พันสารท 4 เล่มจบ / ผู้แต่ง : เมิ่งซีสือ (梦溪石)
ผู้แปล : Bou Ptrn
สำนักพิมพ์ everY
ความรู้สึกหลังอ่านจบอาจมีสปอยล์
ผู้แปล : Bou Ptrn
สำนักพิมพ์ everY
ความรู้สึกหลังอ่านจบอาจมีสปอยล์
เสิ่นเฉียว เจ้าสำนักเขาเสวียนตู
บุคลิกหน้าตาหล่อเหลางดงามประดุจเซียน
จิตใจอ่อนโยนดีงามใครเห็นเป็นต้องอยากเข้าใกล้ เห็นแก่ส่วนรวมมากกว่าส่วนตน
แต่ด้วยความที่เชื่อใจคนมากเกินไป จึงทำให้ถูกวางยาจนเป็นเหตุให้พ่ายแพ้ในการประลอง
และบาดเจ็บสาหัสพลัดตกเหว แต่ก็รอดมาได้เพราะถูก เยี่ยนอู๋ซือ ประมุขพรรคมารเก็บกลับไป
จิตใจอ่อนโยนดีงามใครเห็นเป็นต้องอยากเข้าใกล้ เห็นแก่ส่วนรวมมากกว่าส่วนตน
แต่ด้วยความที่เชื่อใจคนมากเกินไป จึงทำให้ถูกวางยาจนเป็นเหตุให้พ่ายแพ้ในการประลอง
และบาดเจ็บสาหัสพลัดตกเหว แต่ก็รอดมาได้เพราะถูก เยี่ยนอู๋ซือ ประมุขพรรคมารเก็บกลับไป
เยี่ยนอู๋ซือ
ประมุขนิกายฮ่วนเยวี่ยซึ่งเป็นพรรคมาร วรยุทธ์สูงส่ง
ขึ้นชื่อเรื่องความโหดเหี้ยม
ทำอะไรตามใจตัวเอง จนถูกขนานนามว่า ราชันมาร
เพียงเพราะอยากเห็นคนที่ดีงามอย่างเจ้าสำนักเขาเสวียนตู เปลี่ยนกลายเป็นคนที่จิตใจเลวทราม
เต็มไปด้วยความโกรธแค้น เขาถึงได้ยอมยื่นมือช่วยเหลืออีกฝ่ายเอาไว้
ทำอะไรตามใจตัวเอง จนถูกขนานนามว่า ราชันมาร
เพียงเพราะอยากเห็นคนที่ดีงามอย่างเจ้าสำนักเขาเสวียนตู เปลี่ยนกลายเป็นคนที่จิตใจเลวทราม
เต็มไปด้วยความโกรธแค้น เขาถึงได้ยอมยื่นมือช่วยเหลืออีกฝ่ายเอาไว้
พระเอกเรื่องนี้นิสัยตรงข้ามกับนายเอกมาก เหมือนขาวกับดำ
พระเอกไม่เคยเชื่อว่าโลกใบนี้จะมีคนที่จิตใจดีงามบริสุทธิ์ไม่เปลี่ยนแปลง
ตอนแรกอาจจะเป็นแบบนั้น แต่เมื่อเจอเรื่องเลวร้าย ผ่านการทรยศหักหลังยังไงก็ต้องเปลี่ยน
นี่จึงเป็นสาเหตุที่พี่แกให้คนพานายเอกกลับมารักษา ตลอดเวลาก็พยายามยุยงชักจูงนำพาอีกฝ่าย
ให้ไปเจอกับเหตุการณ์ที่จะทำให้จิตใจเกิดความเคียดแค้นชิงชัง
พยายามเปลี่ยนนายเอกให้เป็นคนอย่างที่ตัวเองคิด แม้ในขณะนั้นนายเอกจะยังไม่หายดีและมองไม่ค่อยเห็น แต่พระเอกก็ไม่สน เพราะเห็นอีกฝ่ายเป็นเพียงของเล่นเท่านั้น
จนในที่สุดก็ทำลายความเชื่อใจของนายเอกอย่างหน้าชื่นตาบาน
โดยการนำตัวคนเขาไปมอบให้ประมุขพรรคมารอีกฝั่งเพื่อแลกกับสิ่งของ
ทั้งๆ ที่รู้ว่านายเอกยังบาดเจ็บอยู่สู้เขาไม่ได้ ทั้งๆ ที่รู้ว่าอีกฝั่งโหดเหี้ยมวิปริต
แถมวิธีที่ใช้ในการฝึกวิชาก็อำมหิตขนาดไหน แบบกะส่งไปตายชัดๆ
แต่นายเอกก็สู้สุดใจยอมกระทั่งทำลายวรยุทธ์ และใช้ชีวิตของตัวเองเข้าแลก
เพื่อให้อีกฝั่งตายตกตามกันไปด้วยเลย
แน่นอนว่าหลังจากที่พระเอกโยนนายเอกทิ้งให้อีกฝั่งเสร็จก็....ไปแล้วไปลับเลยจ้า
พระเอกไม่เคยเชื่อว่าโลกใบนี้จะมีคนที่จิตใจดีงามบริสุทธิ์ไม่เปลี่ยนแปลง
ตอนแรกอาจจะเป็นแบบนั้น แต่เมื่อเจอเรื่องเลวร้าย ผ่านการทรยศหักหลังยังไงก็ต้องเปลี่ยน
นี่จึงเป็นสาเหตุที่พี่แกให้คนพานายเอกกลับมารักษา ตลอดเวลาก็พยายามยุยงชักจูงนำพาอีกฝ่าย
ให้ไปเจอกับเหตุการณ์ที่จะทำให้จิตใจเกิดความเคียดแค้นชิงชัง
พยายามเปลี่ยนนายเอกให้เป็นคนอย่างที่ตัวเองคิด แม้ในขณะนั้นนายเอกจะยังไม่หายดีและมองไม่ค่อยเห็น แต่พระเอกก็ไม่สน เพราะเห็นอีกฝ่ายเป็นเพียงของเล่นเท่านั้น
จนในที่สุดก็ทำลายความเชื่อใจของนายเอกอย่างหน้าชื่นตาบาน
โดยการนำตัวคนเขาไปมอบให้ประมุขพรรคมารอีกฝั่งเพื่อแลกกับสิ่งของ
ทั้งๆ ที่รู้ว่านายเอกยังบาดเจ็บอยู่สู้เขาไม่ได้ ทั้งๆ ที่รู้ว่าอีกฝั่งโหดเหี้ยมวิปริต
แถมวิธีที่ใช้ในการฝึกวิชาก็อำมหิตขนาดไหน แบบกะส่งไปตายชัดๆ
แต่นายเอกก็สู้สุดใจยอมกระทั่งทำลายวรยุทธ์ และใช้ชีวิตของตัวเองเข้าแลก
เพื่อให้อีกฝั่งตายตกตามกันไปด้วยเลย
แน่นอนว่าหลังจากที่พระเอกโยนนายเอกทิ้งให้อีกฝั่งเสร็จก็....ไปแล้วไปลับเลยจ้า
อย่าว่าแต่กลับมาช่วยเลย แค่หันมามองสักนิดก็ยังไม่มี
เป็นนายเอกเรื่องนี้หากไม่อึดไม่ถึก คงได้โบกมือบ๊ายบายไปตั้งแต่บทแรกแล้วนะจ๊ะ
ตอนอ่านก็ภาวนาขออย่าให้อีตาประมุขเยี่ยนนี่เป็นพระเอกเลย
นิสัยน่าตบมาก ใช่พระเอกจริงๆ เหรอเนี่ย!! 55 (ไม่คู่ควรกับน้องเฉียวของเราเลย)
แล้วนายเอกก็แสนดี๊แสนดี ..... แบบดีเกินไปแล้ววววว
คือเจอถึงขนาดนี้ก็ยังไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด ยังคงดีงามใจกว้างอ่อนโยนเหมือนเดิม
ทั้งๆ ที่ถูกทรยศหักหลังจนเกือบตาย บางทีไปช่วยใครก็กลายเป็นชาวนากับงูเห่าถูกแว้งกัดกลับมา
โดนตั้งขนาดนั้น แต่พอพระเอกถึงคราวคับขันก็ยังตามไปช่วยอีก
จริงๆ ไม่ใช่ว่าโง่หรือเจ็บแล้วไม่จำนะ แต่นายเอกเขาคิดเพื่อส่วนรวมน่ะ
(คนดีมากกกกอะ ลองเป็นคนอื่นเจอแบบนี้เข้าไปถ้าไม่แก้แค้นก็ต้องอยู่ห่างๆ ไม่เข้าใกล้แล้ว )
ส่วนพระเอกก็ค่อยมายอมรับว่านายเอกเป็นคนจิตใจดีแบบนี้จริงๆ ก็ตอนที่ตัวเองเกือบตาย
จากที่เคยแยกคนเป็น 2 ประเภทคือ มดกับคู่ต่อสู้ ก็เริ่มละนายเอกไว้ในฐานะอื่น..อิอิ
เจอคนที่ดีงามขนาดนี้แล้วจะปล่อยให้หลุดมือไปได้ยังไง
ก็ต้องทำให้คนเขายอมรับและอยู่ข้างกายตัวเองตลอดไปเท่านั้นแหละ ตามนิสัยพี่แก55
เป็นนายเอกเรื่องนี้หากไม่อึดไม่ถึก คงได้โบกมือบ๊ายบายไปตั้งแต่บทแรกแล้วนะจ๊ะ
ตอนอ่านก็ภาวนาขออย่าให้อีตาประมุขเยี่ยนนี่เป็นพระเอกเลย
นิสัยน่าตบมาก ใช่พระเอกจริงๆ เหรอเนี่ย!! 55 (ไม่คู่ควรกับน้องเฉียวของเราเลย)
แล้วนายเอกก็แสนดี๊แสนดี ..... แบบดีเกินไปแล้ววววว
คือเจอถึงขนาดนี้ก็ยังไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด ยังคงดีงามใจกว้างอ่อนโยนเหมือนเดิม
ทั้งๆ ที่ถูกทรยศหักหลังจนเกือบตาย บางทีไปช่วยใครก็กลายเป็นชาวนากับงูเห่าถูกแว้งกัดกลับมา
โดนตั้งขนาดนั้น แต่พอพระเอกถึงคราวคับขันก็ยังตามไปช่วยอีก
จริงๆ ไม่ใช่ว่าโง่หรือเจ็บแล้วไม่จำนะ แต่นายเอกเขาคิดเพื่อส่วนรวมน่ะ
(คนดีมากกกกอะ ลองเป็นคนอื่นเจอแบบนี้เข้าไปถ้าไม่แก้แค้นก็ต้องอยู่ห่างๆ ไม่เข้าใกล้แล้ว )
ส่วนพระเอกก็ค่อยมายอมรับว่านายเอกเป็นคนจิตใจดีแบบนี้จริงๆ ก็ตอนที่ตัวเองเกือบตาย
จากที่เคยแยกคนเป็น 2 ประเภทคือ มดกับคู่ต่อสู้ ก็เริ่มละนายเอกไว้ในฐานะอื่น..อิอิ
เจอคนที่ดีงามขนาดนี้แล้วจะปล่อยให้หลุดมือไปได้ยังไง
ก็ต้องทำให้คนเขายอมรับและอยู่ข้างกายตัวเองตลอดไปเท่านั้นแหละ ตามนิสัยพี่แก55
แต่ก็ยอมรับนะว่าพระเอกเนี่ยแม้จะหลงตัวเอง+ปากเสีย ชอบพูดจาดูถูกเหยียดหยามคนอื่น
และหยิ่งยะโสเอามากๆ แต่ทั้งหมดทั้งมวลคือพี่แกเก่งจริง เจ๋งจริงอะ
เพราะฉะนั้นถึงจะกร่างน่าหมั่นไส้ยังไงก็เลยไม่มีใครกล้าทำอะไร
ขนาดฮ่องเต้ยังต้องยอมลงให้สามส่วน แล้วพี่แกก็ไม่ได้เก่งเฉพาะเรื่องวรยุทธ์นะ
เพราะในด้านสติปัญญาการวางแผนก็ยังฉลาดไม่ธรรมดาด้วย
คนอื่นมองก้าวสองก้าว แต่พระเอกนี่มองข้ามช็อตไปหลายก้าวแล้วจ้า
เรื่องการเมืองการแย่งชิงบัลลังก์ ฮ่องเต้องค์ไหน? แคว้นไหน? จะอยู่ยาวอยู่สั้นพี่แกมองออกหมด
เพราะฉะนั้นถึงจะกร่างน่าหมั่นไส้ยังไงก็เลยไม่มีใครกล้าทำอะไร
ขนาดฮ่องเต้ยังต้องยอมลงให้สามส่วน แล้วพี่แกก็ไม่ได้เก่งเฉพาะเรื่องวรยุทธ์นะ
เพราะในด้านสติปัญญาการวางแผนก็ยังฉลาดไม่ธรรมดาด้วย
คนอื่นมองก้าวสองก้าว แต่พระเอกนี่มองข้ามช็อตไปหลายก้าวแล้วจ้า
เรื่องการเมืองการแย่งชิงบัลลังก์ ฮ่องเต้องค์ไหน? แคว้นไหน? จะอยู่ยาวอยู่สั้นพี่แกมองออกหมด
เป็นแนวกำลังภายใน+ยุทธภพผสมการเมืองในราชสำนัก
มีฝั่งพรรคมาร ฝั่งสำนักเต๋า หรูและก็พุทธ
ซึ่งในตอนนั้นเป็นยุคที่เต๋า พุทธ หรูกำลังตกต่ำถดถอยลง ราชสำนักกีดกันไม่ได้รับความสำคัญ
ส่วนพรรคมารของพระเอกกำลังได้รับความสำคัญ เพราะหนุนฮ่องเต้องค์ปัจจุบันอยู่
ซึ่งแน่นอนว่าสำนักใหญ่อื่นๆ ย่อมไม่มีทางอยู่เฉย ต่างก็มีแผนการในใจ (เว้นนายเอก)
เพราะไม่ว่าใครก็อยากให้สำนักของตนกลับมาผงาดเจริญรุ่งเรืองขึ้นอีกครั้งทั้งนั้น
แต่การจะเป็นแบบนั้นได้มันก็ต้องได้รับการสนับสนุนยินยอมจากราชสำนักด้วยไง
มันเลยเป็นเรื่องขึ้นมา เพราะบางสำนักก็ไปดึงมือคนนอกเข้ามาช่วย
เรื่องมันเลยอีรุงตุงนังลุกลามกันไปใหญ่ เพราะสนแต่จะให้พรรคให้สำนักตัวเองกลับมารุ่งเรือง
แต่ชาวบ้านธรรมดาตาดำๆ ที่ไม่มีวรยุทธ์และต้องหาเช้ากินค่ำ จะได้รับผลกระทบยังไงฉันไม่แคร์
ซึ่งเรื่องนี้แหละเป็นเหตุผลที่ทำให้นายเอกกลับไปช่วยพระเอก และยอมยืนอยู่ฝั่งเดียวกับเจ้าราชันมารจอมโหดนี่ โดยไม่หวั่นแม้จะถูกคนประนามหรือเข้าใจผิดก็ตาม
ปล. พระเอกเริ่มมีใจประมาณเล่ม 3 ส่วนนายเอกน่าจะกลางๆ เล่ม 4 เลยมั้ง 55 (ใสๆ เลยรู้สึกตัวช้า)
ก็สมน้ำหน้าพระเอกล่ะนะ ที่ตอนหลังพอชอบเขาแล้วมาทำดีกับเขา แต่เขาก็ไม่เชื่อ
ก็ทำกับเขาไว้เยอะ ก็ต้องโดนระแวงแบบนี้แหละเป็นธรรมดา
แต่พระเอกมันเจ้าเล่ห์หน้าไม่อาย สุดท้ายก็หาวิธีทำให้นายเอกยอมรับและจำนนจนได้55
มีฝั่งพรรคมาร ฝั่งสำนักเต๋า หรูและก็พุทธ
ซึ่งในตอนนั้นเป็นยุคที่เต๋า พุทธ หรูกำลังตกต่ำถดถอยลง ราชสำนักกีดกันไม่ได้รับความสำคัญ
ส่วนพรรคมารของพระเอกกำลังได้รับความสำคัญ เพราะหนุนฮ่องเต้องค์ปัจจุบันอยู่
ซึ่งแน่นอนว่าสำนักใหญ่อื่นๆ ย่อมไม่มีทางอยู่เฉย ต่างก็มีแผนการในใจ (เว้นนายเอก)
เพราะไม่ว่าใครก็อยากให้สำนักของตนกลับมาผงาดเจริญรุ่งเรืองขึ้นอีกครั้งทั้งนั้น
แต่การจะเป็นแบบนั้นได้มันก็ต้องได้รับการสนับสนุนยินยอมจากราชสำนักด้วยไง
มันเลยเป็นเรื่องขึ้นมา เพราะบางสำนักก็ไปดึงมือคนนอกเข้ามาช่วย
เรื่องมันเลยอีรุงตุงนังลุกลามกันไปใหญ่ เพราะสนแต่จะให้พรรคให้สำนักตัวเองกลับมารุ่งเรือง
แต่ชาวบ้านธรรมดาตาดำๆ ที่ไม่มีวรยุทธ์และต้องหาเช้ากินค่ำ จะได้รับผลกระทบยังไงฉันไม่แคร์
ซึ่งเรื่องนี้แหละเป็นเหตุผลที่ทำให้นายเอกกลับไปช่วยพระเอก และยอมยืนอยู่ฝั่งเดียวกับเจ้าราชันมารจอมโหดนี่ โดยไม่หวั่นแม้จะถูกคนประนามหรือเข้าใจผิดก็ตาม
ปล. พระเอกเริ่มมีใจประมาณเล่ม 3 ส่วนนายเอกน่าจะกลางๆ เล่ม 4 เลยมั้ง 55 (ใสๆ เลยรู้สึกตัวช้า)
ก็สมน้ำหน้าพระเอกล่ะนะ ที่ตอนหลังพอชอบเขาแล้วมาทำดีกับเขา แต่เขาก็ไม่เชื่อ
ก็ทำกับเขาไว้เยอะ ก็ต้องโดนระแวงแบบนี้แหละเป็นธรรมดา
แต่พระเอกมันเจ้าเล่ห์หน้าไม่อาย สุดท้ายก็หาวิธีทำให้นายเอกยอมรับและจำนนจนได้55
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น