จันทราอัสดง 4 เล่มจบ
ผู้แต่ง : เถิงหลัวเหวยจือ
ผู้แปล : เม่นน้อย
สำนักพิมพ์ แจ่มใส
ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)
หลีซูซู ผู้บำเพ็ญเพียรเซียนที่มีร่างทิพย์แต่กำเนิด
บุตรสาวสุดที่รักของเจ้าสำนักเหิงหยาง ต้องย้อนเวลากลับไปในอดีตเมื่อ 500 ปีก่อน เพื่อทำภารกิจสังหารพญามารที่ภายภาคหน้าจะทำให้โลกมนุษย์ต้องวุ่นวายปั่นป่วนเหมือนตกอยู่ในขุมนรก..นางเอกได้เข้าไปอยู่ในร่างของ เยี่ยซีอู้ คุณหนูสามสกุลเยี่ย บุตรสาวสายตรงเพียงคนเดียวของแม่ทัพเยี่ย
แม่ทัพใหญ่ที่กุมอำนาจทางทหารและเป็นดั่งเสาหลักของแคว้นซย่า เจ้าของร่างเดิมเป็นคุณหนูเอาแต่ใจอารมณ์ร้าย ชอบทุบตีบ่าวไพร่ แต่กลับมีใจรักมั่นในตัวองค์ชายหกซึ่งเป็นสามีของพี่สาวคนละแม่ที่เกิดจากอนุ เยี่ยซีอู้คนเก่าอิจฉาริษยาพี่สาวที่กลายเป็นนางในดวงใจขององค์ชายหก
จึงคิดวางยาทำร้ายคน แต่ไปๆ มาๆ ตัวนางกลับตกหลุมพรางเองและเป็นเหตุให้ต้องแต่งงานกับ
ถานไถจิ้น องค์ชายตัวประกันจากแคว้นโจวที่มีฐานะต่ำต้อย..
พระเอกเป็นองค์ชายแคว้นโจวที่ถูกส่งมาเป็นตัวประกันยังแคว้นซย่า
เป็นองค์ชายที่บิดาไม่รัก มีแต่คนรังเกียจดูถูกเหยียดหยาม
ต้องใช้ชีวิตไม่ต่างจากหนูในท่อ ถูกคนกลั่นแกล้งทำร้ายสารพัดมาตั้งแต่เล็กจนโต
ดังนั้นขอแค่มีชีวิตรอดพระเอกก็พร้อมทำทุกอย่างโดยไม่สนและไม่เลือกวิธีการ
จิตใจโหดเหี้ยมอำมหิต ไร้ความรู้สึก ขาดความละอาย ทำได้ทุกอย่างเพื่อมีชีวิตอยู่ต่อไป
...
ช่วงต้นๆ ที่มาถึงใหม่ๆ นางเอกจึงต้องต่อสู้กับจิตใจตัวเองหนักมาก เพราะนางเอกเป็นคนใจกว้าง รักสรรพชีวิต ไม่เห็นแก่ตัว พร้อมจะต่อสู้เสียสละเพื่อความถูกต้องเพื่อส่วนรวมเสมอ แต่พอมาอยู่ในร่างนี้ นางเอกกลับต้องเลียนแบบความร้ายกาจของร่างเดิมเพื่อมาใช้ปฏิบัติกับพระเอก ต้องหักห้ามใจ พยายามคิดถึงแต่สิ่งไม่ดีที่พระเอกจะกระทำในอนาคต เพื่อไม่ให้ตัวเองใจอ่อนหรือเกิดความรู้สึกสงสาร แต่ในขณะเดียวกันก็ต้องคอยให้ความช่วยเหลือและปกป้องพระเอกไปด้วย เพราะพระเอกไม่อาจตายได้ ความตายจะยิ่งทำให้พี่แกแข็งแกร่งขึ้น ดังนั้นไม่ว่าจะเกลียดแค่ไหน สุดท้ายนางเอกก็ต้องช่วยให้พระเอกมีชีวิตอยู่ต่อไปให้ได้...
ในตอนที่นางเอกย้อนเวลากลับมา เป็นช่วงที่ข่ายอาคมกักขังปีศาจบนโลกกำลังเสื่อมสลาย ปีศาจเริ่มหนีออกมาอาละวาดสร้างความวุ่นวายบนโลกมนุษย์ และหลังจากที่ปีศาจออกอาละวาดไม่นาน แคว้นโจวที่ซุ่มเงียบมานานก็เตรียมจะก่อสงครามอีก ทันทีที่พ่อของพระเอกตาย พวกพี่น้องก็เปิดศึกแย่งชิงบัลลังก์กันทันที พระเอกเลยหนีกลับแคว้นเดิม แต่ระหว่างทางดันถูกคนทรยศ แม้จะรอดมาได้แต่ร่างกายก็บาดเจ็บสาหัสมาก โชคดีที่นางเอกไปเจอเข้าเลยช่วยแบกคนกลับมารักษา ...ทว่าด้วยความที่พระเอกมีกระดูกมารและเป็นว่าที่พญามารในอนาคตด้วยอะเนาะ ดังนั้นก็อย่าหวังว่าช่วยแล้วพี่เขาจะซาบซึ้งหรือสำนึกในบุญคุณอะไร เพราะนอกจากจะไม่ขอบคุณไม่ซาบซึ้งแล้ว พี่ก็ยังจะหาทางทำร้ายฟาดกลับอีกด้วย...เหมือนชาวนากับงูเห่าเด๊ะๆ
ต่อมาแคว้นของพระ-นางก็เปิดศึกกัน
แต่แคว้นนางเอกจะสู้ยังไงไหวมีแต่คนธรรมดา ในขณะที่แคว้นพระเอกใช้ไสยศาสตร์มนต์ดำเอาปีศาจมาสู้รบ พระเอกเอาชนะพี่น้องสำเร็จจนได้กลายเป็นเจ้าเหนือหัวองค์ใหม่ นางเอกซึ่งรู้วิธีถอนกระดูกมารแล้วเลยแฝงตัวเข้าไปอยู่ในวังเพื่อใกล้ชิดพระเอก....ก็เกิดเรื่องราวต่างๆ
ขึ้นมากมาย ต่างฝ่ายต่างหักหลังหลอกลวงกันไปมา อยู่ร่วมกันดีๆ
ได้แค่ไม่กี่หน้าเดี๋ยวก็หยุมหัวตีกันอีกแล้ว.. สุดท้ายพระเอกก็ลงอาคมหุ่นเวททำให้นางเอกต้องสังหารใครคนหนึ่งที่จะกลายเป็นปมในใจ และเป็นเหตุให้แคว้นนางเอกต้องพ่ายแพ้ศึก
ตระกูลเยี่ยถูกเนรเทศ ส่วนพี่สาวคนโตที่เกิดจากอนุก็ถูกพระเอกรับตัวเข้าไปอยู่ในวังแคว้นโจว ...พี่สาวก็ปลื้มปริ่มดีใจคิดว่าพระเอกให้ความสำคัญกับตน
หารู้ไม่ว่าพอนางเอกถูกเนรเทศไปพร้อมกับครอบครัว
พระเอกก็ตามไปบีบบังคับให้นางเอกกลับไปอยู่ข้างกายตัวเองในวังด้วยเหมือนกัน 55
เขาก็อยู่แบบหยุมหัววางแผนใส่กันไปมา วันนี้ข้าบีบคอเจ้า พรุ่งนี้เจ้าบีบคอข้า จนวันหนึ่งเมื่อพี่สาวพบว่านางเอกมาอาศัยอยู่ในวังด้วยก็เริ่มเกิดความระแวง กลัวว่านางเอกจะมาแย่งทุกสิ่งทุกอย่างไปจากตน
ตอนแรกเราก็นึกว่าพี่สาวคนนี้จะเป็นคนดี แต่พออ่านๆ
ไปนี่แบบ...โอ้แม่เจ้า (แอบสงสารองค์ชายหกที่เคยรักและทะนุถนอมนางจุงเบย)
แต่เดี๋ยวจะมีเฉลยบอกว่าทำไมผู้ชายถึงมาชอบ+ตกหลุมรักนางกันเยอะ ไม่ธรรมดาจริงๆ
ไม่ต่างจากบทที่นางสวมในตอนย้อนอดีตไปอยู่ในความทรงจำของมังกรหมิงเยี่ยเลย
เป็นคนแบบนั้นแหละ ...
พี่สาวก็เริ่มวางแผนทำให้พระ-นางผิดใจกัน ทำให้พระเอกโกรธเกลียดคิดว่านางเอกทรยศตัวเองและจับนางไปขังในสถานที่มืดๆ
(ภายหลังแม้จะได้กลับร่างเดิมแล้วแต่นางเอกก็ยังกลัวความมืดอยู่ดี)
ตอนนั้นนางเอกได้รับบาดเจ็บอยู่ด้วย แต่พระเอกก็เมินไม่ยอมส่งหมอมารักษา
คนรับใช้เห็นเจ้านายเป็นแบบนี้จึงยิ่งปฏิบัติกับนางเอกไม่ดีเข้าไปใหญ่
นางเอกถูกทรมานทั้งกายและใจจนตาเริ่มบอด พอออกมาได้ร่างกายคือผอมโซอ่อนแอมาก
พระเอกอยากทรมานคนแต่ไม่ได้อยากให้นางตายเลยให้ออกมาอยู่ในวังเย็น ทั้งๆ
ที่รู้สึกอะไรกับนางเอกแล้วแต่ก็ปากแข็งไม่ยอมรับ ถึงขนาดเอากำไลซึ่งเป็นวัตถุเวทที่ใช้พันธนาการคนไม่ให้จากไปไหนมาสวมให้นางเอกกับตัวเองคนละวง
เพราะกลัวนางเอกหนีไปแล้วจะตามหาไม่เจอ
แม้ผลของกำไลนี้จะทำร้ายตัวเองแต่พระเอกก็ไม่สน ...
วันหนึ่งนางเอกทนไม่ไหวอยากกลับมามองเห็น รู้ว่าพระเอกมีบุปผาอมตะที่ช่วยรักษาโรคได้เลยเอ่ยปากขอ เป็นคำขอที่มาจากใจอยากได้มากจริงๆ ครั้งแรก แต่สุดท้ายพระเอกกลับเอาไปให้คนอื่น...เฮ้ออออ นางเอกเสียใจผิดหวังมากเลยตัดสินใจจบเรื่องทุกอย่าง จะทำภารกิจนี้ให้สำเร็จโดยการเอาไขกระดูกเทพตัวเองมาเปลี่ยนกับกระดูกมารพระเอก จึงให้กำไลที่เป็นวัตถุเทพจากยุคบรรพกาลที่ติดกายตนเองมาตั้งแต่เกิดพาหนีออกไป พอพระเอกรู้ข่าวก็รีบตามมา มาถึงก็เห็นนางเอกกับพี่สาวถูกองค์ชายแปดหรือน้องชายตัวเองที่คิดจะชิงบัลลังก์จับเป็นตัวประกันอยู่บนประตูเมือง องค์ชายแปดให้พระเอกเลือกว่าจะช่วยใคร ช่วยได้แค่คนเดียว แล้วพระเอกก็เลือก.......T^T
เป็นแนวเทพเซียนที่อ่านแล้วรู้สึกเหมือนถูกเหวี่ยงไปเหวี่ยงมา
อารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ ตลอดเรื่อง พระเอกเหี้ยมโหดมาก ฆ่าคนเป็นผักปลาไม่สนชีวิตใครหน้าไหนทั้งสิ้น
ไร้หัวใจ ไม่รู้ว่าอะไรคือผิดชอบชั่วดี ทว่าจะโทษพระเอกทั้งหมดก็ไม่ได้ที่เป็นแบบนี้
เพราะมีกระดูกมารอยู่ในร่างตั้งแต่กำเนิด ชีวิตจึงเสมือนถูกกำหนดมาแล้วว่าต้องโดดเดี่ยวเดียวดายและเลือดเย็น ต้องไร้ความรู้สึกไม่มีหัวหัวใจ รักใครไม่เป็น แต่อีกส่วนเราว่าก็เป็นเพราะสภาพแวดล้อมที่เติบโตมาด้วยแหละ ถูกทำร้ายมาตั้งแต่เล็กจนโต ไม่มีใครที่เข้ามาแบบจริงใจหรือหวังดีจริงๆ
แม้แต่นางเอกเองก็ตาม จึงไม่แปลกที่พระเอกจะเป็นคนแบบนั้น ไม่เชื่อใจใคร
ไม่สนใจชีวิตคน ไม่รู้ว่าต้องปฏิบัติกับนางเอกอย่างไร ถึงได้ชอบใช้วิธีสุดโต่งหรืออาศัยการบีบบังคับมารั้งตัวคนให้อยู่ข้างกาย
ไม่เข้าใจความรู้สึกของคนอื่น ทำได้แค่เลียนแบบแต่ก็ไม่เข้าใจ
เพราะมันบิดเบี้ยวมาตั้งแต่ต้น ก็แค่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปทำไมล่ะ เขาผิดอะไร
ก็ในเมื่อไม่มีใครช่วยเขา เขาก็ต้องช่วยตัวเองสิ ...
จุดเริ่มต้นของพระ-นางเรื่องนี้อาจไม่สวย ระหว่างทางก็แสนสาหัส
เพราะเดี๋ยวเจ้าก็หลอกข้าเดี๋ยวข้าก็หลอกเจ้า ทำร้ายกันไปมาไม่รู้จบ คนหนึ่งโตมาแบบบิดเบี้ยวถูกมรรคาสวรรค์กลั่นแกล้งมาตั้งแต่ต้น
กว่าจะเข้าใจอารมณ์ความรู้สึกจึงต้องรอจนถึงวันที่สูญเสียไป
ส่วนอีกคนก็ติดตรงภารกิจที่ได้รับ เพราะเบื้องหลังคือความสงบสุขรวมถึงสรรพชีวิตทั้งหลายในหกดินแดน...กว่าจะได้ลงเอยกันเลยเหนื่อยมากวิบากกรรมเยอะโคตรๆ
อ่านแล้วเหมือนจะเป็นไบโพลาร์ 55 ..เพราะพอถึงวันที่พระเอกเกิดใยรักเข้าใจความรู้สึกต่างๆ แล้ว นางเอกก็กลับไม่ต้องการมัน ....
เดี๋ยวเล่ม 4 จะได้เห็นท่านจอมมารอ้อนวอนขอความความรักขอโอกาส แถมคราวนี้ท่านจอมมารยังถูกคนใส่ร้ายป้ายความผิดจนแทบไม่มีที่ยืนในหกดินแดน อธิบายยังไงก็ไม่มีคนเชื่อ
เพราะพระเอกมีไอมารและใช้หน้าไม้พิฆาตเทวะซึ่งเป็นวัตถุมารได้
เหมือนพอเป็นมารก็ถูกตีตราแล้วอะว่าไม่ดี
มันเลยกลายเป็นว่าไม่ใช่แค่ถอนกระดูกมารพระเอกออกแล้วโลกจะสงบสุขทุกอย่างจะจบ แต่มันต้องแก้ไปถึงรากฐานเลย
ก็จริงๆ แหละ ทำไมมารกับปีศาจถึงต้องถูกติดป้ายว่าไม่ดีหมด ต้องอยู่อย่างหลบๆ ซ่อนๆ
ต้องถูกบีบให้อยู่ในสภาพแวดล้อมแย่ๆ ต้องถูกรังเกียจ เพราะความจริงลึกๆ
ท่านพญามารในตอนก่อนที่นางเอกจะย้อนอดีตกลับมาก็อยากจะมีที่ยืนในหกดินแดนเหมือนกันนะ...
ตอนพิเศษดีต่อใจ อามี่น้อยน่ารักมาก องค์หญิงน้อยแห่งดินแดนมารอิจฉาที่เพื่อนๆ
มีครอบครัวอยู่พร้อมหน้าเลยไล่แกล้งเขาไปทั่วซะจนไม่มีใครอยากคบ
พอแม่อยู่ก็เป็นเด็กดีว่านอนสอนง่าย พอแม่ไม่อยู่ก็แปลงร่างกลายเป็นอันธพาลน้อยวิ่งแกล้งคนอื่นไปทั่ว
ชอบตอนที่อามี่น้อยแอบหนีออกไปตามหาพระบิดา น่ารักน่าหยิกมากจนอยากให้มีตอนพิเศษของอามี่น้อยเยอะๆ
เลย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น