ย้อนกาลสารทวสันต์ เล่ม 1

ย้อนกาลสารทวสันต์ เล่ม 1 (2 เล่มจบ)  / ผู้แต่ง : ไห่ชิงหนาเทียนเอ๋อ
ผู้แปล : พริกหอม
สำนักพิมพ์ แจ่มใส

คำโปรยหลังปก
   ‘ หลินเชียนโม่ ’ ไม่เคยคิดว่าชีวิตของเธอจะเกิดเรื่องที่ทั้งน่าอัศจรรย์และน่าเศร้าเช่นนี้
เธอได้ย้อนกาลเวลามาปรากฏตัวในยุคสมัยชุนชิวได้อย่างไรก็สุดรู้
ทั้งยังอยู่ในฐานะแรงงานหญิงที่ต่ำต้อยในเหมืองแร่ซึ่งเต็มไปด้วยฝุ่นคลี
ต้องนอนในเพิงหญ้าโกโรโกโสที่ชุกชุมไปด้วยหมัดและยุง
ต้องอยู่ท่ามกลางผู้คนซึ่งล้วนพูดภาษาที่เธอไม่คุ้นชิน
แม้สภาพความเป็นอยู่จะดีขึ้นหลังจากเธอจับพลัดจับผลูรักษาโรคระบาดได้
    ทว่าเรื่องนี้หาใช่สิ่งที่เธอปรารถนา...
ด้วยหัวใจที่เฝ้าคิดคำนึงถึงโลกที่จากมา ด้วยจิตสำนึกที่พร่ำบอกว่าเธอไม่ใช่คนของที่นี่
ความหวังหนึ่งเดียวของเธอจึงเป็นการได้เดินทางไปยังภูเขาลูกนั้น
ที่ที่เธอหวังสุดใจว่าจะมีเรื่องอัศจรรย์เกิดขึ้นอีกครั้งเพื่อพาเธอกลับ ‘ บ้าน ’
แม้ว่าเธอจะต้องกลายเป็น ‘แรงงานทาสหลบหนี’ และถูกตามล่า
หรืออาจจะต้องแลกมาด้วยการรับใช้ปรนนิบัติบุรุษผู้หนึ่งก็ตาม !

ความรู้สึกหลังอ่านจบ ( อาจมีสปอยล์ )

หลินเชียนโม่  หญิงสาวจากยุคปัจจุบันที่ทะลุมิติเข้าไปอยู่ในยุคสมัยจีนโบราณหรือยุคชุนชิว  

ซึ่งเป็นยุคที่แผ่นดินยังแบ่งเป็นก๊กเป็นเหล่ายังไม่รวมเป็นหนึ่ง  
เป็นยุคสมัยที่เต็มไปด้วยชนเผ่าต่างๆ มากมาย และต่างก็มีภาษาพูดเป็นของตัวเอง  

พอมาอยู่ได้ไม่ทันไรก็ดันถูกจับไปเป็นทาสให้ทำงานอยู่ที่เหมืองแร่ซะแล้ว ภาษาก็พูดไม่ค่อยได้ 
ใครพูดอะไรมาก็ฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง แถมยังต้องไปเป็นทาสอีกช่างน่าสงสารจริงๆ  

น้ำก็ไม่ได้อาบ ข้าวปลาก็ไม่ค่อยได้กิน แถมยังต้องตื่นแต่เช้าลุกขึ้นมาทำงานทุกวันอีกด้วย  
ค่าแรงก็ไม่มี อิสรภาพนี่ยิ่งไม่ต้องพูดถึง  
แต่โชคดีที่นางเอกบังเอิญรักษาโรคระบาดในตอนนั้นได้พอดี 
ชีวิตความเป็นอยู่ก็เลยเริ่มดีขึ้นมาหน่อย... อิอิอิ

ไม่ช้าด้วยความสามารถบวกกับความงามของนางก็ไปเตะตาพระเอกหรือ ฉู่หวัง  
ซึ่งเป็นอ๋องผู้ครองแคว้นเข้า  ตอนแรกเขาแค่สนใจในความสามารถของนางเฉยๆ
แต่พอได้อยู่ด้วยกันนานวันเข้า จากความสนใจก็เริ่มเปลี่ยนเป็นความชอบ 
...เขาจึงให้นางมาทำงานอยู่ใกล้ๆ แต่นางก็ดันอยากลำบากไปทำงานอยู่ข้างนอกไกลๆ  
เขาขัดเคืองและไม่พอใจ แต่สุดท้ายก็ต้องยอม  

หลังจากนั้นเขาก็คอยกระเซ้าเย้าแหย่ให้นางเขินอาย และค่อยๆ รุกเข้าไปทีละนิดๆ

 ... เขามั่นใจว่า..ไม่ว่ายังไงนางก็ต้องชอบเขาแน่นอน โฮะๆ ๆ ๆ

แต่น่าเสียดายที่จนแล้วจนรอด นางเอกก็ยังเอาแต่ปฏิเสธและถอยห่าง55+  

กระทั่งพยายามหาหนทางที่จะมีชีวิตอยู่ด้วยลำแข้งของตัวเอง
โดยไม่พึ่งพาพระเอกหรือพึ่งให้น้อยที่สุด 
ซึ่งถือเป็นเรื่องที่ยากมากสำหรับยุคโบราณที่ผู้ชายเป็นใหญ่ในสังคม  
แต่ดีที่ตัวนางเอกนั้นมีทักษะความรู้จากยุคปัจจุบันติดตัวมาด้วย  ก็เลยได้ออกมาทำในสิงที่ชอบ  
ไม่ต้องเกาะอยู่กับพระเอกอีกต่อไปแล้ว 55+  ( แต่ถ้าพูดจริงๆ สุดท้ายก็ขึ้นอยู่กับพระเอกอยู่ดีแหละ 
ถ้าพระเอกไม่อนุญาตไม่ยินยอม นางจะได้ทำหรือ …แค่พระเอกพูดออกมาคำเดียวว่า “ไม่” 
ทุกอย่างก็จบ 55+ )

จริงๆ พระเอกก็ดีนะ  พอชอบแล้วก็ทุ่มเทคอยดูแลเอาใจใส่เลยแหละ  
แต่ต่อให้ดีแค่ไหน สุดท้ายนางเอกแต่งไปก็เป็นได้แค่อนุอยู่ดี    

ซึ่งนางเอกก็เข้าใจเพราะนี่มันเป็นเรื่องปกติธรรมดาของยุคสมัยโบราณอยู่แล้ว  
แถมพระเอกก็เป็นถึงอ๋องผู้ครองแคว้นด้วย (ไม่ต่างอะไรกับฮ่องเต้) 
ก็ยิ่งไม่แปลกหากจะมีเมียหลายคน  ซึ่งนางก็รู้ดี จึงไม่เคยไปโกรธเคืองหรือหึงหวงอะไร  
ขนาดมีสนมนางในมาพูดจะกระแนะกระแหนใส่ก็ยังเฉยๆ เลย  
เป็นพระเอกซะอีกที่ร้อนใจจนต้องรีบมาอธิบาย  ขนาดถูกนางเอกบอกปัดไปตั้งหลายทีแล้ว
ก็ยังไม่ยอมแพ้  ยังมีความพยายามที่จะให้เขามาเป็นสนมนางในของตัวเองให้ได้  

จนสุดท้ายเจอคำถามหมัดเด็ดของนางเอกเข้าไป พี่แกถึงได้กระจ่างและยอมวางมือ ...

- นางเอกเรื่องนี้ย้อนเวลามาทั้งตัวเลยนะคะ ไม่ได้มาแต่วิญญาณแล้วไปสิงร่างคนอื่น  

นางมาทั้งร่างเดิม ชุดเดิม แม้แต่เป้สะพายหลังก็ยังมาด้วย 55+  .. 

ใครว่าย้อนเวลาเป็นเรื่องง่ายมาเจอนางเอกเรื่องนี้สิ 55+   ตอนแรกๆ นี่สะบักสะบอมสุดๆ  

โผล่มาเป็นสาวใช้ยังดีซะกว่า  นี่อะไรดันโผล่มาเป็นทาสใช้แรงงาน  ...เง้อ