ผู้แต่ง : ฉางโกวลั่วเยวี่ย
ผู้แปล : อวี้
สำนักพิมพ์ แจ่มใส
ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)
ชาติก่อน เจียงชิงหว่าน เป็นบุตรสาวพ่อค้าที่ร่ำรวยเป็นอันดับหนึ่งของเมือง มีชีวิตอยู่บนกองเงินกองทอง
แต่นางกลับไปหลงรัก ชุยจี้หลิง บัณฑิตหนุ่มยากจน ที่มีรูปโฉมหล่อเหลา
ท่าทางสันโดษหยิ่งทะนง แต่กลับสอบจิ้นซื่อไม่ผ่านสักที
เพื่อให้ได้แต่งงานกับเขา
นางจึงทำเรื่องผิดประเพณีจนทำให้ถูกบิดาตัดขาด
ทำให้แม่สามีรังเกียจและดูถูก
ประกอบกับที่เป็นบุตรสาวพ่อค้า แม่สามีจึงยิ่งไม่ชอบและมักจะหาเรื่องมาต่อว่ารังแกนางลับหลังอยู่เสมอๆ...
ชีวิตแต่งงานของนางเอกจึงหวานอมขมกลืน ไม่ได้สุขสบาย
ทั้งยังไม่เป็นที่ต้อนรับของแม่และน้องสาวสามีอีกด้วย แต่นางก็ไม่เคยปริปากใดๆ เพียงแค่ก้มหน้าน้อมรับคำต่อว่าและแอบร้องไห้เงียบๆ อยู่คนเดียวเท่านั้น ซึ่งทั้งหมดทั้งมวลก็เพื่อให้สามีสบายใจ
ทว่า 3 ปีผ่านไปนางกลับได้รู้ว่าสามีและเพื่อนสนิทของตนมีใจให้กัน
ทั้งยังตั้งครรภ์ลูกของเขาเรียบร้อย แต่คาดไม่ถึงว่าสุดท้ายเขาจะกล้าถึงขนาดส่งนางไปเป็นสตรีบรรณาการให้แก่ฮ่องเต้ชราที่อยู่ในวัง...ทำให้นางได้รับความทุกข์ทรมาน
ทุกข์กายทุกข์ใจต่างๆ นานา จนตัดสินใจกระโดดน้ำฆ่าตัวตายในวันที่เขายกทัพมาบุกวัง
นางเอกตายแล้วกลับมาเกิดใหม่ในร่างของบุตรสาวสายตรงของหย่งชางป๋อที่อยู่ในวัย
14 ปี และมีชื่อแซ่เดียวกันกับตัวเองในชาติที่แล้ว...
เมื่อได้โอกาสใหม่ คราวนี้นางจึงตั้งใจว่าจะไม่เดินซ้ำรอยเดิมอีก จะมีชีวิตที่สงบสุขและปลอดภัย จะเชื่อฟังคำพูดของผู้ใหญ่ไม่ดื้อรั้นเอาแต่ใจ จะไม่มีทางทำเรื่องอย่างหนีตามผู้ชายเหมือนในชาติที่แล้ว และจะอยู่ให้ห่างจากพระเอกหรือคนที่เคยทำไม่ดีกับนางในชาติก่อน ไม่ขอข้องแวะเกี่ยวข้องใดๆ กันอีก.... แต่เหมือนโชคชะตาจะเป็นใจหรือเล่นตลก(หว่า)
ถึงได้ทำให้ตระกูลของเขากับนาง มีความสนิทสนมกันมาตั้งแต่รุ่นปู่ และทำให้ทั้งสองคนต้องกลายมาเป็นอา-หลาน(นอกไส้)กัน
เมื่อนางเอกกลับมาเกิดใหม่เวลาก็ผ่านเลยไปถึง 6 ปีแล้ว
แม้จะมาอยู่ในร่างของเด็กสาวซึ่งเป็นบุตรของภรรยาเอก แต่ตัวเข้าของร่างนี้กลับไม่ได้เป็นที่ชื่นชอบของพ่อและย่าเลย นางเอกจึงต้องปรับปรุงตัวใหม่รีบทำแต้ม เพื่อให้ย่ากับพ่อที่มีอำนาจสูงสุดในจวน รักและเอ็นดูตนกับแม่โดยเร็ว เพราะในจวนยังมีอนุที่พ่อโปรดปรานมากอยู่อีกหนึ่งคน
ที่ฉลาดเจ้าเล่ห์
ชอบแสร้งทำตัวอ่อนโยนน่าสงสาร
แต่ข้างในกลับเต็มไปด้วยอุบายชั่วร้ายสารพัด พอเห็นว่านางเอกกับย่าไม่โง่ จะต้องกลายเป็นภัยคุกคามของตนในอนาคต ก็เริ่มวางแผนคิดร้ายหมายกำจัดทั้งสองคนทิ้ง...หึหึ
ส่วนพระเอกพอเมียหายก็ทิ้งพู่กันไปเข้ากองทัพ
เพราะสายบุ๋นใช้เวลาเลื่อนขั้นนาน
แต่สายบู๊ขอแค่มีผลงานทางทหารโดดเด่น ตำแหน่งก็ขึ้นพรวดๆ
พอเข้าร่วมกองทัพก็ไม่เคยรบแพ้ เด็ดขาดเยือกเย็น รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง
ทั้งยังสามารถโค่นล้มฮ่องเต้โฉด แล้วทำให้อ๋องที่ตนเคยรับใช้กลายมาเป็นฮ่องเต้ได้
จนสุดท้ายก็ได้บรรดาศักดิ์จิ้งหนิงโหวมาครอง ดำรงตำแหน่งเป็นผู้บัญชาการมณฑลทหาร
อยู่เหนือคนนับหมื่นแต่อยู่ใต้คนผู้เดียว
เรื่องนี้พระ-นางมีปฏิสัมพันธ์กันน้อยมาก คือพระเอกก็ออกมาเรื่อยๆ แหละเพียงแต่ก็จะอยู่ในส่วนของพี่แก
ไม่ได้มาข้องแวะอะไรกับนางเอก แม้จะรู้สึกว่านางเอกแอบคล้ายๆ เมียตน
ชื่อแซ่เดียวกัน กิริยาท่าทางบางอย่างก็เหมือนกัน แถมยังชอบเรื่องต้นไม้ใบหญ้าเหมือนกันอีกด้วย
แต่ก็ไม่คิดว่าจะใช่คนเดียวกันอยู่ดี เพราะหน้าไม่เหมือน อายุก็ไม่ใช่
ให้คนไปสืบประวัติมาก็ไม่เห็นมีอะไรผิดปกติ
...ต่อให้จะคล้ายกันยังไงแต่ถ้าไม่ใช่ พี่ก็ไม่สน
เวลาเจอกันก็วางตัวเย็นชาห่างเหินตามสไตล์ เพราะพี่จะอ่อนโยนกับเมียแค่คนเดียว
ส่วนนางเอกก็เช่นกัน ยังมีความรู้สึกโกรธแค้นอยู่ เวลาเจอพระเอกก็จะเย็นชา พยายามหลีกเลี่ยงไม่มอง
พระเอกนั้นตามหาเมียผิดที่มาตลอด มารู้ก็ตอนที่เจอคู่หมั้นเก่าเมีย พอรู้ว่าเขาไม่ได้อยู่ด้วยกันก็เริ่มกลัว เพราะไม่รู้ว่าเมียไปอยู่ไหน แถมตอนนั้นบ้านเมืองก็วุ่นวาย เมียเป็นแค่หญิงสาวอ่อนแอเดินทางไกลขนาดนั้นจะรอดรึ เริ่มใจคอไม่ดี กระอักเลือดไป 1 รอบ..
จนไปควานหาตัวคนที่เคยคุ้มกันรถม้าสตรีบรรณาการเจอ พี่ถึงเริ่มคลำทางถูกจนได้รู้ความจริงที่ตามหามาตลอด
9 ปี
แล้วก็กระอักเลือด กระอักๆ..กระอักบ่อยซะจนเกรงว่าพระเอกจะตายก่อนที่จะได้รู้ความจริงแล้ว 55...
พอรู้ว่าเมียตาย พี่ก็หมดอาลัยตายอยาก แต่ก็ต้องอยู่ต่อก่อนเพื่อไล่เช็คบิลคนที่เกี่ยวข้องทั้งหมด แถมพี่ยังทรมานตัวเองไม่ยอมรักษาโรคเก่า ปล่อยให้พิษมันกำเริบจนทรุดลงๆ
ส่วนทางฮ่องเต้ก็ไม่รู้ว่าพระเอกไม่สนใจเรื่องบ้านเมืองแว้ว ซึ่งจริงๆ ก็ไม่ได้สนใจมาตั้งแต่แรก ที่ทำไปทั้งหมดก็เพื่ออยากให้เมียเห็นแล้วกลับมาเฉยๆ แต่คนอื่นไม่รู้ จึงระแวงกลัวว่าพระเอกจะก่อกบฏยึดบัลลังก์อยู่ตลอด
พอแน่ใจว่านี่เมียเรา ทว่านางเอกกลับไม่ยอมรับว่าตัวเองคือเมียพี่ ยังไม่เชื่อเท่าไรด้วยว่าพระเอกไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องในอดีตเลย จนพระเอกต้องพาไปพบตัวร้ายที่ทำถึงได้เชื่อ
แต่ก็ยังไม่ยอมกลับมาอยู่ด้วยอยู่ดี ขอให้ต่างคนต่างอยู่แล้วเริ่มต้นชีวิตใหม่
แต่พระเอกไม่ยอมม จะชาตินี้ชาติหน้าหรือชาติไหนๆ เจ้าก็ต้องเป็นเมียข้าเท่านั้น
สุดท้ายก็ไปบีบให้ไทเฮายกเลิกการหมั้นหมายของนางเอกกับพระรอง
และให้พระราชทานสมรสให้ตนกับนางเอกแทน แลกกับการที่ตนจะไปรับตำแหน่งที่ชายแดนไม่กลับเมืองหลวงอีกเลยชั่วชีวิต...
สุดท้ายนางเอกก็ต้องยอม เพราะพระเอกมัดมือชกขอพระราชทานสมรสแล้วอะ 55
บวกกับลึกๆ ก็ยังตัดไม่ขาด
ยังรักพระเอกอยู่เหมือนกัน ส่วนพระรองก็ยอมถอยให้เพราะนางเอกเล่าความจริงให้ฟังว่าตนเป็นใคร...จบแฮปปี้
มหากาพย์ความเข้าใจผิด และการตามหาเมียของพระเอก 55
จะเล่ายังไงไม่ให้สปอยล์...มันต้องสปอยล์อะ..เริ่ม!
ตอนแรกที่อ่านคำโปรยเรื่องนี้ก็คิดอยู่ว่าต้องมีซัมติงอะไรแน่ๆ แล้วก็ใช่จริงๆ ด้วย
คนที่ทำก็ร้ายจริงๆ เล่นใหญ่มาก คลั่งรักอยากได้พระเอกมากก เป็นคนกุเรื่องวางแผนทุกอย่างตั้งแต่เรื่องท้อง เรื่องวางยาจับนางเอกส่งเข้าวัง ไปจนถึงปลอมลายมือนางเอกแล้วเขียนหนังสือหย่าส่งให้พระเอกด้วย พระเอกก็เชื่อเพราะลายมือเหมือนของเมียเปี๊ยบ
บวกกับคำพูดในจดหมายก็เป็นคำที่พระ-นางรู้กันแค่ 2 คน (ไม่รู้ว่านางเอกเอาไปเล่าให้เพื่อนสนิทฟังด้วย) แถมที่ผ่านมาลึกๆ พระเอกก็ไม่ได้มีความมั่นใจในตัวเองเลย
กลัวอยู่ตลอดว่านางเอกจะทิ้งและกลับไปหาคู่หมั้นเก่า พอเห็นในจดหมายนั้นเขียนว่าจะกลับไปหาคู่หมั้นเก่า ก็เลยปักใจเชื่อไม่ได้ไตร่ตรองทบทวนดีๆ
ส่วนนางเอกก็ไม่ได้เชื่อใจในตัวพระเอกมากพอเช่นกัน ด้วยความที่อายุยังน้อย ไม่ค่อยฉลาด หูเบา ชอบเอาอารมณ์เป็นที่ตั้ง มองคนไม่ออก(ในชาติก่อน) ก็เลยเชื่อหมดใจว่าพระเอกกับเพื่อนมีอะไรกันจริงๆ คิดว่าพระเอกเป็นคนทำทุกอย่างและก็โกรธแค้นเรื่อยมาจนถึงชาตินี้ ....กว่าจะรู้ความจริงว่าใครอยู่เบื้องหลังเรื่องราวทุกอย่างก็เล่ม 3
ทั้งที่ความจริงก็มีแบบเอ๊ะๆ คิดว่าหรือตนจะเข้าใจผิด หรือพระเอกจะไม่ได้ทำ แต่อีกใจหนึ่งก็ไม่เชื่อว่าจะมีใครกล้าสร้างเรื่องและทำได้ถึงขนาดนี้ ...สรุปโดนหลอกกันหมด
เพราะเงินส่วนใหญ่อยู่ที่แม่ แต่เวลามีของดีๆ อะไรก็จะให้แม่ก่อน คือเป็นลูกกตัญญูมาก
เพียงแค่หวังว่าแม่จะดีกับคนที่ตนรักบ้าง ดังนั้นพอรู้ว่าลับหลังแม่+น้องรังแกเมียตัวเองยังไง พระเอกจากเดิมที่เย็นชาอยู่แล้ว ก็เลยยิ่งเย็นชามากกว่าเดิม กู่ไม่กลับแล้ว )
- ส่วนย่ากับพ่อในชาติใหม่ของนางเอก ก็สนแต่ชื่อเสียงและเกียรติยศของวงศ์ตระกูล
ที่โปรดปรานนางเอกก็เพราะเห็นว่าเชื่อฟังรู้ความ
ต่อไปจะต้องทำประโยชน์และเกื้อหนุนตระกูลได้แน่ๆ เลยดีด้วย แต่พอรู้ว่าหลังจากนางเอกแต่งงานต้องตามพระเอกไปอยู่ที่ชายแดน ย่ากับพ่อก็เซ็ง รู้สึกว่าเลี้ยงมาเสียข้าวสุก ไม่มีความห่วงใยใดๆ ทั้งสิ้น
หมดประโยชน์แล้ว มีแต่แม่เท่านั้นที่รักและเป็นห่วงนางเอกจากใจจริง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น