อยากบอกว่าข้าไม่ใช่ฮูหยินใหญ่ 3 เล่มจบ
ผู้แต่ง : ซีพั่นฉา
ผู้แปล : เสี่ยวหวา
ปก : Rong Jing
สำนักพิมพ์ อรุณ
ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)
เรื่องนี้มาแนวเรียบๆ เรื่อยๆ ตามสไตล์คุณนักเขียนแต่ภายใต้ความเรียบๆ มันก็มีปมที่น่าติดตามซ่อนอยู่
มาพูดถึงพระเอกก่อน พระเอกเรื่องนี้เป็นใบ้ อดีตเคยเป็นคุณชายสูงศักดิ์ที่มีสตรีมากมายชื่นชมหมายปองอยากแต่งงานด้วย เป็นศูนย์รวมและจุดศูนย์กลางของเพื่อนฝูง ทว่าหลังจากพ่อแม่ตาย ปู่พระเอกที่แสนจะลำเอียงรักใคร่หลานชายคนโตอย่างพระเอกสุดๆ ก็ตัดสินใจให้หลานรักเป็นผู้สืบทอดบรรดาศักดิ์ต่อแทนบุตรชายคนโตที่ล่วงลับไป และหลังจากนั้นพระเอกก็ถูกคนทำร้ายจนบาดเจ็บหนักเกือบตาย หลังรอดมาได้ก็กลายเป็นใบ้พูดไม่ได้แถมยังมีแผลเป็นที่แขนติดตัวไปตลอดชีวิต หนำซ้ำบรรดาศักดิ์ที่เคยเป็นของตนก็ยังถูกยกเลิกและถูกส่งต่อให้กับท่านอาที่เป็นน้องชายของพ่อแทนอีก แล้วไหนจะเรื่องที่ปู่ไม่เชื่อเรื่องที่พระเอกบอกว่าใครคือคนร้ายตัวจริง พระเอกใจสลายเลยหนีออกจากบ้านไปตัวเปล่าไม่กลับมาอีกเลยจนผ่านไป 5 ปี... หุๆ
นางเอกเป็นบุตรสาวอนุ คุณหนูสามตระกูลสวี มีท่านปู่เคยดำรงตำแหน่งเป็นถึงเสนาบดี แต่พอปู่ตายตระกูลสวีก็ค่อยๆ ถดถอยเพราะไม่มีคนเก่งๆ อย่างปู่อีก ...พี่สาวคนโตของนางเอกที่เป็นบุตรสาวภรรยาเอกมีสัญญาหมั้นหมายกับพระเอกมาตั้งแต่เด็ก แต่พอพระเอกกลายเป็นใบ้และไม่มีบรรดาศักดิ์ ตัวพี่สาวกับแม่ก็อยากถอนหมั้น ตอนฝั่งบ้านเจ้าบ่าวมาคุยเรื่องงานแต่งก็ทำเป็นตกลงดิบดีแต่ลับหลังคือวางแผนหนีที่ไล่ไว้เรียบร้อย เดิมหวยไปออกที่พี่สาวคนรองของนางเอก แต่พี่คนรองไหวตัวทันแอบหนีไปก่อน สุดท้ายหวยเลยไปออกที่นางเอกแทน บุตรสาวอนุที่ไร้มารดาส่วนบิดาก็ไม่เคยสนใจ อยู่ในจวนแบบไร้ตัวตน ไม่มีใครหนุนหลังและไม่มีผู้ใดให้พึ่งพิง
นางเอกถูกจับแต่งงานแทนพี่สาวลูกภรรยาเอก โดยที่พระเอกก็รู้ และไม่ใช่แค่พระเอกเท่านั้นที่รู้ เพราะครอบครัวท่านอารองของพระเอกก็รู้ แต่ทุกคนเลือกที่จะปล่อยเบลอ เพราะทุกฝ่ายต่างก็มีแผนการของตนอยู่ในใจ ...แต่โชคดีที่การแต่งงานนี้ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิด นางเอกอยู่ที่จวนพระเอกยังมีอิสระและมีความสุขมากกว่าตอนอยู่บ้านเดิมของตัวเองเสียอีก ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอาหารการกินเสื้อผ้า รวมถึงอดีตพี่เขยหรือสามีใบ้ผู้นี้ก็ยังหล่อเหลาและนิสัยดีกว่าที่คาดคิด แถมยังไม่มีแม่สามีหรือญาติผู้ใหญ่มาคอยกดข่มวางอำนาจใส่ และถึงจะมีคนของบ้านรองมาหาเรื่องบ้าง แต่ทุกอย่างก็มีพระเอกคอยหนุนและออกหน้าให้ ดังนั้นนานวันเข้านางเอกจึงใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ได้อย่างสบายใจ ไม่ต้องคอยหวาดกลัวระมัดระวังเหมือนอย่างช่วงแรกๆ หรือเหมือนตอนอยู่บ้านเดิมอีก
เป็นแนวการเมืองราชสำนักและเรื่องราวภายในบ้านของพระเอก ฝั่งนางเอกไม่ค่อยมีไรอะ ถึงจะเป็นลูกอนุแต่พอแต่งงานออกมาแล้วก็จบ คนที่บ้านมาก้าวก่ายอะไรไม่ได้อีก หลักๆ จะอยู่ที่เรื่องภายในบ้านพระเอกมากกว่า เป็นความแค้นระหว่างพระเอกกับอิบ้านรอง ...เพราะท่านอาของพระเอกไม่พอใจที่พ่อไม่ยกบรรดาศักดิ์ให้ตนต่อหลังจากที่พี่ชายตาย แต่กลับไปมอบให้หลานแทน เลยมองว่าพ่อลำเอียงรักแต่หลานชายคนโตซึ่งก็คือพระเอก แต่พ่อก็ลำเอียงจริงๆ แหละ55 เพราะรู้ว่าลูกตัวเองเก่งไม่เท่าหลานไง อาพระเอกแค้นเลยจ้างคนไปดักฆ่าพระเอก ซึ่งพระเอกก็รู้ว่าเป็นฝีมืออาแต่ไม่มีหลักฐาน ส่วนปู่ก็ยังไม่ปักใจเชื่อเพราะยังหาหลักฐานมายืนยันไม่ได้เหมือนกัน ...
หลังพระเอกหนีหายไป 5 ปีก็กลับมาเพราะปู่ป่วยหนัก แล้วก็กะจะกลับมาแก้แค้นท่านอาด้วย เวลาท่านอาวางแผนจะทำอะไรพระเอกก็จะคอยสกัดทำให้อิท่านอาชวดไม่ได้ในสิ่งที่ปรารถนา กลายเป็นคนที่มีแต่บรรดาศักดิ์ลอยๆ ทว่ากลับไม่มีงานหรือตำแหน่งอะไรในราชสำนัก เพราะเคยมีคนไปกระซิบบอกฮ่องเต้ว่าอิท่านอาวางแผนทำร้ายหลานตัวเอง จึงทำให้ฮ่องเต้เกิดความรู้สึกไม่ดี เลยยกตำแหน่งเดิมของปู่พระเอกให้คนอื่นแทน และไม่เคยเรียกใช้งานอิท่านอา ไม่ให้ความสำคัญใดๆ เป็นท่านปั๋วที่ว่างงานไปวันๆ
ส่วนเรื่องความรักก็เรียบๆ ไม่หวือหวา เริ่มจากคนแปลกหน้า จากนั้นก็ค่อยๆ ทำความรู้จักแล้วพัฒนาความรู้สึกไปเรื่อยๆ พระเอกเป็นคนอ่อนโยน เป็นคุณชายสูงสง่า ไม่เคร่งครัด ใช้ชีวิตอยู่ด้วยง่ายดี ภายนอกดูเหมือนไม่มีพิษมีภัย แต่จริงๆ เป็นคนฉลาดเจ้าแผนการและในหัวก็มีแต่เรื่องวางแผนแก้แค้น...หึๆ ขนาดไม่มีตำแหน่งอะไรยังทำให้ทั้งราชสำนักปั่นป่วนได้อะคิดดู(ร้ายอยู่นะ) แต่อ่านๆ ไปจะรู้ว่าจริงๆ แล้วเนื้อแท้พระเอกอะเป็นคนเผด็จการ55 ...ส่วนนางเอกก็เหมือนกระต่ายน้อยใสซื่อ เฉื่อยๆ ไม่เคยเห็นโลกกว้าง เพราะเป็นลูกอนุที่ไม่มีใครสนใจเหลียวแล นิสัยช่วงแรกๆ คือเหมือนเด็ก(ก็เพิ่ง 16 เอง) ไม่เคยออกจากบ้านไปไหนเลย ไม่เคยแม้แต่ไปกินอาหารข้างนอก แบบไม่เคยเห็นโลกภายนอก(บ้าน)จริงๆ แต่น้องก็มีความสุขได้ด้วยการอ่านหนังสือกับปลูกดอกไม้ เวลาที่ตกอยู่ในสถานการณ์ลำบากก็สามารถเอาตัวรอดได้ เหมือนกระต่ายน้อยน่ารักแต่หากตกอยู่ในอันตรายก็กัดคนได้นะเออ!
ใช่แล้ว! นางเอกเรื่องนี้เป็นคนรักการอ่าน สิ่งที่ชอบที่สุดในชีวิตก็คือหนังสือ เวลาพระเอกพาไปร้านหนังสือหรือเอาหนังสือใหม่ๆ มาให้นางเอกจะดีใจฝุดๆ เหมือนได้เจอขุมทรัพย์ บางทีเวลาพระเอกออกไปทำธุระข้างนอกก็จะพานางเอกไปทิ้งไว้ที่ร้านหนังสือแล้วค่อยกลับมารับ แค่นี้นางเอกก็มีความสุขแล้ว แฮปปี้ทั้งสองฝ่าย55 ...เดิมพระเอกตั้งใจจะเป็นแค่สามีภรรยาหลอกๆ กับนางเอก หลังทุกอย่างเรียบร้อยก็จะหาสถานที่เหมาะๆ ให้แล้วปล่อยคนไป แต่นั่นแหละ...พออยู่ไปอยู่มาได้ใกล้ชิดความคิดก็เปลี่ยน เมียคนนี้ก็นิสัยดีเรียบง่าย น้องสาวเราก็ชอบ อยู่ด้วยแล้วสบายใจดี เรือนหลังก็เงียบสงบ แล้วเรื่องอะไรพี่แกจะยอมปล่อยคนล่ะทีนี้...หึๆ
หลังจากนั้นพระเอกก็ได้เดินทางไปสืบคดีที่ต่างเมืองในฐานะผู้ติดตามของสหายที่เป็นขุนนาง เรื่องที่ท่านอ๋องคนหนึ่งถูกลอบทำร้ายระหว่างเดินทางมาแต่งงานตามสมรสพระราชทานที่เมืองหลวง คือฮ่องเต้เรื่องนี้อะอายุ 50 แล้ว ทว่ากลับยังไม่มีทายาทหรือผู้สืบทอดเลย พวกขุนนางเลยเรียกร้องให้ฮ่องเต้รับหลานตัวเองหรือท่านอ๋องคนอื่นๆ มาเป็นบุตรบุญธรรม ซึ่งจะมี 2 อ๋องที่เป็นตัวเต็งและมีขุนนางในราชสำนักคอยแอบสนับสนุนอยู่ลับๆ ...การมาสืบคดีครั้งนี้นอกจากจะทำให้ได้รู้เรื่องการทุจริตของขุนนางในท้องที่ พระเอกก็ยังได้พบกับเบาะแสของคนร้ายที่เคยลงมือทำร้ายตัวเองเมื่อ 6 ปีก่อนโดยไม่คาดคิดอีกด้วย
หลังจากนั้นเรื่องที่พระเอกโกหกเอาไว้ก็โป๊ะแตกถูกนางเอกจับได้ นางเอกเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวทุกอย่างจนได้รู้ว่าตัวเองเป็นเพียงเบี้ยตัวหนึ่งที่หมดประโยชน์แล้วจึงคิดจะจากไป จากที่เคยสดใสร่าเริงน้องก็เริ่มนิ่งเงียบ พระเอกก็รู้สึกว่าเมียแปลกๆ แต่ช่วงนั้นงานเยอะจึงไม่มีเวลามาสนใจ จนมาแอบได้ยินเมียคุยว่าจะปล่อยสาวใช้คนสนิทให้เป็นอิสระและบลาๆ พระเอกถึงได้ตื่นตัว ไม่คิดว่าเจ้ากระต่ายน้อยของตัวเองจะใจเด็ดถึงเพียงนี้ เพราะหลังๆ นางเอกก็เริ่มโตขึ้น ไม่ได้ใสซื่ออะไรขนาดนั้นแล้ว แต่ก่อนคือใสซื่อมากจริงๆ ขนาดที่คิดว่าการเข้าหอทำลูกคือการที่หญิงชายนอนเตียงเดียวกันเฉยๆ อะ ...พระเอกก็เออออประสมโรงไปด้วยอีกจนนางเอกเชื่อตามนั้นจริงๆ แต่พอน้องรู้ว่าถูกหลอกก็วางแผนเป็นขั้นเป็นตอนเลยนะว่าต่อไปหากหย่าแล้วจะอยู่ยังไง ยิ่งพอได้ออกหนังสือมีรายได้จากการเขียนนิยาย หาเงินเองได้ น้องก็ยิ่งมีความมั่นใจในตัวเอง
ขณะที่เรือนหลังของพระเอกกำลังอึมครึม เรื่องการเมืองก็เริ่มเดือดไม่แพ้กัน เพราะฮ่องเต้ไม่มีวี่แว่วจะเลือกทายาทเสียที ใครหลายคนจึงเริ่มนั่งไม่ติด แล้วไหนจะเรื่องมือสังหารในคราวนั้นที่สืบไปสืบมาก็ดันได้พบกับผู้อยู่เบื้องหลังที่ไม่คาดคิดอีก! ส่วนอิบ้านรองหรือท่านอาของพระเอกก็เที่ยวหว่านเงินวิ่งเต้นไปทั่วเพื่อสืบข่าว+หาเส้นสาย ทำให้ปู่พระเอกรู้สึกผิดหวังกะอิบ้านรองจนเกินจะเยียวยา เลยตัดสินใจยกทรัพย์สินส่วนตัวของตัวเองทั้งหมดให้กับพระเอก พอบ้านรองรู้ก็ไม่พอใจ คือจริงๆ บ้านรองก็มีตังค์นะ เพราะปู่พระเอกเคยเป็นขุนนางที่ทำเกี่ยวกับเกลือ(เลยได้ผลประโยชน์เยอะ) ที่ปู่ยกให้พระเอกก็คือส่วนของตัวเอง ส่วนพวกกองกลางบ้านรองก็ได้ปกติ แต่บ้านรองคือไม่ยอมคิดว่าปู่ลำเอียง เลยจะงัดแผนเดิมเมื่อ 6 ปีก่อนมาใช้อีกแล้ว คือบรรดาศักดิ์ก็จะเอา ทรัพย์สมบัติทั้งหมดก็ต้องได้ ทั้งที่ตัวเองก็ไม่ได้มีความสามารถอะไรแท้ๆ... เฮ้อ
ป.ล.รู้สึกว่าจุดจบของตัวร้ายดูง่ายไปหน่อย
ป.ล.ตัวพี่สาวลูกภรรยาเอกกับแม่ใหญ่ของนางเอกหลังนางเอกแต่งออกมาก็ไม่ได้มีบทไรมาก โดยเฉพาะตัวแม่ นึกว่าจะร้ายและมีบทมากกว่านี้ แต่พอนางเอกแต่งออกมาก็เหมือนหมดบทแล้วเลยอะ พ่อนางเอกยิ่งไม่ต้องพูดถึง สรุปว่าพ่อนางเอกชอบออกจากจวนไปทำอะไรเนี่ย ถึงไม่ค่อยกลับมาบ้าน หรือเบื่อบ้านเฉยๆ เลยไม่อยากกลับ ...ส่วนอาสะใภ้พระเอกก็งั้นๆ ทำอะไรเรือนหลักของพระเอกไม่เคยได้ พอๆ กันทั้งสองสามีภรรยา😑 (เว้นเมื่อ 6 ปีก่อน ที่บังเอิญไปเจอนักฆ่าเก่งจริงๆ)
