เป็นเช่นข้าสิคืองาม

เป็นเช่นข้าสิคืองาม  / ผู้แต่ง : จิ่วลู่เฟยเซียง
ผู้แปล : อาจือ
สำนักพิมพ์ อรุณ

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

หลี่หยวนหยวน องค์หญิงแห่งราชวงศ์ถังเพราะร่างกายอ่อนแอมาตั้งแต่เด็กบวกกับไม่เป็นที่โปรดปราน จึงทำให้นางถูกส่งไปแต่งงานยังแดนไกล  ขณะที่กำลังเดินทางขบวนของนางก็ถูกลอบโจมตีจนทำให้ต้องหนีตาย และพลาดพลั้งตกหน้าผาพร้อมกับหัวหน้าราชองครักษ์ที่ติดตามอยู่ข้างกายมาตั้งแต่เด็ก เยี่ยนซือเฉิง

ใครจะคิดว่าพอตกหน้าผานอกจากจะไม่ตาย ก็ยังได้ทะลุมิติมาอยู่ในสถานที่แห่งใหม่ที่แตกต่างจากราชวงศ์ถังลิบลับ พร้อมกับร่างใหม่ที่แปลกตาไม่เหมือนเดิม 

แต่ยังดีที่พวกเขาไม่ได้มาเดี่ยวเพียงคนเดียวแต่มาคู่ จึงทำให้หนทางในการปรับตัว

การใช้ชีวิตอยู่ในโลกใหม่ใบนี้ไม่ยากเย็นเท่าไรนัก  

สิบกว่าปีมานี้คนทั้งคู่ต่างอยู่เคียงข้างกันและกันในฐานะนายกับบ่าวจนเป็นเรื่องปกติธรรมดา  

ความเคยชินต่างๆ นานารวมถึงสถานะ จึงทำให้มองข้ามและไม่ได้ฉุกคิดถึงความรู้สึกที่แท้จริง...

จนกระทั่งคำว่าสถานะนาย-บ่าวหมดไป พวกเขาถึงได้ตระหนักว่าสายสัมพันธ์นี้แน่นแฟ้นขนาดไหน และการดำรงอยู่ของอีกฝ่ายนั้นก็มีค่ามากแค่ไหนในใจตน…

มาแล้วกับอีกหนึ่งผลงานของจิ่วลู่เฟยเซียงที่หลายๆ คนชื่นชอบ และมีสำนักพิมพ์นำมาแปลหลายเรื่องแล้ว  เรื่องนี้ไม่ใช่งานจิ่วลู่แนวเทพเซียนอย่างที่เราเคยได้อ่านกันบ่อยๆ 

และก็ไม่ใช่แนวคนยุคปัจจุบันทะลุมิติไปยุคโบราณด้วย 

แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องของคนโบราณ หนึ่งองค์หญิงหนึ่งองครักษ์ที่วิญญาณทะลุมิติมาอยู่ในยุคปัจจุบัน

เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่น่าอ่านน่าเก็บและไม่ทำให้เราผิดหวังจริงๆ

พระ-นางทะลุมิติมาอยู่ในร่างของนักศึกษามหาวิทยาลัย 

นางเอกมาอยู่ในร่างของเด็กเรียน สาวอ้วนตุ้ยนุ้ยนามว่า หลี่หยวนหยวน  

ส่วนพระเอกก็อยู่ในร่างของ เยี่ยนซือเฉิง หนุ่มหล่อบ้านรวย แต่นิสัยเกเรอันธพาล 

ไม่ค่อยมีใครอยากคบหา  แม้จะมาอยู่ในยุคสมัยใหม่ที่ทุกคนฐานะเท่าเทียมกัน

แต่พระเอกก็ยังคงติดตามรับใช้นางเอกเสมือนบ่าวรับใช้อยู่เช่นเดิม...

ในสายตาพระเอกมันคือเรื่องปกติธรรมดา ไม่ว่าจะโลกไหนสำหรับพี่แก นางก็คือองค์หญิงเสมอ 
แต่ในสายตาคนนอก...พระเอกนี่มันสามีแห่งชาติ นี่มันแฟนขั้นเทพชัดๆ  

มีแต่คนอิจฉาว่านางเอกทำบุญมาด้วยอะไร 

ทำไมพระเอกถึงได้หลงรักแม่สาวอ้วนจ้ำม่ำได้ถึงขนาดนี้ (ข่อยก็อิจฉานะ55+) ..

ตอนไปทัศนศึกษาต้องเดินขึ้นเขาแต่นางเอกเดินไม่ไหว พี่แกก็แบกแบบไม่แคร์น้ำหนักตัวนางเอกเลย นางเอกอยากลดน้ำหนัก พี่แกก็ไปวิ่งเป็นเพื่อนทุกเย็น  

คอยทำความสะอาดดูแลทุกอย่าง ทำกับข้าว-ล้างจาน ซักผ้า-พับผ้า 

จัดเก็บเสื้อผ้า-ชุดชั้นใน ไปรับ-ไปส่ง ..อยากได้อะไร อยากกินอะไรได้หมด 

จะอ้วน จะผอม จะทำอะไรขอแค่เธอมีความสุขก็พอ  

โอ๊ยๆ แล้วจะไม่ให้คนอื่นอิจฉาตาร้อนได้ยังไงไหว …

แล้วเมื่อพระเอกถูกคนตามจีบนางเอกถึงได้เริ่มรู้ใจตัวเอง ....

ว่านางนั้นมีพระเอกอยู่ในใจมาเนิ่นนานแล้ว 

เมล็ดพันธุ์นี้ถูกฝังอยู่ในหัวใจนางมาตั้งแต่สิบกว่าปีที่แล้ว เพียงแต่ถูกจารีตประเพณีปิดกั้น 

และเมื่อปราศจากสิ่งเหล่านั้น เมล็ดพันธุ์นี้ถึงได้เติบโตและผลิบานขึ้นมา ...

แต่ๆ ๆ ๆ พระเอกกลับยังไม่รู้ตัว ทั้งๆ ที่การกระทำชัดเจนมาก 

แต่พี่แกก็ยังยึดติดอยู่กับสถานะนาย-บ่าวไม่ยอมก้าวข้ามผ่านไปสักที

ในขณะที่อีกฝ่ายก้าวข้ามไปนานแล้ว  ...

นางเอกนี่ปรับตัวได้ดีมาก แถมยังคอยบอกพระเอกให้ปรับตัวและเลิกสนใจสถานะเดิมได้แล้ว  

แต่เนื่องจากพระเอกมีความเป็นทาสสูงมาก มีความรับผิดชอบในหน้าที่ราชองครักษ์สูง

มันเลยแก้ยากสุดๆ  นางเอกจึงต้องคอยหาทางกระตุ้นและเป็นฝ่ายรุก 

ค่อยๆ ทำให้พระเอกคุ้นชินและมองความรู้สึกของตัวเองออก 

เพราะนางตัดสินใจแล้วว่าจะจับมือคนผู้นี้เดินเคียงข้างกันไปในฐานะสามีภรรยา

ไม่ใช่ในฐานะองค์หญิงกับราชองครักษ์ผู้ภักดีของตน ...

ส่วนพระเอกจะยอมเปิดใจด้วยไหม? 

จะละทิ้งฐานะองครักษ์ไปได้หรือเปล่าก็ต้องไปติดตามกันในเล่มเองนะจ๊า 55+