To where the hands ring เสียงเพรียกจากปลายนิ้ว
ผู้แต่ง : Shinobu Kuriki
สำนักพิมพ์ MANJYU
คำโปรยหลังปก
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีภูตไร้หน้าผู้โดดเดี่ยว
ซึ่งถูกบรรดาภูตตนอื่นทิ้งให้อยู่ตัวคนเดียวเนื่องจากไม่มีใบหน้า
เขาสวมหน้ากากจิ้งจอกและเฝ้ารอคอยใครสักคน
ที่จะมารักตนอยู่ตามลำพัง
และแล้วกาลเวลาก็ผ่านมาสองร้อยปี ....
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีภูตไร้หน้าผู้โดดเดี่ยว
ซึ่งถูกบรรดาภูตตนอื่นทิ้งให้อยู่ตัวคนเดียวเนื่องจากไม่มีใบหน้า
เขาสวมหน้ากากจิ้งจอกและเฝ้ารอคอยใครสักคน
ที่จะมารักตนอยู่ตามลำพัง
และแล้วกาลเวลาก็ผ่านมาสองร้อยปี ....
ทัตสึมิ ผู้สูญเสียความสามารถในการมองเห็นและทำงานในบริษัททั่วไป ตระหนักได้ว่าตัวเองถูกที่ทำงานตัดออกจากลุ่มกลางคัน
ความสนุกสนานเพียงหนึ่งเดียวของเขาคือการได้ใช้ช่วงเวลาอาหารกลางวันไปกับ คุสะมากุระ
ชายหนุ่มที่บังเอิญได้พบกันจากการเก็บหน้ากากจิ้งจอกให้
แม้จะใช้ภาษาโบราณทำให้บางครั้งรู้สึกเหมือนอยู่กันคนละโลก
แต่เมื่อเขาเผชิฐหน้ากับทัตสึมิอย่างตรงไปตรงมา
หัวใจรักของทัตสึมิแตกหน่อขึ้นโดยไม่ทันได้รู้ตัว
ทว่าในตอนนั้นเองก็เริ่มมีเรื่องราวน่าพิศวงเกิดขึ้นรอบตัว ...!?
ความสนุกสนานเพียงหนึ่งเดียวของเขาคือการได้ใช้ช่วงเวลาอาหารกลางวันไปกับ คุสะมากุระ
ชายหนุ่มที่บังเอิญได้พบกันจากการเก็บหน้ากากจิ้งจอกให้
แม้จะใช้ภาษาโบราณทำให้บางครั้งรู้สึกเหมือนอยู่กันคนละโลก
แต่เมื่อเขาเผชิฐหน้ากับทัตสึมิอย่างตรงไปตรงมา
หัวใจรักของทัตสึมิแตกหน่อขึ้นโดยไม่ทันได้รู้ตัว
ทว่าในตอนนั้นเองก็เริ่มมีเรื่องราวน่าพิศวงเกิดขึ้นรอบตัว ...!?
ความรู้สึกหลังอ่านจบ ( อาจมีสปอยล์ )
เป็นนิยายที่มีเรื่องของภูตผีปีศาจเข้ามาเกี่ยวข้อง พระ-นายมีปมด้วยกันทั้งคู่
พระเอก ‘คุสะมากุระ’ เป็นภูตที่มีชีวิตอยู่มาหลายร้อยปี แต่ในช่วงหลายร้อยปีนั้นเขากลับมีเพื่อนแค่คนเดียวคือภูตคอยาว ตอนแรกๆ พระเอกก็อยากมีเพื่อนเหมือนคนทั่วๆ ไป
พยายามขอเข้ากลุ่มกับภูตผีปีศาจตนอื่นๆ ด้วย แต่กลับไม่มีใครให้เขาเข้ากลุ่มด้วยเลย
เขาโดนผลักไสไล่ส่งครั้งแล้วครั้งเล่าโดยที่ตัวเองก็ไม่เข้าใจว่าเพราะอะไร
ทำไมไม่มีใครอยากเป็นเพื่อนกับเขาเลย ไม่ว่าจะเป็นภูตผีปีศาจหรือแม้กระทั่งมนุษย์ที่มีรูปลักษณ์เหมือนตัวเอง ทำไม? ... แต่ไม่นานเขาก็ได้รู้ความจริง
เมื่อได้รู้....เขาก็เข้าใจเหตุผลทั้งหมดที่ไม่มีใครเข้าใกล้
เหตุผลที่ตัวเองนั้นถูกรังเกียจช่างเป็นความจริงที่เจ็บปวดนัก ........
เขาร้องไห้ฟูมฟายแต่กลับไม่มีน้ำตาไหลออกมาแม้แต่หยดเดียว
มีเพียงเสียงคร่ำครวญที่ดังออกมาจากปากเท่านั้น ที่ทำให้รู้ว่าเขากำลังเสียใจ.........
พยายามขอเข้ากลุ่มกับภูตผีปีศาจตนอื่นๆ ด้วย แต่กลับไม่มีใครให้เขาเข้ากลุ่มด้วยเลย
เขาโดนผลักไสไล่ส่งครั้งแล้วครั้งเล่าโดยที่ตัวเองก็ไม่เข้าใจว่าเพราะอะไร
ทำไมไม่มีใครอยากเป็นเพื่อนกับเขาเลย ไม่ว่าจะเป็นภูตผีปีศาจหรือแม้กระทั่งมนุษย์ที่มีรูปลักษณ์เหมือนตัวเอง ทำไม? ... แต่ไม่นานเขาก็ได้รู้ความจริง
เมื่อได้รู้....เขาก็เข้าใจเหตุผลทั้งหมดที่ไม่มีใครเข้าใกล้
เหตุผลที่ตัวเองนั้นถูกรังเกียจช่างเป็นความจริงที่เจ็บปวดนัก ........
เขาร้องไห้ฟูมฟายแต่กลับไม่มีน้ำตาไหลออกมาแม้แต่หยดเดียว
มีเพียงเสียงคร่ำครวญที่ดังออกมาจากปากเท่านั้น ที่ทำให้รู้ว่าเขากำลังเสียใจ.........
นายเอกของเรื่อง ‘ ทัตสึมิ’ เด็กหนุ่มที่สูญเสียการมองเห็นไป เพราะโรคทางสายตาทำให้เขาตาบอด ถ้าคิดว่าพระเอกที่มีเพื่อนอยู่เพียงคนเดียวนั้นก็น่าเห็นใจแล้ว
เช่นนั้นนายเอกที่ไม่มีเพื่อนเลยสักคน เพื่อนที่ทำงานก็ไม่มีใครคุยด้วย ต้องนั่งกินข้าวกลางวันคนเดียวทุกวัน แถมยังใช้ชีวิตอยู่คนเดียวทั้งๆ ที่ตาบอดด้วยจะเรียกว่าอะไร? ....
แต่ก็ยังดีที่ความเหงาช่วยชักนำคนสองคนที่โดดเดี่ยวให้มาเจอกัน
ช่วงเวลาพักกลางวันที่แต่เดิมไม่มีอะไร กลับกลายเป็นช่วงเวลาที่นายเอกตั้งตารอคอย
เพื่อจะได้มาเจอกับพระเอกที่มางีบหลับที่สวนสาธารณะแห่งนี้ทุกวัน
ดีใจที่มีคนพูดคุยด้วย ดีใจที่มีคนรับฟังสิ่งที่ตนพูด ...
เช่นนั้นนายเอกที่ไม่มีเพื่อนเลยสักคน เพื่อนที่ทำงานก็ไม่มีใครคุยด้วย ต้องนั่งกินข้าวกลางวันคนเดียวทุกวัน แถมยังใช้ชีวิตอยู่คนเดียวทั้งๆ ที่ตาบอดด้วยจะเรียกว่าอะไร? ....
แต่ก็ยังดีที่ความเหงาช่วยชักนำคนสองคนที่โดดเดี่ยวให้มาเจอกัน
ช่วงเวลาพักกลางวันที่แต่เดิมไม่มีอะไร กลับกลายเป็นช่วงเวลาที่นายเอกตั้งตารอคอย
เพื่อจะได้มาเจอกับพระเอกที่มางีบหลับที่สวนสาธารณะแห่งนี้ทุกวัน
ดีใจที่มีคนพูดคุยด้วย ดีใจที่มีคนรับฟังสิ่งที่ตนพูด ...
ไม่นานหลังจากนั้นก็มีเหตุการณ์ประหลาดเกิดขึ้นกับนายเอกที่ห้องพัก ............
ตอนแรกก็หลอนๆ อะนะ เพราะข้าวของบางอย่างถูกย้ายที่ ได้ยินเสียงหัวเราะแปลกๆ
แล้วบางทีก็รู้สึกเหมือนมีคนจ้องมองตัวเองเวลาอยู่ในห้อง
แต่คุณน้องก็พยายามปลอบตัวเองว่าคงคิดมากไปเอง ไม่มีอะไรหรอกหน่า...
แต่หลังๆ เริ่มหนักข้อเพราะเริ่มถูกลวนลาม ถูกโลมเลียตอนนอน 55+ ( จริงๆเรื่องนี้มี +18 นิดเดียวเองนะ 55+ ) ทีนี้แย่เลยไม่ต้องนงต้องนอนมันและ งานการไม่ต้องทำและ
ไม่มีแรง นอนไม่พอ...อยากบอกให้พระเอกมาช่วยดูหน่อยก็ไม่กล้า
กลัวพระเอกไม่เชื่อเดี๋ยวหาว่าบ้า กลัวเดี๋ยวจะหาว่าคุณน้องอ่อย กลัวนู่นกลัวนี่บลาๆๆ -(¯`v´¯)- ...ดีนะที่สุดท้ายพี่แกมาช่วยทันไม่งั้นได้เสียตัวและ 55+
ตอนแรกก็หลอนๆ อะนะ เพราะข้าวของบางอย่างถูกย้ายที่ ได้ยินเสียงหัวเราะแปลกๆ
แล้วบางทีก็รู้สึกเหมือนมีคนจ้องมองตัวเองเวลาอยู่ในห้อง
แต่คุณน้องก็พยายามปลอบตัวเองว่าคงคิดมากไปเอง ไม่มีอะไรหรอกหน่า...
แต่หลังๆ เริ่มหนักข้อเพราะเริ่มถูกลวนลาม ถูกโลมเลียตอนนอน 55+ ( จริงๆเรื่องนี้มี +18 นิดเดียวเองนะ 55+ ) ทีนี้แย่เลยไม่ต้องนงต้องนอนมันและ งานการไม่ต้องทำและ
ไม่มีแรง นอนไม่พอ...อยากบอกให้พระเอกมาช่วยดูหน่อยก็ไม่กล้า
กลัวพระเอกไม่เชื่อเดี๋ยวหาว่าบ้า กลัวเดี๋ยวจะหาว่าคุณน้องอ่อย กลัวนู่นกลัวนี่บลาๆๆ -(¯`v´¯)- ...ดีนะที่สุดท้ายพี่แกมาช่วยทันไม่งั้นได้เสียตัวและ 55+
เรื่องนี้สนุกดีอะเราชอบ มีดราม่าเล็กน้อยให้พอหอมปากหอมคอ
เดือนนี้มันจูออกมา 3 เรื่องแต่เราชอบเรื่องนี้ที่สุด ....
ให้ข้อคิดเรื่องคำพูด การแกล้ง การหยอกล้อ บางทีคนแกล้งไม่คิดอะไรเห็นแล้วนึกสนุกอยากแกล้งเล่นๆ แต่ผลกระทบที่ตามมาบางทีมันหนักหนาสาหัสกว่าที่คิดนะ
พอถึงตอนนั้นอยากจะพูดว่าขอโทษมันก็สายไปแล้ว
เดือนนี้มันจูออกมา 3 เรื่องแต่เราชอบเรื่องนี้ที่สุด ....
ให้ข้อคิดเรื่องคำพูด การแกล้ง การหยอกล้อ บางทีคนแกล้งไม่คิดอะไรเห็นแล้วนึกสนุกอยากแกล้งเล่นๆ แต่ผลกระทบที่ตามมาบางทีมันหนักหนาสาหัสกว่าที่คิดนะ
พอถึงตอนนั้นอยากจะพูดว่าขอโทษมันก็สายไปแล้ว
“ ถูกกล่าวหาว่าพิลึก ถูกหัวเราะเยาะที่ไม่รู้ว่าตัวเองไม่มีใบหน้า
ตอนที่พวกพ้องที่ทำแบบนั้นรู้สึกสำนึกผิดว่า ‘ ทำเรื่องไม่ดีลงไปแล้ว ’ หัวใจของคุสะมากุระก็ถูกปิดตายอย่างแน่นหนาเสียแล้ว “
ตอนที่พวกพ้องที่ทำแบบนั้นรู้สึกสำนึกผิดว่า ‘ ทำเรื่องไม่ดีลงไปแล้ว ’ หัวใจของคุสะมากุระก็ถูกปิดตายอย่างแน่นหนาเสียแล้ว “
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น