ทาสรักเจ้าสำราญ 2 เล่มจบ / ผู้แต่ง : Yi Yan Bu Cheng Xia
ผู้แปล : Breadknight
สำนักพิมพ์ Meedee
คำโปรยหลังปก
ในฐานะที่เป็นลูกชายคนโตของตระกูลซูผู้มีรูปโฉมเลิศล้ำเหนือผู้ใด
"ซูสุ่ย" ไม่เคยรู้ว่าอะไรที่เรียกว่า...เสียเปรียบ
จนกระทั่งเสวียนจิ่น บุตรชายของอัครเสนาบดีปรากฎตัว
เขาก็รู้สึกทันทีว่าได้เผชิญกับศัตรูที่ร้ายกาจที่สุดในชีวิต!
...ถูกล่วงเกินโดยปิดตาไว้พร้อมมัดมือสองข้างไพล่หลัง
วงศ์ตระกูลที่มีเกียรติมีชื่อเสียงถูกยึดทรัพย์
ซูสุ่ยร่วงหล่นจากเมฆาลงสู่โคลนตมภายในวันเดียว
ซ้ำร้ายยังถูกบีบบังคับให้เป็นทาสของเสวียนจิ่น
กระทั่งยังต้องเป็นอนุรับใช้ช่วยอุ่นเตียงให้เขาด้วย!
ความรู้สึกหลังอ่านจบ ( อาจมีสปอยล์ )
ตอนที่อ่านเล่มนี้เพลงจำเลยรักก็ลอยมาทันที
“ เจ็บแค้นเคืองโกรธโทษฉันใย
ฉันทำอะไรให้คุณเคืองขุ่น
ปรักปรำฉันเป็นเชลยของคุณ นี่หรือพ่อนักบุญแท้จริงคุณคือคนป่า
.... “
ซูสุ่ย บุตรชายคนเดียวของตระกูลซู ตระกูลที่มั่งคั่งร่ำรวยเป็นอันดับหนึ่งของเมืองหลวง
ซูสุ่ยเกิดมาบนกองเงินกองทองอีกทั้งยังเป็นบุตรชายเพียงคนเดียว
ที่จะสืบทอดกิจการของตระกูล จึงได้รับการประคบประหงมมาอย่างดี
และทำให้กลายเป็นคนไม่เอาไหน
นิสัยเกเร อันธพาล ไม่เห็นหัวใคร
เรียนก็ไม่ได้เรื่องแต่เรื่องกิน
เรื่องดื่ม เที่ยวหอนางโลมกลับไม่เป็นสองรองใคร
แต่แล้ววันหนึ่งซูสุ่ยก็ดันพลาดท่าถูกใครไม่รู้จับกด ในขณะที่กำลังจะแก้แค้นเอาคืน
ที่บ้านก็กลับมาเกิดเหตุร้ายที่ทำให้ทั้งตระกูลแทบล่มสลายซะก่อน
คุณชายที่เกิดมาไม่เคยรู้จักคำว่าลำบากจึงต้องตกอับ ไม่มีที่ซุกหัวนอน
และกลายมาเป็นทาสด้วยประการฉะนี้แลเอย
...
เสวียนจิ่น
บุตรชายคนเดียวของท่านอัครเสนาบดีที่อยู่ใต้คนผู้เดียวแต่อยู่เหนือคนนับหมื่น
เพราะใบหน้าที่งดงามของนายเอกจึงทำให้พระเอกเข้าใจผิดคิดว่าเขาเป็นสตรี
ตั้งแต่นั้นมาความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่จึงเปรียบเสมือนน้ำกับไฟ
...
เพราะถึงพระเอกจะรู้ว่านายเอกเป็นผู้ชายทั้งแท่งก็หาแคร์ไม่
กลับยิ่งชอบเข้าไปกระเซ้าเย้าแหย่ยั่วโมโหคนเขาอยู่เรื่อยเหมือนหมาหยอกแมว..
หลังจากที่นายเอกตกอับก็ได้รับการช่วยเหลือ (หรือเปล่า??) จากพระเอก
เพราะนอกจากพระเอกแล้วเพื่อนฝูงที่เคยห้อมล้อมก็พากันหนีหายไปหมด
( แต่หากดูจากนิสัยนายเอกแล้วก็คงไม่แปลก
) แม้จะตกต่ำกลายเป็นทาส
แต่นายเอกก็ยังคงสวย
เริด เชิด หยิ่งอยู่เหมือนเดิม ฝีปากก็ยิ่งไม่เป็นสองรองใคร ...
ส่วนพระเอกก็ไม่น้อยหน้า เธอแรงมาฉันก็แรงกลับ และหนักกว่าหลายเท่าด้วย
ประกอบกับนายเอกก็เป็นประเภทหัวแข็งปากหนัก
ไม่เคยก้มหัวยอมใครอยู่แล้ว มันก็เลยยิ่งหนักเข้าไปใหญ่เลยทีนี้
แต่ละอย่างที่โดนนี่บอกเลยว่าโหดมาก
ทั้งร่างกายและจิตใจสะบักสะบอมหวิดจะตายอยู่หลายที
จนนายเอกเข็ดขยาดหวาดกลัวไม่กล้าหืออีกเลย จากตอนแรกที่แว้ดๆ ใส่เกียร์ชนตรงๆ
แต่หลังๆ พอรู้ว่าพระเอกมันโหดจริงทำจริงก็เริ่มอ่อนลงไม่ค่อยกล้าพยศและ
คือจากที่เราเคยอ่านมา เวลาพระเอกลงโทษนายเอกส่วนใหญ่ก็จะตัดใจทำไม่ได้
หรือทำพอเป็นพิธีไม่แรงมากแค่นั้น แต่เรื่องนี้อิพี่จัดเต็มมากก
ถึงตอนท้ายๆ จะมีบอกเหตุผลอยู่แต่หนูว่าก็ยังแรงไปนะคะ
...
ไม่แปลกค่ะ ที่นายเอกจะเลือกหนีและขอยอมตายดีกว่าอยู่ข้างกายคุณพี่ ...
แต่ยังดีหน่อยที่หลังจากนั้นคุณพี่ก็ยอมเปลี่ยนจากไม้แข็งเป็นไม้อ่อน
ไม่งั้นกลับมารอบนี้คนเขาคงได้ตายจริงๆ แน่นอน ...
ปล. ถึงนายเอกจะฉลาดเจ้าเล่ห์แค่ไหนแต่ก็ยังสู้พระเอกไม่ได้อยู่ดี ( ไม่งั้นจะท้องหรือ 55 )
คุณพี่ทั้งเจ้าเล่ห์ เหลี่ยมจัด ...วางแผนอย่างแยบยลเพื่อให้นายเอกไม่หนีและยอมอยู่กับตัวเอง
แล้วนายเอกก็ไม่รู้ด้วยว่าเป็นแผนของคุณพี่ ยังนึกว่าตัวเองเป็นคนผิดด้วยซ้ำ 55+
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น