ข้ามเวลามาเป็นผู้ชายของเขา 4 เล่มจบ

 

ข้ามเวลามาเป็นผู้ชายของเขา 4 เล่มจบ
ผู้แต่ง : เหลียนซีหนิงโหมว
ผู้แปล : เหม่ยซิน 
ภาพปก : SnellSnail
สำนักพิมพ์  Narikasaii Publishing

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

นายเอก ฉินเหมี่ยน วิญญาณทะลุมิติมาอยู่ในร่างของเด็กชายอายุ 14 ที่ร่างกายอ่อนแอผอมแห้งแรงน้อย ผิวคล้ำ และมีชื่อเดียวกันกับตนเอง พอลืมตาตื่นมาก็พบว่าเจ้าของร่างนี้ได้แต่งงานเป็นภรรยาของ เหลยเถี่ย บุรุษรูปร่างสูงใหญ่ซึ่งมีรอยแผลเป็นที่ใบหน้า บุตรชายคนโตของบ้านชาวนาตระกูลเหลยไปเสียแล้ว

พระเอกเสียแม่ไปตั้งแต่ยังเด็ก ส่วนพ่อก็แต่งงานใหม่ แล้วเมียใหม่พ่อหรือแม่เลี้ยงใจร้ายก็ชอบเป่าหูพ่อ จนทำให้พ่อไม่ชอบและหมางเมินพระเอกที่เป็นลูกแท้ๆ ปล่อยให้แม่เลี้ยงทุบตีทำร้าย หนำซ้ำยังยุยงให้ขายพระเอกไปเป็นคนรับใช้ในตอนอายุสิบสองอีก พระเอกทนไม่ไหวเลยหนีออกจากบ้านไปเป็น 10 ปี กลับมาอีกทีตอนอายุ 22 พร้อมกับรอยแผลเป็นที่หน้า...แล้วก็ถูกพ่อกับแม่เลี้ยงใจร้ายบังคับให้แต่งงานกับผู้ชายตามคำทำนาย แถมยังจัดห้องให้พระเอกกับเมียอยู่ตรงข้ามกับเล้าหมู ส่วนอาหารการกินก็อดๆ อยากๆ กินไม่อิ่มท้อง เพราะแม่เลี้ยงขี้เหนียวมาก ของดีๆ มีไว้ให้แค่ลูกชายคนรอง(ลูกคนโตของแม่เลี้ยง) กับหลานชายคนโปรดของตัวเองเท่านั้น ...นายเอกไม่โอเคเลยไปปรึกษาพระเอกเรื่องขอแยกบ้าน

เดิมนายเอกจะขอหย่าแยกทาง เพราะรู้ว่าพระเอกถูกบังคับให้แต่งโดยไม่เต็มใจ คงไม่ได้ชอบผู้ชาย ก็เลยอยากจะขอหย่าให้แยกจากกันด้วยดี แต่พระเอกไม่ยอม เอาแต่พูดว่า ‘เจ้าคือภรรยาข้า’ และบอกว่าจะไม่มีวันหย่าเด็ดขาดดด...พอไปขอแยกบ้านทีแรกพ่อกับอิแม่เลี้ยงก็ไม่ยอมนะ แม่เลี้ยงกลัวเสียแรงงานฟรีเพราะพระเอกขยัน ส่วนลูกรักตัวเองแม่งโคตรขี้เกียจ แล้วก็หวังอยากได้เงินสะสมของพระเอกที่เหลือจากตอนหนีออกจากบ้านด้วย (จริงๆ เคยให้ไปแล้ว แต่แม่เลี้ยงไม่เชื่อว่าจะมีเท่านี้) พระเอกเลยยกเหตุผลมาฟาดจนพ่ออึ้งเพราะมันจริงทุกอย่าง และสุดท้ายก็ต้องยอมปล่อยให้แยก.. ทว่าพอถึงตอนตกลงแบ่งของก็ยังเอาเปรียบพระเอกเหมือนเดิม แต่พระ-นายคือไม่สนแล้ว นายเอกอยากออกจากบ้านนี้มาก ถึงยังไม่มีบ้านอยู่ต้องไปนอนในถ้ำก่อนก็ยอม ไม่กลัว เพราะนายเอกมีมิติลับที่ข้างในมีอาหารมีของดีๆ เก็บสะสมเอาไว้เยอะ บวกกับความรู้จากยุคสมัยใหม่ เลยมั่นใจว่าอีกไม่นานตนกับพระเอกจะต้องสามารถหาเงินและร่ำรวยขึ้นมาได้อย่างแน่นอน ... 

นายเอกก็เอาไอเดียสิ่งประดิษฐ์จากยุคสมัยใหม่ไปขายจนค่อยๆ มีเงิน พอแม่เลี้ยงเห็นบ้านนายเอกเริ่มดีขึ้น มีเงินซื้อนั่นนู่นนี่ก็ตามมาวอแวเรียกเงินค่าเลี้ยงดูตามที่เคยตกลงกันเอาไว้ (ตกลงว่าจะให้หลังออกจากบ้านไปแล้ว 2-3 เดือน เพราะตอนแรกยังไม่มีเงิน) แต่นี่คือยังไม่ถึงเดือนก็จะเอาก่อนกำหนดแล้ว ... ตอนที่พระ-นายกำลังสร้างบ้านใหม่ แม่เลี้ยงกับลูกสะใภ้ก็มาขอกินฟรีโดยไม่ช่วยทำงาน ลืมบอกไปว่า..ที่ไม่ดีและมีปัญหากับบ้านนายเอกอะ มีแค่พ่อ+แม่เลี้ยง ลูกชายคนรองกับสะใภ้รองเท่านั้น ส่วนพี่น้องที่เหลืออีก 4 คนแม้จะเกิดจากแม่เลี้ยง แต่ก็เป็นคนดีมีเหตุผล ไม่เอาเปรียบ ไม่พูดว่าใส่ร้ายพระ-นาย มีความละอายใจ ไม่ชอบในสิ่งที่แม่ตัวเองทำแต่ก็พูดว่าไม่ได้เพราะสมัยก่อนกตัญญูเป็นสิ่งสำคัญอะ ...และในใจลูกๆ ที่เหลือ(เว้นคนรอง) คืออยากแยกบ้านออกไปเหมือนพระเอกกันหมด เพราะทุกวันนี้หาเงินได้มาเท่าไรก็ต้องให้แม่ เลยอยากแยกเพราะจะได้มีเงินเป็นของตัวเอง อยู่นี่พี่คนรองก็เอาเปรียบไม่ช่วยทำงาน แต่กลับได้อะไรดีๆ ไปหมดเพราะเป็นลูกรัก

ส่วนพระเอกก็ใส่ใจดูแลนายเอกดีมากๆ น้องว่ายังไงพี่ก็ว่าตามนั้น เคารพการตัดสินใจของนายเอกทุกอย่าง อยากทำหรืออยากขายอะไรก็สนับสนุน พูดไม่เก่งแต่ใส่ใจเน้นที่การกระทำ รู้ว่านายเอกทุกมื้อต้องกินอาหารที่มีเนื้อสัตว์ ช่วงแรกๆ ยังไม่ค่อยมีเงินพี่ก็ไปล่าสัตว์ในป่ามาให้ ย้ายบ้านมาวันแรกก็ส่งเงินตัวเองให้นายเอกเก็บ ตอนขึ้นเขาไปหาของป่านายเอกเจอพริกชนิดหนึ่งที่ใช้ทำหมาล่าได้เลยเด็ดมาชิม พระเอกเห็นก็ตกใจกลัวเป็นพิษเลยดุ นายเอกก็อึ้งๆ เพราะปกติพระเอกไม่เคยใช้น้ำเสียงแบบนี้ ต้องไปปลอบบอกว่าไม่เป็นอะไรแค่เอาลิ้นแตะๆ แต่นี่ไม่มีพิษนะพระเอกถึงได้วางใจ...

จากนั้นนายเอกก็ทำถังหูลู่ไปขายในเมือง สมัยนั้นยังไม่มี ไปขายวันแรกคนเลยไม่กล้าซื้อ นายเอกบอกให้พระเอกร้องตะโกนขายแต่พระเอกไม่ทำ แล้วก็ปลีกตัวหายไป นายเอกเลยแบบน้อยใจเหมือนถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวในสถานที่แปลกหน้า แต่ความจริงพระเอกก็คอยแอบตามดูอยู่ตลอดแหละ พอขายหมดนายเอกแวะกินข้าวพระเอกก็โผล่มา นายเอกเลยทำเป็นไม่สนใจไม่พูดด้วย พระเอกเลยทำหน้าเศร้าๆ บอกว่าภรรยาข้าหิวแล้ว 55 ...พอกลับบ้านทำกับข้าวเสร็จก็ไม่เรียกเหมือนเคย พระเอกรู้แหละว่าเมียโกรธแต่พูดไม่เก่งไม่รู้จะง้อยังไง วันรุ่งขึ้นตอนไปขายอีกครั้งคราวนี้พระเอกเลยช่วยตะโกนขาย แต่ก็ไม่มีใครกล้าซื้อเพราะพระเอกสูงใหญ่ มีรอยแผลที่หน้าทำให้ดูน่ากลัว สุดท้ายนายเอกก็หายโกรธแล้วเอามาขายเอง ...

แล้วก็ค่อยๆ ขยับขยายไปทำอย่างอื่นต่อ เช่นเปิดร้านหม้อไฟหมาล่า ตอนจะหาคนมาช่วยนายเอกก็บอกพระเอกว่าจะจ้างคนนอกนะ ไม่จ้างพี่น้องพระเอก เพราะแยกบ้านกันแล้วถ้าให้คนในครอบครัวมาทำเดี๋ยวจะมีปัญหา แต่เดี๋ยวจะชี้ลู่ทางการค้าอย่างอื่นให้แทน พระเอกก็ตกลงแล้วแต่เมียจัดการ ทีนี้ขายดีมากกก แม่เลี้ยงรู้ข่าวก็มาว่าเรื่องที่นายเอกไม่จ้างคนในครอบครัวไปทำ และบอกว่าถ้าไม่ยอมเดี๋ยวจะไปโวยวายที่หน้าร้าน นายเอกก็แบบมาดิ่ กำลังรออยู่เลย 55 แต่พวกน้องๆ ที่ไม่มีปัญหากับนายเอกคืออายมาก เพราะแยกบ้านแล้วนายเอกจะจ้างใครก็เป็นสิทธิ์ของตัวเองสิ แถมถ้าไปทำด้วยตังค์ก็ต้องเข้าแม่หมดอยู่ดี ... หลังจากนั้นนายเอกเลยไปติดต่อแม่สื่อชื่อดังของเมืองเพื่อให้ช่วยหาเมียคนที่สองให้พ่อพระเอก เพื่อที่แม่เลี้ยงจะได้ไม่มายุ่งวุ่นวายกับบ้านตัวเองอีก ให้หาคนที่นิสัยดีๆ และสามารถกำราบแม่เลี้ยงได้ ปรากฏว่ามีคนสนใจจริงๆ พ่อพระเอกเห็นก็ชอบเลยตอบตกลงแต่งเมียรองทันที 55 ..

เล่ม 2 นายเอกขยายกิจการไปไกลแบบเยอะหลากหลายมาก พอมีเงินเพิ่มก็เอาไปซื้อที่ดินแล้วต่อเติมบ้าน ก่อกำแพง ทำสวนดอกไม้ สวนผลไม้ ปลูกผัก และขุดบ่อน้ำไว้ใช้เอง ซื้อคนรับใช้คนงานเพิ่ม แล้วนายเอกก็ใช้น้ำที่มีส่วนผสมของน้ำพุศักดิ์สิทธิ์จากในมิติมารดผักผลไม้ ผลผลิตเลยยิ่งดี ผลไม้ก็ลูกใหญ่และหวาน ...ความสัมพันธ์ของพระ-นายก็ใกล้ชิดสนิทสนมกันมากขึ้น คนรอบตัวบางคนจากที่เคยแอบดูถูกนินทาเรื่องที่พระเอกต้องแต่งกับผู้ชาย หลังๆ พอเห็นว่าชีวิตทั้งสองคนมีแต่ดีขึ้นก็อิจฉา เริ่มคิดว่าแต่งกับผู้ชายก็ไม่เห็นเป็นไร ...

ต่อมานายเอกก็เปิดภัตตาคารโรงเตี๊ยมแถวบ้าน มีอาหารอร่อยแปลกๆ ใหม่ๆ มากมาย ชื่อเสียงโด่งดังจนคนต้องแห่กันมากิน แถมยังเอาระบบจากยุคสมัยใหม่มาปรับใช้ มีระบบบัตรสมาชิก มีการให้รางวัลพนักงานดีเด่น ค่าแรงก็ดีวันหยุดก็มี เลยมีแต่คนอยากทำงานด้วย ...พอรวยมากๆ กิจการเยอะขึ้นก็จ้างงานคนในหมู่บ้าน ส่วนคนไหนที่สนิทที่เคยช่วยนายเอกมาตั้งแต่ต้น นายเอกก็จะช่วยชี้ช่องทางหาเงินอย่างอื่นให้ ส่วนพ่อกับแม่เลี้ยงก็ยังคอยแวะเวียนมาไถของอยู่เรื่อยๆ แต่นายเอกก็แบ่งไว้ให้เรียบร้อยว่าต้องได้เท่าไหน และต้องให้ตอนไหน เกินกว่านั้นอย่าหวัง ...

เล่ม 3 พระเอกเริ่มเล่าอดีตสมัยที่ตัวเองหนีออกจากบ้านให้นางเอกฟัง ส่วนนายเอกก็ค่อยๆ เปิดเผยความลับเรื่องมิติให้พระเอกรู้ เล่มนี้พระ-นายเขามีลูกแฝดกันแล้วนะ ลูกหน้าตาเหมือนพระนายมากจนคนสงสัย ทว่าก็ได้แต่สงสัยเพราะไม่มีใครกล้าถาม... เล่มนี้นายเอกทั้งเปิดโรงผลิตวุ้นเส้น ทำโรงเหล้า ทำไร่องุ่น ทำเต้าหู้ยี้ ทำหลายอย่างมากกกก บอกได้ไม่หมดอะต้องไปลองอ่านเอง>< แถมยังช่วยสร้างอาชีพให้คนในหมู่บ้านให้ร่ำรวยมีชีวิตที่ดีขึ้น ช่วยพัฒนาหมู่บ้านจนกลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยว สร้างสถานศึกษา ทำถนน ทำบ้านพักตากอากาศ และบลาๆ  ส่วนลูกฝาแฝดก็ฉลาดน่ารัก ลืมบอกไปว่าบ้านนี้เขามีสัตว์เลี้ยงเป็นหมาป่ากับหมีขนทองด้วยเน้อ ถูกนายเอกช่วยเอาไว้พร้อมป้อนน้ำพุศักดิ์สิทธิ์จากในมิติเลยเชื่อง+ฉลาดรู้ความ ...

ทว่าหลังจากใช้ชีวิตกันอย่างแสนสุขอุรานำพาทุกคนร่ำรวยเสร็จ ไม่นานพระเอกก็ถูกเปิดเผยฐานะและถูกเรียกกลับเมืองหลวงพร้อมทั้งครอบครัว พอมาเมืองหลวงฮ่องเต้ก็แต่งตั้งให้พระเอกเป็นเจิ้นกว๋อกงและแม่ทัพใหญ่ตามเดิม ส่วนนายเอกก็ได้เป็นฮูหยินตราตั้งขั้นหนึ่ง เล่ม 4 มีเรื่องศึกสงคราม การแย่งชิงบัลลังก์ พระ-นายถูกดึงให้มาเกี่ยวข้อง ถูกคนวางแผนปองร้าย พระเอกก็ถูกส่งไปรบ ... ลืมบอกอีกอย่างคือพระเอกเราเป็นผู้บำเพ็ญเพียรด้วยแหละ ก็เลยสอนนายเอกกับลูกให้บำเพ็ญเพียรไปด้วยกัน หลังๆ นี่เขาสื่อสารกันทางจิตได้ด้วยนะ มีการสอดแนมโดยการใช้กระแสจิตหรือพลังจิตอีกต่างหากนาจา...ล้ำขนาด ซูระเบิดระเบ้อไปเลยพี่ 55 แถมนายเอกยังปรุงยาได้ รู้วิชาแพทย์ แก้พิษยากๆ ได้ พระเอกก็หลอมอาวุธไอเทมเจ๋งๆ ได้ ขนาดกั๊กๆ ไม่เปิดเผยความเก่งมากฮ่องเต้ยังไม่อยากปล่อยตัวเลย แต่สุดท้ายหลังสงครามจบพระ-นายยืนยันหนักแน่น ฮ่องเต้เลยตั้งเงื่อนไขอย่างหนึ่ง ถ้าทำสำเร็จถึงจะยอมให้ลาออกและกลับบ้านได้...

ป.ล. ท้ายเล่ม 4 นายเอกได้ทะลุมิติกลับไปที่โลกเดิมในยุคปัจจุบันพร้อมกับพระเอกและลูก มาโลกนี้ก็ยังหาตังค์เก่งเหมือนเดิม นายเอกได้กลับไปเจอครอบครัวตัวเองอีกครั้ง พ่อนายเอกรู้ว่านายเอกมีลูกก็อยากให้กลับเข้าตระกูล เพราะพ่อนายเอกกับลูกอีกคนมีปัญหาเรื่องอสุจิทำให้มีลูกยาก แต่นายเอกไม่กลับ แล้วก็บอกให้พ่อไปตรวจสอบน้องชาย(คนละแม่) ดูสิว่าทำอะไรกับนายเอกเอาไว้ ...แล้วสุดท้ายพวกนายเอกก็ได้ทะลุมิติกลับมายังโลกเดิมในยุคโบราณ ใช้ชีวิตกันอย่างสงบสุขไม่ไปไหนแล้ว ...แฮบปี้