พราวพร่างบุปผาตระการ เล่ม 3

พราวพร่างบุปผาตระการ เล่ม 3 (7 เล่มจบ)  / ผู้แต่ง : จือจือ / ผู้แปล : Honey Toast
สำนักพิมพ์ แจ่มใส

คำโปรยหลังปก
เดินทางไกลพันลี้จากซีอานถึงจวงลั่ง
ฟู่ถิงจวิน ได้ติดตาม จ้าวหลิง มาในฐานะของคู่หมั้น
ชีวิตของทั้งสองเรียกได้ว่าสงบสุขและราบรื่น
จ้าวหลิงได้โอกาสดีในการลบล้างฐานะเดิม
สร้างความดีความชอบในการเป็นทหาร
แม้ทั้งสองจะอยู่ห่างไกลกัน  แต่ก็มักส่งสารหากันเสมอ
เมล็ดพันธุ์แห่งความรักเริ่มหยั่งรากลึกลงไปในจิตใจ

ส่วนฟู่ถิงจวิน ก็ทำหน้าที่ได้สมกับเป็นกุลสตรีที่ได้รับการอบรมสั่งสอนมาดี
อยู่กับเหย้าเฝ้ากับเรือน  รอคอยการกลับมาของจ้าวหลิงเงียบๆ
แต่ชีวิตกลับไม่ได้ราบรื่นคืนสุขอย่างที่คิดไว้  ไม่ว่านางจะแต่งกายอย่างไร
ความงามของนางก็มิอาจรอดพ้นสายตาของคนชั่วไปได้
ซ้ำร้ายมีข่าวลือเกี่ยวกับจ้าวหลิงหลุดรอดออกมาให้นางอกสั่นขวัญหาย

บุปผาดอกงามดอกนี้จะทำเช่นไรเพื่อให้หลุดพ้นจากเหล่าภมรร้ายที่หวังจะเชยชม
ทว่าท่ามกลางมรสุมร้าย  บุปผาดอกนี้ต้องผลิกลีบแย้มบานต่อไปอย่างแข็งแกร่งและงดงาม

รีวิวพราวพร่างบุปผาตระการ เล่ม 1  https://marynlinsbook.blogspot.com/2017/05/1.html

ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)

พราวพร่างบุปผาตระการ เห็นเนื้อเรื่องเรียบๆ เรื่อยๆ แต่พออ่านแล้วเราชอบมาก  
ชอบความสัมพันธ์ของพระ-นางที่ละมุนละไมค่อยเป็นค่อยไป เริ่มจากศูนย์แล้วพัฒนาเพิ่มขึ้นมาเรื่อยๆ รวมถึงตัวละครตัวประกอบอื่นๆ ไม่ว่าจะเป็น เจิ้งซาน เจิ้งซานเหนียง หรืออาเซิน 
ซึ่งต่างก็เป็นตัวละครที่เราชอบและรู้สึกว่าขาดไปไม่ได้  ตอนนี้เลยติดเรื่องนี้มากที่สุด  
แม้จะรู้ว่าหนทางยังอีกยาวไกลเพราะตั้ง 7 เล่มจบแหน่ะ  แต่เราก็สู้...เย้! 55+

เรื่องนี้พระ-นางต้องไต่เต้าและฝ่าฟันอุปสรรคต่างๆ ไปด้วยกำลังของตัวเอง  
เพราะทั้งคู่ต่างก็เป็นคนธรรมดา ภูมิหลังก็ธรรมดา ยังไม่ได้มีคนใหญ่คนโตคอยเป็นแบ็คอัพ
หรือมีใครคอยหนุนหลัง ชีวิตของพระเอกที่ผ่านมาก็คล้ายกับคนเถื่อน  
ไม่ได้มีที่อยู่อาศัยเป็นหลักเป็นแหล่ง เพราะต้องออกเดินทางขึ้นเหนือลงใต้อยู่ตลอด  
แถมยังต้องปากกัดตีนถีบ คิดหาหนทางเลี้ยงดูตัวเองและพวกพ้องตั้งแต่ยังหนุ่มอีกด้วย 

แต่เมื่อโชคชะตาได้นำพาให้เขามาเจอกับนางเอก และได้ร่วมทุกข์ร่วมสุขกัน   
พระเอกจึงตัดสินใจที่จะเปลี่ยนแปลงชีวิตของตัวเองครั้งใหญ่ เพื่อสร้างอนาคตที่มั่นคง     
โดยเริ่มไต่เต้าจากการเป็นทหารในหน่วยเล็กๆ และพยายามสร้างผลงานให้ถูกตาต้องใจผู้บังคับบัญชา เพื่อลบอดีตและเป็นคนใหม่  เพื่อที่วันหนึ่งข้างหน้าทั้งเขาและตัวนางเอกจะได้ไม่ต้องคอยก้มหัวหรือประจบเอาใจใคร ส่วนนางเอกก็คอยสนับสนุนอยู่ข้างหลัง ค่อยๆ เรียนรู้และเติบโตเหมือนดอกไม้ที่กำลังเบ่งบาน  คอยดูแลจัดการงานอยู่ในบ้าน  พร้อมทั้งผูกมิตรกับผู้คนรอบข้าง เพื่อปูทางให้พระเอก (ว่าที่สามีในอนาคต) ไปเรื่อยๆ

ตอนนี้เราหายสงสัยในเรื่องภูมิหลังและอดีตของพระเอกแล้ว  
แต่ก็มามีเรื่องหน้าที่การงาน ที่ทำให้ต้องเข้าไปพัวพันเกี่ยวข้องกับเรื่องการบ้านการเมือง 
การแย่งชิงบัลลังก์ที่ยังไม่รู้ว่าจะออกหัวหรือออกก้อยแทน  
ส่วนนางเอกก็ดันมาซวยซ้ำซวยซ้อนอย่างต่อเนื่อง เพราะรูปโฉมที่งดงามเลยนำมาซึ่งเหล่าผึ้งภมรที่แสนจะชั่วร้าย อาศัยช่วงที่พระเอกเงียบหายกุข่าวว่าเขาตาย เพื่อหวังให้นางเอกถอดใจและไปแต่งงานใหม่กับคนอื่น และเมื่อนางไม่ยินยอมคนเหล่านั้นก็บังคับ 
ทั้งใช้กำลังหวังจะรังแกนางที่อ่อนแอไร้ที่พึ่ง แต่โชคยังดีที่คนข้างกายนางนั้นพอมีฝีมืออยู่บ้าง 
บวกกับตัวนางเอกที่เจอะเจอเรื่องร้ายๆ มาบ่อยๆ เข้าก็เริ่มฉลาดขึ้น  
จึงวางแผนโต้กลับอย่างไม่ถอยหนี และสุดท้ายก็ได้รับชัยชนะกลับมาอย่างน่ายินดี  
แต่เมื่อพระเอกรู้เรื่องเขากลับไม่ยินดี และไม่ยอมปล่อยผ่านไปง่ายๆ  
เพราะการที่นางถูกรังแกและต้องระเห็จหนีไปพึ่งพิงคนอื่น สำหรับเขามันคือความอัปยศ  
หากไม่จัดการเจ้าคนผู้นั้นให้สิ้นซาก เขาก็ทนไม่ได้                                   
....ส่วนเรื่องที่นางเอกถูกใส่ร้ายปมก็ยังไม่คลาย ยังแก้ไม่ได้ จึงยังไม่สามารถคืนความบริสุทธิ์ให้กับตัวเองได้  แต่ดูๆ แล้วเบื้องหลังของเรื่องนี้คงไม่ใช่แค่การใส่ร้ายแบบปกติธรรมดาทั่วไป  
เพราะมันดูซับซ้อนซ่อนเงื่อนและน่าจะร้ายแรงกว่าที่คิด แต่ยังไม่รู้หรอกว่าเป็นฝีมือใคร?  
และทำไปเพื่ออะไรกันแน่? ….

มาถึงเรื่องความสัมพันธ์ของทั้งคู่ที่ตอนนี้ก็พัฒนาไปอีกขั้นหนึ่งแล้วนะจ๊า อิอิ ........

เพราะนางเอกไหน้ำส้มแตกจ้า..แตกดังเพล้งๆ !!!เลย .....
ขนาดพระเอกยังอึ้ง เพราะไม่คิดว่านางเอกที่สุขุมเรียบร้อย มีความอดทนและเก็บอารมณ์ได้ดีมาตลอด จะมาหึงหวงเป็นกับเขาด้วย....แต่พี่แกก็ไม่โกรธหรอกนะ ออกจะดีใจด้วยซ้ำ (ยิ้มหน้าบาน)  
เพราะสองเรานั้นใจตรงกัน ไม่ต้องกินแห้วแล้วจ้า 55+ .... 
ทำไงได้ถึงนางเอกจะเป็นคุณหนูที่ได้รับการอบรมสั่งสอนมาอย่างดีขนาดไหน 
แต่เนื้อแท้ข้างในนางก็ยังเป็นแค่เด็กสาวอายุ 16 ปี  แถมที่ผ่านมาก็อยู่แต่ในบ้านไม่ได้ออกไปไหน  เพราะงั้นมันก็ต้องมีหลุดกันบ้างใช่มิ  
...แต่ในที่สุดทั้งสองคนก็ได้สารภาพความในใจออกมา ไม่ต้องเดากันไปเดากันมาอีกแล้ว  
และได้วางแผนอนาคตร่วมกันสักที  แต่น่าเสียดายอยู่อย่างที่ตอนนี้ทำได้อย่างมากก็แค่กอด 55+   

...........................................................................................................

............นางชอบเขามากขนาดนั้น  ถ้าในหัวใจเขามีหญิงอื่น 
นาง ... นางทนรับไม่ได้!
เรื่องในวันนี้ยังต้องเกิดขึ้นอีกหนแล้วหนเล่า  ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
          แม้คนสองคนจะรักใคร่กันสักปานใดก็ผ่านความทรมานใจอย่างไม่จบไม่สิ้นเยี่ยงนี้ไม่ไหว
เมื่อนั้นเขามีแต่จะรู้สึกชังน้ำหน้านาง  ส่วนนางจะมีแต่รู้สึกว่าเขาแล้งน้ำใจ 
แทนที่จะหันหลังเป็นศัตรู
มิสู้แยกจากกันตรงนี้เลยจะดีกว่า
          ฟู่ถิงจวินนั่งอยู่ในรถม้าอย่างเลื่อนลอย
แยกจากกันเช่นนี้ก็ดีแล้ว .. แยกจากกันในขณะที่เขายังเป็นชายหนุ่มหล่อเหลาผู้กล้าหาญ
ทรงคุณธรรมในใจนางคนนั้น  
ส่วนนางยังเป็นหญิงสาวโฉมงามผู้อ่อนโยนใจกว้างคนนั้นในใจเขาเถอะ! ............