บุพเพอลวน 3 เล่มจบ / ผู้แต่ง : เยี่ยนจิ่วจิ่ว , ถวหัว
สำนักพิมพ์ แจ่มใส
คำโปรยหลังปก
ป้าย " เนื้อคู่กิ่งทองใบหยก "
คือสิ่งที่คุณชายสกุลจินได้มาพร้อมคู่สมรสพระราชทานจากองค์ไทเฮา
นางเป็นคุณหนูรูปงามจากตระกูลใหญ่ผู้เพียบพร้อม
ทว่าหญิงสาวมิอาจยอมแต่งงานกับชายที่ไม่ได้รัก
จึงลอบหนีไปในคืนก่อนวันเข้าพิธีวิวาห์
ทั้งๆที่ยังไม่เคยเห็นหน้าค่าตาเจ้าบ่าวตัวเอง!
นี่จึงเป็นโอกาสให้ " อวี้ฉีหลิน "
จอมยุมะ์สาวที่พยายามเข้าหาคุณชายสกุลจินทุกวิถีทางเพื่อทำภารกิจหนึ่ง
ได้แอบสวมรอยเป็น . คุณหนูเจียงเสี่ยวเซวียน "
นั่งเกี้ยวแปดคนหามแต่งเข้าสกุลจินแทน
หากทำภารกิจสำเร็จเมื่อไรนางก็จะจากไป
ทว่าการขึ้นขี่หลังเสือครั้งนี้มิอาจลงได้ง่ายอย่างใจ
เมื่ออยู่ๆเจ้าสาวตัวจริงกลับเข้ามาปรากฏตัวในคฤหาสน์สกุลจินโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว!
ใครเล่าจะคาดคิดว่าการเล่นบทสะใภ้จอมปลอมนี้
จะพลิกผันชะตาชีวิตของนางไปตลอดกาล...
ความรู้สึกหลังอ่านจบ ( อาจมีสปอยล์ )
บุพเพอลวนนิยายรักคอมเมดี้ ตลก สุข ซึ้งมีดราม่าบ้างแต่ไม่ถึงกับเศร้า ไม่ใช่ดราราม่าเคล้าน้ำตา โศกนาฏกรรมนะจ๊ะ (
ไม่ใช่เห็นชื่อถงหัวแล้วเตรียมผ้าขนหนูนะ
เรื่องนี้ไม่จบแบบโศกนาฏกรรมจ้าวางใจได้ 55+ ^^ ) ตามแฟนเพจมากกว่ารักที่บอกไว้คือเรื่อง
“ บุพเพอลวน” นี้เป็นนิยายที่เรียบเรียงขึ้นจากบทละครเรื่อง “ Perfect Couple” (คู่วุ่นชุลมุนรัก)
โดยได้ “ ฮั่วเจี้ยนหัว” มารับบทพระเอก และ “ ถังเยียน “ มารับบทนางเอกของเรื่อง
เรื่องนี้ไม่จบแบบโศกนาฏกรรมจ้าวางใจได้ 55+ ^^ ) ตามแฟนเพจมากกว่ารักที่บอกไว้คือเรื่อง
“ บุพเพอลวน” นี้เป็นนิยายที่เรียบเรียงขึ้นจากบทละครเรื่อง “ Perfect Couple” (คู่วุ่นชุลมุนรัก)
โดยได้ “ ฮั่วเจี้ยนหัว” มารับบทพระเอก และ “ ถังเยียน “ มารับบทนางเอกของเรื่อง
.” บุพเพอลวน “เป็นเรื่องของคุณชายสกุลจิน ‘จินหยวนเป่า‘ ที่ได้รับป้าย ‘เนื้อคู่กิ่งทองใบหยก’
พร้อมคู่สมรสพระราชทานจากองค์ไทเฮา คือคุณหนูสกุลเจียง ‘เจียงเสี่ยวเซวียน‘
แต่ชะรอยที่คุณหนูเจียงไม่อยากแต่งงานกับคนที่ตัวเองไม่ได้รัก เลยหลบหนีการแต่งงาน
ทำให้ ‘อวี้ฉีหลิน‘ ที่เป็นเด็กสาวบ้านนอก แต่จำเป็นต้องเข้าเมืองหลวงมาเพื่อตามหาคน
ต้องจับพลัดจับผลูเข้ามาสวมรอยนั่งเกี้ยวแปดคนหามแต่งเข้าสกุลจินแทน
ส่วนพระเอกนั้นพี่แกอยากแต่งงานซะที่ไหน โดยเฉพาะกับหญิงที่ตัวเองไม่ได้รัก
แถมหน้าตาก็ไม่เคยเห็น แต่ก็ต้องฝืนใจแต่งเพราะไม่อยากขัดใจแม่
พร้อมคู่สมรสพระราชทานจากองค์ไทเฮา คือคุณหนูสกุลเจียง ‘เจียงเสี่ยวเซวียน‘
แต่ชะรอยที่คุณหนูเจียงไม่อยากแต่งงานกับคนที่ตัวเองไม่ได้รัก เลยหลบหนีการแต่งงาน
ทำให้ ‘อวี้ฉีหลิน‘ ที่เป็นเด็กสาวบ้านนอก แต่จำเป็นต้องเข้าเมืองหลวงมาเพื่อตามหาคน
ต้องจับพลัดจับผลูเข้ามาสวมรอยนั่งเกี้ยวแปดคนหามแต่งเข้าสกุลจินแทน
ส่วนพระเอกนั้นพี่แกอยากแต่งงานซะที่ไหน โดยเฉพาะกับหญิงที่ตัวเองไม่ได้รัก
แถมหน้าตาก็ไม่เคยเห็น แต่ก็ต้องฝืนใจแต่งเพราะไม่อยากขัดใจแม่
เราไม่เคยดูแบบซีรีส์เลยไม่รู้ว่าเนื้อหาจะเหมือนหรือต่างจากในหนังสือมั้ย
แต่ถ้าจากที่อ่านหนังสือ เราว่าเรื่องนี้ก็อ่านได้เรื่อยๆ เฉยๆ นะ ไม่ขนาดว่าต้องอดหลับอดนอนอ่าน
( แล้วแต่ความชอบของแต่ละคนเน้อ ) แต่นิยาย 3 เล่มนี่หนามากเลยอะ
รวมๆ กัน 3 เล่มประมาณ 1700+ กว่าหน้า
พระเอกเป็นคุณชายตระกูลแม่ทัพที่แม่เป็นหลานแท้ๆ ของไทเฮา
ตระกูลจินมีโรงผลิตอาวุธที่มีความสำคัญยิ่งต่อราชสำนัก และการแย่งชิงบัลลังก์ของเหล่าองค์ชาย พระเอกเกิดมาบนกองเงินกองทอง ถูกเลี้ยงดูตามใจมาอย่างดีเลยติดนิสัยรักสะอาดมากๆ
กินยากอยู่ยาก หลงตัวเอง ชอบพูดจาประชดประชันยั่วโมโหนางเอก จนอยากจะเข้าไปตบปากพี่แกเบาๆ สักทีสองที 555+ แต่ก็เป็นคนรักความยุติธรรม ซื่อสัตย์และตรงไปตรงมา
ถึงจะเป็นมือปราบเทวดาแห่งเมืองหลวงแต่วรยุทธ์กลับอ่อนหัดไม่ได้เรื่อง
ส่วนนางเอกเป็นเด็กสาวบ้านป่า นิสัยก็จะห่ามๆ ไม่มีความเป็นกุลสตรี พูดอะไรไม่ค่อยคิด
ใจร้อนวู่วาม เชื่อคนง่าย ...พอมาเจอกับพระเอกที่ปากร้าย ไม่สุภาพอ่อนโยนก็ยิ่งไปกันใหญ่
แทบจะไม่มีใครยอมใคร เจอหน้าทีไรเป็นต้องปะทะคารมกันทุกที
แต่ถ้าจากที่อ่านหนังสือ เราว่าเรื่องนี้ก็อ่านได้เรื่อยๆ เฉยๆ นะ ไม่ขนาดว่าต้องอดหลับอดนอนอ่าน
( แล้วแต่ความชอบของแต่ละคนเน้อ ) แต่นิยาย 3 เล่มนี่หนามากเลยอะ
รวมๆ กัน 3 เล่มประมาณ 1700+ กว่าหน้า
พระเอกเป็นคุณชายตระกูลแม่ทัพที่แม่เป็นหลานแท้ๆ ของไทเฮา
ตระกูลจินมีโรงผลิตอาวุธที่มีความสำคัญยิ่งต่อราชสำนัก และการแย่งชิงบัลลังก์ของเหล่าองค์ชาย พระเอกเกิดมาบนกองเงินกองทอง ถูกเลี้ยงดูตามใจมาอย่างดีเลยติดนิสัยรักสะอาดมากๆ
กินยากอยู่ยาก หลงตัวเอง ชอบพูดจาประชดประชันยั่วโมโหนางเอก จนอยากจะเข้าไปตบปากพี่แกเบาๆ สักทีสองที 555+ แต่ก็เป็นคนรักความยุติธรรม ซื่อสัตย์และตรงไปตรงมา
ถึงจะเป็นมือปราบเทวดาแห่งเมืองหลวงแต่วรยุทธ์กลับอ่อนหัดไม่ได้เรื่อง
ส่วนนางเอกเป็นเด็กสาวบ้านป่า นิสัยก็จะห่ามๆ ไม่มีความเป็นกุลสตรี พูดอะไรไม่ค่อยคิด
ใจร้อนวู่วาม เชื่อคนง่าย ...พอมาเจอกับพระเอกที่ปากร้าย ไม่สุภาพอ่อนโยนก็ยิ่งไปกันใหญ่
แทบจะไม่มีใครยอมใคร เจอหน้าทีไรเป็นต้องปะทะคารมกันทุกที
นิสัยนางเอกก็พอเข้าใจนะ เพราะนางเติบโตมาบนเขามีอิสระเสรี
เพราะฉะนั้นการกระทำและคำพูดเลยออกมาเป็นแบบนั้น
นางเอกเป็นคนไม่ค่อยเก็บอารมณ์ ถ้าเห็นว่าไม่ถูกต้องไม่เป็นอย่างที่คิดก็ระเบิดได้ง่ายๆ
แต่เป็นคนโกรธง่ายหายเร็ว มาทำดีด้วยหน่อยเดี๋ยวก็เคลิ้มแล้วก็ลืม
ในหนังสือจะมีหลายครั้งที่พระ-นางทะเลาะกันแบบรุนแรงมาก ถึงขั้นจะแตกหักและ อีกนิดจะแตกและ หันหลังเดินจากกันไปและแต่สุดท้าย .... สุดท้ายก็กลับมาหวานชื่นกันอีกแว้ววว ...
เรานี่เซ็งเลยแบบทำไมมันกลับมาคืนดีกันง่ายจังว๊า 55+
ในเรื่องเหมือนพยายามสร้างปมให้ดูมีเบื้องหลังมีความลับที่บอกใครไม่ได้
เป็นเรื่องคอขาดบาดตายซ่อนมายี่สิบปีจะให้ใครรู้ไม่ได้...แต่แน่ใจนะว่านี่ความลับ 55
.... ทำไมเดี๋ยวคนนั้นก็มาเห็น เดี๋ยวคนนี้ก็มาแอบได้ยิน นี่คือพยายามปิดแล้วใช่ไหมเนี่ย 55+
ไม่ว่าจะฝ่ายพระเอกหรือฝ่ายตัวร้าย ความลับของแต่ละคนก็รู้ง่ายเกิ๊นนนน
ไหนว่าพระเอกเป็นมือปราบเทวดาเฉลียวฉลาดไง
ตัวร้ายก็เป็นสายทำงานให้องค์ชายรองนะ คือน่าจะฉลาดกว่านี้ทำอะไรรอบคอบกว่านี้หรือเปล่า55+
เพราะฉะนั้นการกระทำและคำพูดเลยออกมาเป็นแบบนั้น
นางเอกเป็นคนไม่ค่อยเก็บอารมณ์ ถ้าเห็นว่าไม่ถูกต้องไม่เป็นอย่างที่คิดก็ระเบิดได้ง่ายๆ
แต่เป็นคนโกรธง่ายหายเร็ว มาทำดีด้วยหน่อยเดี๋ยวก็เคลิ้มแล้วก็ลืม
ในหนังสือจะมีหลายครั้งที่พระ-นางทะเลาะกันแบบรุนแรงมาก ถึงขั้นจะแตกหักและ อีกนิดจะแตกและ หันหลังเดินจากกันไปและแต่สุดท้าย .... สุดท้ายก็กลับมาหวานชื่นกันอีกแว้ววว ...
เรานี่เซ็งเลยแบบทำไมมันกลับมาคืนดีกันง่ายจังว๊า 55+
ในเรื่องเหมือนพยายามสร้างปมให้ดูมีเบื้องหลังมีความลับที่บอกใครไม่ได้
เป็นเรื่องคอขาดบาดตายซ่อนมายี่สิบปีจะให้ใครรู้ไม่ได้...แต่แน่ใจนะว่านี่ความลับ 55
.... ทำไมเดี๋ยวคนนั้นก็มาเห็น เดี๋ยวคนนี้ก็มาแอบได้ยิน นี่คือพยายามปิดแล้วใช่ไหมเนี่ย 55+
ไม่ว่าจะฝ่ายพระเอกหรือฝ่ายตัวร้าย ความลับของแต่ละคนก็รู้ง่ายเกิ๊นนนน
ไหนว่าพระเอกเป็นมือปราบเทวดาเฉลียวฉลาดไง
ตัวร้ายก็เป็นสายทำงานให้องค์ชายรองนะ คือน่าจะฉลาดกว่านี้ทำอะไรรอบคอบกว่านี้หรือเปล่า55+
กลายเป็นชอบคู่รองของท่านหมอกู้มากกว่า 55+
.......คู่นี้น่ารักดี เข้าอกเข้าใจกัน
ท่านหมอก็ซื่อๆ ทึ่มๆ นิสัยน่ารัก ถึงจะไร้เดียงสาใสซื่อบริสุทธิ์แต่รักใครรักจริง สู้ตายเลยนะเออ
แต่งไปนี่กลัวเมียแน่นอน .....ส่วนคู่หลักนี่ปวดหัวปัญหาเยอะ พระเอกก็โดนคนตามฆ่าบ่อย
วรยุทธ์อ่อนหัด แต่ดีที่นางเอกวรยุทธ์สูงหน่อยเลยรอดตายมาได้หลายครา
เรื่องนี้เนื้อเรื่องเดาไม่ยาก เรื่องความลับอะไรแป๊ปๆ เดี๋ยวก็ต้องมีคนรู้เดี๋ยวก็เผยออกมา
ก็ตามฆ่าวางแผนกันไปมา แต่เดี๋ยวตัวร้ายก็รู้แผนพระเอก
เดี๋ยวฝ่ายพระเอกก็รู้แผนของตัวร้าย มันก็เลยเหมือนแมวไล่จับหนูวนไปวนมา
ฝ่ายตัวร้ายก็ใจอ่อนไปหน่อย จะเก็บพระเอกได้หลายทีและ แต่มาพลาดตอนสุดท้ายทุกที
ส่วนนางเอกเรื่องนี้ก็ดวงแข็ง โดนแทงตั้งสองทีแต่ไม่ตายสักครั้งเลยแฮะ แถมรอบสองยังลุกเดินได้ด้วย แต่พอเป็นอีกคนที่ไม่ใช่นางเอก โดนแทงทีเดียวนี่ล้มฟุบตายเลยนะ
นี่แหละหนาความแตกต่างระหว่างตัวเอกกับตัวประกอบ 55+
ท่านหมอก็ซื่อๆ ทึ่มๆ นิสัยน่ารัก ถึงจะไร้เดียงสาใสซื่อบริสุทธิ์แต่รักใครรักจริง สู้ตายเลยนะเออ
แต่งไปนี่กลัวเมียแน่นอน .....ส่วนคู่หลักนี่ปวดหัวปัญหาเยอะ พระเอกก็โดนคนตามฆ่าบ่อย
วรยุทธ์อ่อนหัด แต่ดีที่นางเอกวรยุทธ์สูงหน่อยเลยรอดตายมาได้หลายครา
เรื่องนี้เนื้อเรื่องเดาไม่ยาก เรื่องความลับอะไรแป๊ปๆ เดี๋ยวก็ต้องมีคนรู้เดี๋ยวก็เผยออกมา
ก็ตามฆ่าวางแผนกันไปมา แต่เดี๋ยวตัวร้ายก็รู้แผนพระเอก
เดี๋ยวฝ่ายพระเอกก็รู้แผนของตัวร้าย มันก็เลยเหมือนแมวไล่จับหนูวนไปวนมา
ฝ่ายตัวร้ายก็ใจอ่อนไปหน่อย จะเก็บพระเอกได้หลายทีและ แต่มาพลาดตอนสุดท้ายทุกที
ส่วนนางเอกเรื่องนี้ก็ดวงแข็ง โดนแทงตั้งสองทีแต่ไม่ตายสักครั้งเลยแฮะ แถมรอบสองยังลุกเดินได้ด้วย แต่พอเป็นอีกคนที่ไม่ใช่นางเอก โดนแทงทีเดียวนี่ล้มฟุบตายเลยนะ
นี่แหละหนาความแตกต่างระหว่างตัวเอกกับตัวประกอบ 55+
แล้วความลับเรื่องชาติกำเนิดของพระเอกอีก ที่เขาอุตส่าห์ปิดกันมาได้ตั้งยี่สิบปี
คือฝ่ายตัวร้ายก็รู้นะแต่ก็ยังไม่ได้บอกใคร ก็มีเสี้ยมๆ พูดยุยงบ้าง แต่ก็ยังไม่ได้เปิดเผยออกมา......
ทายสิแตกเพราะใคร55..แตกแล้วยังไม่พอ ยังไปบีบคั้นให้พระเอกยอมรับให้ได้เดี๋ยวนั้นด้วยนะจ๊ะ
แล้วนึกถึงนิสัยพระเอกที่เป็นคนเกลียดการโกหกหลอกลวง แถมเป็นคนที่เชื่อมั่นในตัวเองสูงมากก
พอมาเจอเรื่องแบบนี้ มาเจอว่าตัวเองถูกหลอกปิดบังมาเกือบยี่สิบปี
ใจพี่แก ณ ตอนนั้นจะรับได้มั้ย? จะรับยังไงไหว? ความรู้สึกแรกมันก็ต้องไม่เชื่อไม่ยอมรับ
ต้องปฏิเสธอยู่แล้ว พอแสดงออกมาแบบนี้ อีนางน้อยก็ไม่พอใจด่าว่าพี่แกเสียไม่มีชิ้นดี
แถมยังไปเก็บข้าวของเดินบึ่งๆ ออกจากบ้านอีก ...
พระเอกก็ยิ่งเตลิดเลยทีนี้ ส่วนฝ่ายตัวร้ายก็ปลื้มปริ่มไม่ต้องลงแรงเองแล้วเอย ~~~~~
คือฝ่ายตัวร้ายก็รู้นะแต่ก็ยังไม่ได้บอกใคร ก็มีเสี้ยมๆ พูดยุยงบ้าง แต่ก็ยังไม่ได้เปิดเผยออกมา......
ทายสิแตกเพราะใคร55..แตกแล้วยังไม่พอ ยังไปบีบคั้นให้พระเอกยอมรับให้ได้เดี๋ยวนั้นด้วยนะจ๊ะ
แล้วนึกถึงนิสัยพระเอกที่เป็นคนเกลียดการโกหกหลอกลวง แถมเป็นคนที่เชื่อมั่นในตัวเองสูงมากก
พอมาเจอเรื่องแบบนี้ มาเจอว่าตัวเองถูกหลอกปิดบังมาเกือบยี่สิบปี
ใจพี่แก ณ ตอนนั้นจะรับได้มั้ย? จะรับยังไงไหว? ความรู้สึกแรกมันก็ต้องไม่เชื่อไม่ยอมรับ
ต้องปฏิเสธอยู่แล้ว พอแสดงออกมาแบบนี้ อีนางน้อยก็ไม่พอใจด่าว่าพี่แกเสียไม่มีชิ้นดี
แถมยังไปเก็บข้าวของเดินบึ่งๆ ออกจากบ้านอีก ...
พระเอกก็ยิ่งเตลิดเลยทีนี้ ส่วนฝ่ายตัวร้ายก็ปลื้มปริ่มไม่ต้องลงแรงเองแล้วเอย ~~~~~
** ผู้ใดว่านิสัยนางเอกเรื่องนี้น่ารำคาญ เราว่าน่ารำคาญด้วยกันทั้งคู่แหล่ะ 55+ ...กินกันไม่ลง
เหมาะสมกันดีกับป้าย ‘ เนื้อคู่กิ่งทองใบหยก ‘ ล้าลาลา \(￣︶￣)> <(￣︶￣)/
เหมาะสมกันดีกับป้าย ‘ เนื้อคู่กิ่งทองใบหยก ‘ ล้าลาลา \(￣︶￣)> <(￣︶￣)/
..................................................................................................................
" ข้าขอโทษ ..... "
" ข้าไม่เข้าใจเจ้ามากพอ หลายวันมานี้ข้าไม่ได้ตั้งใจคิดดูเลยว่าแม่เจ้าเป็นตายยังไม่รู้
เจ้าจะใจร้อนขนาดไหน ข้ายังรักเจ้าไม่พอ แม้ตอนนั้นเจ้าจะขาดสติ
แต่ข้าก็ไม่ควรตบตีเจ้า ข้าโง่เง่ามากถึงได้ปล่อยให้เจ้าไปจากข้าทั้งที่รู้ว่าตัวเองอาลัยเจ้า
เจ้าเองก็อาลัยข้า "
เจ้าจะใจร้อนขนาดไหน ข้ายังรักเจ้าไม่พอ แม้ตอนนั้นเจ้าจะขาดสติ
แต่ข้าก็ไม่ควรตบตีเจ้า ข้าโง่เง่ามากถึงได้ปล่อยให้เจ้าไปจากข้าทั้งที่รู้ว่าตัวเองอาลัยเจ้า
เจ้าเองก็อาลัยข้า "
" ข้าเสียใจ เสียใจเหลือเกิน ข้าอยากให้เจ้ากลับมา ข้าขอร้องให้เจ้ากลับมา "
.....................................................................................................................
" เจ้าแทงได้ดี! เจ้าแทงกระบี่นี้เข้ามาแปลว่าบุญคุณและความรักระหว่างเราจบสิ้น
นับแต่นี้ไปเราไม่ติดค้างกันอีกแล้ว ... "
นับแต่นี้ไปเราไม่ติดค้างกันอีกแล้ว ... "
จินหยวนเป่าสั่นสะท้าน ความเจ็บแปลบเสียดกระดูกทำเอาเขาแทบหมดสติ
เขาเซถอยไปก้าวนึงจนเกือบล้มลง นางโหดร้ายถึงเพียงนี้ได้อย่างไรกัน
เขาเซถอยไปก้าวนึงจนเกือบล้มลง นางโหดร้ายถึงเพียงนี้ได้อย่างไรกัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น