จันทรามายารัก 2 เล่มจบ
ผู้แต่ง : 十世 (Shi Shi)
ผู้แปล : ซินเซีย
สำนักพิมพ์ Meedee
ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)
นายเอก เหยียนเฟยหลี เป็นเด็กกำพร้า ได้ขอทานคนหนึ่งเก็บไปเลี้ยงดู พอขอทานตายก็จับพลัดจับผลูถูกกองทัพกบฏนำไปเลี้ยงและกลายเป็นศิษย์ของหัวหน้ากองทัพกบฏ นายเอกจึงได้สืบทอดวิชาความรู้และรับช่วงต่อของอาจารย์ที่จากไป หลังจากนั้นก็ได้เจอกับ เป่ยถังอ้าว หรือพระเอกในวัยสิบสี่และกลายเป็นขุนพลข้างกายติดตาม อีกฝ่ายที่เป็นเจ้าสำนักอุดรและมีบรรดาศักดิ์เป็นเป่ยถังอ๋องมาจนถึงปัจจุบัน
ความสัมพันธ์ของทั้งคู่อยู่ในฐานะเจ้านายกับลูกน้องมาตลอดเกือบ 8 ปี แม้นายเอกจะชอบพระเอกตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอหน้า แต่ก็ไม่เคยคิดอะไรเกินเลย เพราะสำหรับนายเอก
พระเอกก็เหมือนกับดวงจันทร์บนท้องฟ้าที่ทำได้เพียงแค่มองแต่มิอาจแตะต้อง แต่วันหนึ่งในขณะที่ทั้งคู่ออกไปทำภารกิจด้วยกัน พระเอกก็พลาดถูกคนวางยาพิษที่รุนแรง และวิธีแก้ก็มีแค่ทางเดียวคือต้องปลดปล่อยโดยการร่วมรักเท่านั้น
...แล้วทั้งป่าตอนนั้นก็มีกันอยู่แค่สองคน
หวยจะไปออกที่ใครล่ะถ้าไม่ใช่นายเอก แม้นายเอกจะยินยอม แต่พอพระเอกฟื้นสติคืนมาแล้วนึกถึงเรื่องที่ทำลงไปก็ไม่แฮปปี้อย่างแรง เพราะพี่แกชอบผู้หญิงไม่ได้ชอบผู้ชาย แถมอีกฝ่ายก็ยังเป็นลูกน้องคนสนิทของตัวเอง เลยแบบกลืนไม่เข้าคายไม่ออกสุดๆ ซึ่งนายเอกก็เข้าใจดี ทั้งคู่จึงไม่เอ่ยถึงเรื่องนี้ทำเหมือนไม่เคยเกิดขึ้น และกะปล่อยให้เงียบหายตามวันเวลาไปเอง
ต่อมาพระเอกก็หาเรื่องไปทำภารกิจที่อื่นแล้วทิ้งนายเอกเอาไว้ที่สำนัก (ทั้งๆ ที่ปกติไปไหนก็จะให้นายเอกไปด้วยตลอด) และในตอนขากลับพี่แกก็พาคู่หมั้นคนงามที่เป็นคุณหนูสูงศักดิ์กลับมาเปิดตัวด้วย คือพระเอกก็คิดว่าแบบนี้แหละถูกต้องแล้ว
ตัวเองเป็นเชื้อพระวงศ์มีศักดิ์ฐานะ ยังไงก็ต้องแต่งงานมีหน้ามีตา
เรื่องในวันนั้นก็ลืมๆ มันไปเถอะ ผู้ชายกับผู้ชายจะรักกันได้ยังไง ทว่าสุดท้ายทุกอย่างก็ไม่เป็นไปตามที่คิด เมื่อนายเอกดันตั้งท้องได้และคลอดเด็กออกมา...หึหึ
ใช่แล้วจ้าเรื่องนี้เป็นแนวท้องได้
นายเอกมีเชื้อสายของเผ่ามายา ซึ่งเป็นชนเผ่าที่ไม่ว่าชายหรือหญิงก็สามารถตั้งครรภ์ได้ทั้งนั้น แต่นายเอกไม่เคยรู้มาก่อน เพิ่งมารู้ตอนตัวเองตั้งท้องนี่แหละ พอนายเอกมีลูกทีนี้เรื่องเลยยาว
จากที่คิดว่าจะจบเลยจบไม่ได้ เพราะลูกของนายเอกนั้นมีปานเฉพาะตัวของตระกูลพระเอกติดตัวมาแต่กำเนิด เป็นสัญลักษณ์ว่าเขาคือบุตรชายคนโตของตระกูลเป่ยถัง และเป็นคนเดียวที่เหมาะแก่การสืบทอดวิชาลับของตระกูล...สรุปแค่เห็นปาน ใครก็ต้องรู้ว่าเด็กคนนี้คือลูกคนโตของพระเอก
ปิดไม่ได้แน่นอนนน 55
พระเอกเป็นอ๋องเป็นเชื้อพระวงศ์
นิสัยก็จะหยิ่งๆ เย็นชา เติบโตมาในกรอบที่เคร่งครัดตามแบบชนชั้นสูง เห็นผู้หญิงเป็นแค่คนผลิตทายาทไม่มีเรื่องความรู้สึก ตอนที่แต่งงานกับคู่หมั้นก็เพียงเห็นว่าคนนี้ฐานะหน้าตาและนิสัยเหมาะสมคู่ควรกับตัวเอง เหมาะแก่การเป็นชายาอ๋อง แล้วก็มีเรื่องผลประโยชน์ตามสเต็ป แต่ผู้หญิงอะเนาะ ก็ต้องคาดหวังว่าสักวันจะได้ความรักจากสามีบ้างแหละ
แต่ตอนที่พระเอกแต่งงานก็ยังไม่ค่อยรู้ใจตัวเอง ยังไม่แน่ใจว่าจริงๆ รู้สึกยังไงกับนายเอก มารู้จริงๆ ว่ารักก็ตอนที่นายเอกไปรบแล้วได้รับบาดเจ็บ แล้วพี่แกก็ทิ้งเมียที่เพิ่งแต่งได้ไม่นานบึ่งไปหานายเอกเลยจ้า
ไปดูแลแล้วบอกให้รักษาตัวดีๆ เดี๋ยวกลับไปจะให้เจอลูก คือตอนนายเอกคลอดลูกได้ 2-3 วัน อิพี่ก็อุ้มลูกไปอยู่ที่อื่นไม่บอกว่าไปไหน นายเอกอ้อนวอนขอร้องยังไงก็ไม่บอก แต่ต่อมานายเอกก็โอเคยอม คิดว่าพระเอกทำถูก คิดได้รอบคอบแล้ว ยังไงตัวเองก็เป็นผู้ชาย ไม่มีสัญชาตญาณความเป็นแม่คงเลี้ยงลูกไม่ได้หรอก...จากนั้นนายเอกก็เริ่มตีตัวออกห่างแล้วขอไปรบ
แล้วเมียพระเอกก็ท้อง อิพี่ก็กลับไปดูแลเมีย ส่วนนายเอกอยู่อีกเรือนพอเห็นก็ปวดใจแต่ทำไรไม่ได้ ตัวเองไม่มีสิทธิ์ ไม่มีทางเป็นสามีภรรยากับพระเอกได้ แต่ก็ตัดความรู้สึกไม่ขาด...เหอๆ แล้วพระเอกก็บอกว่าจะเอาลูกของนายเอกเข้าตระกูลเป็นบุตรคนโตให้เมียตัวเองเลี้ยงนะ นายเอกก็อึ้งๆ ไม่ค่อยโอแต่สุดท้ายก็ยอม
คือบางทีก็เซ็งนะรู้สึกว่านายเอกไม่สู้เพื่อลูกบ้างเลย ขัดขืนได้แป๊บๆ ก็โอเคตกลงแล้ว มีแต่ความรู้สึกผิด แต่ไม่คิดจะทำหรือเปลี่ยนแปลงอะไรเลย เป็นถึงแม่ทัพใหญ่เคยเป็นถึงผู้นำกองทัพกบฏ แต่พอมาเจอเรื่องแบบนี้กลับจัดการอะไรไม่ได้เลย ยิ่งพอคลอดลูกร่างกายก็อ่อนแอลง แล้วหลังๆ ก็ได้รับบาดเจ็บถูกวางยาพิษอีก ก็ยิ่งด๋อยลงเรื่อยๆ
อ่านจบแล้ว... แบบความรู้สึกส่วนตัวนะเราว่าพระเอกเรื่องนี้เห็นแก่ตัวมากกกอะ แต่พอเขียนในมุมพระ-นายมันเลยดูสมเหตุสมผล มีเหตุผลมารองรับการกระทำตลอด อย่างเรื่องเมีย คือตอนแรกเมียพี่แกก็ดีนะ
ธรรมดายังไม่มีอะไร แต่พอได้รู้ความจริงว่าสามีตัวเองแอบมีลูกแล้วหนึ่งคน
และมีคนอื่นอยู่ในใจในขณะที่ตัวเองกำลังอุ้มท้องได้ 8 เดือน
แล้วยังมาบอกให้เมียรับเด็กคนนี้ไปดูแลให้อยู่ในนามบุตรของตัวเองอีก เป็นใครจะไม่ช็อก?? เมียก็เหมือนฟ้าถล่มสิ ลูกในท้องที่กำลังจะคลอดไม่ได้เป็นลูกคนแรก ไม่ได้สืบทอดบรรดาศักดิ์ของสามียังไม่พอ นี่ยังต้องมาเลี้ยงลูกให้คนอื่นอีกเหรอ สุดท้ายเมียสะเทือนใจคลอดก่อนกำหนด ลูกก็ไม่แข็งแรงอายุไม่ยืนอีก...เฮ้ออ แต่ๆ อิพระเอกยังไม่สำนึก
ยังไปเอาลูกใครไม่รู้มาให้เมียเลี้ยงอีก บอกให้เลี้ยงโดยใช้ฐานะและชื่อของลูกที่ตายไป
ให้เลี้ยงแทนลูกคนนั้นเมียจะได้ไม่เสียใจมาก ...เอาอะไรคิด(ฟะ)
แล้วสุดท้ายเมียก็เปลี่ยนไป จนเกิดเหตุการณ์ร้ายๆ ในภายหลัง แต่อ่านแล้วก็ไม่แปลกใจเลย
เดาได้อยู่แล้วว่าเดี๋ยวคงต้องเกิดอะไรสักอย่างตามมาแน่ๆ
แล้วตอนที่มีคนมาสนใจนายเอกอยากแต่งงานด้วย
อิพระเอกก็ค้านไม่ยอม แต่ตัวเองแต่งงานมีเมีย+มีลูกกับคนอื่นได้(เว้ยเฮ้ย)ไม่ผิด กับเมียก็ไม่ได้หย่าเพราะถือว่าเป็นภรรยาที่ร่วมผูกผม แต่ก็หมางเมินกันไปหลังลูกตาย กับนายเอกก็ไม่ปล่อย
เขาหนีไปแล้วก็ยังส่งคนไปเฝ้าไปตามกลับมา ยังมายุ่งมานอนด้วยกันจนมีลูกคนที่ 2-3-4 แล้วหลังๆ นายเอกสุขภาพไม่ดี ซึ่งสาเหตุก็มาจากการคลอดลูก
การแท้ง การรบ การถูกวางยาพิษ
...เป็นนายเอกเรื่องนี้ไม่อึดถึกอยู่ไม่รอดจริงๆ พระเอกเลยอยากวางมือถอนตัวออกจากวังวนอำนาจ โดยให้ลูกชายคนโตที่ตอนนั้นอายุยังไม่ถึงสิบขวบรับช่วงต่อ
...what??? แล้วตัวเองก็ปลีกไปอยู่ที่อื่นกับนายเอกเงียบๆ
พอลูกคนที่ 2-3 เกิดอายุได้ 3 ขวบ อิพี่ก็ส่งลูกกลับไปจวนอ๋องให้ลูกคนโตดูแลอบรมสั่งสอนอีกกกก บอกว่านายเอกอ่อนแอดูแลไม่ไหว ส่วนตัวเองก็ดูแลได้ไม่ดีส่งไปทางนั้นดีกว่า พร้อมมากกว่า
...โอ๊ยๆ ฉันแหละสงสารลูกชายคนโตของพวกเอ็งจริงๆ ยังไม่ถึงสิบขวบก็ต้องดูแลทั้งจวนอ๋อง
ทั้งน้องอีกสองคน คนหรือซูเปอร์แมนเนี่ย 55 ... นายเอกถึงไม่อยากแต่ก็ทำไรไม่ได้
คงเพราะถึงต่อให้เป็นคนรัก แต่ลึกๆ ในใจของนายเอกก็ยังมีความเป็นทาสที่จงรักภักดีไม่อาจขัดขืนคำสั่งเจ้านายได้ล่ะมั้ง
มันฝังลึก สุดท้ายไม่ว่าพระเอกจะว่ายังไงก็ต้องคล้อยตามอยู่ดี...เป็นศรีทนได้
ปล. เรื่องของลูกคนสุดท้าย ทิ้งท้ายได้น่าสนใจดี ไม่รู้จะมีเล่มต่อหรือปล่าว
