อาจารย์มารหวนภพ 4 เล่มจบ
ผู้แต่ง : ขวงซั่งจยาขวง
ผู้แปล : กอหญ้า
ปก : Leila
สำนักพิมพ์ อรุณ
ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)
ผลงานของท่านขวง ออกมานานแล้วซีรีส์ก็ฉายจบแล้วแต่เพิ่งได้อ่าน55 แนวเทพเซียน บำเพ็ญเพียร ปราบปีศาจ
นางเอก มู่ชิงเกอ เจ้าสำนักซีซาน ผู้บำเพ็ญเพียรหญิงที่มีพลังวัตรสูงพรสวรรค์โดดเด่น เป็นที่น่าอิจฉาและน่าจับตามอง แต่สำนักของนางเอกจะรับเฉพาะคนหน้าตาดีเป็นศิษย์เท่านั้น และพระเอกก็คือหนึ่งในผู้โชคดีที่ถูกนางเอกหมายตามัดมือชกให้มาเป็นลูกศิษย์ ...พระเอกเป็นลูกนอกสมรสของอ๋องคนหนึ่ง มีวัยเด็กที่ขมขื่นไม่น่าอภิรมย์นัก นิสัยจึงเย็นชาโดดเดี่ยวไร้ความรู้สึก ในใจสั่งสมความแค้นความไม่พอใจหวังขึ้นไปสู่จุดสูงสุดแล้วมาจัดการกับพวกที่เคยเหยียบย่ำตนในอดีต พระเอกมีดวงชะตาได้ขึ้นเป็นฮ่องเต้ แต่ถูกนางเอกสับเปลี่ยนทำให้ชวดบัลลังก์ ส่วนนางเอกก็ต้องรับผลกรรมของการสับเปลี่ยนดวงชะตา
ในอดีตเมื่อ 20 ปีก่อน นางเอกเคยเปิดประตูอินทำให้บุตรมารหลุดออกมาจนเกือบเกิดหายนะ เป็นเหตุให้ถูกพวกสำนักเซียนรุมล้อมโจมตีจนถึงแก่ความตาย แถมหนึ่งในนั้นยังมีพระเอกรวมอยู่ด้วย มิหนำซ้ำหลังตายนางเอกยังต้องแบกรับชื่อเสียงฉาวโฉ่+คำครหาเลวร้ายต่างๆ ที่ตัวเองไม่ได้ก่อขึ้นอีก...
แต่ใครเลยจะรู้ว่าหลังร่างกายแตกดับ ศิษย์ที่ลงมือสังหารอาจารย์อย่างพระเอกจะยอมสละเม็ดพลังกว่าครึ่งของตัวเองเพื่อให้อาจารย์ที่ตนชิงชังนักหนามาเกิดใหม่อีกครั้งบนต้นไม้เซียน ...ทว่าการเกิดใหม่นี้ก็ใช่ว่าจะง่ายดาย เพราะพวกสำนักเซียนทั้งหลายที่รู้เรื่องนี้ก็ต่างพากันหมายปองอยากครอบครองผลไม้ทิพย์หรือก็คือนางเอกที่มาเกิดใหม่จนตัวสั่น เพราะทุกคนรู้ถึงพลังความแกร่งความเก่งของนางเอกในชาติก่อน เลยอยากได้คนเขามาเป็นเกราะคุ้มกันในตอนที่จะฝ่าด่านเคราะห์ทัณฑ์สวรรค์ ...หารู้ไม่ว่านางเอกน่ะร่วงหล่นจากต้นไม้เซียนไปตั้งแต่ 16 ปีก่อนแล้ว ส่วนคนที่กำลังจะเกิดใหม่น่ะคือน้องสาวของนางเอกต่างหาก ...โฮะๆๆ
น้องสาวของนางเอกอิจฉาพี่สาวตัวเองมาตั้งแต่ชาติก่อนแล้ว ก่อนทั้งสองคนจะตาย อิน้องจึงแอบใช้หยกวิเศษสับเปลี่ยนดวงชะตาตัวเองกับพี่สาว พอมาเกิดใหม่นางเลยได้รับสืบทอดพลังวัตรและใบหน้าของนางเอก คนเลยคิดว่านางคือมู่ชิงเกอหรือนางเอกที่กลับมาเกิดใหม่ มีเพียงแค่พระเอกคนเดียวที่รู้ว่าไม่ใช่ แต่ก็ไม่คิดเปิดโปง เพราะพระเอกอยากให้นางเอกได้ใช้ชีวิตในชาตินี้อย่างสบายใจไร้สิ่งใดผูกมัด ไม่ต้องแบกรับภาระอะไรเหมือนอย่างในชาติก่อนอีก ...ชาตินี้นางเอกถูกครอบครัวช่างไม้เก็บไปเลี้ยงดู สองสามีภรรยารักและเอ็นดูนางเอกเสมือนลูกแท้ๆ เติบโตมาแบบได้รับความรักเต็มเปี่ยม แต่เสียอย่างเดียวคือร่างกายอ่อนแอ เพราะนางเอกร่วงหล่นก่อนเวลา เป็นผลไม้ที่ไม่สมบูรณ์ ร่างกายจึงไม่อาจอยู่ห่างจากต้นไม้เซียนได้
ชาตินี้นางเอกกลายเป็นลูกศิษย์ของพระเอก พระเอกกลัวนางเอกเหงาเลยจำใจเปิดรับศิษย์ใหม่เพิ่มเพื่อให้มาเป็นเพื่อนเล่นนางเอก (แต่ก็รับเพิ่มแค่ 3 คนนะ55) ไม่ได้รับโดยดูจากพลังวัตรหรือความสามารถ แต่รับเพราะคนในตระกูลของลูกศิษย์เคยมีบุญคุณกับสำนักมาก่อน ดังนั้นศิษย์สำนักนี้เลยมีแต่พวกพลังอ่อนด๋อย (แต่นิสัยดี+สามัคคีกัน) ส่วนนางเอกตอนแรกๆ ก็ยังไม่ค่อยเก่ง เพราะร่างกายอ่อนแอ ฝึกอะไรก็ไม่รุดหน้า แต่ฝีมือในการทำอาหารกลับยอดเยี่ยม ขนาดพระเอกที่เลี่ยงอาหารมานานพอมาเจออาหารที่นางเอกทำยังต้องหันกลับมากินเหมือนเดิม55
จากนั้นไม่นานพระนางกับศิษย์ทั้งหลายก็ต้องลงจากเขาเพื่อไปปฏิบัติภารกิจ เพราะอดีตลูกศิษย์ของนางเอกที่ตอนนี้เป็นแม่ทัพส่งจดหมายมาขอความช่วยเหลือ ท่านแม่ทัพหรืออดีตศิษย์ของนางเอกคนนี้เป็นคนซื่อตรงหัวดื้อ เคารพรักนางเอกที่เป็นอาจารย์มาก ในชาติก่อนนางเอกขอให้พี่แกทำงานอยู่ตรงนี้(เพื่อเฝ้าของบางอย่าง) ถ้าหากเกิดปัญหาก็ให้ไปตามพระเอกมาช่วย พี่แกก็เชื่อฟังทำงานอยู่ที่นี่มาตลอดไม่ยอมย้ายไปไหน พอเกิดปัญหาก็ไปตามพระเอกมาช่วยตามที่สั่ง ทั้งที่ในใจไม่ชอบเขาฝุดๆ
พอพวกพระเอกมาถึงก็เฝ้าสังเกตจนพบว่ามีคนกำลังใช้คาถาต้องห้ามที่ทำให้คนกลายเป็นปีศาจเพื่อสร้างความวุ่นวายอยู่ จากนั้นก็ได้พบกับของที่นางเอกเคยเอามาซ่อนไว้ตั้งแต่ชาติที่แล้ว จากนั้นตัวปลอมหรือน้องสาวนางเอกก็ตามมาเพื่อหาเบาะแสของของชิ้นนั้นเหมือนกัน นางคิดจะหลอกถามจากแม่ทัพคนซื่อที่เป็นอดีตลูกศิษย์ของนางเอก แต่พระเอกรู้ทันเลยชิงใช้ยันต์กับแม่ทัพทำให้อีกฝ่ายไม่อาจพูดถึงเบาะแสได้
จากนั้นนางเอกกับพวกศิษย์พี่ก็ต้องเดินทางไปยังเขาเทียนม่าย เพื่อเข้าร่วมการทดสอบคัดเลือกผู้มีสิทธิ์ได้เข้าไปแช่น้ำในสระชำระไขกระดูกที่ผู้ทรงฤทธิ์ในอดีตทิ้งเอาไว้(หากใครได้ลงแช่ในสระพลังวัตรก็จะเพิ่มขึ้น) นางเอกกับพวกศิษย์พี่ร่วมแรงร่วมใจกันจนผ่านด่านแรกเข้ามาได้ เป็นสำนักเดียวที่ผ่านด่านแรกไปได้ทั้งสำนัก (บอกแล้วว่าถึงคนจะน้อย แต่คนในสำนักนางเอกสามัคคีกันมาก) ซึ่งสุดท้ายก็มีแค่สองคนที่สามารถผ่านด่านต่างๆ จนมาถึงสระชำระไขกระดูกได้ ซึ่งแน่นอนว่าหนึ่งในนั้นก็คือนางเอกจ้า
ส่วนน้องสาวนางเอกหรือตัวปลอมแม้จะมีพลังวัตรมากกว่าใครเพื่อนทว่าท้ายที่สุดก็ฝ่ามาไม่ถึงด่านสุดท้าย นางเลยต้องใช้แผนชั่วปล่อยแมลงเซียนออกมา ซึ่งแมลงเซียนก็คือแมลงที่มีความสามารถในการดูดหรือสูบพลังวัตรของผู้บำเพ็ญเพียร รอจนเหลือแมลงตัวสุดท้ายที่รอด อิน้องสาวก็จะสังหารแมลงตัวนั้นเพื่อชิงเอาพลังทั้งหมดมาเป็นของตน ยิงทีดียวได้นกสองตัว ทั้งได้พลังและได้กำจัดคนที่นางอยากให้ตายด้วย
ชาตินี้น้องสาวนางเอกร้ายโคตรๆ กู่ไม่กลับ อิจฉาพี่ตัวเองมาตั้งแต่ชาติก่อน ชาตินี้เลยคิดจะมาแทนที่พี่ แย่งตัวตน แย่งพลัง แย่งลูกศิษย์ลูกหา แย่งทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของพี่ไป ไม่ว่าจะฐานะหน้าตาหรือชื่อเสียง รวมถึงพระเอกด้วย แต่น่าเสียดายที่พระเอกไม่เคยชอบหรือสนใจนางเลย ไม่ว่าจะชาติก่อนหรือชาตินี้ ...ตอนอิน้องเกิดใหม่เคยขอกลับเข้าไปอยู่สำนักซีซานตามเดิมนะ แต่พระเอกไม่รับ นางเลยต้องไปอยู่สำนักอื่นแทน
ใช้ฐานะของพี่สาวหลอกล่อผู้คน ดึงคนมาเป็นพวก แต่พอหมดประโยชน์ก็ถีบหัวส่ง ทั้งยังพร้อมแทงข้างหลังได้ตลอดเวลา...ขนาดพี่สาวดีกับนางมากๆๆ นางยังไม่รู้ตัว เพราะความริษยามันบังตา ชีวิตไม่ดีไม่ประสบความสำเร็จก็โทษแต่พี่สาว คิดว่าพอได้เกิดใหม่สวมรอยเป็นพี่ตัวเองแล้วชีวิตจะดี มีผู้มารุมล้อมเอาใจ ที่ไหนได้ คนเริ่มจับไต๋นางได้ทีละคนสองคนว่าเป็นตัวปลอม แต่ก็ยังมึอีกหลายคนที่ไม่รู้และถูกนางหลอกใช้ ที่สำคัญคือนางยุเก่ง ชอบยุให้คนแตกคอฆ่ากันเองแบบหน้าซื่อตาใส
ภารกิจสำคัญของพระนางก็คือการเอาน้ำพุวิญญาณกลับคืนสู่แดนอิน ตอนเอาออกมาว่ายากแล้วตอนจะส่งกลับยิ่งยากกว่า ต้องมีกุญแจเข้าสู่แดนอิน ต้องหาน้ำพุวิญญาณให้เจอ จากนั้นก็รอถึงวันที่ประตูจะเปิดเอง ระหว่างรอก็ต้องหาวิธีเก็บรักษาน้ำพุวิญญาณไปด้วย ทั้งยังต้องระวังคนนู้นคนนี้ที่คิดจะฉกฉวยขโมยกุญแจกับน้ำพุวิญญาณไป แล้วไหนจะต้องผดุงคุณธรรมปราบปีศาจอีก
รอบสองต้องไปปราบปีศาจถึงในวัง ได้เจอคนรู้จักเก่าที่มีใจให้นางเอกเมื่อครั้งเป็นมู่ชิงเกออีกแล้ว ในโลกของผู้บำเพ็ญคนอาจจะมองว่านางเอกเป็นนางมาร แต่ในหมู่ชาวบ้านราชสำนักนี่ยกย่องให้นางเอกเป็นเทพีสงครามนะ เพราะนางมีส่วนช่วยในการปราบกบฏทำให้ฮ่องเต้องค์ปัจจุบันได้ครองบัลลังก์ ฮ่องเต้เองก็แอบมีใจให้นาง เป็นศัตรูหัวใจอันดับหนึ่งของพระเอกเลยมั้ง55 เพราะเป็นญาติกันหน้าตาเลยคล้ายๆ กัน และความฮ่องเต้อะเนอะ ก็จะเจ้าเล่ห์เก่งเรื่องใช้อุบาย ทำให้ชาติก่อนนางเอกก็เอ็นดูใส่ใจเต้พอสมควร ไม่แปลกที่พระเอกจะหึงมาก(แต่ปากแข็งไง)
พระนางและเหล่าศิษย์ต้องเดินทางเข้าเมืองหลวงเพื่อไปหาเบาะแสของเหตุการณ์ประหลาด พระเอกแฝงตัวเข้าไปในวังแต่ถูกจับได้ นางเอกตามมาช่วยและได้รู้ตัวตนของปีศาจที่ทำให้เกิดเรื่อง แถมยังได้รู้เรื่องที่ตัวเองเป็นผลไม้ทิพย์ที่เกิดจากต้นไม้เซียน แต่ยังไม่รู้นะว่าตัวเองคือมู่ชิงเกอนึกว่าเป็นน้องสาว ...พระเอกเกือบถูกคนชิงร่าง แม้จะชิงคืนมาได้แต่ก็ทำให้พี่แกต้องใช้ร่างกายตัวเองเพื่อกักขังน้ำพุวิญญาณ ด้วยเหตุนี้จึงส่งผลให้พระเอกอารมณ์แปรปรวนปากร้าย เผยสัญชาติญาณดิบความปรารถนาในใจที่อยากจะครอบครองนางเอกออกมาเป็นระยะ วิธีแก้ก็คือต้องดับกระหายด้วยการจูบนางเอก แต่หลังๆ ความปรารถนาเริ่มมากขึ้น พระเอกกลัวจะควบคุมตัวเองไม่ได้ เลยขอให้คนรู้จักทำโซ่แล้วล่ามตัวเองไว้ในป่าแทน
โชคดีที่ไม่นานประตูเข้าสู่แดนอินก็เปิดออก ระหว่างที่อยู่ในแดนอินพระเอกถูกเจ้าสำนักฝ่ายอธรรมติดยันต์ที่ทำให้หลงลืมคนที่ตัวเองรักหรือนางเอกไป นิสัยพระเอกเปลี่ยนกลับไปเหมือนเมื่อตอนเป็นเด็กหนุ่มเมื่อ 20 ปีก่อน ในใจมีแต่ความเกลียดและเป็นปรปักษ์ต่อมู่ชิงเกอผู้เป็นอาจารย์ นิสัยก็เย็นชาไม่สนใจใคร พอติดปุ๊บก็จำนางเอกไม่ได้จนเกือบจะทิ้งนางไว้ในแดนอินแล้ว
พระเอกจำเรื่องราวในปัจจุบันไม่ได้ จากที่เคยเอ็นดูรักใคร่นางเอกที่สุดก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาห่างเหินและรังเกียจ ลืมบอกไปว่านางเอกรู้ว่าตัวเองคือมู่ชิงเกอแล้ว(แต่จำเรื่องในอดีตที่เคยเกิดขึ้นไม่ได้นะ) พอรู้ว่าพระเอกเกลียดตัวเองในอดีตมากๆ เลยไม่กล้าบอกความจริง พอเห็นพระเอกเป็นแบบนี้นางเอกเลยเก็บข้าวของเตรียมกลับไปอยู่กับพ่อแม่ทันที คือชอบตรงที่นางเป็นคนหยิบได้วางได้ มองโลกในแง่ดีตามความเป็นจริง พอรู้ว่าในร่างกายตัวเองมีเม็ดพลังของพระเอกอยู่ก็ยินดีส่งคืนทันที ไม่ยึดติดไม่โวยวาย กลับเป็นพระเอกที่พอเจอแบบนี้ก็ไปไม่เป็นเลย เพราะนางเอกไม่ยื้อไม่ร้องขออะไรเลย ปล่อยวางได้ทันที ... ความจริงนางเอกคิดว่าคนที่พระเอกรักน่ะก็คือตัวเองในอดีต ไม่ใช่ตัวเองในตอนนี้ ความรู้สึกของพระเอกรวมถึงการกระทำต่างๆ ที่มีต่อตนในทุกวันนี้คือความรู้สึกผิดเท่านั้น
...พอคนจากไปพระเอกก็โหวงๆ ผ่านไปไม่นานก็ต้องหาข้ออ้างบลาๆ พานางเอกกลับมา เพราะพี่แกกินอาหารที่คนอื่นทำไม่ได้ กินได้แต่ฝีมือนางเอก จากนั้นพระเอกก็เปิดรับศิษย์ใหม่ คราวนี้รับแต่คนที่มีความสามารถชาติตระกูลดี พอพวกศิษย์ใหม่เข้ามาก็ไม่เคารพศิษย์พี่ที่อยู่มาก่อนเพราะเห็นว่าพลังวัตรไม่สูง อีกทั้งพอสูญเสียความทรงจำพระเอกก็ไม่ได้ให้ความสำคัญกับพวกศิษย์ที่รับมาก่อนหน้าอีก ไม่ให้ฝึกวิชารวมแต่ให้ไปทำงานแบกหามใช้แรงแทน กะให้ศิษย์พวกนี้ทนไม่ไหวแล้วขอลาออกไปเอง นางเอกทนไม่ไหวเลยเข้าไปเตือนจนทะเลาะกัน คือนางเอกกลัวว่าหากอนาคตพระเอกกลับมาจำได้แล้วรู้ว่าทำอะไรลงไปอาจจะเสียใจภายหลังไง พระเอกก็เหมือนจะคิดๆ ได้ ต่อมาเลยยอมปรับเปลี่ยนวิธีสอนพวกศิษย์พี่นางเอกใหม่
ขณะที่พระเอกยังเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายภารกิจใหม่ก็มาเยือนอีกแล้ว รอบนี้ไปเยือนสำนักของฝ่ายอธรรม เจ้าสำนักฝ่ายอธรรมเคยชอบมู่ชิงเกอในอดีต พอรู้ว่าคนเขากำลังจะเกิดใหม่เลยไปเล่นตุกติกกับผลไม้ทิพย์ที่พระเอกปลูกไว้ แต่ดันร่ายอาคมผิดลูก คนที่โดนอาคมชั่วร้ายเลยกลายเป็นน้องสาวนางเอกแทน55 แต่กว่าอิพี่เจ้าสำนักนี้จะแยกออกว่าคนน้องสวมรอยเป็นคนพี่ก็อีกนานเลย (ชอบแบบใดถึงแยกไม่ออก ขนาดฮ่องเต้เจอครั้งเดียวก็แยกออกแล้วนะ)
อิพี่เจ้าสำนักเหมือนกลัวโลกจะไม่สงบสุขเลยเปิดโปงเรื่องที่นางเอกคือมู่ชิงเกอต่อหน้าทุกคน สมกับที่เป็นพรรคฝ่ายอธรรมจริงๆ พระเอกโกรธมากนึกว่านางเอกกำลังหลอกปั่นหัวตน นางเอกเห็นพระเอกโกรธเย็นชาใส่ตัวเองเลยไม่เข้าใกล้ แต่พอนางเอกไม่เข้าใกล้ตัวเองพระเอกก็ยิ่งโกรธหนักกว่าเดิม55 ส่วนพวกลูกศิษย์ในสำนักนางเอกก็อึ้งเหมือนกันที่ได้รู้ว่านางเอกคือปรมาจารย์ของตัวเอง ...นางเอกได้เจอพวกศิษย์ที่ตนเคยรับมาในชาติก่อนด้วยนะ(ตอนนี้กลายเป็นชายวัยกลางคนกันหมดแล้ว) ลูกศิษย์ที่นางเอกเคยรับในอดีตแม้จะไม่เก่งเรื่องการบำเพ็ญเพียรแต่ทุกคนกลับมีความสามารถพิเศษเฉพาะตัวบางอย่าง อย่างคนที่เป็นแม่ทัพก็คือโชคดี เหมือนแมวเก้าชีวิต บางคนก็มีโชคเรื่องเงินทอง สามารถมองเห็นประตูเป็นประตูตายได้ ประมาณนี้...
พวกอดีตศิษย์ไม่รู้ว่าน้องนางเอกสวมรอยเป็นอาจารย์เลยพากันแห่ไปรับใช้ แม้จะรู้สึกว่าอาจารย์คนใหม่นิสัยเปลี่ยนไปดูชั่วร้ายไม่เหมือนเดิมแต่ก็ไม่กล้าท้วง ชาตินี้ขนาดน้องนางเอกได้พลังวัตรของพี่สาวไปแล้วนะ แต่สุดท้ายก็ยังสู้นางเอกที่มาเกิดใหม่ไม่ได้อยู่ดี อิน้องเลยต้องหันไปใช้วิชามารดูดพลังจากพวกเด็กๆ ที่รับเข้ามาเป็นศิษย์ใหม่แทน ...เดิมทีนางเอกจะไม่เข้าไปยุ่งกับพวกลูกศิษย์ในชาติก่อนแล้ว แต่พอเห็นลูกศิษย์ถูกหลอกใช้ก็อดเป็นห่วงไม่ได้ และสุดท้ายก็ต้องยื่นมือช่วย
นักเขียนผูกปมดี แต่ละเหตุการณ์อาจดูไม่เกี่ยวข้องกันแต่จริงๆ เชื่อมโยงกันหมด ซึ่งจะนำไปสู่บทสรุปและเฉลยทุกข้อสงสัยในเล่มสุดท้าย ตั้งแต่การที่พระเอกเป็นบุตรมารในชาติก่อน จนมาถึงภารกิจต่างๆ ที่พระนางต้องเข้าไปช่วยเหลือและจัดการในชาตินี้ สรุปการเป็นเซียนได้เหินหาวนี่มันดีจริงๆ หรือ สิ่งที่ต้องเสียสละ+ต้องตัดเพื่อให้ได้เหินหาวขึ้นสวรรค์นี่มันคุ้มแล้วจริงอะ? ...ความจริงที่มันวุ่นวายก็ไม่ใช่เพราะใครบางคนเกิดรู้สึกเสียใจภายหลังหรอกรึ? แต่พอถึงเวลาต้องจัดการปัญหาพวกข้างบนกลับลอยตัวเชียวนะ แต่ละคนดีๆ ทั้งนั้น ...ตอนสวรรค์ส่งสายฟ้ามาเจาะทำลายหอคอย พวกเซียนที่ลงมาไม่มีใครกล้าเข้าใกล้สายฟ้าเลยจ้า กลัวโดนลูกหลงเดี๋ยวพลังลด ต้องให้คนธรรมดาเสี่ยงตายเข้าไปกันเอง ส่วนเซียนที่มาช่วยต่อสู้ พอเสร็จเรื่องกลับถูกลงโทษซะงั้น รวมถึงพระนางด้วย เอาจริงๆ เซียนบนสวรรค์นี่ก็ไม่ต่างจากขุนนางในราชสำนักบนโลกมนุษย์นักหรอกนะ มีทั้งคนดีคนไม่ดี พวกขี้อิจฉาทนเห็นคนอื่นได้ดีกว่าตัวเองไม่ได้ก็มี พวกตำแหน่งต่ำๆ ก็ได้แต่ปิดปากเงียบไม่กล้าพูดไม่กล้วท้วง ไม่ต่างจากโลกมนุษย์เลย
สปอยล์นะ
.
.
.
.
ความจริงนางเอกเป็นลูกของเง็กเซียนฮ่องเต้(จำชื่อตำแหน่งไม่ได้แต่ใหญ่สุดบนสวรรค์) ตอนพ่อกับแม่เหินหาว แม่กำลังตั้งท้องนางเอกพอดี เลยต้องสละลูกเพื่อพิสูจน์มรรคา แม่นางเอกเสียใจเรื่องที่เสียลูกมาตลอดเลยย้ายวิญญาณนางเอกมาปลูกไว้บนต้นไม้บนสวรรค์ เฝ้าฟูมฟักดูแลผลไม้น้อยมาเป็นพันปีรอวันที่ลูกจะเกิดมา แต่กลับถูกพระเอกที่เป็นเซียนชั้นสูงบนสวรรค์เด็ด (จริงๆ ไม่ใช่นะ นางเอกร่วงใส่พระเอกเองต่างหาก) พระเอกเลยถูกลงโทษให้ไปฝ่าด่านเคราะห์บนโลกมนุษย์ ก่อนลงด้วยความหมั่นไส้อิพี่จึงเข้าไปแย่งผลไม้น้อยแล้วพาลงไปเกิดใหม่ด้วยกัน นางเอกเลยมีพรสวรรค์เหมาะกับการฝึกบำเพ็ญด้วยเหตุนี้ คุณแม่บนสวรรค์ก็หวังว่าลูกจะบำเพ็ญเพียรสำเร็จแล้วขึ้นมาไวๆ แต่ลูกดันสละชีวิตดวงจิตแตกซ่านเพื่อช่วยคนอื่นซะอย่างนั้น ในชาติที่สองหลังจบเรื่องคุณแม่เลยให้คนเอากระจกที่ส่องเห็นเรื่องราวในอดีตไปให้นางเอกดู หวังให้ลูกเข้าใจตัดขาดจากความรักแล้วมุ่งมั่นบำเพ็ญเพียรขึ้นมาเป็นเซียน ทว่าถึงจะได้เห็นอดีตทุกอย่างแต่พระนางก็ยังรักกันมากกกอยู่ดี 55
