ผู้แต่ง : จิ่วเยว่หลิวหั่ว
ผู้แปล : ปานระวี
ปก : Mothila
สำนักพิมพ์ ไป่เหอ
ความรู้สึกหลังอ่านจบ (อาจมีสปอยล์)
งานของท่าน จิ่วเยว่หลิวหั่ว ที่หลายคนคงรู้จักเพราะออกในไทยมาหลายเรื่องแว้วว^^
นางเอกเรื่องนี้ไม่ได้ทะลุมิติหรือตายแล้วย้อนกลับมาเข้าร่างเดิมนะจ๊ะ แต่นางมี 'หนังสือสวรรค์ไร้อักษร' ที่ทำให้รู้ว่าที่แท้ตนก็เป็นเพียงตัวประกอบร้ายๆ ขี้อิจฉาในนิยายแล้วตอนจบก็คือตายอย่างอนาถ ส่วนนางเอกในหนังสือก็คือเพื่อนอีกคนหนึ่งที่จะได้เป็นคนรักของพระเอก ซึ่งสุดท้ายอีกฝ่ายก็จะได้ขึ้นสู่อำนาจสูงสุดและกลายเป็นไทเฮา...นางเอกก็เลยแบบยอมไม่ได้ คิดจะเปลี่ยนแปลงเรื่องราวในชีวิตของตัวเอง มาแทนที่นางเอกในหนังสือและกลายเป็นไทเฮาแทนเขา
ทว่าไอ้หนังสือสวรรค์เนี่ยมันก็ไม่ได้บอกอะไรมาก พูดง่ายๆ คือไม่ได้บอกรายละเอียดทั้งหมด บอกแค่คร่าวๆ พอทำให้รู้เรื่องราวล่วงหน้าได้บ้างว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่ก็ไม่ได้ละเอียดนัก บางทีก็มาช้าจบเรื่องไปแล้วถึงรู้ บางทีก็มาเป็นชื่อตอน นางเอกก็ต้องไปเดาเองอีกว่าเนื้อหาที่จะเกิดขึ้นประมาณไหน ซึ่งนางเอกก็มักจะตัดสินใจหรือดำเนินเรื่องผิดไปจากหนังสือทุกครั้ง และยิ่งทำให้พระเอกในหนังสือรังเกียจไม่ชอบตัวเอง แถมยังกลายเป็นส่งเสริมให้พระนางในหนังสือเขารักกันอีกด้วย55
ลืมบอกไปว่านางเอกเป็นเหม่ยเหรินหรือสตรีในวังที่ไทเฮาส่งมาให้แก่จวนจิ้งอ๋องหรือพระเอก เดิมนางเอกเป็นลูกพ่อค้า เป็นลูกเมียเอก แต่พ่อหลงอนุ เลยทำให้นางเอกกับแม่มีชีวิตที่ไม่ดีนัก เพราะแม่นางเอกอ่อนแอไม่สู้คน จึงถูกอนุกับลูกของอนุรังแกกดขี่ ส่วนพ่อก็ให้ท้ายถือหางอนุ และสุดท้ายนางเอกก็ถูกคัดเลือกเข้าวัง ส่วนคู่หมั้นของตัวเองก็กลายเป็นสามีของลูกอนุแทน
ทว่าด้วยหน้าตาที่สะสวยมากๆๆ นางเอกกับเหม่ยเหรินอีก 9 คนที่ถูกคัดเลือกจึงถูกส่งมายังเมืองชายแดนที่พระเอกอยู่ เพื่อเป็นสายลับคอยสอดส่อง+สืบข่าวของพระเอกกลับไปให้ไทเฮา แต่หลังจากได้พบหนังสือสวรรค์นางเอกก็มีเป้าหมายใหม่ นั่นคือจับพระเอกในหนังสือแล้วทำให้ตัวเองได้กลายเป็นไทเฮาเสีย!!
พระเอกคือจิ้งอ๋อง เป็นบิดาบุญธรรมของพระเอกในหนังสือ พระเอกเป็นบุตรชายที่เกิดจากสนมรักของฮ่องเต้องค์ก่อน ทว่าฮองเฮาหรือก็คือไทเฮาในเวลานี้จงเกลียดจงชังแม่และพี่ๆ ของพระเอกเหลือหลาย หลังฮ่องเต้องค์ก่อนสิ้นพระชนม์ ไทเฮาเลยจัดการแม่กับพี่ชายพระเอกจนเรียบ เหลือรอดเพียงแค่พระเอกคนเดียวที่ถูกส่งไปยังที่ดินศักดินาตั้งแต่อายุ 14 ...พระเอกเคยมีคู่หมั้นคู่หมาย 2 คน แต่ทุกคนก็เสียชีวิตหมดก่อนแต่งงาน พระเอกรู้ว่าไทเฮาคงไม่ยอมให้ตนแต่งงานมีทายาทง่ายๆ หลังจากนั้นพระเอกเลยไม่คิดแต่งงานอีก เลือกที่จะรับบุตรชายของลูกน้องที่สละชีพเพื่อปกป้องตนมาเป็นบุตรบุญธรรมแทน ซึ่งก็คือพระเอกในหนังสือสวรรค์ของนางเอกนั่นเอง
ถึงจะบอกว่านางเอกเป็นตัวประกอบร้ายๆ แต่อ่านๆ ไปจะรู้ว่านางไม่ได้ร้ายอะไรขนาดนั้นเลย นางเอกเป็นคนทะเยอทะยานมักใหญ่ใฝ่สูง หลงใหลในลาภยศชื่อเสียง หนักไม่เอาเบาไม่สู้ รักสวยรักงาม เกลียดความลำบากรักความสบาย และรักตัวเองที่สุด ด่านางว่าโง่ได้แต่ห้ามบอกว่านางอ้วนหรือไม่สวยเด็ดขาด55 เหมือนจะร้ายแต่ก็ร้ายแบบโก๊ะๆ ไม่ใช่แบบเจ้าแผนการความคิดซับซ้อน ไม่ได้คิดจะฆ่าใคร นางนึกว่าตัวเองฉลาดแต่ความจริงอะซื่อบื้อ ดูออกง่าย ไม่ซับซ้อนอะไรเลย เป็นคนมั่น ด้านได้อายอด ...แบบถ้าข้าไม่อายซะอย่างคนอื่นก็ต้องอายแทน ถ้าข้าไม่อึดอัดคนอื่นก็ต้องเป็นฝ่ายอึดอัดแทน ถ้าข้าลำบากไม่สบาย คนอื่นก็ต้องลำบากหรือไม่สบายไปด้วย เช่นนั้นข้าถึงจะเป็นผู้ชนะ นี่แหละตรรกะมายเซ็ตของนาง55 ...
แล้วนางก็ไม่ได้ชอบหรือหลงรักซื่อจื่อที่เป็นพระเอกในหนังสือด้วย นางแค่เห็นว่าคนคนนี้คือผู้ที่จะได้รับชัยชนะในท้ายที่สุดและจะกลายเป็นฮ่องเต้ นางเลยอยากเกาะเขาเพื่อมีชีวิตที่ดีไปด้วย(ส่วนพระเอกหรือคนพ่อในหนังสือจะตายก่อน นางเอกถึงไม่ได้มุ่งเป้าไปที่พระเอกไง) ให้เป็นอนุก่อนก็ได้ เดี๋ยวค่อยไต่เต้าไปเรื่อยๆ ขอแค่ได้เป็นคนของเขาก่อนนางก็มีวิธีเบียดนางเอกในหนังสือออกไปแล้วกลายเป็นไทเฮาจนได้ล่ะหน่าา ...
แต่น่าเสียดายที่ความพยายามของนางเอกกลับส่งผลตรงกันข้ามหมด เพราะพระเอกรู้ว่านางเอกจ้องจะจับลูกชายบุญธรรมอยู่ เลยคอยสกัดนางเอกทุกครั้ง เช่นตอนพระเอกในหนังสือต้องการสาวใช้มารับใช้ในห้องหนังสือ นางเอกก็รีบเสนอตัวทันทีเลยจ้า บอกว่าตัวเองความรู้ดีสุด แบบมั่นใจมากกก55 ขณะที่คนอื่นก้มหน้าเจียมตัวไม่กล้าพูดตรงๆ แบบนางเอก แต่เพราะความตรงความมั่นแบบนี้นี่แหละเลยไปโดนใจคนพ่อหรือพระเอกเข้า สุดท้ายนางเลยได้ไปรับใช้ในห้องหนังสือคนพ่อแทน55
นางเอกคือกล้าพูดกล้าแสดงออกอะ ขณะที่นางเอกในหนังสือจะเงียบๆ เรียบร้อย ไม่คิดแย่งชิง (แต่เจ้าแผนการ) ดูเปราะบางน่าสงสาร ดูใจกว้าง เหมือนดอกบัวขาว ส่วนนางเอกคือใจแคบ อะไรถ้ามันลำบากฉันก็ไม่ทำนะ เอาตัวเองมาก่อน จะว่าไปก็ดีนะนางเลยไม่ต้องมาเครียดกับเรื่องรักๆ ใคร่ๆ ไม่ต้องทุกข์ใจเพราะผู้ชาย ขณะที่คนอื่นต้องมาทุกข์มานั่งเครียดเพราะเรื่องการแย่งชิงความรักความโปรดปรานจากพระเอกในหนังสือ แต่นางเอกคือไม่จ้า นางไม่เชื่อในความรักอยู่แล้ว นางแค่อยากมีชีวิตที่ดีสุขสบายไม่ลำบาก ไม่อยากอยู่ใต้เท้าหรือต้องคอยดูสีหน้าใคร จะได้กลับบ้านอย่าสง่าผ่าเผยไปจัดการพวกอนุกับบิดาที่หลงใหลอนุจนหลงลืมภรรยาเอกซะ!
ตอนแรกนางยึดกับหนังสือสวรรค์มากไปเลยมองข้ามคนพ่อไปหลายครั้ง พระเอกปฏิบัติกับนางดี+แตกต่างจากคนอื่น นางก็ยังไม่รู้ตัว ส่งสัญญาณว่าจะแต่งนางเป็นพระชายานางก็ไม่รู้ นึกว่าพระเอกจะแต่งกับคนอื่นซะงั้น พระเอกก็ได้แต่จนใจ รู้ว่านางเอกไม่หวั่นไหวหรือสนใจตัวเองก็ไม่คิดบังคับนาง แต่ช้าแต่...วันหนึ่งนางเอกดันโดนวางยาเลยทำให้ได้เสียกับพระเอกซะงั้น!
แต่พอตื่นมาพระเอกกลับไม่อยู่ (จริงๆ ไปรบ ภารกิจเร่งด่วน แต่ฝากกงกงคนสนิทให้ดูแลนางเอกแล้ว) นางเอกเลยเข้าใจผิดคิดว่าพระเอกต้องการลบร่องรอยปกปิดเรื่องนี้ไว้ไม่ให้ใครรู้ ทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น แม้แต่ยาบำรุงที่ข้ารับใช้ส่งมาให้ก็ยังคิดว่านี่คือยาป้องกันการตั้งครรภ์เลย มองทุกอย่างในแง่ลบสุดๆ จากนั้นนางก็เก็บตัวไม่ออกไปไหน แต่ผ่านไปสองเดือนก็มีคนรู้เรื่องนี้จนได้ ...
หมอที่มาตรวจถูกคนซื้อตัวแล้วเลยจงใจโกหกช่วงระยะเวลาที่นางเอกตั้งครรภ์ พระเอกในหนังสือทั้งเมียเอกและอนุของพระเอกในหนังสือ ก็มารุมบีบให้นางเอกบอกว่าใครเป็นพ่อเด็ก ไม่งั้นจะให้นางทำแท้ง นางเอกก็ใจแข็งไม่ยอมบอก พอถึงวันที่กำหนดเส้นตายต้องพูด บ้านคู่หมั้นเก่าของพระเอกก็ถูกเชิญให้มาร่วมวงสอบสวนด้วย แต่หัวเด็ดตีนขาดยังไงนางเอกก็ไม่พูด นางเลยได้ทีคิดจะใช้โอกาสนี้จัดการนางเอก กะจะใช้การทำแท้งนี้ทำให้นางเอกมีลูกไม่ได้อีกเลยตลอดชีวิต ...แต่สุดท้ายพระเอกกลับมาทัน เลยจัดการไล่แม่คู่หมั้นเก่าออกไปและประกาศว่าจะแต่งนางเอกเป็นพระชายา แม่คู่หมั้นเก่าก็เหวอเพราะนึกว่าพระเอกจะแต่งกับลูกสาวอีกคนของตัวเองมาตลอด แต่พระเอกบอกไม่ใช่โว้ย บอกไปตั้งกี่ครั้งแล้วว่าไม่แต่งกะลูกนางคนนั้น อย่ามโน แล้วหลังจากนี้ก็ห้ามพวกเอ็งเข้ามาเหยียบในจวนข้าอีก!
พอนางเอกรู้ว่าพระเอกจะแต่งตัวเองเป็นพระชายาจริงๆ นางก็มูฟจากพระเอกในหนังสือทันทีเลยจ้า ไม่สนใจและ ในเมื่อไม่ต้องเป็นส่วนหนึ่งในเรือนหลังของอีกฝ่ายแล้วก็จัดการยัดอนุให้ลูกเลี้ยงได้เต็มที่อย่างสบายใจ จากเป้าหมายเดิมที่จะเป็นอนุซื่อจื่อแต่จู่ๆ ก็ได้ข้ามขั้นมาเป็นพระชายาจวนอ๋องอยู่เหนือทุกคน ไม่สิๆ อยู่ใต้พระเอกคนเดียวนี่มันช่างเลิศจริงๆ ...ตอนแรกพระเอกยังกังวลว่าไทเฮาจะไม่ยอมให้พี่แกแต่งนางเอกง่ายๆ แต่กลายเป็นว่าราบรื่นมาก เพราะไทเฮาเข้าใจว่านางเอกจงรักภักดีกับตัวเอง100% แต่ความจริงคือนางเอกไม่ได้จงรักภักดีมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว(มโนกันไปเองทั้งนั้น) ก็เป็นคนสนิทไทเฮามันไม่เจ๋งเท่ากับขึ้นเป็นไทเฮาเองนิ่ จริงมะ55
ส่วนนางเอกในหนังสือหลังๆ ก็เริ่มวางแผนแย่งชิงบ้างแล้ว พอถูกเปิดโปงความผิดจะถูกลงโทษซื่อจื่อก็ออกมาปกป้อง ไม่จัดการคนของตัวเองให้เด็ดขาด จนทำให้พระเอก(พ่อบุญธรรม) ผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่า ระยะห่างของพ่อลูกที่แต่เดิมความสัมพันธ์ก็ไม่ลึกซึ้งอยู่แล้วจึงยิ่งแย่ลงเรื่อยๆ บวกกับพอพระเอกมีลูกในไส้เองพระเอกในหนังสือก็เริ่มระแวง ส่วนนางเอกก็คิดอยากให้ลูกตัวเองเป็นผู้สืบทอดแทนพระเอกในหนังสือ เลยวางแผนให้ความสัมพันธ์ของสองคนนี้เกิดรอยร้าว หวังให้พระเอกเปลี่ยนใจ เพราะดูจากนิสัยพระเอกในหนังสือถ้าได้ขึ้นเป็นฮ่องเต้จริงนางเอกกับลูกคงไม่รอด
จบดีแฮปปี้ สุดท้ายเรื่องก็ไม่ได้เหมือนในหนังสือของนางเอกทั้งหมด ลิขิตฟ้าหรือจะสู้มานะคน หรืออาจเป็นเพราะมีนางเอกเข้ามายุ่งมันเลยทำให้เรื่องราวไม่เป็นไปตามนั้น หากไม่เจอนางเอก พระเอกคงไม่คิดจะแต่งงานและคงไม่มีทายาทของตัวเองไปตลอดชีวิต ส่วนนางเอกในหนังสือก็คงไม่มีความทะเยอทะยานคิดแก่งแย่งเร็วขนาดนี้ล่ะมั้ง ...
นางเอกนี่แหละคือผู้ชนะตัวจริง ได้นั่งอยู่บนตำแหน่งสูงสุดตามที่หวัง ชีวิตดี๊ดีมีแต่คนอิจฉาเพราะใครจะไปคิดว่าจิ้งอ๋องที่ดูเย็นชาเข้าถึงยากจะรักและดูแลเอาใจใส่เมียดีขนาดนี้ แถมยังไม่รับอนุด้วย นางเอกจะเอาแต่ใจง๊องแง๊งไม่มีเหตุผลยังไงพระเอกก็รับได้หมด ยอมเมียแทบทุกอย่าง ขนาดแม่นางเอกยังต้องถามเลยว่าปกติคุยกับพระเอกแบบนี้เหรอ (แบบดูมันดูเอาแต่ใจไม่ค่อยไว้หน้าปั๋วเท่าไร) นางเอกก็พูดอย่างไม่รู้สึกผิดว่าแบบนี้แหละ ถ้าอยู่ในบ้านหรืออยู่กันสองคนยังมากกว่านี้อีก ...ตอนแรกแม่นึกว่านิสัยเอาแต่ใจแบบนี้ของนางเอกจะหายไปหรือลดลงหลังได้แต่งงาน ที่ไหนได้หนักกว่าเดิม เหอๆ (เพราะพระเอกให้ท้าย)
ป.ล. ความจริงก็แอบสงสารพวกเหม่ยเหรินนะ ถ้าไม่ได้ถูกเลือกเข้าวังทุกคนก็คงเป็นคุณหนูอยู่ในจวนมีชีวิตเหมือนคุณหนูทั่วๆ ไปมีข้ารับใช้ล้อมรอบ แต่พอถูกส่งไปอยู่ที่จวนพระเอกสถานะก็ไม่ต่างอะไรกับสาวใช้อะ ทั้งที่หลายคนก็มาจากตระกูลดีๆ เป็นธิดาสายตรง นี่ถ้าไม่ถูกคัดเลือกก็คงได้แต่งกับคนที่มีฐานะเท่าเทียมเป็นภรรยาเอกเป็นนายหญิงของบ้านไปแล้ว ไม่ต้องมาแข่งกันเพื่อเป็นอนุแบบนี้หรอก ชีวิตถูกคนอื่นควบคุม ทำก็ตายไม่ทำก็ตาย เฮ้อออ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น