หงส์คืนจันทร์

หงส์คืนจันทร์ เล่มเดียวจบ  / ผู้แต่ง : เยวี่ยหวาส่าหรง

ผู้แปล : Heroine
สำนักพิมพ์ แจ่มใส

คำโปรยหลังปก
นางคือหงส์เหนือใครในแผ่นดิน...

แต่ชั่วข้ามคืนกลับกลายเป็นเพียงอี๋เหนียงรองของบุรุษขี้โรคผู้หนึ่ง...

เมื่อหกปีก่อน ‘เซิ่งเสวี่ย’ จำต้องละทิ้งคนรัก ละทิ้งตัวตนเดิม
แล้วสวมรอยเป็นพี่สาวคอยเลี้ยงดูยุวกษัตริย์ ให้เขาได้นั่งบนบัลลังก์มังกร
แต่ก็ยังไม่แคล้วถูกคนก่อกบฎ นางจึงนำลัญจกรหยกและตราหงส์หนีออกมา
เพื่อไม่ให้ ‘ตงเยวี่ยอ๋อง’สถาปนาตนเองเป็นฮ่องเต้ได้สมปรารถนา!

ทว่า เพียงเพราะขึ้นเกี้ยวเจ้าสาวที่หนีไปของผู้อื่น
นางก็กลายเป็นเจ้าสาวปัดเป่าเคราะห์ให้กับเจ้าบ่าวขี้โรค ‘หวาอวิ้นเฟิง’
เพียงพบกันวันแรกอาการเลือดพร่องของเขาก็กำเริบเสียแล้ว
ทั้งมารดาของเขายังสั่งให้นางห้ามเหยียบย่างออกจากเรือนไม่ต่างจากหญิงหม้าย!

ยิ่งอยู่ในคฤหาสน์สกุลหวานานวันเข้านางก็ยิ่งค้นพบความลับมากมาย
ทั้งผู้คนที่มากเล่ห์ การแก่งแย่งชิงดี การลอบทำร้าย และเส้นทางลับ
หรือว่านางยังไม่ทันได้กลับเข้าวังก็ต้องเอาชีวิตตนเองมาทิ้งไว้ที่นี่แล้วกันแน่!

ความรู้สึกหลังอ่านจบ ( อาจมีสปอยล์ )

            เซิ่งเสวี่ย นางเอกของเรื่องต้องเข้าวังและกลายมาเป็นไทเฮาตั้งแต่อายุยังน้อย
เพื่อดูแลลูกชายของพี่สาวที่ด่วนจากไป    และเมื่อตงเยวี่ยอ๋องก่อกบฏนางจึงต้องหนีออกนอกวัง
พร้อมกับนำลัญจกรหยกและตราหงส์ติดตัวมาด้วย    
แต่หนีไปหนีมาอีท่าไหนก็ไม่รู้ถึงได้กลายมาเป็นอนุของพ่อค้าขี้โรค หวาอวิ๋นเฟิง ซะได้

อ่านเรื่องนี้จบแล้วก็ต้องกลับไปอ่านคำโปรยที่เคยลงเอาไว้ใหม่อีกรอบ 
แล้วก็นึกในใจว่านี่มันเรื่องเดียวกันเปล่าว๊า 
** เรื่องราวความรัก ความแค้นของเหล่าสตรี ความเข้มข้นในรั้ววัง! *** 

อะไรคือความเข้มข้นในรั้ววัง อะไรคือความแค้นของเหล่าสตรี ไหนๆ อยู่ไหน คุณหลอกดาวววว 

( กระซิกๆ ๆ )  เหตุการณ์ในเรื่องส่วนใหญ่จะอยู่ในบ้านที่นางเอกหลงไปเป็นอนุ  
มีตอนอยู่ในวังหน่อยนึงแค่ต้นเรื่องกับตอนท้าย  ไอ้ความแค้นของเหล่าสตรีที่เราคิดว่าต้องเกี่ยวกับสนมนางในที่อยู่ในวังหลังแน่ๆ  แต่เอาจริงๆ ไม่ใช่นะฮ้าเป็นบรรดาเมียๆ ที่อยู่ในบ้านของพระเอกต่างหากฮ่ะ 

            ใครที่หวังจะได้อ่านเรื่องการแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นเรื่องราวในรั้วในวังอันนี้ไม่มีนะฮ้าๆ ๆ ๆ    

เปิดเรื่องมาปมดูใหญ่มาก  นางเอกดูเก่งดูฉลาดมากอายุแค่นี้ก็ได้รับความไว้วางใจจากฮ่องเต้
ให้ดูแลรัชทายาทน้อยแล้ว  แต่พอเข้าไปอยู่บ้านพระเอกสกิลทักษะต่างๆ ที่เคยโม้ไว้ก็ดรอปลงอย่างเห็นได้ชัด  ถ้าไม่คอยย้ำเป็นระยะๆ ว่านางเป็นถึงไทเฮาก็เกือบลืมไปแล้วนะเนี่ย  
ส่วนไอเรื่องที่ต้องเอาตราหงส์หรือลัญจกรหยกไปขอความช่วยเหลือ 
เพื่อกลับมาปราบกบฏนี่ก็กลายเป็นเรื่องรองไปเลยจ้า 55+....

มันเหมือนมากกว่ารักเล่มบางที่เนื้อเรื่องเข้มข้นขึ้นมาหน่อยนึง  
แต่เอาจริงๆ ก็ไม่ได้เจ้มจ้นอะไรเลย  พระเอกก็ใช้ได้คุ้มมาก คนเดียวเหมามันทุกบท....
ทั้งที่จริงๆ ตำแหน่งพี่แกก็สูงอยู่นะ 
แต่ทำไมแลดูเหมือนมีเวลาว่างมากมาย 55+ ...
สรุปคือมันเป็นเรื่องของคนรักเก่าที่มาทวงของคืนน่ะจ้าไม่มีไรมาก 
เอาไว้อ่านคลายเครียดแก้ขัด  สบายๆ  อย่าได้จริงจังไป........จบ