ใต้เท้าอย่ามาหยอก + โจรหญิงอย่ามาเย้า
ผู้แต่ง : โม่เหยียน
ผู้แปล : นางฟ้าปีกเขียว
สำนักพิมพ์ แจ่มใส
ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)
ใต้เท้าอย่ามาหยอก ...
นางเอก เหมียวลั่วชิง เป็นนักฆ่าสาวที่ถนัดการใช้เสน่ห์ยั่วยวนคู่ต่อสู้
ได้รับมอบหมายให้ไปสังหารพระเอก หร่านเจียง ผู้บังคับการกองปราบฝ่ายเหนือขององครักษ์เสื้อแพร ที่มีนิสัยโหดเหี้ยมเด็ดขาด ทั้งยังฉลาดเจ้าเล่ห์ และสุดท้ายก็เป็นตัวนางเอกที่ต้องตายอย่างอนาถพ่ายแพ้กลับไปทุกที
วนเวียนซ้ำไปซ้ำมาแบบนี้ถึง 9 ชาติ สู้ยังไงก็ไม่ชนะ มาไม้ไหนพระเอกก็ดักได้หมด และจบลงด้วยความตายทุกครั้ง
พอมาถึงชาติที่ 10 ชาติปัจจุบัน
นางเอกเลยพอและ ไม่เอาไม่ฆ่าและ ขอวางแผนหนีไปใช้ชีวิตสงบๆ คนเดียวดีกว่า
ไม่อยากถูกฆ่าตายอย่างอนาถอีกแล้ว...แต่กลายเป็นว่าพอนางถอดใจคิดหนี
อีกฝ่ายกลับดันไล่ตามไม่ยอมปล่อยซะอย่างนั้น...
เพราะเป็นหัวหน้าองครักษ์เสื้อแพร พระเอกจึงมีศัตรูเยอะ ทำให้ต้องมีความระมัดระวังตัวสูงและไม่เชื่อใจใครง่ายๆ ไม่หลงใหลในอิสตรีหรือกามารมณ์
ควบคุมตัวเองได้ดีมาก
แม้จะมีสตรีมากมายอยู่ในเรือนหลัง แต่พระเอกก็ไม่เคยแตะต้อง เก็บไว้เป็นของขวัญส่งมอบต่อให้คนอื่นหมด แต่สุดท้ายกลับมีคนหนึ่งที่ทำให้พี่ลุ่มหลงจนต้องแหกกฏ...นั่นก็คือนางเอกเองจ้า
เพราะการช่วยชีวิตพระเอกแบบไม่ตั้งใจถึง 2 ครั้ง(ม่ายล่ายตั้งใจจริงๆ)
จึงทำให้พระเอกเข้าใจผิดคิดว่านางเอกรักพี่แกมากกก จนถึงขั้นยอมสละชีวิตตัวเองได้
สายตาและความรู้สึกที่พระเอกใช้มองนางเอกจึงเริ่มเปลี่ยนไป
หากไม่ติดเรื่องที่คนเขากำลังบาดเจ็บอยู่
นางเอกก็คงจะถูกพระเอกจับกินไปนานแล้ว55 แต่ต่อให้พระเอกจะดีหรืออ่อนโยนด้วยสักเพียงใด
นางเอกก็ไม่ได้ซาบซึ้งหรือดีใจเลยสักนิด ยังคิดหาทางหนีอยู่ตลอด
เพราะยังไม่ลืมว่าในชาติก่อนๆ ตนถูกพระเอกฆ่าตายยังไงและอีกฝ่ายโหดเหี้ยมขนาดไหน
ไม่เอาต้องหนี!
แต่พอหนีพระเอกก็ตาม แถมยังหลงนึกว่านางถูกคนจับไป ไม่ได้คิดอยากหนีเองอีกด้วย...
นางเอกก็เออออตาม..จ้าาๆๆ ไม่กล้าบอกความจริง เพราะกลัวถูกพระเอกฆ่า
จนวันนึงก็มีนักฆ่าอีกคนมาจับนางเอกไปเพื่อล่อพระเอกออกมา แล้วจังหวะที่ต่อสู้กันชุลมุนพระเอกก็เอาตัวรับกระบี่แทน พอเห็นคนเขาบาดเจ็บต่อหน้าต่อตา นางเอกถึงได้เก็ตว่านู๋รักเขาแล้ววว...
แม้พระ-นางจะไม่ใช่คนบนเส้นทางเดียวกัน แต่ด้วยความรักความหลงเมียของพระเอก ก็ไม่มีคำว่าเป็นไปไม่ได้สำหรับพี่ เมื่อรักแล้วอะไรก็บ่ยั่น ตำแหน่งฮูหยินสำหรับเมียที่เป็นอดีตนักฆ่าจึงไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร
ส่วนเรื่องความหื่นความหึงก็ยืนหนึ่ง อะไรคือระดูมาทีนางเอกดีใจ พอตั้งท้องแล้วก็ดีใจ (ได้เป็นอิสระแว้ววว55)...ส่วนพระเอกก็หน้าสลด คอยนับวันรอคิดบัญชีคืนทีหลัง..หึหึ
โจรหญิงอย่ามาเย้า ...
นางเอก เยี่ยเฟิง เคยเป็นหัวหน้าใหญ่ค่ายโจรอูเจียง แต่กลับถูกฆ่าตายในตอนที่กำลังพาลูกน้องไปสวามิภักดิ์ต่อทางการ
หลังจากนั้นวิญญาณก็มาอยู่ในร่างของ กวนอวิ๋นซี
คุณหนูผู้งดงามเรียบร้อย สตรีในห้องหอ
บุตรสาวของขุนนางขั้นหก ที่มีสัญญาหมั้นหมายกับ
ฉู่เหิงจือ คุณชายใหญ่ซึ่งเป็นบุตรชายของท่านเสนาบดี ขุนนางขั้นสองของราชสำนัก
แต่เพราะฐานะที่แตกต่าง จึงทำให้นายหญิงตระกูลฉู่ต้องการยกเลิกสัญญาหมั้นหมายนี้
เมื่อคุณหนูกวนรู้เข้าก็เสียใจหนักหนา
จึงแสร้งไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตายบริเวณทางที่พระเอกจะผ่านพอดี เพื่อบีบไม่ให้อีกฝ่ายถอนหมั้น...แต่โชคร้ายที่นางกลับตายจริงและกลายเป็นวิญญาณนางเอกที่เข้ามาอยู่ในร่างนี้แทน...ชะเอิงเอยยย
ตอนแรกพระเอกก็แอบไม่พอใจอยู่บ้าง ที่ถูกเจ้าของร่างเดิมใช้ลูกไม้นี้บีบบังคับเพื่อจะให้ตนแต่งงานด้วย ส่วนนางเอกเมื่อรู้ว่าตัวเองตายแล้วได้เข้ามาอยู่ในร่างใหม่ที่มีฐานะเป็นถึงลูกสาวขุนนาง แถมยังมีคู่หมั้นเป็นคนใหญ่คนโตก็ดีใจ
จะได้ใช้โอกาสนี้สานต่อเรื่องในค่ายโจรที่ยังทำไม่เสร็จให้สำเร็จลุล่วงสักที
นางเอกต้องการพาลูกน้องในค่ายไปสวามิภักดิ์ต่อทางการ
เพื่อจะได้ไม่ต้องใช้ชีวิตหลบๆ ซ่อนๆ อีกต่อไป จะได้มีการมีงานทำอย่างเปิดเผยเป็นที่ยอมรับ
แต่ในขณะที่ปลดอาวุธรอต้อนรับคนของราชสำนัก นางเอกกับพี่น้องในค่ายกลับถูกคนตลบหลังฆ่าตาย...เมื่อได้กลับมาเกิดใหม่ นางเอกจึงต้องสืบให้รู้ให้ได้ว่าใครคือคนที่ทรยศหักหลังตน...
พอพระเอกเห็นนิสัยคู่หมั้นเก่าเปลี่ยนไปก็ชักสนใจ ยิ่งได้ใกล้ชิดก็ยิ่งถูกใจในความตรงไปตรงมา
ใจกว้าง และผ่าเผยกล้าหาญของนาง จากที่เคยเห็นด้วยกับการถอนหมั้น
พี่ก็เปลี่ยนใจ ไม่ถอนแล้ว 55.. ส่วนนางเอกก็ไม่รู้เรื่องเล๊ยยย
ความรู้สึกช้า ในใจตอนนั้นมุ่งแต่จะสืบหาความจริง กับทำให้พี่น้องในค่ายปลอดภัยและมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีเท่านั้น ...
เรื่องรักๆ ใคร่ๆ
ระหว่างชายหญิงคืออะไร? บ่สนบ่แคร์... ตอนที่นึกว่าตนมีอะไรกับพระเอกแล้ว
นางก็ยังใจกว้างกล่าวปลอบโยนพระเอกอีกต่างหาก 55 “ท่านคงเคยผ่านเรื่องอย่างว่ามาแล้วกระมัง
พรหมจรรย์ของบุรุษไม่ได้มีค่าดังเช่นของสตรี ไม่ว่าพวกเราจะผ่านเรื่องนั้นมาหรือไม่ ก็ไม่สำคัญ
อันที่จริงก็มองไม่ออก พวกเราฉวยโอกาสที่ยังไม่มีใครเห็น
ท่านสวมเสื้อผ้าให้เรียบร้อย อย่าให้ใครสังเกตเห็นถึงความผิดปกติแล้วกัน”
... พระเอกภายนอกสุภาพเรียบร้อย แต่พออยู่กับนางเอกแล้วร้อนแรงดุดันมากกก
ส่วนนางเอกก็แบบสบายๆ ชิวๆ ไม่ค่อยใส่ใจเรื่องชาย-หญิง ไม่เคยรักใคร
ตอนที่มีคนในยุทธภพเข้ามาคุยธุระในห้องนอนตัวเอง นางก็ไม่ถือสาไม่คิดมาก
แต่พอพระเอกรู้เรื่องนี้จากลูกน้องก็โกรธ อยากจะดัดนิสัยว่าที่ภรรยา ก็เลยวางแผนแกล้งทำตัวสนิทสนมกับลูกพี่ลูกน้องที่ชอบตัวเอง
นางเอกมาเห็นก็รู้สึกแปลกๆ แต่ยังไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเอง ...
พอรู้ว่าอ้อ! ที่แท้ตนรักพระเอกเข้าแล้ว
นางก็ปลอมตัวเป็นบุรุษแล้วไปแกล้งจีบลูกพี่ลูกน้องของพระเอกซะงั้น...แถมยังขโมยจูบแรกของอีกฝ่าย(ที่เป็นผู้หญิง)ไปด้วยนะ 55 (ทำไปได้)
อ่านแล้วก็แบบ...พระ-นางคู่นี้มันอะไรเนี่ย...คุยกันตรงๆ
เลยไม่ได้รึงายยย 55
ช่วงหลังๆ จะมีพระ-นางจากเรื่องใต้เท้าอย่ามาหยอกเข้ามาแจมด้วยนะ ..
อ่านจบแล้วส่วนตัวเราชอบเรื่องนี้มากกว่าเรื่องใต้เท้าหน่อย
ชอบนิสัยนางเอกอะดูสบายๆ
ไม่คิดมากดี บางตอนก็มีแอบขำกับคำพูด+การกระทำของนางเอก
ไม่แปลกที่ใครๆ ก็พากันตกหลุมรักนาง พระเอกเก่ง ฉลาด วรยุทธ์สูงตามสไตล์ ส่วนความหึง+หวง+หื่นก็กินขาดสูงลิ่วเช่นกัน
... แต่คนร้ายที่อยู่เบื้องหลังจัดการง่ายไปหน่อยนะ แต่ก็เข้าใจแหละเพราะเป็นเล่มเดียวจบอะเนาะ...อืมๆ
ป.ล. ผลงานของท่านโม่เหยียนการันตีความสวยหล่อ+ความฟินของพระ-นาง และที่แน่ๆ nc ต้องมี55
แต่ถ้าเทียบกับงานก่อนๆ เราว่าก็ไม่มากเท่าไรนะ พอกรุบกริบกำลังดี
เป็นแนวสบายเบาๆ อ่านง่าย
อุปสรรค+ดราม่าไม่ค่อยมี ฟิลกู้ด..
จะว่าไปนี่ก็ไม่ได้อ่านแนวเบาๆ ยุคโบราณแบบเล่มเดียวจบของพี่แจ่มมานานแล้วเหมือนกันนะ อ่านแล้วก็นึกถึงมากกว่ารักสมัยก่อนเลย^^
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น