ผู้แต่ง : จือจือ
ผู้แปล : หยกน้ำแข็ง
ปก : Reine_Beammer
สำนักพิมพ์ อรุณ
ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)
หนังสือออกเยอะมากๆ อ่านไม่ทันแล้ว🤣 นี่ก็กว่าจะได้อ่าน คาดว่าหลายท่านคงอ่านจบกันไปหมดแล้วแหละเนอะ
มาจ้าาาางานของท่านจือจือนักเขียนในดวงใจของเราเอง โดนตกตั้งแต่พราวพร่างบุปผาตระการจนมาถึงทุกวันนี้ ...เรื่องนี้นางเอกเป็นคนยุคปัจจุบันที่ประสบอุบัติเหตุแล้วทะลุมิติมาอยู่ในยุคโบราณ มาอยู่ในร่างบุตรสาวภรรยาเอกของตระกูลเสิ่น เสิ่นเจิน ขุนนางใหญ่มากความสามารถ มากด้วยแผนการ ฉลาด สุขุม เจ้าเล่ห์ สมญานาม จิ้งจอกเก้าหาง ของราชสำนัก ...นางเอกเข้ามาอยู่ในร่างนี้ตั้งแต่ตอนที่ร่างนี้อายุ 7 ขวบ ค่อยๆ เรียนรู้ปรับตัวจนหลอมรวมกลมกลืนเข้ากับยุคสมัย บอกก่อนนะว่านางเอกไม่ได้อาศัยความได้เปรียบจากการเป็นคนยุคสมัยใหม่มาทำการค้า+เปิดร้านอาหาร หรือทำการเปลี่ยนแปลงอะไรเน้อ แค่เอาขั้นตอนระบบการทำงานจากตอนเป็นพนักงานบริษัทมาปรับใช้ในการปกครองบ่าวไพร่และทำการค้าเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้น จนเราแทบจะลืมไปเลยว่านางเอกเป็นคนยุคปัจจุบันที่ทะลุมิติมา
ส่วนพระเอกมาจากตระกูลพ่อค้า บ้านรวยมากก ญาติ(โคตร)เยอะ ของนางเอกเป็นครอบครัวเล็กๆ ญาติก็ไม่ค่อยเยอะ ในจวนมีแค่พ่อแม่และนางเอก กับอนุและน้องชายที่เป็นบุตรของอนุ 1 คน ที่เหลือก็บ่าวไพร่ ส่วนของพระเอกทั้งฝั่งพ่อฝั่งแม่นี่ญาติพี่น้องรวมกันแล้วเดาว่าน่าจะทะลุห้าร้อย แถมยังสร้างบ้านอาศัยอยู่ติดๆ กันประหนึ่งตำบลเล็กๆ (ตอนงานแต่งพระนางคือแนะนำกันจนงง🤣 ญาติเยอะสมกับที่เป็นงานท่านจือจือจริงๆ)
พระนางเจอกันครั้งแรกที่อาราม นางเอกกำลังตกอยู่ในอันตราย พระเอกก็บังเอิญช่วยคนเขาไว้พอดี นางเอกไม่กล้าเปิดเผยตัวตน พระเอกเลยเข้าใจว่านางเป็นสาวใช้ ตอนเจอกันครั้งแรกพระเอกเหมือนม้าพยศ ควบคุมยาก เหมือนดวงอาทิตย์ที่เจิดจ้าเต็มไปด้วยพลังและไม่เกรงกลัวสิ่งใด พระเอกกับคนของพระเอกเข้าใจว่านางเอกเป็นสาวใช้ตระกูลเสิ่น เลยขอให้นางเอกช่วยแจ้งเรื่องฝากชื่อพระเอกเข้าเรียนในสำนักศึกษาหลวงกับนายท่านเสิ่น(พ่อนางเอก)ให้หน่อย ถือเป็นการตอบแทนที่ได้ยื่นมือเข้าช่วยเหลือคนตระกูลเสิ่นที่อารามครั้งนี้...
นางเอกอยากออกมาข้างนอกเพื่อตรวจสอบเรื่องอาการป่วยของแม่ จึงใช้เรื่องมาจุดธูปขอพรที่อารามเป็นข้ออ้าง พอเกิดเหตุการณ์นี้นางเอกเลยไม่กล้าบอกแม่ตรงๆ ต้องปกปิดบางส่วนเพราะอยากปกป้องชีวิตของบ่าวไพร่ที่มาด้วยกัน จริงๆ แม่นางเอกไม่ใช่คนโหดเหี้ยมแต่เป็นคนเด็ดขาด ถ้ารู้เรื่องทั้งหมดแม่จะต้องสั่งลงโทษและขายบ่าวไพร่ที่ติดตามนางเอกไปหมดแน่นอน เหมือนตอนที่เจ้าของร่างนี้หกล้มเมื่อตอน 7 ขวบ(จนนางเอกได้มาเข้าร่าง) แต่สุดท้ายแม่ก็รู้ทุกอย่าง เพียงแต่แกล้งไหลตามน้ำไปเฉยๆ (คุณแม่นางเอกเป็นสตรีที่เก่ง+ฉลาด อ่านแล้วก็นึกถึงแม่น้องฟู่ในพราวพร่างเลย) คุณแม่มีอาการป่วยเรื้อรังมานาน นางเอกอยากรู้ว่าเป็นหนักแค่ไหน แต่หมอที่มารักษาถูกพ่อนางเอกห้ามไม่ให้บอกความจริง นางเอกเลยต้องสืบเอง... แม่นางเอกรู้ตัวว่าคงจะอยู่ได้อีกไม่นานเลยรีบสอนเรื่องเกี่ยวกับการดูแลจวนและปกครองคนให้ลูก รวมถึงจัดการเรื่องการแต่งงานด้วย
แม่กลัวนางเอกจะเป็นเหมือนญาติผู้พี่หรือหลานสาวฝั่งพ่อนางเอกที่มาขอพึ่งพิง ที่หลังจากแม่ซึ่งเป็นภรรยาเอกตายได้ไม่นานก็ถูกเมียใหม่พ่อหรือแม่เลี้ยงบีบบังคับให้แต่งงานกับคนที่แม่เลี้ยงเลือก จนต้องหนีมาเมืองหลวงเพื่อขอให้พ่อนางเอกที่เป็นลุงช่วย ...แม่นางเอกก็พยายามเลือกลูกเขยอยู่นาน แล้วสุดท้ายก็ไปถูกใจคุณชายสามสกุลเหลียง บัณฑิตหนุ่มอนาคตไกล ชาติตระกูลดี ความประพฤติเรียบร้อย ไม่มีสาวใช้หรืออนุก่อนแต่งงาน ตอนแรกกะจะให้หมั้นไว้ก่อน แต่ฝ่ายนู้นเร่งรัดหาเหตุผลบลาๆ สุดท้ายนางเอกเลยต้องแต่งเข้าไปตั้งแต่อายุ 12 แต่ตกลงกันว่ายังไม่ไห้เข้าหอนะเพราะนางเอกอายุยังน้อย
จริงๆ ไม่น่ารีบแต่งเลย ลูกก็เพิ่ง 12-13 เราว่าอยู่บ้านเดิมก็ดีอยู่แล้ว อยู่บ้านเดิมคนน้อยไม่วุ่นวาย แถมได้เป็นเจ้านายไม่ต้องคอยดูสีหน้าหรือปรนนิบัติใคร แต่พอแต่งมาเป็นสะใภ้มาอยู่บ้านเขาก็ต้องคอยดูสีหน้าสามี แม่สามี ย่าสามี บรรดาพี่ชาย+พี่สะใภ้ของสามี ต้องตื่นเช้าทุกวันเพื่อไปคารวะปรนนิบัติแม่สามี และบลาๆ แถมจะทำอะไรก็ไม่มีอิสระ จุกจิกอึดอัดไปหมด สามีก็พึ่งพาไม่ได้ ดีนะที่ในร่างนี้วิญญาณคือนางเอกที่โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว เลยสามารถควบคุมอารมณ์และมีความอดทนในการรับมือกับปัญหาต่างๆ ได้มากพอ แต่ยังไงจุนแม่ก็ไม่น่าให้ลูกรีบแต่งเลยอะ...เฮ้อ
บ้านสามีนางเอกเป็นตระกูลแม่ทัพ ส่วนพ่อนางเอกเป็นขุนนางฝ่ายบุ๋น ตอนพ่อสามีเกิดเรื่องมีคนยื่นฎีการ้องเรียน บ้านสามีเลยมาขอให้พ่อนางเอกช่วย พ่อนางเอกก็ช่วยยับยั้งฎีกาจนแก้ไขสถานการณ์ได้กลับมาเป็นปกติ นี่แหละความเจ๋งของขุนนางฝ่ายบุ๋น อยู่วงใน ทั้งอยู่ในเมืองหลวง รับใช้ใกล้ชิดฮ่องเต้ มีข่าววงในอะไรออกมาส่วนใหญ่ฝ่ายบุ๋นจะรู้ก่อน หรือไม่งั้นก็สามารถหาทางช่วยยับยั้ง+แก้ไขปัญหาให้เบาลงได้
ดังนั้นบ้านสามีนางเอกถึงได้อยากดองกับบ้านนางเอกไง เพราะหากมีปัญหาหรือเกิดปัญหาจะได้มีวงในแจ้งข่าวหรือช่วยแก้ (แถมพ่อนางเอกยังเป็นถึงหัวหน้าสภาขุนนางเส้นสายไม่ธรรมดา ต่อให้วันหนึ่งพ้นจากตำแหน่งไปแล้วแต่ connection ที่เคยสร้างไว้ก็ยังใช้ได้อยู่นะจ๊ะ) ... บอกเลยใครได้เป็นลูกเขยพ่อนางเอกนี่ไม่ต้องกลัวว่าหน้าที่การงานจะไม่รุ่งนะ(ถ้าเอ็งไม่โง่งมจนเกินจะเยียวยา) มีพ่อนางเอกคอยชี้แนะ+คอยช่วยดูสถานการณ์ให้ ที่เหลือก็อยู่ที่ตัวลูกเขยเองว่าจะฟังจะเชื่อไหม หรือจะเอาไปปฏิบัติปรับใช้อย่างไร
แต่งไปได้สักพักนางเอกก็เริ่มจับพิรุธได้ว่าสามีอาจจะมีสตรีอื่นอยู่ในใจก่อนแล้ว สัญชาติญาณของผู้หญิงอะไม่ธรรมดา เอ๊ะๆ ตั้งแต่วันแต่งงานและ ต่อมาก็เรื่องปลอกพัด จนมาเรื่องของขวัญวันเกิด และเรื่องตกน้ำ จากที่ว่าจะเป็นสามีภรรยาแบบให้เกียรติอยู่ร่วมกันแบบมิตรสหาย แต่พอเจอเหตุการ์ที่ปั๋วกับ...ไปแอบพบ+พูดคุยกันตอนกลางคืน นางเอกก็รู้สึกหมดหวัง+ขยะแขยงในตัวปั๋วในบัดดล ก็แค่ผู้ชายกากๆ ขี้ขลาดคนหนึ่ง ที่ไหลไปตามกระแสลม หูเบา มองสถานการณ์อะไรไม่ออกสักอย่าง ไม่ว่าจะเรื่องงาน เรื่องคบคน เรื่องความสัมพันธ์ กากกกจนสงสัยว่าทำไมแม่นางเอกถึงได้เลือกคนแบบนี้มาเป็นคู่ครองให้ลูกหนอ...แต่เดี๋ยวจะมีช่วงที่แม่รู้ว่าลูกกับสามีเริ่มมีปัญหากัน แม่ถึงได้บอกว่าทำไมแม่ถึงเลือกผู้ชายคนนี้ให้แต่งด้วย คือแม่มองนิสัยลูกเขยขาดเลยแหละ ไม่ใช่ไม่รู้ แต่แม่ก็มีเหตุผลที่เรียกว่าหวังดีของแม่ คิดว่านี่คือทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับลูก(ในความคิดของแม่) ตอนฟังก็โกรธไม่ลง คือแม่เขาคิดมาดีแล้วจากประสบการณ์ของตัวเองเลยไม่อยากให้ลูกต้องเดินซ้ำรอย นางเอกก็เข้าใจความปรารถนาดีของแม่แหละ บวกกับอาการป่วยของแม่ด้วย เลยอดทนไม่เถียงไม่ขัดใจแม้จะไม่มีความสุข เพราะไม่อยากให้แม่กังวลหรือเป็นห่วง🥹
หลังตกน้ำเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างสามีนางเอกกับ...ก็ถูกเปิดเผย นางเอกตกลงให้อีกฝ่ายเข้ามาเป็นอนุ กำหนดวันแต่งเข้ามาเรียบร้อย บ้านปั๋วก็ชมเชยที่นางเอกรู้ความวางตัวดีไม่ทำเป็นเรื่องใหญ่ ส่วนปั๋วก็ดี๋ด๋าที่ได้สตรีในดวงใจมาอยู่ในเรือนอย่างถูกต้อง (แต่ตัวเองไม่สู้ไม่พูด ไม่กล้าทำไรสักอย่างนะ เหอๆ) ...ต่อมาบ้านนางเอกเกิดเรื่อง แม้บ้านสามีจะไม่ได้ทอดทิ้งหรือตัดสัมพันธ์กับนางเอกแต่ก็ไม่ค่อยได้ช่วยอะไรสักเท่าไร เข้าใจแหละว่าต้องระวังแถมยังไม่รู้ชัดด้วยว่าพ่อนางเอกผิดเรื่องไหน ส่วนปั๋วก็ไม่สามารถพูดคุยหรือปรึกษาอะไรได้เลย ยิ่งมีตัวเปรียบเทียบอย่างพระเอกก็ยิ่งเห็นได้ชัด
ปั๋วคือนิสัยบัณฑิตตตสุดๆ แบบให้ความสำคัญกับชื่อเสียง+ภาพลักษณ์เป็นหลัก ไม่รู้จักยืดหยุ่นพลิกแพลง พ่อนางเอกบอกสอน+แนะนำอะไรก็รำคาญ(แบบมันไม่ตรงใจตัวเอง) ต่างจากพระเอกลิบลับ🥹 (พระเอกนี่เข้าหาพ่อตาตลอด รักพ่อตายิ่งกว่าพ่อแท้ๆ ซะด้วยซ้ำ55) ขนาดนางเอกแต่งไปแล้วพระเอกยังพยายามหาทางช่วยที่บ้านนางเอกและพ่อนางเอกแบบสุดๆ จนแม่นางเอกมองออกว่าพระเอกรู้สึกยังไงกับลูกสาว เลยมาเตือนลูกแบบอ้อมๆ นางเอกเลยต้องเว้นระยะห่างจากพระเอก(คือนางมาจากยุคปัจจุบันบวกกับเรื่องที่บ้านเลยอาจทำให้มองข้ามเรื่องพวกนี้ไป แต่พอแม่พูด นางเอกก็ตีตัวออกหากทันที)
ทว่าเรื่องพ่อยังไม่ทันจบดี นางเอกก็ต้องเจอกับเรื่องสะเทือนใจครั้งใหญ่ที่มาโดยไม่ทันตั้งตัวอีกแล้ว พอเสร็จเรื่องที่บ้านก็มาถึงเรื่องที่นางเอกจะหย่าขาดจากสามี ตอนแรกบ้านฝั่งสามีคิดว่านางเอกแค่โกรธแล้วอยากกลับบ้านไปหลบพักเฉยๆ หายโกรธเมื่อไรคงกลับมา ไม่มีใครคิดว่านางเอกจะกล้าหย่า แต่นางเอกมาปรึกษาพ่อเรียบร้อยว่าจะหย่า ตอนแรกพ่อก็ไม่อยากให้หย่า เพราะสตรีที่หย่าร้างจะแต่งงานใหม่ยากทั้งยังต้องเจอกับคำครหามากมายอีก พ่อเป็นห่วง แต่นางเอกยืนยันคำเดิม พ่อเลยต้องโอเค ส่วนฝั่งพ่อของสามีพอรู้ข่าวก็จะให้ส่งน้องดอกบัวขาวกลับบ้านเดิมแล้วกำจัดทิ้งซะ ห้ามให้นางเอกหย่าเด็ดขาด ยังไงก็ต้องดองกับตระกูลนางเอกต่อไป
พ่อสามีมองไกลกว่าไง แต่มันไม่ทันจ้า เพราะนางเอกกับพ่อวางแผนให้ตัวสามีรับญาติผู้น้องเป็นอนุได้ก่อนที่พ่อสามีจะกลับมา ทำให้พ่อสามีหมดทางแก้ไขสถานการณ์จึงจำเป็นต้องให้นางเอกหย่าตามที่ร้องขอ ...หลังเป็นอิสระนางเอกกับพ่อก็เดินทางไปยังสถานที่ต่างๆ ส่วนสามีเก่านางเอกก็กลายเป็นคนว่างงาน ไม่โดนเรียกเข้ารับตำแหน่งไหน ต่อมามีคนช่วยยัดชื่อ แต่พอฮ่องเต้เห็นชื่อนี้ก็ขีดทิ้งแล้วถามว่า 'ราชสำนักไม่มีคนอื่นให้เรียกใช้งานแล้วหรือ' ตั้งแต่นั้นเลยไม่มีใครกล้าช่วยอีก(สมน้ำหน้า)
มาถึงพระเอกบ้าง พระเอกสอบติดได้เป็นจ้วงหยวนฝ่ายบู๊ตั้งแต่อายุ 17 ทว่าแม้จะได้เป็นขุนนางแต่แรกๆ ก็ยังได้แค่ทำงานรับผิดชอบในตำแหน่งเล็กๆ ที่ไม่ค่อยสำคัญ หลังนางเอกหย่าพระเอกเคยมาหานางเอกเพื่อหยั่งเชิงความรู้สึกที่มีต่อตัวเอง ใช่! นางเอกชอบพระเอกมาก แต่ยิ่งชอบมากก็ยิ่งไม่อยากแต่งด้วย เพราะรู้ว่าตัวเองต้องทนไม่ได้แน่ๆ ถ้าหากวันหนึ่งพระเอกเกิดอยากรับอนุ นางคงไม่สามารถวางตัวเป็นภรรยาที่ดีใจกว้างทำเหมือนไม่สนใจได้ และอีกอย่างที่เป็นอุปสรรคใหญ่เลยคือ...พ่อนางเอกไม่เห็นด้วย
คือหลังนางเอกหย่าพระเอกก็ไปรบ อยากสร้างผลงานให้พ่อนางเอกเห็น อยากให้เขายกลูกสาวให้ เพราะถึงบ้านพระเอกจะรวยมากแค่ไหนแต่ก็เป็นเพียงตระกูลพ่อค้า ไม่ได้อยู่ในสายตาพ่อนางเอกเลย แต่ปรากฏว่ารบแพ้ ถูกจับเป็นเชลยพร้อมกับ... จะตายแหล่มิตายแหล่ นางเอกเลยไปขอให้พ่อช่วยพาพระเอกกลับมา แต่พอกลับมาได้ก็ยังไม่ถือว่ารอดปลอดภัย 100% ดี เพราะเวลานั้นมีฮ่องเต้พระองค์ใหม่แล้ว ดังนั้นสถานการณ์ของคนที่กลับมาจึงกลายเป็นหนามตำใจของฮ่องเต้องค์ใหม่ จะฆ่าทิ้งก็ไม่รู้จะใช้เหตุผลอะไรดี แต่จะปล่อยเอาไว้ก็รู้สึกไม่ปลอดภัยไม่สบายใจ ดังนั้นพอกลับมาถึงทุกคนเลยถูกพาตัวไปคุมขังอีกรอบเพื่อรอคำสั่งจากฮ่องเต้พระองค์ใหม่อีกที
นางเอกเลยมาขอให้พ่อช่วยพระเอกอีกรอบ พ่อก็ตกลง แต่ขอแลกกับการให้นางเอกเลิกติดต่อกับพระเอกตลอดไป พอช่วยออกมาได้ นางเอกเลยต้องทำตามที่พ่อขอ ส่วนพระเอกก็ไม่มีหน้าไปสู่ขอคนเขาแล้ว (แต่พ่อพระเอกกลับยุให้ไปสู่ขอ เพราะไม่มีพ่อตาคนไหนเจ๋งเท่าพ่อนางเอกอีกแล้ว ขนาดไม่มีตำแหน่งอะไรยังสามารถใช้เส้นสายช่วยคนได้ขนาดนี้ ดังนั้นถ้าพระเอกได้แต่งเป็นบุตรเขยบ้านนี้อนาคตหน้าที่การงานจะต้องติดปีกแน่ๆ) แต่พระเอกไม่ไป เพราะรู้ดีว่าขนาดตอนที่ตนกำลังรุ่งไม่ตกอับพ่อนางเอกยังไม่เคยแล ฉะนั้นนับประสาอะไรกับตอนนี้ที่ตกอับ หรือต่อให้แต่งได้ แต่ถ้าฮ่องเต้องค์ใหม่ยังอยู่ พระเอกก็อย่าหวังเลยว่าจะได้ลืมตาอ้าปากอีก ไม่ช้าก็เร็วเดี๋ยวก็ต้องถูกหาเรื่องเล่นงาน (แล้วก็เจอจริงๆ)
อ่านจบแล้ว สนุกมากกก ทั้งเรื่องหลังบ้านนอกบ้าน การแย่งชิงอำนาจการต่อสู้ในหน้าที่การงานของเหล่าบุรุษ ครบรส เรื่องหลังบ้านก็มัน เรื่องนอกบ้านก็สนุก ใครผิดหวังจากพ่อนางเอกในพราวพร่างต้องมาเจอพ่อนางเอกเรื่องนี้ สุดยอดคุณพ่อ+สุดยอดพ่อตามาก คุณพ่อรักลูกสาวมาก ความจริงที่พ่อมีอนุเพราะอยากให้มีคนจุดธูปให้หลังตัวเองกับแม่นางเอกจากไปใช่ไหมล่ะ แต่เพิ่งมารู้ทีหลังว่าแม่นางเอกไม่ได้ต้องการเลย แต่ดีที่พ่อมีอนุคนเดียว แล้วอนุก็ไม่ได้สร้างปัญหา และพ่อนางเอกก็ไม่ได้ลำเอียงเข้าข้างฝั่งอนุแม้แต่น้อย
ผิดกับฝั่งบ้านพระเอก ฝั่งบ้านพระเอกนี่มันมาก55 ซับซ้อน อิรุงตุงนังไปหมด คือพ่อพระเอกอะมีสาวใช้ห้องข้างอยู่คน แล้วพ่อก็รักสาวใช้ห้องข้างคนนี้มาก ก่อนจะแต่งกับแม่พระเอก อิพ่อก็บอกตรงๆ แหละว่ามีคนที่รักอยู่ก่อนแล้วนะ แต่รับปากว่าจะไม่ให้อีกฝ่ายเข้ามาในตระกูลหรือมายุ่งวุ่นวาย จะเลี้ยงไว้ข้างนอก แต่ลับหลังสาวใช้ของพ่อกลับแอบมาเจอแม่พระเอกแล้วใช้ความตายข่มขู่ขอให้แม่พระเอกยกสามีให้ถึงสองครั้ง จนแม่พระเอกเอือม ไปๆ มาๆ แม่เลยยกพระเอกให้เป็นลูกของบ้านสี่(น้องชายคนที่สี่ของพ่อ) แล้วออกเดินทางไปทำการค้า
พระเอกจึงต้องกลายเป็นลูกบ้านอื่นด้วยเหตุนี้ ต้องเรียกคนอื่นว่าพ่อแม่ ส่วนพ่อแม่แท้ๆ ของตัวเองกลับต้องเรียกว่านายท่านใหญ่และนายหญิงใหญ่แทน ...พอพระเอกถูกจับและหลังพระเอกแต่งงาน ความสัมพันธ์ของพ่อแม่พระเอกถึงได้เริ่มดีขึ้นมาหน่อย แต่พอเริ่มดีอนุพ่อก็มาตามมาป่วนอีก ใช้ความตายกับเรื่องลูกมาข่มขู่เพื่อให้พ่อพระเอกยอมตามกลับไป แล้วดันมาสร้างเรื่องในจวนที่ฮ่องเต้พระราชทานให้พระเอกไง แม่พระเอกเลยไม่ขอทน ออกมาพูดเรื่องที่นางเคยมาแอบพบแล้วใช้ความตายมาข่มขู่เพื่อขอตัวพ่อพระเอก อิพ่อก็อึ้งแทบไม่อยากเชื่อ (ตามสเต็ป ฉลาดเก่งทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องในเรือนหลังตัวเอง อิพ่อก็นึกว่าคนรักตัวเองเป็นสตรีอ่อนแอ บอบบาง อ่อนโยนไง แต่จริงๆ ไม่ใช่ ต้องลองไปอ่าน แต่เราว่านางออกจิตๆ แอบน่ากลัวอยู่เหมือนกัน)
พระนางแต่งกันแบบฉุกละหุก ตอนแรกเกือบไม่ได้แต่ง แต่มีวันนึงพระเอกไปบังเอิญได้ยินสามีเก่านางเอกพูดจาว่าร้ายนางเอกเลยเข้าไปซัด คนสนิทพ่อนางเอกบังเอิญไปรู้เลยเอาไปเล่าให้พ่อนางเอกฟัง กลายเป็นจุดเปลี่ยนทำให้พ่อยกลูกสาวให้ พอแต่งเสร็จปุ๊บนางเอกก็ต้องย้ายตามพระเอกไปชายแดนทันที แถมเวลาไปยังต้องแยกกันเดินทางเพราะพระเอกเสี่ยงจะถูกเก็บ พอไปถึงก็ต้องเริ่มต้นสานสัมพันธ์กับผู้คนใหม่ แต่พระเอกเก่งเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว เพียงไม่นานก็สานไมตรีกับคนได้ทุกระดับ ส่วนนางเอกก็คอยดูแลเรื่องราวภายในบ้าน สานสัมพันธ์กับสตรีในเรือนหลังไป จากนั้นไม่นานนางเอกก็ตั้งครรภ์ ญาติฝั่งพระเอกกับแม่พระเอกก็ตามมาดูแลถึงที่ชายแดน
แม่พระเอกรู้ว่าที่ผ่านมาตัวเองเป็นฝ่ายผิดต่อพระเอกจึงอยากชดเชยให้มาตลอด เพียงแต่ไม่รู้ว่าจะเข้าหาลูกยังไง เพราะเมื่อก่อนพระเอกไม่ได้ใจเย็นเข้าหาง่ายแบบนี้ เพิ่งมาเริ่มเปลี่ยนหลังได้เจอนางเอกและผ่านประสบการณ์มากมายนี่แหละ พอมีครอบครัวของตัวเองพระเอกถึงปล่อยวางได้ แต่ก็ยังไม่ถึงขั้นเปิดใจทำตัวสนิทอะไรขนาดนั้น แต่ไม่ว่ายังไงนางเอกกับลูกก็ต้องมาก่อนนะ เรื่องอะไรหากทำให้นางเอกไม่ชอบไม่พอใจพระเอกก็ไม่ทำ ต่อให้คนที่มาขอร้องจะอาวุโสกว่าพระเอกก็ไม่สน จนมีคนปล่อยข่าวลือว่าพระเอกกลัวเมีย55 เราชอบตอนที่นางเอกตั้งท้องแล้วถามพระเอกว่าจะเสียใจไหมถ้าได้ลูกสาว แต่พระเอกบอกว่าจะเสียใจยิ่งกว่าถ้าแม่ของลูกไม่ใช่นางเอก ตอนที่รู้ว่านางเอกแต่งงานแล้ว สายตาที่พระเอกมองนางเอกเวลานั้นคือเจ็บปวดมากจริงๆ สตรีคนแรกที่ตัวเองชอบแต่กลับปล่อยให้หลุดมือไปเสียได้
รอจนกระทั่งลูกสองพระนางก็ได้กลับเมืองหลวงอีกครั้ง ท้องฟ้าเปลี่ยนสีแล้ว จากขุนนางตกอับที่ไม่รู้จะตายวันตายพรุ่งก็กลายมาเป็นขุนนางผู้ภักดีคนโปรด โปรดขนาดไหน ก็ขนาดที่ลูกชายพระนางอายุเพิ่งกี่ขวบเองแต่ฮ่องเต้ก็มอบตำแหน่งขุนนางติดตัวไว้ให้เรียบร้อยแล้วอะ55
ป.ล. จบดี แต่เศร้าตรงไม่มีตอนพิเศษนี่แหละ🤣 ผลงานของท่านจือจือยังคงทำให้เห็นถึงความสำคัญของหลังบ้านและสายสัมพันธ์ต่างๆ เสมอ ตัวละครหญิงในเรื่องหลายๆ คนแกร่ง+ฉลาด+แก้ปัญหาได้ดีไม่แพ้บุรุษอกสามศอกหรือบางทีอาจจะดีกว่าด้วยซ้ำ เป็นอีกเรื่องของท่านจือจือที่ชอบมาก ดีใจที่ได้อ่าน ไม่ผิดหวังจริงๆ
📍หนทางไปสู่ความสุขมักเต็มไปด้วยอุปสรรค ➡️ https://s.shopee.co.th/10vM87KFMF
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น