เล่ห์รักหักเหลี่ยมบัลลังก์

เล่ห์รักหักเหลี่ยมบัลลังก์ 2 เล่มจบ / ผู้แต่ง : Su Xing Le
สำนักพิมพ์ Happy Banana

คำโปรยหลังปก
      เผยจิ่น  โอรสองค์ที่เก้าของฮ่องเต้  นิสัยสุภาพอ่อนน้อมมาแต่ไหนแต่ไร
ผู้คนต่างเรียกขานเขาว่า  อ๋องเก้าผู้ทรงคุณธรรม
      เป็นองค์ชายที่ไม่มีความปรารถนา และความทะเยอทะยานใดๆ 
ในสายตาของทุกคน
      เหยียนซื่อหนิง  บุตรตรีของอัครเสนาบดี  กุลสตรีผู้เพียบพร้อมด้วยคุณธรรม
แต่น่าเสียดายที่ยังไม่ได้ออกเรือนเสียที
      ตั้งแต่อายุหกขวบจนถึงสิบแปดปี  นางรู้มาตลอดว่าเผยจิ่นเป็นเดรัจฉานในคราบมนุษย์
ที่ตบตาเก่งเป็นที่หนึ่ง  ภายนอกสุภาพเรียบร้อยก็จริง  แต่ภายในกลับต่ำช้าไร้ยางอาย

ความรู้สึกหลังอ่านจบ  ( อาจมีสปอยล์ )

เล่ห์รักหักเหลี่ยมบัลลังก์ พระเอกเป็นองค์ชายเก้าที่ไม่ได้รับความโปรดปรานจากฮ่องเต้          
พูดง่ายๆ คือพ่อไม่รัก ไม่เหลียวแล ไม่สนใจ ถูกพ่อแท้ๆ หมางเมินเย็นชาใส่มาตั้งแต่เล็กจนโต
ในวังหลวงอันกว้างใหญ่สถานที่ๆ เต็มไปด้วยการแก่งแย่งชิงดี
แต่พระเอกกลับไม่มีใครให้พึ่งพิงเลย ทำเอาเกือบตายอยู่หลายครั้ง ดังนั้นเพื่อจะรักษาชีวิต  
พระเอกจึงต้องระหกระเหินติดตามอาจารย์ออกจากวังไปตั้งแต่ยังเด็ก 

เมืองที่พระเอกไปอยู่คือบ้านเกิดของนางเอก ‘เหยียนซื่อหนิง‘ เด็กหญิงอายุ 6 ขวบ
ที่ตอนนั้นรู้จักแต่กินกับนอน ภาพลักษณ์ของพระเอกในใจของนางเอกนั้นย่ำแย่มาก
เพราะสมัยเด็กพี่แกชอบหาเรื่องแกล้งนางเอก ชอบหาเรื่องมาหลอกให้นางตกหลุมพรางอยู่บ่อยๆ  
พอถูกจับได้ก็โกหกหน้าตาย วางมาดเป็นองค์ชายผู้แสนสุภาพอ่อนโยน ไม่มีพิษภัย  
ทำให้นางเอกเกลียดขี้หน้าพระเอกมาตั้งแต่เด็กๆ เลย          
ต่อมาเมื่อนางเอกต้องเข้ามาอยู่เมืองหลวงในฐานะบุตรสาวคนโตของท่านอัครเสนาบดี  
นางจึงปิดบังนิสัยเดิม แกล้งทำเป็นกุลสตรีผู้อ่อนโยน ว่านอนสอนง่ายและเรียบร้อย  
ในโลกใบนี้คนที่รู้จักนิสัยจริงๆ ของนางเอกมีเพียงพระเอก  
และคนที่รู้ว่าเนื้อแท้ของอ๋องเก้าผู้แสนสุภาพอ่อนโยนนั้นจริงๆ แล้วกลับเจ้าเล่ห์ ไร้ยางอาย  
ก็มีแค่นางเอกเท่านั้น ...... หึหึ

พระ-นาง ต่างก็รู้จักนิสัยของอีกฝ่ายดี อยู่ต่อหน้าคนอื่นทั้งคู่จะทำตัวสุภาพเรียบร้อย อ่อนโยน 
ไม่มีเล่ห์เหลี่ยมใดๆ แต่พออยู่ด้วยกันสองคนเมื่อไร พระเอกจะเจ้าเล่ห์ ขี้แกล้ง+หื่นกับนางเอกมาก  
มือไม้อยู่ไม่เคยสุข เพราะอดกลั้นมานาน เฝ้ารออีกฝ่ายโตเป็นสาวมานานแล้ว  
พอนางอายุครบ 18 ปุ๊บได้เวลาออกเรือนปั๊บ พี่แกจึงรีบขี่ม้ากลับเมืองหลวงเพื่อมาขอแต่งงานทันทีเลย 

......... เรื่องนี้มีขั้วอำนาจทางการเมืองเยอะ  ทั้งฝ่ายรัชทายาท+ฮองเฮา  
ฝ่ายองค์ชายเจ็ด+พระสนมที่ห้ำหั่นต่อสู้แย่งชิงบัลลังก์กันอย่างดุเดือด  
และฝ่ายญาติของพระสนมที่เคยดูแลพระเอกเมื่อสมัยยังเด็ก 
ส่วนพระเอกก็ทำตัวเป็นอ๋องเจ้าสำราญ วางตัวอยู่นอกวงไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด ไม่สนใจราชบัลลังก์  
แต่ก็คอยวางแผนอยู่ลับๆ คอยกำจัดขั้วอำนาจไปทีละขั้ว เพราะรู้ดีว่าถึงจะวางตัวอยู่เฉยยังไง
ท้ายที่สุดก็ต้องถูกดึงให้เข้ามาในวังวนนี้อยู่ดี 

พระเอกเรื่องนี้ฉลาดมาก เป็นคนสุขุมเยือกเย็น เจ้าเล่ห์ วางแผนเก่ง ฉากหน้าทำตัวเป็นอ๋องเจ้าสำราญ ไม่สนใจการเมือง  ใช้ชีวิตมีความสุขอยู่กับเมียไปวันๆ แต่ฉากหลังพี่แกกลับไม่ธรรมดา  
เพราะมีเครื่องข่ายข่าวสาร และขุมกำลังมือดีมากมาย
ส่วนชีวิตของพระ-นางก็หวิดจะตายอยู่หลายครั้ง เพราะถูกคนใส่ร้าย ถูกลอบฆ่าอยู่ตลอด
เพราะไม่มีฝ่ายไหนยอมปล่อยให้พระเอกได้ใช้ชีวิตอยู่แบบเป็นสุขเลย  
อะไรนิดอะไรหน่อยก็หวาดระแวง  คิดแต่ว่าอีกฝ่ายจะเป็นภัยต่อตัวเอง 
ต้องคอยหาเรื่องวางแผนใส่ร้ายอยู่ตลอดเวลา แต่ไม่ว่ายังไงพระเอกก็ร้ายกว่าอยู่ดี 
ร้ายแบบสุมขุมนุ่มลึก  กว่าอีกฝ่ายจะรู้ตัวว่าเป็นฝีมือของพี่แก ก็โดนเอาคืนแบบถอนรากถอนโคนจนใกล้หมดลมหายใจตายแล้ว 

เรื่องนี้อ่านไปก็สงสารเกือบทุกตัวละครอะ ตัวละครในเรื่องส่วนมากจะเป็นสีเทาๆ  
ไม่มีใครดีไปหมด เราสงสารรัชทายาทอ่ะถูกพ่อ-แม่เคี่ยวกรำมาตลอด ไม่เคยได้เป็นตัวของตัวเองเลย  เพราะเป็นว่าที่ฮ่องเต้ในอนาคต เลยถูกตั้งความหวังไว้สูงตั้งแต่เล็กจนโต  
ชีวิตที่อยู่เหนือผู้อื่นแต่แท้จริงกลับตัดสินใจอะไรเองไม่ได้เลย 
จะทำอะไรก็ต้องคิดหน้าคิดหลังระวังไม่ให้พลาด เดี๋ยวถูกคนมาแย่งตำแหน่งไป   
รัชทายาทเป็นลูกที่พ่อรักมากที่สุด แต่สุดท้ายเขากลับอยากเป็นเหมือนพระเอกที่พ่อไม่รักไม่สนใจมากกว่า จะได้ใช้ชีวิตแบบสบายๆ สุดท้ายรัชทายาทปลงตกเบื่อโลก เบื่อการแย่งชิงเลยขอออกจากตำแหน่ง กว่าจะออกได้ก็เลือดตาแทบกระเด็นแต่ทว่าชีวิตจริงมันมักไม่เป็นดั่งหวังเสมอไป... TvT

สงสารจุดจบของพ่อนางเอก ใจคุณพ่อก็รักและคิดถึงเมียคนแรกอยู่เสมอ แต่ก็ไม่เคยทำอะไรได้  
รู้สึกผิดแต่ก็ไม่ทำอะไร ก็เลยได้แต่รู้สึกไปเรื่อยๆ ชีวิตคุณพ่อจึงเปรียบเสมือนหนุ่มบ้านนอกหน้าใส
ที่เข้ามาหางานทำในเมืองใหญ่ โดยมีเมียและลูกที่น่ารักรอคอยอยู่ที่บ้านนอก   
ในขณะที่การงานกำลังจะก้าวหน้า แต่รูปร่างหน้าตาไอ้หนุ่มหน้าใสใจซื่อ ก็ดันไปต้องตาคุณหนูใหญ่ลูกเจ้าของบริษัทเข้า ไอ้หนุ่มหน้าใสไม่ยอมเล่นด้วย เหตุเพราะมีลูกเมียรออยู่แล้วที่บ้านนอก
แต่คุณหนูไหนเลยจะยอม เพราะไม่มีอะไรที่ฉันอยากได้แล้วไม่ได้!!  
สุดท้ายไอ้หนุ่มหน้าใสเพราะความซื่อ เลยไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมของสาวเมืองกรุง  
สุดท้ายก็ถูกคุณหนูจับกิน ..พอแต่งๆ ไปเนื่องจากเมียใหม่เป็นลูกคุณหนูตระกูลไฮโซ 
ครอบครัวมีอิทธิพล ไอ้หนุ่มหน้าใสไฉนเลยจะกล้าหือ แถมยังต้องการก้าวหน้าในตำแหน่งหน้าที่การงาน สุดท้ายจากที่ไม่ยอมก็กลายเป็นยอม ไอ้หนุ่มหน้าใสเมื่อพลาดครั้งแรกแล้วก็ยังพลาดต่อไปเรื่อยๆ จนจบ ก็รู้ว่าใจคุณพ่อนั้นรักแม่นางเอก แต่มันก็ไม่มากพอไง เพราะไม่งั้นคงหือกับองค์หญิงแล้วกลับไปหาแม่นางเอกที่บ้านนอกนานแล้ว ...แล้วทำไมเราถึงสงสาร??  
ก็สงสารจุดจบน่ะ ...แบบว่าเป็นคนขี้สงสารน่ะไม่มีไร 55+

ตัวละครในเรื่องล้วนเป็นเหยื่อของอำนาจ  บางคนก็เต็มใจให้ตัวเองเป็นเหยื่อ  
บางคนก็ไม่ได้เต็มใจ แต่เป็นเพราะชีวิตมันเลือกไม่ได้ จะเดินหน้าก็ตาย ถอยหลังก็ต้องตาย  
ในเมื่อเดินทางไหนก็ตาย งั้นก็เลือกทางที่ตายช้าหน่อยก็แล้วกัน....
จะว่าไปก็เพราะอำนาจตัวเดียวแท้ๆ ที่ทำให้ต้องมายุ่งวุ่นวายกันไปหมด  
บางคนอยู่เฉยๆ ยังไม่ได้ทำอะไร แต่เพราะอีกฝ่ายระแวงกลัวจะเป็นภัยคุกคาม  
แม้จะเป็นเพียงเศษเสี้ยวของความหวาดระแวง  ผลลัพธ์อาจจะเกิดหรือไม่เกิดขึ้นก็ได้
แต่เมื่อเมล็ดพันธุ์นี้มันงอกออกมา ยังไงก็ปล่อยทิ้งไว้ไม่ได้ ในเรื่องไม่ว่าชีวิตใครจะใหญ่หรือเล็ก
ก็ล้วนถูกวางเป็นเบี้ยหมากเพื่อการแก่งแย่งช่วงชิงอำนาจหมด  
เหมือนใยแมงมุมที่แผ่ขยายออกไปเรื่อยๆ เดี๋ยวพันคนโน้นเดี๋ยวพันคนนี้  
พันกันไปพันกันมา ทุกคนก็ถูกดึงให้เข้ามาเกี่ยวข้องกันจนหมด
เพื่อผลประโยชน์ของคนบางกลุ่มที่อยากได้อำนาจเท่านั้นเอง    

** ไม่ต้องห่วงเน้อเรื่องนี้จบแฮปปี้จ้า ถึงจะเน้นไปที่เรื่องการวางแผนแย่งชิงบัลลังก์แต่ก็สนุกจ้า  
ทุกตัวละครมีบทสรุปที่สมกับการกระทำ  ตอนพระ-นางอยู่ด้วยกันก็น่ารัก  
กัดกันตลอดเพราะพระเอกเค้าชอบแหย่นางเอกเล่น  ต้องให้นางเอกโกรธถึงจะอารมณ์ดี 
มีความสุข55+ ...ฉาก 18+ มีพอสมควรเพราะอ๋องเก้าหื่นมากค่ะ 
 อย่าให้อยู่กันสองคนนะคะมือไม้นี่เลื้อยตลอด 55+