื่อสัตย์สุจริต เลยแอบสงสัยว่าเขาจะลงเอยกันยังไง ในเมื่อนางเอกก็ถือว่ามีส่วนที่ทำให้เพื่อนพระเอกต้องตายด้วยนะ?

หลังตามหาน้องสาวเพื่อนเจอ พระเอกก็รับคน(นางเอก)เข้ามาอยู่ในจวน ดูแลอย่างดีเหมือนคุณหนูคนหนึ่ง อยู่ไปนานวันพระเอกก็มีใจให้นางเอกจนตัดสินใจแต่งงานกับนาง ทำให้หญิงสาวที่ชอบพี่แกต้องน้ำตาอาบหน้าไปหลายคน เพราะพระเอกคือหนุ่มหล่อมากความสามารถ อนาคตไกล ชาติตระกูลดี เป็นบุรุษที่หญิงสาวมากมายหมายปองอยากแต่งงานด้วยอันดับหนึ่ง ทว่ายังไม่ทันได้แต่งกัน นางเอกก็โป๊ะแตกถูกจับได้ซะก่อนว่าเป็นตัวปลอม นับแต่นั้นยุทธการตามจับเมีย...เอ้ยๆๆๆ  ตามจับคนร้ายจึงบังเกิด

อีกเรื่องของคุณนักเขียนคดีร้อนซ่อนปมรักแห่งศาลต้าหลี่ แน่นอนว่า NC ต้องแซบดุเดือดระดับสิบ แต่นอกจาก NC ก็ยังมีเรื่องการสืบคดีด้วยนะ แนวๆ เดียวกับศาลต้าหลี่นั่นแล แต่ส่วนตัวชอบเรื่องศาลต้าหลี่มากกว่า เรื่องนี้ไม่ค่อยชอบนางเอกเท่าไร เคลมว่าเป็นนักฆ่าอันดับหนึ่งแต่เดี๋ยวก็ถูกคนนู้นคนนี้จับได้ ทำอะไรไม่ค่อยระวังไม่รอบคอบเลย อันดับหนึ่งตรงไหนเนี่ยพี่จ๋า เหมือนเด็กแสบๆ ซนๆ มากกว่าอีกนะ 

อีกอย่างคือติดใจเรื่องที่นางมีส่วนทำให้เพื่อนพระเอกตายด้วย แล้วไหนจะน้องสาวเพื่อนพระเอกที่ตอนแรกนางก็กะจะฆ่านะ แต่ดีที่คนไม่อยู่ก่อนเลยไม่ได้ทำ ตอนที่เพื่อนพระเอกอีกคนเริ่มสงสัยนาง นางก็คิดจะฆ่าเขาทิ้งอีกเหมือนกัน แต่หลังจากมีใจให้พระเอกก็เริ่มดีขึ้น เริ่มมีความคิดจะช่วยคน(เพื่อนพระเอก)ขึ้นมาบ้างแล้ว ก็เข้าใจแหละว่าถูกฝึกให้เป็นนักฆ่าตั้งแต่ 6 ขวบ อยากได้อะไรก็ต้องไปแย่งมา ชีวิตเติบโตมาในสภาพแวดล้อมแบบนั้น  เอาเถอะๆ...ส่วนพระเอกพอเป็นนางเอกก็ใจอ่อนตลอด+อะลุ่มอล่วยให้ตามคาด ไม่ได้คิดจะตามหา เอ้ยๆๆตามจับคนมาขังอะไรหรอก แต่จะเอามาดูแลรักษาบาดแผล+ปกป้องต่างหาก เหมือนที่เพื่อนพระเอกพูด...พอสมองส่วนล่างเริ่มทำงาน สมองส่วนบนก็ใช้การไม่ได้แล้ว55 ...

แต่สิ่งที่ทำให้เราไปต่อได้คือเรื่องคดี สงสัยว่าใครอยู่เบื้องหลังและเป็นคนร้ายตัวจริง แล้วเรื่องสงครามเมื่อ 16 ปีก่อนตกลงความจริงมันเป็นยังไง อะไรคือสาเหตุที่แท้จริงที่ทำให้พ่ายแพ้? ปมตรงเรื่องคดีผูกได้ดี แต่บทสรุปแอบรวดรัด+ดูง่ายไปหน่อย ...ลืมบอกไปว่าพระเอกเขามีฝันบอกลางด้วยนะ คือฝันเห็นเหตุการณ์ในอดีตหรือเหตุการณ์ล่วงหน้าก็ม่ายยู้ แต่คือรู้ล่วงหน้าว่าจะเกิดเหตุการณ์สำคัญอะไรขึ้น มันก็เลยทำให้สามารถวางแผนรับมือและเกิดการสูญเสียได้น้อยลง 

เซียนสาวซ่อนกาย 2 เล่มจบ

เซียนสาวซ่อนกาย 2 เล่มจบ

ผู้แต่ง : โม่เหยียน

ผู้แปล : ปัณณ์

สำนักพิมพ์ เหลียนฮวา

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

ไม่ได้อ่านของท่านโม่เหยียนมานานแล้วนะเนี่ย เรื่องนี้นางเอกเป็นหญิงสาวชาวบ้านธรรมดา ที่บ้านมีพี่น้องเยอะ นางเอกเป็นลูกคนที่ 7 พอพ่อแม่ตายก็ถูกลุงรับไปเลี้ยง นางคิดว่าตนเองโชคดีเพราะพี่น้องคนอื่นๆ หากไม่ใช่แต่งงานก็จะถูกขาย แต่พอเริ่มโตเริ่มรู้เรื่องนางเอกถึงได้รู้ว่าที่แท้ตนก็โชคร้ายเหมือนกัน เพราะลุงเห็นว่านางหน้าตาดีเลยกะเลี้ยงไว้เพื่อขายไปเป็นอนุให้พวกเศรษฐีเฒ่า พอนางเอกรู้เลยรีบหนี แต่ก็ถูกจับกลับมา จากนั้นก็ถูกส่งไปเป็นเครื่องสังเวยบูชายันตามความเชื่อของคนในหมู่บ้านต่ออีก ทว่าลูกชายผู้ใหญ่บ้านกลับถูกใจนางและแค้นที่เคยถูกนางเล่นงานจนกล่องดวงใจบาดเจ็บ ก็เลยส่งคนมาจับตัวนางระหว่างทางขึ้นเขา นางเอกก็เลยต้องหนี ขณะที่หนีก็บังเอิญไปเก็บแหวนประหลาดได้วงหนึ่ง ...

แหวนวงนี้ไม่ใช่แหวนธรรมดา เพราะนอกจากข้างในจะมีบ้านให้นางเอกพักพิงอยู่อาศัยได้ประหนึ่งแดนเซียนแล้ว ที่เหนือกว่านั้นคือมันยังสามารถพานางวาร์ปไปที่ไหนก็ได้ตามใจชอบเพียงชั่วพริบตา เหมือนมีประตูวิเศษติดตัว เพราะแหวนวงนี้จึงทำให้หญิงสาวธรรมดาซึ่งมีหน้าตางดงามและอยู่ตัวคนเดียว แถมยังไม่มีวรยุทธ์ สามารถใช้ชีวิตได้อย่างอิสระปลอดภัย ต่อให้มีคนคิดจะทำร้ายหรือถูกลักพาตัว หรือถูกจับเข้าคุก ไม่ว่าตกอยู่ในสถานกาณ์ร้ายแรงแบบไหน ทว่าเพราะแหวนวงนี้นางเอกจึงสามารถวาร์ปหายตัวไปได้ทุกที่+ทุกเวลาตามที่ใจปรารถนาเสมอ ขนาดพระเอกที่ว่าวรยุทธ์สูงๆ ก็ยังไม่อาจจับหรือกักขังนางเอกได้เลย

พระเอกเป็นองครักษ์เสื้อแพร อยู่ระหว่างพาองค์ชายที่มีสิทธิ์จะครองบัลลังก์หลบหนี พี่แกเข้าใจผิดคิดว่านางเอกเป็นสายสืบหรือคนที่ฮองเฮาชั่วส่งมาเพื่อจัดการเจ้านายตน เพราะนางเอกชอบวาร์ปมาโผล่ตรงแถวที่พวกพี่แกหลบซ่อนตัวอยู่ พอเจอหลายครั้งเข้าพระเอกเลยระแวง สั่งให้คนสะกดรอยตามแล้วจับตัวนางเอกมาเค้นสอบ ส่วนตัวต้นเรื่องกลับยังไม่รู้อะไร ยังใช้ชีวิตชิลๆ เหมือนเดิม เพราะนางเอกยังเด็ก(14 ปี) ไม่มีประสบการณ์ ยังไม่เคยเห็นโลก บวกกับคิดว่าตนมีของวิเศษจึงขาดความระมัดระวัง ไม่รอบคอบ นี่ถ้าไม่มีแหวนช่วยนางคงได้ขิตไปตั้งแต่ตอนถูกส่งไปเป็นเครื่องสังเวยแล้ว ...

พวกพระเอกก็นึกว่านางเอกต้องมีวรยุทธ์สูง มีวิชาตัวเบาเป็นเลิศ แบบต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ มโนเป็นตุเป็นตะ55 คอยเฝ้าระวังจับตาดูรอวันที่นางเอกจะหางโผล่เผยวรยุทธ์ออกมา ตลกตอนจับนางเอกมาขัง นางเอกไม่ยอมกินอาหารที่คนของพระเอกเอามาให้แต่จะกินของที่เก็บไว้ในบ้านเซียน ผ่านไป 3 วันทุกคนคิดว่านางเอกคงทนไม่ไหวแล้ว แต่กลับไปเจอนางกำลังนั่งแทะน่องไก่อย่างแฮปปี้ หน้าตาไม่ได้ซีดเซียวไม่มีแรงเหมือนคนอดอาหารอย่างที่คิด จากนั้นก็พากันคิดว่าในหมู่พวกเราจะต้องมีคนทรยศแฝงอยู่แน่ๆ ต้องมีคนแอบส่งน่องไก่ให้นางเอกกิน พระเอกถึงขนาดต้องไปแอบซุ่มบนหลังคาเพื่อรอจับตัวคนทรยศเลยนะ55

แต่หลังพบว่านางเอกมีสมุนไพรหายากที่ช่วยรักษาชีวิตองค์ชายได้ ทุกคนก็เริ่มเปลี่ยนท่าทีที่มีต่อนางเอก ...นางเอกอยากอ่านออกเขียนได้ เลยพยายามฝึกเขียนตัวอักษรอยู่ตลอด องค์ชายหรือเจ้านายพระเอกรู้เข้าก็สั่งให้พระเอกไปสอนนางเอกอ่านเขียน นางเอกใช้ชีวิตแบบชิลๆ กับพวกพระเอกได้สักพักก็จากไปเพราะถูกคนในกลุ่มพระเอกพูดแทงใจดำเข้า ...ต่างฝ่ายต่างใช้ชีวิต กลับไปเดินบนเส้นทางของตัวเอง นางเอกตัดสินใจออกเดินทางไปดูโลกภายนอก เรียนรู้วิธีที่จะอำพรางใบหน้าและระมัดระวังตัวมากยิ่งขึ้น ส่วนฝั่งพระเอกก็หลบหนีการตามล่าไปจนถึงเมืองเมืองหนึ่ง และแล้วผ่านไปหลายเดือนทั้งสองฝ่ายก็ได้กลับมาพบกันอีกในสถานที่ไม่คาดคิด55 

คราวนี้นางเอกตัดสินใจช่วยพวกพระเอกอีกแรง จากนั้นนางก็พาทุกคนวาร์ปๆ มาจนถึงเมืองหลวง ทำให้กลุ่มของพระเอกรอดพ้นจากการถูกตามล่าตามสังหาร ไม่ต้องคอยเค้นสมองวางแผนเพื่อหาวิธีเข้าและออกจากเมือง และไม่ต้องถูกใครซุ่มโจมตีอีก ในขณะที่เดินทางพระนางก็เริ่มสนิทสนมกันจนเกิดเป็นความรัก หลังได้เสียกันเขาก็คำนับฟ้าดินเป็นสามีภรรยากันอย่างเรียบง่ายโดยเร็ว

เล่ม 2 กลุ่มของพระเอกกลับถึงเมืองหลวงและไปจัดการแย่งชิงอำนาจจากฮองเฮาชั่ว พระเอกไม่ให้นางเอกตามไป บอกให้รอประมาณ 2-3 เดือนเสร็จเรื่องเรียบร้อยแล้วจะมารับ วันหนึ่งนางเอกทนไม่ไหวเลยแอบวาร์ปเข้าเมืองไปหาข่าวพวกพระเอก จากนั้นก็ได้เห็นภาพที่พระเอกมากับสตรีอื่น และได้รู้เรื่องที่พระเอกกำลังจะแต่งกับบุตรสาวขุนนางชั้นสูง นางเอกโกรธ+เสียใจมาก ทว่าพอนางเอกเศร้า+หมดแรงใจ บ้านเซียนในแหวนของนางก็ได้รับผลกระทบตามไปด้วย ทำให้บ้านทรุดโทรมสกปรก ต้นไม้ต่างๆ ที่ปลูกไว้ก็พากันเหี่ยวเฉาโรยราไปตามสภาพจิตใจของนาง พอนางเอกเห็นดังนั้นก็รีบปรับสภาพจิตใจให้กลับมาดีดังเดิม จากนั้นก็แอบเอาของแทนใจที่พระเอกให้ไว้ไปคืนแล้วจากไป พอพระเอกกลับมาเห็นของก็รู้ทันทีว่านางเอกรู้เรื่องแล้ว เลยรีบกลับไปหา แต่ก็พบว่านางเอกไม่อยู่แล้วตามคาด

จากนั้นพระเอกก็รีบบึ่งกลับไปคุกเข่าขอร้องฮ่องเต้เพื่อขอเปลี่ยนตัวเจ้าสาว ขอเปลี่ยนจากลูกเมียเอกเป็นลูกอนุแทน ตกลงกันว่าให้แกล้งแต่งมาเฉยๆ ไม่มีสัมพันธ์ใดๆ เสร็จเรื่องแล้วค่อยหย่า(ก็ไม่ทำแบบนี้ตั้งแต่ทีแรกนะคุณพี่) จริงๆ ตอนแรกพระเอกจะขอแต่งแบบมีภรรยาเอกสองคน (คือจำเป็นต้องแต่งเพื่อถ่วงดุลอำนาจ และพระเอกมีหนี้แค้นที่ต้องชำระด้วย แต่ปัญหาคือพี่แกไม่บอกนางเอกก่อน ปล่อยให้คนเขามารู้เองทีหลัง) แต่เชื่อเถอะไม่ว่าแบบไหนนางเอกก็ไปอยู่ดี มีแหวนวิเศษซะอย่างจะกลัวอะไร พอคนจากไปพระเอกก็หาเรื่องออกจากเมืองหลวงเพื่อไปตามหาเมีย ติดประกาศตามหาไปทั่วทุกที่จนคนนึกว่านางเอกเป็นนักโทษหนีคดีร้ายแรง55 ...

แต่ไม่ว่าจะพยายามยังไงก็จับนางเอกไม่ได้อยู่ดี ต่อให้มีวรยุทธ์สูงและเร็วแค่ไหนก็สู้แหวนวิเศษไม่ได้ หลังๆ พระเอกเลยใช้ความตายมาขู่ แบบถ้านางเอกจากไปพี่แกก็จะตายให้ดูเดี๋ยวนั้นเลย เพราะมันหมดหนทางแล้วจริงๆ สุดท้ายหลังจากแทงตัวเองและกระโดดจากที่สูงไปอย่างละรอบ นางเอกก็ใจอ่อนยอมฟังที่พระเอกอธิบายและปรับความเข้าใจกันได้ในที่สุด ...

ป.ล. ตอนหนีไปนางเอกก็ปลอมตัวและออกเดินทางท่องเที่ยวไปทั่ว ได้ช่วยยุทธภพขจัดภัยร้ายจนเป็นที่เคารพนับถือ แต่เพื่อป้องกันตัวเองนางเอกก็จะบอกว่าตนเป็นแม่ม่ายสามีตายก่อนเลย พวกผู้ชายจะได้ไม่เข้ามายุ่ง แต่ก็มีบางคนที่ไม่สนใจเพราะชื่นชอบในนิสัยและความสามารถ(วาร์ป)ของนางเอกจริงๆ