สามชาติผูกพัน แม่น้ำลืมเลือน

สามชาติผูกพัน แม่น้ำลืมเลือน / ผู้แต่ง : จิ่วลู่เฟยเซียง

สำนักพิมพ์ แจ่มใส

คำโปรยหลังปก

     นางคือก้อนหินสามชาติ 'ซานเซิง' ริมฝั่นแม่น้ำลืมเลือนในปรโลก

เป็นวิญญาณธรรมดาดวงหนึ่ง ไร้รัก ไร้เศร้า ไร้ทุกข์ ไร้สุข

จวบจนร้อยปีผ่านไปมีนักพรตหนวดขาวทักนางว่าดาวเคราะห์ของนางคือ 'เคราะห์รัก'

แล้วก้อนกินเช่นนางจะเกิดความรักได้อย่างไร

      นางเคยเชื่อมั่นว่านางไร้รัก ไร้จิตใจ จนกระทั่งวันหนึ่งนางได้พบ 'เขา'

เทพสงครามแห่งแดนสวรรค์ผู้ที่กำลังก้าวข้ามสะพานอนิจจังเพื่อไปเผชิญเคราะห์ของเขา

นางต้องการที่จะเกี้ยวเขา  เขาจึงให้โอกาสนางเกี้ยวเขาสามชาติ

เป็นสามชาติที่เขาต้องเผชิญเคราะห์กรรม

      เช่นนั้นนางจึงจำต้องหาวิธีการต่างๆ มาเพื่อเกี้ยวเขาให้สำเร็จจนได้

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

นี่คือเรื่องราวความรักของก้อนหินสามชาติ  'ซานเซิง'  จิตวิญญาณของก้อนหินที่ตั้งอยู่ข้างริมแม่น้ำลืมเลือนในปรโลก ก้อนหินที่ไร้รัก ไร้เศร้า ไร้สุข ใช้ชีวิตฆ่าเวลาด้วยการเดินเล่นอยู่ริมแม่น้ำลืมเลือน และอ่านหนังสือนิยายที่มาจากโลกมนุษย์ 
หลังจากที่มีชีวิตอยู่มาอย่างยาวนาน ก้อนหินก็ได้ก่อเกิดความรู้สึกต่อบุรุษผู้หนึ่งที่เพิ่งเคยพบหน้ากันเป็นครั้งแรก..บุรุษผู้เป็นเทพสงครามบนสวรรค์ซึ่งมีนามว่า 'โม่ซี' 
เนื่องจากท่านเทพต้องฝ่าด่านเคราะห์กรรม จึงต้องลงไปเวียนว่ายตายเกิดบนโลกมนุษย์เป็นเวลาสามชาติ  และเพื่อตอบแทนการคำนับอันโชกเลือดของนางเอก 
เขาจึงยื่นข้อเสนอให้นางลงไปเที่ยวเล่นที่โลกมนุษย์ได้เป็นเวลาสามชาติเช่นเดียวกัน 
แม้นางเอกจะไม่เข้าใจว่าความรู้สึกที่ตนมีต่อพระเอกในตอนนั้นมันคืออะไร 
แต่เพื่อให้ได้เกี้ยวอีกฝ่าย ดังนั้นนางจึงยินดีรับข้อเสนอนี้อย่างไม่ลังเล 55+
สามชาติที่ได้อยู่ข้างๆ กาย สามชาติที่ได้คอยปกป้องดูแลคนผู้นี้ 

และเป็นสามชาติที่ทำให้หัวใจดวงน้อยๆ ดวงนี้ต้องสั่นไหว  
ใครจะไปรู้ว่าการได้พบหน้ากันเพียงครั้งเดียวในวันนั้น จะก่อให้เกิดเรื่องราวอีกมากมายตามมาถึงเพียงนี้  กระทั่งแปรเปลี่ยนเป็นความรักความผูกพัน ที่โยงใยผูกมัดคนทั้งคู่เอาไว้ด้วยกันอย่างแน่นหนาและลึกซึ้ง... ...

เรื่องนี้ส่วนใหญ่นางเอกจะเป็นฝ่ายปกป้องพระเอก
เพราะพอพระเอกลงไปเกิดเป็นมนุษย์แล้ว ก็จะไม่มีพลังเหมือนตอนเป็นเทพ ..
นางเอกเลยต้องตามไปเลี้ยงต้อย เอ้ย!! ตามไปปกป้องตั้งแต่ยังเด็กๆ เลย55+     
แถมเลี้ยงอีท่าไหนก็ไม่รู้ ถึงได้ทำให้ท่านเทพสงครามที่น่าเกรงขาม กลายเป็นหนุ่มพูดน้อยขี้อาย เอะอะก็ชอบหน้าแดงไปเลยนะจ๊า …  

พระ-นางในเรื่องนิสัยน่ารัก ไม่มีพ่อแง่แม่งอน  ไม่มีเรื่องให้โกรธเคืองผิดใจแล้วตามไปง้อ  
มีแต่การเสียสละปกป้อง คิดทำเพื่ออีกฝ่ายอย่างบริสุทธิ์ใจโดยไม่หวังอะไรตอบแทน มากไปกว่าการได้เห็นอีกฝ่ายสมหวังและมีความสุข   .... 
อ่านไปแล้วจะยิ้มกับบทสนทนาที่เรียบง่ายของทั้งสองคน
ธรรมดา เรียบง่าย ไม่ต้องใช้คำพูดที่สวยหรูอะไร แต่พอฟังแล้วกลับซึ้งกินใจดี   
สรุปเรื่องนี้มีหมดทั้ง หวานละมุนละไม ตลก สุขเศร้าเคล้าน้ำตากับตอนใกล้ๆ จะจบในบทสุดท้ายของแต่ละชาติ..และถ้าอยากรู้ว่าจะเกี้ยวติดไหมก็ต้องไปหาอ่านดูนะจ๊า >o< อิอิ~~ 

..............................................................................................

" โม่ซี ดูท่าคืนนี้ข้าจะทำให้เจ้าเดือดร้อนแล้ว "

" สำหรับโม่ซี  มีเพียงซานเซิงเกิดเรื่องจึงจะเป็นความเดือดร้อนจริงๆ "

" ข้ารู้ว่าซานเซิงล้วนเป็นเช่นนี้เสมอ เพื่อข้าแล้วยอมเหยียบย่างเข้าไปในอันตราย 
ยอมแปดเปื้อนบึงโคลน ความจริงซานเซิงไม่รู้ว่าขอแค่มีเหมยแดง หิมะขาวรวมทั้งมีซานเซิง  ชาตินี้โม่ซีก็ไม่เสียใจแล้ว "

..............................................................................................

" โม่ซี  เจ้าบอกว่าไม่ว่าอย่างไรก็ต้องการบัลลังก์  ถ้าหาก ...ถ้าหากข้าสามารถช่วยเจ้าชิงบัลลังก์แต่นับจากนี้ไปเจ้าจะไม่ได้พบซานเซิงอีก ใช้ซานเซิงแลกกับบัลลังก์ 
เจ้าจะแลกหรือไม่ "

เขาจ้องข้า แววตาราบเรียบเกิดการเปลี่ยนแปลงช้าๆ ราวกับว่ามีอารมณ์บางอย่างเตรียมระเบิดออกมา

..............................................................................................

เต้าหู้ไซซี 3 เล่มจบ

เต้าหู้ไซซี 3 เล่มจบ / ผู้แต่ง : Yi Du Jun Hua
สำนักพิมพ์ Hongsamut 

คำโปรยหลังปก

นางเป็นเพียงลูกสาวบ้านตระกูลกัว ร้านขายเต้าหู้เล็กๆ ในอำเภอห่างไกล
ที่ใครๆ ก็ไม่คาดว่าวันหนึ่งจะมีวาสนาเอื้อมถึงตำแหน่งพระชายาของซวิ่นอ๋อง!

ซวิ่นอ๋องมู่หรงลี่ ผู้นำกองทัพนักรบปีศาจแห่งแคว้นต้าเอี้ยนไม่คาดคิดมาก่อนว่า 
สตรีที่ตนเก็บตกได้ระหว่างออกรบจะเป็นชิ้นส่วนที่มาเติมเต็มหัวใจอันว่างเปล่าของเขา

สตรีผู้นี้เป็นเพียงสาวชาวบ้าน นิสัยเรียบง่าย หัวอ่อน พูดน้อย...นางมีทุกอย่างที่ตรงข้ามกับเขาโดยสิ้นเชิง แต่กลับเป็นยอดพธูหนึ่งเดียวที่ทำให้นักรบอย่างเขารู้สึกอยากวางอาวุธในมือ
แล้วกลับบ้าน

นี่เป็นเรื่องราวของซินเดอเรลล่าในยุคจีนโบราณ
เป็นเรื่องของสาวน้อยยากจนกับเจ้าชายผู้สูงส่ง
ต่างกันที่เจ้าชายของเรื่องนี้ทั้งดุ เหี้ยม ปากร้าย และไม่ไว้หน้าใคร
ส่วนสาวน้อยเองก็ดื้อเงียบจนเจ้าชายต้องโบกธงยอมแพ้!

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

‘กัวเซียงเซียง’  เป็นบุตรสาวเจ้าของร้านเต้าหู้ในตำบลเล็กๆ แห่งหนึ่ง    
มาจากครอบครัวเล็กๆ ที่อบอุ่น เป็นหญิงสาวชาวบ้านธรรมดาแบบฉบับสาวโบราณแท้ๆ 
ที่เก่งในเรื่องงานบ้านงานเรือน เย็บปักถักร้อย ทั้งยังอ่อนแอบอบบางและขี้กลัว     
มาเจอกับพระเอก ‘มู่หรงลี่’ หรือซวิ่นอ๋อง ที่เป็นองค์ชายและเป็นแม่ทัพใหญ่แห่งแคว้น  
เพราะแม่ตายตั้งแต่ยังเด็ก บวกกับเติบโตมาในครอบครัวราชนิกุล จึงทำให้พระเอกขาดความรักความอบอุ่น แถมยังเข้ากองทัพตั้งแต่อายุยังน้อย จึงทำให้มีนิสัยกระด้างหยาบคาย โหดเหี้ยมเย็นชา รักใครไม่เป็น  แต่เดิมพระเอกเคยมีอนุที่โปรดปราน แต่มีเหตุที่ทำให้ต้องสูญเสียนางไป จึงทำให้มีปมในใจและไม่ยอมแตะต้องผู้หญิงคนไหนอีกเลย  

จุดเริ่มต้นของพระ-นางนั้นเรียกได้ว่าเลวร้าย เพราะพระเอกได้นางเอกมาด้วยการบังคับฝืนใจ ไม่ยินยอม ซึ่งสำหรับผู้หญิงในสมัยโบราณ ชื่อเสียงนั้นเป็นสิ่งที่มีค่ามากกว่าชีวิตเสียอีก  

ดังนั้นทางเลือกของนางเอก ‘กัวเซียงเซียง’ จึงเหลือเพียงน้อยนิด 
แม้ว่าครอบครัวของนางเอกจะดีมากๆ พ่อแม่พี่น้องรักใคร่กลมเกลียว 
ไม่ว่าลูกจะเป็นยังไง ขอแค่มีชีวิตอยู่ต่อไปพวกเขาก็พอใจแล้ว  
แต่ในขณะที่กำลังจะได้ต้นชีวิตใหม่อย่างสงบสุข พระเอกก็ดันกลับมา แล้วแต่งนางเอกไปเป็นอนุภรรยาซะงั้น 55

พออ่านไปจะค่อยๆ เข้าใจว่าทำไมพระเอกมันถึงได้นิสัยแบบนี้ ไม่สนใจใคร ชอบใช้กำลัง
ต่อยก่อนแล้วค่อยว่ากันทีหลัง ไม่ชอบพูด ไม่เคยอธิบายอะไร   
ส่วนนางเอกเองก็ไม่กล้าพูด ไม่กล้าเถียง เพราะพระเอกมันน่ากลัว เลยได้แต่โอนอ่อนผ่อนตาม ไม่กล้าขัดใจ แต่พออยู่ไปนานๆ ก็จะเริ่มมีพัฒนาการมากขึ้น 
จะเริ่มแกร่งและมีวิธีรับมือกับปัญหาในแบบของตัวเอง 
แต่อย่าคิดว่าแค่ทำตัวเงียบๆ อยู่เฉยๆ แล้วจะรอดนะ 55+  
เพราะพระเอกมันเป็นดาวมฤตยู นางเอกเลยไม่ค่อยได้อยู่สบายนานๆ  
เดี๋ยวก็ต้องมีเรื่องเข้ามาให้ได้ออกไปผจญภัยอยู่เรื่อยๆ 55+ 
ทั้งเรื่องคนรักเก่าของพระเอก  แล้วไหนจะเรื่องของพระรองอีก (มากันครบ)  ... 
พระรองจะเปรียบเสมือนกับผู้ชายในฝัน ที่อบอุ่นอ่อนโยน และเข้ามาทำให้หัวใจเต้น  
ส่วนพระเอกนี่คือผู้ชายในชีวิตจริง  โหด ดิบ เถื่อน และReal 55+ 
แต่ก็ต้องขอบคุณพระรองนะที่ก้าวเข้ามาทำให้พระเอกได้มีรัก โลภ โกรธ และได้รู้จักคำว่าหึงหวงกับเขาบ้าง ให้ได้ถามใจตัวเองว่าจริงๆ แล้วเขาสามารถปล่อยนางเอกไปได้เหมือนกับผู้หญิงคนอื่นๆ ที่เคยผ่านเข้ามาหรือเปล่า?... .

เล่ม 1 อ่านไปก็สงสารนางเอกเหลือเกิน (ซวยจริงๆ ที่มาเจอกับพระเอก 55+ ) 
ส่วนเล่ม 2 ก็ยังสงสารนางเอกอยู่  โอ๊ยรันทดหลายๆ ชีวิตของผู้หญิงโบราณนี่มันน่าเศร้าใจจริงๆ อยู่บ้านเชื่อฟังบิดามารดา พอออกเรือนก็ต้องเชื่อฟังสามี ถ้าเจอสามีดีก็ดีไป 
แต่ถ้าเจอแบบอีตาพระเอกนี่ ...หึหึ  
จนมาถึงเล่ม 3 ถึงได้ยิ้มออก เมื่อนางเอกขอยอมทิ้งทุกอย่างและจากไป  
พระเอกถึงได้หน้าหงาย จากตอนแรกที่คิดว่าตัวเองไม่มีหัวใจ ทีนี้ล่ะเจ็บจี๊ด.... 

พระเอกเรื่องนี้ลึกๆ แล้วเราว่าพี่แกต้องการความรักความอบอุ่นแบบครอบครัวนะ  
แล้วนางเอกก็คือคนที่ให้สิ่งง่ายๆ เหล่านั้นกับเขาได้ ทำให้คนที่ไม่เคยรั้งใครไว้หากอีกฝ่ายไม่เต็มใจอย่างพระเอกต้องกลับคำพูด ต้องเป็นฝ่ายปรับตัว แต่เนื่องจากแสดงออกไม่เป็น  

ไม่รู้ว่าต้องพูดต้องทำยังไง เวลาพูดก็ชอบพูดสั้นๆ ห้วนๆ แบบชวนให้เข้าใจผิดคิดไปคนละทาง  ผลที่ออกมาก็เลยไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี TvT

........................................................................................................

      ' ร่างของเซียงเซียงค่อยๆทรุดลงกับพื้น  นางยกมือทั้งสองขึ้นปิดหน้า  
น้ำตาไหลผ่านซอกนิ้วลงมาไม่ขาดสายแต่กลับไร้เสียง

       หากชาติหน้าต้องเกิดเป็นผู้หญิงอีก  ข้ายินดีเกิดเป็นคนยากจนต่ำต้อย  
ปักปิ่นไม้ สวมเสื้อผ้าเนื้อหยาบ  แต่ขออย่าให้ต้องเป็นอนุภรรยาของใครอีกเลย .... '

...........................................................................................................

      ' ไม่รู้เพราะเหตุใด  มู่หลงรี่รู้สึกว่านางน่าสงสารนัก  สถานที่ทุกแห่งในจิ้นหยาง  
คนทุกคน ทุกประตูหน้าต่างในเรือนนี้  ไม่มีอะไรทำให้นางรู้สึกปลอดภัยได้เลย

      เขาสามารถปกป้องบ้านเมือง  แต่ผู้หญิงของเขากลับมีสภาพเหมือนนกหวาดเกาทัณฑ์  
เสียงดังเพียงแค่เล็กน้อย ก็ทำให้นางตื่นตระหนกได้

       คำปลอบโยนของเขาไม่มีประโยชน์ เพราะเขาไม่เคยรักษาสัญญา  บ้านเรือนใหญ่โต  
เสื้อผ้างดงาม  อาหารชั้นเลิศ  ล้วนไม่ใช่สิ่งที่นางปรารถนา '

............................................................................................................

    ' ที่แท้เด็กสาวอายุสิบเจ็ดปีผู้นั้น  ก็เคยยื่นมือมาขอความรักจากเขาด้วยความสิ้นหวังถึงเพียงนั้น        ....เขาพับจดหมายเก็บทีละฉบับ  จดหมายเหล่านี้เป็นจดหมายเพียงไม่กี่ฉบับที่เขาเคยได้รับจากทางบ้าน  มันไม่ได้ถูกส่งมาล่าช้า  แต่เขากลับพลาดไป  เด็กสาวผู้นั้นต้องการความห่วงใยจากข้ากลับไป

แม้เพียงน้อยนิดนางก็ไขว่คว้า ...แต่ข้ากลับทำพลาดไปเสียแล้ว '