ท่านประมุขหลงลืมฟื้นรัก 3 เล่มจบ
ผู้แต่ง : อีซื่อหัวฉาง.
ผู้แปล : RML
วาดปก : SUMMER
สำนักพิมพ์ Rose Publishing
นายเอก เย่โย่ว เป็นประมุขลัทธิมาร ส่วนพระเอก เหวินเหรินเหิง เป็นเจ้าสำนักใหญ่แห่งหนึ่งของฝ่ายธรรมะ
ทั้งสองคนเคยเป็นศิษย์พี่-ศิษย์น้องร่วมสำนักเดียวกัน
แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างจึงทำให้นายเอกต้องออกจากสำนักไป
หลายปีผ่านไปกลับมาอีกทีศิษย์น้องคนดีก็กลายเป็นประมุขพรรคมารไปเสียแล้ว ...
อยู่มาวันหนึ่งนายเอกก็ถูกทำร้าย(รึเปล่า)
จนได้รับบาดเจ็บที่ใบหน้าและความจำเสื่อม
คนที่ช่วยเอาไว้เห็นว่านายเอกมีป้ายหยกของพระเอกติดตัวอยู่
จึงส่งคนไปให้พระเอกต่อ
พอพระเอกรู้ว่าเป็นศิษย์น้องตัวเองก็รับเอาไว้ด้วยความเต็มใจทั้งยังดูแลอย่างดี
จนใครๆ เริ่มสงสัยเพราะปกติพระเอกไม่เคยปฏิบัติกับใครดีแบบนี้มาก่อน ...พอใครไปถามก็จะบอกอย่างหน้าชื่นตาบานว่านี่คือ
อาเสี่ยว ศิษย์น้องของตนที่เพิ่งกลับมา
ทว่าถึงจะความจำเสื่อมแต่นายเอกก็ไม่ได้โง่เน้อ สมองยังทำงานดีอยู่
ไม่ใช่ใครพูดอะไรมาก็เออออเชื่อตามเขาไปหมด
ดังนั้นเวลาใครพูดหรือได้ยินอะไรมา นายเอกก็จะค่อยๆ คิดวิเคราะห์ ยังไม่ปักใจเชื่อในทันที โดยเฉพาะกับพระเอกที่เป็นศิษย์พี่นี่แหละตัวดีเลย (รู้ทันนายเอกไปซะทุกเรื่อง 55) พระเอกก็รู้นะว่าตัวเองถูกสงสัยแต่ก็ไม่แปลกใจ เพราะศิษย์น้องเราเป็นคนฉลาดอยู่แล้ว ตรงกันข้ามคือพี่แกกลับยินดีที่ถูกสงสัยและเต็มใจที่ถูกหยั่งเชิงด้วยซ้ำ...
หลังจากนั้นยุทธภพก็เกิดเรื่อง เริ่มจากมีผู้นำตระกูลหนึ่งถูกพิษตระเกียงอับแสง พิษที่เคยปรากฏขึ้นเมื่อ
20 ปีก่อนในตอนที่มารปรากฏตัว ตามมาด้วยเบาะแสของ ‘กลไล่ล่า’ วิชาลับที่เคยหายสาบสูญ และเป็นเหตุให้สามตระกูลชนชั้นสูงต้องถูกฆ่าล้างจนตายอย่างอนาถ
คนในยุทธภพจึงเริ่มตื่นตัวเพราะหวั่นเกรงว่าเหตุร้ายในอดีตจะกลับมาอีกครั้ง
ผู้นำสำนักใหญ่ๆ ฝ่ายธรรมะในยุทธภพจึงต้องเดินทางมารวมตัวกันเพื่อปรึกษาหารือ รวมถึงพระเอกซึ่งเป็นหนึ่งในสิบเจ้าสำนักใหญ่ของยุทธภพก็ต้องตามไปด้วยเช่นกัน
...
และนี่ก็คือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวที่ทำให้พระ-นายและสำนักต่างๆ
ในยุทธภพต้องถูกลากให้มาล่มหัวจมท้ายกัน เพื่อเดินทางสืบหาความจริงเกี่ยวกับเหตุการณ์ในอดีตและที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่ช้า
ผ่านการชักใยของบุคคลปริศนาหรือที่เรียกว่า ‘หมากดำ’
เป็นแนวยุทธภพผสมสืบสวน โดยมีใครบางคนคอยแอบชักใยวางแผนอยู่เบื้องหลัง
เพื่อนำพาทุกคนไปสู่ความจริงที่ถูกซุกซ่อนอยู่ในเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นเมื่อ 20 ปีก่อน
แม้ทุกคนจะไม่พอใจ แต่เมื่ออะไรๆ
เริ่มปรากฏก็ต้องยอมรับ และยอมเดินไปตามเกมของคนที่วางหมากไว้แต่โดยดี เมื่อการชี้นำเหล่านั้นทำให้ค้นพบเรื่องราว(ร้ายๆ)ต่างๆ
ที่ถูกซุกซ่อนเอาไว้ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ทั้งเรื่องการวางยา การจับคนไปทดลองทำมนุษย์โอสถ
จนนำไปสู่ความจริงของเรื่องราวและสาวไปถึงตัวคนร้ายที่อยู่เบื้องหลังความสูญเสีย+ความโหดร้ายที่เคยเกิดขึ้นเมื่อครั้งอดีต...
นายเอกเรื่องนี้เป็นคนฉลาด เก็บอารมณ์+สีหน้าเก่ง วรยุทธ์ก็ล้ำเลิศ (แบบไม่ต้องให้ใครมาปกป้องอะบอกเลย
เก่งอยู่แล้ว) แถมยังหน้าตาดีมากๆ
ไม่ว่าชายหรือหญิงหากได้เห็นใบหน้านี้ก็ต้องเหลียวมองและหลงใหลกันแทบทุกคน แต่นายเอกใส่หน้ากากอยู่ตลอดเลยไม่มีใครเคยเห็นใบหน้าที่แท้จริง...และด้วยความจำเป็นบางอย่าง นายเอกจึงต้องทำให้ตัวเองความจำเสื่อมแล้วพาตัวเองมาอยู่ข้างกายพระเอก ส่วนพระเอกที่คิดมาตลอดว่าตนถูกศิษย์น้องเกลียดชัง แม้จะเคลือบแคลงสงสัย
แต่ก็ดีใจและเต็มใจที่ได้ดูแลปกป้องนายเอกแบบนี้...
เล่มแรกเหมือนปูพื้นยังเบาๆ นายเอกยังไม่ฟื้นความทรงจำ ฝ่ายธรรมะก็ไม่รู้ว่านายเอกเป็นใคร เพราะไม่มีใครเคยเห็นหน้าตาประมุขพรรคมารมาก่อน
พอบอกว่าเป็นศิษย์น้องพระเอกก็เชื่อ พอนายเอกแนะนำหรือชี้แนะอะไรไปทุกคนก็ฟัง ส่วนพวกอาวุโสลัทธิมาร (ลูกน้องนายเอก) ก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเจ้านายตัวเอง เลยพากันวิ่งวุ่นตามหาไปทั่ว
คือตลกตอนที่ลูกน้องนายเอกต้องปลอมตัวคอยแอบติดตามนายเอก และเข้าไปสืบว่านี่ใช่ประมุขเราจริงๆ รึเปล่า แล้วนึกสภาพแบบแต่ละคนก็เก่งๆ มีวรยุทธ์สูงๆ ทั้งนั้น แต่ต้องมาปลอมตัวใส่กระโปรงเป็นผู้หญิงขายดอกไม้
เป็นยาจก เป็นนักพรตบ้างแหละ พอรู้ว่านี่ประมุขเราก็ต้องคอยตามดู ตามปกป้องอยู่ห่างๆ แต่อีกทางก็ต้องคอยหลบคน+หลบอิพระเอก
พอทางสะดวกเมื่อไรก็ค่อยวิ่งตามไปดูเจ้านายตัวเองใหม่อีกที 55
ทั้งที่ปกติเวลาอยู่ต่อหน้าคนนอกคือฮึกเหิม
เก่งกาจ ดุดัน ไม่กลัวใครทั้งนั้น แต่พออยู่หน้าประมุขตัวเองเท่านั้นแหละ...เลิ่กลั่กๆ เหมือนเด็กน้อยที่กลัวถูกผู้ใหญ่ดุ
กลายเป็นคนว่าง่ายเชื่อฟังขึ้นมาทันที ทีแรกก็นึกว่าจะมาแนวชั่วร้ายโหดๆ แต่พออ่านแล้วนี่มันตลกคาเฟ่ชัดๆ
พอรู้ว่านั่นประมุขเรานี่หว่า ก็พากันตามแบบห่างๆ อย่างห่วงๆ จากผู้อาวุโสสูงส่งก็กลายเป็นยาจกซอมซ่อเพราะต้องคอยปลอมตัว
ต้องซ่อนคมเก็บความโหดเหี้ยม จะทำตัวเด่นใกล้ชิดก็ไม่ได้ เลยได้แต่นั่งล้อมวงเขี่ยหนอนเขี่ยแมลงมองอยู่ไกลๆ 55
ส่วนพาร์ตความรักระหว่างพระ-นายก็มีมาเรื่อยๆ อาจไม่ร้อนแรงหวือหวา
แต่ก็สม่ำเสมอดี
คือก็ใจตรงกันมานานแล้วแหละ เพียงแต่ตอนนั้นมีเหตุที่ทำให้ต้องแยกจาก
เพราะนายเอกรู้ว่าตัวเองมีหนี้แค้นที่ต้องจัดการ
รู้ว่าใครคือคนร้ายตัวจริง แต่ตอนนั้นไร้กำลัง ความสามารถไม่มากพอ ไม่อยากทำให้พระเอกเดือดร้อน กลัวพระเอกจะถูกทำร้ายหรือเป็นอะไรไป เลยเลือกที่จะจัดการวางแผนทุกอย่างตามลำพัง
ซุ่มวางแผนสืบทุกอย่างด้วยตัวเองมาตลอด จนผ่านไป 10 ปีนายเอกถึงได้พาตัวเองที่ได้รับบาดเจ็บความจำเสื่อมกลับมาอยู่ข้างกายพระเอกอีกครั้ง...
ส่วนฝั่งตัวร้ายก็คือแบบภาพลักษณ์ดี เป็นที่นับหน้าถือตา มีอำนาจชื่อเสียง วรยุทธ์สูง นายเอกเลยต้องไปขุดหาหลักฐานแบบชนิดที่ดิ้นไม่หลุด...
คือมันสนุกตรงที่เราไม่รู้ว่าคนร้ายคือใคร รู้แค่ว่าอยู่ในกลุ่มนี้ ดังนั้นเวลาพวกนายเอกทำอะไรหรือไปสถานที่ไหน ตัวคนร้ายก็จะรู้เหมือนกันเพราะอยู่ในกลุ่มด้วย แต่นายเอกก็เดาแผนการของคนร้ายออก
รู้ว่าอีกฝ่ายจะทำไงต่อ คือสามารถโต้กลับได้เสมออะ ดักไว้ทุกทางแล้วโว้ย! อย่าหวังว่าจะหนีพ้น
ตอนที่นายเอกบอกชื่อคนร้ายตัวจริงมา เรานี่ยังแบบ...ใช่เหรอ? จริงเหรอ? จะมีพลิกมะโคตรเนียน
ถ้าไม่ถึงตอนเฉลยนี่ยังคิดว่าอาจจะมีพลิกเลยนะ ...
มิน่านายเอกถึงต้องทุ่มเกือบตายและขอแบกทุกอย่างไว้คนเดียวแบบนั้น...
อ่านจบแล้วก็โอเคนะ สนุกอยู่ แปลดีอ่านลื่น แม้เนื้อเรื่องจะดูเรื่อยๆ และบางช่วงก็แอบเนือยๆ อยู่บ้าง แต่ก็น่าติดตามแบบอยากอ่านให้จบ อยากรู้ว่าใครคือคนร้ายตัวจริง อยากรู้เหตุผลที่ทำอะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น