ผู้แต่ง : เถิงหลัวเหวยจือ
ผู้แปล : จิ้งจอกธารา
ปก : Let.mt sleep
สำนักพิมพ์ ไป่เหอ
ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)
ผลงานของคุณนักเขียนจันทราอัสดง, วสันต์ที่สายเกินหวนคืน เรื่องนี้เป็นแนวปัจจุบัน แต่ความดราม่าปวดตับ+ความรันทดของชีวิตพระเอกก็ไม่ได้ต่างจากสองเรื่องแรกเลย😭 อยากเข้าไปกอดน้องเผยมาก ทำไมชีวิตนู๋มันSaddd แบบนี้ลูก😭
นางเอกเรื่องนี้ได้ย้อนเวลากลับมาตอน 4 ขวบ ชาติก่อนนางเอกแต่งงานกับคนผิด ถูกเขาใช้เป็นเป้าล่อธนูเพื่อปกป้องคนรักตัวจริง พอนางเอกรู้ความจริงจะขอเลิกผู้ชายก็ไม่ให้เลิก แล้วบ้านผู้ชายก็เป็นตระกูลทหารมีอำนาจมีอิทธิพลจึงทำให้ไม่มีใครกล้ายื่นมือช่วย สุดท้ายก็มีแค่พระเอกที่เป็นเพื่อนวัยเด็กคนเดียวที่กล้างัดข้อ ก่อนตายนางเอกถึงได้รู้ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาพระเอกรักตัวเองมากและรักมาโดยตลอด แต่ไม่กล้าพูด เพราะนางเอกคือฝันที่ไกลเกินเอื้อมสำหรับเขา...
แต่เรื่องนี้นางเอกไม่ใช่วิญญาณผู้ใหญ่ในร่างเด็กนะ เพราะผ่านไปไม่นานความทรงจำในชาติก่อนก็จะค่อยๆ เลือนหายไป นางเอกเลยต้องใช้วิธีจดเหตุการณ์สำคัญๆ ลงสมุดบันทึกเพื่อไม่ให้ตัวเองลืม แล้วสุดท้ายความทรงจำของนางเอกก็ไปหยุดอยู่ที่ช่วงประถม จิตใจนางเอกกลายเป็นเด็กน้อยโดยสมบูรณ์ รู้แต่ว่าตัวเองต้องทำดีต่อพระเอกให้มากๆ เท่านั้น ...อ่านเรื่องนี้แล้วก็แอบนึกถึง 'กู้หมิงซี' พระเอกเรื่องมหัศจรรย์รักนายนกกระจอกเทศ เรื่องนั้นพระเอกก็พิการเหมือนกันแต่เป็นที่แขน ส่วนพระเอกเรื่องนี้เป็นที่ขา แต่ของเรื่องแรกพระเอกพิการเพราะอุบัติเหตุ ส่วนเรื่องนี้เกิดจากความตั้งใจของคนเป็นอาชญากรรม😭 อีกอย่าง พระเอกเรื่องนกกระจอกเทศยังมีแม่ที่รักตัวเขามากๆ คอยอยู่เคียงข้าง มีเพื่อนฝูงและคุณครูที่เข้าใจคอยช่วยเหลือ ส่วนเรื่องนี้พระเอกไม่มีใครเลย ทุกคนทอดทิ้งเขาไปหมด แม้แต่พ่อแม่แท้ๆ เหลือแต่นางเอกที่ไม่คิดทอดทิ้งเขา แต่เพราะในเวลานั้นนางเอกยังเด็กมาก สิ่งที่ทำได้จึงมีเพียงน้อยนิด พระเอกจึงเต็มไปด้วยบาดแผลมากมาย และเกือบหันหลังกลับมาไม่ได้อีกแล้ว
พระเอก เผยชวน มีพ่อเป็นตำรวจ แม่เป็นศัลยแพทย์ ตอนอายุ 4 ขวบพระเอกถูกอาชญากรลักพาตัวไป เพราะโกรธแค้นพ่อพระเอกที่เป็นตำรวจ เดิมทีพระเอกก็เป็นเด็กเงียบๆ ไม่ชอบสุงสิงกับใครไม่ค่อยมีเพื่อนอยู่แล้ว พอมาเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นพระเอกเลยยิ่งเย็นชาเป็นเท่าทวี ไม่พูดไม่คบหาใคร ทั้งยังสร้างกำแพงกันคนอื่นไม่ให้เข้ามา
ไปโรงเรียนก็โดนเพื่อนล้อเพื่อนแกล้งไม่มีใครคบ เพียงเพราะพระเอกไม่มีขา ทั้งที่พระเอกคือเหยื่อคือผู้บริสุทธิ์แท้ๆ แต่พระเอกก็ไม่เคยเอาเรื่องเหล่านี้ไปบอกพ่อแม่ เด็กน้อยอยากให้พ่อแม่สบายใจอยากเป็นเด็กดี อยากรักษาสภาพครอบครัวให้อยู่ด้วยกันแบบนี้ตลอดไป ถึงพ่อแม่จะทำงานหนักจนละเลยหรือลืมมารับพระเอกที่โรงเรียน(ทั้งที่ลูกพิการนะเฟ้ย) แต่เด็กน้อยเผยชวนก็ไม่เคยตัดพ้อหรือต่อว่าพ่อแม่เลย พยายามเป็นเด็กดีตั้งใจเรียน ไม่เคยเรียกร้องอะไรหรือทำตัวงอแง ทั้งที่ทำถึงขนาดนี้แล้วแท้ๆ แต่สุดท้ายก็ยังรักษาครอบครัวเอาไว้ไม่ได้อยู่ดี และที่เจ็บปวดที่สุดก็คือการที่ต้องมารับรู้ว่าตัวเองคือฝันร้ายของคนที่ตัวเองรัก ToT
แม่พระเอกเป็นแม่ที่ดีแต่ไม่เข้มแข็งพอที่จะหลุดจากฝันร้ายและอยู่เคียงข้างลูกไปตลอดได้ สุดท้ายเลยขอเลือกไปมีครอบครัวใหม่ พระเอกก็อยู่กับพ่อ แต่ไม่นานพ่อพระเอกก็ประสบเหตุจนกลายเป็นผัก พระเอกเฝ้าดูแลพ่ออยู่นานหลายเดือน คิดว่าต่อให้พ่อต้องนอนเป็นผักพระเอกก็ยินดีดูแลพ่อแบบนี้ไปตลอดชีวิต แต่พอพ่อฟื้นขึ้นมาและหายดี พ่อกลับดันไปแต่งงานใหม่โดยไม่บอกพระเอกซะงั้น ไปหมดแล้วครอบครัวทั้งพ่อทั้งแม่ สุดท้ายพระเอกเลยตัดสินใจย้ายออกไปอยู่ข้างนอกเองคนเดียวตอนจะขึ้นม.ปลาย
ผิดหวังจริงๆ ทั้งพ่อทั้งแม่พระเอก คิดอะไรอยู่? ตัวเองฝันร้ายแล้วพระเอกไม่ฝันร้ายเหรอ คนที่ถูกตัดขาต้องพิการคือลูกนะ คนที่ต้องเผชิญกับฝันร้ายยิ่งกว่ามันคือพระเอกไม่ใช่เหรอ ไหนจะร่างกายไม่สมประกอบ ไหนจะต้องเจอกับสายตาเจอกับคำคน เจอการกลั่นแกล้งทั้งทางตรงและทางอ้อม แต่ไม่ว่าจะเจออะไรพระเอกก็ไม่เคยปริปากบ่นว่าเลย ได้แต่เก็บไว้ในใจคนเดียว ใช้ชีวิตลำบากแค่ไหนก็อดทน ทั้งที่ยังเป็นแค่เด็กน้อยเอง เด็กอะเข้าใจไหม! ต้องใช้ความอดทนมากแค่ไหน แต่ทำไมพ่อกับแม่ถึงไม่อดทนให้มากกว่านี้เล่า พยายามหน่อยเซ่! ผิดหวัง ไม่ชอบทั้งคู่เลย ไม่ว่าจะมีเหตุผลอะไรก็ตามอะ(โกรธๆๆ)
ตอนพระเอกออกไปอยู่เองพ่อก็ไม่ได้ตั้งใจพยายามตามหาอย่างจริงจังเลย เพราะในใจลึกๆ ก็หวังไม่อยากให้ลูกชายคนนี้กลับมาใช่ไหมล่ะ ไม่อยากให้ลูกชายที่เย็นชาแข็งกระด้างกลับมาทำลายบรรยากาศความสุขของครอบครัวใหม่... แต่เด็ก อายุสิบห้า ขาพิการ ออกไปอยู่คนเดียว เงินทองจะหาจากไหน กินอยู่ยังไง เดินเหินลำบากไหม เจ็บป่วยทำไง คิดบ้างไหมพ่อ ดีนะที่พระเอกเก่ง เป็นอัจฉริยะด้านเขียนโปรแกรม เลยเอาตัวรอดได้ แต่ไม่ว่าจะยังไง ถ้าตัวพ่อรักและห่วงจริงมันก็ควรจะพยายามให้มากกกกกๆๆๆ กว่านี้ไหม?
ตอนแรกพระเอกจะเข้าเรียนมัธยมปลายที่เดียวกับนางเอก แต่เพราะเรื่องพ่อเลยเปลี่ยนใจไปเข้าอีกที่ วันเปิดเรียนวันแรกนางเอกไปยืนรอพี่แกที่ป้ายรถเมลล์เพื่อจะไปโรงเรียนพร้อมกัน แต่พระเอกก็ไม่ได้มา พอโทรหาถึงได้รู้ว่าพระเอกไปเรียนที่อื่น แถมพี่แกยังพูดจาทำร้ายจิตใจนางเอกด้วย จากนั้นพี่แกก็กลายเป็นหัวโจกของโรงเรียนมีลูกสมุนที่เป็นพวกลูกเศรษฐีคอยติดตาม มาเจอกันจังๆ ตอนนางเอกเป็นเชียร์หลีดเดอร์ไปเต้นเชียร์โรงเรียนตัวเองแข่งบาส ลืมบอกไปว่านางเอกหน้าตาสวยมากกกนะ ตอนเด็กยังมองไม่ค่อยออกเลยไม่มีใครสนใจแค่รู้สึกว่าน่ารักเฉยๆ แต่พอใกล้ขึ้นม.ปลายก็เหมือนเปลี่ยนเป็นคนละคน แบบสวยมากจนคนต้องเหลียวหลังมอง ทั้งสวย ทั้งจิตใจดี นิสัยก็ดีเรียนก็เก่ง ใครจะไม่ชอบ ...กลับมาเรื่องบาส55 ซึ่งในวันนั้นกลุ่มของพระเอกก็มาร่วมทีมแข่งด้วย พอพระเอกรวมถึงทุกคนเห็นนางเอกก็ตะลึง แล้วตอนเชียร์นางเอกก็ต้องตะโกนชื่อฝั่งโรงเรียนตัวเองใช่เปล่า พอพระเอกได้ยินก็โมโหไง ไม่อยากให้นางเอกตะโกนชื่อคนอื่น55 แต่พอนางเอกเข้าไปทัก พระเอกก็เย็นชาทำเป็นไม่สนใจเขาอีก55 (เผยบ่จอยงอนแล้ว)
หลังจากวันนั้นพระเอกก็เริ่มวางแผนจะเข้าหานางเอก วางแผนให้นางเอกมาเข้าค่ายปิดเทอมฤดูร้อนของพวกลูกคนรวย ตอนขึ้นมานั่งรถบัสที่ค่ายจัดเตรียมตอนแรกเพื่อนพระเอกจะมานั่งข้างนางเอก แต่พระเอกก็ตัดหน้าเดินมานั่งลงก่อน พอไปถึงสถานที่เข้าค่ายพระเอกก็พยายามอยู่ใกล้ๆ นางเอกโดยทำเป็นว่าบังเอิญ คือมันเป็นค่ายแบบเกม survival อะ ให้อุปกรณ์เครื่องติดตามแล้วปล่อยให้ทุกคนไปผจญภัยเอาชีวิตรอดกันเอง พระเอกก็ตามไปทางที่นางเอกเดิน แต่ระหว่างทางดันไปเจอเพื่อนผู้หญิงที่แอบชอบตัวเองเข้า
เพื่อนก็เป็นคุณหนูเอาแต่ใจมีแต่คนสปอยล์ พอเห็นว่าพระเอกไม่สนตัวเองแต่สนใจนางเอก นางก็โกรธ ขู่ว่าจะเอาเรื่องที่พระเอกแอบชอบนางเอกไปบอกนางเอก พระเอกโมโหเลยทำลายเครื่องติดตามของนาง ทำให้นางต้องหลงอยู่ในป่า กว่าคนจะรู้ว่าเครื่องติดตามของนางมีปัญหาก็ผ่านไปหลายวันแล้ว หลังจากนั้นนางก็กลัวพระเอกไปเลย แล้วพระเอกก็ย้ายกลับไปอยู่บ้านพ่อเพราะอยากอยู่ใกล้ๆ นางเอก(เขาอยู่ชุมชนเดียวกัน) แต่พอกลับไปก็พบว่าห้องตัวเองถูกยกให้ลูกติดแม่เลี้ยงไปแล้ว(เพิ่งผ่านไปปีเดียวเองนะเนี่ย)
ต่อมาพระเอกก็ได้เข้าไปช่วยน้องชายนางเอกในตอนที่โดนหมาไล่ พระเอกต้องฆ่าหมา พอพวกผู้ใหญ่มาเห็นก็แบบไม่มีใครห่วงพระเอกเลยเว้ย ห่วงแต่ลูกตัวเองกับตกใจสภาพหมาที่ตาย ไม่มีแม้แต่คนเข้าไปพยุงหรือถามไถ่สักคำ คือหมากัดขาพระเอกด้วยนะ แต่ดีที่เป็นขาเทียมเลยไม่เป็นไร ไม่งั้นแย่เลยเพราะเป็นหมาบ้าด้วย มีแต่นางเอกที่วิ่งตามไปดู หลังจากเหตุการณ์นี้พระเอกเลยย้ายกลับไปอยู่ที่คอนโดตามเดิม
คือหลังได้กลับมาเจอกันรอบนี้พระเอกก็ตั้งใจว่าจะสู้เพื่อให้ได้นางเอกมา พี่แกก็กลับไปเรียน เลิกบุหรี่ เพราะนางเอกบอกว่าสูบบุหรี่มันไม่ดีพระเอกก็เลิกเลย ความจริงตอนก่อนจะขึ้นม.ปลายพระเอกเคยตั้งใจจะปล่อยมือจากนางเอกแล้ว เพราะรู้สภาพตัวเองไง ว่าต่อให้เก่งหรือดีแค่ไหน แต่ก็คงไม่มีพ่อแม่คนไหนอยากยกลูกให้แต่งกับคนพิการหรอก บวกกับตอนนั้นนางเอกก็ยังไม่ได้คิดอะไรกับพระเอกด้วย นางเอกไม่รู้ด้วยซ้ำว่าความรู้สึกชอบมันเป็นยังไง เพื่งมาเก็ตทีหลัง พอรู้ใจตัวเองแล้วนางเอกก็เป็นฝ่ายจูบพระเอกก่อนเลย เป็นคนใสซื่อน่ารักมากกกก เหมือนกระต่ายขาวตัวน้อย อ่อนโยนแต่ไม่ได้อ่อนแอ มีหลักการณ์ความคิดของตัวเอง นางเอกไม่เคยสนเรื่องความพิการของพระเอกอยู่แล้ว ไม่เคยอาย ไม่เคยรังเกียจ ใครจะพูดยังไง พ่อแม่จะไม่เห็นด้วย เพื่อนจะห้าม(เพราะตอนนั้นพระเอกชื่อเสียงไม่ดี) แต่นางเอกก็มั่นคงต่อความรู้สึกตัวเองเสมอมา
เป็นคนเดียวที่เชื่อมั่นในตัวพระเอกอย่างไร้ข้อกังขา รู้ทั้งด้านดีด้านมืดของพระเอก แต่ก็ไม่เคยกลัวหรือรังเกียจ เหมือนเข้าใจนิสัย+ตัวตนพระเอกมาแต่ไหนแต่ไรแล้วอะ พระเอกจะผลักไสหรือทำเย็นชาใส่ยังไงนางเอกก็ไม่ไปไม่โกรธ ตอนแม่นางเอกมาขอร้องอ้อมๆ ให้พระเอกเลิกยุ่งกับลูกสาว พระเอกก็คิดว่าจะเลิกยุ่งแล้วนะ เพราะมันเกิดเหตุการณ์ที่น้าชายนางเอกมาจับตัวน้องชายนางเอกไปในตอนที่นางเอกพาน้องออกมาซื้อเสื้อผ้า เพื่อเรียกเอาเงินจากแม่นางเอกหรือพี่สาวตัวเอง (น้าชายนางเอกนี่แหละคือตัวการที่ทำให้บ้านนางเอกจน ไปขับรถชนคนตายจนทำให้แม่นางเอกต้องควักเงินเก็บของที่บ้านออกมาช่วย แล้วก็ไม่คืน แถมยังไม่ยอมทำการทำงาน แล้วยังจะมาขอเงินอีก)
นางเอกร้องขอให้คนช่วย อิน้าเลยสติแตกเอามีดออกมาขู่จะแทง พระเอกเห็นพอดีเลยเข้าไปช่วยรับมีด นั่นแหละๆ แม่นางเอกเลยตะหงิดๆ และว่าพระเอกต้องชอบลูกสาวตัวเองแน่ๆ ไม่งั้นคงไม่ปกป้องขนาดนี้ แม่เลยไม่ให้นางเอกมาขอบคุณพระเอก แต่แอบเอาเงินเก็บทั้งบ้านมาให้พระเอกแล้วขอบคุณเอง เหมือนเป็นการบอกอ้อมๆ อะว่าเอาเงินนี่ไปเป็นค่าชดเชยแล้วเลิกยุ่งกับลูกสาวฉันเถอะ
พระเอกก็ตั้งใจจะทำตามที่คุณแม่ร้องขอ แต่นางเอกกลับตามติดเหลือเกินช่วงนั้น นางเอกแอบเอาอาหารมาให้ที่คอนโดพระเอก แล้วก็ขอมาอีกรอบหน้า แต่พระเอกพูดเป็นนัยๆ ว่าไม่อยากให้มาชอบอยู่เงียบๆ มากกว่า นางเอกก็หงอยๆ ไปแป๊บนึงก่อนจะบอกว่างั้นจะทำตัวเงียบๆ แต่ขอมาอีกนะ เจอแบบนี้พระเอกก็ใจอ่อนจิ่ ...แล้วก็มีตอนที่ใกล้จะถึงวันเกิดอายุครบ 18 ของพระเอก ซึ่งมันดันไปอยู่ใกล้กับวันเกิดของคนที่มาแอบชอบนางเอกพอดี นางเอกไปปรึกษาเพื่อนเรื่องของขวัญ เพื่อนเลยนึกว่านางเอกจะให้ของขวัญคนที่มาแอบชอบ พอดีมีคนมาได้ยิน สุดท้ายเลยลือกันไปหนักมากว่านางเอกจะมอบจูบแรกของตัวเองให้กับคนที่มาแอบชอบ
ลือจนไปถึงโรงเรียนพระเอก พอรู้พระเอกก็เดินออกจากห้องเรียนมาเดี๋ยวนั้นเลยจ้า มาดูให้เห็นกับตามาพร้อมกับความหึงหวง+โมโห55 แล้วพี่แกก็ไปได้ยินกลุ่มเพื่อนของผู้ชายคนนั้นพูดถึงนางเอกพอดี(พูดแซวๆ แบบมะค่อยดี) พระเอกเลยโผล่เข้าไปซัดเลย คน 7-8 คนแต่เจอพระเอกซัดไปกองกับพื้นเกือบหมด(พระเอกเคยฝึกชกมวยมาก่อน) นางเอกก็มาห้ามมาขอโทษแล้วตามพระเอกไป ตอนแรกนางเอกไม่คิดว่าพระเอกจะชอบตัวเอง คิดว่ามองตัวเองเป็นเพื่อนวัยเด็กที่โตมาด้วยกัน แต่หลังผ่านเหตุการณ์นี้ไปก็แน่ใจและ น้องเลยชิงมอบจูบแรกของตัวเองให้พระเอกซะเลยจะได้หายหึง ...ฮิ้ววว
นางเอกโคตรจะน่ารัก เป็นแสงสว่างเป็นความอบอุ่นหนึ่งเดียวในชีวิตของพระเอก เป็นเพราะนางเอก พระเอกถึงได้กลับมาเลือกทางเดินที่ถูกต้อง ชาติก่อนพี่แกกลายเป็นซาตานเข้าสู่สายดาร์ก แต่ชาตินี้พระเอกยอมติดคุก ...คือพี่แกบอกนางเอกว่าจะไปเข้าเรียนมหา'ลัยเดียวกัน แต่จริงๆ กำลังวางแผนมอบตัว เพราะหลังๆ พระเอกจะเลิกทำงานเขียนโค้ดที่ผิดกฏหมายแล้วไง แต่คนพวกนั้นไม่ยอม เอาชีวิตนางเอกมาขู่ พระเอกเลยมอบตัวกับตำรวจแล้วแจ้งเบาะแส เพื่อให้ตำรวจไปจับคนพวกนั้นมาเข้าคุกเพื่อปกป้องนางเอก ...
นางเอกก็ตระเวนสืบหาข่าวพระเอกไปทั่ว อยากรู้ว่าขังอยู่ที่ไหนจะได้ไปเยี่ยม แต่คดีพระเอกเป็นคดีพิเศษห้ามเปิดเผย เลยไม่รู้ว่าถูกขังอยู่ที่ไหน นางเอกเรียนคณะแพทย์แต่เพราะเรื่องคดีพระเอกน้องเลยไปโผล่ที่คณะนิติศาสตร์บ่อยเพื่อหาข้อมูล พอไปอยู่มหา'ลัยก็มีคนมาตามจีบเยอะ แต่นางเอกไม่เคยสน เวลาเพื่อนถามก็บอกว่ามีแฟนแล้วตลอดแต่ติดคุกอยู่ เพื่อนก็นึกว่านางเอกพูดเล่น
สุดท้ายก็มีเพื่อนที่จะแต่งเข้าตระกูลใหญ่มาบอกว่าพระเอกน่าจะถูกคุมขังอยู่ที่ไหน นางเอกถึงได้ตามเจอแล้วก็ไปเยี่ยม พระเอกเห็นก็ดีใจ แต่ก็ต้องพูดในสิ่งที่ตรงกันข้ามออกมา ทั้งที่รักมากกกก แต่ไหนตัวเองจะพิการ จะติดคุก มีคดีติดตัว ไม่มีอะไรมอบให้นางเอกได้เลย ไม่มีอนาคต (แต่ก่อนจะมอบตัวพระเอกฝากเพื่อนให้เอาเงินทั้งหมดของตัวเองมอบให้นางเอกด้วย แอบเตรียมการไว้เรียบร้อยเพื่อไม่ให้นางเอกลำบาก) นางเอกกำลังอยู่ในวัยสดใสต้องเจออะไรอีกมาก พระเอกเลยอยากให้นางเอกออกไปเห็นโลกกว้างไปเจอคนที่ดีกว่า ไม่อยากให้นางเอกต้องเสียใจภายหลัง พูดแบบนี้ตลอดกระทั่งถึงวันที่แต่งงานกัน จนนางเอกโกรธ+ร้องไห้ เลยบอกว่างั้นพรุ่งนี้ไปหย่าเลย พอนางเอกจะพูดคำว่าหย่าพระเอกก็รีบปิดปากทันที ขอร้องว่าอย่าพูดคำนี้(พระเอกรับไม่ไหว) คือพระเอกจะไม่ยอมเข้าหอไม่ยอนนอนเตียงเดียวกับนางเอกอะ นางเอกก็เสียใจว่าทำไม ก็เราแต่งกันแล้วนิ่? ขนาดแต่งกันแล้วก็ยังจะไม่ยอมแตะต้อง ยังอยากให้ไปเจอคนที่ดีกว่าอีกเหรอ? ในเมื่อนางเอกก็บอกมาตลอดว่าชอบแต่พระเอกคนเดียว ชอบแค่เผยชวนคนนี้
แต่ข้อดีของนางเอกอีกอย่างคือ โกรธง่ายหายไว ไม่คิดมาก ง้อง่าย ไม่คิดอะไรซับซ้อนไม่มีเล่ห์เหลี่ยม มองโลกในแง่ดี เพราะหลังจากพระเอกออกจากคุกไม่นานก็ขอนางเอกแต่งงานเลยนะ ที่ต้องรีบขอแต่งเพราะสามีเก่าในชาติก่อนของนางเอกมาตามระราน จะบีบให้นางเอกแต่งด้วยเพื่อไปเป็นเป้าล่อธนูเหมือนในชาติก่อนอีก ไปข่มขู่พ่อแม่นางเอก จนทำให้พ่อแม่นางเอกถูกไล่ออกจากงานและไม่มีที่ไหนยอมรับเข้าทำงาน แล้้วสุดท้ายก็เอาชีวิตน้องชายนางเอกมาขู่ พระเอกรู้ว่าบ้านนางเอกกำลังเจอกับปัญหาอะไร พี่แกก็ตั้งใจจะปกป้องนางเอกกับครอบครัว และตั้งใจจะใช้โอกาสนี้เพื่อให้ได้แต่งงานกับนางเอกด้วย เพราะรู้ว่าพ่อแม่ไม่มีทางเลือกอื่น แต่อีกใจหนึ่งพระเอกก็กลัวว่านางเอกจะโกรธเพราะเหมือนตัวเองกำลังฉวยโอกาส แต่กลายเป็นว่านางเอกไม่โกรธเลยจ้า
อ่านจบแล้วไม่ผิดหวังจริงๆ พระเอกของคุณนักเขียนคนนี้อ่านมากี่เรื่องก็ยังรันทดเหมือนเดิม55 แต่ถึงระหว่างทางจะเต็มไปด้วยบาดแผลมากมายทว่าปลายทางก็ยังได้พบกับความสุข ขอบคุณนางเอกที่เป็นแสงสว่างและเป็นบ้านอันแสนอบอุ่นของพระเอก ทำให้พระเอกได้กลับมามีบ้านมีครอบครัวอีกครั้ง ทำให้รู้ว่าโลกใบนี้ไม่ได้มีแต่ด้านร้ายๆ แต่ยังมีด้านดีๆ และคนที่ดีก็ยังมีอยู่ ขอแค่ลองเปิดใจและเปลี่ยนมุมมองสักนิด และต้องขอบคุณเด็กน้อยเผยชวนที่ยืนหยัดอดทนสู้มาจนถึงวันนี้ ขอบคุณที่ไม่ยอมแพ้ไปเสียก่อน แม้จะผิดพลาดไปบ้างก็ไม่เป็นไร หนูเก่งมากแล้วจริงๆ 🥹
ส่วนพ่อแม่พระเอก...สุดท้ายก็ต้องติดอยู่กับฝันร้ายนั้นไปตลอด ชั่วชีวิตนี้ไม่มีวันได้พบเจอกับความสุข สรุปพ่อแม่ของพระเอกก็ไม่รู้เลยว่าลูกตัวเองเก่งด้านไหนและเก่งขนาดไหน พ่อเพิ่งมารู้เอาตอนพระเอกพานางเอกมากินข้าวด้วยก่อนแต่ง แล้วยื่นนามบัตรให้ ถึงได้รู้ว่าลูกเป็นนักวิทยาศาสตร์ทำงานให้รัฐบาล พ่อรู้ว่าตัวเองติดค้างพระเอกเพราะเกียรติยศการงานของพ่อแลกมาด้วยขาของลูกชาย ทว่าก็คิดแต่จะชดเชยด้วยการให้ทรัพย์สิน+ทรัพย์สมบัติที่มีทั้งหมดของตัวเอง ไม่ได้เข้าใจอะไรหรือพยายามทำความเข้าใจในตัวลูกเลย เห็นลูกเย็นชาไม่เข้าหา เข้ากับคนยาก พ่อก็ไม่ทำไร ทำแต่งาน สะใจตอนพ่อไปโรงเรียนพระเอกเป็นครั้งแรก แล้วได้รู้ว่าพระเอกกรอกในช่องประวัติไปว่าพ่อแม่เสียชีวิตหมดแล้ว (เห็นถึงสภาพจิตใจลูกหรือยังล่ะ) แต่นอกจากสะเทือนใจ+รู้สึกผิด พ่อก็ไม่ได้ทำอะไรอีกไม่ได้ไปถามไถ่ จากนัั้นก็ย้ายไปบ้านหลังใหม่โดยไม่บอกไม่ถามลูกอีกครั้ง(เหมือนตอนที่แอบแต่งงานใหม่นั่นแหละ) ...เฮ้ออ
